Art. 36. 1. Armatorowi statku, z którego podczas przebywania w polskich
obszarach morskich dokonano, z naruszeniem przepisów ustawy, zanieczyszczenia,
w związku z eksploatacją statku lub zatopieniem w morzu odpadów i innych
substancji – wymierza się karę pieniężną o równowartości do 1 000 000 jednostek
obliczeniowych, zwanych Specjalnym Prawem Ciągnienia (SDR), określanych przez
Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
2. Tej samej karze podlega również armator statku o polskiej przynależności,
z którego dokonano, z naruszeniem przepisów ustawy, zanieczyszczenia poza
polskimi obszarami morskimi, w związku z eksploatacją statku lub zatopieniem
w morzu odpadów lub innych substancji, bez wymaganego zezwolenia lub wbrew
jego warunkom.

Art. 36a. Jeżeli armator statku, nie wykonując ciążących na nim z mocy prawa
obowiązków lub łamiąc ustanowione prawem zakazy:
1) przewozi ładunki niebezpieczne lub zanieczyszczające, nie przekazując
informacji, o których mowa w art. 10a,
2) dopuszcza do wykonywania przez osoby nieposiadające odpowiednich
uprawnień, o których mowa w art. 13a, odzysku substancji kontrolowanych lub fluorowanych gazów cieplarnianych z urządzeń chłodniczych,
klimatyzacyjnych, rozdzielnic elektrycznych oraz systemów ochrony
przeciwpożarowej i gaśnic w celu zapewnienia ich regeneracji, recyklingu lub
zniszczenia,
3) nie wypełnia obowiązku przekazywania w terminie rocznych sprawozdań, o
których mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. o substancjach
zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych, do wyspecjalizowanej jednostki,
4) nie podejmuje wszelkich wykonalnych środków ostrożności w celu zapobiegania
wszelkim wyciekom i emisjom substancji kontrolowanych i fluorowanych
gazów cieplarnianych oraz ich minimalizowania,
5) (uchylony)
6) użytkuje instalację lub urządzenie zawierające substancje kontrolowane
w sposób niezapobiegający emisji substancji kontrolowanych do środowiska
oraz nie przeprowadza sprawdzenia szczelności tych urządzeń,
7) stosuje lub stosuje ponownie na statku związki cynoorganiczne, które działają jak biocydy,
8) eksploatuje statek, na którego kadłubie występują związki cynoorganiczne,
9) eksploatuje statek, z którego emitowane są do powietrza:
a) substancje zubożające warstwę ozonową,
b) tlenki azotu,
c) fluorowane gazy cieplarniane
10) (uchylony)
– podlega karze pieniężnej do wysokości 50 000 SDR.

Art. 36aa. 1. Jeżeli armator statku używa na statku paliwa żeglugowego
zawierającego niedopuszczalną zawartość siarki, podlega karze pieniężnej do
wysokości 600 000 SDR.
2. Jeżeli armator statku stosuje na statku metody redukcji emisji, które nie
posiadają zatwierdzenia, o którym mowa w art. 13dg ust. 1 albo 2, podlega karze
pieniężnej do wysokości 600 000 SDR.
3. Jeżeli armator statku nie przekazuje wyników testów metod redukcji emisji
zgodnie z art. 13da ust. 2b, podlega karze pieniężnej do wysokości 100 000 SDR.
3a. Jeżeli armator statku niezgodnie z prawidłem 14 załącznika VI do Konwencji
MARPOL przewozi do celów spalania paliwo olejowe przeznaczone do napędu lub
obsługi statku niespełniające wymogów dotyczących zawartości siarki, podlega karze
pieniężnej do wysokości 600 000 SDR.
4. Jeżeli armator statku objętego rozporządzeniem 1257/2013 eksploatuje statek
bez ważnego świadectwa inwentaryzacji, o którym mowa w art. 9 rozporządzenia
1257/2013, lub kieruje statek do zakładu recyklingu, który nie znajduje się
w europejskim wykazie zakładów recyklingu statków, o którym mowa w art. 16
rozporządzenia 1257/2013, podlega karze pieniężnej do wysokości 600 000 SDR.
5. Jeżeli armator statku objętego rozporządzeniem 2015/757:
1) nie monitoruje emisji CO2 w sposób określony w art. 8 rozporządzenia 2015/757,
2) nie monitoruje parametrów, o których mowa w art. 9 ust. 1 zdanie pierwsze
rozporządzenia 2015/757, w sposób określony w tym przepisie,
3) nie monitoruje parametrów, o których mowa w art. 10 zdanie pierwsze
rozporządzenia 2015/757, w sposób określony w tym przepisie,
4) nie przedkłada w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku Komisji
Europejskiej lub dyrektorowi urzędu morskiego właściwego dla portu
macierzystego statku raportu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia
2015/757,
5) wbrew art. 11 ust. 2 rozporządzenia 2015/757 nie zapewnia, aby w przypadku
określonym w tym przepisie każdy statek, za który odpowiada, spełniał wymogi
rozporządzenia 2015/757 w odniesieniu do całego okresu sprawozdawczego, w
którym armator odpowiada za dany statek,
6) wbrew art. 12 ust. 1 rozporządzenia 2015/757 nie składa raportu, o którym mowa
w art. 11 ust. 1 rozporządzenia 2015/757, z wykorzystaniem automatycznych
systemów i formatów wymiany danych, w tym szablonów elektronicznych
– podlega karze pieniężnej do wysokości 50 000 SDR.
6. Jeżeli armator statku nie wykonuje obowiązków w zakresie gromadzenia
i przekazywania danych o zużyciu paliwa, w sposób zgodny z wymogami prawidła
22A załącznika VI do Konwencji MARPOL, podlega karze pieniężnej do wysokości
50 000 SDR.

Art. 36b. Załadowca, który nie dopełnia obowiązku określonego w art. 10b,
podlega karze pieniężnej do wysokości 50 000 SDR.

Art. 36c. Dostawca, który dostarczając paliwo nie wykonuje ciążących na nim
obowiązków, określonych w art. 13e ust. 2–6 i 13f, podlega karze pieniężnej do
wysokości 50 000 SDR.

Ustawa o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki art. 36

DODAJ