Art. 175. 1. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego nakłada, w drodze decyzji,
karę pieniężną na przedsiębiorcę, który:
1) nie dopełnia ciążącego na przedsiębiorcy obowiązku w zakresie:
a) rozpoznawania zagrożeń związanych z ruchem zakładu górniczego
i podejmowania środków zmierzających do zapobiegania i usuwania tych
zagrożeń,
b) posiadania odpowiednich środków materialnych i technicznych oraz służb
ruchu zapewniających bezpieczeństwo pracowników i ruchu zakładu
górniczego,
c) oceniania i dokumentowania ryzyka zawodowego oraz stosowania
niezbędnych rozwiązań zmniejszających to ryzyko, w tym przez
sporządzenie dokumentu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia,
d) posiadania własnych służb ratownictwa górniczego albo powierzenia
realizacji tego obowiązku w całości lub w części innym podmiotom,
e) dokonywania przeglądu analizy poważnych zagrożeń dla zakładu
górniczego, zgodnie z art. 108 ust. 2d i art. 108a, lub przekazywania jego
wyników właściwemu organowi nadzoru górniczego,
f) opracowania lub wdrożenia systemu, o którym mowa w art. 117a ust. 1 pkt
1,
g) ustanowienia lub wdrożenia systemu niezależnej weryfikacji, o którym
mowa w art. 117a ust. 1 pkt 2,
h) przekazywania planu ratownictwa górniczego albo jego zmian, zgodnie z
art. 122 ust. 11d pkt 1, podmiotowi, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 3
ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza
przez statki,
i) wyposażenia zakładu górniczego w sprzęt do realizacji ratownictwa
górniczego lub udostępniania tego sprzętu podmiotom, o których mowa w
art. 24 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu
zanieczyszczaniu morza przez statki, zgodnie z art. 122 ust. 11d pkt 2,
j) powiadamiania, zgodnie z art. 123a ust. 1, właściwego organu nadzoru
górniczego, Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa, dyrektora
właściwego urzędu morskiego oraz Straży Granicznej o wystąpieniu
zagrożenia życia lub zdrowia osób przebywających w zakładzie górniczym,
bezpieczeństwa ruchu tego zakładu górniczego, bezpieczeństwa
powszechnego lub środowiska,
k) sporządzania lub przekazywania sprawozdania, o którym mowa w art. 123b
ust. 1, dotyczącego wystąpienia zagrożenia, o którym mowa w art. 123a ust.
1, właściwemu organowi nadzoru górniczego, Morskiej Służbie Poszukiwania i Ratownictwa, dyrektorowi właściwego urzędu morskiego oraz
Straży Granicznej,
l) zapewnienia przeprowadzającym kontrolę transportu do zakładu górniczego
i z tego zakładu, w tym przewozu sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia
kontroli, oraz zakwaterowania i wyżywienia, zgodnie z art. 154 ust. 4,
m) zapewnienia właściwemu regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska
transportu do miejsca wystąpienia bezpośredniego zagrożenia szkodą w
środowisku lub miejsca wystąpienia szkody w środowisku i z tego miejsca,
w tym przewozu niezbędnego sprzętu, oraz zakwaterowania i wyżywienia,
zgodnie z art. 154 ust. 5;
2) nie wykonuje decyzji organu nadzoru górniczego:
a) nakazującej usunięcie nieprawidłowości powstałych wskutek naruszenia
przepisów stosowanych w ruchu zakładu górniczego lub warunków
określonych w planie ruchu zakładu górniczego lub warunków dotyczących
ruchu zakładu górniczego, określonych w koncesji udzielonej przez
starostę,
b) wstrzymującej w całości lub w części ruch zakładu górniczego lub jego
urządzeń, ze względu na bezpośrednie zagrożenie dla zakładu górniczego,
jego pracowników, bezpieczeństwa powszechnego lub środowiska, oraz
określającej warunki wznowienia ruchu tego zakładu lub urządzeń,
c) nakazującej podjęcie niezbędnych środków profilaktycznych, w tym
skierowanie określonego zagadnienia do rozpatrzenia przez komisję,
o której mowa w art. 166 ust. 1 pkt 2,
d) nakazującej dokonanie określonych czynności, niezbędnych dla
zapewnienia prawidłowego prowadzenia ruchu zakładu górniczego, innych
niż środki profilaktyczne,
e) nakazującej sprawdzenie prawidłowości rozwiązań stosowanych lub
przewidzianych przez przedsiębiorcę do stosowania, w tym w sposób
określony przez ten organ,
f) nakazującej dokonanie pomiarów służących ocenie stanu bezpieczeństwa
w zakładzie górniczym oraz ocenie stanu bezpieczeństwa powszechnego
lub środowiska w związku z ruchem zakładu górniczego, w tym w sposób
określony przez ten organ.
1a. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego nakłada, w drodze decyzji, karę
pieniężną na podmiot mający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i
wykonujący, samodzielnie lub za pośrednictwem podmiotów zależnych, działalność
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów ze
złóż w granicach obszarów morskich na terytorium państwa niebędącego państwem
członkowskim Unii Europejskiej, który, na wezwanie Prezesa Wyższego Urzędu
Górniczego, nie sporządził lub nie przekazał sprawozdania dotyczącego okoliczności
powstania zagrożenia wymienionego w art. 123a ust. 1, w którym podmiot ten
uczestniczył.
2. Prezes Wyższego Urzędu Górniczego nakłada, w drodze decyzji, karę
pieniężną na kierownika ruchu zakładu górniczego, który:
1) nie dopełnia ciążącego na przedsiębiorcy obowiązku w zakresie:
a) prowadzenia ewidencji osób przebywających w zakładzie górniczym oraz –
w przypadku zakładów górniczych wydobywających węgiel kamienny –
czasu przebywania w podziemnych wyrobiskach górniczych,
b) posiadania i odpowiedniego przechowywania dokumentacji prowadzenia
ruchu zakładu górniczego,
c) posiadania dowodu sprawdzenia rozwiązań technicznych przez
rzeczoznawcę do spraw ruchu zakładu górniczego – w przypadkach
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 120 ust. 1 i 2,
d) prowadzenia dokumentacji w zakresie ratownictwa górniczego,
e) przeprowadzania specjalistycznych badań lekarskich, specjalistycznych
badań psychologicznych oraz specjalistycznych szkoleń w ratownictwie
górniczym;
1a) nie przekazuje właściwemu organowi nadzoru górniczego sprawozdań z
realizacji planu ruchu zakładu górniczego, o których mowa w art. 117b ust. 1;
1b) nie umieszcza informacji o możliwości anonimowego zgłaszania problemów
dotyczących bezpieczeństwa i środowiska odnoszących się do działalności
polegającej na poszukiwaniu, rozpoznawaniu lub wydobywaniu węglowodorów
ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej lub nie
informuje o tej możliwości osób obecnych na terenie zakładu górniczego, w
szczególności podczas każdego szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny
pracy, zgodnie z art. 117c;
2) dopuszcza do wykonywania czynności w ruchu zakładu górniczego w sposób
mogący wywołać niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia człowieka lub tego
ruchu;
3) nie dopełnia ciążącego na przedsiębiorcy obowiązku w zakresie szkolenia osób
wykonujących czynności w ruchu zakładu górniczego w zakresie znajomości
przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym bezpiecznego
wykonywania powierzonych im czynności, lub dopuszcza do pracy w ruchu
zakładu górniczego osoby, które nie wykażą się dostateczną znajomością tych
przepisów i zasad;
4) dopuszcza do wykonywania czynności w ruchu zakładu górniczego osoby, które
nie posiadają wymaganych do tego kwalifikacji.
3. Karę pieniężną nakłada się:
1) na przedsiębiorcę lub podmiot, o którym mowa w ust. 1a, w wysokości do 3%
przychodu ukaranego przedsiębiorcy lub podmiotu, osiągniętego w poprzednim
roku kalendarzowym;
2) na kierownika ruchu zakładu górniczego w wysokości do 300% jego
miesięcznego wynagrodzenia, naliczanego jak dla celów ekwiwalentu za urlop
wypoczynkowy.
4. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego
uwzględnia zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego
możliwości finansowe.
5. Podmiot jest obowiązany do dostarczenia Prezesowi Wyższego Urzędu
Górniczego na każde jego żądanie, w terminie 30 dni od dnia otrzymania żądania,
danych niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary pieniężnej. W przypadku
niedostarczenia danych lub gdy dostarczone dane uniemożliwiają ustalenie podstawy
wymiaru kary, Prezes Wyższego Urzędu Górniczego może ustalić podstawę wymiaru
kary pieniężnej w sposób szacunkowy, nie mniejszą jednak niż:
1) kwota 500 000 zł – w przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 1;
2) kwota 5000 zł – w przypadku, o którym mowa w ust. 3 pkt 2.
6. Jeżeli okres działania przedsiębiorcy jest krótszy niż rok kalendarzowy, za
podstawę wymiaru kary pieniężnej przyjmuje się kwotę 500 000 zł.
7. Kary pieniężne podlegają egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.
8. Kwoty ściągnięte z tytułu kary pieniężnej stanowią dochód budżetu państwa.

Prawo geologiczne i górnicze art. 175

DODAJ