Art. 19. 1. Roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne
i rentowe osób, o których mowa w art. 6 i 7, w danym roku kalendarzowym nie może
być wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok
kalendarzowy, określonego w ustawie budżetowej, ustawie o prowizorium
budżetowym lub ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone –
z zastrzeżeniem ust. 2 i 9.
2. Jeżeli brak jest podstaw, o których mowa w ust. 1, dla ustalenia przeciętnego
prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej,
wynagrodzenie to ustala się na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
z trzeciego kwartału roku poprzedniego.
3. Do osiągnięcia kwoty, o której mowa w ust. 1, składki na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe oblicza się i przekazuje do Zakładu od podstawy wymiaru
ustalonej zgodnie z art. 18. Od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1,
nie pobiera się składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
4. (uchylony)
5. Płatnik składek jest zobowiązany zaprzestać obliczać i przekazywać składki
na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po przekroczeniu przez ubezpieczonego kwoty
rocznej podstawy wymiaru składek, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 6.
6. Jeżeli do opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jest
zobowiązany więcej niż jeden płatnik składek, ubezpieczony jest zobowiązany
zawiadomić wszystkich płatników składek o przekroczeniu kwoty rocznej podstawy
wymiaru składek. Za skutki błędnego zawiadomienia powodującego nieopłacenie
należnych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe odpowiada ubezpieczony.
6a. Do składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe opłaconych po
przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek stosuje się art. 24 ust. 6a–8. Za datę
stwierdzenia nienależnie opłaconych składek uważa się datę otrzymania przez Zakład
imiennego raportu miesięcznego korygującego i deklaracji rozliczeniowej korygującej.
6b. Jeżeli w wyniku sprawdzenia wysokości rocznej podstawy wymiaru składek
Zakład stwierdzi opłacenie składek od nadwyżki ponad kwotę określoną w ust. 1,
informuje o tym niezwłocznie płatników składek i ubezpieczonego za pośrednictwem
płatników składek.
7. Okres nieopłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z powodu
przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru
składek, o której mowa w ust. 1, traktuje się jak okres ubezpieczenia w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych, zwanych dalej „przepisami o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych”.
8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do osób, których podleganie
ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym w myśl art. 13 i art. 14 ust. 2 w danym
roku kalendarzowym ustało po opłaceniu składek od rocznej podstawy wymiaru,
o której mowa w ust. 1.
9. Przepisu ust. 8 nie stosuje się przy ustalaniu podlegania ubezpieczeniom
chorobowemu i wypadkowemu.
10. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” do końca
poprzedniego roku kalendarzowego, w drodze obwieszczenia, kwotę ograniczenia
rocznej podstawy wymiaru składki, o której mowa w ust. 1, oraz przyjętą do jej
ustalenia kwotę prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia.

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych art. 19