Art. 33. 1. Leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitacja uzdrowiskowa przysługuje
świadczeniobiorcy na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza
ubezpieczenia zdrowotnego.
2. Skierowanie, o którym mowa w ust. 1, wymaga potwierdzenia przez Fundusz.
Do potwierdzenia oraz odmowy potwierdzania skierowania, o którym mowa w ust. 1,
nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
3. Świadczeniobiorca ponosi koszty przejazdu na leczenie uzdrowiskowe albo
rehabilitację uzdrowiskową i z leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji
uzdrowiskowej oraz częściową odpłatność za wyżywienie i zakwaterowanie w
sanatorium uzdrowiskowym. Podmiot zobowiązany do finansowania świadczeń
opieki zdrowotnej ze środków publicznych pokrywa do wysokości określonej w umowie Funduszu z sanatorium uzdrowiskowym różnicę kosztów wyżywienia i zakwaterowania ubezpieczonego.
4. Dzieci i młodzież do ukończenia lat 18, a jeżeli kształcą się dalej – do
ukończenia lat 26, dzieci niepełnosprawne w znacznym stopniu – bez ograniczenia
wieku, a także dzieci uprawnione do renty rodzinnej nie ponoszą odpłatności za koszty
wyżywienia i zakwaterowania w szpitalu uzdrowiskowym dla dzieci, sanatorium
uzdrowiskowym dla dzieci i sanatorium uzdrowiskowym.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu
oraz Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób wystawiania skierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację
uzdrowiskową przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego,
2) tryb potwierdzania skierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację
uzdrowiskową oraz wzór tego skierowania
– uwzględniając konieczność weryfikacji celowości skierowania na leczenie
uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową.

Art. 33a. 1. Świadczeniobiorcy przysługują świadczenia pielęgnacyjne lub
opiekuńcze w ramach opieki długoterminowej, na podstawie skierowania lekarza
ubezpieczenia zdrowotnego.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu
oraz Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, określi
w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb kierowania osób do zakładów opiekuńczo-leczniczych
i pielęgnacyjno-opiekuńczych,
2) dokumentację wymaganą przy kierowaniu osób do zakładów
opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych, w tym wzory: wniosku
o wydanie skierowania do zakładu, zaświadczenia lekarskiego oraz wywiadu pielęgniarskiego,
3) sposób ustalania odpłatności za pobyt w zakładach opiekuńczo-leczniczych
i pielęgnacyjno-opiekuńczych
– uwzględniając konieczność ujednolicenia trybu kierowania do zakładów oraz
możliwość weryfikacji celowości skierowania do zakładów.

Art. 33b. 1. W przypadku gdy stan zdrowia świadczeniobiorcy wymaga
wykonywania procedur medycznych stosowanych w leczeniu szpitalnym, ale nie
wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń opieki zdrowotnej
w odpowiednio urządzonych, stałych pomieszczeniach podmiotu leczniczego,
świadczeniodawca zapewnia bezpłatnie na wniosek świadczeniobiorcy
zakwaterowanie w innym miejscu, w którym świadczy się usługi hotelarskie
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich
oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (Dz. U. z 2019 r. poz.
238 oraz z 2020 r. poz. 374 i 568) w zakresie krótkotrwałego, ogólnie dostępnego
wynajmowania domów, mieszkań i pokoi. Informację tę odnotowuje się
w dokumentacji medycznej.
2. Świadczeniobiorcy, który korzysta z zakwaterowania na podstawie ust. 1,
przysługuje bezpłatnie, na jego wniosek, transport z miejsca tego zakwaterowania do
miejsca udzielania świadczeń.
3. Świadczeniodawca, który zapewnił zakwaterowanie na podstawie ust. 1,
ponosi odpowiedzialność za szkody, o których mowa w art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, wynikające wyłącznie
z udzielania lub zaniechania udzielania świadczeń opieki zdrowotnej.

Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych art. 33

DODAJ