Wyrok SO w Zielonej Górze z 21 lipca 2017 r. w sprawie o wysokość emerytury.

Sygn.akt . IV U 1077/17

WYROK

Dnia 21 lipca 2017r.

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze, IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogusław Łój

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Barbara Serżysko

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2017r. w Zielonej Górze

sprawy z odwołania : J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 05.04.2017r. znak (...)

przeciwko:

Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

oddala odwołanie.

SSO Bogusław Łój

sygn. akt IV U 1077/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 05.04.2017 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał wnioskodawcy J. W. emeryturę od dnia 01.03.2017 r. w wysokości 293,95 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca J. W. wniósł o jej zmianę, podając w uzasadnieniu, że w decyzji nie odniesiono się co do zwrotu zwaloryzowanych składek w wysokości 56.292,08 zł zgodnie z art. 25 b ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując wysokość emerytury ustaloną w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca J. W., urodzony (...), w dniu 09.03.2017 r. złożył organowi rentowemu wniosek o emeryturę, będąc uprawnionym do emerytury wojskowej, wypłacanej przez Wojskowe Biuro Emerytalne, od 1991 r.

okoliczności niesporne

dowód: akta emerytalne wnioskodawcy , twierdzenia wnioskodawcy,

k. 9 akt sąd.

Wobec zgłoszonego wniosku, zaskarżoną decyzją pozwany organ rentowy przyznał wnioskodawcy emeryturę od 01.03.2017 r. Emerytura wynosi 293,95 zł.

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę.

Kwota zwaloryzowanych składek wynosi 56.292,08 zł.

Emerytura przyznana od 01.03.2017 r. jest niższa od najniższej emerytury, która wynosi 1.000,00 zł. Emerytury nie podwyższa się, ponieważ wnioskodawca nie udowodnił łącznie okresów składkowych i nieskładkowych w wymiarze 25 lat.

Zakład zawiesił wypłatę emerytury z uwagi na zbieg prawa do więcej niż jednego świadczenia.

okoliczności niesporne

dowód: akta emerytalne wnioskodawcy

Decyzją z dnia 29.02.2016 r., znak: (...), Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w Z. dokonał waloryzacji emerytury wojskowej wnioskodawcy. Od dnia 01.03.2016 r. zwaloryzowana wysokość emerytury wojskowej wyniosła 3.209,62 zł.

Dotychczasowa wysokość emerytury wojskowej wynosiła 3.201,93 zł.

dowód: akta emerytalne wnioskodawcy, w tym decyzja z dnia

29.02.2016 r., k. 9

Decyzją z dnia 05.04.2017 r., znak: (...)-2017, pozwany odmówił wnioskodawcy ustalenia kapitału początkowego, ponieważ przed 01.01.1999 r. wnioskodawca nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu.

dowód: akta kapitału początkowego, k. 1

Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie okazało się bezzasadne.

Przedmiotem sporu była prawidłowość ustalenia wysokości emerytury wnioskodawcy przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji, przy czym zarzuty wnioskodawcy podnoszone w odwołaniu i w toku postępowania dotyczyły: nieuwzględnienia przez ZUS dyspozycji art. 25 b ustawy emerytalnej, nieuwzględnienia stażu pracy w wojsku, nieuwzględnienia stażu pracy cywilnej przy obliczaniu emerytury wojskowej.

W pierwszej kolejności, w treści odwołania, J. W. powoływał się na art. 25 b ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1383), którego ustępy przewidują, że:

1. Zakład informuje emeryta, który:

1) nabył prawo do emerytury z tytułu osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 24 ust. 1b, albo do dnia poprzedzającego osiągnięcie tego wieku miał ustalone prawo do okresowej emerytury kapitałowej,

2) posiadał subkonto, o którym mowa w art. 40 a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych,

3) nie pobiera okresowej emerytury kapitałowej

- o możliwości wskazania imiennie jednej lub kilku osób fizycznych jako osób uposażonych, na rzecz których ma nastąpić po śmierci emeryta wypłata jednorazowego świadczenia pieniężnego, zwanego dalej „wypłatą gwarantowaną”.

2. Wskazanie osoby, o której mowa w ust. 1, niewymienionej w art. 67 może nastąpić po uzyskaniu zgody współmałżonka emeryta wyrażonej w formie pisemnej.

3. Wypłata gwarantowana jest ustalana jako różnica między kwotą środków, o których mowa w art. 40 a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, a iloczynem liczby pełnych miesięcy, jakie upłynęły od początku miesiąca, w którym po raz pierwszy wypłacono emeryturę, do końca miesiąca, w którym nastąpiła śmierć emeryta, oraz trzydziestej siódmej części kwoty zewidencjonowanej na tym subkoncie.

4. Osoba uposażona, zgodnie z dyspozycją emeryta, nabywa prawo do całości albo części wypłaty gwarantowanej, jeżeli śmierć emeryta pobierającego emeryturę, o którym mowa w ust. 1, nastąpiła w okresie trzech lat od miesiąca, od którego po raz pierwszy wypłacono emeryturę.

5. Brak wskazania osoby uposażonej oznacza wskazanie jako osoby uposażonej małżonka, o ile w chwili śmierci emeryta pozostawał z nim we wspólności majątkowej, a w pozostałych przypadkach wypłata gwarantowana wchodzi w skład spadku.

6. Jeżeli emeryt wskazał kilka osób uposażonych, a nie oznaczył ich udziału w wypłacie gwarantowanej, uważa się, że udziały tych osób są równe.

7. Emeryt może w każdym czasie zmienić poprzednią dyspozycję, wskazując inne osoby uposażone zamiast lub oprócz osób, o których mowa w ust. 1, jak również oznaczając w inny sposób udział wskazanych osób w wypłacie gwarantowanej, albo odwołać poprzednią dyspozycję, nie wskazując żadnych innych osób.

8. Wskazanie osoby uposażonej staje się bezskuteczne, jeżeli osoba ta zmarła przed śmiercią emeryta. W takim przypadku udział, który był przeznaczony dla zmarłej osoby uposażonej, przypada w równych częściach pozostałym osobom uposażonym, chyba że emeryt zadysponuje tym udziałem w inny sposób.

Zaskarżona decyzja w żaden sposób powyższych ustępów nie narusza.

Emerytura wnioskodawcy została obliczona na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183 .

W myśl natomiast art. 25 ust. 1, podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 40 a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185 .

Sąd nie ma zastrzeżeń do sposobu obliczenia emerytury wnioskodawcy w świetle powyższych przepisów. Wnioskodawca również żadnych konkretnych zastrzeżeń, kwestionujących założenia lub metodologię obliczeń, nie zgłaszał.

Ponadto zgodnie z art. 95 ust. 1 ustawy emerytalnej, w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń – wyższe lub wybrane przez zainteresowanego.

Zgodnie z ust. 2, przepis ust. 1 stosuje się również, z uwzględnieniem art. 96 , w razie zbiegu prawa do emerytury lub renty określonych w ustawie z prawem do świadczeń przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2 (są to m.in. żołnierze zawodowi), z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa lub policyjna została obliczona według zasad określonych w art. 15 a albo art. 18 e ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin lub w art. 15 a lub art. 18 e ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

W razie zbiegu prawa do emerytury lub renty uregulowanych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z prawem do świadczeń przewidzianych w odrębnych przepisach z zakresu zabezpieczenia społecznego, niezależnie od ich ubezpieczeniowego czy też zaopatrzeniowego charakteru, obowiązuje ogólna zasada wypłaty jednego świadczenia. Z treści art. 95 ust. 1 i ust. 2 u.e.r.f.u.s. wynika nie budząca wątpliwości zasada prawa ubezpieczeniowego, zakładająca prawo do pobierania jednego świadczenia (wyższego lub wybranego przez uprawnionego) w sytuacji tzw. zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w tej ustawie, jak również w razie zbiegu prawa do emerytury lub renty określonych w ustawie emerytalnej z prawem do świadczeń przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym, między innymi żołnierzy zawodowych (wyrok SA w Krakowie z dnia 13.07.2016 r., sygn. akt III AUa 1254/15, LEX nr 2084140).

Niewątpliwie więc wnioskodawca uprawniony być może albo do emerytury wojskowej, albo do emerytury powszechnej, przy czym emeryturę wojskową pobiera jako świadczenie wyższe.

Niezasadne jest przy tym stanowisko odwołującego, który twierdzi, że do emerytury powszechnej powinien być zaliczony staż pracy w wojsku.

Wprawdzie w myśl art. 2 ust. 2 (a więc żołnierzy zawodowych). Skoro więc okresy te zostały zaliczone przy ustalaniu emerytury wojskowej, to nie podlegają ponownemu zaliczeniu przy ustalaniu emerytury powszechnej.

Zaskarżona decyzja jest więc prawidłowa.

Natomiast co do zasady, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10.12.1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1037 ze zm.), podstawę wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi uposażenie należne żołnierzowi zawodowemu w ostatnim miesiącu pełnienia zawodowej służby wojskowej.

Zgodnie z art. 15 . ust. 1, emerytura dla żołnierza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby wojskowej.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 1 tej ustawy, emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art. 15 dolicza się na jego wniosek do wysługi emerytalnej, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące okresy przypadające po zwolnieniu ze służby:

1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy;

2) opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia 1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia.

W myśl ust. 2, okresy, o których mowa w ust. 1, dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli:

1) emerytura wynosi mniej niż 75% podstawy jej wymiaru oraz

2) emeryt ukończył 55 lat życia - mężczyzna i 50 lat życia - kobieta albo stał się inwalidą.

Niezależnie od powyższego, wysokość emerytury wojskowej nie podlega rozpoznaniu w niniejszej sprawie z uwagi na zakres rozpoznania wyznaczony zaskarżoną decyzją.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 14 § 1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji wyroku.