Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) zasady pomocy państwa osobom uprawnionym do alimentów na podstawie
tytułu wykonawczego, w przypadku bezskuteczności egzekucji;
2) warunki nabywania prawa do świadczeń pieniężnych wypłacanych w przypadku
bezskuteczności egzekucji alimentów, zwanych dalej „świadczeniami
z funduszu alimentacyjnego”;
3) zasady i tryb postępowania w sprawach przyznawania i wypłacania świadczeń
z funduszu alimentacyjnego;
4) zasady finansowania świadczeń z funduszu alimentacyjnego;
5) działania podejmowane wobec dłużników alimentacyjnych.
2. Fundusz alimentacyjny stanowi system wspierania osób uprawnionych do
alimentów środkami finansowymi z budżetu państwa.
3. Fundusz alimentacyjny nie stanowi funduszu, w rozumieniu przepisów
o finansach publicznych.

Art. 1a. 1. Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują:
1) obywatelom polskim;
2) cudzoziemcom:
a) (uchylona)
b) jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów dwustronnych
o zabezpieczeniu społecznym,
c) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie
zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej oraz zezwolenia na pobyt czasowy
udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa
w art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2020 r. poz. 35),
d) przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku
z uzyskaniem statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej.
2. Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują osobom, o których
mowa w ust. 1, jeżeli zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres
świadczeniowy, w którym otrzymują świadczenia z funduszu alimentacyjnego, chyba
że dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Ustawa o pomocy osobom uprawnionym do alimentów art. 1

DODAJ