Art. 14. 1. Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który wskutek
choroby jest niezdolny do pracy nieprzerwanie przez co najmniej 30 dni.
2. Zasiłek chorobowy przysługuje za okres czasowej niezdolności do pracy,
jednak nie dłużej niż przez 180 dni.
3. Jeżeli po wyczerpaniu okresu zasiłkowego, o którym mowa w ust. 2,
ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy, a w wyniku dalszego leczenia
i rehabilitacji rokuje odzyskanie zdolności do pracy, zasiłek chorobowy przedłuża się
na okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, jednak nie dłużej niż o dalsze 360 dni.
4. Zasiłek chorobowy, o którym mowa w ust. 2, przyznaje się i wypłaca na
podstawie zaświadczenia lekarskiego wystawionego zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a
ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 645 i 1590) albo
wydruku zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy.
5. (uchylony)
6. Zasiłek chorobowy z tytułu czasowej niezdolności do pracy, trwającej dłużej
niż 180 dni, przyznaje się i wypłaca na podstawie orzeczenia wydanego w trybie
określonym w art. 46.
7. Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okres:
1) przebywania ubezpieczonego, na koszt Kasy, w zakładzie opieki zdrowotnej6)
w celu rehabilitacji;
2) po ustaniu ubezpieczenia;
3) pobierania zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w art. 18 pkt 7.
8. Minister właściwy do spraw rozwoju wsi, po zasięgnięciu opinii Rady
Rolników, może określić, w drodze rozporządzenia, wysokość zasiłku chorobowego
oraz przypadki, w których zasiłek chorobowy przysługuje przy niezdolności do pracy
trwającej nieprzerwanie krócej niż 30 dni, uwzględniając stan finansów funduszu
składkowego.
9. Jeżeli nie określono wysokości zasiłku chorobowego w sposób, o którym
mowa w ust. 8, wynosi on jedną trzydziestą emerytury podstawowej za każdy dzień
niezdolności do pracy.

Ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników art. 14