Art. 109. 1. Kto bez pozwolenia wywozi zabytek za granicę albo po wywiezieniu
go za granicę nie przywozi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie
ważności pozwolenia albo, w przypadku o którym mowa w art. 56a ust. 8, w terminie
60 dni od dnia, w którym decyzja o odmowie wydania kolejnego pozwolenia na czasowy wywóz zabytku za granicę stała się ostateczna albo od dnia otrzymania informacji o pozostawieniu wniosku o wydanie kolejnego pozwolenia na czasowy
wywóz zabytku za granicę bez rozpatrzenia, podlega karze pozbawienia wolności od
3 miesięcy do lat 5.
2. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 sąd orzeka, a w razie
skazania za przestępstwo określone w ust. 2 sąd może orzec, nawiązkę na wskazany
cel społeczny związany z opieką nad zabytkami w wysokości od trzykrotnego do
trzydziestokrotnego minimalnego wynagrodzenia.
4. Sąd może orzec przepadek zabytku, chociażby nie stanowił on własności sprawcy.

Art. 109a. Kto podrabia lub przerabia zabytek w celu użycia go w obrocie
zabytkami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat 2.

Art. 109b. Kto rzecz ruchomą zbywa jako zabytek ruchomy albo zbywa zabytek
jako inny zabytek, wiedząc, że są one podrobione lub przerobione, podlega grzywnie,
karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Art. 109c. Kto bez pozwolenia albo wbrew warunkom pozwolenia poszukuje
ukrytych lub porzuconych zabytków, w tym przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń
elektronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami art. 109

DODAJ