Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa zasady:
1) organizacji i działania systemu monitorowania i kontrolowania jakości paliw
przeznaczonych do stosowania:
a) w pojazdach, w tym ciągnikach rolniczych, maszynach nieporuszających
się po drogach, a także rekreacyjnych jednostkach pływających, jeżeli nie
znajdują się na wodach morskich,
b) w instalacjach energetycznego spalania oraz w statkach żeglugi
śródlądowej, jeżeli nie znajdują się na wodach morskich,
c) w wybranych flotach,
d) przez rolników na własny użytek,
2) monitorowania oraz stosowania niektórych środków ograniczania emisji gazów
cieplarnianych w cyklu życia paliw stosowanych w transporcie i energii
elektrycznej stosowanej w pojazdach samochodowych
– w celu ograniczania negatywnych skutków oddziaływania paliw na środowisko oraz
zdrowie ludzi.
2. Ustawa określa także zasady kontrolowania jakości paliw stałych
wprowadzanych do obrotu lub obejmowanych procedurą celną dopuszczenia do
obrotu, jeżeli paliwa te przeznaczone są do użycia w:
1) gospodarstwach domowych;
2) instalacjach spalania o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż 1 MW.
3. Ustawa określa także zasady:
1) oznakowania miejsc tankowania paliw ciekłych;
2) formułowania i udostępniania informacji o możliwości tankowania pojazdu
samochodowego paliwem ciekłym.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. –
Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020 r. poz.
424 i 1086) wykonującego działalność gospodarczą w zakresie:
a) wytwarzania, transportowania, magazynowania lub wprowadzania do
obrotu paliw albo
b) wprowadzania do obrotu paliw stałych;
2) inspektor – inspektora w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r.
o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1706);
3) paliwa – paliwa ciekłe, biopaliwa ciekłe lub inne paliwa odnawialne, gaz
skroplony (LPG), sprężony gaz ziemny (CNG), skroplony gaz ziemny (LNG),
lekki olej opałowy, ciężki olej opałowy oraz olej do silników statków żeglugi śródlądowej;
4) paliwa ciekłe:
a) benzyny silnikowe, które mogą zawierać biowęglowodory ciekłe lub do
10,0% objętościowo innych biokomponentów lub do 22,0% objętościowo
eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego, o których
mowa w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i
biopaliwach ciekłych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1233 i 1565), stosowane w
szczególności w pojazdach oraz rekreacyjnych jednostkach pływających,
wyposażonych w silniki z zapłonem iskrowym,
b) olej napędowy, który może zawierać biowęglowodory ciekłe lub do 7,0%
objętościowo innych biokomponentów, o których mowa w ustawie z dnia
25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych, stosowany
w szczególności w pojazdach, w tym ciągnikach rolniczych, maszynach
nieporuszających się po drogach, a także rekreacyjnych jednostkach
pływających, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym;
4a) paliwa stałe:
a) węgiel kamienny, brykiety lub pelety zawierające co najmniej 85% węgla
kamiennego,
b) produkty w postaci stałej otrzymywane w procesie przeróbki termicznej
węgla kamiennego lub węgla brunatnego przeznaczone do spalania,
c) biomasę pozyskaną z drzew i krzewów oraz biomasę roślinną z rolnictwa,
d) torf,
e) muły węglowe, flotokoncentraty,
f) węgiel brunatny,
g) dowolną mieszaninę paliw, o których mowa w lit. a–f, z dodatkiem lub bez
dodatku innych substancji, zawierającą mniej niż 85% węgla kamiennego;
4b) paliwo stałe niesortowane – paliwo stałe, o którym mowa w pkt 4a lit. a i b oraz
e–g, niepoddane procesowi wzbogacania lub mieszaninę węgla o
zróżnicowanym uziarnieniu niespełniającą wymagań jakościowych określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 3a ust. 2;
5) biopaliwa ciekłe – biopaliwa ciekłe, o których mowa w ustawie z dnia
25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych;
6) gaz skroplony (LPG) – mieszaninę skroplonych gazów węglowodorowych,
głównie propanu C3 i butanu C4, stosowaną w silnikach przystosowanych do spalania tego paliwa, lub klasyfikowanych do kodów CN 2711 12 97, 2711 13 97 oraz 2711 19 00;
7) sprężony gaz ziemny (CNG) – mieszaninę sprężonych gazów
węglowodorowych, głównie metanu C1, stosowaną w silnikach
przystosowanych do spalania tego paliwa, oznaczony kodem CN 2711 21 00;
7a) skroplony gaz ziemny (LNG) – mieszaninę skroplonych gazów
węglowodorowych, głównie metanu C1, stosowaną w silnikach
przystosowanych do spalania tego paliwa, oznaczony kodem CN 2711 11 00;
8) lekki olej opałowy – olej napędowy stosowany do celów opałowych
w instalacjach energetycznego spalania paliw oznaczony kodami CN ex
2710 19 43, ex 2710 19 46, ex 2710 19 47, ex 2710 19 48, ex 2710 20 11, ex
2710 20 15, ex 2710 20 17 oraz ex 2710 20 19;
9) ciężki olej opałowy – olej stosowany do celów opałowych w instalacjach
energetycznego spalania paliw, w tym w okresach eksploatacji instalacji
odbiegających od normalnych, w szczególności w okresach rozruchu i
wyłączania instalacji, klasyfikowany do kodów CN od 2710 19 51 do 2710 19
68 i od 2710 20 31 do 2710 20 39;
10) olej do silników statków żeglugi śródlądowej – paliwo żeglugowe stosowane
w statkach żeglugi śródlądowej;
11) pojazd – pojazd, o którym mowa w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110, 284, 568, 695, 1087 i 1517);
12) ciągnik rolniczy – ciągnik rolniczy, o którym mowa w ustawie z dnia 20 czerwca
1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
13) maszyna nieporuszająca się po drogach – każdą maszynę jezdną, przewoźne
wyposażenie przemysłowe lub robocze albo inne urządzenie, które, aby
przemieszczać się, wymaga odrębnego środka transportu;
14) wprowadzanie do obrotu – rozporządzenie przez dokonanie jakiejkolwiek
czynności prawnej lub faktycznej paliwami na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w rozumieniu przepisów o
podatku akcyzowym;
14a) wprowadzanie do obrotu paliw stałych – sprzedaż lub inną formę zbycia paliw
stałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z przeznaczeniem, o którym
mowa w art. 1 ust. 2;
15) magazynowanie – działalność gospodarczą polegającą na przechowywaniu
paliwa przeznaczonego do wprowadzania do obrotu;
16) gromadzenie – przechowywanie paliwa nieprzeznaczonego do wprowadzania do
obrotu;
17) transportowanie – przewożenie paliwa przeznaczonego do magazynowania,
wprowadzania do obrotu oraz gromadzenia w stacji zakładowej;
18) stacja paliwowa – zespół urządzeń służących do zaopatrywania przez
przedsiębiorcę w paliwa w szczególności pojazdów, w tym ciągników
rolniczych, maszyn nieporuszających się po drogach, a także rekreacyjnych
jednostek pływających;
19) stacja zakładowa – zespół urządzeń należących do przedsiębiorcy, służących do
zaopatrywania w paliwa w szczególności pojazdów, w tym ciągników
rolniczych, maszyn nieporuszających się po drogach, rekreacyjnych jednostek
pływających, a także wybranych flot, przez niego używanych;
20) akredytowane laboratorium ‒ laboratorium niezależne od przedsiębiorców
wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania,
magazynowania lub wprowadzania do obrotu paliw albo wprowadzania do
obrotu paliw stałych, które uzyskało akredytację, na zasadach określonych w
ustawie z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku
(Dz. U. z 2019 r. poz. 544 oraz z 2020 r. poz. 1086), do wykonywania badań
jakości paliw lub paliw stałych;
21) próbka – paliwo pobrane do badań przez inspektora;
21a) próbka paliwa stałego – paliwo stałe pobrane do badań;
22) rolnik – rolnika, o którym mowa w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r.
o biokomponentach i biopaliwach ciekłych;
23) wybrana flota – grupę co najmniej 4 pojazdów, w tym ciągników rolniczych, lub
maszyn nieporuszających się po drogach albo grupę lokomotyw lub statków
żeglugi śródlądowej, wyposażonych w silniki przystosowane do spalania
biopaliwa ciekłego, będącą własnością lub użytkowaną przez osobę fizyczną
wykonującą działalność gospodarczą, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
nieposiadającą osobowości prawnej;
24) wytwarzanie biopaliw ciekłych przez rolników na własny użytek – wytwarzanie
biopaliw ciekłych przez rolników na własny użytek, w rozumieniu ustawy z dnia
25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych;
25) inne paliwa odnawialne – inne paliwa odnawialne w rozumieniu art. 2 pkt 23
ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych;
26) statek żeglugi śródlądowej – statek, o którym mowa w ustawie z dnia 21 grudnia
2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1863), jeżeli nie znajduje
się na wodach morskich, z wyłączeniem rekreacyjnej jednostki pływającej;
27) rekreacyjna jednostka pływająca – jednostkę pływającą każdego typu
przeznaczoną do celów sportowych i rekreacyjnych, o długości kadłuba od 2,5 m
do 24 m, mierzonej w sposób określony w mających do niej zastosowanie
normach zharmonizowanych, niezależnie od rodzaju jej napędu, jeżeli nie
znajduje się na wodach morskich;
28) Narodowy Cel Redukcyjny – minimalną wartość ograniczenia emisji gazów
cieplarnianych w cyklu życia paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu
skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu
ziemnego (LNG) lub oleju do silników statków żeglugi śródlądowej
stosowanych w transporcie oraz energii elektrycznej stosowanej w pojazdach
samochodowych, w przeliczeniu na jednostkę energii;
29) podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny:
a) każdy podmiot, w tym mający siedzibę lub miejsce zamieszkania poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonujący, samodzielnie lub za
pośrednictwem innego podmiotu, wytwarzania, importu lub nabycia
wewnątrzwspólnotowego paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu
skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu
ziemnego (LNG) lub oleju do silników statków żeglugi śródlądowej, który:
– rozporządza nimi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej lub
– zużywa je na potrzeby własne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z wyłączeniem przywozu paliw ciekłych przeznaczonych do użycia
podczas transportu i przywożonych w standardowych zbiornikach, o
których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku
akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 i 1747),
b) przedsiębiorstwo energetyczne, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10
kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 833, 843,
1086, 1378 i 1565), wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu
energią elektryczną stosowaną w pojazdach samochodowych w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
po poinformowaniu Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o przyjęciu
obowiązku, o którym mowa w art. 30b ust. 1,
c) każdy podmiot, w tym mający siedzibę lub miejsce zamieszkania poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokonujący, samodzielnie lub za
pośrednictwem innego podmiotu, wytwarzania, importu lub nabycia
wewnątrzwspólnotowego benzyn lotniczych oraz paliw typu benzyny lub
nafty do silników odrzutowych stosowanych w statkach w powietrznym
ruchu lotniczym, po poinformowaniu Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki
o przyjęciu obowiązku, o którym mowa w art. 30b ust. 1, który:
– rozporządza nimi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej lub
– zużywa je na potrzeby własne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z wyłączeniem przywozu paliw ciekłych przeznaczonych do użycia
podczas transportu i przywożonych w standardowych zbiornikach, o
których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym;
30) import – import w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym;
30a) eksport – eksport w rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt 30;
30b) dostawa wewnątrzwspólnotowa – dostawa wewnątrzwspólnotowa w rozumieniu
ustawy, o której mowa w pkt 30;
31) nabycie wewnątrzwspólnotowe – nabycie wewnątrzwspólnotowe w rozumieniu
ustawy, o której mowa w pkt 30;
32) cykl życia paliw lub energii – okres obejmujący etapy niezbędne do wytworzenia
danego paliwa lub energii elektrycznej, uwzględniający w szczególności uprawę
lub wydobycie surowców, transport, wytwarzanie, przetwarzanie, aż do zużycia
tego paliwa w transporcie lub energii elektrycznej w pojazdach samochodowych;
33) gazy cieplarniane – dwutlenek węgla, podtlenek azotu oraz metan;
34) emisja gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw – wprowadzenie do powietrza
gazów cieplarnianych, wynikające z cyklu życia paliw, niezależnie od źródła
pochodzenia tej emisji;
35) emisja gazów cieplarnianych w cyklu życia energii – wprowadzenie do
powietrza gazów cieplarnianych, wynikające z cyklu życia energii, niezależnie
od źródła pochodzenia tej emisji;
36) emisja gazów cieplarnianych w przeliczeniu na jednostkę energii – iloraz
całkowitej masy emisji gazów cieplarnianych wprowadzonych do powietrza
w cyklu życia paliw lub energii, przeliczonej na dwutlenek węgla, oraz
całkowitej wartości opałowej paliwa lub wartości energetycznej dostarczonej
energii, wyrażony jako gCO2eq/MJ;
37) dodatki metaliczne – dodatki do paliw ciekłych produkowane na bazie manganu,
w tym trikarbonylek (metylocyklopentadieno) manganowy;
38) dystrybutor – odmierzacz paliw będący instalacją pomiarową, przeznaczony do
tankowania paliw na stacjach paliwowych i zakładowych.
2. Przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 1 pkt 19, rozumie się także
prowadzącego stację zakładową w ramach wykonywanej działalności gospodarczej
wymienionej w ust. 1 pkt 1, a także innej działalności.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Paliwa transportowane, magazynowane, wprowadzane do obrotu oraz
gromadzone w stacjach zakładowych powinny spełniać wymagania jakościowe,
określone dla danego paliwa ze względu na ochronę środowiska, wpływ na zdrowie
ludzi oraz prawidłową pracę silników zamontowanych w pojazdach, w tym ciągnikach
rolniczych, maszynach nieporuszających się po drogach, a także rekreacyjnych
jednostkach pływających.
2. Minister właściwy do spraw energii oraz minister właściwy do spraw klimatu
określą, w drodze rozporządzeń, wymagania jakościowe dla:
1) paliw ciekłych, biorąc pod uwagę wartości parametrów jakościowych, określone
w odpowiednich normach w tym zakresie;
2) biopaliw ciekłych, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w tym zakresie
wynikający z badań tych paliw, a także doświadczeń w stosowaniu biopaliw ciekłych;
3) gazu skroplonego (LPG), biorąc pod uwagę wartości parametrów jakościowych,
określone w odpowiednich normach w tym zakresie;
4) sprężonego gazu ziemnego (CNG), biorąc pod uwagę wartości parametrów
jakościowych, określone w odpowiednich normach w tym zakresie;
5) skroplonego gazu ziemnego (LNG), biorąc pod uwagę wartości parametrów
jakościowych określone w odpowiednich normach w tym zakresie, stan wiedzy
technicznej wynikający z badań tego paliwa lub doświadczenie w jego
stosowaniu;
6) innych paliw odnawialnych, biorąc pod uwagę wartości parametrów
jakościowych określone w odpowiednich normach w tym zakresie, stan wiedzy
technicznej w tym zakresie wynikający z badań tych paliw lub doświadczenie
w ich stosowaniu.
3. Paliwa wyprodukowane lub dopuszczone do obrotu w innym niż
Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, w Republice Turcji
albo w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie
z przepisami obowiązującymi w tych państwach, które spełniają wymagania
wynikające z przepisów Unii Europejskiej w tym zakresie, mogą być transportowane,
magazynowane, wprowadzane do obrotu oraz gromadzone na stacjach zakładowych,
o ile paliwa te spełniają normy techniczne Unii Europejskiej w zakresie ochrony
zdrowia i życia ludzi i zwierząt, środowiska lub interesów konsumentów.
4. Dozwolone jest wytwarzanie paliw niespełniających wymagań jakościowych,
określonych dla danego paliwa, pod warunkiem, że paliwa te przeznaczone są na
eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową oraz spełniają wymagania jakościowe
obowiązujące w państwie, do którego są eksportowane lub dostarczane
wewnątrzwspólnotowo.

Art. 3a. 1. Paliwa stałe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a lit. a i b,
wprowadzane do obrotu lub obejmowane procedurą celną dopuszczenia do obrotu z
przeznaczeniem, o którym mowa w art. 1 ust. 2, spełniają wymagania jakościowe
określone dla tego rodzaju paliwa ze względu na ochronę środowiska, wpływ na
zdrowie ludzi oraz interesy konsumentów.
2. Minister właściwy do spraw energii oraz minister właściwy do spraw klimatu
określą, w drodze rozporządzenia, wymagania jakościowe dla paliw stałych, o których
mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a lit. a i b, z przeznaczeniem, o którym mowa w art. 1 ust. 2,
oraz dopuszczalny poziom odchylenia od tych wymagań, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w tym zakresie wynikający z badań tych paliw, a także doświadczeń w ich stosowaniu, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeby poprawy jakości powietrza, w tym ograniczenia emisji do powietrza gazów cieplarnianych i
innych substancji.
2a. Minister właściwy do spraw energii w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw klimatu i ministrem właściwym do spraw gospodarki, co najmniej raz na 2
lata, dokonuje przeglądu wymagań jakościowych określonych w przepisach
wydanych na podstawie ust. 2, w celu oceny wpływu ich stosowania na ochronę
środowiska, zdrowie ludzi oraz interesy konsumentów. Wyniki tego przeglądu
stanowią podstawę do zmiany tych wymagań.
3. Paliwa stałe dopuszczone do obrotu w innym niż Rzeczpospolita Polska
państwie członkowskim Unii Europejskiej, w Republice Turcji albo w państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie z przepisami
obowiązującymi w tych państwach, które spełniają wymagania wynikające
z przepisów Unii Europejskiej w tym zakresie, mogą być wprowadzane do obrotu oraz
magazynowane, o ile paliwa te spełniają normy techniczne Unii Europejskiej
w zakresie ochrony zdrowia i życia ludzi i zwierząt, środowiska lub interesów konsumentów.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Biopaliwa ciekłe stosowane w wybranych flotach oraz wytwarzane
przez rolników na własny użytek powinny spełniać wymagania jakościowe określone
dla danego biopaliwa ciekłego ze względu na ochronę środowiska.
2. Minister właściwy do spraw energii w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, wymagania jakościowe dla
biopaliw ciekłych stosowanych w wybranych flotach oraz wytwarzanych przez
rolników na własny użytek, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej w tym zakresie.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Lekki olej opałowy, ciężki olej opałowy oraz olej do silników statków
żeglugi śródlądowej powinny spełniać wymagania jakościowe dotyczące zawartości
siarki ze względu na ochronę środowiska.
2. Minister właściwy do spraw energii w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania jakościowe dotyczące zawartości siarki dla lekkiego oleju
opałowego, ciężkiego oleju opałowego oraz oleju do silników statków żeglugi śródlądowej,
2) rodzaje instalacji i warunki, w których stosowane będą ciężkie oleje opałowe,
które nie muszą spełniać wymagań jakościowych w zakresie zawartości siarki
– biorąc pod uwagę zobowiązania międzynarodowe dotyczące ochrony środowiska.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Jeżeli wystąpią na rynku nadzwyczajne zdarzenia skutkujące zmianą
warunków zaopatrzenia w ropę naftową lub jej produkty, powodujące utrudnienia
w przestrzeganiu przez producentów paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych wymagań
jakościowych, minister właściwy do spraw energii niezwłocznie informuje o tych
zdarzeniach Komisję Europejską oraz ministra właściwego do spraw klimatu.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw energii
może wystąpić do Komisji Europejskiej o wyrażenie zgody na czasowe stosowanie
wymagań jakościowych dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych innych niż określone
w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 lub 2.
3. Po uzyskaniu zgody, o której mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw
energii w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu może określić,
w drodze rozporządzenia, na czas oznaczony, nie dłuższy niż 6 miesięcy:
1) wymagania jakościowe dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych inne niż
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 lub 2,
2) rodzaj oznaczenia numerycznego umożliwiającego identyfikację paliw ciekłych
lub biopaliw ciekłych oraz ich nazwy,
3) terminy obowiązywania wymagań jakościowych dla poszczególnych rodzajów
paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych
– mając na względzie ochronę środowiska, zdrowie ludzi oraz wpływ stosowania tych
paliw, odpowiadających takim wymaganiom, na eksploatację pojazdów, w tym
ciągników rolniczych, maszyn nieporuszających się po drogach, a także rekreacyjnych
jednostek pływających.

Art. 6a. Jeżeli wystąpią na rynku nadzwyczajne zdarzenia skutkujące zmianą
warunków zaopatrzenia w paliwa stałe, powodujące utrudnienia w przestrzeganiu
wymagań jakościowych lub zagrażające bezpieczeństwu energetycznemu
Rzeczypospolitej Polskiej, minister właściwy do spraw energii w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw klimatu może, w drodze rozporządzenia, na czas
oznaczony, nie dłuższy niż 60 dni, odstąpić od stosowania wymagań określonych w
przepisach wydanych na podstawie art. 3a ust. 2, mając na względzie interes
konsumentów oraz zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego.

Art. 6b. 1. Podmiot, który nabywa paliwo stałe z przeznaczeniem innym niż
określone w art. 1 ust. 2 przekazuje przedsiębiorcy wprowadzającemu do obrotu
paliwo stałe, który wprowadza do obrotu również paliwo stałe z przeznaczeniem, o
którym mowa w art. 1 ust. 2:
1) kopię zaświadczenia wystawionego przez organ określony w ust. 3
potwierdzającego prowadzenie przez podmiot, który nabywa paliwo stałe,
instalacji spalania innej niż wskazana w art. 1 ust. 2 pkt 2 opalanej paliwem
stałym albo
2) kopię dokumentu potwierdzającego prowadzenie działalności polegającej na
sprzedaży paliwa stałego.
2. Przedsiębiorca wprowadzający do obrotu paliwo stałe z przeznaczeniem, o
którym mowa w art. 1 ust. 2, oraz z przeznaczeniem innym niż określone w art. 1 ust.
2 przechowuje kopie zaświadczeń i dokumentów, o których mowa w ust. 1, oraz kopie
faktur VAT wystawionych na rzecz podmiotów, które nabyły paliwo stałe, przez okres
5, lat licząc od dnia ich przekazania.
3. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest wydawane na wniosek
prowadzącego instalację spalania inną niż wskazana w art. 1 ust. 2 pkt 2, opalaną
paliwem stałym, przez organ ochrony środowiska, który wydał pozwolenie, o którym
mowa w art. 181 ust. 1 pkt 1 albo 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 1219, 1378 i 1565), albo przyjął zgłoszenie, o
którym mowa w art. 152 ust. 1 tej ustawy.
4. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest ważne przez rok, licząc od
dnia jego wystawienia.

Art. 6c. 1. Przedsiębiorca w momencie wprowadzania do obrotu paliwa stałego,
o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a lit. a i b, wystawia dokument potwierdzający
spełnienie przez paliwo stałe wymagań jakościowych określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 3a ust. 2, zwany dalej „świadectwem jakości”.
2. Kopia świadectwa jakości poświadczona za zgodność z oryginałem przez
przedsiębiorcę wprowadzającego do obrotu paliwo stałe jest przekazywana każdemu
podmiotowi, który nabywa paliwo stałe.
3. Świadectwo jakości jest przechowywane przez przedsiębiorcę, o którym mowa
w ust. 1, przez okres 2 lat, licząc od dnia jego wystawienia.

Art. 6d. Świadectwo jakości zawiera:
1) oznaczenie przedsiębiorcy wystawiającego świadectwo jakości, jego siedziby i adresu;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy wystawiającego
świadectwo jakości oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze
urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli został nadany,
albo numer identyfikacyjny w odpowiednim rejestrze państwa obcego;
3) indywidualny numer świadectwa jakości;
4) określenie rodzaju paliwa stałego, dla którego jest wystawiane świadectwo jakości;
5) wskazanie systemu certyfikacji lub innego dokumentu stanowiącego podstawę
do uznania, że określony rodzaj paliwa stałego, dla którego jest wystawiane
świadectwo jakości, spełnia wymagania jakościowe określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 3a ust. 2;
6) wskazanie wartości parametrów paliwa stałego, dla którego jest wystawiane
świadectwo jakości, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3a ust. 2;
7) informację o wymaganiach jakościowych dla paliwa stałego, dla którego jest
wystawiane świadectwo jakości, określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 3a ust. 2;
8) oświadczenie przedsiębiorcy wystawiającego świadectwo jakości, że paliwo
stałe, dla którego jest wystawiane to świadectwo, spełnia wymagania jakościowe
określone w przepisach wydanych na podstawie art. 3a ust. 2;
9) oznaczenie miejsca i datę wystawienia świadectwa jakości;
10) podpis przedsiębiorcy wystawiającego świadectwo jakości albo osoby
uprawnionej do jego reprezentowania.

Art. 6e. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
wzór świadectwa jakości, uwzględniając konieczność zapewnienia kompletności,
jednolitości i czytelności wystawianych świadectw jakości.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Zabrania się transportowania, magazynowania, wprowadzania do
obrotu oraz gromadzenia w stacjach zakładowych:
1) paliw ciekłych niespełniających wymagań jakościowych określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 1 lub art. 6 ust. 3;
2) biopaliw ciekłych niespełniających wymagań jakościowych określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 2 albo art. 4 ust. 2 albo
art. 6 ust. 3;
3) innych paliw odnawialnych niespełniających wymagań jakościowych
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 6.
2. Zabrania się transportowania, magazynowania, wprowadzania do obrotu oraz
gromadzenia w stacjach zakładowych gazu skroplonego (LPG), jeżeli nie spełnia
wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3
ust. 2 pkt 3.
3. Zabrania się wprowadzania do obrotu sprężonego gazu ziemnego (CNG) oraz
jego używania w stacjach zakładowych, jeżeli nie spełnia wymagań jakościowych
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 4.
4. Zabrania się transportowania, magazynowania oraz wprowadzania do obrotu
lekkiego oleju opałowego, jeżeli nie spełnia wymagań jakościowych określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2.
5. Zabrania się stosowania:
1) ciężkiego oleju opałowego w instalacjach energetycznego spalania paliw,
2) oleju do silników w statkach żeglugi śródlądowej
– jeżeli nie spełniają one wymagań jakościowych, określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 5 ust. 2.
6. Zabrania się wprowadzania do obrotu biopaliw ciekłych, o wymaganiach
jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2.
Biopaliwa te mogą być dostarczane wyłącznie do wybranych flot.
7. Zabrania się wprowadzania do obrotu skroplonego gazu ziemnego (LNG) oraz
jego używania w stacjach zakładowych, jeżeli nie spełnia wymagań jakościowych
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 5.
7a. Zabrania się wprowadzania do obrotu paliw stałych:
1) o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a lit. e i g;
2) o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a lit. f;
3) niespełniających wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 3a ust. 2;
4) niesortowanych;
5) dla których nie wystawiono wymaganego świadectwa jakości.
8. Zabrania się obejmowania procedurą celną dopuszczenia do obrotu paliw
stałych, z przeznaczeniem, o którym mowa w art. 1 ust. 2:
1) wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 4a lit. e i g,
2) o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a lit. f,
3) niespełniających wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 3a ust. 2,
4) niesortowanych
– przywiezionych z terytorium państwa trzeciego w rozumieniu art. 4 pkt 2 ustawy z
dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. z 2020 r. poz. 1382) na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
9. Do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu paliwa
stałego należy dołączyć oświadczenie o przeznaczeniu tego paliwa.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą w zakresie
wytwarzania, magazynowania lub wprowadzania do obrotu biopaliw ciekłych
przeznaczonych do stosowania w wybranej flocie są obowiązani:
1) nie wprowadzać takich biopaliw ciekłych do obrotu poza wybraną flotą;
2) zapewnić zgodność takich biopaliw ciekłych z wymaganiami jakościowymi
określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2;
3) oznakować zbiorniki, w których magazynowane będą biopaliwa ciekłe
przeznaczone do stosowania w wybranych flotach, w sposób odróżniający je od
zbiorników przeznaczonych do paliw ciekłych, a także biopaliw ciekłych dopuszczonych do wprowadzania do obrotu, oraz umożliwiający identyfikację
rodzaju biopaliwa ciekłego i udziałów objętościowych, wyrażonych
w procentach, biokomponentów zawartych w tym biopaliwie.
2. Stosujący biopaliwa ciekłe w wybranych flotach niespełniające wymagań
jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 2 jest
obowiązany do:
1) niewprowadzania biopaliw ciekłych do obrotu;
2) zaopatrywania wybranej floty w te biopaliwa ciekłe wyłącznie w użytkowanej
stacji zakładowej;
3) zapewnienia zgodności biopaliw ciekłych z wymaganiami jakościowymi
określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2;
4) oznakowania dystrybutora zaopatrującego wybrane floty w biopaliwa ciekłe,
w sposób umożliwiający identyfikację rodzaju biopaliwa ciekłego i udziałów
objętościowych, wyrażonych w procentach, biokomponentów zawartych w tym
biopaliwie oraz odróżnienie tych biopaliw od biopaliw dopuszczonych do
wprowadzania do obrotu.
3. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, sposób
oznakowania dystrybutorów zaopatrujących wybrane floty w biopaliwo ciekłe oraz
zbiorników, w których magazynowane są biopaliwa ciekłe przeznaczone dla
wybranych flot, biorąc pod uwagę możliwość wyraźnego rozróżnienia rodzajów paliw.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Stosowanie w wybranych flotach biopaliw ciekłych, spełniających
wymagania jakościowe określone w przepisach wydanych na podstawie art. 4
ust. 2 wymaga zgłoszenia do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, należy dokonać przed terminem
zamierzonego stosowania biopaliw ciekłych. Jeżeli Prezes Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów nie wniesie sprzeciwu, w drodze decyzji
administracyjnej, w terminie 30 dni od dnia otrzymania zgłoszenia, biopaliwa ciekłe,
o których mowa w ust. 1, mogą być stosowane w wybranych flotach.
2a. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może wezwać
właściciela lub użytkownika wybranej floty do uzupełnienia zgłoszenia w terminie nie
krótszym niż 7 dni.
2b. Termin, o którym mowa w ust. 2 w zdaniu drugim, biegnie od dnia
otrzymania uzupełnienia zgłoszenia.
3. Zgłoszenie powinno zawierać:
1) nazwę, adres, oraz siedzibę właściciela lub użytkownika wybranej floty;
2) dane dotyczące rodzaju i wielkości wybranej floty;
3) dane dotyczące rodzaju stosowanego biopaliwa ciekłego oraz okresu, w którym
ma ono być stosowane;
4) informacje o miejscach zaopatrywania się wybranej floty w biopaliwo ciekłe;
5) informacje o przedsiębiorcach wykonujących działalność gospodarczą
w zakresie wytwarzania, magazynowania i wprowadzania do obrotu biopaliw
ciekłych, przeznaczonych do stosowania w wybranej flocie.
4. Do zgłoszenia należy dołączyć oświadczenie następującej treści:
„Oświadczam, że:
1) dane zawarte w zgłoszeniu są kompletne i zgodne z prawdą;
2) nie będę wprowadzał stosowanych biopaliw ciekłych do obrotu;
3) znane mi są wymagania jakościowe dla biopaliw ciekłych, określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 25 sierpnia
2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U.
z 2021 r. poz. 133) i będę ich przestrzegał;
4) oznakuję dystrybutor, zaopatrujący wybraną flotę w biopaliwo ciekłe,
w sposób umożliwiający identyfikację rodzaju biopaliwa ciekłego
i udziałów objętościowych, wyrażonych w procentach, biokomponentów
zawartych w tym biopaliwie oraz odróżnienie tych biopaliw od biopaliw
dopuszczonych do wprowadzania do obrotu.”.
5. Oświadczenie powinno także zawierać:
1) oznaczenie miejsca i daty złożenia oświadczenia;
2) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania właściciela lub użytkownika
wybranej floty.
6. Do zgłoszenia należy dołączyć także oświadczenie przedsiębiorcy
wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, magazynowania lub
wprowadzania do obrotu biopaliw ciekłych przeznaczonych do stosowania
w wybranej flocie, o następującej treści:
„Oświadczam, że:
1) biopaliwa ciekłe przeznaczone do stosowania w wybranej flocie nie będą
wprowadzane do obrotu poza tą flotą;
2) znane mi są wymagania jakościowe dla biopaliw ciekłych, określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2021 r. poz. 133) i będę ich przestrzegał;
3) biopaliwa ciekłe przeznaczone do stosowania w wybranej flocie
magazynowane będą w zbiornikach oznakowanych w sposób odróżniający
je od zbiorników dla paliw ciekłych, a także biopaliw ciekłych
dopuszczonych do wprowadzania do obrotu, oraz umożliwiający
identyfikację rodzaju biopaliwa ciekłego i udziałów objętościowych,
wyrażonych w procentach, biokomponentów zawartych w tym biopaliwie.”.
7. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, powinno zawierać także:
1) nazwę, adres oraz siedzibę przedsiębiorcy prowadzącego działalność
gospodarczą w zakresie wytwarzania, magazynowania lub wprowadzania do
obrotu biopaliw ciekłych przeznaczonych do stosowania w wybranej flocie;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy prowadzącego
działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, magazynowania lub
wprowadzania do obrotu biopaliw ciekłych przeznaczonych do stosowania
w wybranej flocie.
8. Właściciel lub użytkownik wybranej floty jest obowiązany informować
Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o każdej zmianie danych
zawartych w zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia zmiany tych danych.

Art. 9a. (uchylony).

Art. 9b. 1. Przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą w zakresie
wprowadzania do obrotu na stacjach paliwowych benzyn silnikowych zawierających
od 5,0% do 10,0% objętościowo bioetanolu lub od 15,0% do 22,0% objętościowo eteru
etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego są obowiązani także
wprowadzać do obrotu na tych stacjach benzyny silnikowe o zawartości:
1) tlenu – wynoszącej do 2,7% masy;
2) bioetanolu – wynoszącej do 5,0% objętościowo, lub eteru etylo-tert-butylowego
lub eteru etylo-tert-amylowego – wynoszącej do 15,0% objętościowo.
2. Dystrybutory używane na stacjach paliwowych do benzyn silnikowych
zawierających od 5,0% do 10,0% objętościowo bioetanolu lub od 15,0% do 22,0%
objętościowo eteru etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego należy oznakować:
1) w sposób umożliwiający identyfikację rodzaju paliwa ciekłego i maksymalnych
udziałów objętościowych tego biokomponentu zawartego w paliwie,
wyrażonych w procentach;
2) umieszczając na nich informacje dotyczące konieczności upewnienia się przez
konsumenta, czy paliwa te mogą być stosowane w używanym przez niego silniku.
3. Wymóg oznakowania dystrybutorów, o którym mowa w ust. 2, dotyczy także
dystrybutorów używanych na stacjach zakładowych.
4. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób oznakowania dystrybutorów używanych na stacjach, o których
mowa w ust. 2 i 3, uwzględniając konieczność rozróżnienia rodzajów paliw oraz
interes konsumentów.

Art. 9c. 1. Dystrybutory używane na stacjach paliwowych do paliw ciekłych
zawierających dodatki metaliczne należy oznakować, umieszczając na nich widoczną
i czytelną informację o następującej treści: „Zawiera dodatki metaliczne”.
2. Wymóg oznakowania dystrybutorów, o którym mowa w ust. 1, dotyczy także
dystrybutorów używanych na stacjach zakładowych.

Art. 9ca. 1. Przedsiębiorcy wykonujący działalność gospodarczą w zakresie
wprowadzania do obrotu paliw ciekłych na stacjach paliwowych oraz stacjach
zakładowych są obowiązani do oznakowania pistoletów wydawczych i dystrybutorów
w sposób określający rodzaj wydawanego paliwa ciekłego.
2. Informacja o rodzaju paliwa ciekłego wykorzystywanego do napędu pojazdu
samochodowego jest umieszczana:
1) w instrukcji obsługi tego pojazdu – przez producenta pojazdu samochodowego;
2) na odpowiednim korku lub klapce wlewu paliwa ciekłego lub w pobliżu tego
korka lub tej klapki – przez producenta pojazdu samochodowego;
3) na terenie placówki handlowej prowadzącej sprzedaż pojazdów silnikowych –
przez przedsiębiorcę wykonującego działalność gospodarczą w tym zakresie.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 oraz ust. 2 pkt 2 i 3, umieszcza się w
widocznym i dostępnym miejscu.
4. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy sposób:
1) oznakowania pistoletów wydawczych i dystrybutorów, o których mowa w ust. 1,
wskazujący na rodzaj wydawanego paliwa ciekłego,
2) formułowania i udostępniania informacji, o których mowa w ust. 2
– biorąc pod uwagę konieczność udzielania użytkownikom pojazdów
samochodowych informacji na temat paliwa ciekłego dostępnego na stacji paliwowej
lub stacji zakładowej oraz kompatybilności pojazdu samochodowego z infrastrukturą
do tankowania, a w przypadku, gdy zostały wydane odpowiednie Polskie Normy,
także ich postanowienia.

Art. 9d. 1. Kontrolę wykonania obowiązków, o których mowa w art. 6b ust. 2,
art. 6c, art. 9b ust. 1–3, art. 9c oraz art. 9ca ust. 1–3, przeprowadza Inspekcja Handlowa.
2. Do przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1, oraz do postępowania
pokontrolnego, stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej.

art. 10. więcej Art. 10. W działalności badawczej prowadzonej przez podmioty, o których
mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o
szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
dopuszcza się stosowanie:
1) biopaliw ciekłych oraz innych paliw odnawialnych niespełniających wymagań
jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2
pkt 2 i 6 oraz art. 4 ust. 2;
2) paliw stałych niespełniających wymagań jakościowych określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 3a ust. 2.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Tworzy się System Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw,
zwany dalej „Systemem”, którego celem jest przeciwdziałanie transportowaniu,
magazynowaniu, wprowadzaniu do obrotu paliw oraz paliw stałych, a także
gromadzeniu paliw w stacjach zakładowych, niespełniających wymagań
jakościowych określonych w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 3
ust. 2 albo art. 3a ust. 2 albo art. 4 ust. 2 albo art. 5 ust. 2 albo art. 6 ust. 3.
2. Do zadań Systemu należy kontrolowanie jakości:
1) paliw u przedsiębiorców,
1a) paliw stałych u przedsiębiorców,
2) biopaliw ciekłych u właścicieli lub użytkowników wybranej floty,
3) biopaliw ciekłych u rolników wytwarzających je na własny użytek
– a także rejestrowanie i przetwarzanie informacji w tym zakresie.
3. Kontrola u przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą
w zakresie wytwarzania paliw polega na kontroli paliw, magazynowanych w celu
wprowadzania ich do obrotu.
4. Zadania realizowane w ramach Systemu finansowane są z budżetu państwa.
5. Monitorowanie i kontrolowanie zawartości siarki w ciężkim oleju opałowym
i oleju do silników statków żeglugi śródlądowej, rejestrowanie i przetwarzanie
informacji w tym zakresie określają przepisy odrębne.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Systemem zarządza Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów, zwany dalej „Zarządzającym”.
2. Do zadań Zarządzającego należy:
1) prowadzenie wykazów:
a) przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie
wytwarzania, transportowania oraz magazynowania paliw,
b) stacji paliwowych oraz stacji zakładowych,
c) hurtowni paliw,
d) przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie
wprowadzania do obrotu paliw stałych
– sporządzanych w szczególności na podstawie danych z kontroli
przeprowadzanych przez Inspekcję Handlową;
2) prowadzenie wykazu właścicieli i użytkowników wybranych flot;
3) prowadzenie wykazu rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny
użytek, na podstawie danych udostępnianych przez Krajowy Ośrodek Wsparcia
Rolnictwa;
4) nadawanie numerów identyfikacyjnych przedsiębiorcom prowadzącym
działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania paliw, przedsiębiorcom
wykonującym działalność gospodarczą w zakresie magazynowania paliw,
stacjom paliwowym, stacjom zakładowym, hurtowniom paliw oraz rolnikom
wytwarzającym biopaliwa ciekłe na własny użytek, na potrzeby Systemu;
5) prowadzenie wykazu akredytowanych laboratoriów sporządzanego na podstawie
danych udostępnianych przez Polskie Centrum Akredytacji;
6) określanie minimalnej liczby stacji paliwowych oraz stacji zakładowych,
w których dokonywana będzie kontrola, do celów monitorowania jakości paliw
ciekłych i biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie
z jej podziałem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 30 pkt 2
lit. c;
7) określanie minimalnej liczby przedsiębiorców wykonujących działalność
gospodarczą w zakresie wytwarzania paliw, magazynowania paliw oraz
wprowadzania do obrotu paliw stałych, u których dokonywana będzie kontrola
jakości paliw lub paliw stałych;
8) określanie minimalnej liczby hurtowni paliw, w których dokonywana będzie
kontrola jakości paliw;
9) określanie minimalnej liczby stacji paliwowych oraz stacji zakładowych,
w których dokonywana będzie kontrola jakości gazu skroplonego (LPG),
sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu ziemnego (LNG);
10) określanie minimalnej liczby przedsiębiorców wykonujących działalność
gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu lekkiego oleju opałowego,
u których dokonywana będzie kontrola jakości tego oleju;
11) sporządzanie planu kontroli jakości:
a) paliw,
b) paliw stałych;
12) ustalanie sposobu oznaczania próbki, próbki paliwa stałego i kopii świadectwa
jakości w celu uniemożliwienia identyfikacji przedsiębiorcy, stacji paliwowej,
stacji zakładowej, hurtowni paliw lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe
na własny użytek podczas przeprowadzanych badań;
13) opracowywanie rocznych raportów, o których mowa w art. 29 ust. 1, 2 i 5;
14) gromadzenie i przetwarzanie, na potrzeby Systemu, danych statystycznych
dotyczących jakości:
a) paliw,
b) paliw stałych.
2a. Przy sporządzaniu wykazów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, Zarządzający
może wziąć pod uwagę dane udostępniane przez Główny Urząd Statystyczny, Urząd
Regulacji Energetyki, Państwową Straż Pożarną oraz Urząd Dozoru Technicznego.
3. Zarządzający realizuje swoje zadania przy pomocy Inspekcji Handlowej.
4. Wykazy, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3, prowadzone są w systemie
informatycznym i udostępniane są w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
5. (uchylony)
6. Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 11 i 12, podlegają ochronie na
zasadach i w trybie określonym w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

art. 13. więcej Art. 13. Zarządzający może wyznaczyć do kontroli dodatkowe stacje paliwowe,
stacje zakładowe, hurtownie paliw lub przedsiębiorców poza minimalnymi liczbami
określonymi zgodnie z art. 12 ust. 2 pkt 6–10, lub rolników wytwarzających biopaliwa
ciekłe na własny użytek, w przypadku uzyskania informacji o niewłaściwej jakości
paliw lub paliw stałych lub zaistnienia okoliczności wskazujących na możliwość
wystąpienia niewłaściwej jakości paliw lub paliw stałych.

art. 14. więcej Art. 14. Kontrolę jakości paliwa transportowanego przeprowadza się wyłącznie:
1) na wniosek policji;
2) w toku czynności wykonywanych przez policję.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Do przeprowadzania kontroli, zabezpieczania dowodów, pobierania i
badania próbek i próbek paliw stałych oraz postępowania pokontrolnego w zakresie
nieuregulowanym niniejszą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000
r. o Inspekcji Handlowej.
2. Przepisów art. 4 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji
Handlowej nie stosuje się do kontroli polegającej na pobieraniu próbek i badaniu
dokumentów dotyczących pochodzenia i jakości badanego paliwa.
3. (uchylony)

art. 16. więcej Art. 16. 1. Kontrolę jakości paliw lub paliw stałych u przedsiębiorców oraz
biopaliw ciekłych u rolników wytwarzających je na własny użytek, a także kontrolę
wykonania obowiązków, o których mowa w art. 6b ust. 2, art. 6c, art. 9b ust. 1–3, art.
9c oraz art. 9ca ust. 1–3, przeprowadza inspektor po okazaniu legitymacji służbowej
oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, wydanego przez
wojewódzkiego inspektora Inspekcji Handlowej.
2. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) podstawę prawną do wykonywania kontroli;
2) oznaczenie organu kontroli;
3) datę i miejsce jego wystawienia;
4) imię i nazwisko kontrolującego oraz numer jego legitymacji służbowej;
5) (uchylony)
6) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
7) datę rozpoczęcia i przewidywany termin zakończenia kontroli;
8) podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska
lub funkcji;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
2a. Przepis art. 49 ust. 7 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców
nie ma zastosowania do przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1.
3. Kontrolę, o której mowa w ust. 1, inspektor podejmuje u przedsiębiorcy
wskazanego przez Zarządzającego.
4. Inspektor jest uprawniony do pobrania próbek ze zbiornika, opakowania
jednostkowego lub z urządzenia służącego do dystrybucji paliwa.
4a. Próbki paliw stałych pobiera się z przenośników taśmowych, podnośników
kubełkowych, wagonów kolejowych, samochodów lub z pryzmy uzyskanej po
wyładowaniu tego paliwa z wagonów, samochodów, statków albo z barek lub ze
zwałów albo z opakowań jednostkowych.
5. Inspektor może w toku kontroli żądać udostępnienia dokumentów dotyczących
pochodzenia i jakości badanego paliwa lub paliwa stałego.
5a. Inspektor w toku kontroli żąda okazania:
1) koncesji, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1–4 ustawy z dnia 10 kwietnia
1997 r. – Prawo energetyczne, w zakresie wytwarzania, magazynowania lub
przeładunku, przesyłania lub dystrybucji oraz obrotu paliwami ciekłymi, w tym
obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą, jeżeli taka koncesja jest wymagana ze
względu na rodzaj działalności prowadzonej przez kontrolowanego
przedsiębiorcę;
2) decyzji o wpisie do rejestru, o którym mowa w art. 32a ust. 1 ustawy, o której
mowa w pkt 1, jeżeli jest ona wymagana ze względu na rodzaj działalności
prowadzonej przez kontrolowanego przedsiębiorcę;
3) kopii dokumentów określonych w art. 6b ust. 1 i 2.
6. W przypadku gdy w trakcie kontroli przedsiębiorca wykonujący działalność
gospodarczą w zakresie wytwarzania paliw stwierdzi, że dane paliwo jest
przeznaczone na eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową, kontrola polega na
żądaniu przedłożenia przez przedsiębiorcę dokumentów potwierdzających
przeznaczenie tego paliwa.

art. 17. więcej Art. 17. 1. W toku kontroli inspektor pobiera dwie próbki lub dwie próbki paliwa stałego.
2. Inspektor oznacza próbki lub próbki paliwa stałego w sposób ustalony przez Zarządzającego.
3. Próbkę paliwa stałego przekazuje się do badań laboratoryjnych wraz ze
świadectwem jakości, które inspektor oznacza w sposób ustalony przez
Zarządzającego.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Zarządzający może zawierać umowy z akredytowanym laboratorium
lub innym podmiotem na pobieranie próbek paliwa, jeżeli do ich pobrania są potrzebne
specjalistyczne umiejętności lub specjalistyczny sprzęt techniczny.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, próbki są pobierane w obecności
inspektora przez pracownika akredytowanego laboratorium lub inny podmiot,
z którym zawarto umowę na ich pobranie.

Art. 18a. 1. Zarządzający może zawierać umowy z akredytowanym laboratorium
lub z innym akredytowanym podmiotem na pobieranie próbek paliw stałych, jeżeli do ich pobrania są potrzebne specjalistyczne umiejętności lub specjalistyczny sprzęt techniczny.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, próbki paliw stałych są pobierane w
obecności inspektora przez pracownika akredytowanego laboratorium lub przez inny
akredytowany podmiot, z którym zawarto umowę na ich pobieranie.

art. 19. więcej Art. 19. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzeń,
sposób pobierania próbek:
1) paliw ciekłych i biopaliw ciekłych,
2) biopaliw ciekłych u rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek,
3) gazu skroplonego (LPG),
4) sprężonego gazu ziemnego (CNG),
5) lekkiego oleju opałowego, ciężkiego oleju opałowego oraz oleju do silników
statków żeglugi śródlądowej
– biorąc pod uwagę metody określone w odpowiednich normach.

Art. 19a. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
sposób pobierania próbek:
1) innych paliw odnawialnych,
2) skroplonego gazu ziemnego (LNG)
– odrębnie dla każdego rodzaju paliw, o których mowa w pkt 1 i 2, biorąc pod uwagę
stan wiedzy technicznej, metody określone w odpowiednich normach lub
doświadczenie w stosowaniu tych paliw.

Art. 19b. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
sposób pobierania próbek paliw stałych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a lit. a i
b, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej oraz metody określone w odpowiednich normach.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Po zakończeniu czynności, o których mowa w art. 17, art. 18 ust. 2
lub art. 18a ust. 2, inspektor sporządza protokół pobrania próbek lub próbek paliw stałych.
2. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) pieczęć urzędową;
2) numer protokołu;
3) oznaczenie przedsiębiorcy lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe na
własny użytek, u którego pobrano próbki;
4) numery identyfikacyjne, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 4;
5) datę pobrania próbek lub próbek paliw stałych;
6) określenie miejsca pobrania próbek lub próbek paliw stałych;
7) opis sposobu, w jaki pobrano próbki lub próbki paliw stałych;
8) informacje o ilości paliwa znajdującego się w zbiornikach lub opakowaniach
jednostkowych, z których pobrano próbki;
8a) informację o ilości wprowadzanego do obrotu przez przedsiębiorcę paliwa
stałego o określonych wymaganiach jakościowych, z której pobrano próbki tego
paliwa stałego;
9) znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorcy informacje dotyczące pochodzenia i
jakości badanego paliwa lub paliwa stałego;
10) określenie rodzaju oferowanego paliwa lub paliwa stałego, których próbki lub
próbki paliwa stałego pobrano, oraz ilości pobranego paliwa lub paliwa stałego;
11) imię, nazwisko i stanowisko służbowe inspektora pobierającego próbki lub
próbki paliwa stałego;
12) podpisy:
a) kontrolowanego przedsiębiorcy lub rolnika wytwarzającego biopaliwa
ciekłe na własny użytek albo ich przedstawicieli,
b) inspektora pobierającego próbki lub próbki paliwa stałego.
3. Protokół, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w dwóch egzemplarzach,
z których jeden otrzymuje kontrolowany przedsiębiorca lub rolnik wytwarzający
biopaliwa ciekłe na własny użytek lub ich przedstawiciel, a drugi egzemplarz
inspektor dołącza do akt sprawy.
4. Odmowa podpisania protokołu przez kontrolowanego przedsiębiorcę lub
rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe na własny użytek lub ich przedstawicieli nie
stanowi przeszkody dla przekazania do badań pobranych próbek lub próbek paliw stałych.

art. 21. więcej Art. 21. Inspektor sporządza także protokół pobrania próbek lub próbek paliw
stałych przeznaczony do użytku wewnętrznego Inspekcji Handlowej, zawierający:
1) numer protokołu, o którym mowa w art. 20 ust. 1;
2) numery identyfikacyjne, o których mowa w art. 12 ust. 2 pkt 4;
3) informacje o oznaczeniu próbek lub próbek paliw stałych oraz świadectwa
jakości uniemożliwiającym identyfikację przedsiębiorcy, stacji paliwowej, stacji
zakładowej, hurtowni lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe na własny
użytek, u którego próbki lub próbki paliw stałych pobrano, przekazywanych do
akredytowanego laboratorium;
4) podpis inspektora pobierającego próbki lub próbki paliw stałych.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Inspektor lub upoważniony pracownik Inspekcji Handlowej
niezwłocznie przekazują upoważnionemu pracownikowi akredytowanego
laboratorium pobrane próbki lub próbki paliw stałych w warunkach
uniemożliwiających zmianę jakości paliw lub paliw stałych i ich cech
charakterystycznych.
2. Jedna z próbek lub próbek paliw stałych stanowi próbkę kontrolną, a drugą
próbkę lub próbkę paliw stałych przeznacza się do badań.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku badania próbek sprężonego gazu
ziemnego (CNG) lub próbek kontrolnych sprężonego gazu ziemnego (CNG) oraz
próbek paliw stałych lub próbek kontrolnych paliw stałych w toku kontroli przez
pracownika akredytowanego laboratorium.
4. Badania pobranych próbek lub próbek paliw stałych i próbek kontrolnych
przeprowadza się w akredytowanym laboratorium. Badania próbek sprężonego gazu
ziemnego (CNG) lub próbek kontrolnych sprężonego gazu ziemnego (CNG) oraz
próbek paliw stałych i próbek kontrolnych paliw stałych mogą być przeprowadzane
także w toku kontroli przez pracownika akredytowanego laboratorium.
5. Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej przeprowadza, na pisemny
wniosek kontrolowanego przedsiębiorcy lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe
na własny użytek, badania próbki kontrolnej w akredytowanym laboratorium.
6. Wniosek, o którym mowa w ust. 5, składa się w terminie 7 dni, licząc od dnia
doręczenia kontrolowanemu protokołu zawierającego wyniki badań próbek.
7. W przypadku gdy przeprowadzone badania próbki sprężonego gazu ziemnego
(CNG) wykazały, że paliwo to nie spełnia wymagań jakościowych określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 4, badania próbki kontrolnej
przeprowadza się z urzędu.
7a. Badania próbki kontrolnej przeprowadza się z urzędu, jeżeli przeprowadzone
badania próbek paliw stałych wykazały, że:
1) paliwo stałe nie spełnia wymagań jakościowych określonych w przepisach
wydanych na podstawie art. 3a ust. 2 lub
2) wartości parametrów paliwa stałego są niezgodne z parametrami wskazanymi w
świadectwie jakości.
7b. Ocena zgodności wartości parametrów próbki paliwa stałego lub próbki
kontrolnej paliwa stałego z parametrami wskazanymi w świadectwie jakości jest
dokonywana z uwzględnieniem dopuszczalnego poziomu odchylenia wartości
parametrów jakościowych paliw stałych określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 3a ust. 2.
8. Wyniki badań pobranych próbek stosuje się do jakości całej partii paliwa
znajdującego się w zbiorniku, z którego pobrano próbki.
9. Wyniki badań pobranych próbek paliw stałych u przedsiębiorcy
wprowadzającego do obrotu paliwa stałe stosuje się do ilości paliwa stałego, o której
mowa w art. 20 ust. 2 pkt 8a.

art. 23. więcej Art. 23. 1. W przypadku stwierdzenia, w wyniku kontroli, niewłaściwej jakości
paliwa Zarządzający niezwłocznie wyznacza, z zastrzeżeniem ust. 2, przedsiębiorcę,
który dostarczył paliwo do przedsiębiorcy, u którego stwierdzono paliwo niewłaściwej
jakości, w celu przeprowadzenia kontroli.
2. W przypadku braku stacjonarnego zbiornika paliwa u przedsiębiorcy
będącego bezpośrednim dostawcą paliwa do przedsiębiorcy, u którego stwierdzono
paliwo niespełniające wymagań jakościowych określonych w ustawie, inspektor
podejmuje czynności kontrolne w celu ustalenia innego przedsiębiorcy, od którego
pochodzi zakwestionowane paliwo, a posiadającego stacjonarny zbiornik.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że paliwo nie spełnia
wymagań jakościowych określonych w ustawie, Zarządzający, w drodze decyzji,
nakłada na kontrolowanego obowiązek uiszczenia kwoty stanowiącej równowartość
kosztów przeprowadzonych badań próbki przeznaczonej do badań, o której mowa w art. 22 ust. 2.
1a. Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że paliwo stałe nie spełnia
wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3a ust.
2 lub wartości parametrów paliwa stałego są niezgodne z parametrami wskazanymi w
świadectwie jakości, Zarządzający, w drodze decyzji, nakłada na kontrolowanego obowiązek uiszczenia kwoty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych
badań próbki paliwa stałego przeznaczonej do badań i badań próbki kontrolnej oraz
kwoty stanowiącej równowartość kosztów ich pobrania.
2. W przypadku, o którym mowa w art. 22 ust. 5, wojewódzki inspektor
Inspekcji Handlowej pobiera od kontrolowanego zaliczkę w wysokości kosztów
badania próbki kontrolnej po uprzednim wezwaniu go do złożenia tej zaliczki.
3. Jeżeli badanie próbki kontrolnej nie wykaże naruszenia wymagań
jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 2 albo
art. 4 ust. 2, albo art. 5 ust. 2, albo art. 6 ust. 3, uznaje się, że badane paliwo spełnia te
wymagania. W takim przypadku zwraca się kontrolowanemu zaliczkę, o której mowa w ust. 2.
4. Zarządzający ustala wysokość należności pieniężnej, o której mowa w ust. 1,
na podstawie faktury wystawionej przez kierownika akredytowanego laboratorium,
w którym wykonano badania próbki, a w przypadku gdy badania próbki wykonano
w laboratorium prowadzonym przez Inspekcję Handlową – na podstawie ustaleń
kierownika tego laboratorium.
4a. Zarządzający ustala wysokość należności pieniężnej, o której mowa w ust.
1a, na podstawie faktury wystawionej przez kierownika akredytowanego laboratorium
lub innego akredytowanego podmiotu, który dokonał pobrania próbek paliwa stałego,
oraz faktury wystawionej przez kierownika akredytowanego laboratorium, które
wykonało badania próbki paliwa stałego i próbki kontrolnej paliwa stałego.
5. Kontrolowany jest obowiązany uiścić należność pieniężną, o której mowa w
ust. 1 i 1a, na rachunek Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
6. Wpływy z tytułu należności, o których mowa w ust. 1 i 1a, stanowią dochód
budżetu państwa.
7. Należności, o których mowa w ust. 1 i 1a, podlegają ściągnięciu w trybie
przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Akredytowane laboratoria, które nie są prowadzone przez
Zarządzającego, przeprowadzają badania:
1) próbek lub próbek paliw stałych pobranych do badań – na podstawie umowy
zawartej z Zarządzającym;
2) próbek kontrolnych sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub próbek kontrolnych
paliw stałych – na podstawie umowy zawartej z Zarządzającym;
3) pozostałych próbek kontrolnych – na podstawie umowy zawartej
z wojewódzkim inspektorem Inspekcji Handlowej.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, zawierają w szczególności postanowienia
dotyczące liczby próbek przekazywanych do badań, terminu wykonania badań,
sposobu rozliczeń za wykonane badania, odpowiedzialności stron za niedotrzymanie
warunków umowy, okresu jej obowiązywania i warunków rozwiązania.

art. 26. więcej Art. 26. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzeń,
metody badania jakości:
1) paliw ciekłych,
2) biopaliw ciekłych,
3) gazu skroplonego (LPG),
4) sprężonego gazu ziemnego (CNG),
5) lekkiego oleju opałowego, ciężkiego oleju opałowego oraz oleju do silników
statków żeglugi śródlądowej
– biorąc pod uwagę metody określone w odpowiednich normach w tym zakresie.

Art. 26a. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
metody badania jakości:
1) innych paliw odnawialnych,
2) skroplonego gazu ziemnego (LNG)
– odrębnie dla każdego rodzaju paliw, o których mowa w pkt 1 i 2, biorąc pod uwagę
stan wiedzy technicznej, metody określone w odpowiednich normach lub
doświadczenie w stosowaniu tych paliw.

Art. 26b. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia,
metody badania jakości paliw stałych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a lit. a i b,
biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej lub metody określone w odpowiednich normach.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Kierownik akredytowanego laboratorium jest obowiązany do
przekazania właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej oraz
Zarządzającemu, niezwłocznie po zakończeniu badań, protokołu zawierającego
wyniki badań próbek lub próbek paliw stałych z ich analizą.
2. Pozostałości po próbkach i próbkach paliw stałych oraz próbki kontrolne paliw
lub paliw stałych niepoddane badaniom podlegają, na wniosek wojewódzkiego inspektora Inspekcji Handlowej, komisyjnemu zniszczeniu przez akredytowane laboratorium przeprowadzające badania.
3. Pozostałości po próbkach oraz próbki kontrolne sprężonego gazu ziemnego
(CNG) niepoddane badaniom podlegają, na wniosek Zarządzającego, komisyjnemu
zniszczeniu przez akredytowane laboratorium przeprowadzające badania.

art. 28. więcej Art. 28. Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej sporządza i przekazuje
Zarządzającemu roczny raport zawierający analizę wyników kontroli jakości paliw
oraz informacje o przebiegu kontroli i innych podejmowanych działaniach, zgodnie
z programem kontroli sporządzonym na podstawie planu kontroli jakości paliw.

Art. 28a. (uchylony).

art. 29. więcej Art. 29. 1. Zarządzający na podstawie rocznych raportów, o których mowa
w art. 28, sporządza roczny zbiorczy raport dotyczący jakości paliw ciekłych,
biopaliw ciekłych i innych paliw odnawialnych oraz gazu skroplonego (LPG),
sprężonego gazu ziemnego (CNG) i skroplonego gazu ziemnego (LNG).
2. Zarządzający sporządza roczny zbiorczy raport dotyczący zawartości siarki
w następujących paliwach:
1) lekkim oleju opałowym, na podstawie rocznych raportów, o których mowa
w art. 28;
2) ciężkim oleju opałowym, na podstawie rocznego raportu sporządzonego przez
Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, przekazywanego do Prezesa Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku;
3) oleju do silników statków żeglugi śródlądowej, na podstawie rocznego raportu
sporządzonego przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska,
przekazywanego do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku;
4) paliwie żeglugowym, stosowanym w statkach morskich, na podstawie rocznych
raportów sporządzonych przez właściwych terytorialnie Dyrektorów Urzędów
Morskich, przekazywanych do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów zgodnie z odrębnymi przepisami.
3. Zarządzający przedstawia Radzie Ministrów zbiorczy raport, o którym mowa
w ust. 1, corocznie do dnia 31 lipca następnego roku.
4. Zarządzający dostarcza corocznie Komisji Europejskiej roczny zbiorczy
raport, o którym mowa w ust. 2, do dnia 30 czerwca następnego roku.
5. Na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 1, Zarządzający sporządza
corocznie dla Komisji Europejskiej zbiorczy raport dotyczący jakości paliw ciekłych
i biopaliw ciekłych na stacjach paliwowych oraz stacjach zakładowych i przekazuje
go do dnia 31 sierpnia następnego roku.

art. 30. więcej Art. 30. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzór raportu, o którym mowa w art. 29 ust. 1,
2) sposób monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych w celu
sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 29 ust. 5, a w szczególności:
a) sposób doboru stacji paliwowych i stacji zakładowych, w których będzie
dokonywana kontrola, w tym minimalną liczbę tych stacji,
b) okresy monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych,
c) sposób podziału terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do celów
monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych,
d) wzór raportu
– uwzględniając konieczność prewencyjnego oddziaływania Systemu oraz niezbędne
informacje zawarte w sporządzanych raportach.

Art. 30a. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się
przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

Art. 30b. 1. Podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny jest obowiązany, z
uwzględnieniem art. 30e, do dnia 31 grudnia 2020 r. włącznie, zapewnić minimalną
wartość ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw ciekłych,
biopaliw ciekłych, gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG),
skroplonego gazu ziemnego (LNG) lub oleju do silników statków żeglugi śródlądowej,
stosowanych w transporcie, w przeliczeniu na jednostkę energii rozporządzanych
przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej, lub zużywanych
przez ten podmiot na potrzeby własne, oraz energii elektrycznej stosowanej w pojazdach samochodowych, sprzedawanej odbiorcy końcowemu lub zużywanej przez ten podmiot na potrzeby własne, wynoszącą 6%.
2. Wartość ograniczenia, o którym mowa w ust. 1, oblicza się na podstawie
wskaźników emisji gazów cieplarnianych dla poszczególnych paliw lub energii
i wartości energetycznych tych paliw lub energii, określonych w przepisach wydanych
na podstawie art. 30h, w stosunku do emisji gazów cieplarnianych w przeliczeniu na
jednostkę energii z 2010 r.
3. W przypadku benzyn lotniczych oraz paliw typu benzyny lub nafty do silników
odrzutowych stosowanych w statkach w powietrznym ruchu lotniczym do realizacji
Narodowego Celu Redukcyjnego zalicza się wyłącznie biokomponenty zastosowane
w tych paliwach.

Art. 30c. Podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny, mający siedzibę lub
miejsce zamieszkania poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany
niezwłocznie poinformować Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, w formie pisemnej
lub w postaci elektronicznej, o adresie do doręczeń na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej oraz o osobie upoważnionej do reprezentowania tego podmiotu,
w szczególności do odbioru upoważnienia, o którym mowa w art. 30f ust. 2.

Art. 30d. 1. Podmioty realizujące Narodowy Cel Redukcyjny mogą wspólnie
realizować obowiązek, o którym mowa w art. 30b ust. 1.
2. Podmioty realizujące Narodowy Cel Redukcyjny informują Prezesa Urzędu
Regulacji Energetyki o wspólnej realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 30b
ust. 1, w terminie do dnia 31 marca każdego roku.
3. W informacji, o której mowa w ust. 2, należy wskazać:
1) nazwę i adresy siedzib podmiotów, o których mowa w ust. 1, oraz ich adresy do
doręczeń, w przypadku gdy są inne niż adresy ich siedzib, z uwzględnieniem art. 30c;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotów, o których mowa w ust. 1, oraz
numer identyfikacyjny podmiotów w odpowiednich rejestrach państwa obcego,
jeżeli został nadany;
3) rodzaj oraz zakres wykonywanej działalności gospodarczej przez podmioty,
o których mowa w ust. 1;
4) podmiot obowiązany do złożenia sprawozdania rocznego, o którym mowa
w art. 30i ust. 1.
4. Do informacji, o której mowa w ust. 2, każdy z podmiotów dołącza
oświadczenie zawierające oznaczenie miejsca i datę złożenia oraz podpis osoby
uprawnionej do jego reprezentowania o następującej treści:
„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia, oświadczam, że:
1) dane zawarte w informacji są kompletne i zgodne z prawdą;
2) decyduję się na wspólną realizację obowiązku, o którym mowa w art. 30b
ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania
i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2021 r. poz. 133), z następującymi
przedsiębiorcami: ...;
3) znane mi są warunki określone w art. 30b ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r.
o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.”.
Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych zeznań.
5. Informacja, o której mowa w ust. 2, może być sporządzona w postaci
elektronicznej i przesłana za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej,
w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą
elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344).
6. Podmioty realizujące Narodowy Cel Redukcyjny, które wspólnie realizują
obowiązek, o którym mowa w art. 30b ust. 1, składają wspólne sprawozdanie roczne,
o którym mowa w art. 30i ust. 1. Do przekazywania sprawozdania rocznego jest
obowiązany podmiot wskazany w informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 4.

Art. 30e. 1. Podmioty, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. b i c, mogą
przyjąć obowiązek, o którym mowa w art. 30b ust. 1.
2. Podmioty, o których mowa w ust. 1, informują Prezesa Urzędu Regulacji
Energetyki o przyjęciu obowiązku, o którym mowa w art. 30b ust. 1, w terminie do
dnia 31 marca każdego roku.
3. W informacji, o której mowa w ust. 2, należy wskazać:
1) nazwę i adres siedziby podmiotu, o którym mowa w ust. 1, oraz jego adres do
doręczeń, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby, z uwzględnieniem art. 30c;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu, o którym mowa w ust. 1, oraz
numer identyfikacyjny podmiotu w odpowiednich rejestrach państwa obcego,
jeżeli został nadany;
3) rodzaj oraz zakres wykonywanej działalności gospodarczej przez podmiot, o
którym mowa w ust. 1.
4. Do informacji, o której mowa w ust. 2, podmioty, o których mowa w ust. 1,
dołączają oświadczenie zawierające oznaczenie miejsca i datę złożenia oraz podpis
osoby uprawnionej do ich reprezentowania o następującej treści:
1) w przypadku podmiotu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. b:
„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia, wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. –
Kodeks karny, oświadczam, że:
1) dane zawarte w informacji są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w
zakresie obrotu energią elektryczną określone w ustawie z dnia 10 kwietnia
1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 833, z późn. zm.);
3) decyduję się na przyjęcie obowiązku, o którym mowa w art. 30b ust. 1
ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania
jakości paliw (Dz. U. z 2021 r. poz. 133).”.
Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych oświadczeń.;
2) w przypadku podmiotu, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 29 lit. c:
„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia, wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. –
Kodeks karny, oświadczam, że:
1) dane zawarte w informacji są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej w
zakresie obrotu benzynami lotniczymi oraz paliwami typu benzyny lub
nafty do silników odrzutowych określone w ustawie z dnia 10 kwietnia
1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 833, z późn. zm.).”.
Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie
fałszywych oświadczeń.
5. Informacja, o której mowa w ust. 2, może być sporządzona w postaci
elektronicznej i przesłana za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej w
rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną.

Art. 30f. 1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki jest uprawniony do
przeprowadzania kontroli podmiotów realizujących Narodowy Cel Redukcyjny
w zakresie wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 30b ust. 1.
2. Czynności kontrolne wykonują upoważnieni pracownicy Urzędu Regulacji
Energetyki po doręczeniu podmiotowi realizującemu Narodowy Cel Redukcyjny albo
osobie przez niego upoważnionej upoważnienia do przeprowadzenia kontroli.
3. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) imię, nazwisko oraz wskazanie stanowiska służbowego pracownika organu
kontroli uprawnionego do przeprowadzenia kontroli;
2) oznaczenie kontrolowanego;
3) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
4) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
5) wskazanie podstawy prawnej kontroli;
6) oznaczenie organu kontroli;
7) określenie daty i miejsca wystawienia upoważnienia;
8) podpis osoby wystawiającej upoważnienie, z podaniem zajmowanego
stanowiska służbowego;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
4. Kontrola, o której mowa w ust. 1, polega na analizie wyjaśnień oraz
dokumentów przedstawionych przez podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny.
5. Upoważnionym pracownikom, o których mowa w ust. 2, przysługuje prawo
żądania od kontrolowanego podmiotu realizującego Narodowy Cel Redukcyjny:
1) ustnych i pisemnych wyjaśnień, a także przedstawienia dokumentów
dotyczących zapewnienia minimalnej wartości ograniczenia emisji gazów
cieplarnianych w cyklu życia paliw, o której mowa w art. 30b ust. 1;
2) przedstawienia dokumentów umożliwiających sprawdzenie zgodności stanu
faktycznego z wartością obliczoną zgodnie z art. 30b ust. 2.
6. Z przeprowadzonej kontroli sporządza się protokół, który w szczególności
zawiera wnioski oraz pouczenie o sposobie złożenia zastrzeżeń co do jego treści
w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia.
7. W przypadku odmowy podpisania protokołu przez podmiot realizujący
Narodowy Cel Redukcyjny, kontrolujący dokonuje stosownej adnotacji w protokole.
Odmowa podpisania protokołu nie stanowi przeszkody do jego podpisania przez
kontrolującego i realizacji ustaleń kontroli.
8. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki może wezwać podmiot realizujący
Narodowy Cel Redukcyjny do usunięcia uchybień określonych w protokole
w terminie nie krótszym niż 7 dni licząc od dnia otrzymania wezwania.

Art. 30g. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje
Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdanie roczne zawierające informacje
dotyczące ilości gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG),
skroplonego gazu ziemnego (LNG), oleju do silników statków żeglugi śródlądowej,
benzyn lotniczych oraz paliw typu benzyny lub nafty do silników odrzutowych
importowanych oraz sprowadzonych w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego,
sporządzone według kodów CN na podstawie danych z systemów Krajowej
Administracji Skarbowej prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów, w
terminie do 45 dni po zakończeniu roku kalendarzowego.
1a. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje dotyczące
podmiotu, który dokonał importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego gazu
skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego
(LNG), oleju do silników statków żeglugi śródlądowej, benzyn lotniczych oraz paliw
typu benzyny lub nafty do silników odrzutowych, oraz informacje dotyczące podmiotu
będącego właścicielem tego gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego
(CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG), oleju do silników statków żeglugi
śródlądowej, benzyn lotniczych oraz paliw typu benzyna lub nafta do silników odrzutowych.
2. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki corocznie sporządza i przedstawia Radzie
Ministrów, na podstawie sprawozdań rocznych złożonych zgodnie z art. 30i ust. 1
przez podmioty realizujące Narodowy Cel Redukcyjny, zbiorczy raport roczny dla
Komisji Europejskiej, dotyczący ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej, w terminie do dnia 15 lipca roku następującego po roku sprawozdawczym.
3. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki przekazuje Komisji Europejskiej, za
pośrednictwem Europejskiej Agencji Środowiska, raport, o którym mowa w ust. 2, w
terminie do dnia 31 sierpnia roku następującego po roku sprawozdawczym.
4. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowy zakres raportu, o którym mowa w ust. 2, uwzględniając
sprawozdawczość dotyczącą ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia
paliw i energii elektrycznej, a także konieczność zapewnienia kompletności danych
dotyczących tej emisji.

Art. 30h. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
po wydaniu przez Komisję Europejską regulacji określonych w art. 7a
ust. 5 dyrektywy 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października
1998 r. odnoszącej się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniającej
dyrektywę Rady 93/12/EWG (Dz. Urz. UE L 350 z 28.12.1998, str. 58, z późn. zm.;
Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 23, str. 182, z późn. zm.):
1) metodykę obliczania emisji gazów cieplarnianych, w przeliczeniu na jednostkę
energii z paliw innych niż biopaliwa ciekłe oraz z energii elektrycznej przez
podmioty realizujące Narodowy Cel Redukcyjny,
2) wskaźniki emisji gazów cieplarnianych dla poszczególnych paliw oraz energii,
3) emisję gazów cieplarnianych, w przeliczeniu na jednostkę energii z 2010 r.,
4) wartość opałową dla poszczególnych paliw oraz wartość energetyczną energii elektrycznej
– uwzględniając metodykę dotyczącą obliczania ograniczenia emisji gazów
cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej oraz stan wiedzy technicznej.

Art. 30i. 1. Podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny jest obowiązany do
przekazywania Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki sprawozdania rocznego
dotyczącego emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw i energii elektrycznej,
zwanego dalej „sprawozdaniem rocznym”, sporządzanego na podstawie faktur VAT
lub innych dokumentów, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku
sprawozdawczym.
2. Sprawozdanie roczne może być sporządzone w postaci elektronicznej
i przesłane za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, w rozumieniu
art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną.
3. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe dane i wzór sprawozdania rocznego oraz może określić w tym
rozporządzeniu rodzaje innych dokumentów, o których mowa w ust. 1, uwzględniając
sprawozdawczość dotyczącą ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia
paliw i energii elektrycznej, a także konieczność zapewnienia kompletności danych
dotyczących tej emisji.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Kto wytwarza, transportuje, magazynuje lub wprowadza do obrotu
paliwa ciekłe, biopaliwa ciekłe lub inne paliwa odnawialne, gaz skroplony (LPG),
sprężony gaz ziemny (CNG), skroplony gaz ziemny (LNG) lub lekki olej opałowy
niespełniające wymagań jakościowych określonych w ustawie, podlega grzywnie od
50 000 zł do 500 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Tej samej karze podlega ten, kto w stacji zakładowej gromadzi paliwa
wymienione w ust. 1 niespełniające wymagań jakościowych określonych w ustawie.
3. Jeżeli paliwa, o których mowa w ust. 1 lub 2, stanowią mienie znacznej
wartości, sprawca podlega grzywnie od 100 000 zł do 1 000 000 zł lub karze
pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.
4. W przypadku mniejszej wagi sprawca podlega grzywnie od 10 000 zł do 25 000 zł.
5. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1–3 działa nieumyślnie, podlega
grzywnie od 25 000 zł do 250 000 zł.

Art. 31a. (uchylony).

art. 32. więcej Art. 32. Kto, będąc rolnikiem, wytwarza na własny użytek biopaliwo ciekłe
niespełniające wymagań jakościowych określonych w ustawie, podlega grzywnie.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Kto, będąc właścicielem lub użytkownikiem wybranej floty,
wprowadza do obrotu biopaliwo ciekłe stosowane w tej flocie, podlega grzywnie.
2. Kto, będąc właścicielem lub użytkownikiem wybranej floty, stosuje bez
zgłoszenia biopaliwo ciekłe niespełniające wymagań jakościowych, o których mowa
w art. 3 ust. 2 pkt 2, podlega grzywnie.
3. (uchylony)
4. Kto wprowadza do obrotu biopaliwa ciekłe, o których mowa w art. 4 ust. 1,
przeznaczone do stosowania przez podmioty inne niż właściciel lub użytkownik
wybranej floty, podlega grzywnie.
5. (uchylony)
6. (uchylony)

art. 34. więcej Art. 34. 1. Kto wbrew przepisom stosuje ciężki olej opałowy, niespełniający
wymagań jakościowych określonych w ustawie, podlega grzywnie.
2. Kto stosuje olej do silników statków żeglugi śródlądowej, niespełniający
wymagań jakościowych określonych w ustawie, podlega grzywnie.

Art. 34a. 1. Kto wprowadza do obrotu paliwa stałe niezgodnie z art. 7 ust. 7a pkt
1–4, podlega grzywnie od 50 000 zł do 500 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Jeżeli paliwa stałe stanowią mienie znacznej wartości, sprawca podlega
grzywnie od 100 000 zł do 1 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności od
3 miesięcy do 5 lat.
3. W przypadku mniejszej wagi sprawca podlega grzywnie od 10 000 zł do 25 000 zł.
4. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 i 2 działa nieumyślnie, podlega
grzywnie od 25 000 zł do 250 000 zł.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Kto uniemożliwia lub utrudnia inspektorowi przeprowadzenie
kontroli lub usuwa paliwo zabezpieczone w wyniku kontroli, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
2. Kto uniemożliwia lub utrudnia inspektorowi przeprowadzenie kontroli lub
usuwa paliwa stałe zabezpieczone w wyniku kontroli, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 35a. Karze pieniężnej podlega:
1) przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania,
magazynowania lub wprowadzania do obrotu biopaliw ciekłych przeznaczonych
do stosowania w wybranej flocie, który magazynuje to biopaliwo w zbiorniku
nieoznakowanym w sposób określony w art. 8 ust. 1 pkt 3;
2) przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania,
magazynowania lub wprowadzania do obrotu biopaliw ciekłych przeznaczonych
do stosowania w wybranej flocie, który zaopatruje tę flotę w to biopaliwo
z dystrybutora nieoznakowanego w sposób określony w art. 8 ust. 2 pkt 4;
3) właściciel lub użytkownik wybranej floty, który nie wykonuje obowiązku
informowania Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o zmianie
danych zawartych w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 9 ust. 1;
4) (uchylony)
5) przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania
do obrotu na stacjach paliwowych benzyn silnikowych zawierających od 5,0%
do 10,0% objętościowo bioetanolu lub od 15,0% do 22,0% objętościowo eteru
etylo-tert-butylowego lub eteru etylo-tert-amylowego, który nie wykonuje
obowiązku, o którym mowa w art. 9b ust. 1;
6) przedsiębiorca, który nie oznakowuje dystrybutora na stacji paliwowej lub stacji
zakładowej w sposób określony w art. 9b ust. 2 lub w art. 9c;
7) podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny, który nie wykonał obowiązku,
o którym mowa w art. 30b ust. 1;
8) podmiot realizujący Narodowy Cel Redukcyjny, który nie przekazał w terminie
sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 30i ust. 1, lub podał w tym
sprawozdaniu nieprawdziwe dane;
9) przedsiębiorca wprowadzający do obrotu paliwo stałe, który wbrew obowiązkowi:
a) nie wystawia świadectwa jakości albo
b) wystawia świadectwo jakości, w którym wartości parametrów paliwa
stałego są niezgodne ze stanem faktycznym, albo
c) nie przekazuje kopii świadectwa jakości podmiotowi, który nabywa paliwo stałe;
10) przedsiębiorca wprowadzający do obrotu paliwo stałe z przeznaczeniem, o
którym mowa w art. 1 ust. 2, oraz z przeznaczeniem innym niż określone w art.
1 ust. 2, który wbrew obowiązkowi nie przechowuje kopii dokumentów,
o których mowa w art. 6b ust. 1;
11) przedsiębiorca, który nie przestrzega obowiązków, o których mowa w art. 9ca ust. 1–3.

Art. 35b. 1. W przypadku niewykonania obowiązku, o którym mowa w art. 30b
ust. 1, przez podmioty realizujące wspólnie ten obowiązek, karze pieniężnej podlega
ten z podmiotów, który nie zrealizował tego obowiązku.
2. W przypadku nieprzekazania sprawozdania rocznego, o którym mowa
w art. 30i ust. 1, karze pieniężnej podlega podmiot wskazany zgodnie z art. 30d ust. 3 pkt 4.

Art. 35c. 1. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadkach, o których
mowa w art. 35a pkt 1–3, 6, 8 i 11, wynosi 5000 zł.
2. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadku, o którym mowa
w art. 35a pkt 5, wynosi 10% przychodu uzyskanego z wprowadzonych do obrotu na
tej stacji benzyn silnikowych w okresie 30 dni przed dniem rozpoczęcia kontroli.
3. Wysokość kary pieniężnej wymierzonej w przypadku, o którym mowa
w art. 35a pkt 7, oblicza się według wzoru:
K = S × O × W,
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
K – wysokość kary pieniężnej, wyrażoną w złotych [zł],
S – średnią cenę uprawnienia do emisji gazów cieplarnianych notowaną na
giełdach ICE/ECX i EEX na rynku wtórnym spot w ostatnim dniu,
w którym realizowany był obrót uprawnieniami do emisji,
poprzedzającym ostatni dzień roku, w którym podmiot ten nie
zrealizował obowiązku wynikającego z art. 30b ust. 1, w przeliczeniu na
złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank
Polski na ten dzień, wyrażoną w złotych za tonę ekwiwalentu dwutlenku
węgla [zł/tCO2eq],
O – wartość niezrealizowanego obowiązku, o którym mowa w art. 30b
ust. 1, wyrażoną w tonach ekwiwalentu dwutlenku węgla w przeliczeniu
na jednostkę energii [tCO2eq/MJ], z dokładnością do sześciu miejsc po
przecinku,
W – odpowiednio wartość opałową lub energetyczną rozporządzanych przez
dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej lub zużytych
na potrzeby własne paliw ciekłych, biopaliw ciekłych, gazu skroplonego
(LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu
ziemnego (LNG) oraz energii elektrycznej sprzedawanej odbiorcy
końcowemu lub zużywanej na potrzeby własne, liczoną za rok, w którym
podmiot ten nie zrealizował obowiązku wynikającego z art. 30b ust. 1,
wyrażoną w jednostkach energii [MJ].
4. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 3, nie może przekroczyć 15%
przychodu ukaranego podmiotu realizującego Narodowy Cel Redukcyjny,
osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, a jeżeli kara pieniężna związana jest
z działalnością prowadzoną na podstawie koncesji, wysokość kary nie może
przekroczyć 15% przychodu ukaranego podmiotu realizującego Narodowy Cel
Redukcyjny, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.
5. Wysokość kary pieniężnej wymierzanej w przypadkach, o których mowa w
art. 35a pkt 9 i 10, wynosi:
1) od 10 000 zł do 25 000 zł – w przypadku gdy wartość wprowadzanego do obrotu
paliwa stałego nie przekracza kwoty 200 000 zł;
2) od 25 001 zł do 100 000 zł – w przypadku gdy wartość wprowadzanego do obrotu
paliwa stałego przekracza kwotę 200 000 zł.

Art. 35d. 1. Karę pieniężną wymierza:
1) podmiotom, o których mowa w art. 35a w pkt 1–3, 5, 6 i 9–11, wojewódzki
inspektor Inspekcji Handlowej właściwy ze względu na miejsce
przeprowadzenia kontroli,
2) podmiotom, o których mowa w art. 35a w pkt 7 i 8, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki
– w drodze decyzji.
2. W przypadku łącznego niewykonania obowiązków, o których mowa w art. 9b
ust. 2 i art. 9c, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej może wymierzyć łączną
karę pieniężną w wysokości od 5000 zł do 15 000 zł.
3. Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej, ustalając wysokość kary
pieniężnej, o której mowa w ust. 2, uwzględnia dotychczasową działalność w tym
zakresie podmiotu dokonującego naruszenia, wielkość obrotu z tej działalności lub
wartość paliw ciekłych wydanych na stacji zakładowej w roku poprzedzającym rok
przeprowadzenia kontroli.
4. Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej, ustalając wysokość kar
pieniężnych, o których mowa w art. 35c ust. 5, uwzględnia dotychczasową działalność
przedsiębiorcy dokonującego naruszenia, wielkość obrotu z tej działalności lub
wartość paliw stałych wprowadzonych do obrotu przez tego przedsiębiorcę w roku
poprzedzającym rok przeprowadzenia kontroli.

Art. 35e. 1. Wpływy z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 35a
stanowią dochód budżetu państwa.
2. Do egzekucji kar pieniężnych stosuje się przepisy o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.

art. 36. więcej Art. 36. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2002 r. Nr 112,
poz. 982, z późn. zm.) w art. 2 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) kontrola zawartości siarki w ciężkim oleju opałowym stosowanym w instalacjach energetycznego spalania paliw oraz w oleju do silników statków żeglugi śródlądowej,”.

art. 37. więcej Art. 37. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych oraz zapasach obowiązkowych
paliw (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 197, z 2004 r. Nr 42,
poz. 386 oraz z 2005 r. Nr 132, poz. 1110 i Nr 143,
poz. 1201) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 16 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Paliwa ciekłe, z których są tworzone zapasy
obowiązkowe paliw ciekłych, powinny spełniać wymagania jakościowe określone w przepisach o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.”;
2) w art. 19f ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Pobieranie próbek, o którym mowa w ust. 5
pkt 4, odbywa się na zasadach i w trybie określonych w przepisach o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw.”;
3) w art. 19g ust. 7 otrzymuje brzmienie
„7. W przypadkach wymienionych w ust. 1 minister właściwy do spraw gospodarki może,
w drodze rozporządzenia, dopuścić do obrotu
paliwa ciekłe pochodzące z rezerw państwowych lub zapasów obowiązkowych paliw ciekłych, niespełniające wymagań jakościowych określonych w przepisach o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej, w trybie
określonym w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. Nr 169,
poz. 1200), biorąc pod uwagę sytuację na rynku paliw.”.

art. 38. więcej Art. 38. System Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw Ciekłych
i Biopaliw Ciekłych, w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 44, staje się Systemem.

art. 39. więcej Art. 39. Jeżeli obowiązujące przepisy powołują się na przepisy ustawy uchylanej
na podstawie art. 44 albo odsyłają ogólnie do przepisów tej ustawy, stosuje się w tym
zakresie właściwe przepisy niniejszej ustawy.

art. 40. więcej Art. 40. Do dnia 31 grudnia 2006 r. badania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych wykonywane na
podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 44, mogą być także wykonywane przez akredytowane laboratoria prowadzone przez Inspekcję Handlową.

art. 41. więcej Art. 41. Do spraw wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

art. 42. więcej Art. 42. Pierwszy zbiorczy raport dotyczący zawartości siarki, o którym mowa w art. 29 ust. 2, Zarządzający dostarczy Komisji Europejskiej do dnia 30 czerwca 2008 r.

art. 43. więcej Art. 43. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy,
o której mowa w art. 44, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów
wykonawczych wydanych na podstawie niniejszej ustawy.

art. 44. więcej Art. 44. Traci moc ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o systemie monitorowania
i kontrolowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych (Dz. U. poz. 293 i 1808).

art. 45. więcej Art. 45. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., z wyjątkiem
art. 40, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.