Art. 34. W ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880
oraz z 2005 r. Nr 113, poz. 954 i Nr 130, poz. 1087) w art. 5 pkt 24 i 25 otrzymują brzmienie:
„24) właściwy stan ochrony gatunku – sumę oddziaływań na gatunek, mogącą w
dającej się przewidzieć przyszłości wpływać na rozmieszczenie i liczebność jego populacji na terenie kraju lub państw członkowskich Unii Europejskiej lub naturalnego zasięgu tego gatunku, przy której dane o dynamice liczebności populacji tego gatunku wskazują, że gatunek jest trwałym składnikiem
właściwego dla niego siedliska, naturalny zasięg gatunku nie zmniejsza się
ani nie ulegnie zmniejszeniu w dającej się przewidzieć przyszłości oraz odpowiednio duże siedlisko dla utrzymania się populacji tego gatunku istnieje i prawdopodobnie nadal będzie istniało;
25) właściwy stan ochrony siedliska przyrodniczego – sumę oddziaływań
na siedlisko przyrodnicze i jego typowe gatunki, mogącą w dającej się
przewidzieć przyszłości wpływać na naturalne rozmieszczenie, strukturę,
funkcje lub przeżycie jego typowych gatunków na terenie kraju lub państw
członkowskich Unii Europejskiej lub naturalnego zasięgu tego siedliska,
przy której naturalny zasięg siedliska przyrodniczego i obszary zajęte przez
to siedlisko w obrębie jego zasięgu nie zmieniają się lub zwiększają się,
struktura i funkcje, które są konieczne do długotrwałego utrzymania się siedliska, istnieją i prawdopodobnie nadal będą istniały oraz typowe dla tego siedliska gatunki znajdują się we właściwym stanie ochrony;”.

Ustawa o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie art. 34

DODAJ