Art. 30. 1. Jeżeli u pracodawcy działa więcej niż jedna zakładowa organizacja
związkowa, każda z nich broni praw i reprezentuje interesy swoich członków.
2. Osoba wykonująca pracę zarobkową niezrzeszona w związku zawodowym
ma prawo do obrony swoich praw na zasadach dotyczących osób wykonujących
pracę zarobkową będących członkami związku, jeżeli wybrana przez nią zakładowa
organizacja związkowa wyrazi zgodę na obronę jej praw.
3. W indywidualnych sprawach ze stosunku pracy, w których przepisy prawa
pracy zobowiązują pracodawcę w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974
r. – Kodeks pracy do współdziałania z zakładową organizacją związkową, przed podjęciem działania, pracodawca w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy, jest obowiązany zwrócić się do tej organizacji o informację
o pracowniku korzystającym z jej obrony, zgodnie z ust. 1 i 2. Nieudzielenie tej
informacji w terminie 5 dni od dnia otrzymania przez zakładową organizację
związkową wniosku zwalnia pracodawcę w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26
czerwca 1974 r. – Kodeks pracy z obowiązku współdziałania z zakładową
organizacją związkową w sprawach dotyczących tego pracownika.
4. W sprawach dotyczących zbiorowych praw i interesów osób wykonujących
pracę zarobkową zakładowe organizacje związkowe mogą tworzyć wspólną
reprezentację związkową.
5. W sprawach wymagających zawarcia porozumienia lub uzgodnienia
stanowiska z zakładowymi organizacjami związkowymi organizacje te
przedstawiają wspólnie uzgodnione stanowisko. Sposób ustalania i przedstawiania
tego stanowiska przez wyłonioną do tych spraw wspólną reprezentację związkową
określa porozumienie zawarte przez organizacje związkowe.
6. Jeżeli w sprawie ustalenia:
1) regulaminu wynagradzania,
2) regulaminów nagród i premiowania,
3) regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
4) planu urlopów lub regulaminu pracy,
5) okresu rozliczeniowego, o którym mowa w art. 135 § 2 i 3 ustawy z dnia 26
czerwca 1974 r. – Kodeks pracy,
6) wykazu prac, o którym mowa w art. 151⁷§ 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy,
7) indywidualnego rozkładu czasu pracy, o którym mowa w art. 8 ust. 2–4
ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2012 r.
poz. 1155, z 2013 r. poz. 567, z 2016 r. poz. 2206 oraz z 2018 r. poz. 1480)
– organizacje związkowe albo reprezentatywne organizacje związkowe w
rozumieniu art. 25³ ust. 1 lub 2, z których każda zrzesza co najmniej 5%
pracowników zatrudnionych u pracodawcy, nie przedstawią wspólnie
uzgodnionego stanowiska w terminie 30 dni od dnia przekazania im przez
pracodawcę tego dokumentu, decyzje w sprawie jego ustalenia podejmuje
pracodawca, po rozpatrzeniu odrębnych stanowisk organizacji związkowych.
7. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio, jeżeli u pracodawcy działa jedna
reprezentatywna zakładowa organizacja związkowa zrzeszająca co najmniej 5%
pracowników zatrudnionych u pracodawcy.

Ustawa o związkach zawodowych art. 30