Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa warunki świadczenia usług hotelarskich oraz usług
pilotów wycieczek i przewodników turystycznych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, a także za granicą, jeżeli umowy z turystami o świadczenie tych usług są
zawierane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 1a. (uchylony).

art. 2. więcej Art. 2. (uchylony).

Art. 2a. Zadania marszałka województwa, o których mowa w ustawie, są
zadaniami z zakresu administracji rządowej.

Art. 2b. Minister właściwy do spraw turystyki jest organem wyższego stopnia
w stosunku do marszałka województwa w sprawach, o których mowa w art. 24 ust. 1,
art. 28 ust. 1, art. 39a ust. 3 oraz art. 42 ust. 1.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Przez użyte w ustawie określenia należy rozumieć:
1) (uchylony)
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) (uchylony)
5) (uchylony)
6) (uchylony)
7) (uchylony)
7a) przewodnik turystyczny – osobę zawodowo oprowadzającą turystów lub
odwiedzających po wybranych obszarach, miejscowościach i obiektach,
udzielającą o nich fachowej informacji oraz sprawującą nad turystami lub
odwiedzającymi opiekę w zakresie wynikającym z umowy;
7b) pilot wycieczek – osobę towarzyszącą, w imieniu organizatora turystyki,
uczestnikom imprezy turystycznej, sprawującą opiekę nad nimi i czuwającą nad
sposobem wykonania na ich rzecz usług oraz przekazującą podstawowe
informacje, dotyczące odwiedzanego kraju i miejsca;
8) usługi hotelarskie – krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów,
mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów
lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym
związanych;
9) turysta – osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym
miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem
podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która
korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc;
10) odwiedzający – osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim
stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy
w odwiedzanej miejscowości oraz niekorzystającą z noclegu;
11) klient – osobę, która zamierza zawrzeć lub zawarła umowę o świadczenie usług
turystycznych na swoją rzecz lub na rzecz innej osoby, a zawarcie tej umowy nie
stanowi przedmiotu jej działalności gospodarczej, jak i osobę, na rzecz której
umowa została zawarta, a także osobę, której przekazano prawo do korzystania
z usług turystycznych objętych uprzednio zawartą umową;
12) (uchylony)
13) (uchylony)
14) przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –
Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086) i przedsiębiorcę zagranicznego w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca
2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób
zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1252).
15) (uchylony)
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o usłudze turystycznej, imprezie turystycznej
oraz organizatorze turystyki, należy przez to rozumieć usługę turystyczną, imprezę
turystyczną lub organizatora turystyki, o których mowa odpowiednio w art. 4 pkt 1, 2
i 8 ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych
usługach turystycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 548 oraz z 2020 r. poz. 568).

art. 4. więcej Art. 4. (uchylony).

art. 5. więcej Art. 5. (uchylony).

art. 6. więcej Art. 6. (uchylony).

art. 7. więcej Art. 7. (uchylony).

Art. 7a. (uchylony).

art. 8. więcej Art. 8. (uchylony).

art. 9. więcej Art. 9. (uchylony).

art. 10. więcej Art. 10. (uchylony).

Art. 10a. (uchylony).

Art. 10b. (uchylony).

Art. 10c. (uchylony).

Art. 10d. (uchylony).

Art. 10f. (uchylony).

Art. 10g. (uchylony).

Art. 10h. (uchylony).

art. 11. więcej Art. 11. (uchylony).

Art. 11a. (uchylony).

Art. 11b. (uchylony).

art. 12. więcej Art. 12. (uchylony).

art. 13. więcej Art. 13. (uchylony).

art. 14. więcej Art. 14. (uchylony).

art. 15. więcej Art. 15. (uchylony).

art. 16. więcej Art. 16. (uchylony).

Art. 16a. (uchylony).

Art. 16b. (uchylony).

Art. 16c. (uchylony).

art. 17. więcej Art. 17. (uchylony).

art. 18. więcej Art. 18. (uchylony).

art. 19. więcej Art. 19. (uchylony).

Art. 19a. (uchylony).

art. 20. więcej Art. 20. 1. (uchylony)
2. Do zadań przewodnika turystycznego należy oprowadzanie turystów lub
odwiedzających, udzielanie fachowej i aktualnej informacji o kraju, odwiedzanych
miejscowościach, obszarach i obiektach, sprawowanie opieki nad turystami lub
odwiedzającymi w zakresie wynikającym z umowy, a podczas prowadzenia turystów
w górach troska o ich bezpieczeństwo w szczególności podczas wyjść wymagających
odpowiednich technik i specjalistycznego sprzętu.
3. Do zadań pilota wycieczek należy czuwanie, w imieniu organizatora turystyki,
nad sposobem świadczenia usług na rzecz klientów, przyjmowanie od nich zgłoszeń
dotyczących związanych z tym uchybień, sprawowanie nad klientami opieki
w zakresie wynikającym z umowy, wskazywanie lokalnych atrakcji oraz
przekazywanie podstawowych informacji dotyczących odwiedzanego kraju i miejsca.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. Sprawowanie opieki, o której mowa w ust. 2 i 3, nie zastępuje obowiązku
wykonywania opieki przez osoby do tego zobowiązane z innego tytułu.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Zadania przewodników turystycznych wykonują:
1) przewodnicy górscy dla określonych obszarów górskich;
2) przewodnicy miejscy dla poszczególnych miast;
3) przewodnicy terenowi dla poszczególnych województw, powiatów, gmin,
a także regionów oraz tras turystycznych.
1a. Wykonywanie zadań przewodnika górskiego dla określonego obszaru
górskiego wymaga posiadania uprawnień określonych ustawą.
1b. Uprawnienia przewodnika górskiego dla określonego obszaru górskiego
otrzymuje osoba, która:
1) ukończyła 18 lat;
2) nie była karana za przestępstwo umyślne lub inne popełnione w związku
z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek;
3) posiada wykształcenie średnie lub średnie branżowe;
4) odbyła szkolenie teoretyczne i praktyczne dla określonego obszaru górskiego
oraz zdała egzamin na przewodnika górskiego, z zastrzeżeniem art. 22a ust. 2.
2. Uprawnienia przewodników górskich dzielą się na trzy klasy w zależności od
stopnia trudności tras i wycieczek.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. (uchylony)
7. (uchylony)

art. 22. więcej Art. 22. Przewodnikiem miejskim lub terenowym lub pilotem wycieczek może
być osoba, która:
1) ukończyła 18 lat;
2) nie była karana za przestępstwo umyślne lub inne popełnione w związku
z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek;
3) posiada wykształcenie średnie lub średnie branżowe.

Art. 22a. 1. (uchylony)
2. Osoby posiadające uprawnienia przewodnika górskiego dopuszcza się do
egzaminu umożliwiającego uzyskanie uprawnień obejmujących dodatkowy obszar
bez konieczności odbycia szkolenia teoretycznego i praktycznego.
3. (uchylony)

art. 23. więcej Art. 23. 1. (uchylony)
2. (uchylony)

art. 24. więcej Art. 24. 1. Wykonywanie działalności w zakresie szkolenia dla kandydatów na
przewodników górskich wymaga uzyskania wpisu do rejestru organizatorów szkoleń
dla kandydatów na przewodników górskich, zwanego dalej „rejestrem organizatorów
szkoleń”, prowadzonego przez marszałka województwa.
1a. Wpisu do rejestru organizatorów szkoleń marszałek województwa dokonuje
na wniosek organizatora szkolenia.
1b. Wniosek o wpis do rejestru organizatorów szkoleń składa się do marszałka
województwa właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby fizycznej albo
siedzibę jednostki organizacyjnej wnioskującej o wpis do rejestru organizatorów
szkoleń, a w przypadku osoby fizycznej posiadającej miejsce zamieszkania i jednostki
organizacyjnej posiadającej siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
Konfederacji Szwajcarskiej – do marszałka województwa wybranego przez wnioskodawcę.
2. Wpis do rejestru organizatorów szkoleń może dotyczyć zgłoszenia
przeprowadzenia jednego szkolenia lub szkolenia na stałe.
3. Osoby fizyczne i jednostki organizacyjne organizujące szkolenia dla
kandydatów na przewodników górskich są obowiązane:
1) zapewnić kadrę:
a) wykładowców posiadających wykształcenie wyższe – do prowadzenia zajęć teoretycznych,
b) instruktorów posiadających udokumentowaną praktykę w zakresie
wykonywania zadań przewodnika górskiego dla określonego obszaru
górskiego w wymiarze co najmniej 50 dni w okresie 5 lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o wpis do rejestru organizatorów szkoleń – do
prowadzenia zajęć praktycznych;
2) zapewnić warunki umożliwiające realizację zajęć, w tym także praktycznych,
oraz odpowiednią obsługę biurową wraz z przechowywaniem i udostępnianiem
dokumentacji szkolenia;
3) realizować program szkolenia dla kandydatów na przewodników górskich,
określony w przepisach wydanych na podstawie art. 34 ust. 1 pkt 4;
4) przedstawiać uczestnikom szkoleń wewnętrzny regulamin szkolenia, określający
w szczególności warunki potwierdzania udziału w zajęciach teoretycznych
i praktycznych oraz ich zaliczania.
4. Potwierdzeniem posiadania praktyki, o której mowa w ust. 3 pkt 1 lit. b, jest
zaświadczenie wydane przez organizatora turystyki lub jednostkę organizacyjną
powierzającą zadania przewodnika górskiego.
5. Wniosek o wpis do rejestru organizatorów szkoleń zawiera następujące dane:
1) nazwę wnioskodawcy, jego siedzibę i adres, a w wypadku gdy wnioskodawca
jest przedsiębiorcą będącym osobą fizyczną – imię i nazwisko oraz adres miejsca
zamieszkania;
2) wskazanie, czy działalność szkoleniowa będzie prowadzona w ramach
działalności gospodarczej;
3) określenie zakresu szkolenia, które wnioskodawca zamierza prowadzić, w tym wskazanie:
a) czy szkolenie ma mieć charakter podstawowy czy uzupełniający,
b) obszaru górskiego, którego ma dotyczyć szkolenie przewodników górskich;
4) wskazanie, czy wpis do rejestru organizatorów szkoleń ma dotyczyć
zorganizowania jednego szkolenia, czy organizowania szkoleń na stałe;
5) wskazanie kierownika szkolenia lub innej osoby upoważnionej do występowania
wobec marszałka województwa w sprawach związanych ze szkoleniem;
6) informację o dotychczasowych szkoleniach prowadzonych przez wnioskodawcę,
jeżeli wnioskodawca prowadził uprzednio szkolenia;
7) opis warunków szkolenia, w tym wskazanie miejsca odbywania wykładów
i zajęć praktycznych, a także określenie miejsca przechowywania dokumentacji
szkolenia i archiwum wydanych dokumentów.
6. Do wniosku wnioskodawca dołącza oświadczenie następującej treści:
„Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru organizatorów szkoleń są
kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności w zakresie
organizowania szkoleń dla kandydatów na przewodników górskich,
określone w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych2)
.”.
7. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, zawiera:
1) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
2) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania wnioskodawcy, ze wskazaniem
imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
8. Dokumentem poświadczającym dokonanie wpisu do rejestru organizatorów
szkoleń jest zaświadczenie wydane przez marszałka województwa.
9. Organizator szkolenia dla kandydatów na przewodników górskich,
rozpoczynając szkolenie, pisemnie informuje marszałka województwa właściwego dla
miejsca odbywania szkolenia o miejscu i terminach zajęć.
10. Wpis do rejestru organizatorów szkoleń obejmuje dane, określone w ust. 5,
z wyjątkiem adresu miejsca zamieszkania organizatora szkoleń będącego osobą fizyczną.
11. Rejestr jest jawny.
12. Rejestr jest prowadzony w systemie teleinformatycznym.
13. Na podstawie informacji o dokonanych wpisach do rejestru organizatorów
szkoleń przekazywanych w postaci elektronicznej przez marszałków województw, na
stronie internetowej ministra właściwego do spraw turystyki zamieszcza się Centralny
Wykaz Organizatorów Szkoleń dla Kandydatów na Przewodników Górskich.

Art. 24a. 1. Marszałek województwa jest upoważniony do kontroli
organizatorów szkoleń dla kandydatów na przewodników górskich w zakresie:
1) zgodności ze stanem faktycznym danych zawartych we wniosku, o którym mowa
w art. 24 ust. 5;
2) zgodności wykonywanej działalności z uzyskanym wpisem do rejestru
organizatorów szkoleń;
3) przestrzegania warunków szkolenia określonych ustawą.
2. Kontrola organizatora szkoleń dla kandydatów na przewodników górskich
obejmuje w szczególności:
1) sprawdzenie dokumentacji szkolenia;
2) ocenę zgodności harmonogramu zajęć z procesem jego realizacji;
3) sprawdzenie zapewnienia odpowiedniej obsługi biurowej wraz
z przechowywaniem i udostępnianiem dokumentacji szkolenia;
4) sprawdzenie zapewnienia warunków umożliwiających realizację zajęć, w tym
także praktycznych.
3. Marszałek województwa, który otrzymał informację o odbywającym się na
jego terenie szkoleniu dla kandydatów na przewodników górskich organizowanym
przez organizatora szkolenia wpisanego do rejestru organizatorów szkoleń
prowadzonego przez marszałka innego województwa, ma prawo przeprowadzić
kontrolę organizatora szkolenia w czasie trwania szkolenia.
4. Kontrola organizatora szkolenia dla kandydatów na przewodników górskich
odbywa się w obecności kierownika szkolenia lub osoby upoważnionej do
zastępowania kierownika szkolenia.
5. Marszałek województwa jest upoważniony do kontroli organizatorów szkoleń
dla kandydatów na przewodników górskich w zakresie spełnienia obowiązku
uzyskania wpisu do rejestru organizatorów szkoleń.
6. Kontroli, o której mowa w ust. 1 i 5, dokonuje osoba imiennie upoważniona
przez marszałka województwa.
7. Osoba dokonująca kontroli organizatora szkolenia dla kandydatów na
przewodników górskich powiadamia o stwierdzonych uchybieniach marszałka
województwa, na którego terenie odbywa się szkolenie.
8. Uchybieniem w prowadzeniu działalności objętej wpisem do rejestru
organizatorów szkoleń jest:
1) niespełnianie wymogów, o których mowa w art. 24 ust. 3;
2) niezgodność ze stanem faktycznym danych zawartych we wniosku, o którym
mowa w art. 24 ust. 5.
9. Marszałek województwa, na którego terenie odbywa się szkolenie dla
kandydatów na przewodników górskich po uzyskaniu informacji o uchybieniach organizatora szkolenia powiadamia o tych uchybieniach marszałka województwa,
który wpisał organizatora szkolenia do rejestru organizatorów szkoleń.
10. Marszałek województwa wzywa organizatora szkoleń dla kandydatów na
przewodników górskich do usunięcia stwierdzonych uchybień w terminie 30 dni od
dnia doręczenia wezwania, pod rygorem wykreślenia z rejestru organizatorów
szkoleń.
11. Organizator szkolenia wykreślony z rejestru organizatorów szkoleń na
podstawie ust. 10 nie może zostać wpisany do rejestru organizatorów szkoleń przed
upływem 3 lat od dnia wydania decyzji o wykreśleniu z rejestru organizatorów
szkoleń.
12. Organizator szkoleń prowadzący szkolenie dla kandydatów na
przewodników górskich bez wymaganego wpisu do rejestru organizatorów szkoleń
nie może zostać wpisany do rejestru organizatorów szkoleń przed upływem 3 lat od
dnia wydania decyzji o stwierdzeniu prowadzenia szkolenia dla kandydatów na
przewodników górskich bez wymaganego wpisu do rejestru organizatorów szkoleń.
13. Marszałek województwa, nie rzadziej niż raz na 3 lata, dokonuje z urzędu
kontroli organizatora szkoleń dla kandydatów na przewodników górskich, którego
wpis do rejestru organizatorów szkoleń dotyczy organizowania szkoleń na stałe.

Art. 24b. (uchylony).

art. 25. więcej Art. 25. 1. Egzamin na przewodnika górskiego przeprowadza komisja
egzaminacyjna powoływana przez marszałka województwa właściwego ze względu
na obszar górski.
2. W przypadku gdy obszar górski obejmuje terytorium wykraczające poza jedno
województwo, egzamin przeprowadza komisja egzaminacyjna powoływana przez
marszałka województwa właściwego ze względu na zakres terytorialny jednej z części
obszaru górskiego, którego dotyczą uprawnienia przewodnika górskiego.
3. Wyboru komisji egzaminacyjnej w przypadku, o którym mowa w ust. 2,
dokonuje kandydat na przewodnika górskiego.
4. Do komisji egzaminacyjnych powołuje się przedstawicieli stowarzyszeń
zrzeszających przewodników górskich dla określonego obszaru górskiego oraz
organizacji zrzeszających organizatorów turystyki, a także przedstawiciela
wojewódzkiego konserwatora zabytków, jeżeli na obszarze górskim objętym uprawnieniami, o które ubiega się kandydat na przewodnika górskiego, znajdują się zabytki i muzea.
5. Do komisji egzaminacyjnych, o których mowa w ust. 1 i 2, można powołać
także nauczycieli akademickich specjalizujących się w dziedzinie turystyki.
5a. Członkowie komisji egzaminacyjnej za przeprowadzenie egzaminu
otrzymują wynagrodzenie.
6. Za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na przewodnika górskiego pobiera się
opłatę.
7. Wysokość opłaty egzaminacyjnej za sprawdzenie kwalifikacji kandydata na
przewodnika górskiego określa się odrębnie za część teoretyczną i część praktyczną
egzaminu. Opłata egzaminacyjna nie obejmuje kosztów przejazdu, ubezpieczenia,
zakwaterowania oraz wyżywienia.
8. Opłaty wniesionej przez kandydata, który nie przystąpił do egzaminu, nie
zwraca się, z wyjątkiem przypadku, w którym kandydat na przewodnika górskiego
zawiadomi urząd marszałkowski na piśmie o rezygnacji z przystąpienia do egzaminu
w terminie co najmniej 14 dni przed egzaminem. W przypadku takiego
zawiadomienia złożonego w terminie, urząd marszałkowski zwraca wniesioną opłatę
egzaminacyjną w całości w terminie 60 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia
oraz zawiadamia o tej rezygnacji przewodniczącego komisji egzaminacyjnej
w terminie 3 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia.
9. Opłata za część praktyczną egzaminu w przypadku niedopuszczenia do tej
części egzaminu podlega zwrotowi w terminie 60 dni od dnia ogłoszenia wyników
części teoretycznej egzaminu.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Uprawnienia przewodnika górskiego mogą być zawieszone za
powtarzające się uchybienia w wykonywaniu zadań lub postępowaniu przewodnika górskiego:
1) jeżeli uchybienie stwierdzą osoby uprawnione do kontroli;
2) w przypadku skarg potwierdzonych co do ich słuszności.
2. Zawieszenie uprawnień przewodnika górskiego może nastąpić na okres do
12 miesięcy. Przywrócenie zawieszonych uprawnień marszałek województwa może
uzależnić od zdania egzaminu sprawdzającego, obejmującego część lub całość zakresu
umiejętności wymaganych od przewodnika górskiego.
3. Egzamin sprawdzający przeprowadza komisja egzaminacyjna, o której mowa
w art. 25 ust. 1.

art. 27. więcej Art. 27. Uprawnienia przewodnika górskiego cofa się, jeżeli przewodnik górski:
1) zostanie skazany prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa,
o którym mowa w art. 21 ust. 1b pkt 2;
2) nie zda egzaminu sprawdzającego, o którym mowa w art. 26 ust. 2 zdanie drugie.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Uprawnienia przewodnika górskiego nadaje, odmawia nadania,
zawiesza i przywraca oraz cofa, w drodze decyzji administracyjnej, marszałek
województwa właściwy dla miejsca zamieszkania osoby składającej wniosek o
nadanie uprawnień w dniu złożenia tego wniosku, a w przypadku nieposiadania
miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – marszałek
województwa wybrany przez osoby ubiegające się o te uprawnienia.
2. Uprawnienia przewodnika górskiego osobom, które nabyły kwalifikacje do
wykonywania zawodu przewodnika górskiego w państwach członkowskich Unii
Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, a którym zostały uznane kwalifikacje do wykonywania
zawodu przewodnika górskiego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nadaje,
zawiesza, przywraca oraz cofa marszałek województwa właściwy dla miejsca
zamieszkania w dniu złożenia wniosku o nadanie uprawnień, a w przypadku
nieposiadania miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej –
marszałek województwa wybrany przez osobę ubiegającą się o te uprawnienia.
Podstawę do nadania uprawnień stanowi decyzja ministra właściwego do spraw
turystyki o uznaniu kwalifikacji do wykonywania zawodu przewodnika górskiego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wydana na podstawie ustawy z dnia 22 grudnia
2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2020 r. poz. 220).
3. Ewidencję uprawnień przewodników górskich nadanych na podstawie
niniejszej ustawy prowadzą marszałkowie województw, o których mowa w ust. 1 i 2.
4. Nadanie uprawnień przewodnika górskiego dokumentuje się przez wydanie
legitymacji i identyfikatora przewodnika górskiego. W trakcie wykonywania zadań
przewodnik górski jest obowiązany do posiadania przy sobie legitymacji przewodnika górskiego oraz do okazywania jej na żądanie osoby upoważnionej do wykonywania
kontroli, o których mowa w art. 29 ust. 3, a także podmiotów upoważnionych na
podstawie odrębnych przepisów.
5. Na podstawie danych o nadanych uprawnieniach przewodnika górskiego
przekazywanych w postaci elektronicznej przez marszałków województw na stronie
internetowej ministra właściwego do spraw turystyki są udostępniane dane liczbowe
dotyczące uprawnień nadanych przez poszczególnych marszałków województw. Dane te są jawne.
6. Informacje o nadanych uprawnieniach przewodnika górskiego wpisywane
i przekazywane w postaci elektronicznej przez marszałków województw ministrowi
właściwemu do spraw turystyki są udostępniane przez ministra właściwego do spraw
turystyki w postaci elektronicznej wszystkim marszałkom województw.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Osoby wykonujące zadania przewodnika turystycznego i pilota
wycieczek podlegają kontroli. Kontrola obejmuje:
1) w przypadku przewodników górskich – posiadanie uprawnień przewodnika
górskiego, wymaganych dla określonego obszaru górskiego oraz poprawność
wykonywania zadań przewodnika górskiego;
2) w przypadku przewodników miejskich i terenowych oraz pilotów wycieczek –
spełnienie wymogów, o których mowa w art. 22.
2. (uchylony)
3. Kontroli, o której mowa w ust. 1, dokonuje osoba imiennie upoważniona przez
marszałka województwa.
4. Osoby dokonujące kontroli powiadamiają o stwierdzonych uchybieniach
marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce dokonanej kontroli.
5. Marszałek województwa, o którym mowa w ust. 4, przekazuje otrzymane
wyniki kontroli marszałkowi województwa, który nadał uprawnienia przewodnikowi górskiemu.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Organizator turystyki jest obowiązany zapewnić klientowi
uczestniczącemu w imprezie turystycznej opiekę osoby reprezentującej organizatora
turystyki. Zakres tej opieki wynika z umowy organizatora turystyki z klientem.
2. (uchylony)
3. Organizator turystyki jest obowiązany wystawić osobie sprawującej opiekę,
o której mowa w ust. 1, pisemne zlecenie, określając w nim miejsce lub obszar oraz
czas świadczenia usługi, a także, jeżeli jest to konieczne, upoważnienie do działania
w imieniu organizatora w zakresie niezbędnym do prowadzenia imprezy turystycznej.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Organizator turystyki organizujący wycieczki za granicą jest
obowiązany zapewnić opiekę pilota wycieczek posiadającego znajomość języka
powszechnie znanego w kraju odwiedzanym lub języka uzgodnionego z kontrahentem
zagranicznym.
2. Organizator turystyki organizujący wycieczki dla turystów z zagranicy jest
obowiązany zapewnić usługi przewodnika turystycznego i opiekę pilota wycieczek
posiadających znajomość języka obcego umożliwiającą swobodny kontakt
z uczestnikami lub języka uzgodnionego z kontrahentem zagranicznym.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Znajomość języka obcego dokumentuje się dyplomem ukończenia
studiów filologicznych, nauczycielskiego kolegium języków obcych, świadectwem
ukończenia szkoły z obcym językiem wykładowym za granicą lub dokumentem
poświadczającym znajomość języka obcego na poziomie biegłości B2 zgodnie
z Europejskim Systemem Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy.
2. Osoby, które nie legitymują się dokumentami wymienionymi w ust. 1, mogą
złożyć egzamin ze znajomości języka obcego przed komisją egzaminacyjną języków
obcych, powoływaną przez marszałków województw.
3. Członkowie komisji egzaminacyjnej języków obcych za przeprowadzenie
egzaminu ze znajomości języka obcego otrzymują wynagrodzenie.
4. Za sprawdzenie znajomości języka obcego przez komisję egzaminacyjną
języków obcych pobiera się opłatę.
5. Wysokość opłaty za sprawdzenie znajomości języka obcego przez komisję
egzaminacyjną języków obcych określa się łącznie za część teoretyczną i część
praktyczną egzaminu. Opłata ta nie obejmuje kosztów przejazdu, ubezpieczenia,
zakwaterowania oraz wyżywienia.
6. Opłaty wniesionej przez osobę, która nie przystąpiła do egzaminu, nie zwraca
się, z wyjątkiem przypadku, w którym osoba ta zawiadomi urząd marszałkowski na
piśmie o rezygnacji z przystąpienia do egzaminu w terminie co najmniej 14 dni przed
egzaminem. W przypadku takiego zawiadomienia złożonego w terminie, urząd marszałkowski zwraca wniesioną opłatę egzaminacyjną w całości w terminie 60 dni
od dnia otrzymania tego zawiadomienia oraz zawiadamia o tej rezygnacji
przewodniczącego komisji egzaminacyjnej w terminie 3 dni od dnia otrzymania tego
zawiadomienia.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Przewodnicy turystyczni mogą oprowadzać obsługiwane wycieczki
po muzeach, wystawach i zabytkach, jeżeli zadania tego nie wykonuje osoba
upoważniona przez muzeum, organizatora wystawy albo właściciela lub posiadacza zabytku.
2. Oprowadzanie wycieczek, o których mowa w ust. 1, odbywa się w sposób
określony przez dyrektora muzeum, organizatora wystawy albo właściciela lub
posiadacza zabytku w regulaminie dla zwiedzających.

Art. 33a. (uchylony).

art. 34. więcej Art. 34. 1. Minister właściwy do spraw turystyki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) właściwość terytorialną marszałków województw powołujących komisje
egzaminacyjne dla przewodników górskich, z uwzględnieniem podziału
administracyjnego kraju;
2) kwalifikacje, skład, sposób powoływania i odwoływania członków komisji
egzaminacyjnych, o których mowa w art. 25, procedurę egzaminowania
kandydatów na przewodników górskich oraz wzór świadectwa wydawanego
przez te komisje, z uwzględnieniem obiektywności i rzetelności
przeprowadzanej procedury egzaminacyjnej;
3) konieczne elementy wniosku o nadanie uprawnień przewodnika górskiego oraz
dokumenty, jakie powinny być załączane do wniosku, z uwzględnieniem
kompletności danych wymaganych do nadania uprawnień;
4) programy szkolenia kandydatów na przewodników górskich, wraz
z minimalnym wymiarem godzin zajęć dla poszczególnych przedmiotów
stanowiących program szkolenia, z uwzględnieniem zakresu zagadnień
niezbędnych do właściwego wykonywania zadań przewodnika górskiego dla
określonego obszaru górskiego;
5) warunki uzyskiwania poszczególnych klas przewodników górskich, obszar
uprawnień przewodników górskich i stopień trudności tras oraz wycieczek prowadzonych przez przewodników górskich posiadających uprawnienia określonej klasy, program podstawowego szkolenia specjalistycznego oraz
programy uzupełniającego szkolenia dla przewodników górskich
poszczególnych klas, z uwzględnieniem zakresu zagadnień niezbędnych do
właściwego wykonywania zadań przewodnika górskiego dla określonego
obszaru górskiego;
6) kwalifikacje, skład, sposób powoływania i odwoływania członków komisji
egzaminacyjnych języków obcych, o których mowa w art. 32 ust. 2, sposób
i tryb działania tych komisji, procedurę przeprowadzania egzaminów z języków
obcych oraz wzór świadectwa wydawanego przez komisje egzaminacyjne
języków obcych, z uwzględnieniem obiektywności i rzetelności
przeprowadzanej procedury egzaminacyjnej;
7) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób ubiegających się o uprawnienia
przewodnika górskiego oraz sprawdzenie znajomości języka obcego przez
komisję egzaminacyjną języków obcych, o której mowa w art. 32 ust. 2, w tym
wysokość opłat za poszczególne części egzaminów, w wysokości nie niższej niż
100 zł oraz nie wyższej niż 400 zł, a także wysokość wynagrodzenia członków
komisji za przeprowadzenie poszczególnych rodzajów i części egzaminów,
mając na względzie rzeczywiste koszty przeprowadzenia egzaminu
i funkcjonowania komisji egzaminacyjnych, a także nakład pracy członków
komisji egzaminacyjnej oraz zakres ich obowiązków;
8) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień przewodnika
górskiego, a także sposób noszenia identyfikatorów podczas wykonywania
zadań przewodnika górskiego, z uwzględnieniem przejrzystości oraz
kompletności danych dotyczących nadanych uprawnień przewodnika górskiego
dla określonego obszaru górskiego i terminu ważności tych uprawnień.
2. (uchylony)
3. (uchylony)

art. 35. więcej Art. 35. 1. Usługi hotelarskie mogą być świadczone w obiektach hotelarskich,
które spełniają:
1) wymagania co do wielkości obiektu, jego wyposażenia oraz zakresu
świadczonych usług, ustalone dla rodzaju i kategorii, do których obiekt został zaszeregowany;
2) wymagania sanitarne, przeciwpożarowe oraz inne określone odrębnymi przepisami.
2. Usługi hotelarskie mogą być świadczone również w innych obiektach, jeżeli
obiekty te spełniają minimalne wymagania co do wyposażenia, o których mowa
w art. 45 pkt 4, oraz wymagania określone w ust. 1 pkt 2.
3. Za inne obiekty, w których mogą być świadczone usługi hotelarskie, uważa
się także wynajmowane przez rolników pokoje i miejsca na ustawianie namiotów
w prowadzonych przez nich gospodarstwach rolnych, jeżeli obiekty te spełniają
minimalne wymagania co do wyposażenia, o których mowa w art. 45 pkt 4, oraz
wymagania określone w ust. 1 pkt 2.
4. Domniemywa się, że w obiektach, w których są świadczone usługi hotelarskie
bez uprzedniego zgłoszenia do właściwej ewidencji, o której mowa w art. 38, nie są
spełnione wymagania sanitarne, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

art. 36. więcej Art. 36. Ustala się następujące rodzaje obiektów hotelarskich:
1) hotele – obiekty posiadające co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc
w pokojach jedno- i dwuosobowych, świadczące szeroki zakres usług
związanych z pobytem klientów;
2) motele – obiekty położone przy drogach, dysponujące parkingiem, posiadające
co najmniej 10 pokoi, w tym większość miejsc w pokojach
jedno- i dwuosobowych;
3) pensjonaty – obiekty posiadające co najmniej 7 pokoi, świadczące dla swoich
klientów całodzienne wyżywienie;
4) kempingi (campingi) – obiekty strzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach,
samochodach mieszkalnych (campobusach) i przyczepach samochodowych,
przyrządzanie posiłków, parkowanie samochodów, a także świadczące usługi
związane z pobytem klientów; obiekty te mogą dodatkowo umożliwiać nocleg
w domkach turystycznych lub innych obiektach stałych;
5) domy wycieczkowe – obiekty posiadające co najmniej 30 miejsc noclegowych,
dostosowane do samoobsługi klientów oraz świadczące minimalny zakres usług
związanych z pobytem klientów;
6) schroniska młodzieżowe – obiekty przeznaczone do indywidualnej i grupowej
turystyki młodzieżowej, dostosowane do samoobsługi klientów;
7) schroniska – obiekty zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi, przy
szlakach turystycznych, świadczące minimalny zakres usług związanych
z pobytem klientów;
8) pola biwakowe – obiekty niestrzeżone, umożliwiające nocleg w namiotach.

art. 37. więcej Art. 37. Ustala się dla:
1) hoteli, moteli i pensjonatów – pięć kategorii oznaczonych gwiazdkami;
2) kempingów (campingów) – cztery kategorie oznaczone gwiazdkami;
3) domów wycieczkowych i schronisk młodzieżowych – trzy kategorie oznaczone
cyframi rzymskimi.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Zaszeregowania obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów
dokonuje, kategorię nadaje oraz prowadzi ich ewidencję marszałek województwa
właściwy ze względu na miejsce położenia obiektu hotelarskiego, z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Zaszeregowania pól biwakowych dokonuje i prowadzi ich ewidencję wójt
(burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce ich położenia.
3. Ewidencję obiektów, o których mowa w art. 35 ust. 2 i 3, prowadzi wójt
(burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce ich położenia.
4. Przed wydaniem decyzji w zakresie rodzajów i kategorii obiektów
hotelarskich organy wymienione w ust. 1 mogą zwracać się o opinię do
wyspecjalizowanych stowarzyszeń.
4a. Marszałek województwa powołuje zespół oceniający obiekty hotelarskie
w zakresie spełniania wymagań, o których mowa w art. 35 ust. 1. W skład zespołu
powołuje się przedstawicieli marszałka województwa, ponadto mogą być powołane:
1) osoby posiadające kwalifikacje zawodowe i praktykę w świadczeniu usług
hotelarskich lub turystycznych, wskazane przez jednostki samorządu
gospodarczego i stowarzyszenia działające w zakresie turystyki i hotelarstwa;
2) osoby będące przedstawicielami Państwowej Straży Pożarnej, Państwowej
Inspekcji Sanitarnej, administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru
budowlanego.
4b. Członkom zespołów oceniających, o których mowa w ust. 4a pkt 1,
przysługuje wynagrodzenie za przeprowadzanie oceny spełniania przez obiekt
hotelarski wymagań niezbędnych do zaszeregowania go do odpowiedniego rodzaju
i kategorii, a członkom zespołu wykonującym czynności poza miejscem zamieszkania
– także zwrot kosztów podróży na zasadach określonych w przepisach dotyczących
należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub
samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
4c. Minister właściwy do spraw turystyki określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość wynagrodzenia członków zespołów oceniających obiekty hotelarskie,
o których mowa w ust. 4a pkt 1, oraz sposób i termin wypłaty tego wynagrodzenia,
uwzględniając, że wynagrodzenie dla jednej osoby za ocenę jednego obiektu nie może
być wyższe niż 10% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego na podstawie
przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.
5. Zadania określone w ust. 2 i 3 są zadaniami własnymi gminy.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie
hotelarskim, o którym mowa w art. 35 ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany uzyskać
zaszeregowanie tego obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii.
2. W razie rozpoczęcia świadczenia usług w obiekcie hotelarskim, który posiada
zaszeregowanie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany wystąpić do
właściwego marszałka województwa o potwierdzenie lub zmianę dotychczasowego
zaszeregowania.
3. Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie, o którym
mowa w art. 35 ust. 2, przedsiębiorca lub rolnik zamierzający świadczyć usługi
hotelarskie w gospodarstwie rolnym jest obowiązany zgłosić ten obiekt do ewidencji
wymienionej w art. 38 ust. 3.
4. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie w obiektach, o których mowa
w art. 35, mają obowiązek informowania właściwego organu o okolicznościach
powodujących zmianę rodzaju lub kategorii obiektu hotelarskiego oraz o zakończeniu
świadczenia usług hotelarskich.
5. Rolnicy świadczący usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym mają
obowiązek informowania właściwego organu o zakończeniu świadczenia usług
hotelarskich.
6. Minister właściwy do spraw turystyki określi wzór zgłoszenia, o którym mowa
w ust. 3, oraz informacji, o której mowa w ust. 4 i 5, w formie dokumentów
elektronicznych w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji
działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346,
568, 695 i 1517).

Art. 39a. 1. Przedsiębiorca, który zamierza rozpocząć świadczenie usług
hotelarskich w obiekcie hotelarskim, może ubiegać się o przyrzeczenie
zaszeregowania obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii, zwane
dalej „promesą”.
2. Promesę wydaje, na wniosek przedsiębiorcy, marszałek województwa
właściwy ze względu na miejsce położenia obiektu hotelarskiego.
3. Promesa jest wydawana w formie decyzji administracyjnej na czas określony
nie dłuższy niż dwa lata.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać w szczególności:
1) oznaczenie przedsiębiorcy wraz z podaniem jego siedziby i adresu, a w wypadku
gdy przedsiębiorcą jest osoba fizyczna – miejsca zamieszkania i adresu;
2) nazwę obiektu, jeżeli usługi będą świadczone z użyciem nazwy własnej obiektu;
3) określenie położenia obiektu, wraz z podaniem jego adresu;
4) wskazanie rodzaju obiektu hotelarskiego i kategorii, o które ubiega się
przedsiębiorca.
5. Do wniosku dołącza się ostateczną decyzję o pozwoleniu na budowę lub
zmianę sposobu użytkowania obiektu.
6. W okresie ważności promesy przedsiębiorca nie może świadczyć usług
hotelarskich w obiekcie, z zastrzeżeniem ust. 7. Przedsiębiorca może używać nazwy
rodzajowej i oznaczenia kategorii do celów informacyjnych i promocyjnych obiektu
hotelarskiego.
7. Marszałek województwa może, w drodze postanowienia, zezwolić na
rozpoczęcie świadczenia usług hotelarskich przez przedsiębiorcę, który otrzymał
promesę, po złożeniu przez niego kompletnego wniosku o zaszeregowanie obiektu
hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju i kategorii.

art. 40. więcej Art. 40. 1. (uchylony)
2. (uchylony)
3. Organy wymienione w art. 38 mają prawo kontrolować, w zakresie swojej
właściwości miejscowej, przestrzeganie wymagań, określonych w art. 35, w stosunku
do wszystkich obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone
usługi hotelarskie. Jeżeli obiekt, pozostający poza ewidencją organu dokonującego
kontroli, nie spełnia wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których
został zaszeregowany, lub minimalnych wymagań dla innych obiektów świadczących
usługi hotelarskie, organ kontrolujący zawiadamia organ prowadzący ewidencję obiektu.
4. Organy, o których mowa w art. 38, mogą wykonywać następujące czynności kontrolne:
1) dokonywać kontroli wszystkich pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład
kontrolowanych obiektów;
2) żądać od kierownika obiektu oraz od wszystkich osób, które są w tym obiekcie
zatrudnione, pisemnych i ustnych informacji w sprawach objętych kontrolą;
3) żądać okazania dokumentów potwierdzających spełnienie przez obiekt
wymagań, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 2.
5. Minister właściwy do spraw turystyki może dokonywać kontroli w zakresie
spełniania przez obiekt hotelarski wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do
których został zaszeregowany. Do kontroli wykonywanej przez ministra właściwego
do spraw turystyki stosuje się odpowiednio ust. 3 i 4.
6. W razie stwierdzenia, że obiekt hotelarski nie spełnia wymagań
przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany, minister
właściwy do spraw turystyki występuje do właściwego organu o dokonanie zmiany
rodzaju lub kategorii obiektu.
7. Do kontroli działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 3–6, stosuje się
przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Jeżeli obiekt hotelarski przestał spełniać wymagania określone dla
rodzaju i kategorii, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 1, właściwy organ dokonuje
z urzędu zmiany rodzaju lub kategorii obiektu bądź uchyla decyzję o zaszeregowaniu
obiektu do określonego rodzaju.
2. Jeżeli obiekt, w którym są świadczone usługi hotelarskie, nie spełnia wymagań
określonych w art. 35 ust. 1 pkt 2 lub w art. 35 ust. 2, organ prowadzący ewidencję obiektu może nakazać wstrzymanie świadczenia usług hotelarskich do czasu usunięcia
stwierdzonych uchybień.
3. Przepis ust. 2 nie narusza uprawnień innych organów, wynikających
z odrębnych przepisów.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Zaszeregowanie, odmowa zaszeregowania, potwierdzenie
zaszeregowania bądź zmiana zaszeregowania obiektu hotelarskiego do określonego
rodzaju, nadanie, odmowa nadania lub zmiana kategorii, odmowa wpisu do ewidencji
obiektów hotelarskich i wykreślenie z ewidencji obiektów hotelarskich, a także
nakazanie wstrzymania świadczenia usług hotelarskich następuje w formie decyzji
administracyjnej.
2. Podstawą odmowy wpisu do ewidencji obiektów hotelarskich jest decyzja
o odmowie zaszeregowania lub o odmowie potwierdzenia zaszeregowania obiektu
hotelarskiego do określonego rodzaju i kategorii.
3. Na podstawie przekazywanych w formie elektronicznej przez marszałków
województw danych dotyczących skategoryzowanych w województwie obiektów
hotelarskich na stronie internetowej ministra właściwego do spraw turystyki
zamieszcza się Centralny Wykaz Obiektów Hotelarskich. Wykaz ten jest jawny.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Nazwy rodzajów i oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich,
o których mowa w art. 36 i art. 37, podlegają ochronie prawnej i mogą być stosowane
wyłącznie w odniesieniu do obiektów hotelarskich w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy nazw rodzajów używanych w kontekście, z którego
jednoznacznie wynika, że obiekty te nie są obiektami hotelarskimi w rozumieniu
niniejszej ustawy.
3. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie mogą do oznaczenia obiektów
hotelarskich, obok nazw rodzajów określonych w ustawie, stosować inne nazwy.

art. 44. więcej Art. 44. 1. W obiektach hotelarskich należy umieścić na widocznym miejscu:
1) nazwę oraz siedzibę lub imię i nazwisko, a także adres przedsiębiorcy
świadczącego usługi hotelarskie w tym obiekcie;
2) tablicę określającą rodzaj i kategorię obiektu;
3) informację o zakresie świadczonych usług wraz z podstawowymi cenami;
4) informację o przystosowaniu obiektu do obsługi osób niepełnosprawnych.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 4, należy umieścić również na
zewnątrz obiektu hotelarskiego.
3. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie w obiektach hotelarskich mogą,
w celu zapewnienia porządku oraz bezpieczeństwa klientów i ich mienia, wydawać
regulaminy porządkowe wiążące wszystkie osoby przebywające na terenie obiektu.
4. Wykaz wymagań dla obiektów hotelarskich, odpowiadający rodzajowi
i kategorii obiektu, a także pełny cennik usług powinny być udostępnione na żądanie klienta.

Art. 44a. 1. Za dokonanie oceny spełniania przez obiekt hotelarski wymagań
niezbędnych do zaszeregowania obiektu do określonego rodzaju i kategorii pobiera się opłaty.
2. Minister właściwy do spraw turystyki określa, w drodze rozporządzenia,
wysokość opłat związanych z dokonywaniem ocen określonych w ust. 1 oraz tryb
pobierania tych opłat.

art. 45. więcej Art. 45. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określa:
1) wymagania dla poszczególnych rodzajów i kategorii obiektów hotelarskich co do
wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług, w tym usług gastronomicznych,
oraz warunki dopuszczenia odstępstw od tych wymagań, ze szczególnym
uwzględnieniem wymagań w zakresie:
a) zewnętrznych elementów zagospodarowania i urządzenia,
b) instalacji i urządzeń technicznych,
c) podstawowych elementów dotyczących funkcji, programu obsługowego
i użyteczności obiektu,
d) części mieszkalnej,
e) oferty usług podstawowych i uzupełniających;
2) szczegółowe zasady i tryb zaliczania obiektów hotelarskich do poszczególnych
rodzajów i kategorii, z uwzględnieniem w szczególności sposobu oceny obiektu hotelarskiego;
3) sposób dokumentowania spełnienia wymagań, o których mowa
w art. 35 ust. 1 pkt 2, z uwzględnieniem w szczególności rodzajów
dokumentów, jakie powinny być dołączone do wniosku o zaszeregowanie;
4) minimalne wymagania co do wyposażenia obiektów świadczących usługi
hotelarskie, o których mowa w art. 35 ust. 2 i 3;
5) tryb sprawowania kontroli nad przestrzeganiem w poszczególnych obiektach
wymagań co do wyposażenia i świadczenia usług, odpowiadających rodzajowi
i kategorii obiektu, o których mowa w art. 40, z uwzględnieniem w
szczególności częstotliwości dokonywania kontroli i warunków kontroli;
6) sposób prowadzenia ewidencji obiektów hotelarskich oraz innych obiektów,
w których są świadczone usługi hotelarskie, ze szczególnym uwzględnieniem
danych, jakie powinna zawierać karta ewidencyjna obiektów hotelarskich,
a także innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie.

Art. 45a. (uchylony).

Art. 45b. (uchylony).

Art. 45c. (uchylony).

Art. 45d. (uchylony).

art. 46. więcej Art. 46. W Kodeksie wykroczeń w art. 60¹ dodaje się § 4 w brzmieniu:
㤠4. Kto:
1) wykonuje bez wymaganych uprawnień zadania przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek,
2) świadcząc usługi hotelarskie używa nazw rodzajowych lub określenia kategorii obiektów hotelarskich bez decyzji lub niezgodnie z decyzją,
3) wbrew obowiązkowi świadczy usługi hotelarskie w obiekcie nie zgłoszonym do ewidencji,
4) świadczy usługi hotelarskie wbrew decyzji nakazującej wstrzymanie ich świadczenia
- podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny."

art. 47. więcej Art. 47. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz.U. poz. 324, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 9 w ust. 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) wynajmowanie turystom przez rolników pokoi lub miejsc na ustawienie namiotów w obrębie gospodarstwa, sprzedaż posiłków i świadczenie usług z tym związanych."
2) w art. 11:
a) w ust. 1 dodaje się pkt 20 i pkt 21 w brzmieniu:
„20) organizowania imprez turystycznych, z wyłączeniem działalności określonej w art. 9 ust. 2 pkt 4,
21) pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych.".
b) dodaje się ust 12, w brzmieniu:
„12. Zasady udzielania koncesji, o których mowa w ust 1. pkt 20 i pkt 21, określają przepisy o usługach turystycznych.".

art. 48. więcej Art. 48. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz.U. poz. 713 , z późn. zm.):
„2. Warunkiem otrzymania koncesji, o której mowa w art. 17 pkt 3, jest ponadto:
1) posiadanie koncesji organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego, zgodnie z przepisami o usługach turystycznych,
2) zatrudnienie przez organizatora turystyki osób, które złożą egzamin znajomości zasad wykonywania polowania oraz zasad ochrony przyrody."

art. 49. więcej Art. 49. 1. Osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy:
1) posiadały uprawnienia przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek
krajowych, nadane im przez terenowe organy administracji rządowej,
2) zdały egzamin na przewodnika turystycznego w Polskim Towarzystwie
Turystyczno-Krajoznawczym albo u innego organizatora szkolenia w zakresie
obowiązującym w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym,
3) posiadały uprawnienia pilota wycieczek zagranicznych, nadane im przez
centralny organ administracji rządowej do spraw turystyki lub przez instytucję
uprawnioną przez ten organ
– stają się odpowiednio przewodnikami turystycznymi lub pilotami wycieczek
w rozumieniu ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, są obowiązane, pod rygorem utraty
dotychczasowych uprawnień, do wystąpienia, w terminie dwóch lat od dnia wejścia
w życie ustawy, z wnioskiem o potwierdzenie posiadanych uprawnień oraz ich
udokumentowanie.
3. Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określa
sposób i tryb zaliczania uprawnień, o których mowa w ust. 1, do zakresu uprawnień
przewodników turystycznych i pilotów wycieczek ustalonego ustawą.
4. W sprawach, o których mowa w ust. 2, wydaje się decyzję administracyjną.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Zaszeregowanie obiektów hotelarskich do poszczególnych rodzajów
i kategorii na podstawie dotychczasowych przepisów zachowuje ważność, o ile rodzaj
i kategoria obiektu odpowiada wymaganiom ustalonym w ustawie.
2. Jeżeli do dnia wejścia w życie ustawy obiekt hotelarski nie został
zaszeregowany do określonego rodzaju i kategorii lub dotychczasowy rodzaj
i kategoria obiektu nie odpowiada wymaganiom ustalonym w ustawie, przedsiębiorca
świadczący usługi hotelarskie w tym obiekcie jest obowiązany wystąpić, w terminie
6 miesięcy od dnia wejścia w życie aktów wykonawczych do ustawy, o których mowa
w art. 45, do właściwego organu o zaszeregowanie obiektu według nowych przepisów.

art. 51. więcej 1. Wpisy do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie organizowania imprez turystycznych lub pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych zachowują ważność:
1) w terminie do dnia 31 grudnia 1998 r.,
2) do czasu uprawomocnienia się decyzji wydanej na wniosek o udzielenie zezwolenia, złożony w terminie określonym w pkt 1, nie dłużej jednak niż do upływu 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. Organ zezwalający zawiadomi właściwy organ ewidencyjny o uprawomocnieniu się decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Przedsiębiorcy niepodlegający wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej, a prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy działalność w zakresie organizowania imprez turystycznych lub pośrednictwa w zakresie zawierania umów o świadczenie usług turystycznych, mają obowiązek wystąpienia o wydanie odpowiedniego zezwolenia w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
4. Do czasu udzielenia lub odmowy udzielenia zezwolenia, przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 3, mają prawo działać na dotychczasowych zasadach.

Art. 51a. (uchylony).

Art. 51b. (uchylony).

art. 52. więcej Art. 52. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1998 r.