Art. 135. 1. Naruszenie dyscypliny służbowej stanowi czyn funkcjonariusza
polegający na zawinionym przekroczeniu uprawnień lub niewykonaniu obowiązków
wynikających z przepisów prawa, w tym z rozkazów i poleceń wydanych przez
przełożonych uprawnionych na podstawie tych przepisów.
2. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) niedopełnienie obowiązków funkcjonariusza wynikających ze złożonego
ślubowania, a także z przepisów prawa;
2) odmowa wykonania lub niewykonanie rozkazu lub polecenia, z zastrzeżeniem
przypadku określonego w art. 63 ust. 2;
3) zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób nieprawidłowy;
4) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień
określonych w przepisach prawa;
5) świadome wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie, funkcjonariuszowi lub
innej osobie;
6) nadużycie zajmowanego stanowiska dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej;
7) postępowanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia
dyscypliny służbowej wśród podległych mu funkcjonariuszy;
8) porzucenie służby;
9) samowolne oddalenie się z rejonu zakwaterowania lub nieusprawiedliwione
opuszczenie miejsca pełnienia służby lub niestawienie się w tym miejscu;
10) stawienie się do służby w stanie nietrzeźwości albo po użyciu alkoholu lub po
użyciu podobnie działającego środka, pełnienie jej w takim stanie, a także
spożywanie alkoholu lub używanie podobnie działającego środka w czasie służby;
11) umyślne naruszenie dóbr osobistych innego funkcjonariusza;
12) utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej;
13) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie
przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę innej osobie lub stworzyło
zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego;
14) ujawnienie informacji pozostającej w związku z wykonywaniem czynności
służbowych, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie.
3. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na wniosek sądu lub
prokuratora, organ wnioskujący informuje się o wyniku tego postępowania.

Art. 135a. Przewinienie dyscyplinarne jest zawinione wtedy, gdy
funkcjonariusz:
1) ma zamiar jego popełnienia, to jest chce je popełnić albo, przewidując możliwość
jego popełnienia, na to się godzi;
2) nie ma zamiaru jego popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania
ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość taką
przewidywał albo mógł i powinien przewidzieć.

Art. 135b. 1. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie, jeżeli popełnia
przewinienie dyscyplinarne sam albo wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, a także
w przypadku, gdy kieruje popełnieniem przez innego funkcjonariusza przewinienia
dyscyplinarnego albo poleca jego popełnienie.
2. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie także wówczas, gdy chcąc, aby
inny funkcjonariusz popełnił czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne, nakłania
go do tego.
3. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie w przypadku, gdy chcąc, aby inny
funkcjonariusz popełnił czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne lub godząc się
na to, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie.
4. Każdy z funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1–3, odpowiada w granicach
swojej winy, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych osób.
5. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie za popełnienie przewinienia
dyscyplinarnego za granicą.

Art. 135c. Dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu
w celu wykonania tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej
sposobności uważa się za jedno przewinienie dyscyplinarne.

Art. 135d. 1. Władzę dyscyplinarną w Straży Granicznej polegającą na prawie
do wszczynania postępowań dyscyplinarnych i rozstrzygania spraw dyscyplinarnych
sprawują:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych,
2) Komendant Główny Straży Granicznej,
3) Komendant BSWSG,
4) komendant oddziału Straży Granicznej,
5) komendant ośrodka szkolenia Straży Granicznej,
6) komendant ośrodka Straży Granicznej,
7) dowódca kontyngentu Straży Granicznej wydzielonego do realizacji zadań poza
granicami państwa, zwany dalej „dowódcą kontyngentu”
– zwani dalej „przełożonymi dyscyplinarnymi”.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych sprawuje władzę dyscyplinarną
wobec Komendanta Głównego Straży Granicznej oraz Komendanta BSWSG i jego
zastępców.
3. Komendant Główny Straży Granicznej sprawuje władzę dyscyplinarną wobec
wszystkich funkcjonariuszy.
4. Przełożeni dyscyplinarni sprawują władzę dyscyplinarną wobec
funkcjonariuszy pełniących służbę w podległych im jednostkach organizacyjnych
Straży Granicznej, z zastrzeżeniem art. 135f ust. 1, a w przypadku dowódcy
kontyngentu – w stosunku do funkcjonariuszy wchodzących w skład kontyngentu.
5. Komendant Główny Straży Granicznej może do dnia wydania postanowienia
o zamknięciu postępowania dowodowego wszczętego przez innego przełożonego
dyscyplinarnego, z wyjątkiem postępowania dyscyplinarnego wszczętego przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli uzna to za uzasadnione
okolicznościami sprawy:
1) przejąć prowadzenie postępowania dyscyplinarnego albo
2) przekazać prowadzenie postępowania dyscyplinarnego innemu przełożonemu
dyscyplinarnemu.
6. Przełożony dyscyplinarny, któremu przekazano prowadzenie postępowania
dyscyplinarnego, sprawuje władzę dyscyplinarną wobec funkcjonariusza, przeciwko
któremu jest prowadzone postępowanie dyscyplinarne, wyłącznie w zakresie
przekazanej sprawy.

Art. 135e. 1. Funkcjonariusz, któremu powierzono pełnienie obowiązków na
danym stanowisku służbowym, sprawuje władzę dyscyplinarną przysługującą
funkcjonariuszowi powołanemu na to stanowisko.
2. Funkcjonariusz, który w zastępstwie wykonuje obowiązki na danym
stanowisku służbowym, sprawuje władzę dyscyplinarną przysługującą osobie zastępowanej.

Art. 135f. 1. Funkcjonariusz delegowany do czasowego pełnienia służby lub
funkcjonariusz, któremu powierzono pełnienie obowiązków służbowych w innej
jednostce organizacyjnej Straży Granicznej albo którego skierowano na przeszkolenie
lub naukę w jednostce organizacyjnej Straży Granicznej, podlega władzy
dyscyplinarnej przełożonego dyscyplinarnego w miejscu czasowego delegowania,
powierzenia obowiązków, nauki lub szkolenia.
2. Funkcjonariusz przeniesiony w toku postępowania dyscyplinarnego do
pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Straży Granicznej z dniem
przeniesienia podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego dyscyplinarnego
w nowym miejscu pełnienia służby.
3. Funkcjonariusz pozostający w dyspozycji podlega władzy dyscyplinarnej
przełożonego, w którego dyspozycji pozostaje.
4. Funkcjonariusz przebywający na urlopach związanych z rodzicielstwem,
urlopie bezpłatnym lub oddelegowany do wykonywania zadań poza Strażą Graniczną
podlega władzy dyscyplinarnej przełożonego dyscyplinarnego, któremu podlegał
przed udzieleniem mu urlopu lub oddelegowaniem, z zastrzeżeniem art. 11zg ust. 1
ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
5. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza po zakończeniu
oddelegowania do wykonywania zadań poza Strażą Graniczną, wobec którego
w okresie tego oddelegowania zostało wszczęte i niezakończone postępowanie dyscyplinarne.

Art. 135g. Spory o właściwość w sprawach dyscyplinarnych między
przełożonymi dyscyplinarnymi, o których mowa w art. 135d ust. 1 pkt 3–7, rozstrzyga
Komendant Główny Straży Granicznej.

Ustawa o Straży Granicznej art. 135

DODAJ