Wyrok SA we Wrocławiu z 27 września 2017 r. w sprawie o dowody.

UZASADNIENIE

A. K. (1) został oskarżony o to, że :

I.W okresie od 14 września 2012 r. do 29 lipca 2013 r. na terenie różnych miejscowości w Niemczech oraz dwukrotnie w Ś. działając wspólnie i w porozumieniu z J. K. z góry powziętym zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej i uzyskania stałego źródła dochodu z tytułu kradzieży naczep ciężarowych wraz z zawartością poprzez realizowane w krótkich odstępach czasu wielokrotne podczepianie do pozostawionych na parkingach lub ulicy naczep ciągnika siodłowego i zabieranie ich w ten sposób z miejsca zdarzenia:

1.  W okresie pomiędzy 14 a 17 września 2012 r. na terenie Niemiec w D. podczepiając ciągnik siodłowy R. (...) koloru białego nr rej. (...) do stojącej na ulicy naczepy marki S. nr rej. (...) 25 załadowanej elementami stalowymi zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 16 000 euro (wówczas równowartość 65 440 zł) na szkodę N. H. T.,

2.  W okresie pomiędzy 29 września a 2 października 2012 roku w Ś. na terenie stacji paliw (...) podczepiając ciągnik siodłowy R. (...) koloru białego nr rej. (...) do stojącej na tamtejszym parkingu naczepy-cysterny marki S. nr rej. (...) zabrali ją w celu przywłaszczenia odjeżdżając do W. i powodując straty w kwocie 20 000 euro (wówczas równowartość 82 200 zł) na szkodę (...),

4.  W okresie pomiędzy 20 a 21 października 2012 r. na terenie Niemiec w okolicach miejscowości K. podczepiając ciągnik siodłowy R. (...) koloru białego nr rej. (...) do stojącej na ulicy naczepy chłodniczej marki S. nr rej. (...) 300 z zawartością artykułów spożywczych sieci K. zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 35 000 euro (wówczas równowartość 143 500 zł) na szkodę (...),

5.  W okresie pomiędzy 23 a 24 listopada 2012 r. na terenie Niemiec w miejscowości N. na terenie M. S. podczepiając ciągnik siodłowy R. (...) koloru białego nr rej. (...) do stojącej na parkingu naczepy siodłowej marki S. nr rej. (...) 515 z zawartością 24 ton prętów stalowych zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 42 000 euro (wówczas równowartość 173 040 zł) na szkodę firmy (...),

6.  W okresie pomiędzy 6-10 grudnia 2012 roku na terenie Niemiec w C. na parkingu miejscowego centrum handlowego podczepiając ciągnik siodłowy R. (...) koloru białego nr rej. (...) do stojącej na parkingu naczepy siodłowej marki R. nr rej. (...) z zawartością 23,5 ton papieru zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 25 000 euro (wówczas równowartość 103 000 zł) na szkodę J. O. i firmy (...),

7.  W okresie pomiędzy 14-15 grudnia 2012 roku na terenie Niemiec w miejscowości G. L. podczepiając ciągnik siodłowy R. (...) koloru białego nr rej. (...) do stojącej na ulicy naczepy siodłowej marki F.'s nr rej. (...) 8 z zawartością stali zbrojeniowej zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 60 000 euro (wówczas równowartość 245 400 zł) stanowiące mienie znacznej wartości na szkodę firmy (...),

8.  W okresie 15-18 marca 2013 r. w Ś. podczepiając ciągnik siodłowy S. koloru czerwonego nr rej. (...) do stojącej na terenie stacji (...) naczepy siodłowej cysterny marki F. nr rej. (...), załadowanej proszkiem do produkcji pasty do zębów zabrali ją w celu przywłaszczenia odwożąc ją do miejscowości R. G. i powodując straty w kwocie 29 000 euro (wówczas równowartość 120 350 zł) na szkodę (...) w H.,

9.  W okresie pomiędzy 13-14 kwietnia 2013 roku na terenie Niemiec w miejscowości (...) w pobliżu F. na parkingu miejscowego centrum handlowego podczepiając ciągnik siodłowy R. (...) koloru białego nr rej. (...) do stojącej na parkingu naczepy siodłowej marki S. nr rej. (...) (...)z zawartością różnego rodzaju towarów zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 25 000 euro (wówczas równowartość 102 750 zł) na szkodę firmy (...),

10.  W okresie pomiędzy 26-29 kwietnia 2013 roku na terenie Niemiec w miejscowości O. na ulicy obok serwisu (...) podczepiając ciągnik siodłowy S. koloru czerwonego nr rej. (...) do stojącej na parkingu pustej naczepy siodłowej samowyładowczej marki (...) z numerem rejestracyjnym (...) 51 zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 20 000 euro (wówczas równowartość 83 000 zł) na szkodę firmy (...)

11.  W okresie pomiędzy 16-17 czerwca 2013 roku na terenie Niemiec w miejscowości O. na parkingu firmy przewozowej podczepiając ciągnik siodłowy S. koloru czerwonego nr rej. (...) do stojącej na parkingu naczepy siodłowej marki S., numer rejestracyjny (...) (...), załadowanej około 23 tonami karmy dla psów zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 50 000 euro (wówczas równowartość 211 500 zł) stanowiące mienie znacznej wartości na szkodę firmy (...),

12.  W dniu 22 czerwca 2013 r. na terenie Niemiec na terenie strefy przemysłowo-handlowej K. w pobliżu D. działając w tym przypadku wraz z P. P. (1) podczepiając ciągnik siodłowy S. koloru czerwonego nr rej. (...) do stojącej na parkingu naczepy ciężarowej marki K. nr rej (...) (...)wraz z zawartością środków czyszczących i innych towarów zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 62 500 euro (wówczas równowartość 271 250 zł) stanowiące mienie znacznej wartości na szkodę firmy (...),

13.  W okresie 27-29 lipca 2013 roku na terenie Niemiec w miejscowości O. na terenie strefy przemysłowo-handlowej podczepiając ciągnik siodłowy S. koloru czerwonego nr rej. (...) do stojącej na parkingu naczepy siodłowej marki S. z austriackim numerem rejestracyjnym (...) (...) wraz zawartością z zawartością części do pomp, elementów dachowych firmy (...) profili aluminiowych zabrali ją w celu przywłaszczenia przewożąc do Polski i powodując straty łącznej wartości 228.000 euro (wówczas równowartość 964 440 zł) stanowiące mienie znacznej wartości na szkodę firmy (...) czyniąc sobie w ten sposób z popełnienia tych czynów stałe źródło dochodu tj. przestępstwo z art. 294 § 1 kk w zw. z art.278§ 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

II. W dniu 23 czerwca 2013 r. w J. działając wspólnie i w porozumieniu z P. P. (1), po uprzednim wyłamaniu zamka w szafce ubraniowej na terenie pływalni (...) i zabraniu stamtąd kluczyków samochodowych otworzyli następnie przy ich użyciu stojący w pobliżu na parkingu zamknięty pojazd A. (...) nr rej. (...) i zabrali go w celu przywłaszczenia powodując stratę w kwocie 16 000 zł na szkodę T. M. tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 kk

P. P. (2) został oskarżony o to, że:

III. W dniu 22 czerwca 2013 r. na terenie Niemiec na terenie strefy przemysłowo-handlowej K. w pobliżu D. działając wspólnie i w porozumieniu z A. K. (1) wziął udział w kradzieży pozostawionej na parkingu naczepy ciężarowej marki K. nr rej (...) (...) wraz z zawartością środków czyszczących i innych towarów łącznej wartości 62 500 euro (wówczas równowartość 271 250 zł) stanowiącej mienie znacznej wartości na szkodę firmy (...) z D. poprzez przyłączenie naczepy do ciągnika S. kol czerwonego nr rej. (...) i przewiezienie jej do Polski, przy czym czynu tego dopuścił się będąc skazanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 12 października 2009 r. sygn. II K 623/09 obejmującym skazanie za przestępstwo podobne z art. 280 §1 kk w zw. z art.64§l kk na karę łączną 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 30 kwietnia 2008 r. do 30 listopada 2010 r. tj. o przestępstwo z art.294§l kk w zw. z art.278§l kk w zw. z art.64§l kk

IV. W dniu 23 czerwca 2013 r. w J. działając wspólnie i w porozumieniu z innym osobą, po uprzednim wyłamaniu zamka w szafce ubraniowe na terenie pływalni (...) i zabraniu stamtąd kluczyków samochodowych otworzył następnie przy ich użyciu stojący w pobliżu na parkingu zamknięty pojazd A. (...) nr rej. (...) i zabrał go w celu przywłaszczenia powodując stratę w kwocie 16 000 zł na szkodę T. M., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w pkt III tj. o przestępstwo z art.279§l kk w zw. z art.64§2 kk

Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2017r. , sygn. akt III K 179/15, Sąd Okręgowy w Świdnicy:

I. oskarżonego A. K. (1) uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku tj. czynu z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk i za to na podstawie art. 294 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk wymierzył mu karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 500 (pięćset) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych),

II. oskarżonego A. K. (1) uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 279 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych),

III. oskarżonego P. P. (1) uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt III części wstępnej wyroku tj. czynu z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 294 § 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych),

IV. oskarżonego P. P. (1) uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt IV części wstępnej wyroku, tj. czynu z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i za to na podstawie tych przepisów wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych),

X. na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk w stosunku do oskarżonych A. K. (1) i P. P. (1) , wymierzył oskarżonym kary łączne:

- A. K. (1) 5 (pięć) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności i 500 (pięćset) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych),

- P. P. (1) 2 (dwa) lata pozbawienia wolności i 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych),

XII. na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł na rzecz oskarżyciela posiłkowego V. z siedzibą w W. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przypisanym oskarżonemu A. K. (1) w pkt I części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku przestępstwem (w zakresie zachowania opisanego w punkcie 12) w kwocie 21 150, 39 Euro,

XIII. na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych wymienionych w pkt od 19 do 30 oraz 35 wykazu dowodów rzeczowych na kartach 4848 do 4849 akt sprawy,

XIV. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet wymierzonej oskarżonemu A. K. (1) kary pozbawienia wolności zaliczył okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 31 lipca 2013 r. do dnia 29 października 2013 r.,

XV. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. B. z Kancelarii Adwokackiej w Ś. kwotę 2.361.60 zł ( dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu P. P. (1),

XVI. zasądził od oskarżonego A. K. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego V. Dr. I. G. (...) z siedzibą w W. W. (...) W. kwotę 3.112,50 zł ( trzy tysiące sto dwanaście złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika oraz tłumaczeniem dokumentów na język polski,

XVII. zasądził od oskarżonego A. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa wydatki poniesione w sprawie od chwili wszczęcia postępowania w kwocie 7.850.72 zł ( siedem tysięcy osiemset pięćdziesiąt złotych siedemdziesiąt dwa groszy), pozostałych oskarżonych zwolnił zaś od obowiązku ponoszenia tych wydatków zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa, nadto wszystkich oskarżonych zwolnił od opłat.

Apelacje od tego wyroku wnieśli obrońcy oskarżonych A. K. (1) i P. P. (1).

Obrońca oskarżonego A. K. (1) na podstawie art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 2 kpk zaskarżonemu w całości wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia, a to:

a) art. 7 kpk na skutek przekroczenia swobodnej oceny dowodów przechodzącą w dowolną i dokonaną wbrew doświadczeniu życiowemu i zasadom logiki sprowadzającą się do bezkrytycznego uznania prawdziwości wyjaśnień J. K. bez dogłębnej analizy wszystkich istotnych dowodów i okoliczności sprawy oraz bez rzetelnego wyjaśnienia sprzeczności pomiędzy poszczególnymi relacjami świadków a wyjaśnieniami J. K., a w konsekwencji przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się czynów przypisanych mu w punkcie I i II części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku;

b) art. 167 kpk oraz art. 170 § 1 pkt 5 kpk poprzez bezpodstawne oddalenie wniosków dowodowych obrony o przesłuchanie w charakterze świadka K. K. (1), L. C., R. N., J. G., J. S. i P. W..

Mając powyższe zarzuty na uwadze, w oparciu o art. 437 § 1 kpk, skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca oskarżonego P. P. (1) zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając:

1.obrazę przepisów postępowania karnego, a to art. 7 kpk w postaci przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów przez ukształtowanie przekonania Sądu co do sprawstwa czynu z punktu III części dyspozytywnej wyroku na podstawie niepełnego materiału dowodowego w wyniku pominięcia przyczyn bezpodstawnego obciążania oskarżonego przez świadka J. K., które to przyczyny zostały ujawnione przez współoskarżonego A. K. oraz nieuwzględnienie całego szeregu cech tego świadka uniemożliwiających uznanie jego zeznań za wiarygodne w sytuacji braku ich potwierdzenia innymi dowodami;

2. obrazę przepisów postępowania – art. 5 § 2 kpk w odniesieniu do czynu z punktu IV części dyspozytywnej wyroku przez przyjęcie, że szafka ubraniowa na basenie była zamknięta pomimo, że sam pokrzywdzony T. M. nie był pewien czy pomimo jego próby przekręcenia kluczyka została ona skutecznie zamknięta, nadto zupełnie dowolne przyjęcie, że dłuższe przebywanie oskarżonych P. i K. na parkingu basenu związane było z zamiarem kradzieży samochodu.

Podnosząc powyższe zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punktach III i IV części dyspozytywnej przez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu opisanego w punkcie III oraz zakwalifikowania czynu opisanego w punkcie IV z art. 278 § 1 kk.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Na wstępie, przed przystąpieniem do merytorycznych rozważań, zaznaczyć należy, że wniosek o sporządzenie i doręczenia uzasadnienia wyroku Sądu Odwoławczego złożył jedynie obrońca oskarżonego A. K. (1), co oznacza, że uzasadnienie wyroku Sądu II instancji w zakresie dotyczącym apelacji obrońcy oskarżonego P. P. (2) zostało sporządzone z urzędu, tylko w zakresie w jakim wyrok został uchylony (art.457 § 2 kpk).

Apelacja obrońcy oskarżonego A. K. (1) zasługiwała na uwzględnienie.

Zasadny okazał się zarzut obrazy art. 170 § 1 pkt 5 kpk.

Dla przypomnienia, w dniu 13 grudnia 2016r. obrońca oskarżonego A. K. (1) złożył pisemny wniosek(k. 5487) o dopuszczenie dowodów z zeznań świadków:

1.  K. K. (3) – na okoliczność tego, że oskarżony A. K. (1) skontaktował się z w/w w 2012r., przekazując informacje, dotyczące organizowania przez S. S. (1) i S. K. kradzieży naczep na terenie Niemiec oraz faktu skontaktowania oskarżonego przez w/w z funkcjonariuszem T. K. z Komendy Powiatowej Policji w K.;

2.  L. C., zam. ul. (...), (...)-(...) B. – na okoliczność nabycia przez J. K. ciągnika siodłowego marki (...) od w/w świadek;

3.  R. N., adres w aktach sprawy – na okoliczność zatrzymania samochodu ciężarowego marki (...) na terenie Niemiec wraz ze skradzioną naczepą;

4.  J. G., adres w aktach sprawy – na okoliczność tego, czy w/w świadek znał osobiście J. K. i czy dokonywał w/w ustaleń w zakresie sposobu użytkowania przez J. K. placu, położonego w W.;

5.  J. S., zam. ul (...), (...)-(...) T. – na okoliczność tego, czy w/w znana jest osoba J. K.;

6.  P. W., zam. L. (...), (...) O. O., cz. m. G. – na okoliczność typu i ilości towaru, przewożonego przez w/w w naczepie marki (...), pozostawionej w dniach pomiędzy 27 a 29 lipca 2013r. na terenie Niemiec.

Na rozprawie w dniu 10 lutego 2017r. (k. 5559) Sąd Okręgowy oddalił ów wniosek. W uzasadnieniu postanowienia podniósł, że mając na uwadze fakt, iż akt oskarżenia w niniejszej sprawie został skierowany do sądu w dniu 12 listopada 2015 r. należało uznać, że wniosek dowodowy złożony po upływie przeszło roku od tego momentu, a dotyczący między innymi przesłuchania świadka przebywającego za granicą oraz funkcjonariusza policji, którego dane adresowe należałoby dopiero ustalić i prawdopodobnie zwrócić się z wnioskiem do Ministra Spraw Wewnętrznych z wnioskiem o zwolnienie tego świadka z tajemnicy służbowej w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania.

Takiego uzasadnienia, w kontekście dopuszczalności oddalenia wniosku dowodowego w oparciu o przesłanki określone w art. 170 § 1 kpk, Sąd Apelacyjny zaaprobować nie może. Po pierwsze, zwrócić uwagę należy, że przewód sądowy w niniejszej sprawie został rozpoczęty w dniu 21 kwietnia 2016r., a rozprawa na której umożliwiono oskarżonemu A. K. (1) złożenie wyjaśnień, odbyła się dopiero w dniu 7 października 2016r. Z punktu widzenia tych dat trudno uznać wniosek dowodowy obrońcy z 13 grudnia 2016r. za spóźniony, tym bardziej, że nie został rozpoznany na rozprawie w dniu 19 grudnia 2016r., ani na rozprawie w dniu 10 stycznia 2017r. tylko dopiero na rozprawie w dniu 10 lutego 2017r. W tych okolicznościach twierdzenie, że wniosek ów zmierza w sposób oczywisty do przedłużenia postępowania, nie znajduje dostatecznego uzasadnienia. Podkreślić należy, że nie zaistniała inna podstawa do oddalenia tego wniosku. Nie powołał się zresztą na takową Sąd orzekający. Zarówno apelacja obrońcy oskarżonego A. K. (1), jak i pismo samego oskarżonego (k. 5745-52) przekonuje, że wnioskowane dowody miały znaczenie dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy, ponieważ najogólniej rzecz ujmując, pozwalały na weryfikację prawdziwości kluczowego dla ustaleń faktycznych w sprawie dowodu z wyjaśnień J. K.. Nie trzeba szerzej wykazywać, że zważywszy na to, iż J. K. nie mógł być przesłuchany na rozprawie, Sąd I instancji nie miał z nim bezpośredniego kontaktu, ocena jego relacji musiała być szczególnie ostrożna i skrupulatna. Rację ma zatem apelujący twierdząc, że świadek J. G. (właściciel placu w W.) mógłby potwierdzić (bądź zaprzeczyć) wyjaśnieniom J. K., opisującym zachowanie A. K. (1) w odniesieniu do co najmniej jednej z zarzucanych mu kradzieży naczep. Z tych samych powodów konieczne było skonfrontowanie treści wyjaśnień J. K. z wiedzą, jaką zdaniem obrońcy, dysponują świadkowie L. C., R. N. i J. S.. Skazany R. N., jak wynika z wyjaśnień oskarżonego, współdziałał z J. K. w kradzieży naczep samochodowych, z kolei J. S., jak wynika z informacji oskarżonego, nie tylko znał J. K., ale i utrzymywał kontakt z A. K. (1) w związku z kradzieżami naczep, kierując się przy tym sugestiami funkcjonariusza Policja T. K..

Nie można odmówić słuszności zarzutowi skarżącego, że dokonana przez Sąd I instancji ocena wyjaśnień J. K. nie odpowiada wymogom art. 7 kpk. Ocena dowodów, która nie jest oceną wszechstronną, tj. nie uwzględniają wszystkich okoliczności sprawy jest oceną dowolną. Przy ocenie tego dowodu zabrakło zaś należytego odniesienia się do współdziałania A. K. (1) z funkcjonariuszami Policji wykonującymi czynności operacyjne. Chodzi tu o zasadniczo o policjantów K. K. (3), wspomnianego już T. K. i S. S. (2). Z pierwszym z wyżej wymienionych, A. K. (1) miał się skontaktować na przełomie lipca i sierpnia 2012r. w sprawie kradzieży naczep na terenie Niemiec. Oddalenie wniosku o przesłuchanie tego świadka było decyzją chybioną, tym bardziej, że Sąd Okręgowy za zasadne uznał dopuszczenie dowodu z zeznań dwóch pozostałych funkcjonariuszy Policji. Ci z kolei, przesłuchani na rozprawie, potwierdzili kontakty z oskarżonym, nie przekazali jednak żadnych konkretnych informacji na temat związków (...) z przestępstwami kradzieży naczep, zarzucanymi mu w niniejszej sprawie, „zasłaniając się” obowiązującą ich tajemnicą i zakresem zwolnienia ich z tej tajemnicy. Tymczasem zakres zwolnienia świadków z obowiązku zachowania w tajemnicy informacji niejawnych nie był tak wąski, jak upatrywał to Sąd orzekający. Ogólne wypowiedzi wskazanych świadków, wymagały przynajmniej skonkretyzowania, których kradzieży naczep dotyczyły informacje przekazywane przez A. K. (1) i czy informacje te wykluczają sprawstwo tego oskarżonego. Enigmatyczne wypowiedzi świadków, powołujących się na obowiązek zachowania w tajemnicy informacji niejawnych, nie pozwalają wyjaśnić i zrozumieć charakteru i zakresu współpracy A. K. (1) z Policją, co ma niebagatelne znaczenie nie tylko dla ustaleń w zakresie sprawstwa zarzucanych przestępstw, ale i z punktu widzenia ewentualnego wymiaru kary.

Z tych oto powodów, zaskarżony wyrok wobec A. K. (1) w zakresie czynu przypisanego w mu w punkcie I części rozstrzygającej musiał zostać uchylony i sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania. Te same względy, w tym przede wszystkim konieczność zweryfikowania wyjaśnień J. K., które stanowiły podstawę skazania P. P. (1) w punkcie III części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku zadecydowały, że w tym zakresie uchylony musiał zostać wyrok wobec tego oskarżonego.

Wprawdzie skarżący obrońca A. K. (1) zaznaczył na wstępie apelacji, że zaskarżył wyrok w całości, co do wszystkich rozstrzygnięć dotyczących tego oskarżonego, to ani w petitum apelacji, ani w jej uzasadnieniu nie podnosi zarzutów wobec skazania oskarżonego w punkcie II części rozstrzygającej zaskarżonego wyroku. Dość zatem powiedzieć, że w tym zakresie Sąd Apelacyjny podziela w całości obszerny i trafny wywód Sądu Okręgowego, zawarty w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, odnoszący się zarówno do winy jak i kary za przestępstwo przypisane oskarżonemu z art. 279 § 1 kk . Orzeczone za ten czyn kary pozbawienia wolności i grzywny należycie uwzględniają dyrektywy wymiaru kary z art. 53 § 1 kk i nie noszą cech rażącej niewspółmierności. Z tych powodów, zaskarżony wyrok wobec A. K. (1) w części został utrzymany w mocy.

Wydanie orzeczenia kasatoryjnego wobec obydwu oskarżonych wiąże się z koniecznością przeprowadzenia przewodu sądowego w całości w zakresie w jakim sprawa została uchylona. Rzeczą Sądu Okręgowego będzie przede wszystkim rzetelne zweryfikowanie wyjaśnień J. K., dostępnymi dowodami osobowymi, w tym dowodami wskazanymi we wniosku dowodowym obrońcy oskarżonego A. K. (1) z dnia 13 grudnia 2016r. Gwoli ścisłości, teza dowodowa wniosku o przesłuchanie P. W. nie pozwala na ocenę jego zasadności i wymaga doprecyzowania przez wnioskodawcę, co dopiero umożliwi Sądowi orzekającemu podjęcie decyzji w tej materii. Jako konieczne jawi się również ponowne przesłuchanie świadków T. K. i S. S. (2), w celu wspomnianego już wyżej doprecyzowania informacji na temat kontaktów z A. K. (1).

Rozstrzygnięcie w zakresie wydatków za postępowanie odwoławcze oparte zostało o przepis art. 624 § 1 kpk i 634 k.p.k., a o opłacie orzeczono na podstawie art. 2 pkt 4 i art. 3 w zw. z art. 10 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

Podstawę ustalenia wynagrodzenia obrońcy z urzędu oskarżonego P. P. (1) stanowi § 17 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016r. poz. 1714).

Andrzej Kot

Barbara Krameris

Stanisław Rączkowski