Ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref
ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania takimi
strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terenie działalności
gospodarczej.

art. 2. więcej Art. 2. Specjalną strefą ekonomiczną, zwaną dalej „strefą”, jest
wyodrębniona zgodnie z przepisami ustawy, niezamieszkała część terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, na której terenie może być prowadzona działalność
gospodarcza na zasadach określonych ustawą.

art. 3. więcej Art. 3. Strefa może być ustanowiona w celu przyspieszenia rozwoju
gospodarczego części terytorium kraju, w szczególności przez:
1) rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej;
2) rozwój nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz ich
wykorzystanie w gospodarce narodowej;
3) rozwój eksportu;
4) zwiększenie konkurencyjności wytwarzanych wyrobów i świadczonych usług;
5) zagospodarowanie istniejącego majątku przemysłowego i infrastruktury
gospodarczej;
6) tworzenie nowych miejsc pracy;
7) zagospodarowanie niewykorzystanych zasobów naturalnych z zachowaniem
zasad równowagi ekologicznej.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
gospodarki, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. W rozporządzeniu tym
określa się:
1) nazwę, teren i granice strefy,
2) zarządzającego strefą, zwanego dalej „zarządzającym”,
3) okres, na jaki ustanawia się strefę
– biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia realizacji celów, o których mowa
w art. 3, na terenie obejmowanym strefą.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia wniosek, o którym
mowa w ust. 1, po uzyskaniu opinii zarządu województwa oraz zgody rady gminy
właściwej ze względu na położenie strefy.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki dołącza do wniosku, o którym
mowa w ust. 1, analizę przewidywanych skutków społecznych i ekonomicznych
ustanowienia strefy.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawane
zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
2) maksymalną wielkość pomocy publicznej, którą można udzielić
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na
podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
3) warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcy prowadzącemu
działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym
mowa w art. 16 ust. 1,
4) warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie
strefy, a także ich minimalną wysokość,
5) koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej
dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie, o którym mowa w art. 16
ust. 1, po dniu 31 grudnia 2000 r.,
6) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej na
dzień uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1
– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia zgodności udzielonej pomocy
z prawem Unii Europejskiej.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Strefa może być ustanowiona, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wyłącznie
na gruntach stanowiących własność zarządzającego, Skarbu Państwa,
jednoosobowej spółki Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego albo
związku komunalnego lub będących w użytkowaniu wieczystym zarządzającego
albo jednoosobowej spółki Skarbu Państwa.
2. Strefa może być ustanowiona także, jeżeli nabycie przez zarządzającego lub
jednostkę samorządu terytorialnego prawa do gruntów, o którym mowa w ust. 1,
wynika z umowy zobowiązującej, która przewiduje ustanowienie strefy jako
jedyny warunek nabycia.
3. Część strefy może obejmować grunty stanowiące własność lub
użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w ust. 1, za ich zgodą,
w przypadku gdy:
1) (uchylony)
2) (uchylony)
2a) (uchylony)
3) (uchylony)
4) pełna realizacja rozpoczętej inwestycji będzie wymagała zwiększenia terenu
strefy o nie więcej niż 2 ha.
4. (uchylony)

Art. 5a. 1. Rada Ministrów, mając na względzie realizację celów, o których
mowa w art. 3, może, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki,
w drodze rozporządzenia, znieść strefę przed upływem okresu, na jaki została ona
ustanowiona, połączyć strefy, z tym że łączny obszar wszystkich stref nie może
przekroczyć 25 tys. ha.
1a. (uchylony)
2. Zniesienie strefy nie może nastąpić w okresie, w którym pozostaje w mocy
choćby jedno zezwolenie wydane na podstawie art. 16 ust. 1.
3. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się, gdy obszar, na którym
przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia, zostanie włączony do obszaru innej strefy z zachowaniem prawa przedsiębiorcy do zwolnień podatkowych na dotychczasowych warunkach.
4. Zmniejszenie obszaru strefy nie może dotyczyć nieruchomości, na których
prowadzona jest działalność na podstawie zezwolenia wydanego zgodnie z art. 16
ust. 1, chyba że przedsiębiorca prowadzący tam działalność na podstawie
zezwolenia wyrazi na to zgodę.
5. (uchylony)

art. 6. więcej Art. 6. 1. Zarządzającym może być wyłącznie spółka akcyjna lub spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Skarb Państwa albo samorząd
województwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym
zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników.
2. (uchylony)
3. (uchylony)

Art. 6a. 1. Pełnienia funkcji członka zarządu spółki będącej zarządzającym
nie można łączyć z zatrudnieniem u przedsiębiorcy prowadzącego działalność
gospodarczą na terenie danej strefy lub przedsiębiorcy korzystającego ze wsparcia
nowej inwestycji na podstawie decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia
10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162, z 2019 r. poz.
1495 oraz z 2020 r. 1086), bez względu na podstawę prawną zatrudnienia.
2. Zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, nie można podjąć w okresie roku od
dnia zaprzestania pełnienia funkcji członka zarządu spółki będącej zarządzającym.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym, w
stosunku do której Skarb Państwa posiada większość głosów, które mogą być
oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, powołuje się nie
więcej niż 6 osób, w tym:
1) po jednym przedstawicielu: ministra właściwego do spraw gospodarki,
ministra właściwego do spraw finansów publicznych, ministra właściwego do
spraw aktywów państwowych oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów – jako przedstawicieli Skarbu Państwa;
2) nie więcej niż dwóch przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego,
których udział w kapitale zakładowym tej spółki jest największy.
1a. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym, w stosunku do
której samorząd województwa posiada większość głosów, które mogą być oddane
na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, powołuje się nie więcej
niż 5 osób, w tym:
1) dwóch przedstawicieli samorządu województwa;
2) przedstawiciela ministra właściwego do spraw gospodarki;
3) nie więcej niż dwóch przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego,
z wyłączeniem samorządu województwa, których udział w kapitale
zakładowym tej spółki jest największy.
1b. (uchylony)
2. Do składu rady nadzorczej, o której mowa w ust. 1 i 1a, nie może być
powołana osoba, która jest członkiem rady nadzorczej, zarządu lub pracownikiem
przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy lub
przedsiębiorcy korzystającego ze zwolnienia od podatku dochodowego na
podstawie decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o
wspieraniu nowych inwestycji, lub pozostaje z takim przedsiębiorcą w
powiązaniach w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, 1492 i 1565).

art. 8. więcej Art. 8. 1. Do zadań zarządzającego należy prowadzenie – zgodnie z planem
rozwoju strefy określonym w art. 9, regulaminem strefy, o którym mowa w art. 10,
oraz przepisami prawa – działań zmierzających do rozwoju działalności
gospodarczej prowadzonej na terenie strefy, a w szczególności:
1) umożliwianie, na podstawie umowy, przedsiębiorcom prowadzącym
działalność na terenie strefy używania i korzystania ze składników mienia
położonych na obszarze strefy, których zarządzający jest właścicielem lub
posiadaczem zależnym;
2) gospodarowanie w sposób ułatwiający prowadzenie działalności
gospodarczej na terenie strefy urządzeniami infrastruktury gospodarczej
i technicznej oraz innymi składnikami mienia, których zarządzający jest
właścicielem lub posiadaczem zależnym;
3) świadczenie, na podstawie umowy, przedsiębiorcom prowadzącym
działalność na obszarze strefy usług oraz tworzenie warunków do świadczenia
usług przez osoby trzecie;
4) prowadzenie działań promujących podejmowanie działalności gospodarczej
w strefie;
5) podejmowanie działań zmierzających do powstawania klastrów;
6) współpraca w zakresie uwzględniania w procesie kształcenia potrzeb rynku
pracy w strefie:
a) ze szkołami ponadpodstawowymi, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2
ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2020 r.
poz. 910 i 1378),
b) z uczelniami lub federacjami podmiotów systemu szkolnictwa wyższego
i nauki w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o
szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875 i
1086).
2. Zarządzający może zbywać przysługujące mu prawo własności
nieruchomości i użytkowania wieczystego gruntów położonych na terenie strefy,
jeżeli jest to zgodne z planem rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9.
Zarządzającemu służy prawo pierwokupu w zakresie prawa własności
i użytkowania wieczystego położonych na obszarze strefy nieruchomości.
3. Zarządzający realizując zadania określone planem rozwoju strefy, o którym
mowa w art. 9, może zlecać osobom trzecim wykonanie niektórych zadań, o
których mowa w ust. 1.
4. Organ właściwy na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.
o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65, 284, 471 i 782) może
zlecić zarządzającemu w drodze umowy przygotowanie nieruchomości do
sprzedaży oraz zorganizowanie i przeprowadzenie przetargu na zbycie tej
nieruchomości.

Art. 8a. 1. Zarządzający będący podmiotem, o którym mowa w art. 4 pkt 3
ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. poz.
2019 oraz z 2020 r. poz. 288, 1492 i 1517), udzielając zamówienia, o którym
mowa w art. 11 ust. 5 pkt 9 tej ustawy, którego wartość jest równa lub
przekracza kwotę 130 000 złotych, zamieszcza ogłoszenie o udzielanym
zamówieniu na swojej stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej.
2. Zamówienie, o którym mowa w ust. 1, jest udzielane w sposób
zapewniający zachowanie przejrzystości i równego traktowania podmiotów
zainteresowanych wykonaniem zamówienia oraz z uwzględnieniem okoliczności
mogących mieć wpływ na jego udzielenie.
3. Zarządzający nie udostępnia informacji związanych z zamówieniem, o
którym mowa w ust. 1, stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu
ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1010 i 1649), jeżeli podmiot zainteresowany wykonaniem
zamówienia, nie później niż przed zawarciem umowy o wykonanie tego
zamówienia, zastrzegł, że nie mogą być one udostępniane.
4. Zarządzający zamieszcza niezwłocznie na swojej stronie podmiotowej
Biuletynu Informacji Publicznej informację o udzieleniu zamówienia, o którym
mowa w ust. 1, podając nazwę albo imię i nazwisko podmiotu, z którym zawarł
umowę o wykonanie zamówienia, albo informację o nieudzieleniu tego
zamówienia.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki ustala, w drodze
rozporządzenia, plan rozwoju strefy, uwzględniając analizę, o której mowa w art. 4 ust. 3.
2. Plan rozwoju strefy określa w szczególności cele ustanowienia strefy,
działania służące osiągnięciu tych celów oraz obowiązki zarządzającego dotyczące
działań zmierzających do osiągnięcia celów ustanowienia strefy i terminy
wykonania tych obowiązków.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Sposób wykonywania zarządu strefą przez zarządzającego określa
regulamin strefy.
2. Regulamin strefy wydaje zarządzający. Wydanie oraz zmiana regulaminu
strefy wymaga zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw gospodarki.
3. Zarządzający doręcza regulamin strefy przedsiębiorcom prowadzącym
działalność na terenie strefy przy zawarciu umów, o których mowa w art. 8 ust. 1
pkt 1 i 3, a także podaje regulamin do wiadomości publicznej.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Przedsiębiorcy prowadzący działalność na terenie strefy mogą
powołać radę strefy.
2. Rada strefy może przedstawiać opinie i wnioski w sprawach dotyczących
prowadzenia działalności na terenie strefy i jej rozwoju.
3. Organizację i tryb działania rady strefy określa opracowany i uchwalony
przez radę regulamin.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na
terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby
prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od
podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o
podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym
od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość
tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w
przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.
2. W przypadku gdy przedsiębiorca posiada co najmniej dwa zezwolenia, o
których mowa w art. 16 ust. 1, przyjmuje się, że rozliczenie pomocy publicznej
następuje zgodnie z kolejnością wydawania zezwoleń.
3. Rozliczenie pomocy publicznej przyznanej przedsiębiorcy na podstawie
zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, ma zastosowanie wyłącznie do
zezwolenia, w ramach którego realizowana jest inwestycja i w oparciu o tę
inwestycję prowadzona jest działalność gospodarcza.

Art. 12a. 1. Przedsiębiorcy korzystający z pomocy publicznej, udzielanej
zgodnie z ustawą, obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych – przechowują
księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty, a przedsiębiorcy korzystający
z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, z tytułu tworzenia nowych
miejsc pracy – dodatkowo przechowują dokumenty związane z poborem podatków
oraz innych dochodów budżetu państwa, a także przychodów państwowych
funduszy celowych.
2. Księgi oraz dokumenty określone w ust. 1 są przechowywane do czasu
upływu okresu przedawnienia roszczeń związanych ze zwrotem pomocy publicznej.

Art. 12b. 1. W przypadku cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 16
ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu pomocy publicznej, udzielonej
zgodnie z ustawą. Do dnia zwrotu tej pomocy przedsiębiorcy nie może zostać
udzielone nowe zezwolenie.
2. W przypadku cofnięcia albo stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia,
o którym mowa w art. 16 ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje
naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla przedsiębiorcy w sprawach
podatku dochodowego kopię wydanej decyzji w terminie 14 dni, licząc od dnia,
w którym decyzja ta stała się prawomocna.
3. W przypadku cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
naczelnik urzędu skarbowego, o którym mowa w ust. 2, określa w drodze decyzji
kwotę pomocy publicznej podlegającą zwrotowi pomniejszoną odpowiednio
o kwotę podatku należnego, o którym mowa w art. 21 ust. 5c ustawy z dnia 26 lipca
1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426,
1291, 1428, 1492 i 1565) albo art. 17 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych.
4. W kwocie pomocy publicznej podlegającej zwrotowi, o której mowa w ust.
3, uwzględnia się odsetki liczone jak dla zaległości podatkowych. W odniesieniu
do pomocy publicznej wynikającej ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 5c
pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i
art. 17 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych, odsetki liczone są za okres od dnia udzielenia pomocy publicznej do
dnia wydania decyzji o uchyleniu, a zakresie pozostałej pomocy publicznej
podlegającej zwrotowi do dnia jej zwrotu. W odniesieniu do pomocy publicznej
wynikającej ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 5c pkt 2 ustawy z dnia 26
lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 17 ust. 6 pkt 2
ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetek
nie nalicza się.

Art. 12c. Roszczenia związane ze zwrotem pomocy publicznej, udzielanej
zgodnie z ustawą, przedawniają się z upływem 10 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym przedsiębiorca skorzystał z tej pomocy.

art. 13. więcej Art. 13. (uchylony).

art. 14. więcej Art. 14. (uchylony).

art. 15. więcej Art. 15. 1. Na wniosek zarządzającego starosta, wykonujący zadania
z zakresu administracji rządowej, właściwy ze względu na położenie strefy może,
za zgodą wojewody, powierzyć zarządzającemu prowadzenie, w tym wydawanie
decyzji administracyjnych w pierwszej instancji, następujących spraw z zakresu
prawa budowlanego dotyczących terenu strefy: wydawanie decyzji o pozwoleniu
na budowę, przenoszenie pozwolenia na budowę na inną osobę, orzekanie o utracie
ważności pozwolenia na budowę, przyjmowanie zawiadomień o zakończeniu
budowy, wydawanie pozwoleń na użytkowanie obiektu budowlanego, udzielanie
pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części,
nakazanie przeprowadzenia kontroli obiektu budowlanego i żądanie
przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego obiektu budowlanego.
2. Na wniosek zarządzającego rada gminy właściwej ze względu na położenie
strefy może upoważnić zarządzającego do wydawania decyzji w sprawach
ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczących terenów
położonych w strefie.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie
z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie
danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej
„zezwoleniem”.
2. Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki
dotyczące w szczególności:
1) zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności
gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby
pracowników;
2) dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości
przewyższającej określoną kwotę;
3) terminu zakończenia inwestycji;
4) maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich
kosztów kwalifikowanych pracy;
5) wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 – w przypadku, gdy inwestycja
będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie
wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.
3. (uchylony)
4. Minister właściwy do spraw gospodarki cofa i zmienia zezwolenie.
Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 2–4.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki zasięga opinii zarządzającego
strefą przed wydaniem decyzji w sprawie cofnięcia lub zmiany zezwolenia.
6. Do postępowania w sprawie cofania i zmiany zezwolenia stosuje się
przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, 695 i 1298).

art. 17. więcej Art. 17. (uchylony).

Art. 17a. (uchylony).

art. 18. więcej Art. 18. Minister właściwy do spraw gospodarki przeprowadza kontrolę
działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w zakresie i na zasadach
określonych w art. 40 oraz rozdziale 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo
przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292, 1495 oraz z 2020 r. poz. 424 i 1086).

art. 19. więcej Art. 19. 1. Zezwolenie wygasa z upływem okresu, na jaki została
ustanowiona strefa.
2. (uchylony)
3. Zezwolenie może być cofnięte albo zakres lub przedmiot działalności
określony w zezwoleniu może zostać ograniczony, jeżeli przedsiębiorca:
1) zaprzestał na terenie strefy prowadzenia działalności gospodarczej, na którą
posiadał zezwolenie, lub
2) rażąco uchybił warunkom określonym w zezwoleniu, lub
3) nie usunął uchybień stwierdzonych w toku kontroli, o której mowa w art. 18,
w terminie do ich usunięcia wyznaczonym w wezwaniu ministra właściwego
do spraw gospodarki, lub
4) wystąpił z wnioskiem o cofnięcie zezwolenia albo ograniczenie zakresu lub
przedmiotu działalności określonego w zezwoleniu.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki może, na wniosek przedsiębiorcy,
po zasięgnięciu opinii zarządzającego strefą, zmienić zezwolenie, przy czym
zmiana nie może:
1) dotyczyć obniżenia poziomu zatrudnienia, określonego w zezwoleniu w dniu
jego udzielenia, o więcej niż 20%;
2) skutkować zwiększeniem pomocy publicznej;
3) dotyczyć spełnienia wymagań odnoszących się do inwestycji realizowanej na
gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów
innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki stwierdza wygaśnięcie zezwolenia
na wniosek przedsiębiorcy, który:
1) nie skorzystał z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, na
podstawie tego zezwolenia – jeśli przedsiębiorca posiada wyłącznie jedno
zezwolenie, lub
2) nie osiągnął przychodów oraz nie korzystał ze zwolnienia w ramach
zezwolenia, w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku
dochodowym od osób fizycznych lub ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o
podatku dochodowym od osób prawnych, z inwestycji, na którą zostało
wydane zezwolenie – jeśli przedsiębiorca posiada więcej niż jedno
zezwolenie, lub
3) skorzystał z pomocy publicznej udzielonej zgodnie z ustawą i spełnił
wszystkie warunki określone w zezwoleniu oraz warunki udzielania pomocy
publicznej, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.
6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 5, przedsiębiorca dołącza oświadczenie
o nieskorzystaniu z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, na podstawie
zezwolenia, którego wniosek dotyczy, albo o nieosiągnięciu przychodów
z inwestycji, na którą zostało wydane zezwolenie, albo oświadczenie o realizacji
warunków udzielenia pomocy publicznej, o których mowa w ust. 5.
7. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, składa się pod rygorem
odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści:
„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności
karnej za składanie fałszywych zeznań.

Art. 19a. (uchylony).

art. 20. więcej Art. 20. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze
rozporządzenia, powierzyć zarządzającemu:
1) (uchylony)
2) wykonywanie, w jego imieniu, kontroli realizacji warunków zezwolenia
– uwzględniając potrzebę zapewnienia właściwego funkcjonowania strefy.
1a. (uchylony)
2. W przypadku powierzenia zarządzającemu wykonania bieżącej kontroli,
o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest on upoważniony do dokonywania czynności
kontrolnych przewidzianych dla organu koncesyjnego w przepisach o
koncesjonowaniu działalności gospodarczej w zakresie ustalonym
w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1.
3. Zarządzający niezwłocznie zawiadamia ministra właściwego do spraw
gospodarki o powstaniu okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 3, i może
występować do ministra właściwego do spraw gospodarki z wnioskiem o cofnięcie
zezwolenia, ograniczenie jego zakresu lub przedmiotu działalności określonego
w zezwoleniu.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki jest upoważniony do kontroli
zarządzającego w zakresie realizacji zadań powierzonych na podstawie
rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, oraz zadań, o których mowa w art. 8, na zasadach określonych w rozdziale 4 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji.

art. 21. więcej Art. 21. W ustawie z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 1933 r. Nr 24, poz. 202, z 1988 r. Nr 41, poz. 325 i z 1990 r. Nr 79, poz. 466) dodaje się art. 3a w brzmieniu:
„Art. 3a. Decyzję w sprawie zezwolenia na nabycie nieruchomości położonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ustanowionej na podstawie odrębnych przepisów, wydaje się w terminie miesiąca od dnia złożenia wniosku przez stronę.”

art. 22. więcej Art. 22. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. Nr 12, poz. 114, z 1981 r. Nr 24, poz. 124, z 1982 r. Nr 16, poz. 125, z 1983 r. Nr 6, poz. 35 i Nr 44, poz. 203, z 1984 r. Nr 54, poz. 275, z 1985 r. Nr 14, poz. 60 i Nr 23, poz. 100, z 1986 r. Nr 39, poz. 193, z 1988 r. Nr 20, poz. 135 i Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 72, poz. 422 i Nr 86, poz. 504, z 1991 r. Nr 75, poz. 332 i Nr 91, poz. 408 oraz z 1992 r. Nr 24, poz. 101) po art. 60¹ dodaje się art. 60² w brzmieniu:
„Art. 60². Kto prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej bez wymaganego zezwolenia, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.”

art. 23. więcej Art. 23. W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31, Nr 101, poz. 444 i z 1992 r. Nr 21, poz. 86) w art. 7 w ust. 1 dodaje się pkt 12 w brzmieniu:
„12) grunty, budowle i budynki położone na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, których właścicielem lub użytkownikiem wieczystym jest zarządzający strefą lub które służą do prowadzenia, na podstawie zezwolenia, działalności gospodarczej na terenie strefy.”

art. 24. więcej Art. 24. 1. Z dniem wejścia w życie przepisów, o których mowa w art. 4
ust. 1, minister właściwy do spraw Skarbu Państwa przejmuje czynności
i uprawnienia w stosunku do spółki ustanowionej zarządzającym, wykonywane
przed tym dniem w imieniu Skarbu Państwa przez inny organ administracji
rządowej, z tym że o udostępnieniu akcji lub udziałów należących do Skarbu
Państwa takiej spółki, powstałej z przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego
na podstawie ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych (Dz. U. poz. 298, z późn. zm.), postanawia minister właściwy do
spraw Skarbu Państwa, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw
gospodarki.
2. Do powstałej na podstawie ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw
państwowych spółki będącej zarządzającym nie stosuje się art. 17, art. 19 ust. 1
zdanie drugie, art. 23 ust. 1–3, art. 24, 28 i 29 ustawy o prywatyzacji
przedsiębiorstw państwowych.
3. Organ administracji rządowej właściwy w sprawach gospodarki gruntami
w odniesieniu do gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub wójt
(burmistrz, prezydent miasta) w odniesieniu do gruntów stanowiących własność
gminy może wnieść do spółki będącej zarządzającym prawo własności gruntów,
których użytkownikiem wieczystym jest ta spółka, lub gruntów, które pozostawały
w użytkowaniu wieczystym przedsiębiorstwa państwowego likwidowanego w celu
wniesienia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa do
spółki. Wniesienie prawa własności gruntów, które pozostawały w użytkowaniu wieczystym likwidowanego przedsiębiorstwa państwowego, następuje w porozumieniu z organem założycielskim przedsiębiorstwa. W przypadkach określonych w niniejszym ustępie prawo użytkowania wieczystego wygasa z chwilą wniesienia
prawa własności gruntu do spółki będącej zarządzającym.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Zarządzający jest zwolniony od opłaty skarbowej z tytułu nabycia
lub zbycia praw do nieruchomości położonych na terenie strefy.
2. (uchylony)

art. 26. więcej Art. 26. Rada Ministrów przedstawia Sejmowi informację o realizacji
ustawy, wraz ze sprawozdaniem z wykonania budżetu.

art. 27. więcej Art. 27. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia,
z wyjątkiem przepisu art. 15, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.