Co zrobić gdy ojciec dziecka nie płaci alimentów?

Zaraz zaraz- alimenty ojciec dziecka musi płacić dopóki jest taki nakaz sądu- jego deklaracje nie są nic warte. Jeśli będzie zalegał z alimentami, możesz iść z tym do komornika. Co chodzi o subsydiarny obowiązek alimentacyjny wobec dziadków- możesz o to wnieść do swoich i jego rodziców, ale tutaj również ostateczną decyzję podejmie sąd.

Alimenty od dziadków są ustalane, gdy nie ma osób zobowiązanych w pierwszej kolejności lub nie są w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od nich alimentów jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Samo to, że ojciec nie chce płacić nie wystarczy żeby obciążyć dziadków, jeszcze musisz wykazać, że sama nie jesteś w stanie pokryć potrzeb dziecka. Nie można zrzec się ojcostwa a odebranie władzy rodzicielskiej nie zwalnia z alimentów. Dodatkowo nie ma znaczenia rzucenie pracy (art 136 krio) ponieważ liczą się możliwości zarobkowe i majątkowe ojca.

W art. 136 k.r.o. ustawodawca wskazał zdarzenia, których nie uwzględnia się przy ustalaniu możliwości majątkowych zobowiązanego. W uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów z 26.05.1995 r., III CZP 178/94, LEX nr 4233, SN podkreślił, że: „Sankcja art. 136 k.r.o. skierowana jest przeciwko tylko tym osobom zobowiązanym do alimentacji, które z własnej woli, bez ważnych powodów, pomniejszają swoje możliwości zarobkowe (majątkowe) ze skutkiem utrudnienia lub uniemożliwienia realizacji obowiązku alimentacyjnego. Zdarzenia wymienione w art. 136 k.r.o. muszą być wynikiem działalności zobowiązanego, podejmowanej in fraudem osoby uprawnionej [podkr. aut.]. Ten motyw ustawodawczy jest wyraźnie dostrzegalny w unormowaniu, które stanowi o braku ważnych powodów zrzeczenia się prawa lub zatrudnienia albo podjęcia pracy mniej zyskownej. Wymienione zdarzenia są przeto aktami dobrowolnymi. Nie chodzi tu przy tym jedynie o złą wolę zobowiązanego, o świadome szkodzenie interesowi rodziny, lecz ogólnie o podstawę nieliczenia się z potrzebami członków rodziny uprawnionych do otrzymania środków utrzymania. Czasowe ograniczenia możliwości nieuwzględnienia zmian, o których mowa w art. 136 k.r.o., należy tłumaczyć – między innymi – tym, że roszczenia alimentacyjne dochodzone są w zasadzie od teraz i na przyszłość, gdyż służą potrzebom, które nie są zaspokojone. Dlatego też odległe w czasie zaszłości, które w owym czasie pogarszały stan majątkowy zobowiązanego lub jego zdolności płatnicze, nie wpływają znacząco na aktualne jego położenie, właściwe przy ocenie zakresu świadczeń alimentacyjnych”.
Powód może powołać się na zdarzenia, które miały miejsce „w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych”. Nie ma przeszkód, ażeby do ustalenia terminu końcowego okresu trzyletniego wykorzystać orzecznictwo dotyczące art. 123 § 1 pkt 1 k.c., zgodnie z którym bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia.
Pierwszą przesłankę nieuwzględnienia zdarzenia zmniejszającego możliwości świadczeń alimentacyjnych stanowi zrzeczenie się prawa majątkowego lub też doprowadzenie do jego utraty bez ważnego powodu. Takim zdarzeniem może być zatem np. odrzucenie spadku (art. 1012 k.c.). Ważnym powodem uzasadniającym odrzucenie spadku może być jego zadłużenie. Ustawodawca odróżnia w art. 136 k.r.o. zrzeczenie się prawa majątkowego oraz dopuszczenie do utraty prawa majątkowego. Wskutek wyroku TK z 15.03.2005 r. (Dz.U. poz. 462) art. 179 k.c., dopuszczający możliwość zrzeczenia się własności nieruchomości, został uznany za niezgodny z art. 2 i 165 Konstytucji RP i utracił moc z dniem 15.07.2006 r. De lege lata dopuszczalne jest wyzbycie się własności rzeczy ruchomej przez jej porzucenie (art. 180 k.c.). O wiele częściej wystąpi zdarzenie polegające na „doprowadzeniu do utraty prawa majątkowego”. Z reguły będzie chodziło o wyzbycie się składnika majątku w drodze czynności prawnej. Komentowany przepis nie obejmuje wyłącznie czynności nieodpłatnych, chociaż w praktyce najczęściej będzie chodziło o umowę darowizny. Orzeczenie sądu zasądzającego alimenty nie wpływa na ważność czynności prawnej zobowiązanego do alimentów, a jedynie na określenie zakresu świadczenia alimentacyjnego.
Wątpliwości wywołuje sformułowanie „zrzeczenie się zatrudnienia”. Brzmienie przepisu wskazuje, że chodzi o stosunek pracy, o którym mowa w art. 22 k.p. Regulacja zgodnie z wykładnią gramatyczną nie obejmuje zatem osób świadczących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych. Wykładnia funkcjonalna może jednak przemawiać za przeciwnym stanowiskiem. Przez „zatrudnienie” należy rozumieć prowadzenie działalności zarobkowej bez względu na jej podstawę prawną. Może to być także prowadzenie działalności gospodarczej. Z całą pewnością przepis znajdzie zastosowanie w przypadku zwolnienia dyscyplinarnego pracownika na podstawie art. 52 k.p. Dużo ostrożniej należy podchodzić do sytuacji, w której pracownik wypowiedział umowę o pracę z zachowaniem terminu wypowiedzenia. Przyczynę rozwiązania umowy o pracę może np. stanowić zarzut stosowania wobec pracownika mobbingu. Regulacja nie ma natomiast zastosowania w sytuacji, kiedy pracodawca wypowiedział pracownikowi umowę o pracę. Trudno jest uznać, że w takiej sytuacji pracownik „zrzekł się zatrudnienia”.
Dodam więcej:
Orzecznictwo SN pozwala na stosowanie w wyjątkowych przypadkach art. 136 k.r.o. do zobowiązanych do alimentów, którzy po powstaniu obowiązku alimentacyjnego znaleźli się w więzieniu. Zgodnie z uchwałą SN (7) z 26.05.1995 r., III CZP 178/94, LEX nr 4233: „Z uwagi na okoliczności sprawy sąd może nie uwzględnić niekorzystnej dla możliwości zarobkowych zobowiązanego, jaką spowodowało umieszczenie go w zakładzie karnym (art. 136 k.r.o.)”. Zdaniem SN „chodzić tu będzie o takie wypadki, które ze względu na okoliczności sprawy – w świetle zasad doświadczenia życiowego i współżycia społecznego – uzasadniają potraktowanie osoby pozbawionej wolności na równi z zobowiązanym, który dobrowolnie, bez ważnych powodów, uszczupla swój majątek lub zdolności zarobkowe w sposób wskazany przez art. 136 k.r.o., lekceważąc obowiązek alimentacyjny”. Powyższe stanowisko podzielił w pełni SN w uchwale z 23.08.1995 r., III CZP 94/95)

Komornik, a jak będzie 3 miesięczna zaległość zawiadomienie do prokuratury z art 209kk. W polskim prawie nie istnieje co takiego jak zrzeczenie się ojcostwa. A pozbawienie praw rodzicielskich nie ma nic wspólnego z alimentacja.

Ja mam przyznane alimenty na dwójkę dzieci w kwocie 1400 zł od października 2022 do dnia dzisiejszego zapłacił w styczniu dla komornika 1600zl pracuje jako kierowca zawodowy. Szef jego zrobił jemu umowę zlecenie także wystawia jemu bardzo niska kwotę. Wystawia zdjęcia na portalach że non stop podróżuje. A alimenty nie płaci. Co robić?

Zgodnie z polskim prawem, jeśli ojciec dziecka celowo rezygnuje z pracy, aby unikać obowiązku płacenia alimentów, sąd może nie uwzględnić tej sytuacji podczas ustalania jego zdolności do świadczeń alimentacyjnych. Artykuł 136 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (k.r.o.) wyraźnie wskazuje, że pewne działania podjęte przez zobowiązanego do alimentacji, które miały na celu pomniejszenie jego możliwości zarobkowych (majątkowych) ze skutkiem utrudnienia lub uniemożliwienia realizacji obowiązku alimentacyjnego, mogą zostać nieuwzględnione przez sąd.


Nie jest możliwe zrzeczenie się ojcostwa w Polsce. Nawet odebranie władzy rodzicielskiej nie zwalnia biologicznego rodzica z obowiązku alimentacyjnego względem dziecka.


Subsydiarny obowiązek alimentacyjny wobec dziadków (rodziców ojca) może zostać uwzględniony jedynie w sytuacji, gdy nie ma osób zobowiązanych do alimentacji w pierwszej kolejności lub gdy uzyskanie alimentów od nich jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Sam fakt, że ojciec nie chce płacić, nie jest wystarczający. Należy również wykazać, że sama osoba uprawniona nie jest w stanie zaspokoić potrzeb dziecka.


Dokładnie, ten artykuł jest kluczowy w tej sytuacji. Wskazuje on, że działania podejmowane przez zobowiązanego "in fraudem osoby uprawnionej" mogą zostać pominięte przez sąd podczas ustalania zdolności do świadczeń alimentacyjnych.

Orzecznictwo SN pokazuje, że w pewnych okolicznościach sąd może nie uwzględnić sytuacji, w której zobowiązany do alimentacji trafia do więzienia, jeśli jest to bezpośrednio związane z jego działaniami mającymi na celu uniknięcie obowiązku alimentacyjnego.

W świetle powyższego, istnieje prawna podstawa do dochodzenia alimentów mimo działań ojca mających na celu uniknięcie tej odpowiedzialności. Jednakże dokładna ocena możliwości uzyskania alimentów wymaga analizy konkretnej sytuacji majątkowej i życiowej ojca oraz ewentualnego dochodzenia subsydiarnych roszczeń alimentacyjnych wobec dziadków dziecka.