Art. 203. § 1. Pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do
rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia
– aż do wydania wyroku.
§ 2. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże
z wytoczeniem powództwa. Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli
sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez
pozwanego.
§ 3. W razie cofnięcia pozwu poza rozprawą przewodniczący odwołuje
wyznaczoną rozprawę i o cofnięciu zawiadamia pozwanego, który może w terminie dwutygodniowym złożyć sądowi wniosek o przyznanie kosztów. Gdy skuteczność
cofnięcia pozwu zależy od zgody pozwanego, niezłożenie przez niego oświadczenia
w tym przedmiocie w powyższym terminie uważa się za wyrażenie zgody.
§ 4. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub
ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że
wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego
albo zmierzają do obejścia prawa.

Art. 203¹. § 1. Podstawą zarzutu potrącenia może być tylko wierzytelność
pozwanego z tego samego stosunku prawnego co wierzytelność dochodzona przez
powoda, chyba że wierzytelność pozwanego jest niesporna lub uprawdopodobniona
dokumentem niepochodzącym wyłącznie od pozwanego.
§ 2. Pozwany może podnieść zarzut potrącenia nie później niż przy wdaniu się
w spór co do istoty sprawy albo w terminie dwóch tygodni od dnia, gdy jego
wierzytelność stała się wymagalna.
§ 3. Zarzut potrącenia może zostać podniesiony tylko w piśmie procesowym. Do
pisma tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące pozwu, z wyjątkiem przepisów
dotyczących opłat.

Kodeks Postępowania Cywilnego art. 203