Teza brak tezy czytaj dalej

Teza W świetle art. 527 k.c. i art. 530 k.c. zachodzą istotne różnice w sytuacji, gdy uznania za bezskuteczną dochodzi wierzyciel, którego wierzytelność już istniała w chwili dokonywania tej czynności lub wierzyciel, którego wierzytelność dopiero powstanie w przyszłości. W pierwszym przypadku wystarczy wykazanie, że dłużnik działał tylko ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela, w drugim natomiast art. 530 k.c. wymaga, aby dłużnik, dokonując czynności, działał z zamiarem pokrzywdzenia wierzyciela. czytaj dalej

Teza Umowa darowizny zapewniała systematyczną spłatę zadłużeń obciążających darczyńcę oraz że z uwagi na problemy administracyjne dłużnik nie mógł przewidzieć niemożności zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, co także nie jest elementem ustaleń faktycznych, lecz przesłanką oceny prawnej – świadomości dłużnika działania z pokrzywdzeniem wierzyciela (art. 527 § 1 k.c.). Pokrzywdzenie wierzycieli jest przesłanką roszczenia opartego o art. 527 § 1 k.c. i zostało zdefiniowane przez § 2 tego przepisu. Zaistnienie bądź niezaistnienie tego elementu hipotezy normy prawnej stwierdza za każdym razem sąd orzekający w drodze subsumpcji. Przesłanka ta jest bowiem ustalana w oparciu o stan faktyczny, sama nie będąc jego elementem. czytaj dalej

Teza Dłużnik działa ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela, jeżeli ma rozeznanie co do tego, że w następstwie dokonanej przezeń czynności ucierpi materialny interes wierzyciela, zazwyczaj poprzez wyzbycie się w całości lub w części majątku nadającego się do egzekucji. Do przyjęcia świadomości dłużnika pokrzywdzenia wierzycieli, o którą chodzi w art. 527 § 1k.c., wystarczy by dłużnik takie pokrzywdzenie przewidywał w granicach ewentualności. Art. 531 § 2 k.c. daje wierzycielowi możliwość skierowania roszczenia z art. 527 § 1 k.c., a więc roszczenia o uznanie czynności dłużnika za bezskuteczną bezpośrednio przeciwko temu następcy bez konieczności zaskarżania czynności zdziałanej pomiędzy osobami, trzecią, w rozumieniu art. 527 § 1 k.c. i jej następcą czytaj dalej

Teza Dłużnik staje się niewypłacalny w wyższym stopniu (art. 527 § 2 k.c.) i wtedy, gdy wierzyciel zaspokojenie może uzyskać ale z dodatkowym znacznym nakładem kosztów, czasu i ryzyka , zaś jego pokrzywdzenie powstaje na skutek takiego stanu faktycznego majątku dłużnika, który powoduje niemożność, utrudnienie lub odwleczenie zaspokojenia wierzyciela. czytaj dalej

Teza Dopóki w obrocie prawnym istnieje decyzja administracyjna, wynikający z niej stan prawny jest wiążący i do czasu jej wzruszenia musi być respektowany przez sąd powszechny, chyba że jest to decyzja dotknięta wadliwością w takim stopniu, że powinna być uznana za nieistniejącą (została wydana z pominięciem kompetencji lub jakiejkolwiek procedury). Takie zarzuty nie zostały nawet postawione. Nie jest więc możliwe badanie istnienia i zasadności nałożonego w decyzji administracyjnej obowiązku przez sąd powszechny. Kwestie te bowiem należą do kompetencji organów administracji. Z art. 65, 73 i 94 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, wynika ogólna reguła, zgodnie z którą przesłanką wykonania hipoteki jest wymagalność zabezpieczonej wierzytelności. Wierzyciel nie może więc żądać zaspokojenia z obciążonej nieruchomości, zarówno wówczas, gdy jego wierzytelność wygasła, ale także zanim stała się wymagalna. Dopiero jej wymagalność (w całości lub w części) powoduje, że ma możliwość uzyskania odpowiedniego tytułu egzekucyjnego przeciwko dłużnikowi rzeczowemu. czytaj dalej

Teza W art. 527-534 k.c. uregulowana jest ochrona wierzycieli w razie niewypłacalności dłużnika, zwana skargą pauliańską. Celem tej instytucji jest ochrona interesów wierzyciela na wypadek nieuczciwego postępowania dłużnika, który z pokrzywdzeniem wierzyciela wyzbywa się składników swojego majątku na rzecz osób trzecich i w ten sposób stwarza lub pogłębia stan swojej niewypłacalności. Zgodnie z treścią art. 527 k.c. wierzyciel może dochodzić uznania czynności prawnej za bezskuteczną w stosunku do niego o ile zostały spełnione następujące przesłanki: nastąpiło pokrzywdzenie wierzyciela; gdy wskutek czynności prawnej dłużnika osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową; świadomość dłużnika o działaniu z pokrzywdzeniem wierzyciela; wiedza lub możliwość – przy zachowaniu należytej staranności – dowiedzenia się o tym przez osobę trzecią. czytaj dalej

Teza Skorzystanie z tak zwanej skargi pauliańskiej prowadzi do ingerencji w czynności prawne dłużnika i osób trzecich i rodzi konsekwencje głównie wobec tych ostatnich. czytaj dalej

Teza Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności. czytaj dalej

Teza Można żądać udzielenia zabezpieczenia w każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny. czytaj dalej