Art. 40. 1. Funkcjonariusz może być przeniesiony do pełnienia służby albo
delegowany do czasowego pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Straży
Granicznej lub innej miejscowości z urzędu lub na własną prośbę.
2. Funkcjonariusz może być delegowany do czasowego pełnienia służby:
1) na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w ramach
wykonywania zadań określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej lub
umowach międzynarodowych wiążących Rzeczpospolitą Polską;
2) na terytorium państw nienależących do Unii Europejskiej w ramach
wykonywania zadań określonych w umowach międzynarodowych wiążących
Rzeczpospolitą Polską, za jego pisemną zgodą.
3. Delegowanie, o którym mowa w ust. 1 i ust. 2 pkt 1, jeżeli następuje z urzędu
nie może przekraczać łącznie 6 miesięcy w okresie 2 lat, chyba że funkcjonariusz
wyraża zgodę na dłuższe delegowanie w tym okresie.
3a. Okres 2 lat, o którym mowa w ust. 3, liczy się od dnia, w którym rozpoczęło
się pierwsze delegowanie.
3b. W okresie 2 lat od dnia przeniesienia z urzędu do pełnienia służby w innej
jednostce organizacyjnej Straży Granicznej lub innej miejscowości, funkcjonariusz
może być, po raz kolejny, przeniesiony do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Straży Granicznej lub innej miejscowości, tylko za jego pisemną zgodą.
3c. Przepisu ust. 3b nie stosuje się, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do innej
jednostki organizacyjnej Straży Granicznej jest związane ze zmianami
organizacyjnymi w Straży Granicznej i nie powoduje zmiany warunków i miejsca
pełnienia służby.
4. Do przenoszenia lub delegowania funkcjonariusza właściwi są:
1) Komendant Główny Straży Granicznej:
a) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach
wykonywania zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 1, w przypadku gdy
zadania te wykonują funkcjonariusze pełniący służbę w Komendzie
Głównej Straży Granicznej, funkcjonariusze więcej niż jednego oddziału
Straży Granicznej lub gdy Komendant Główny Straży Granicznej tak zdecyduje,
c) na terytorium państw nienależących do Unii Europejskiej w ramach
wykonywania zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 2;
2) komendant oddziału Straży Granicznej:
a) w ramach terytorialnego zasięgu działania oddziału Straży Granicznej,
b) na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach
wykonywania zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 1, w przypadku gdy
zadania te wykonują podlegli mu funkcjonariusze;
3) Komendant BSWSG na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w odniesieniu do
podległych mu funkcjonariuszy BSWSG.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
należności i świadczenia przysługujące funkcjonariuszom delegowanym do pełnienia
służby poza granicami państwa, uwzględniając:
1) charakter lub zakres zadań wykonywanych przez funkcjonariusza;
2) rodzaje, warunki przyznawania oraz wysokość dodatkowych świadczeń
związanych z delegowaniem;
3) możliwość ograniczenia w całości albo w części należności przysługujących
funkcjonariuszowi z tytułu odbywania zagranicznych podróży służbowych
w przypadku otrzymywania ze źródła zagranicznego wynagrodzenia lub innych
świadczeń bądź należności przeznaczonych na pokrycie kosztów delegowania;
4) szczegółowe prawa i obowiązki delegowanego, w tym wymóg zapewnienia po
zakończeniu delegowania warunków służby co najmniej równorzędnych do
istniejących przed delegowaniem;
5) tryb postępowania i właściwość przełożonych w tych sprawach, w szczególności
w zakresie wnioskowania o delegowanie, odwołania z delegowania, a także
wypłaty należności przysługujących delegowanemu, oraz podmioty zagraniczne,
które mogą inicjować postępowanie w tych sprawach.
6. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 5, powinno uzależnić zakres
uprawnień delegowanego od charakteru lub rodzaju wykonywanych zadań, czasu
trwania delegowania, warunków bytowych i kosztów związanych z delegowaniem
oraz zakresu uprawnień i świadczeń przyznanych przez podmiot zagraniczny.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki
otrzymywania świadczeń opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 42 ust. 2 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.), przez
funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 2 oraz w art. 147e ust. 1, w związku
z urazami nabytymi podczas wykonywania zadań poza granicami państwa oraz sposób
i tryb finansowania ponoszonych kosztów, uwzględniając zasady wydatkowania
środków publicznych.

Art. 40a. 1. Funkcjonariusza można skierować do wykonywania zadań
służbowych polegających na udzielaniu pomocy Policji, o których mowa w art. 18b
ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji.
2. W przypadku gdy skierowanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje
wykonywanie zadań służbowych w innej miejscowości niż miejscowość pełnienia
służby lub poza terytorialnym zasięgiem działania jednostki organizacyjnej Straży
Granicznej, w której funkcjonariusz pełni służbę, skierowanie następuje na okres nie
dłuższy niż 3 miesiące w roku kalendarzowym.
3. Skierowanie, o którym mowa w ust. 1, następuje na podstawie polecenia
Komendanta Głównego Straży Granicznej, komendanta oddziału Straży Granicznej,
komendanta ośrodka szkolenia Straży Granicznej albo komendanta ośrodka Straży
Granicznej. W przypadku wydania polecenia w formie ustnej funkcjonariusz otrzymuje potwierdzenie wydania tego polecenia na piśmie nie później niż w ciągu 3 dni od dnia jego wydania.
4. Funkcjonariuszowi skierowanemu do wykonywania zadań służbowych
w innej miejscowości niż miejscowość pełnienia służby przysługują należności
z tytułu podróży służbowych.

Ustawa o Straży Granicznej art. 40

DODAJ