Art. 4. 1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw
gospodarki, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. W rozporządzeniu tym
określa się:
1) nazwę, teren i granice strefy,
2) zarządzającego strefą, zwanego dalej „zarządzającym”,
3) okres, na jaki ustanawia się strefę
– biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia realizacji celów, o których mowa
w art. 3, na terenie obejmowanym strefą.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia wniosek, o którym
mowa w ust. 1, po uzyskaniu opinii zarządu województwa oraz zgody rady gminy
właściwej ze względu na położenie strefy.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki dołącza do wniosku, o którym
mowa w ust. 1, analizę przewidywanych skutków społecznych i ekonomicznych
ustanowienia strefy.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawane
zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
2) maksymalną wielkość pomocy publicznej, którą można udzielić
przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na
podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
3) warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcy prowadzącemu
działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym
mowa w art. 16 ust. 1,
4) warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie
strefy, a także ich minimalną wysokość,
5) koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej
dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie, o którym mowa w art. 16
ust. 1, po dniu 31 grudnia 2000 r.,
6) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej na
dzień uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1
– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia zgodności udzielonej pomocy
z prawem Unii Europejskiej.

Ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych art. 4

DODAJ