Art. 136. 1. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzane kary dyscyplinarne:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) (uchylony)
4) (uchylony)
5) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
6) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;
7) obniżenie stopnia;
8) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby;
9) wydalenie ze służby.
2. Prawomocne wymierzenie kary, o której mowa w ust. 1 pkt 9, powoduje zakaz
przyjęcia do Straży Granicznej przez okres 10 lat.
3. W stosunku do funkcjonariuszy w służbie kandydackiej oprócz kar
wymienionych w ust. 1 można ponadto orzec zakaz opuszczania miejsca
zakwaterowania na okres nie dłuższy niż 15 dni.
4. Karę obniżenia stopnia można wymierzyć obok kary wyznaczenia na niższe
stanowisko, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby oraz wydalenia ze służby.

Art. 136a. (uchylony).

Art. 136aa. 1. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć w postępowaniach
dyscyplinarnych stanowią ustalenia faktyczne.
2. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny kształtują swoje
przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów ocenianych
swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań
wiedzy i doświadczenia życiowego.
3. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny rozstrzygają samodzielnie
zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie są związani rozstrzygnięciem sądu lub innego
organu. Prawomocne rozstrzygnięcia sądu kształtujące prawo lub stosunek prawny są
jednak wiążące.

Art. 136b. Kary dyscyplinarne wymierza:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych – w zakresie kar dyscyplinarnych,
o których mowa w art. 136 ust. 1;
2) Komendant Główny Straży Granicznej, Komendant BSWSG, komendant
oddziału Straży Granicznej, komendant ośrodka szkolenia Straży Granicznej
i komendant ośrodka Straży Granicznej – w zakresie kar dyscyplinarnych,
o których mowa w art. 136 ust. 1 i 3;
3) dowódca kontyngentu – w zakresie kar dyscyplinarnych, o których mowa
w art. 136 ust. 1 pkt 1 i 2.

Art. 136ba. 1. Jeżeli zachodzą wątpliwości co do popełnienia przewinienia
dyscyplinarnego, jego kwalifikacji prawnej albo osoby sprawcy, przed wszczęciem
postępowania dyscyplinarnego przełożony dyscyplinarny zleca przeprowadzenie
czynności wyjaśniających.
2. Rozpoczęcie czynności wyjaśniających następuje w drodze postanowienia.
3. Postanowienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę i miejsce wydania;
3) podstawę prawną;
4) datę otrzymania przez przełożonego dyscyplinarnego informacji
uzasadniających przeprowadzenie czynności wyjaśniających;
5) określenie okoliczności stanowiących przedmiot czynności wyjaśniających;
6) wskazanie rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia czynności wyjaśniających;
7) podpis przełożonego dyscyplinarnego i urzędową pieczęć jednostki
organizacyjnej Straży Granicznej albo urzędową pieczęć ministra właściwego do
spraw wewnętrznych.
4. Jeżeli w toku czynności wyjaśniających zostały ujawnione inne okoliczności
wskazujące na możliwość popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, rzecznik
dyscyplinarny za zgodą przełożonego dyscyplinarnego może poszerzyć zakres
okoliczności stanowiących przedmiot czynności wyjaśniających, o których mowa w ust. 3 pkt 5.
5. Czynności wyjaśniające kończy się w terminie 30 dni od dnia wydania
postanowienia, a w szczególnych przypadkach ze względu na charakter sprawy
czynności wyjaśniające za zgodą przełożonego dyscyplinarnego mogą być
kontynuowane w terminie nie dłuższym niż 60 dni od dnia wydania postanowienia,
o którym mowa w ust. 2.
6. W toku czynności wyjaśniających nie przeprowadza się dowodu z opinii
biegłego ani czynności wymagających spisania protokołu.
7. Z przeprowadzonych czynności wyjaśniających rzecznik dyscyplinarny
sporządza sprawozdanie, w którym w szczególności przedstawia wnioski dotyczące
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, odstąpienia od wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego albo odstąpienia od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego
i przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego.
8. W przypadku wszczęcia postępowania dyscyplinarnego materiały zebrane
podczas przeprowadzania czynności wyjaśniających stają się materiałami
postępowania dyscyplinarnego.

Art. 136bb. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się niezwłocznie, jeżeli
zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przez funkcjonariusza czynu
stanowiącego przewinienie dyscyplinarne.
2. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. Funkcjonariusza, w przypadku którego
wydano postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, uważa się za obwinionego.
3. Celem postępowania dyscyplinarnego jest w szczególności:
1) ustalenie, czy czyn, którego popełnienie zarzucono obwinionemu, został
popełniony i czy obwiniony jest jego sprawcą;
2) wyjaśnienie przyczyn i okoliczności popełnienia czynu, o którym mowa w pkt 1;
3) zebranie i utrwalenie dowodów w sprawie.
4. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna przełożony dyscyplinarny:
1) z urzędu;
2) na wniosek przełożonego funkcjonariusza;
3) na polecenie przełożonego, któremu podlega służbowo przełożony dyscyplinarny;
4) na żądanie sądu lub prokuratora;
5) wskutek wniesienia sprzeciwu, o którym mowa w art. 136bf ust. 1.
5. Przełożony dyscyplinarny może wszcząć postępowanie dyscyplinarne także
na wniosek innego zainteresowanego organu, instytucji lub pokrzywdzonego.
6. Pokrzywdzonym jest osoba, której dobro prawne zostało bezpośrednio
naruszone zachowaniem funkcjonariusza stanowiącym przewinienie dyscyplinarne.

Art. 136bc. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie
90 dni od dnia powzięcia przez przełożonego dyscyplinarnego wiadomości
o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego.
2. Jeżeli funkcjonariusz z powodu nieobecności w służbie nie ma możliwości
złożenia wyjaśnień, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, nie rozpoczyna się,
a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się funkcjonariusza do służby.
3. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie
2 lat od dnia popełnienia przewinienia dyscyplinarnego.
4. Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg terminu,
o którym mowa w ust. 3.
5. W przypadku gdy przewinienie dyscyplinarne stanowi jednocześnie
przestępstwo lub wykroczenie albo przestępstwo skarbowe lub wykroczenie
skarbowe, przedawnienie karalności dyscyplinarnej następuje z upływem okresu
przedawnienia ich karalności.

Art. 136bd. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, jeżeli:
1) czynności wyjaśniające nie potwierdziły popełnienia czynu stanowiącego
przewinienie dyscyplinarne;
2) upłynęły terminy określone w art. 136bc ust. 1, 3 lub 5;
3) postępowanie dyscyplinarne w sprawie tego samego czynu i tego samego
funkcjonariusza zostało prawomocnie zakończone lub wszczęte wcześniej toczy się.

Art. 136be. 1. Przełożony dyscyplinarny może wydać orzeczenie bez
wszczynania postępowania dyscyplinarnego, jeżeli okoliczności popełnionego czynu
i wina funkcjonariusza nie budzą wątpliwości oraz nie zachodzi potrzeba wymierzenia
kary dyscyplinarnej surowszej niż nagana.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, orzeczenie wydaje się po
wysłuchaniu funkcjonariusza i złożeniu przez niego wyjaśnienia na piśmie oraz
wyrażeniu pisemnej zgody na poddanie się karze dyscyplinarnej bez prowadzenia
postępowania dyscyplinarnego.
3. Po wszczęciu postępowania dyscyplinarnego do czasu zakończenia
pierwszego przesłuchania w charakterze obwinionego obwiniony może złożyć
wniosek o dobrowolne poddanie się karze dyscyplinarnej.
4. Przełożony dyscyplinarny może uwzględnić wniosek o dobrowolne poddanie
się karze dyscyplinarnej, jeżeli okoliczności popełnienia przewinienia
dyscyplinarnego i wina obwinionego nie budzą wątpliwości, a charakter popełnionego
przewinienia nie uzasadnia wymierzenia kary dyscyplinarnej surowszej niż nagana.
Czynności, o których mowa w art. 136bs, nie przeprowadza się.
5. W przypadku uwzględnienia wniosku o dobrowolne poddanie się karze
dyscyplinarnej przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie.
6. Od orzeczeń, o których mowa w ust. 1 lub 5, funkcjonariuszowi przysługuje
odwołanie na zasadach dotyczących odwołań od orzeczeń wydanych po
przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego.
7. Jeżeli odwołanie od orzeczenia, o którym mowa w ust. 5, dotyczy kontynuacji
postępowania dyscyplinarnego, przełożony dyscyplinarny, który wydał orzeczenie,
uchyla wydane orzeczenie i kontynuuje postępowanie, o którym mowa w ust. 3.
8. W przypadku uchylenia w postępowaniu odwoławczym orzeczenia, o którym
mowa w ust. 5, i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia, przełożony
dyscyplinarny kontynuuje postępowanie dyscyplinarne, o którym mowa w ust. 3.
9. Cofnięcie odwołania, o którym mowa w ust. 6, jest niedopuszczalne.

Art. 136bf. 1. Jeżeli funkcjonariusz nie zgadza się z wytkniętym mu
niewłaściwym postępowaniem podczas rozmowy dyscyplinującej, o której mowa
w art. 134aa ust. 2, w terminie 5 dni od dnia zapoznania się z notatką z tej rozmowy może wnieść do przełożonego dyscyplinarnego pisemny sprzeciw, zwany dalej
„sprzeciwem”. O prawie do wniesienia sprzeciwu funkcjonariusza poucza się podczas
rozmowy dyscyplinującej, a treść pouczenia zawiera się w notatce z tej rozmowy.
Przepis art. 136bz ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2. Wniesienie sprzeciwu powoduje wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.
Przepisy art. 136bk ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
3. Brak wniesienia sprzeciwu powoduje włączenie notatki z przeprowadzonej
rozmowy dyscyplinującej do akt osobowych funkcjonariusza, z którym była
przeprowadzona ta rozmowa. W przypadku wniesienia sprzeciwu notatkę
z przeprowadzonej rozmowy dyscyplinującej włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
4. W przypadku wniesienia sprzeciwu i braku możliwości wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego w związku z upływem terminów określonych
w art. 136bc ust. 1, 3 lub 5 notatka z przeprowadzonej rozmowy dyscyplinującej
podlega zniszczeniu.
5. W przypadku wniesienia sprzeciwu po upływie terminu, o którym mowa
w ust. 1, przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o odmowie przyjęcia
sprzeciwu. Na postanowienie przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia
doręczenia postanowienia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem przełożonego
dyscyplinarnego do Komendanta Głównego Straży Granicznej. Jeżeli postanowienie
wydał minister właściwy do spraw wewnętrznych albo Komendant Główny Straży
Granicznej, przysługuje wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepis art. 136bz
ust. 1 stosuje się odpowiednio.
6. Rozmowę dyscyplinującą przeprowadza przełożony dyscyplinarny.
W uzasadnionym przypadku przełożony dyscyplinarny może na piśmie upoważnić do
przeprowadzenia w jego imieniu rozmowy dyscyplinującej funkcjonariusza w stopniu
nie niższym od stopnia posiadanego przez funkcjonariusza, z którym ma być
prowadzona ta rozmowa, lub zajmującego co najmniej równorzędne z tym
funkcjonariuszem stanowisko służbowe.
7. Upoważnienie do przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej zawiera:
1) podstawę prawną;
2) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe upoważnionego funkcjonariusza;
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe funkcjonariusza, z którym ma
być prowadzona rozmowa dyscyplinująca;
4) określenie czynu, w związku z którym rozmowa dyscyplinująca ma być
prowadzona, wraz z jego kwalifikacją prawną;
5) określenie przesłanek, jakie spowodowały podjęcie przez przełożonego
dyscyplinarnego rozstrzygnięcia o przeprowadzeniu w danym przypadku
rozmowy dyscyplinującej;
6) określenie terminu, w jakim przeprowadza się rozmowę dyscyplinującą.
8. Przełożony dyscyplinarny, jednocześnie z upoważnieniem do
przeprowadzenia w jego imieniu rozmowy dyscyplinującej, udziela
funkcjonariuszowi upoważnionemu do jej przeprowadzenia pisemnych wytycznych
dotyczących przeprowadzenia rozmowy, a w szczególności wskazuje informacje lub
okoliczności, jakie podnosi się, wytykając niewłaściwe postępowanie
funkcjonariuszowi, z którym rozmowa dyscyplinująca ma być prowadzona.
9. Notatkę z rozmowy dyscyplinującej funkcjonariusz upoważniony do jej
przeprowadzenia przedstawia przełożonemu dyscyplinarnemu przed jej przekazaniem
do akt osobowych funkcjonariusza, z którym była przeprowadzona rozmowa.

Art. 136bg. 1. Postępowanie dyscyplinarne oraz czynności wyjaśniające,
o których mowa w art. 136ba, prowadzi rzecznik dyscyplinarny.
2. Przełożony dyscyplinarny powołuje rzeczników dyscyplinarnych na okres
4 lat spośród funkcjonariuszy w służbie stałej.
3. Przełożony dyscyplinarny do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego
oraz czynności wyjaśniających, o których mowa w art. 136ba, wyznacza rzecznika
dyscyplinarnego w stopniu co najmniej:
1) młodszego chorążego Straży Granicznej – jeżeli postępowanie ma dotyczyć
funkcjonariusza posiadającego stopień w korpusie szeregowych, podoficerów
lub chorążych;
2) podporucznika Straży Granicznej – jeżeli postępowanie ma dotyczyć
funkcjonariusza posiadającego stopień podporucznika, porucznika lub kapitana
Straży Granicznej;
3) majora Straży Granicznej – jeżeli postępowanie ma dotyczyć funkcjonariusza
posiadającego stopień majora Straży Granicznej lub wyższy.

Art. 136bh. 1. Przełożony dyscyplinarny odwołuje rzecznika dyscyplinarnego
w przypadkach:
1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia go ze służby
w Straży Granicznej;
2) prawomocnego wymierzenia mu kary dyscyplinarnej;
3) przeniesienia go do innej jednostki organizacyjnej Straży Granicznej
niepodlegającej bezpośrednio przełożonemu dyscyplinarnemu.
2. Przełożony dyscyplinarny może odwołać rzecznika dyscyplinarnego na jego
uzasadniony wniosek.
3. Rzecznik dyscyplinarny za zgodą przełożonego dyscyplinarnego może
skorzystać z pomocy innego rzecznika dyscyplinarnego przy przeprowadzaniu
czynności dowodowych.

Art. 136bi. 1. Przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny podlegają
wyłączeniu z udziału w postępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli:
1) sprawa dotyczy ich bezpośrednio;
2) są małżonkami obwinionego, jego obrońcy lub pokrzywdzonego albo pozostają
we wspólnym pożyciu z jedną z tych osób;
3) są krewnymi lub powinowatymi obwinionego lub pokrzywdzonego w linii
prostej, a w linii bocznej do stopnia pokrewieństwa między dziećmi rodzeństwa
osób wymienionych w pkt 2, albo są związani z jedną z tych osób węzłem
przysposobienia, opieki lub kurateli;
4) byli świadkami zdarzenia lub w tej sprawie byli przesłuchani w charakterze
świadka;
5) między nimi a obwinionym lub pokrzywdzonym zachodzi stosunek osobisty
mogący wywołać wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie;
6) są podwładnymi obwinionego, jego obrońcy lub pokrzywdzonego.
2. Przełożonego dyscyplinarnego i rzecznika dyscyplinarnego można wyłączyć
z udziału w postępowaniu dyscyplinarnym także z innych uzasadnionych przyczyn.
3. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny badają z urzędu, czy nie
zachodzą okoliczności uzasadniające ich wyłączenie z udziału w postępowaniu
dyscyplinarnym.
4. Wyłączenie rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego
z udziału w postępowaniu dyscyplinarnym może nastąpić również na wniosek
obwinionego lub jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony.
5. O zaistnieniu okoliczności, o których mowa w ust. 1 lub 2, przełożony
dyscyplinarny, o którym mowa w art. 135d ust. 1 pkt 3–7, i rzecznik dyscyplinarny
zawiadamiają niezwłocznie pisemnie odpowiednio Komendanta Głównego Straży
Granicznej albo przełożonego dyscyplinarnego.
6. O wyłączeniu albo odmowie wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego
rozstrzyga przełożony dyscyplinarny w drodze postanowienia. Do dnia wydania tego
postanowienia rzecznik dyscyplinarny podejmuje czynności niecierpiące zwłoki.
7. Komendant Główny Straży Granicznej wydaje postanowienie o wyłączeniu
albo odmowie wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego, o którym mowa w art. 135d
ust. 1 pkt 2–7. Do dnia wydania postanowienia przełożony dyscyplinarny podejmuje
czynności niecierpiące zwłoki.

Art. 136bj. 1. W przypadku wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego z udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym, postępowanie dyscyplinarne przejmuje Komendant
Główny Straży Granicznej albo wyznacza przełożonego dyscyplinarnego
z równorzędnej jednostki organizacyjnej Straży Granicznej.
2. W przypadku wyłączenia Komendanta Głównego Straży Granicznej z udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym, postępowanie dyscyplinarne przejmuje jeden z jego zastępców.
3. W przypadku wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego z udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym, postępowanie dyscyplinarne przejmuje do
prowadzenia inny wyznaczony rzecznik dyscyplinarny.

Art. 136bk. 1. Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego następuje w drodze
postanowienia, którego odpis niezwłocznie doręcza się obwinionemu. Zawiadomienie
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego doręcza się także sądowi, prokuratorowi
oraz organowi, instytucji lub pokrzywdzonemu, jeżeli postępowanie dyscyplinarne
zostało wszczęte na ich wniosek.
2. Postanowienie zawiera:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę i miejsce wydania;
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego;
4) podstawę prawną;
5) datę otrzymania przez przełożonego dyscyplinarnego informacji uzasadniającej
podejrzenie popełnienia przez funkcjonariusza zarzucanego mu czynu;
6) określenie czynu zarzucanego obwinionemu, wraz z jego kwalifikacją prawną;
7) uzasadnienie faktyczne czynu zarzucanego obwinionemu;
8) wyznaczenie rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia postępowania
dyscyplinarnego z podaniem stopnia, imienia, nazwiska i stanowiska służbowego;
9) podpis przełożonego dyscyplinarnego i urzędową pieczęć jednostki
organizacyjnej Straży Granicznej albo urzędową pieczęć ministra właściwego do
spraw wewnętrznych;
10) pouczenie o uprawnieniach przysługujących obwinionemu w toku postępowania
dyscyplinarnego.
3. Jeżeli w toku postępowania dyscyplinarnego okaże się, że obwinionemu
należy zarzucić ponadto czyn nieobjęty postanowieniem o wszczęciu postępowania
dyscyplinarnego albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci, wydaje się
postanowienie o zmianie lub uzupełnieniu zarzutów. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się
odpowiednio.
4. W przypadku uchylenia w postępowaniu odwoławczym orzeczenia, o którym
mowa w art. 136be ust. 1, i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia za dzień
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego przyjmuje się dzień wydania orzeczenia,
o którym mowa w art. 136be ust. 1.
5. W przypadku przywrócenia do służby funkcjonariusza, wobec którego
prowadzone w dniu jego zwolnienia ze służby postępowanie dyscyplinarne zostało
umorzone na podstawie art. 136bv ust. 1 pkt 5, przełożony dyscyplinarny wydaje
postanowienie o uchyleniu orzeczenia o umorzeniu tego postępowania
dyscyplinarnego, o ile nie nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej
za czyn będący przedmiotem tego postępowania, oraz wyznacza rzecznika
dyscyplinarnego do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.

Art. 136bl. 1. Rzecznik dyscyplinarny zbiera dowody i podejmuje czynności
niezbędne do wyjaśnienia sprawy, w szczególności przesłuchuje obwinionego,
świadków i pokrzywdzonego, dokonuje oględzin, konfrontacji, okazania oraz
dokonuje odtworzenia przebiegu stanowiących przedmiot rozpoznania zdarzeń lub ich
fragmentów. Zleca lub występuje do przełożonego dyscyplinarnego o zlecenie
przeprowadzenia odpowiednich badań, ekspertyz i tłumaczeń oraz zasięga
niezbędnych opinii.
2. Otrzymane przez Straż Graniczną w związku z realizacją jej ustawowych
zadań pisma sporządzone w języku obcym włącza się do akt postępowania
dyscyplinarnego łącznie z tłumaczeniami wykonanymi przez komórki organizacyjne
wyodrębnione w strukturze jednostek organizacyjnych Straży Granicznej
sporządzające tego rodzaju tłumaczenia na potrzeby Straży Granicznej.
3. O przeprowadzenie czynności poza miejscowością, w której toczy się
postępowanie, przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny może zwrócić się
do kierownika jednostki organizacyjnej Straży Granicznej właściwego dla miejsca,
w którym czynność ta ma być dokonana. Czynność przeprowadza rzecznik
dyscyplinarny wyznaczony przez kierownika tej jednostki organizacyjnej.
4. Z czynności, o których mowa w ust. 1 zdanie pierwsze, sporządza się
protokół. Z innych czynności sporządza się protokół, jeżeli przepis szczególny tego
wymaga albo przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny uzna to za
potrzebne. W pozostałych przypadkach można ograniczyć się do sporządzenia notatki
urzędowej. Protokół sporządza rzecznik dyscyplinarny lub funkcjonariusz
wyznaczony do protokołowania, a w przypadku, o którym mowa w ust. 3 – rzecznik
dyscyplinarny wyznaczony przez kierownika tej jednostki organizacyjnej.
5. Protokół zawiera:
1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca, osób w niej uczestniczących lub przy
niej obecnych oraz charakteru ich uczestnictwa;
2) opis przebiegu czynności;
3) w miarę potrzeby:
a) stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności,
b) oświadczenia i wnioski uczestników czynności,
c) pouczenie o uprawnieniach i obowiązkach.
6. Jeżeli czyn będący przedmiotem postępowania dyscyplinarnego jest lub był
przedmiotem innego postępowania, w tym postępowania przygotowawczego,
przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny może zwrócić się do
właściwego organu o udostępnienie akt tego postępowania w całości lub w części. Za
zgodą tego organu, potrzebne odpisy lub wyciągi z udostępnionych akt włącza się do
akt postępowania dyscyplinarnego.
7. Rzecznik dyscyplinarny, w razie ustalenia w toku postępowania
dyscyplinarnego, że obwinionemu należy zarzucić czyn, który nie był objęty
postanowieniem o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, albo czyn w zmienionej
w istotny sposób postaci, występuje do przełożonego dyscyplinarnego z wnioskiem
o zmianę lub uzupełnienie zarzutów.
8. Rzecznik dyscyplinarny w toku postępowania dyscyplinarnego wydaje
postanowienia, jeżeli ich wydanie nie jest zastrzeżone do kompetencji przełożonego dyscyplinarnego.
9. Rzecznik dyscyplinarny prowadzi spis akt postępowania dyscyplinarnego zawierający:
1) liczbę porządkową;
2) numer arkusza;
3) nazwę dokumentu;
4) datę wykonania dokumentu;
5) uwagi.

Art. 136bm. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do:
1) odmowy składania wyjaśnień;
2) zgłaszania wniosków dowodowych;
3) przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego oraz sporządzania z nich
notatek, fotokopii lub odpisów;
4) korzystania z pomocy obrońcy, którym może być wskazany przez obwinionego
funkcjonariusz Straży Granicznej, adwokat albo radca prawny;
5) wnoszenia zażaleń na postanowienia, o których mowa w ust. 3, art. 136bp ust. 3,
art. 136bs ust. 5 i art. 137c ust. 7.
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 5, przysługują również
obrońcy obwinionego.
3. Rzecznik dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, odmówić
udostępnienia akt, jeżeli sprzeciwia się temu dobro postępowania dyscyplinarnego. Na
postanowienie przysługuje zażalenie.
4. Ustanowienie obrońcy uprawnia go do działania w całym postępowaniu
dyscyplinarnym, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli
nie zawiera ograniczeń. O zmianie zakresu pełnomocnictwa uprawniającego do
działania w postępowaniu dyscyplinarnym lub o jego cofnięciu obwiniony
niezwłocznie zawiadamia obrońcę oraz rzecznika dyscyplinarnego.
5. Obrońca nie może podejmować czynności na niekorzyść obwinionego. Może
on zrezygnować z reprezentowania obwinionego w toku postępowania
dyscyplinarnego, zawiadamiając o tym obwinionego oraz rzecznika dyscyplinarnego.
Do czasu ustanowienia nowego obrońcy, jednak nie dłużej niż przez 14 dni od dnia
zawiadomienia obwinionego, obrońca jest obowiązany podejmować niezbędne czynności.
6. Udział obrońcy w postępowaniu dyscyplinarnym nie wyłącza osobistego
działania w nim obwinionego.
7. Orzeczenia, postanowienia, zawiadomienia i inne pisma, wydane w toku
postępowania, doręcza się niezwłocznie obwinionemu i jego obrońcy. Postanowienie
doręcza się również pokrzywdzonemu w przypadku, o którym mowa w art. 136bp
ust. 3.
8. W razie doręczenia obwinionemu i obrońcy w różnych terminach pisma, od
którego przysługuje odwołanie lub zażalenie, termin do złożenia odwołania lub
zażalenia liczy się od dnia doręczenia, które nastąpiło wcześniej.
9. Zażalenie na postanowienie wnosi się za pośrednictwem rzecznika
dyscyplinarnego do przełożonego dyscyplinarnego, a jeżeli postanowienie wydał ten
przełożony dyscyplinarny – do Komendanta Głównego Straży Granicznej za
pośrednictwem tego przełożonego. Jeżeli postanowienie wydał minister właściwy do
spraw wewnętrznych albo Komendant Główny Straży Granicznej, zażalenie nie
przysługuje, jednak obwiniony może zwrócić się odpowiednio do ministra właściwego
do spraw wewnętrznych albo Komendanta Głównego Straży Granicznej z wnioskiem
o ponowne rozpatrzenie sprawy.
10. Na postanowienia, o których mowa w ust. 9, zażalenia oraz wniosek
o ponowne rozpatrzenie sprawy wnosi się w terminie 3 dni od dnia doręczenia
postanowienia, z zastrzeżeniem art. 137c ust. 7. Przepis art. 136bz ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 136bn. 1. Wnioski dowodowe zgłasza się na piśmie rzecznikowi
dyscyplinarnemu, ze wskazaniem okoliczności, które mają być udowodnione.
2. Wniosek dowodowy oddala się, jeżeli:
1) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne;
2) okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie
z twierdzeniem wnioskodawcy;
3) okoliczności nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da
się przeprowadzić;
4) wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania;
5) wniosek dowodowy został złożony po zakreślonym terminie, o którym
wnioskodawca został zawiadomiony.
3. Oddalenie wniosku dowodowego następuje w drodze postanowienia.

Art. 136bo. 1. Postępowanie dowodowe zamyka się w terminie 30 dni od dnia
wszczęcia postępowania.
2. W uzasadnionych przypadkach przełożony dyscyplinarny może, w drodze
postanowienia, przedłużyć termin prowadzenia postępowania dowodowego do 3 miesięcy.
3. Komendant Główny Straży Granicznej, w drodze postanowienia, może
przedłużyć termin prowadzenia czynności dowodowych na czas oznaczony dłuższy niż 3 miesiące.
4. Wniosek o przedłużenie terminu prowadzenia postępowania dowodowego
w postępowaniu dyscyplinarnym składa się nie później niż 5 dni przed upływem tego
terminu. Przed wydaniem postanowienia o przedłużeniu terminu prowadzenia
postępowania dowodowego przełożony dyscyplinarny może zażądać niezwłocznego
przekazania akt postępowania.

Art. 136bp. 1. Przełożony dyscyplinarny może zawiesić postępowanie
dyscyplinarne, w drodze postanowienia, gdy zachodzi długotrwała przeszkoda
uniemożliwiająca prowadzenie postępowania.
2. Przełożony dyscyplinarny zawiesza postępowanie dyscyplinarne z dniem
przeniesienia obwinionego do innej jednostki organizacyjnej Straży Granicznej
i przekazuje materiały postępowania dyscyplinarnego przełożonemu dyscyplinarnemu
w nowym miejscu służby obwinionego.
3. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego obwinionemu
i pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie, z wyjątkiem postanowienia, o którym
mowa w ust. 2. Jeżeli postanowienie wydał minister właściwy do spraw
wewnętrznych albo Komendant Główny Straży Granicznej, zażalenie nie przysługuje,
jednak obwiniony i pokrzywdzony mogą zwrócić się odpowiednio do ministra
właściwego do spraw wewnętrznych albo Komendanta Głównego Straży Granicznej
z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
4. Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg terminów.
5. Po ustaniu przyczyn uzasadniających zawieszenie postępowania
dyscyplinarnego przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o podjęciu
zawieszonego postępowania.
6. Postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania dyscyplinarnego
w sprawie obwinionego przeniesionego do innej jednostki organizacyjnej Straży
Granicznej wydaje się niezwłocznie po otrzymaniu materiałów postępowania
dyscyplinarnego wszczętego w poprzednim miejscu służby obwinionego.

Art. 136bq. 1. Jeżeli przeciwko obwinionemu jest prowadzone postępowanie
dyscyplinarne obejmujące zarzuty popełnienia dwóch lub więcej czynów, a zebrane
na danym etapie postępowania dowody dają podstawy do uznania obwinionego
winnym popełnienia jednego z zarzuconych mu czynów, przełożony dyscyplinarny
może, w drodze postanowienia, wyłączyć ten czyn do odrębnego postępowania
dyscyplinarnego, bez względu na to, czy wyjaśniono wszystkie okoliczności
dotyczące pozostałych czynów objętych postępowaniem.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zebrane w toku postępowania
dyscyplinarnego dowody dotyczące wyłączonego czynu stają się dowodami
odrębnego postępowania dyscyplinarnego.

Art. 136br. Choroba obwinionego, świadka i innego uczestnika postępowania
dyscyplinarnego stwierdzona zwolnieniem lekarskim usprawiedliwia nieobecność
tych osób podczas czynności objętych danym postępowaniem przez okresy nie dłuższe
niż łącznie 14 dni w ciągu całego postępowania dyscyplinarnego. Usprawiedliwienie
nieobecności z powodu choroby za każdy następny jej okres wymaga przedstawienia
zaświadczenia wystawionego przez lekarza uprawnionego do wystawiania
zaświadczeń potwierdzających niemożność stawienia się na wezwanie lub
zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie karne.

Art. 136bs. 1. Jeżeli rzecznik dyscyplinarny uzna, że zostały wyjaśnione
wszystkie okoliczności sprawy, zapoznaje obwinionego i jego obrońcę z aktami
postępowania dyscyplinarnego.
2. Obrońca może zapoznać się z aktami postępowania dyscyplinarnego nie
później niż do dnia zapoznania obwinionego z tymi aktami.
3. Z czynności zapoznania obwinionego i jego obrońcy z aktami postępowania
dyscyplinarnego sporządza się protokół.
4. Odmowa obwinionego lub jego obrońcy zapoznania się z aktami
postępowania dyscyplinarnego lub złożenia podpisu stwierdzającego tę okoliczność
nie wstrzymuje postępowania. Rzecznik dyscyplinarny dokonuje w aktach
postępowania dyscyplinarnego wzmianki o odmowie obwinionego lub jego obrońcy
zapoznania się z tymi aktami. Nieusprawiedliwione niestawienie się obwinionego lub
jego obrońcy na czynność zapoznania się z aktami postępowania dyscyplinarnego jest
równoznaczne z odmową zapoznania się z tymi aktami.
5. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z aktami
postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie. Przepis art. 136bn stosuje się odpowiednio. Wniosek o uzupełnienie akt postępowania dyscyplinarnego
rozpatruje rzecznik dyscyplinarny. Na postanowienie o odmowie uzupełnienia akt
postępowania dyscyplinarnego obwinionemu przysługuje zażalenie.
6. Rzecznik dyscyplinarny po zapoznaniu obwinionego z aktami postępowania
dyscyplinarnego wydaje postanowienie o zamknięciu postępowania dowodowego
i sporządza w terminie 7 dni sprawozdanie z przeprowadzonego postępowania oraz
przekazuje akta postępowania dyscyplinarnego przełożonemu dyscyplinarnemu.
7. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 6, zawiera:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe rzecznika dyscyplinarnego;
2) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego dyscyplinarnego;
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego;
4) określenie czynu zarzucanego obwinionemu, ze wskazaniem kwalifikacji prawnej;
5) opis ustalonego stanu faktycznego;
6) wnioski dotyczące orzeczenia dyscyplinarnego lub umorzenia postępowania
dyscyplinarnego, z uzasadnieniem i ze wskazaniem okoliczności łagodzących
lub obciążających.

Art. 136bt. Jeżeli przełożony dyscyplinarny uzna, że w przekazanych mu aktach
postępowania dyscyplinarnego są istotne braki, w terminie 14 dni od dnia przekazania
mu akt wydaje postanowienie o uchyleniu postanowienia o zakończeniu czynności
dowodowych i zwraca sprawę rzecznikowi dyscyplinarnemu w celu usunięcia
stwierdzonych braków w materiale dowodowym.

Art. 136bu. 1. Na podstawie zebranego w postępowaniu materiału dowodowego
przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie o:
1) uniewinnieniu, jeżeli przeprowadzone postępowanie nie potwierdziło zarzutów
stawianych obwinionemu;
2) uznaniu winnym popełnienia czynu, za który obwiniony ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, i o wymierzeniu kary dyscyplinarnej;
3) uznaniu winnym popełnienia czynu, za który obwiniony ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, i o odstąpieniu od wymierzenia kary
dyscyplinarnej;
4) umorzeniu postępowania.
2. Przełożony dyscyplinarny w orzeczeniu może zmienić opis czynu lub jego
kwalifikację prawną w granicach czynu zarzucanego obwinionemu i jego kwalifikacji
prawnej.
3. Jeżeli w dniu wydania orzeczenia zachodzi okoliczność uzasadniająca
umorzenie postępowania w części, o umorzeniu rozstrzyga się w tym orzeczeniu.
4. Przełożony dyscyplinarny może odstąpić od ukarania, jeżeli stopień winy lub
stopień szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego dla służby nie jest znaczny,
a właściwości i warunki osobiste obwinionego oraz dotychczasowy przebieg służby
uzasadniają przypuszczenie, że mimo odstąpienia od ukarania będzie on przestrzegał
dyscypliny służbowej oraz zasad etyki zawodowej.
5. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się nie później niż w terminie
14 dni od dnia zamknięcia postępowania dowodowego.
6. W przypadku gdy dowódca kontyngentu uzna, że należy wymierzyć karę
dyscyplinarną inną niż określona w art. 136 ust. 1 pkt 1 lub 2, akta postępowania
dyscyplinarnego przesyła niezwłocznie właściwemu przełożonemu dyscyplinarnemu
z wnioskiem o wymierzenie określonej kary dyscyplinarnej. Wniosek nie wiąże
przełożonego dyscyplinarnego. Orzeczenie przełożony dyscyplinarny wydaje nie
później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania akt.

Art. 136bv. 1. Postępowanie dyscyplinarne umarza się, jeżeli:
1) nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej;
2) postępowanie dyscyplinarne wszczęto po upływie terminu, o którym mowa
w art. 136bc ust. 1;
3) ustalono, że czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne przypisany
obwinionemu nie wypełnia znamion czynu stanowiącego przewinienie
dyscyplinarne;
4) obwiniony zmarł lub został uznany za zaginionego;
5) obwiniony przestał podlegać orzecznictwu dyscyplinarnemu;
6) postępowanie dyscyplinarne w sprawie tego samego czynu zarzuconego
obwinionemu zostało prawomocnie zakończone albo, wszczęte wcześniej, toczy się.
2. Postępowanie dyscyplinarne można umorzyć w przypadku:
1) długotrwałej choroby obwinionego;
2) wycofania wniosku, o którym mowa w art. 136bb ust. 5.
3. Orzeczenia o umorzeniu postępowania z uwagi na przedawnienie karalności
nie wydaje się, w przypadku gdy zebrane dowody uzasadniają uniewinnienie
obwinionego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

Art. 136bw. 1. Obwinionemu wymierza się karę dyscyplinarną współmierną do
popełnionego przewinienia dyscyplinarnego oraz stopnia zawinienia.
2. Przy wymierzaniu kary dyscyplinarnej uwzględnia się rodzaj i wagę czynu,
skutki i okoliczności jego popełnienia, pobudki działania obwinionego, następstwa
negatywne dla służby, dotychczasowe wyniki w służbie, opinię służbową, okres
pozostawania w służbie oraz zachowanie się obwinionego przed popełnieniem i po
popełnieniu zarzuconego mu czynu, a także okoliczności, zarówno łagodzące, jak
i obciążające, istotne w sprawie.
3. Na zaostrzenie wymiaru kary dyscyplinarnej ma wpływ w szczególności
popełnienie przez obwinionego przewinienia dyscyplinarnego:
1) z motywacji zasługującej na szczególne potępienie, albo w stanie nietrzeźwości
albo po użyciu alkoholu lub po użyciu podobnie działającego środka;
2) w czasie odbywania uprzednio wymierzonej kary dyscyplinarnej, jak również
w czasie próby określonej w orzeczeniu o warunkowym zawieszeniu wykonania
kary lub warunkowym umorzeniu postępowania karnego;
3) wywołującego poważne skutki, zwłaszcza istotne zakłócenia realizacji zadań
Straży Granicznej lub naruszenie dobrego imienia Straży Granicznej;
4) w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
4. Na złagodzenie wymiaru kary dyscyplinarnej mają wpływ następujące
okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) nieumyślność jego popełnienia;
2) podjęcie przez funkcjonariusza starań o zmniejszenie jego skutków;
3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności
zawodowych;
4) dobrowolne poinformowanie przełożonego dyscyplinarnego o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.
5. Przełożony dyscyplinarny uwzględnia okoliczności, o których mowa w ust. 1–
4, wyłącznie w odniesieniu do funkcjonariusza, którego one dotyczą.

Art. 136bx. 1. Orzeczenie dyscyplinarne zawiera:
1) stopień, imię, nazwisko i stanowisko przełożonego dyscyplinarnego, który
wydaje orzeczenie;
2) datę i miejsce wydania;
3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) określenie czynu zarzuconego obwinionemu wraz z jego kwalifikacją prawną;
5) rozstrzygnięcie w sprawie;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne;
7) pouczenie o prawie do wniesienia odwołania;
8) podpis przełożonego dyscyplinarnego i urzędową pieczęć jednostki
organizacyjnej Straży Granicznej albo pieczęć ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
2. Uzasadnienie faktyczne orzeczenia zawiera w szczególności wskazanie
faktów, które uznano za udowodnione, dowodów, na których się oparto, oraz
przyczyn, dla których innym dowodom odmówiono wiarygodności i mocy
dowodowej. W uzasadnieniu prawnym wyjaśnia się podstawy prawne orzeczenia
z przytoczeniem przepisów prawa. W uzasadnieniu faktycznym przytacza się ponadto
okoliczności, które wpłynęły na wymiar kary dyscyplinarnej lub na odstąpienie od
wymierzenia kary dyscyplinarnej.
3. Orzeczenie doręcza się niezwłocznie obwinionemu oraz jego obrońcy.
4. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe w orzeczeniu lub postanowieniu
można sprostować w każdym czasie w drodze postanowienia.
5. Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich i rachunkowych w protokołach
sporządzanych w toku postępowania dyscyplinarnego wymaga opisania tych omyłek
przez osobę sporządzającą protokół przed jego podpisaniem. W przypadku ujawnienia
omyłek pisarskich lub rachunkowych po podpisaniu protokołu prostuje się je w drodze postanowienia.
6. Od postanowień, o których mowa w ust. 4 i 5, zażalenie nie przysługuje.
7. Sprostowanie omyłek pisarskich i rachunkowych następuje z urzędu albo na
wniosek pokrzywdzonego, ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego
śmierci, na wniosek jego małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa,
przysposabiającego lub przysposobionego.
8. Sprostowania dokonuje przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny,
który popełnił omyłkę.

Art. 136by. 1. Postępowanie dyscyplinarne jest postępowaniem
dwuinstancyjnym. Obwiniony może wnieść na piśmie odwołanie od orzeczenia w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia, za pośrednictwem przełożonego dyscyplinarnego.
2. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przez przełożonych
dyscyplinarnych, o których mowa w art. 135d ust. 1 pkt 3–7, przysługuje odwołanie
do Komendanta Głównego Straży Granicznej.
3. Od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych albo Komendanta Głównego Straży Granicznej odwołanie nie
przysługuje. Obwiniony może jednak zwrócić się odpowiednio do ministra
właściwego do spraw wewnętrznych albo Komendanta Głównego Straży Granicznej
z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące odwołań od orzeczeń dyscyplinarnych.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych albo Komendant Główny Straży
Granicznej odmawia przyjęcia odwołania albo wniosku o ponowne rozpatrzenie
sprawy, w drodze postanowienia, jeżeli odwołanie lub wniosek są niedopuszczalne lub
zostały wniesione po terminie. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne. Przepis
ten stosuje się odpowiednio do odmowy przywrócenia terminu.
5. Od orzeczeń, o których mowa w art. 136bze ust. 1 pkt 1, 2 i 4, oraz
postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne funkcjonariuszowi
przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

Art. 136bz. 1. Termin do wniesienia odwołania, o którym mowa w art. 136by
ust. 1, uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:
1) nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego;
2) złożone w jednostce organizacyjnej Straży Granicznej;
3) złożone przez obwinionego pozbawionego wolności w administracji zakładu karnego.
2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia.
3. Orzeczenie, od którego nie wniesiono odwołania, staje się po upływie terminu,
o którym mowa w art. 136by ust. 1, prawomocne i podlega wykonaniu.

Art. 136bza. 1. Przełożony dyscyplinarny, który wydał orzeczenie, przesyła
odwołanie w terminie 7 dni Komendantowi Głównemu Straży Granicznej, załączając
akta osobowe i akta postępowania dyscyplinarnego.
2. Jeżeli przełożony dyscyplinarny, który wydał orzeczenie, uzna, że odwołanie
zasługuje w całości na uwzględnienie, wydaje nowe orzeczenie, w którym uchyla lub
zmienia zaskarżone orzeczenie.
3. Od nowego orzeczenia obwinionemu przysługuje odwołanie na zasadach
dotyczących odwołań od orzeczeń wydanych po przeprowadzeniu postępowania
dyscyplinarnego.

Art. 136bzb. 1. W postępowaniu odwoławczym rozpoznanie sprawy następuje
na podstawie materiału dowodowego zebranego w postępowaniu zakończonym
zaskarżonym orzeczeniem. Jeżeli jest to potrzebne do wydania prawidłowego
orzeczenia, przełożony dyscyplinarny właściwy do rozpatrzenia odwołania może
uzupełnić materiał dowodowy, zlecając rzecznikowi dyscyplinarnemu prowadzącemu
postępowanie dyscyplinarne przeprowadzenie czynności dowodowych, określając ich
zakres i termin ich przeprowadzenia.
2. Z materiałami uzyskanymi w wyniku czynności dowodowych, o których
mowa w ust. 1, rzecznik dyscyplinarny zapoznaje obwinionego. W terminie 3 dni od
dnia zapoznania obwiniony ma prawo zgłoszenia przełożonemu dyscyplinarnemu,
o którym mowa w ust. 1, uwag dotyczących przeprowadzonych czynności
dowodowych. Przepisy art. 136bs ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.

Art. 136bzc. 1. Komendant Główny Straży Granicznej w terminie 7 dni od dnia
wniesienia odwołania może powołać komisję do zbadania zaskarżonego orzeczenia,
zwaną dalej „komisją”. W przypadku orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej,
o której mowa w art. 136 ust. 1 pkt 6–9, jest obowiązany powołać komisję.
2. Komisja składa się z trzech funkcjonariuszy w służbie stałej w stopniu co
najmniej podporucznika, z których jednego wyznacza wskazana przez obwinionego
zakładowa organizacja związkowa.
3. O wyznaczeniu przedstawiciela związku zawodowego do składu komisji
zakładowa organizacja związkowa zawiadamia Komendanta Głównego Straży
Granicznej w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o powołaniu takiej
komisji. W przypadku niewyznaczenia przedstawiciela związku zawodowego
trzeciego członka komisji wyznacza Komendant Główny Straży Granicznej.
4. Komendant Główny Straży Granicznej wyznacza przewodniczącego spośród
członków komisji.
5. Przepisy art. 136bi ust. 1–3 i 5 stosuje się odpowiednio do członków komisji.
6. Komisja może wysłuchać rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcy.
7. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych: rzecznika dyscyplinarnego,
obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.
8. Komisja może wystąpić do Komendanta Głównego Straży Granicznej
o uzupełnienie materiału dowodowego w trybie art. 136bzb ust. 1.

Art. 136bzd. 1. Z przeprowadzonych czynności komisja sporządza
sprawozdanie wraz z wnioskiem dotyczącym sposobu załatwienia sprawy.
2. Komisja przedstawia Komendantowi Głównemu Straży Granicznej
sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w terminie 21 dni od dnia jej powołania.

Art. 136bze. 1. Komendant Główny Straży Granicznej po rozpatrzeniu
odwołania albo wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a w przypadku powołania
komisji – po otrzymaniu sprawozdania, o którym mowa w art. 136bzd ust. 1, wydaje
orzeczenie o:
1) utrzymaniu w mocy orzeczenia wydanego w pierwszej instancji albo
2) uchyleniu w całości lub w części orzeczenia wydanego w pierwszej instancji
i w tym zakresie orzeczeniu co do istoty sprawy lub uchyleniu tego orzeczenia
i umorzeniu postępowania w pierwszej instancji, albo
3) uchyleniu orzeczenia wydanego w pierwszej instancji i przekazaniu sprawy do
ponownego rozpatrzenia, ze wskazaniem stwierdzonych uchybień, albo
4) umorzeniu postępowania odwoławczego.
2. Do orzeczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przepis art. 136bu ust. 2 stosuje
się odpowiednio. W postępowaniu odwoławczym nie można wymierzyć kary
dyscyplinarnej surowszej niż orzeczona w zaskarżonym orzeczeniu, chyba że
wymierzona kara dyscyplinarna rażąco narusza prawo lub interes służby.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, można w dalszym postępowaniu
orzec karę dyscyplinarną surowszą niż orzeczona w uchylonym orzeczeniu.
4. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się w terminie 30 dni od dnia
wpływu odwołania wraz z aktami osobowymi i aktami postępowania
dyscyplinarnego, a w przypadku powołania komisji – w terminie 14 dni od dnia
otrzymania sprawozdania, o którym mowa w art. 136bzd ust. 1.
5. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego wydającego orzeczenie;
2) datę i miejsce wydania;
3) stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego;
4) wskazanie orzeczenia, od którego zostało złożone odwołanie;
5) rozstrzygnięcie w sprawie;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne;
7) pouczenie o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego;
8) podpis przełożonego dyscyplinarnego i urzędową pieczęć jednostki
organizacyjnej Straży Granicznej.
6. Do orzeczenia wydanego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych
przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio.

Art. 136bzf. 1. Prawomocne staje się:
1) orzeczenie dyscyplinarne:
a) z upływem terminu do wniesienia odwołania albo wniosku o ponowne
rozpatrzenie sprawy, jeżeli go nie wniesiono,
b) w dniu jego wydania przez przełożonego dyscyplinarnego właściwego do
rozpatrzenia odwołania;
2) postanowienie kończące postępowanie dyscyplinarne o:
a) niedopuszczalności wniesienia odwołania,
b) uchybieniu terminu do wniesienia odwołania,
c) odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
2. Po uprawomocnieniu się orzeczenia lub postanowienia, o których mowa
w ust. 1, przełożony dyscyplinarny zarządza wykonanie orzeczonej kary dyscyplinarnej.

Art. 136bzg. 1. Egzemplarz orzeczenia włącza się do akt osobowych
funkcjonariusza, a jeżeli w danej sprawie prowadzone było postępowanie
dyscyplinarne – również do akt postępowania dyscyplinarnego. Orzeczenie, o którym
mowa w art. 136bu ust. 1 pkt 3, przechowuje się w aktach osobowych funkcjonariusza
przez okres 5 miesięcy od dnia jego uprawomocnienia się.
2. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na wniosek
pokrzywdzonego, sądu, prokuratora, organu lub instytucji, przełożony dyscyplinarny
informuje pokrzywdzonego, sąd, prokuratora, organ lub instytucję o wydanym orzeczeniu.

Art. 136bzh. 1. Wykonanie kary dyscyplinarnej polega na:
1) przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu niewłaściwego postępowania –
w przypadku wymierzenia kar upomnienia lub nagany;
2) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania
i uprzedzeniu ukaranego o możliwości wymierzenia kary przeniesienia na niższe
stanowisko służbowe lub kary dyscyplinarnej surowszej, jeżeli ponownie
dopuści się czynu rodzącego odpowiedzialność dyscyplinarną – w przypadku wymierzenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
3) przeniesieniu na niższe stanowisko służbowe – w przypadku kary wyznaczenia
na niższe stanowisko służbowe, zgodnie ze wskazaniami zawartymi
w uzasadnieniu orzeczenia;
4) wydaniu rozkazu personalnego o obniżeniu stopnia lub wystąpieniu do
właściwego organu z wnioskiem o obniżenie stopnia – w przypadku kary
obniżenia stopnia;
5) przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania
i ostrzeżeniu, że za ponowne popełnienie czynu rodzącego odpowiedzialność
dyscyplinarną ukarany może być wydalony ze służby – w przypadku
wymierzenia kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby;
6) zwolnieniu funkcjonariusza ze służby – w przypadku wymierzenia kary
wydalenia ze służby;
7) zakazaniu ukaranemu opuszczania miejsca zakwaterowania w czasie wolnym od
zajęć przez czas trwania kary dyscyplinarnej oraz nałożeniu obowiązku
meldowania się, nie częściej niż trzykrotnie w ciągu dnia, na wezwanie
dyżurnego lub innego wyznaczonego funkcjonariusza – w przypadku
wymierzenia kary zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania.
2. Rozmowy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 5, przeprowadza przełożony
dyscyplinarny. W uzasadnionym przypadku przełożony dyscyplinarny może na
piśmie upoważnić do przeprowadzenia w jego imieniu rozmowy funkcjonariusza
w stopniu nie niższym od stopnia posiadanego przez funkcjonariusza, z którym ma
być prowadzona ta rozmowa, lub zajmującego co najmniej równorzędne z tym
funkcjonariuszem stanowisko służbowe.
3. Przełożony dyscyplinarny, udzielając upoważnienia do przeprowadzenia
w jego imieniu rozmów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 5, podaje do wiadomości
funkcjonariusza upoważnionego do ich przeprowadzenia treść orzeczenia,
w celu wykonania którego ma być przeprowadzona rozmowa, określa termin, w jakim
przeprowadza się rozmowę, a także udziela temu funkcjonariuszowi pisemnych
wytycznych dotyczących prowadzenia rozmowy, w szczególności wskazuje
informacje lub okoliczności, jakie należy podnieść, wytykając niewłaściwe
postępowanie ukaranemu.
4. Funkcjonariusz upoważniony do przeprowadzenia rozmów, o których mowa
w ust. 1 pkt 1, 2 i 5, sporządza z rozmowy notatkę. Notatkę z rozmowy funkcjonariusz
upoważniony do jej przeprowadzenia przedstawia przełożonemu dyscyplinarnemu.
5. Przełożony dyscyplinarny może w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1
lub 2, uznać uprawomocnienie się orzeczenia za równoznaczne z wykonaniem kary
dyscyplinarnej, jeżeli jest to wystarczające dla zapewnienia prawidłowej realizacji
celów wychowawczych lub prewencyjnych wydanego orzeczenia. O uznaniu
uprawomocnienia się orzeczenia za równoznaczne z wykonaniem kary dyscyplinarnej
informuje się obwinionego w formie pisemnej.

Art. 136bzi. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do
postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania karnego dotyczące porządku czynności procesowych, z wyjątkiem
art. 117 i art. 117a, wezwań, terminów, doręczeń i świadków, z wyłączeniem
możliwości nakładania kar porządkowych oraz konfrontacji, okazania, oględzin
i eksperymentu procesowego. W postępowaniu dyscyplinarnym do świadków nie
stosuje się przepisu art. 184 Kodeksu postępowania karnego.
2. O zwolnieniu od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osoby
pozostającej z obwinionym w szczególnie bliskim stosunku osobistym rozstrzyga
rzecznik dyscyplinarny. Na odmowę zwolnienia od złożenia zeznania lub odpowiedzi
na pytania przysługuje zażalenie w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia
w tej sprawie.

Art. 136c. (uchylony).

Ustawa o Straży Granicznej art. 136

DODAJ