Teza brak tezy czytaj dalej

Teza Podstawowym uprawnieniem stron umowy dożywocia jest możliwość żądania zmiany świadczeń na dożywotnią rentę. Przesłanką wystąpienia z żądaniem takiej zamiany jest wytworzenie się między dożywotnikiem a zobowiązanym takich stosunków, że nie można wymagać od stron, żeby pozostawały nadal w bezpośredniej ze sobą styczności, przy czym nie mają istotnego znaczenia przyczyny wytworzenia się złych stosunków między stronami, a tylko samo rzeczywiste ich powstanie, co wyraźnie formułuje art. 913 § 1 k.c. czytaj dalej

Teza Przepis art. 417 2 k.c. przewiduje naprawienie szkody, która jest następstwem wykonywania władzy publicznej w sposób zgodny z prawem, ale w konkretnej sytuacji nie byłoby słuszne i uzasadnione, aby skutki wyrządzenia szkody obciążały wyłącznie poszkodowanego (zasada słuszności). Z kolei podstawowym warunkiem odpowiedzialności z art. 417 § 1 k.c. jest niezgodne z prawem (bezprawne) działanie lub zaniechanie określonego podmiotu przy wykonywaniu władzy publicznej. czytaj dalej

Teza Pełnomocnik, zgodnie z istotą pełnomocnictwa, tj. stosunku prawnego opartego na zaufaniu, powinien działać zgodnie z domniemaną wolą mocodawcy, a w każdym razie nie powinien podejmować czynności sprzecznych z rzeczywistą lub domniemaną jego wolą, chociażby formalnie mieściły się one w zakresie udzielonego pełnomocnictwa. Takie działanie pełnomocnika może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Nie wystarcza to jeszcze, rzecz jasna, do uznania zdziałanej przez takiego pełnomocnika czynności za nieważną w świetle art. 58 § 2 k.c., skoro, zgodnie z art. 95 § 2 k.c., czynność pełnomocnika dokonana w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego czytaj dalej

Teza Art. 417 § 1 k.c. przewiduje odpowiedzialność opartą na przesłance obiektywnie niezgodnego z prawem działania lub zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej, a wina pozostaje poza przesłankami konstytuującymi obowiązek odszkodowawczy. Nieprawidłowość w działaniu władzy publicznej może przybrać postać naruszeń konstytucyjnych praw i wolności, konstytucyjnych zasad funkcjonowania władzy publicznej, uchybień wymaganiom określonym w ustawach zwykłych, aktach wykonawczych (uchybienia w sferze prawa materialnego i procesowego), jak i uchybień normom pozaprawnym, w różny sposób powiązanym z normami prawnymi. czytaj dalej

Teza Zagadnienie zwrotu nakładów pomiędzy posiadaczem rzeczy a jej właścicielem reguluje art. 226 kc. W literaturze prawniczej oraz w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż zawarte w nim regulacje stanowią przepisy szczególne do ogólnych norm o bezpodstawnym wzbogaceniu i posiadacz nieruchomości, który dokonał na nią nakładów, nie może po upływie terminu przedawnienia przewidzianego w art. 229 kc dochodzić ich równowartości na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu. czytaj dalej

Teza Przewidziany w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo prasowe wymóg zachowania przez dziennikarza szczególnej staranności i rzetelności przy zbieraniu i wykorzystywaniu materiałów prasowych, to nakaz zachowania staranności specjalnej, większej od normalnie oczekiwanej w obrocie cywilnoprawnym. Wykazanie przez dziennikarza, iż przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych wypełnił obowiązek zachowania szczególnej staranności i rzetelności oraz działał w obronie społecznie uzasadnionego interesu, uchyla odpowiedzialność dziennikarza za opublikowanie nieprawdziwych informacji, a taką była informacja o podawaniu się przez powoda za koordynatora wojewódzkich służb ratowniczych, jeżeli informacje te naruszają dobra osobiste. czytaj dalej

Teza Zgodnie z brzmieniem art. 36 k.p.k. Sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 85 k.k., który stanowi, że „ jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju, albo inne podlegające łączeniu sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa”. czytaj dalej

Teza Zgodnie z utrwalonymi zasadami wykładni przepisu art. 443 kpk, naruszeniem tego zakazu jest dokonywanie, w ponownym postępowaniu, nowych, niekorzystnych dla oskarżonych ustaleń faktycznych. Tak samo, jako niedopuszczalne trzeba traktować uzupełnianie opisu czynu zarzucanego oskarżonemu przez wprowadzenie do niego jakichkolwiek znamion przestępstwa wymaganych przez prawo karne materialne, których ten opis nie zawierał przed zaskarżeniem wyroku na korzyść oskarżonego. Czyn z art. 276 k.k. zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności do 2 lat, czyli jest czynem, którego karalność ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat (art. 101 § 1 pkt 4 k.k.), przy czym, stosownie do treści art. 102 k.k., jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie przeciwko osobie, to karalność tego przestępstwa ustaje z upływem dodatkowych 5 lat od zakończenia tego pięcioletniego okresu przedawnienia karalności. czytaj dalej