Art. 184. 1. Podmiot, który uzyskał prawo do wykorzystywania zasobów
numeracji w przydziale numeracji, uiszcza roczne opłaty za prawo do
wykorzystywania zasobów numeracji.
2. Opłaty, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wyższe niż:
1) za numer abonencki – 0,35 złotego;
1a) za numer dla komunikacji maszyna-maszyna – 0,35 złotego;
2) za wyróżnik AB sieci telekomunikacyjnej przyznany podmiotowi
wykonującemu działalność telekomunikacyjną – 180 000 złotych;
3) za wyróżnik ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej (PLMN) –
1 800 000 złotych;
4) za numer dostępu do sieci (NDS) – 60 000 złotych;
5) za numer 118CDU – 60 000 złotych;
6) za numer dostępu do sieci teleinformatycznej (NDSI) – 550 złotych;
7) za numer strefowy abonenckich usług specjalnych za każdą strefę numeracyjną,
w której przysługuje prawo do wykorzystywania numeru – 1600 zł; za numery
alarmowe, z którymi połączenia są bezpłatne dla abonentów, opłata nie jest
pobierana;
8) za krajowy numer sieci inteligentnej – 28 złotych;
9) za numer DNIC+PNIC w sieci transmisji danych z komutacją pakietów –
36 000 złotych;
10) za numer punktu sygnalizacyjnego – 12 000 złotych;
11) za numer zamkniętej grupy użytkowników (CUG) za każde osiem numerów
CUG – 55 złotych;
12) za kod sieci ruchomej (MNC) – 1200 złotych;
13) za kod sieci ATM – 1200 złotych;
14) za numer rutingowy (NR) – 1000 złotych.
3. Obowiązek uiszczania opłat za prawo do wykorzystywania zasobów
numeracji ustaje nie później niż z upływem 30 dni od daty złożenia wniosku
o cofnięcie przydziału tej numeracji.
4. Minister właściwy do spraw informatyzacji, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość, terminy i sposób uiszczania opłat, o których mowa w ust. 1, mając na
uwadze kwoty określone w ust. 2, warunki wykorzystania zasobów numeracji,
kierując się kosztami prowadzenia gospodarki zasobami numeracji, a także potrzebą
zagwarantowania optymalnego wykorzystania zasobów numeracji.

Prawo telekomunikacyjne art. 184

DODAJ