Art. 158. 1. Depozytariuszem może być bank, który:
1) jest bankiem krajowym w rozumieniu ustawy – Prawo bankowe;
2) posiada fundusze własne w wysokości stanowiącej równowartość w złotych co
najmniej 100 000 000 euro, o ile przedmiotem przechowywania mają być
aktywa otwartego funduszu, lub 30 000 000 euro, o ile przedmiotem
przechowywania mają być aktywa pracowniczego funduszu;
3) nie posiada akcji towarzystwa zarządzającego funduszem, którego aktywa
przechowuje, lub akcji lub udziałów podmiotu związanego w stosunku do tego
towarzystwa;
4) nie jest pożyczkodawcą lub kredytodawcą w stosunku do funduszu, którego
aktywa przechowuje, ani towarzystwa zarządzającego tym funduszem, chyba że
kwota pożyczki lub kredytu nie przekracza 1% wartości aktywów netto funduszu
w chwili zaciągnięcia kredytu lub pożyczki, oraz
5) nie zatrudnia ani nie posiada w składzie władz statutowych osób, które są:
a) członkami zarządu, rady nadzorczej lub pracownikami towarzystwa
zarządzającego funduszem, którego aktywa przechowuje,
b) członkami organu zarządzającego, rady nadzorczej lub pracownikami
podmiotu związanego w stosunku do towarzystwa, o którym mowa w lit. a.
2. Depozytariuszem może być Krajowy Depozyt, o ile spełnia warunki określone
w ust. 1 pkt 3–5.
3. Jeżeli depozytariusz w trakcie trwania umowy z funduszem przestanie
spełniać którykolwiek z warunków określonych w ust. 1, zawiadamia o tym
niezwłocznie organ nadzoru oraz fundusz i jest obowiązany do dostosowania się do
wymogów, o których mowa w tym przepisie, w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące,
licząc od dnia, w którym przestał spełniać te warunki.

Ustawa o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych art. 158

DODAJ