Art. 30. 1. W przypadku wystąpienia katastrof naturalnych i awarii
technicznych w rozumieniu odpowiednio art. 3 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 18
kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1897) lub gdy w ocenie wojewódzkiego koordynatora ratownictwa medycznego skutki zdarzenia mogą spowodować stan nagłego zagrożenia zdrowotnego znacznej liczby osób,
koordynator ten informuje niezwłocznie wojewodę o potrzebie postawienia w stan
podwyższonej gotowości wszystkich lub niektórych podmiotów wykonujących
działalność leczniczą, działających na obszarze danego województwa.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, wojewoda może nałożyć, w drodze
decyzji administracyjnej, na podmioty wykonujące działalność leczniczą określone
w ust. 1 obowiązek pozostawania w stanie podwyższonej gotowości w celu
przyjęcia osób znajdujących się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
3. Decyzji, o której mowa w ust. 2, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
4. Wojewoda może upoważnić wojewódzkiego koordynatora ratownictwa
medycznego do wydawania decyzji, o których mowa w ust. 2.
5. Jeżeli świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez podmioty
wykonujące działalność leczniczą w ramach wykonania obowiązku, o którym
mowa w ust. 2, nie są finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia na podstawie
umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, przepisy art. 19 ust. 2–6 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze
środków publicznych stosuje się odpowiednio.

Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym art. 30

DODAJ