Art. 15. 1. Podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób
określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa
polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez
zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio
rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6
i art. 176.
2. W przypadku gdy zainteresowany w ciągu 20 lat poprzedzających
bezpośrednio rok, w którym zgłosił wniosek o emeryturę, pobierał przez więcej niż
10 lat zasiłek przedemerytalny, podstawę wymiaru emerytury stanowi ustalona
w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa składki na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 10 lat
kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zainteresowany nabył
prawo do tego zasiłku.
2a. Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania
w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za
podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie
minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania
ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.
2b. Przepisy ust. 2a stosuje się odpowiednio do osób uznanych za repatriantów.
3. Do podstawy wymiaru emerytury lub renty, o której mowa w ust. 1 i 2, dolicza
się kwoty przysługujących ubezpieczonemu w danym roku kalendarzowym
wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy oraz kwoty zasiłków: chorobowego,
macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku
wyrównawczego, świadczenia wyrównawczego lub dodatku wyrównawczego, a także
wartość rekompensaty pieniężnej ustaloną zgodnie z pkt 3 załącznika do ustawy
z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac
w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent.
Do podstawy wymiaru wlicza się również kwoty zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków
szkoleniowych lub stypendiów wypłaconych z Funduszu Pracy za okres
udokumentowanej niezdolności do pracy, z zastrzeżeniem ust. 3a.
3a. Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty uwzględnia się kwoty
wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy, oraz kwoty zasiłków: chorobowego,
macierzyńskiego, opiekuńczego, przysługujących ubezpieczonemu w roku
kalendarzowym przypadającym po 2004 r., z tym że łączna kwota podstaw wymiaru
składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz wynagrodzeń i zasiłków nie może
przekroczyć maksymalnej kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe.
4. W celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:
1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa
w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat
kalendarzowych;
2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego
wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go
w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu;
3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5,
stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz
4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19.
5. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.
6. Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może
stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru
składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie
20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych
z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio do osoby, która osiągała
uposażenie.
8. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty przysługującej
duchownym przyjmuje się przeciętną podstawę wymiaru składek z pełnych lat
kalendarzowych ubezpieczenia przypadających po dniu 1 lipca 1989 r. do dnia,
w którym zgłoszono wniosek o świadczenie, z tym że z okresu nie dłuższego niż
określony w ust. 1; na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru ustala się w myśl
ust. 1.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych art. 15