Art. 391. § 1. Jeżeli nie ma szczególnych przepisów o postępowaniu przed
sądem drugiej instancji, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy
o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Przepisy art. 194–196 i 198 nie mają
zastosowania.
§ 2. W razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie
apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. Gdy cofnięcie apelacji
nastąpiło przed sądem pierwszej instancji, postępowanie umarza sąd pierwszej
instancji.

Art. 391¹. § 1. W przypadku wniesienia apelacji od wyroku wydanego na
podstawie art. 191¹ można pominąć czynności, które ustawa nakazuje podjąć na skutek wniesienia apelacji, w szczególności nie wzywać powoda do usunięcia jej
braków ani uiszczenia opłaty. Sąd drugiej instancji może rozpoznać apelację na
posiedzeniu niejawnym, nie doręczając apelacji osobie wskazanej jako pozwany ani
nie rozpoznając wniosków złożonych wraz z tą apelacją.
§ 2. W przypadku wątpliwości apelację uważa się za wniesioną co do całości
wyroku z wnioskiem o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania.
§ 3. W przypadku stwierdzenia, że powództwo nie jest oczywiście bezzasadne,
sąd drugiej instancji uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę sądowi pierwszej
instancji do ponownego rozpoznania. W pozostałych przypadkach sąd drugiej
instancji oddala apelację.
§ 4. Uzasadnienie wyroku oddalającego apelację sąd drugiej instancji może
ograniczyć do odwołania się do ustaleń i wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku
zawartych w uzasadnieniu wyroku sądu pierwszej instancji.
§ 5. Wyrok z pisemnym uzasadnieniem, o ile je sporządzono, i wymaganymi
przez ustawę pouczeniami z urzędu doręcza się tylko powodowi.
§ 6. Przepisu art. 394¹ § 1¹ nie stosuje się.
§ 7. W przypadku uchylenia wyroku wydanego na podstawie art. 191¹ w toku
ponownego rozpoznania:
1) ilekroć ustawa przewiduje zwrot pozwu, sąd umarza postępowanie;
2) wraz z odpisem pozwu doręcza się pozwanemu odpisy apelacji oraz wyroków
sądów obu instancji z uzasadnieniami.

Kodeks Postępowania Cywilnego art. 391