Art. 32. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r.
Nr 129, poz. 902, z późn. zm.10)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 2 pkt 1 i 1a otrzymują brzmienie:
„1) obowiązku posiadania pozwolenia,
1a) wydawania decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu,”;
2) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu:
„Art. 7a. Do bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku i do szkody
w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493) stosuje się przepisy tej ustawy.”;
3) w art. 19 w ust. 2:
a) uchyla się pkt 11,
b) pkt 28 otrzymuje brzmienie:
„28) z zakresu ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2007 r. Nr 44, poz. 287 i Nr 75, poz. 493) – rejestry poważnych awarii oraz rejestr bezpośrednich zagrożeń szkodą w środowisku i szkód w środowisku;”,
c) w pkt 32 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 33 w brzmieniu:
„33) z zakresu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie:
a) wnioski o wydanie decyzji oraz decyzje, o których mowa w art.
14 ust. 3, w art. 16 ust. 1 oraz w art. 18 ust. 2 tej ustawy,
b) postanowienia, o których mowa w art. 25 ust. 7 tej ustawy.”;
4) uchyla się art. 102;
5) w art. 103 uchyla się ust. 1 i 2;
6) uchyla się art. 106-108;
7) uchyla się art. 110;
8) uchyla się art. 111;
9) w art. 178 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Organ ochrony środowiska może, w drodze decyzji, nałożyć na zarządzającego drogą, linią kolejową, linią tramwajową, lotniskiem lub portem obowiązek prowadzenia w określonym czasie pomiarów poziomów
substancji lub energii w środowisku wprowadzanych w związku z eksploatacją tych obiektów, wykraczających poza obowiązki, o których mowa w art. 175 ust. 1-3 lub obowiązki nałożone w trybie art. 56 ust. 4 pkt 1 lub
art. 95 ust. 1, jeżeli przeprowadzone kontrole poziomów substancji lub energii w środowisku, które są emitowane w związku z eksploatacją obiektu, dowodzą przekraczania standardów jakości środowiska; do wyników przeprowadzonych pomiarów stosuje się odpowiednio przepis art. 147 ust. 6.”;
10) w art. 187:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Jeżeli przemawia za tym szczególnie ważny interes społeczny związany
z ochroną środowiska, a w szczególności z zagrożeniem pogorszeniem
stanu środowiska w znacznych rozmiarach, w pozwoleniu, o którym
mowa w art. 181 ust. 1 pkt 1-4, może być ustanowione zabezpieczenie
roszczeń z tytułu wystąpienia negatywnych skutków w środowisku oraz
szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r.
o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie.
2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może mieć formę depozytu,
gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej.”,
b) dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
„5. Minister właściwy do spraw środowiska, uwzględniając rodzaj i skalę
działalności prowadzonej w instalacjach oraz związane z tym prawdopodobieństwo wystąpienia i rozmiary potencjalnych szkód w środowisku oraz kierując się potrzebą zapewnienia pokrycia kosztów
działań naprawczych w przypadku wystąpienia szkody w środowisku,
może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje instalacji, w których
zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zostać ustanowione.
6. Minister właściwy do spraw środowiska, biorąc pod uwagę prawdopodobieństwo wystąpienia i rozmiary potencjalnych szkód w środowisku
oraz kierując się potrzebą zapewnienia pokrycia kosztów działań naprawczych w przypadku wystąpienia szkody w środowisku, może określić, w drodze rozporządzenia, metody określania wysokości zabezpieczenia roszczeń, w zależności od rodzaju prowadzonej przez podmiot
korzystający ze środowiska działalności, wielkości produkcji i parametrów technicznych instalacji.”;
11) uchyla się art. 335;
12) art. 336 otrzymuje brzmienie:
„Art. 336. Kto używa do prac ziemnych glebę lub ziemię, która przekracza
standardy jakości określone na podstawie art. 105,
podlega karze grzywny.”;
13) uchyla się art. 337;
14) w art. 378 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Organem ochrony środowiska właściwym w sprawach, o których mowa w
art. 48 ust. 2 pkt 1, art. 51 ust. 3 pkt 1, art. 115a ust. 1, art. 149, art. 150, art.
152 ust. 1, art. 154 ust. 1, art. 178, art. 183, art. 237 i art. 362 ust. 1 i 3, jest starosta.”.

Ustawa o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie art. 32

DODAJ