Wyrok SA we Wrocławiu z 26 lipca 2017 r. w sprawie o wyrób i gromadzenie materiałów wybuchowych.

UZASADNIENIE

J. W. (1), Z. K. (1) i K. K. (1) zostali oskarżeni o to, że :

1.  co najmniej od stycznia 2015r. do 8 października 2015r. w J., S., wspólnie i w porozumieniu a także z dwoma nieustalonymi mężczyznami – jednym o imieniu M. a drugim emerytowanym saperem Wojska Polskiego, brali udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu handel substancją wybuchową w postaci trotylu oraz urządzeń wybuchowych w postaci zapalników i mechanizmów uruchamiających zapłon,

tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.;

2.  w okresie od jesieni 2014r. do dnia 11 maja 2016r. w J., S., działając wspólnie i w porozumieniu, a także z dwoma nieustalonymi mężczyznami o imieniu M. oraz emerytowanym saperem Wojska Polskiego, w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej z góry powziętym zamiarem oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej bez wymaganego zezwolenia:

- nieustalonego dnia w okresie od stycznia 2015r. do 9 czerwca 2015r. w S., zbyli nieustalonej osobie za nieustaloną kwotę, jednakże nie mniejszą niż 8.300 zł 100 kg trotylu,

- w dniu 10 czerwca 2015r. w S., zbyli 120 kg trotylu za kwotę 10.000zł,

- w dniu 22 czerwca 2015r. w S., w zamiarze popełnienia czynu zabronionego polegającego na zbyciu materiałów wybuchowych w postaci trotylu w ilości 35 kg za kwotę 3.500 zł przeprowadzili opisaną transakcję, jednakże zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na brak świadomości, iż przedmiot tejże transakcji, którym faktycznie była nieustalona substancja nie nadaje się do popełnienia czynu zabronionego objętego jego zamiarem,

- w dniu 22 czerwca 2015r. w S., w zamiarze popełnienia czynu zabronionego polegającego na zbyciu urządzeń wybuchowych w postaci zapalników oraz mechanizmów uruchamiających zapłon, a także gotowych ładunków wybuchowych zaproponowali ich nabycie za nieustaloną kwotę,

- do dnia 11 maja 2016r. w S., posiadali łącznie 3 kg i 9 bryłek materiału wybuchowego w postaci trotylu,

tj. o czyn z art. 171 § 1 k.k., art. 13 § 2 k.k. w zw. z art. 171 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. i art. 65 § 1 k.k.;

a nadto Z. K. (1) o to, że:

3.  w okresie od jesieni 2014 r. do 11 maja 2016 r. w J. i S., odpowiednio posiadał wbrew przepisom ustawy broń palną w postaci szkieletu z integralną lufą i zamek o numerze (...) pistoletu gazowego kal. 3mm P. model (...) (...) produkcji niemieckiej z 1993r. oraz 111 sztuk amunicji w postaci naboi karabinowych kal. 7,92mm (...),

tj. o czyn z art. 263 § 2 k.k.;

Wyrokiem z dnia 6 marca 2017 r., sygn.. akt: III K 88/16, Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze uznał:

I.  na podstawie art. 17 §1 pkt. 2 k.p.k. w zw. z art. 414 §1 k.p.k. uniewinnił oskarżonych J. W. (1), Z. K. (1) i K. K. (1) od popełnienia zarzuconego im czynu zabronionego opisanego w pkt. 1 części wstępnej wyroku;

II.  w zakresie przestępstwa opisanego w pkt. 2 części wstępnej wyroku uznał oskarżonego J. W. (1) za winnego tego, że w S., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru:

- w dniu 10 czerwca 2015r. działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. K. (1), handlował bez wymaganego zezwolenia substancją wybuchową w postaci trotylu w ten sposób, że zbył dwóm mężczyznom za kwotę 10.000 zł taką substancję o masie około 115 kg,

- w dniu 22 czerwca 2015r. działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. K. (1) i K. K. (1), handlował bez wymaganego zezwolenia substancją wybuchową w postaci trotylu w ten sposób, że zbył dwóm mężczyznom za kwotę 3.000 zł taką substancję o masie około 20 kg, tj. przestępstwa z art. 171 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 171 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał go na karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. skazał go na karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny po 10 zł (dziesięć złotych) każda;

III.  w zakresie przestępstwa opisanego w pkt. II części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art. 45 § 1 k.k., orzekł wobec oskarżonego J. W. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 4.000 zł (czterech tysięcy złotych);

IV.  w zakresie przestępstwa opisanego w pkt. 2 części wstępnej wyroku uznał oskarżonego Z. K. (1) za winnego tego, że w S., w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru:

- w dniu 10 czerwca 2015r. działając wspólnie i w porozumieniu z J. W. (1), handlował bez wymaganego zezwolenia substancją wybuchową w postaci trotylu w ten sposób, że zbył dwóm mężczyznom za kwotę 10.000 zł taką substancję o masie około 115 kg,

- w dniu 22 czerwca 2015r. działając wspólnie i w porozumieniu z J. W. (1) i K. K. (1), handlował bez wymaganego zezwolenia substancją wybuchową w postaci trotylu w ten sposób, że zbył dwóm mężczyznom za kwotę 3.000 zł taką substancję o masie około 20 kg,

- w okresie od jesieni 2014r. do dnia 11 maja 2016r. posiadał bez wymaganego zezwolenia substancję wybuchową w postaci trotylu o masie 3.142 g, tj. przestępstwa z art. 171 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

i za to na podstawie art. 171 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał go na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. skazał go na karę 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny po 50 zł (pięćdziesiąt złotych) każda;

V.  w zakresie przestępstwa opisanego w pkt. 3 części wstępnej wyroku uznał oskarżonego Z. K. (1) za winnego tego, że w okresie od jesieni 2014r. do dnia 11 maja 2016r. w J. i S., posiadał wbrew przepisom ustawy broń palną w postaci szkieletu z integralną lufą i zamkiem o numerze (...) pistoletu gazowego kal. 3mm P. model (...) (...) produkcji niemieckiej z 1993r., lufy do karabinu maszynowego kal. 7,92mm (...), jak i amunicję w postaci 111 sztuk naboi karabinowych kal. 7,92mm (...), 1 sztuki naboju gazowego kal. 8 mm produkcji niemieckiej, spłonek 2 łusek do naboi karabinowych kal. 7,92mm (...) oraz zanieczyszczonego prochu strzelniczego o łącznej masie 12,20 g, tj. przestępstwa z art. 263 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 263 § 2 k.k. skazał go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. połączył wymierzone oskarżonemu Z. K. (1) kary pozbawienia wolności za przestępstwa opisane w pkt. IV – V części dyspozytywnej wyroku i skazał go na karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

VII.  w zakresie przestępstwa opisanego w pkt. IV części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art. 45 § 1 k.k., orzekł wobec oskarżonego Z. K. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 7.000 zł (siedmiu tysięcy złotych);

VIII.  na podstawie art. 44 §2 k.k. orzekł wobec oskarżonego Z. K. (1):

a)  w zakresie przestępstwa opisanego w pkt. IV części dyspozytywnej wyroku, przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazach dowodów rzeczowych Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Drz. nr 1180/16, 1181/16, 1182/16;

b)  w zakresie przestępstwa opisanego w pkt. V części dyspozytywnej wyroku, przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazach dowodów rzeczowych Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Drz. nr 1184/16, 1185/16, 1186/16, 1187/16, 1188/16;

I.  w zakresie przestępstwa opisanego w pkt. 2 części wstępnej wyroku uznał oskarżonego K. K. (1) za winnego tego, że w dniu 22 czerwca 2015r. w S. działając wspólnie i w porozumieniu z J. W. (1) i Z. K. (1), handlował bez wymaganego zezwolenia substancją wybuchową w postaci trotylu w ten sposób, że zbył dwóm mężczyznom za kwotę 3.000 zł taką substancję o masie około 20 kg, tj. przestępstwa z art. 171 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 171 § 1 k.k. skazał go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 k.k. skazał go na karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 10 zł (dziesięć złotych) każda;

II.  w zakresie przestępstwa opisanego w pkt. IX części dyspozytywnej wyroku, na podstawie art. 45 § 1 k.k., orzekł wobec oskarżonego K. K. (1) przepadek na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 2.000 zł (dwóch tysięcy złotych);

III.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego Z. K. (1) kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata, natomiast na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego K. K. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata, zaś na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddał tego ostatniego oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;

IV.  na podstawie art. 63 §1 k.k. zaliczył:

a)  oskarżonemu J. W. (1) na poczet orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 11 maja 2016r. do dnia 13 maja 2016r., przy czym przyjął, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi pozbawienia wolności;

b)  oskarżonemu Z. K. (1) na poczet orzeczonej wobec niego kary grzywny okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 11 maja 2016r. do dnia 16 maja 2016r., przy czym przyjął, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

c)  oskarżonemu K. K. (1) na poczet orzeczonej wobec niego kary grzywny okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 11 maja 2016r. do dnia 13 maja 2016r., przy czym przyjął, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

I.  na podstawie art. 230 §2 k.p.k. zwrócił oskarżonemu Z. K. (1) dowody rzeczowe opisane w wykazach dowodów rzeczowych Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Drz. nr 1183/16 i 1189/16;

II.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonych J. W. (1), Z. K. (1) i K. K. (1) koszty sądowe w częściach przypadających na nich, natomiast na podstawie art. 2 ust. 1 pkt. 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył oskarżonemu J. W. (1) opłatę w wysokości 700 zł, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt. 3 i art. 3 ust. 1 i art. 6 tej ustawy wymierzył oskarżonemu Z. K. (1) opłatę w wysokości 2.180 zł, natomiast na podstawie art. 2 ust. 1 pkt. 2 i art. 3 ust. 1 tej ustawy wymierzył oskarżonemu K. K. (1) opłatę w wysokości 320 zł.

Powyższy wyrok zaskarżyli: Prokurator Okręgowy w Jeleniej Górze w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego Z. K. (1) oraz obrońcy wszystkich oskarżonych tj. Z. K. (1), K. K. (1) i J. W. (1).

Prokurator powołując się na przepis art. 438 pkt 3 k.p.k. zarzucił wyrokowi: błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za postawę orzeczenia o karze, mający wpływ na treść tego orzeczenia, a polegający na przyjęciu przez Sąd I instancji poglądu, iż wobec oskarżonego Z. K. (1) zachodzą przesłanki uzasadniające zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności, w sytuacji gdy całokształt okoliczności sprawy nie wskazuje, iż oskarżony przebywając na wolności będzie przestrzegał porządku prawnego a nadto, iż wobec oskarżonego nie zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna i tym samym przemawia przeciwko skorzystaniu przez Sąd z pozostawionej jego uznaniu możliwości takiego zawieszenia wykonania kary, co w konsekwencji sprawia, że tak orzeczona kara – wbrew stanowisku Sądu – nie spełnia przypisanych jej celów w zakresie prewencji szczególnej, ogólnej oraz jest sprzeczna z ogólnym poczuciem sprawiedliwości.

Stawiając ten zarzut wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności wymierzonej Z. K. (1), a w pozostałym zakresie o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Obrońca oskarżonych Z. K. (1) i K. K. (1) zaskarżył wyrok w części orzeczenia o karze, zarzucając:

1.naruszenie przepisu prawa materialnego art. 60 § 3 k.k. poprzez niezastosowanie tego przepisu mimo iż oskarżeni ci niezależnie od siebie, będąc izolowanymi w warunkach pozbawienia wolności dnia 12.05.2016 r. w czasie przesłuchania przed prokuratorem ujawnili istotne okoliczności zarzuconych im czynów i udział innych osób w ich popełnieniu, co sprawia, iż Sąd obligatoryjnie winien zastosować wobec nich nadzwyczajne złagodzenie orzekanych kar (art. 438 pkt 1 k.p.k.);

2.naruszenie przepisu prawa procesowego art. 424 § 2 k.p.k. mające wpływ na treść orzeczenia, a polegające na braku wskazania możliwości fakultatywnego zastosowania wobec oskarżonego K. K. nadzwyczajnego złagodzenia kary jako sprawcy młodocianego i przypadkowego po myśli art. 60 § 1 k.k. (art. 438 pkt 2 k.p.k.);

3.rażącą surowość orzeczonych kar pozbawienia wolności wobec obu oskarżonych i kary grzywny wobec oskarżonego Z. K., w szczególności ich warunków osobistych, braku uprzedniej karalności, ujawnienia istotnych okoliczności zarzuconych czynów i roli poszczególnych osób współdziałających, jak też niewątpliwego faktu wypalania przez oskarżonego Z. K. przypadkowego znalezionego trotylu, zanim oskarżony J. W. namówił go do sprzedaży pozostałej części znalezionego trotylu (art. 438 pkt 4 k.p.k.).

Stawiając te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie wobec obu oskarżonych nadzwyczajnego złagodzenia kary po myśli art. 60 § 3 k.k. w zw. z art. 60 § 6 pkt 4 k.k. orzekając wobec oskarżonego Z. K. wyłącznie karę grzywny za czyn przypisany w pkt IV wyroku, a wobec oskarżonego K. K. karę ograniczenia wolności (pkt IX wyroku); ewentualnie jego uchylenie do ponownego merytorycznego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Obrońca oskarżonego J. W. (1) na podstawie art. 424 k.p.k. w zw. z art. 444 k.p.k. w zw. z art. 447 § 2 i 3 k.p.k. zaskarżył wyrok w pkt II, III, XII i XIV w zakresie wymierzenia oskarżonemu:

1. kary bezwzględnego pozbawienia wolności na okres 1 roku i 2 miesięcy (pkt II części dyspozytywnej wyroku);

2. przepadku na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 4.000 zł (pkt III części dyspozytywnej wyroku);

zarzucając obrazę prawa materialnego art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 69 i 70 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r. przez ich niezastosowanie, art. 60 § 3 kk., art. 55 k.k., art. 424 § 2 k.p.k. nadto zarzucił wyrokowi rażącą niewspółmierność kary (art. 438 pkt 4 k.p.k.).

Wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez :

1. wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych po 10 złotych każda;

2. warunkowe zawieszenie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata;

3. orzeczenie wobec oskarżonego przepadku na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej osiągniętej z popełnienia przestępstwa w kwocie 3.000 złotych;

ewentualnie:

4.uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Wniosek o uzasadnienie wyroku Sądu odwoławczego złożył Prokurator (...) co do oskarżonego Z. K. (1). Co do tego oskarżonego składał też apelacje jego obrońca. Z tych względów na podstawie art. 458 k.p.k. w zw. z art. 423 § 1a k.p.k. niniejsze uzasadnienie wyroku dotyczy jedynie oskarżonego Z. K. (1).

Apelacje złożone przez obie strony odnośnie do tego oskarżonego nie zyskały akceptacji Sądu odwoławczego.

Zarzut obrazy prawa materialnego art. 60 § 3 k.k. polegający na niezastosowaniu tego przepisu jest bezzasadny. Zarzut ten byłby zasadny tylko wtedy gdyby sąd ustalił, że oskarżony ujawnił wobec organu ścigania informacje dotyczące osób współdziałających w przestępstwie oraz istotne okoliczności jego popełnienia i mimo to, nie zastosował unormowania art. 60 § 3 k.k. (post. SN z 9 grudnia 2016 r., V KK309/16, Lex nr 2204979).

In concreto taka sytuacja nie zaistniała. Rzeczywiście oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, co nie jest równoznaczne z ujawnieniem istotnych okoliczności jego popełnienia – w rozumieniu art. 60 § 3 k.k. W sposób niepełny przedstawił choćby rolę każdego ze sprawców, inicjatora zbycia trotylu, czy sposób podziału pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży trotylu. Zaistniałe różnice w wyjaśnieniach oskarżonych nawet jeżeli nie wynikały ze złej woli, nie mogą skutkować zastosowaniem nadzwyczajnego złagodzenia kary w trybie art. 60 § 3 k.k.

Apelacja Prokuratora, który zaskarżył wyrok w zakresie kary dotyczy wyłącznie zastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania kary roku pozbawienia wolności. Zdaniem skarżącego Sąd orzekający dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie pozytywnej prognozy kryminologicznej w odniesieniu do oskarżonego Z. K. (1). Jak zarzuca Prokurator całokształt okoliczności sprawy nie wskazuje, że oskarżony przebywając na wolności będzie przestrzegał porządku prawnego. Motywacja podniesionego zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych nie dowodzi jego słuszności. Wbrew opinii skarżącego niekaralność oskarżonego in concreto nie jest bez znaczenia. Oskarżony Z. K. (1) ma niespełna 50 lat. Do tej pory nie naruszał porządku prawnego. Czyn którego się dopuścił stanowi incydent w jego życiu i był dziełem przypadku, jako że na swojej działce odkrył przedmioty z okresu II-giej wojny światowej, w tym trotyl. Wskazywanie w apelacji jak powinien modelowo zachować się znalazca, są o tyle nieprzydatne do rozstrzygania o karze, że gdyby oskarżony postąpił zgodnie z zasadami, to nie wypełnił by znamion typu czynu określonego w art. 171 § 1 k.k. Zbycie materiału wybuchowego w postaci trotylu rodzi świadomość, że materiał ten może być użyty do sporządzenia ładunku wybuchowego, co może zagrażać zdrowiu i życiu ludzi. W sprawie jednak przewija się informacja o użyciu trotylu do produkcji fajerwerków. Przypisywanie oskarżonemu Z. K. (1), że godził się na wykorzystanie trotylu na cele związane z konfliktem zbrojnym na Ukrainie, nie jest uprawnione, skoro sam apelujący na str. 4 skargi odwoławczej pisze o prawdopodobieństwie, że oskarżony godził się na przeznaczenie materiału wybuchowego na taki cel.

Oskarżony Z. K. (1) przyznał się do zarzucanego czynu, przedstawił cały proces zbycia trotylu. Wcześniej nie orientował się dokładnie czym jest trotyl, początkowo wypalał go w ognisku. Oskarżony Z. K. (1) nie jest osoba zdemoralizowaną, wymagająca reedukacji w warunkach zakładu karnego. Zdecydował o możliwości zbycia tego materiału wybuchowego po dowiedzeniu się, że może na tym zarobić. W toku procesu wyraził skruchę, na rozprawie odwoławczej ocierał łzy. Żałował, że dopuścił się przypisanych mu czynów. Zarówno Sąd I instancji, jak i Sąd odwoławczy, nie miał żadnych przesłanek do wnioskowania o braku podstaw do zastosowania wobec oskarżonego Z. K. (1) dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Wbrew apelującemu istnieje uzasadnione przekonanie, że oskarżony nie powróci do przestępstwa i wykonanie wymierzonej kary nie będzie konieczne do wdrożenia go do przestrzegania porządku prawnego. To przekonanie wynika z oceny postawy sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych, dotychczasowego sposobu życia oraz zachowania po popełnieniu przestępstwa.

Zważyć należy, że w trybie art. 45 k.k. orzeczono wobec oskarżonego 7.000 zł tytułem przepadku korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa oraz wymierzono grzywnę 200 stawek dziennych, po 10 zł stawka, co stanowi wymierną dolegliwość o charakterze ekonomicznym. Długi bo 3-letni okres próby jest wystarczający do weryfikacji zachowania oskarżonego w przyszłości.

Przepis art. 69 § 1 k.k. odwołuje się do elementów prognostycznych wskazujących na możliwość osiągnięcia celów kary pozbawienia wolności, nie orzekając jej w bezwzględnej postaci, a zatem jest to swoisty środek polityki karnej wobec sprawców nadających się do oddziaływań resocjalizacyjnych w warunkach wolnościowych wobec istnienia po ich stronie uzasadnionego przekonania, że nie powrócą na drogę przestępstwa (zob. wyrok SA w Lublinie z 27 maja 2015 r., sygn.. akt: II AKa 97/15, Lex nr 1768706).

Powyższa teza w pełni przystaje do okoliczności dotyczących oskarżonego Z. K. (1), wbrew twierdzeniom oskarżyciela publicznego, który nie wykazał skutecznie, że brak podstaw do zastosowania wobec oskarżonego Z. K. (1) dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Z tych przyczyn zaskarżony wyrok wobec oskarżonego Z. K. (1) podlegał utrzymaniu w mocy.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k.

SSA Grzegorz Kapera SSA Barbara Krameris SSA Wiesław Pędziwiatr