Art. 26. 1. Dyspozytor medyczny wykonuje zadania w ramach stosunku pracy:
1) w podmiocie leczniczym utworzonym przez ministra właściwego do spraw
zdrowia w celu realizacji zadań lotniczych zespołów ratownictwa
medycznego na stanowisku dyspozytora medycznego związanym z
dysponowaniem i koordynacją działalności lotniczych zespołów ratownictwa
medycznego oraz innych statków powietrznych będących na wyposażeniu
podmiotu, w tym lotniczego zespołu transportu sanitarnego;
2) na stanowisku dyspozytora medycznego w lokalizacji wskazanej w planie.
1a. (uchylony)
2. Dyspozytorem medycznym może być osoba, która:
1) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
2) posiada wykształcenie wymagane dla pielęgniarki systemu lub ratownika medycznego;
3) posiada co najmniej 5-letnie doświadczenie w realizacji zadań na stanowisku
dyspozytora medycznego lub w zespole ratownictwa medycznego, lotniczym
zespole ratownictwa medycznego, szpitalnym oddziale ratunkowym, oddziale
anestezjologii i intensywnej terapii lub w izbie przyjęć szpitala posiadającego oddział anestezjologii i intensywnej terapii, oddział chorób wewnętrznych, oddział chirurgii ogólnej oraz oddział ortopedii lub ortopedii i traumatologii;
4) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwo przeciwko
zdrowiu lub życiu ludzkiemu;
5) ukończyła kurs uprawniający do pracy na stanowisku dyspozytora
medycznego, o którym mowa w art. 27a ust. 2 pkt 7 lit. b, oraz realizuje
obowiązek indywidualnego rozwoju zawodowego.
2a. W celu zabezpieczenia prawidłowego funkcjonowania dyspozytorni
medycznej wojewoda wyznacza spośród zatrudnionych dyspozytorów medycznych
osoby zapewniające całodobową obsadę stanowiska głównego dyspozytora
medycznego oraz jego zastępcy.
2b. Głównym dyspozytorem medycznym może być osoba, która:
1) spełnia co najmniej wymagania, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5;
2) przez okres co najmniej 5 lat w okresie ostatnich 6 lat była zatrudniona na
stanowisku dyspozytora medycznego.
2c. Zastępcą głównego dyspozytora medycznego może być osoba, która:
1) spełnia wymagania, o których mowa w ust. 2 pkt 1, 2, 4 i 5;
2) przez okres co najmniej 3 lat w okresie ostatnich 4 lat była zatrudniona na
stanowisku dyspozytora medycznego.
2d. Do zadań głównego dyspozytora medycznego należy:
1) koordynowanie funkcjonowania dyspozytorni medycznej;
2) współpraca z wojewódzkim koordynatorem ratownictwa medycznego;
3) koordynacja współpracy dyspozytorów medycznych w przypadku zdarzeń z
dużą liczbą poszkodowanych w obrębie jednej dyspozytorni medycznej;
4) bieżąca analiza zadań realizowanych przez dyspozytorów medycznych;
5) bieżąca analiza optymalnego wykorzystania zespołów ratownictwa medycznego;
6) udzielanie dyspozytorom medycznym niezbędnych informacji i
merytorycznej pomocy;
7) przygotowywanie raportu dobowego z pracy dyspozytorni medycznej.
2e. Główny dyspozytor medyczny wykonuje zadania, o których mowa w ust.
2d, przy pomocy zastępcy.
3. Dyspozytor medyczny ma prawo i obowiązek, doskonalenia zawodowego
w różnych rodzajach i formach kształcenia, w szczególności:
1) kursu doskonalącego;
2) samokształcenia.
3a. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) formy samokształcenia, o którym mowa w ust. 3 pkt 2,
2) sposób i tryb odbywania doskonalenia zawodowego przez dyspozytorów medycznych,
3) zakres doskonalenia zawodowego dyspozytorów medycznych,
4) wzór wniosku o wpis na listę podmiotów uprawnionych do prowadzenia kursu doskonalącego,
5) sposób potwierdzania dokumentowania i zatwierdzania poszczególnych form
doskonalenia zawodowego dyspozytorów medycznych,
6) wzór karty doskonalenia zawodowego dyspozytorów medycznych
– uwzględniając zapewnienie jednolitości odbywania doskonalenia zawodowego,
szybkości i jednolitości postępowania oraz przejrzystości wniosku,
dokumentowania i zatwierdzania form doskonalenia zawodowego i karty
doskonalenia zawodowego.

Art. 26a. 1. Wojewoda zapewnia dostęp do wsparcia psychologicznego
dyspozytorów medycznych udzielanego przez psychologów zatrudnionych na
podstawie stosunku pracy w urzędzie wojewódzkim.
2. Wsparcia psychologicznego udziela dyspozytorowi medycznemu
osoba, która spełnia następujące wymagania:
1) ukończyła 5-letnie jednolite studia magisterskie na kierunku psychologia;
2) posiada co najmniej 5-letnie doświadczenie zawodowe, w tym:
a) co najmniej 2 lata doświadczenia w interwencji kryzysowej lub w
pracy polegającej na udzielaniu wsparcia osobom wykonującym
zawód medyczny lub
b) co najmniej 3 lata doświadczenia w pracy w Policji, wojsku lub w
Państwowej Straży Pożarnej na stanowisku psychologa.
3. Wsparcie psychologiczne udzielane dyspozytorowi medycznemu ma na celu:
1) zapobieganie konsekwencjom zdrowotnym stresu zawodowego;
2) zwiększenie efektywności realizacji zadań przez dyspozytora medycznego.
4. Zadania psychologa w ramach wsparcia psychologicznego obejmują:
1) udział w procedurze rekrutacji przez weryfikację umiejętności radzenia
sobie ze stresem, stabilności emocjonalnej, odporności psychicznej oraz
innych niezbędnych z punktu widzenia specyfiki pracy kompetencji
psychologicznych osób ubiegających się o stanowisko dyspozytora medycznego;
2) prewencję skutków stresorów zawodowych;
3) szkolenia doskonalące dla dyspozytorów medycznych oraz kierownika
dyspozytorni medycznej i zastępcy kierownika dyspozytorni medycznej,
w zakresie kompetencji psychologicznych zapobiegających stresowi na stanowisku pracy oraz służących wypracowaniu umiejętności radzenia sobie ze stresem zawodowym;
4) poradnictwo i pomoc psychologiczną w zakresie problemów
psychologicznych wpływających na dobrostan psychiczny dyspozytora medycznego;
5) interwencje psychologiczne w sytuacjach kryzysowych.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres zadań psychologa w ramach wsparcia psychologicznego,
biorąc pod uwagę konieczność zapobiegania skutkom psychicznym stresu
zawodowego oraz traumatycznego, umożliwienie sprawnego podejmowania
decyzji przez dyspozytorów medycznych przez ograniczanie wpływu stresu na
proces decyzyjny, a także diagnozowanie i zapobieganie występowaniu
objawów wypalenia zawodowego wśród dyspozytorów medycznych.

Art. 26b. 1. Pracodawcą dyspozytorów medycznych i psychologów, o
których mowa odpowiednio w art. 26 i art. 26a ust. 1, jest urząd wojewódzki.
2. Wojewoda wykonuje czynności pracodawcy w stosunku do
dyspozytorów medycznych i psychologów, o których mowa odpowiednio w art.
26 i art. 26a ust. 1.

Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym art. 26

DODAJ