Art. 11. 1. W przypadku stwierdzenia przez pracownika socjalnego
marnotrawienia przyznanych świadczeń, ich celowego niszczenia lub korzystania
w sposób niezgodny z przeznaczeniem bądź marnotrawienia własnych zasobów
finansowych może nastąpić ograniczenie świadczeń, odmowa ich przyznania albo
przyznanie pomocy w formie świadczenia niepieniężnego.
2. Brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym lub
asystentem rodziny, o którym mowa w przepisach o wspieraniu rodziny i systemie
pieczy zastępczej, w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, odmowa zawarcia
kontraktu socjalnego, niedotrzymywanie jego postanowień, nieuzasadniona odmowa
podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną lub
nieuzasadniona odmowa podjęcia lub przerwanie szkolenia, stażu, przygotowania
zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac interwencyjnych, robót
publicznych, prac społecznie użytecznych, a także odmowa lub przerwanie udziału
w działaniach w zakresie integracji społecznej realizowanych w ramach Programu
Aktywizacja i Integracja, o których mowa w przepisach o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy, lub nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia
odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego przez osobę uzależnioną mogą
stanowić podstawę do ograniczenia wysokości lub rozmiaru świadczenia, odmowy
przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania
świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.
3. W przypadku odmowy przyznania albo ograniczenia wysokości lub rozmiaru
świadczeń z pomocy społecznej należy uwzględnić sytuację osób będących na
utrzymaniu osoby ubiegającej się o świadczenie lub korzystającej ze świadczeń.

Ustawa o pomocy społecznej art. 11

DODAJ