Art. 201. 1. Czas wykonywania świadczeń osobistych nie może przekraczać
jednorazowo dwunastu godzin, a w stosunku do kurierów oraz osób
dostarczających i obsługujących przedmioty świadczeń rzeczowych – czterdziestu
ośmiu godzin.
2. Nałożenie obowiązku wykonania świadczenia osobistego może nastąpić
najwyżej trzy razy w roku.
3. Do czasu wykonywania świadczeń osobistych, o których mowa w ust. 1,
wlicza się:
1) czas dojazdu do miejsca wykonywania świadczenia osobistego i powrotu do
miejsca pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad trzy miesiące,
nie więcej jednak niż łącznie dwie godziny;
2) czas przeznaczony na wypoczynek, nie więcej jednak niż osiem godzin, jeżeli
świadczenie jest wykonywane dłużej niż dwanaście godzin.

Ustawa o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej art. 201

DODAJ