Teza brak tezy czytaj dalej

Teza Za działanie bezprawne, rodzące odpowiedzialność z art. 24 k.c. i 448 k.c. może być uznane tylko wydanie decyzji rażąco naruszającej prawo, w sposób oczywisty wadliwej. czytaj dalej

Teza Stosownie bowiem do treści art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Treść tego przepisu wskazuje zatem na przedmiot postępowania dowodowego przeprowadzanego przez Sąd określając, jakie fakty mają "zdatność" dowodową, a więc które zjawiska świata zewnętrznego, jakie okoliczności oraz stany i stosunki mogą być przedmiotem dowodzenia w konkretnym procesie cywilnym. Zgodnie zaś z treścią art. 410 § 1 i 2 k.c. przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Świadczenie jest natomiast nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. zasadniczym kryterium decydującym o wysokości należnego zadośćuczynienia jest przede wszystkim rozmiar doznanej krzywdy, a jej niewymierny charakter sprawia, że ocena w tej mierze winna być dokonywana na podstawie całokształtu okoliczności sprawy. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, zarzut niewłaściwego określenia wysokości zadośćuczynienia mógłby być uwzględniony tylko wtedy, gdyby nie zostały wzięte pod uwagę wszystkie istotne kryteria wpływające na tę postać kompensaty. Z mocy art. 21 ust. 3 c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych renty uzyskiwane z tytułu uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej są wolne od podatku dochodowego, stąd także i renta należna od pozwanego prawidłowo została ustalona w kwocie netto. czytaj dalej

Teza Powód na etapie postępowania apelacyjnego nie może domagać się zobowiązania pozwanych do złożenia oświadczenia woli o treści wskazanej w pozwie. Roszczenie z art. 24 k.c. i roszczenie o opublikowanie sprostowania na podstawie przepisów Prawa prasowego, jak wskazano powyżej, są odmiennymi roszczeniami. Dowód, że dobro osobiste zostało naruszone, ciąży przy tym na osobie poszukującej ochrony prawnej na podstawie art. 24 k.c. Natomiast na tym, kto podjął działanie naruszające dobro osobiste innej osoby, spoczywa ciężar dowodu, że nie było ono bezprawne czytaj dalej

Teza Kwota uiszczona tytułem wkładu mieszkaniowego, a pochodząca z Zakładowego Funduszu Mieszkaniowego co do zasady może być zwaloryzowana na podstawie art. 358 1 § 3 k.c. czytaj dalej

Teza Odpowiedzialność za szkody komunikacyjne, związane z wtargnięciem na jezdnię zwierzęcia żyjącego w stanie wolnym, opiera się na zasadach ogólnych, tj. na zasadach odpowiedzialności deliktowej, uregulowanej przepisami kodeksu cywilnego. Zgodnie z regułami ogólnymi, obowiązany do naprawienia szkody jest ten, kto wyrządził szkodę innej osobie na skutek swojego działania lub zaniechania. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak: wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa. Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 k.c. - co do zasady - przyznawane jest poszkodowanemu jednorazowo. Musi więc uwzględniać zarówno tę krzywdę, której powód już doznał, tę - którą odczuwa obecnie oraz tę, którą będzie znosił do końca życia. czytaj dalej

Teza Art. 448 k.c. w pierwotnej wersji nie przewidywał zadośćuczynienia w przypadku każdego naruszenia dóbr osobistych i w tym kierunku został zmieniony dopiero ustawą z dnia 23 sierpnia 1996 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny, która weszła w życie w dniu 28 grudnia 1996 roku. Art. 448 k.c. w obecnie obowiązującym brzmieniu nie ma zastosowania do zobowiązań powstałych na skutek naruszenia dóbr osobistych przed dniem 28 grudnia 1996 roku czytaj dalej

Teza Związanie orzeczeniem – w rozumieniu art. 365 § 1 k.p.c. – oznacza zakaz dokonywania ustaleń sprzecznych wyłącznie z uprzednio osądzoną kwestią, a zatem ta tylko kwestia nie może być przedmiotem ponownego badania w kolejnym postępowaniu czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji zakazane jest nakłanianie do niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków pracowniczych. Odmiennie zatem niż w ust. 2 nie zabrania się nakłaniania do wypowiedzenia stosownych umów. czytaj dalej