Ustawa z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady nawiązywania stosunku służbowego,
2) przebieg służby,
3) korpusy i stopnie służbowe,
4) obowiązki i prawa,
5) uposażenie i inne świadczenia pieniężne,
6) odpowiedzialność dyscyplinarną
– funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu
Wojskowego.

art. 2. więcej Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) „SKW” – należy przez to rozumieć Służbę Kontrwywiadu Wojskowego;
2) „SWW” – należy przez to rozumieć Służbę Wywiadu Wojskowego.

art. 3. więcej Art. 3. Funkcjonariuszem SKW albo SWW może być osoba:
1) posiadająca obywatelstwo polskie;
2) korzystająca z pełni praw publicznych;
3) wykazująca nieskazitelną postawę moralną, obywatelską i patriotyczną;
4) dająca rękojmię zachowania tajemnicy stosownie do wymogów określonych
w przepisach o ochronie informacji niejawnych;
5) posiadająca co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe i określone
kwalifikacje zawodowe oraz zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia służby.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Ustala się następujące kategorie zdolności do służby w SKW i SWW:
1) Z/SKW – zdolny do służby w SKW;
2) Z/SWW – zdolny do służby w SWW;
3) N/SKW – trwale albo czasowo niezdolny do służby w SKW;
4) N/SWW – trwale albo czasowo niezdolny do służby w SWW.
2. Zdolność fizyczną i psychiczną kandydatów do służby w SKW i SWW ustala
wojskowa komisja lekarska, zwana dalej „komisją lekarską”.
2a. Komisja lekarska jest również właściwa w sprawach:
1) uznania funkcjonariusza, funkcjonariusza zwolnionego ze służby, emeryta
i rencisty policyjnego za inwalidę oraz uznania go za niezdolnego do
samodzielnej egzystencji, a także związku śmierci funkcjonariusza,
funkcjonariusza zwolnionego ze służby, emeryta i rencisty policyjnego ze
służbą;
2) kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu
choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.
2b. Komisja lekarska może skierować funkcjonariusza na badanie
specjalistyczne, psychologiczne oraz zlecić wykonanie badań dodatkowych
w wyznaczonym terminie.
2c. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie
pozwalają na wydanie orzeczenia, a z aktualnej wiedzy medycznej wynika, że do
wydania orzeczenia niezbędna jest obserwacja w podmiocie leczniczym, komisja
lekarska może skierować funkcjonariusza na taką obserwację. Obserwacja
w podmiocie leczniczym może nastąpić po wyrażeniu zgody przez funkcjonariusza.
3. Orzeczenie o zaliczeniu danej osoby do jednej z kategorii, o których mowa
w ust. 1, właściwa komisja lekarska wydaje na podstawie badania lekarskiego
fizycznej i psychicznej zdolności tej osoby do służby, a w razie potrzeby – również
obserwacji w podmiocie leczniczym.
3a. Od orzeczenia komisji lekarskiej przysługuje odwołanie do komisji lekarskiej
wyższego stopnia w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
3b. W przypadku orzeczenia niezdolności do służby komisja lekarska orzeka
również o grupie inwalidzkiej w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego
Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby
Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin.
3c. Kontrola prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby polega na sprawdzeniu prawidłowości ustalenia okresu zwolnienia
od zajęć służbowych z powodu przebywania na zwolnieniu lekarskim.
3d. W przypadku ustalenia wcześniejszej daty ustania przyczyny będącej
podstawą zwolnienia od zajęć służbowych niż orzeczona w zaświadczeniu lekarskim
zaświadczenie to traci ważność za okres od tej daty, jednak nie wcześniej niż od dnia
badania lekarskiego przeprowadzonego przez komisję lekarską.
3e. W przypadku gdy funkcjonariusz nie poddaje się badaniom lekarskim lub
uniemożliwia ich przeprowadzenie lub nie dostarcza wyników badań lekarskich mimo
wezwania komisji lekarskiej, zaświadczenie lekarskie traci ważność od dnia
następującego po terminie wskazanym w wezwaniu.
3f. W przypadkach, o których mowa w ust. 3d i 3e, komisja lekarska orzeka
o zdolności funkcjonariusza do służby i informuje o tym lekarza wystawiającego
zaświadczenie lekarskie.
3g. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego polega na
ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonego zwolnienia od zajęć służbowych,
w tym w razie konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem lub innym
chorym członkiem rodziny lub zwolnienia w wyniku decyzji wydanej przez właściwy
organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zwalczaniu chorób
zakaźnych albo o zwalczaniu gruźlicy, nie wykonuje pracy zarobkowej lub nie
wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w inny sposób niezgodny z jego celem.
3h. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości wykorzystania zwolnienia
lekarskiego komisja lekarska niezwłocznie zawiadamia przełożonego funkcjonariusza
o dokonanym ustaleniu.
4. Do komisji lekarskiej kierują z urzędu lub na wniosek zainteresowanego:
1) Szef SKW albo Szef SWW – kandydatów do służby odpowiednio w SKW albo SWW;
2) Szef SKW albo Szef SWW – podległych sobie funkcjonariuszy;
3) sąd, prokurator albo inny organ, przed którym toczy się postępowanie
w sprawach o przestępstwo lub wykroczenie, jeżeli orzeczenie komisji lekarskiej
jest niezbędne w postępowaniu karnym lub w postępowaniu w sprawach o
wykroczenie;
4) Minister Obrony Narodowej – wszystkich funkcjonariuszy.
5. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrami właściwymi do
spraw wewnętrznych, zabezpieczenia społecznego i zdrowia, określi, w drodze
rozporządzenia:
1) właściwość i tryb postępowania komisji lekarskich w sprawach, o których mowa
w ust. 2, 2a i 4;
2) wykaz chorób i ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do służby
w SKW i SWW;
3) tryb kierowania do komisji lekarskich;
4) szczegółowe warunki orzekania w sprawach, o których mowa w ust. 2, 2a i 4;
5) właściwość organów i tryb uchylania orzeczeń w ramach nadzoru.
6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, należy w szczególności
uwzględnić niezbędną dokumentację medyczną i inne dokumenty mogące stanowić
podstawę orzeczenia, niezbędne elementy orzeczeń i wzory orzeczeń, możliwość
składania sprzeciwów przez członków komisji lekarskich, a także zatwierdzania
orzeczeń przez komisje lekarskie wyższego szczebla.

Art. 4a. 1. Funkcjonariusz pełniący służbę w jednostkach, o których mowa
w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 687), po
powrocie do kraju podlega bezpłatnym badaniom lekarskim i psychologicznym.
2. W przypadku odniesienia ran, kontuzji, urazu psychicznego lub schorzenia
przez funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, lub ze względu na jego stan
psychofizyczny zgodnie ze wskazaniami lekarza funkcjonariusz może być skierowany
na bezpłatny turnus leczniczo-profilaktyczny wraz z pełnoletnim najbliższym
członkiem rodziny w rozumieniu art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r.
o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 i 1726).
3. Turnus leczniczo-profilaktyczny trwa 14 dni kalendarzowych i obejmuje
działania leczniczo-rehabilitacyjne i profilaktykę zdrowotną, w tym profilaktykę psychologiczną.
4. Kolejny pobyt funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, na turnusie
leczniczo-profilaktycznym po tym samym uczestnictwie w działaniach poza
granicami państwa może odbyć się pod warunkiem poddania się leczeniu
specjalistycznemu, ambulatoryjnemu lub stacjonarnemu albo konsultacji
specjalistycznej zakończonej wskazaniem uczestnictwa w turnusie leczniczo-
-profilaktycznym jako niezbędnym do kontynuacji leczenia.
5. Osoby skierowane na turnus leczniczo-profilaktyczny mogą skorzystać
z prawa do turnusu leczniczo-profilaktycznego w trakcie pełnienia służby przez
funkcjonariusza.
6. Pełne koszty uczestnictwa w turnusie leczniczo-profilaktycznym
funkcjonariusza oraz 50% kosztów uczestnictwa pełnoletniego najbliższego członka
rodziny pokrywa się z budżetu państwa z części pozostającej w dyspozycji Ministra
Obrony Narodowej.
7. Skierowanie na badania, o których mowa w ust. 1, zawiera następujące dane
funkcjonariusza:
1) imię i nazwisko;
2) numer PESEL;
3) miejsce zamieszkania;
4) miejsce pełnienia służby;
5) okres delegowania, miejsce, stanowisko i zakres zadań wykonywanych podczas
realizacji zadań wykonywanych poza granicami państwa.
8. Skierowanie na turnus leczniczo-profilaktyczny zawiera następujące dane:
1) funkcjonariusza:
a) imię i nazwisko,
b) numer PESEL,
c) miejsce zamieszkania,
d) miejsce pełnienia służby;
2) pełnoletniego najbliższego członka rodziny:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) stopień pokrewieństwa.
9. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) organ właściwy do kierowania funkcjonariusza na badania, o których mowa
w ust. 1,
2) zakres badań, o których mowa w ust. 1,
3) podmiot właściwy do przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1,
4) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych po przeprowadzeniu badań,
o których mowa w ust. 1,
5) tryb kierowania funkcjonariusza wraz z pełnoletnim najbliższym członkiem
rodziny na turnus leczniczo-profilaktyczny,
6) podmiot kierujący na turnus leczniczo-profilaktyczny,
7) ramowy program turnusu leczniczo-profilaktycznego,
8) podmiot prowadzący turnus leczniczo-profilaktyczny,
9) rodzaje i wzory dokumentów wystawianych w związku z kierowaniem na turnus
leczniczo-profilaktyczny
– uwzględniając potrzeby funkcjonariusza wynikające z jego aktualnego stanu
zdrowia, w tym konieczność zapewnienia pełnej rekonwalescencji oraz umożliwienie
dalszego leczenia lub rehabilitacji po zakończeniu pobytu na turnusie leczniczo-profilaktycznym.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Przyjęcie kandydata do służby w SKW albo SWW następuje po
przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego, na które składają się:
1) przyjęcie podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego, a także
dokumentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje
zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu;
2) przeprowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej;
3) postępowanie sprawdzające, określone w przepisach o ochronie informacji niejawnych;
4) ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej do służby w SKW lub SWW.
2. W stosunku do kandydata ubiegającego się o przyjęcie do służby w SKW albo
SWW na stanowisko wymagające szczególnych umiejętności lub predyspozycji,
postępowanie kwalifikacyjne może być rozszerzone o czynności mające na celu
sprawdzenie przydatności kandydata do służby na takim stanowisku, w tym
o przeprowadzenie badania psychofizjologicznego.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego wobec kandydatów do służby oraz wzór kwestionariusza
osobowego, uwzględniając potrzebę uzyskania takich informacji o kandydacie, które
są niezbędne do podjęcia decyzji o przyjęciu do służby w SKW lub SWW.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Przed podjęciem służby funkcjonariusz SKW albo SWW składa
przysięgę według następującej roty:
„Ja, Obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych
obowiązków funkcjonariusza Służby Kontrwywiadu Wojskowego (Służby
Wywiadu Wojskowego), przysięgam: służyć wiernie Rzeczypospolitej
Polskiej i stać na straży Konstytucji. Przysięgam sumiennie i bezstronnie
wykonywać obowiązki funkcjonariusza, w potrzebie z narażeniem życia,
a także strzec honoru, godności i dobrego imienia Służby.”.
Przysięga może być złożona z dodaniem zdania „Tak mi dopomóż Bóg”.
2. Minister Obrony Narodowej określa, w drodze zarządzenia, szczegółowy
ceremoniał składania przysięgi, o której mowa w ust. 1.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza SKW albo SWW, zwanego dalej
„funkcjonariuszem”, powstaje w drodze mianowania na podstawie dobrowolnego
zgłoszenia się do służby.
2. Początek służby funkcjonariusza liczy się od dnia określonego w rozkazie
personalnym o przyjęciu do służby i mianowaniu na stanowisko służbowe w SKW albo SWW.
3. Mianowanie może nastąpić po odbyciu zasadniczej służby wojskowej albo po
przeniesieniu do rezerwy.
4. Warunku określonego w ust. 3 nie stosuje się do kobiet. Od warunku tego
można odstąpić również w stosunku do absolwentów szkół wyższych.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Osobę przyjętą do służby w SKW albo SWW mianuje się
funkcjonariuszem w służbie przygotowawczej na okres 3 lat.
2. Po upływie okresu służby przygotowawczej i uzyskaniu pozytywnej oceny
ogólnej w opinii służbowej funkcjonariusz zostaje mianowany na stałe.
3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami funkcjonariusza
Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, może skrócić okres jego
służby przygotowawczej albo zwolnić funkcjonariusza od odbywania tej służby.
4. W razie przerwy w wykonywaniu przez funkcjonariusza obowiązków
służbowych trwającej dłużej niż 3 miesiące Szef SKW albo Szef SWW może
przedłużyć okres jego służby przygotowawczej.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, jest
właściwy do przyjmowania do służby, mianowania funkcjonariuszy na stanowiska
służbowe oraz ich przenoszenia, delegowania, oddelegowania, zwalniania
i odwoływania ze stanowisk służbowych, zawieszania i uchylania zawieszenia
w czynnościach służbowych, zwalniania ze służby oraz stwierdzania wygaśnięcia
stosunku służbowego.
2. W sprawach osobowych funkcjonariuszy innych, niż wymienione w ust. 1, są
właściwi przełożeni, upoważnieni przez Szefa SKW albo Szefa SWW.
3. Sprawy osobowe, o których mowa w ust. 1, są załatwiane przez wydanie
rozkazu personalnego.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Czas pełnienia służby funkcjonariusza jest określany wymiarem jego
obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, rozkład czasu służby, z uwzględnieniem czasu na wypoczynek oraz
przypadków przedłużenia czasu służby funkcjonariuszy SKW i SWW, uzasadnionych
potrzebą zapewnienia niezakłóconego toku służby.

art. 11. więcej Art. 11. (uchylony).

Art. 11a. 1. W sprawach bezpieczeństwa i higieny służby stosuje się
odpowiednio przepisy działu dziesiątego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), zwanej dalej „Kodeksem pracy”,
a także przepisy wykonawcze wydane na jego podstawie, z wyłączeniem przepisów
art. 207 § 2 pkt 7, art. 209¹ § 4, art. 228, art. 229 § 1–1² i 4, art. 230, art. 231,
art. 234 § 2, art. 235–235², art. 237–237², art. 237⁷, art. 237⁸, art. 237⁹ § 1 i 2 w zakresie dotyczącym odzieży i obuwia roboczego, art. 237⁹ § 3, art. 237¹¹ § 4 orazart. 237^11a –237¹⁴.
2. W zakresie określonym w ust. 1:
1) Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, wykonuje
obowiązki pracodawcy;
2) przełożony wykonuje obowiązki osoby kierującej pracownikami;
3) funkcjonariusz realizuje obowiązki i uprawnienia pracownika.
3. Przepisy art. 209², art. 209³, art. 210 § 1–5 oraz przepisy wykonawcze wydane
na podstawie art. 210 § 6 Kodeksu pracy stosuje się, jeżeli nie zagraża to
prawidłowemu wykonywaniu czynności służbowych podejmowanych przez:
1) funkcjonariuszy SKW, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 5 ust. 1
i w art. 44 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego;
2) funkcjonariuszy SWW, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 6 ust. 1
i w art. 44 ust. 1 i 2 ustawy, o której mowa w pkt 1.
4. Na pierwsze badanie okresowe funkcjonariusz jest kierowany w terminie 3 lat
od dnia przyjęcia do służby w SKW albo SWW.
5. W przypadku gdy funkcjonariuszowi, w wyniku okresowego albo kontrolnego
badania lekarskiego, wydane zostało orzeczenie lekarskie stwierdzające
przeciwwskazania do służby na określonym stanowisku w warunkach opisanych
w skierowaniu na to badanie, funkcjonariusz ten kierowany jest z urzędu do komisji
lekarskiej w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej
i psychicznej do służby, jak również ewentualnego związku poszczególnych chorób ze służbą.
6. W czasie wykonywania zadań służbowych, w okolicznościach uzasadnionych
stanem wyższej konieczności, funkcjonariusz może odstąpić od przestrzegania zasad
bezpieczeństwa i higieny służby, z zachowaniem dostępnych w danych warunkach
zabezpieczeń, jeżeli w jego ocenie, dokonanej w miejscu i czasie wykonywania
czynności służbowej, istnieje prawdopodobieństwo uratowania życia ludzkiego lub
odwrócenia zagrożenia godzącego w bezpieczeństwo państwa, w szczególności gdy:
1) z powodu braku specjalistycznego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu
zachodzi konieczność zastosowania środka zastępczego;
2) fizyczne warunki i umiejętności funkcjonariusza mogą zastąpić możliwość
użycia właściwego uzbrojenia, wyposażenia lub innego sprzętu;
3) funkcjonariusz wykona określoną czynność dobrowolnie.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Funkcjonariusz podlega okresowemu opiniowaniu służbowemu,
przeprowadzanemu:
1) w służbie przygotowawczej – nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy;
2) w służbie stałej – raz na 2 lata.
2. Funkcjonariusza zapoznaje się z opinią służbową w ciągu 7 dni od dnia jej
sporządzenia; może on w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią służbową
wnieść odwołanie do wyższego przełożonego.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, wzór formularza opinii służbowej, szczegółowe zasady i tryb
opiniowania funkcjonariuszy, uwzględniając przesłanki opiniowania i jego częstotliwości, kryteria brane pod uwagę przy opiniowaniu i skalę ocen, przypadki
opiniowania z pominięciem okresów przewidzianych w ustawie, właściwość
przełożonych w zakresie wydawania opinii, tryb zapoznawania funkcjonariuszy
z opinią służbową oraz tryb wnoszenia i rozpatrywania odwołań od opinii.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Funkcjonariusza można odwołać z zajmowanego stanowiska
i przenieść do dyspozycji odpowiednio Szefa SKW albo Szefa SWW.
2. Funkcjonariusz może pozostawać w dyspozycji odpowiednio Szefa SKW albo
SWW, nieprzerwanie nie dłużej niż 12 miesięcy.
3. Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 2, funkcjonariusza przenosi się na
określone stanowisko służbowe, a w razie niewyrażenia przez niego pisemnej zgody
na przeniesienie na to stanowisko, funkcjonariusza zwalnia się ze służby
z zachowaniem uprawnień przewidzianych dla funkcjonariuszy zwalnianych na
podstawie art. 19 ust. 2 pkt 7, chyba że spełnia warunki do zwolnienia ze służby na
korzystniejszych zasadach.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, warunki i tryb przenoszenia funkcjonariuszy do dyspozycji
odpowiednio Szefa SKW albo Szefa SWW, z uwzględnieniem sposobu pełnienia
służby w okresie pozostawania w tej dyspozycji.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Funkcjonariusz z urzędu lub na własną prośbę może być przeniesiony
do pełnienia służby albo delegowany na okres do 6 miesięcy do czasowego pełnienia
służby w innej miejscowości.
2. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania,
w uzasadnionych przypadkach może przedłużyć okres delegowania, o którym mowa
w ust. 1, do 12 miesięcy.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Funkcjonariuszowi można powierzyć, na okres do 6 miesięcy,
pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku. W takim przypadku
uposażenie funkcjonariusza nie może być obniżone.
2. Funkcjonariusza, gdy jest to uzasadnione realizacją odpowiednio zadań SKW
albo SWW, za jego zgodą, można oddelegować do wykonywania zadań służbowych
poza SKW albo SWW, po przeniesieniu go do dyspozycji odpowiednio Szefa SKW
albo Szefa SWW. Przepisów art. 13 nie stosuje się.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, warunki i tryb oddelegowania, uprawnienia i obowiązki
funkcjonariusza w czasie oddelegowania, wysokość i sposób wypłacania uposażenia
i innych świadczeń pieniężnych przysługujących oddelegowanemu
funkcjonariuszowi, uwzględniając miejsce oraz charakter i zakres wykonywanych
przez niego zadań służbowych poza SKW albo SWW, a także ustali,
z uwzględnieniem przepisów o ochronie informacji niejawnych, szczególne
uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza pełniącego służbę poza granicami kraju.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe w razie
wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.
2. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe w przypadku:
1) orzeczenia przez właściwą komisję lekarską trwałej niezdolności do pełnienia
służby na zajmowanym stanowisku służbowym, jeżeli nie ma możliwości
mianowania go na stanowisko równorzędne;
2) nieprzydatności na zajmowanym stanowisku służbowym, stwierdzonej w opinii
służbowej w okresie służby przygotowawczej;
3) niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku
służbowym, stwierdzonego w okresie służby stałej w dwóch kolejnych opiniach
służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;
4) likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego lub z innych przyczyn
uzasadnionych potrzebami organizacyjnymi gdy nie ma możliwości mianowania
go na równorzędne stanowisko służbowe.
3. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe również na
jego pisemną prośbę.
4. Funkcjonariusz, który nie wyraził zgody na przeniesienie na niższe stanowisko
służbowe z przyczyn określonych w ust. 2, może być zwolniony ze służby.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Funkcjonariusza zawiesza się, rozkazem personalnym odpowiednio
Szefa SKW albo Szefa SWW, w czynnościach służbowych, na czas nie dłuższy niż
3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie
o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego.
2. Funkcjonariusza można zawiesić w czynnościach służbowych, na czas nie
dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego
w sprawie o przestępstwo nieumyślne ścigane z oskarżenia publicznego,
postępowania w sprawie o wykroczenie oraz postępowania dyscyplinarnego, jeśli jest
to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia
w czynnościach służbowych można przedłużyć na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy
niż do dnia uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w postępowaniu karnym lub
postępowaniu w sprawie o wykroczenie, a w pozostałych przypadkach na czas nie
dłuższy niż 12 miesięcy.
4. Zawieszenie w czynnościach służbowych polega na odsunięciu
funkcjonariusza od wykonywania obowiązków służbowych.
5. W przypadku rozkazu personalnego o zawieszeniu funkcjonariusza
w czynnościach służbowych, funkcjonariusz może zwrócić się odpowiednio do Szefa
SKW albo Szefa SWW z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
6. Funkcjonariusz zawieszony w czynnościach służbowych jest obowiązany:
1) niezwłocznie zdać broń i legitymację służbową oraz przedmioty związane
z wykonywanymi przez niego zadaniami, a w szczególności akta i dokumenty
prowadzonych przez niego spraw;
2) informować kierownika jednostki organizacyjnej o zamiarze opuszczenia
miejsca zamieszkania na okres dłuższy niż 3 dni.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej:
1) z urzędu lub na jego wniosek – w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia
zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku
poszczególnych chorób ze służbą;
2) z urzędu – w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności
do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.
1a. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez
komisję lekarską, w tym również badaniom specjalistycznym, psychologicznym i dodatkowym.
1b. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie
pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz może zostać skierowany na
obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyraża na to zgodę.
2. Funkcjonariusz może być również poddany badaniom psychofizjologicznym.
O skierowaniu funkcjonariusza na te badania decyduje odpowiednio Szef SKW albo Szef SWW.

art. 19. więcej Art. 19. 1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadku:
1) orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską;
2) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii służbowej w okresie służby
przygotowawczej;
3) wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby;
4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane
z oskarżenia publicznego;
5) utraty obywatelstwa polskiego.
2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku:
1) niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby
stałej, stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co
najmniej 6 miesięcy;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone
w ust. 1 pkt 4;
3) nieobecności funkcjonariusza w służbie przez okres powyżej 3 miesięcy
z powodu tymczasowego aresztowania;
4) objęcia kierowniczego stanowiska państwowego albo objęcia funkcji z wyboru
w organach samorządu terytorialnego;
5) nabycia prawa do emerytury w pełnym wymiarze, określonego w przepisach
odrębnych;
6) gdy wymaga tego ważny interes służby;
7) likwidacji jednostki organizacyjnej SKW albo SWW lub jej reorganizacji
połączonej ze zmniejszeniem obsady etatowej, jeżeli przeniesienie
funkcjonariusza odpowiednio do innej jednostki organizacyjnej SKW albo SWW
lub na niższe stanowisko służbowe nie jest możliwe;
7a) upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby;
8) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których
mowa w art. 18 ust. 1a, lub niepoddania się im, albo w przypadku dwukrotnego
nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację w podmiocie leczniczym,
w przypadku wyrażenia zgody przez funkcjonariusza, chyba że skierowanie do
komisji lekarskiej nastąpiło na wniosek funkcjonariusza;
9) nabycia obywatelstwa innego państwa.
3. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie do 6 miesięcy od dnia
pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby.
4. W przypadkach określonych w ust. 2 pkt 7 zwolnienie ze służby następuje po
upływie 6 miesięcy, a ze służby przygotowawczej – po upływie 3 miesięcy od dnia
podjęcia decyzji o likwidacji jednostki organizacyjnej SKW albo SWW lub jej reorganizacji.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza wygasa w przypadku:
1) śmierci funkcjonariusza;
2) stwierdzenia zaginięcia funkcjonariusza.
2. Zaginięcie funkcjonariusza stwierdza, w drodze decyzji, Minister Obrony Narodowej.

art. 21. więcej Art. 21. 1. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub
prawomocnego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego
i wydania orzeczenia o umorzeniu postępowania karnego albo w razie uchylenia kary
dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia
służbowego lub kary wydalenia ze służby, ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla
funkcjonariusza w związku z wyznaczeniem na niższe stanowisko służbowe lub
obniżeniem stopnia służbowego. O uchyleniu innych skutków decyduje odpowiednio
Szef SKW albo Szef SWW.
2. W razie uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub prawomocnego
orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego i wydania prawomocnego wyroku uniewinniającego, ulegają uchyleniu wszystkie skutki, jakie
powstały dla funkcjonariusza w wyniku postępowania dyscyplinarnego
przeprowadzonego w związku z oskarżeniem o popełnienie przestępstwa
stanowiącego przedmiot rozstrzygnięcia sądu.
3. Jeżeli w przypadku, o którym mowa w ust. 2, podstawę orzeczenia kary
dyscyplinarnej stanowiły przesłanki inne niż tylko oskarżenie o popełnienie
przestępstwa, o uchyleniu skutków, jakie powstały dla funkcjonariusza w wyniku
postępowania dyscyplinarnego, decyduje odpowiednio Szef SKW albo Szef SWW.
Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 13 ust. 3,
art. 16 ust. 4 oraz art. 19 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 5 nie może nastąpić przed upływem
12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz
zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.
2. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 i ust. 2
pkt 1 nie może nastąpić przed upływem 3 miesięcy od dnia zaprzestania służby
z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Funkcjonariusza nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży,
w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z wyjątkiem
przypadków określonych w art. 13 ust. 3, art. 19 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2 pkt 2–4, 6 i 7.
2. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 13 ust. 3
i art. 19 ust. 2 pkt 6 i 7 w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodzicielskiego
przysługuje mu uposażenie do końca okresu ciąży oraz trwania wymienionego urlopu.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu na podstawie art. 13 ust. 3 lub art. 19 ust. 2
pkt 6 i 7 w czasie urlopu wychowawczego, przysługują do końca okresu, na który ten
urlop został udzielony:
1) świadczenie pieniężne, wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłacaniu
zasiłku wychowawczego;
2) inne uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych z pracy w czasie
urlopu wychowawczego z przyczyn niedotyczących pracowników.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby otrzymuje niezwłocznie
świadectwo służby.
2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby w terminie 7 dni
od dnia jego otrzymania.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, wzór formularza świadectwa służby, uwzględniając dane, które należy
podać w świadectwie służby, oraz tryb wydawania i sprostowania świadectwa służby,
a także właściwość przełożonych w tych sprawach.

art. 25. więcej Art. 25. W SKW i SWW obowiązują następujące korpusy i stopnie służbowe:
1) korpus szeregowych:
a) szeregowy,
b) starszy szeregowy;
2) korpus podoficerów:
a) kapral,
b) starszy kapral,
c) plutonowy,
d) starszy plutonowy,
e) sierżant,
f) starszy sierżant,
g) sierżant sztabowy,
h) starszy sierżant sztabowy;
3) korpus chorążych:
a) młodszy chorąży,
b) chorąży,
c) starszy chorąży,
d) młodszy chorąży sztabowy,
e) chorąży sztabowy,
f) starszy chorąży sztabowy;
4) korpus oficerów:
a) podporucznik,
b) porucznik,
c) kapitan,
d) major,
e) podpułkownik,
f) pułkownik,
g) generał brygady.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Na stopień szeregowego mianuje się funkcjonariusza z dniem
mianowania na stanowisko służbowe.
2. Na stopnie w korpusie szeregowych i podoficerów mianują przełożeni
posiadający uprawnienia w sprawach osobowych funkcjonariuszy.
3. Na stopnie w korpusie chorążych mianuje odpowiednio Szef SKW i Szef
SWW lub upoważniony przez niego przełożony.
4. Na pierwszy stopień w korpusie oficerów oraz na stopień generała brygady
mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek Ministra Obrony Narodowej.
Na pozostałe stopnie w korpusie oficerów mianuje Minister Obrony Narodowej.

art. 27. więcej Art. 27. Mianowanie na stopień w korpusie podoficerów lub chorążych jest
uzależnione od pozytywnej opinii służbowej i zajmowanego stanowiska służbowego,
a ponadto zdania odpowiedniego egzaminu.

art. 28. więcej Art. 28. Warunkiem mianowania na pierwszy stopień w korpusie oficerów jest
pozytywna opinia służbowa, zajmowanie stanowiska, z którym związany jest stopień
oficera, posiadanie wyższego wykształcenia oraz zdanie egzaminu na oficera.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Funkcjonariusze odbywający szkolenie zawodowe mogą pełnić
służbę w systemie skoszarowanym.
2. Szef SKW i Szef SWW określą, w drodze zarządzeń, odrębnie dla SKW
i SWW, sposób organizacji służby i jej pełnienia w systemie skoszarowanym,
z uwzględnieniem czasu pełnienia tej służby oraz porządku dnia.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń,
odrębnie dla SKW i SWW, szczegółowe zasady i tryb szkolenia zawodowego
funkcjonariuszy, uwzględniając zakres tematyczny szkolenia i zróżnicowany sposób
składania egzaminów na pierwszy stopień w korpusie podoficerów, chorążych lub
oficerów przed komisjami egzaminacyjnymi.
2. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, w drodze
zarządzeń, powołują komisje egzaminacyjne, o których mowa w ust. 1, określając ich
skład osobowy, a także ustalają terminy egzaminów i określają wzór zaświadczenia
o zdaniu egzaminu oraz wysokość wynagrodzenia członków komisji.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Mianowanie na kolejny, wyższy stopień następuje stosownie do
zajmowanego stanowiska służbowego, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz
posiadania pozytywnej opinii służbowej.
2. Nadanie kolejnego, wyższego stopnia nie może nastąpić wcześniej niż po
przesłużeniu w stopniu:
– kaprala – 1 roku,
– starszego kaprala – 1 roku,
– plutonowego – 1 roku,
– starszego plutonowego – 1 roku,
– sierżanta – 2 lat,
– starszego sierżanta – 2 lat,
– sierżanta sztabowego – 2 lat,
– młodszego chorążego – 3 lat,
– chorążego – 4 lat,
– starszego chorążego – 3 lat,
– młodszego chorążego sztabowego – 3 lat,
– chorążego sztabowego – 4 lat,
– podporucznika – 3 lat,
– porucznika – 3 lat,
– kapitana – 4 lat,
– majora – 4 lat,
– podpułkownika – 4 lat.

art. 32. więcej Art. 32. 1. W przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie
funkcjonariusza posiadającego pozytywną opinię służbową oraz szczególne
kwalifikacje zawodowe lub umiejętność do pełnienia służby na odpowiednim
stanowisku służbowym można mianować na kolejny wyższy stopień mimo
niespełnienia innych warunków wymaganych do mianowania na ten stopień albo przed upływem ustalonych okresów. Okresy te nie mogą być jednak skrócone więcej niż o połowę.
2. Funkcjonariusza zwolnionego ze służby można mianować na kolejny wyższy
stopień za szczególne osiągnięcia w służbie.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Stopnie podoficerów, chorążych i oficerów są dożywotnie.
2. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby mogą używać posiadanych stopni,
o których mowa w art. 25, z dodaniem określenia:
1) „rezerwy”, jeżeli funkcjonariusz podlega obowiązkowi służby wojskowej
i został uznany za zdolnego do tej służby;
2) „w stanie spoczynku”, jeżeli funkcjonariusz nie podlega obowiązkowi służby wojskowej.
3. Utrata stopnia, o którym mowa w art. 25, następuje w razie:
1) utraty obywatelstwa polskiego;
2) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za
przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie.

art. 34. więcej Art. 34. O utracie, pozbawieniu lub obniżeniu stopnia decyduje przełożony
właściwy do mianowania na ten stopień. O utracie lub pozbawieniu stopnia
podporucznika oraz stopnia generała brygady decyduje Prezydent Rzeczypospolitej
Polskiej; o utracie lub pozbawieniu pozostałych stopni w korpusie oficerów decyduje
Minister Obrony Narodowej.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień w razie uchylenia:
1) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
2) prawomocnego skazania na karę pozbawienia wolności za przestępstwo
popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie;
3) decyzji, na podstawie której nastąpiła utrata lub pozbawienie stopnia;
4) kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia.
2. O przywróceniu stopnia decyduje przełożony właściwy do mianowania na
stopień; o przywróceniu stopnia podporucznika oraz stopnia generała brygady
decyduje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej; o przywróceniu pozostałych stopni
w korpusie oficerów decyduje Minister Obrony Narodowej.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Osobę przyjmowaną do służby w SKW albo SWW i posiadającą
stopień wojskowy, policyjny, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby
Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej lub Urzędu
Ochrony Państwa można mianować na odpowiedni stopień we właściwej służbie.
2. Osobę przyjętą do służby w SKW albo SWW i posiadającą stopień Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Agencji Wywiadu, odpowiednio Szef SKW albo
Szef SWW mianuje na równorzędny stopień tej służby.
3. Przy przyjmowaniu do służby osoby posiadającej stopień wojskowy
podporucznika, stopień podkomisarza Policji, stopień podporucznika Straży
Granicznej, stopień podporucznika Biura Ochrony Rządu, stopień podporucznika
Służby Ochrony Państwa, stopień młodszego kapitana Państwowej Straży Pożarnej,
podporucznika Służby Więziennej lub podporucznika Urzędu Ochrony Państwa,
mianuje się ją na stopień podporucznika właściwej służby.

art. 37. więcej Art. 37. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla SKW i SWW, wzór wniosku o mianowanie na stopień służbowy oraz wzór aktu
mianowania na stopień, a także szczegółowe zasady i tryb mianowania
funkcjonariuszy na stopnie, ustalając sposób postępowania z wnioskiem
o mianowanie i terminy mianowania na stopień, uwzględniając zapewnienie
maksymalnego uproszczenia procedur dotyczących obiegu dokumentów w tych sprawach.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany dochować obowiązków
wynikających z roty złożonej przysięgi.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany odmówić wykonania rozkazu lub polecenia
przełożonego, jeśli wykonanie rozkazu lub polecenia łączyłoby się z popełnieniem przestępstwa.
3. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia, o których mowa w ust. 2,
funkcjonariusz melduje odpowiednio Szefowi SKW albo Szefowi SWW,
z pominięciem drogi służbowej.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Funkcjonariuszowi, z zastrzeżeniem ust. 2, nie wolno podejmować
zajęcia zarobkowego poza służbą.
2. Szef SKW albo Szef SWW może zezwolić funkcjonariuszowi na
wykonywanie zajęcia zarobkowego poza służbą, jeśli nie koliduje to z wykonywaniem
przez niego zadań służbowych oraz nie narusza honoru, godności lub dobrego imienia służby.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Funkcjonariusz nie może być członkiem partii politycznej ani
uczestniczyć w działalności tej partii lub na jej rzecz.
2. Funkcjonariusze nie mogą zrzeszać się w związkach zawodowych.
3. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować przełożonego
o przynależności do stowarzyszeń krajowych.
4. Przynależność funkcjonariusza do organizacji lub stowarzyszeń
zagranicznych albo międzynarodowych wymaga zezwolenia odpowiednio Szefa SKW
i Szefa SWW.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany uzyskać zezwolenie odpowiednio
Szefa SKW i Szefa SWW na wyjazd za granicę.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować odpowiednio Szefa SKW
i Szefa SWW, o wyjeździe za granicę dzieci pozostających na jego utrzymaniu albo
współmałżonka.
3. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, określą,
w drodze zarządzeń, przypadki, w których uzyskanie zezwolenia, o którym mowa
w ust. 1, lub wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 2, nie jest wymagane,
a także obowiązki funkcjonariusza wyjeżdżającego za granicę i powracającego z zagranicy.

art. 42. więcej Art. 42. Funkcjonariusz w związku z wykonywaniem zadań służbowych
korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na
ochronę prawną, jeżeli postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo
popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone
prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu wobec braku ustawowych znamion czynu
zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym.
2. Koszty w wysokości odpowiadającej określonemu w odrębnych przepisach
wynagrodzeniu jednego obrońcy zwraca się ze środków odpowiednio SKW i SWW.

art. 44. więcej Art. 44. Funkcjonariusz, który w związku ze służbą doznał uszczerbku na
zdrowiu lub poniósł szkodę w mieniu, otrzymuje odszkodowanie w trybie i na
zasadach określonych dla żołnierzy zawodowych.

Art. 44a. Szefowie SKW i SWW, każdy w zakresie swojej właściwości, określą,
w drodze zarządzeń, państwa, których terytoria w całości lub w części zostały uznane
za strefę działań wojennych na podstawie odrębnych przepisów, lub państwa, na
których terytoriach występują warunki stwarzające bezpośrednie zagrożenie dla życia
lub zdrowia, z zachowaniem wymogów dotyczących ochrony informacji niejawnych.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Funkcjonariusz otrzymuje nieodpłatnie umundurowanie albo
równoważnik pieniężny w zamian za to umundurowanie, albo kwotę na zakup ubrania
typu cywilnego.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, wysokość i warunki przyznawania funkcjonariuszom równoważnika
pieniężnego oraz kwoty przeznaczonej na zakup ubrania typu cywilnego w zamian za
umundurowanie. Rozporządzenie powinno ustalać ekwiwalentną wysokość kwoty
pieniężnej należnej funkcjonariuszowi w przypadku nieotrzymania umundurowania,
uwzględniając zwłaszcza różnice wynikające z przynależności do poszczególnych
korpusów, oraz uwzględniać jego wysokość proporcjonalnie do okresu pełnienia
służby w danym roku kalendarzowym, a także określać termin wypłaty tego równoważnika.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń,
odrębnie dla SKW i SWW, wzory, barwy i normy umundurowania funkcjonariuszy
oraz sposób noszenia umundurowania. Rozporządzenie powinno określać wygląd
munduru funkcjonariusza SKW i SWW, jego barwę oraz rodzaje umundurowania,
a także okoliczności występowania przez funkcjonariuszy w poszczególnych
rodzajach mundurów i sposób noszenia mundurów.
2. Odznaki orderów i oznaczeń nosi się na mundurze w sposób
i w okolicznościach określonych odrębnymi przepisami.
3. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, mogą
ustanawiać, w drodze zarządzeń, odznaki i oznaki noszone na mundurze.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Funkcjonariusze otrzymują nieodpłatnie uzbrojenie i wyposażenie
niezbędne do wykonywania czynności służbowych.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, normy wyposażenia i uzbrojenia, szczegółowe zasady dostępu do
uzbrojenia, jego przyznawania i użytkowania, a także może określić przypadki
otrzymywania i wysokość równoważnika pieniężnego w zamian za niektóre
przedmioty tego wyposażenia, uwzględniając okresy używalności tych przedmiotów,
terminy ich wydawania lub wypłacania równoważnika pieniężnego.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Funkcjonariusze w czasie wykonywania zadań służbowych mogą
otrzymywać nieodpłatnie wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za
wyżywienie.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, normy wyżywienia i przypadki, w których funkcjonariusz otrzymuje
wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, wysokość
równoważnika pieniężnego, sposób ustalania wartości pieniężnej równoważnika,
warunki i tryb jego wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach,
uwzględniając zakres i specyfikę zadań służbowych wykonywanych przez
funkcjonariuszy.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Funkcjonariuszowi i członkom jego rodziny przysługuje raz w roku
prawo przejazdu, odpowiednio na koszt SKW i SWW, środkami publicznego
transportu zbiorowego, do jednej wybranej przez siebie miejscowości w kraju
i z powrotem.
2. W razie niewykorzystania przysługującego przejazdu osoba uprawniona
otrzymuje zryczałtowany równoważnik pieniężny.
3. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny,
o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują funkcjonariuszowi w roku
kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów
środkami publicznego transportu zbiorowego.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, sposób ustalania wysokości równoważnika, o którym mowa w ust. 2,
szczegółowe zasady korzystania przez funkcjonariuszy z uprawnień, o których mowa w ust. 1–3, oraz dokumenty, na podstawie których następuje realizacja tych uprawnień.
5. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 4, należy uwzględnić środek
transportu wybrany przez funkcjonariusza, sposób wyznaczania trasy przejazdu oraz
obliczania kosztów tego przejazdu, a także termin wypłaty zryczałtowanego
równoważnika pieniężnego w przypadku niewykorzystania przysługującego przejazdu.
6. Osobom, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane także inne
świadczenia socjalno-bytowe w postaci pomocy finansowej lub rzeczowej.
7. Minister Obrony Narodowej może określić, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla SKW i SWW, rodzaj i zakres świadczeń, o których mowa w ust. 6, uwzględniając
warunki korzystania z tego świadczenia, sposób jego realizacji, a w przypadku
świadczeń finansowych ich wysokość, sposób obliczania, terminy rozliczeń oraz
terminy ich wypłaty.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Za członków rodziny funkcjonariusza uprawnionych do świadczeń
przewidzianych w art. 49 uważa się małżonka i dzieci.
2. Za dzieci uważa się dzieci własne, dzieci małżonka, dzieci przysposobione
i dzieci przyjęte na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły – 24 lat albo
25 lat, jeżeli odbywają studia w szkole wyższej, a ukończenie 24 lat przypada na
ostatni lub przedostatni rok studiów, albo
2) stały się całkowicie niezdolne do pracy lub niezdolne do samodzielnej
egzystencji przed osiągnięciem wieku określonego w pkt 1.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Okres służby funkcjonariusza traktuje się jako pracę w szczególnych
warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2. Funkcjonariuszowi, który po zwolnieniu ze służby w SKW albo SWW podjął
pracę, okres tej służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich
uprawnień wynikających z prawa pracy.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do funkcjonariusza zwolnionego ze służby
w przypadku skazania go prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarania karą
dyscyplinarną wydalenia ze służby.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków do
nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od
uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia
zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki za
ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695 i 875).
2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze,
dodatki do uposażenia oraz nagrody roczne i uznaniowe, odpowiednio przeliczone
zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1.
3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia
jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie
składek następuje na wniosek funkcjonariusza.
4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym
na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53, 252 i 568).
5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie
ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o której mowa w ust. 1.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał
w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo
spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek
o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych, zwaloryzowanych
składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie zawiadomienia przez Zakład
Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez funkcjonariusza prawa do emerytury
przewidzianej w przepisach, o których mowa w ust. 4.
8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych.
9. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy
przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, o których mowa
w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych składek.

art. 53. więcej Art. 53. Funkcjonariuszowi przysługują uprawnienia pracownika związane
z rodzicielstwem określone w Kodeksie pracy, z wyjątkiem art. 186⁷, jeżeli przepisy
niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Przepis art. 189¹ stosuje się odpowiednio.

art. 54. więcej Art. 54. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla SKW i SWW, przebieg służby funkcjonariuszy. Rozporządzenie powinno określać zwłaszcza:
1) szczegółowe zasady i tryb załatwiania spraw, w tym spraw osobowych
funkcjonariuszy, nawiązania, rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku
służbowego, mianowania, przenoszenia, odwoływania i zwalniania ze stanowisk służbowych;
2) sposób usprawiedliwiania nieobecności w służbie;
3) rodzaje informacji, których ze względu na przebieg służby funkcjonariusza jest
on obowiązany udzielić.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu
wypoczynkowego w wymiarze 26 dni roboczych.
2. Funkcjonariusz nabywa prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego
z upływem 6 miesięcy służby, w wymiarze połowy urlopu przysługującego mu po roku służby.
3. Prawo do urlopu wypoczynkowego w pełnym wymiarze funkcjonariusz
nabywa z upływem roku służby. Do urlopu tego wlicza się urlop, o którym mowa w ust. 2.
4. Prawo do kolejnych urlopów funkcjonariusz nabywa w każdym następnym
roku kalendarzowym.
5. Do okresu służby, od którego zależy prawo do urlopu, wlicza się okresy
poprzedniego zatrudnienia i służby, bez względu na przerwy w zatrudnieniu i służbie
oraz sposób rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego.
6. Przez dni robocze rozumie się dni od poniedziałku do piątku, z wyłączeniem
dni ustawowo wolnych od pracy.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Z ważnych względów służbowych funkcjonariusza można odwołać
z urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymać mu udzielenie urlopu w całości lub w części. Termin urlopu wypoczynkowego może być także przesunięty na wniosek
funkcjonariusza umotywowany ważnymi względami.
2. Funkcjonariuszowi odwołanemu z urlopu wypoczynkowego przysługuje
zwrot kosztów przejazdu poniesionych w związku z odwołaniem, według norm
ustalonych w przepisach o należnościach służbowych w przypadku przeniesienia lub
delegowania, jak również innych kosztów, które określi Minister Obrony Narodowej
w drodze rozporządzenia. Zwrot kosztów powinien obejmować udokumentowane
opłaty dokonane przez funkcjonariusza, a niewykorzystane w związku z odwołaniem
z urlopu, jak również opłaty poniesione przez członków rodziny, o których mowa
w art. 50, jeżeli odwołanie funkcjonariusza z urlopu spowodowało również powrót tych osób.
3. Odwołanie funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego ze względów
służbowych wymaga zgody przełożonego.
4. Funkcjonariuszowi, który nie wykorzystał urlopu wypoczynkowego w danym
roku kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych 3 miesięcy
następnego roku.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Funkcjonariuszowi, który pełni służbę w warunkach szczególnie
uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia albo gdy jest to uzasadnione szczególnymi
właściwościami służby, może być przyznany płatny urlop dodatkowy w wymiarze do
11 dni roboczych rocznie.
2. Funkcjonariuszowi, który osiągnął określony wiek lub staż służby, przysługuje
płatny urlop dodatkowy w każdym roku kalendarzowym w wymiarze:
1) 5 dni roboczych, jeżeli ukończył 40 lat lub posiada 10 lat służby;
2) 8 dni roboczych, jeżeli ukończył 45 lat lub posiada 20 lat służby;
3) 11 dni roboczych, jeżeli ukończył 55 lat lub posiada 25 lat służby.
3. Łączny wymiar urlopów dodatkowych, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może
przekroczyć 11 dni roboczych rocznie.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, rodzaje stanowisk, na których występują warunki szczególnie uciążliwe
lub szkodliwe dla zdrowia, a także rodzaje innych stanowisk, na których przysługuje
prawo do urlopu dodatkowego, o którym mowa w ust. 1, albo gdy jest to uzasadnione
szczególnymi właściwościami służby, uwzględniając specyfikę służby na
poszczególnych stanowiskach.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Funkcjonariuszowi można udzielić, na wniosek komisji lekarskiej,
płatnego urlopu zdrowotnego jednorazowo na okres do 2 miesięcy, łącznie w ciągu
kolejnych 12 miesięcy – na okres do 6 miesięcy.
2. Funkcjonariuszowi, który uzyskał zezwolenie na pobieranie nauki lub
odbywanie studiów i naukę tę pobiera lub odbywa studia, jak również uzyskał
zezwolenie na złożenie wniosku o wszczęcie postępowania w sprawie nadania stopnia
doktora lub stopnia doktora habilitowanego, a także na odbycie aplikacji radcowskiej
lub legislacyjnej, udziela się płatnego urlopu szkoleniowego w wymiarze:
1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego i jego złożenie – 7 dni;
2) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów – 21 dni;
3) dla funkcjonariuszy pobierających naukę w szkołach pomaturalnych i na
studiach podyplomowych – 14 dni w celu przygotowania się i złożenia egzaminu końcowego;
4) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy
doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium habilitacyjnego – 28 dni;
5) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu radcowskiego – 30 dni;
6) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji
legislacyjnej – 14 dni.
3. Funkcjonariuszowi udziela się urlopu okolicznościowego w celu zawarcia
związku małżeńskiego, w przypadku urodzenia się dziecka, ślubu dziecka własnego,
przysposobionego, pasierba, dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzymanie,
w tym także w ramach rodziny zastępczej, a także z powodu pogrzebu małżonka,
dziecka, rodziców, rodzeństwa, teściów, dziadków i opiekunów oraz innej osoby
pozostającej na utrzymaniu funkcjonariusza lub pod jego bezpośrednią opieką. Urlopu
okolicznościowego można także udzielić funkcjonariuszowi w celu załatwienia
ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na szczególne
uwzględnienie, w wymiarze do 5 dni.
4. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, na pisemny wniosek uzasadniony
ważnymi względami osobistymi, można udzielić urlopu bezpłatnego w wymiarze do 6 miesięcy.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Funkcjonariusz oddelegowany do pełnienia służby poza SKW albo
SWW ma prawo tylko do jednego urlopu wypoczynkowego, w wymiarze korzystniejszym.
2. Niewykorzystanej w okresie oddelegowania części urlopu wypoczynkowego,
wynikającej z różnicy w wymiarach urlopów, udziela się funkcjonariuszowi po
powrocie z oddelegowania.

Art. 59a. 1. Funkcjonariuszowi posiadającemu status weterana poszkodowanego
przysługuje prawo do corocznego płatnego dodatkowego urlopu wypoczynkowego
w wymiarze 5 dni roboczych.
2. Prawo do urlopu, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi
posiadającemu status weterana poszkodowanego uprawnionemu do urlopu
wypoczynkowego i urlopów dodatkowych, z wyłączeniem urlopu dodatkowego
z tytułu pełnienia służby w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla
zdrowia, w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych.
3. Prawo do pierwszego urlopu, o którym mowa w ust. 1, powstaje z dniem,
w którym decyzja administracyjna o przyznaniu statusu weterana poszkodowanego
stała się ostateczna, przy czym realizacja tego prawa może nastąpić nie wcześniej niż
z dniem przedstawienia przez funkcjonariusza tej decyzji Szefowi SKW albo Szefowi SWW.
4. Urlop, o którym mowa w ust. 1, wykorzystuje się w całości w roku
kalendarzowym, w którym funkcjonariusz ma do niego prawo, w terminie
uzgodnionym z przełożonym funkcjonariusza.
5. W zakresie trybu udzielania urlopów, w tym przełożonych właściwych w tych
sprawach, do urlopu, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy
wydane na podstawie art. 60.

art. 60. więcej Art. 60. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla SKW i SWW, warunki i tryb udzielania funkcjonariuszom urlopów, o których
mowa w art. 55, art. 57 ust. 1 i art. 58, uwzględniając:
1) przełożonych właściwych w sprawach urlopów;
2) sposób postępowania w przypadku odwołania z urlopu;
3) warunki udzielania płatnych urlopów szkoleniowych;
4) warunki udzielenia funkcjonariuszowi urlopu bezpłatnego;
5) sposób obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop
wypoczynkowy.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Funkcjonariuszowi, który przejawia inicjatywę i osiąga znaczące
wyniki w służbie, mogą być udzielane wyróżnienia:
1) pochwała w rozkazie;
2) krótkoterminowy urlop wypoczynkowy w wymiarze do 7 dni roboczych, nie
więcej niż 15 dni w roku;
3) nagroda pieniężna lub rzeczowa;
4) przedterminowe mianowanie na wyższy stopień;
5) mianowanie na wyższe stanowisko służbowe;
6) przedstawienie do orderu lub odznaczenia.
2. Właściwi do udzielania wyróżnień są Szef SKW albo Szef SWW, każdy
w zakresie swojego działania, a także inni uprawnieni przełożeni.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, tryb i sposób udzielania wyróżnień oraz właściwość przełożonych
w tych sprawach, uwzględniając okoliczności oraz uroczysty charakter udzielania wyróżnień.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje, z uwzględnieniem
członków rodziny, prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której pełni
służbę, lub w miejscowości pobliskiej.
2. Przez miejscowość pobliską rozumie się miejscowość, do której czas dojazdu
koleją lub autobusami, przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami nie
przekracza w obie strony 2 godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca
pełnienia służby do stacji (przystanku) najbliższej miejsca zamieszkania, bez
uwzględnienia czasu dojazdu do i od stacji (przystanku) w obrębie miejscowości,
z której funkcjonariusz dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe.
3. Funkcjonariusz w służbie przygotowawczej może otrzymać tymczasową kwaterę.

art. 63. więcej Art. 63. Członkami rodziny funkcjonariusza, których uwzględnia się przy
przydziale lokalu mieszkalnego, są pozostający z funkcjonariuszem we wspólnym
gospodarstwie domowym:
1) małżonek;
2) dzieci własne lub małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie
w ramach rodziny zastępczej, pozostające na jego utrzymaniu do czasu
ukończenia 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły lub odbywania
studiów w szkole wyższej – do czasu ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do
ukończenia przez nie 25 roku życia, chyba że przed osiągnięciem takiego wieku
orzeczono o ich całkowitej niezdolności do pracy;
3) rodzice funkcjonariusza i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu
lub jeżeli ze względu na wiek albo całkowitą lub częściową niezdolność do pracy
albo inne okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia; za rodziców
uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Na lokale mieszkalne dla funkcjonariuszy przeznacza się lokale
uzyskane w wyniku działalności inwestycyjnej odpowiednio SKW i SWW oraz
pozostające i przekazane do dyspozycji odpowiednio Szefa SKW i Szefa SWW.
2. Przepisy ustawy nie naruszają, wynikających z prawa własności, uprawnień
do rozporządzania lokalem mieszkalnym właściciela innego niż Skarb Państwa.

art. 65. więcej Art. 65. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik pieniężny za remont
zajmowanego lokalu mieszkalnego, z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz
jego uprawnień wynikających z rozporządzenia wydanego na podstawie art. 71.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje równoważnik
pieniężny za brak lokalu mieszkalnego, jeżeli on sam lub członkowie jego rodziny nie
posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, wysokość oraz szczegółowe zasady przyznawania i zwracania
równoważników pieniężnych za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i za brak
lokalu mieszkalnego, uwzględniając sposób obliczania wysokości tych
równoważników oraz przypadki, w których świadczenia te są przyznawane,
i przypadki, w których podlegają zwrotowi.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Funkcjonariuszowi, który zajmuje lokal mieszkalny w miejscowości
pobliskiej miejsca pełnienia służby, przysługuje zwrot kosztów dojazdu do miejsca
pełnienia służby i z powrotem.
2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje w roku
kalendarzowym, w którym odpowiednio SKW i SWW wykupiła uprawnienia do
bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji zbiorowej.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, szczegółowe zasady i tryb zwrotu funkcjonariuszowi kosztów,
o których mowa w ust. 1, uwzględniając sposób obliczania wysokości tych kosztów
oraz przypadki, w których koszty te są zwracane.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Funkcjonariuszowi, który nie otrzymał lokalu mieszkalnego na
podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na
uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu
jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.
2. Pomoc finansową, o której mowa w ust. 1, przyznaje się jednorazowo na
wniosek funkcjonariusza w służbie stałej.
3. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 2, podlega zwrotowi w przypadku:
1) wypłaty tej pomocy jako nienależnego świadczenia;
2) zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem 10 lat służby.
4. Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się wobec funkcjonariusza zwolnionego ze
służby na podstawie art. 13 ust. 3 lub art. 19 ust. 1 pkt 1.
5. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, wysokość pomocy, o której mowa w ust. 1, tryb postępowania
w sprawach związanych z jej przyznawaniem oraz zwrotem, a także wzór wniosku
o jej przyznanie, uwzględniając coroczną waloryzację o prognozowany w ustawie
budżetowej na dany rok wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych,
liczbę członków rodziny funkcjonariusza i jego uprawnienia wynikające
z rozporządzenia wydanego na podstawie art. 71, rodzaje dokumentów wymaganych
przy ubieganiu się o przyznanie tej pomocy oraz sposób postępowania przy jej
przyznawaniu lub zwrocie.

art. 69. więcej Art. 69. Lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej nie
przydziela się funkcjonariuszowi:
1) w razie skorzystania z pomocy finansowej, o której mowa w art. 68 ust. 1;
2) posiadającemu w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości
pobliskiej lokal mieszkalny odpowiadający co najmniej przysługującej mu
powierzchni mieszkalnej albo dom jednorodzinny lub dom mieszkalno-pensjonatowy;
3) którego małżonek posiada lokal mieszkalny lub dom określony w pkt 2;
4) w razie zbycia przez niego lub jego małżonka spółdzielczego własnościowego
prawa do lokalu mieszkalnego, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną
nieruchomość albo domu, o którym mowa w pkt 2, z wyjątkiem przypadków
określonych na podstawie art. 70 ust. 3.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do służby w innej
miejscowości, który w poprzednim miejscu pełnienia służby posiadał lokal
mieszkalny, dom jednorodzinny lub dom mieszkalno-pensjonatowy, może być
przydzielony, na podstawie decyzji administracyjnej, lokal mieszkalny w nowym
miejscu pełnienia służby, jeżeli:
1) zwolni, wchodzący w skład mieszkaniowego zasobu gminnego lub innych
jednostek samorządu terytorialnego lub stanowiący własność Skarbu Państwa
albo państwowych osób prawnych, zajmowany lokal mieszkalny lub dom;
2) zwróci pomoc finansową przyznaną na:
a) wkład mieszkaniowy lub wkład budowlany w wysokości zwaloryzowanej
przez spółdzielnię,
b) spłatę innych należności – w wysokości przyznanej.
2. Funkcjonariuszowi, który skorzystał z pomocy finansowej, o której mowa
w art. 68 ust. 1, może być przydzielony lokal mieszkalny na podstawie decyzji
administracyjnej, jeżeli zwolni zajmowany lokal lub dom, o którym mowa w ust. 1,
oraz zwróci pomoc finansową na zasadach określonych w tym przepisie.
3. Tryb przydzielania lokalu mieszkalnego, o którym mowa w ust. 1 i 2,
szczegółowe zasady zwracania udzielonej pomocy finansowej oraz zasady zwalniania
zajmowanych lokali mieszkalnych lub domów, określonych w ust. 1, ustala w drodze
zarządzenia odpowiednio Szef SKW i Szef SWW.
4. Funkcjonariuszowi przeniesionemu z urzędu do służby w innej miejscowości,
który w poprzednim miejscu pełnienia służby nie zwolnił zajmowanego lokalu
mieszkalnego lub domu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, albo lokalu mieszkalnego lub domu stanowiącego własność funkcjonariusza lub jego małżonka, można, bez
uwzględnienia zamieszkałych z nim członków rodziny, przydzielić tymczasową
kwaterę według przysługujących mu norm lub zapewnić zakwaterowanie w bursie,
hotelu lub innym pomieszczeniu mieszkalnym.
5. Funkcjonariusz delegowany do czasowego pełnienia służby w innej
miejscowości otrzymuje tymczasową kwaterę lub zapewnia mu się zakwaterowanie
w bursie, hotelu lub innym pomieszczeniu mieszkalnym. Koszt zakwaterowania
pokrywa się odpowiednio ze środków SKW i SWW.

art. 71. więcej Art. 71. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla SKW i SWW, szczegółowe zasady przydziału, opróżniania i norm zaludnienia
lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla funkcjonariuszy
SKW i SWW. Rozporządzenie powinno ustalać sposób przydziału lokali
mieszkalnych i kwater tymczasowych oraz określać ich wielkość, z uwzględnieniem
uprawnień funkcjonariusza i liczby członków jego rodziny, a także wymieniać
przesłanki wydania decyzji o opróżnieniu lokalu lub tymczasowej kwatery.

art. 72. więcej Art. 72. Przydział i opróżnienie lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater
oraz załatwienie spraw, o których mowa w art. 65, art. 66 ust. 1 oraz art. 68 ust. 1,
następuje w drodze decyzji administracyjnej.

art. 73. więcej Art. 73. Funkcjonariusz SKW albo SWW zwolniony ze służby, który nie posiada
prawa do lokalu mieszkalnego na warunkach określonych w przepisach
o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby
Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej,
Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej,
Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin zachowuje prawo do
przydzielonego lokalu według norm powszechnie obowiązujących lub może być
przeniesiony do zamiennego lokalu mieszkalnego.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza
na stanowisko służbowe.
2. Z tytułu służby funkcjonariusz otrzymuje jedno uposażenie i inne świadczenia
pieniężne określone w ustawie.
3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty bazowej,
której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.
4. Wielokrotność, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów, w drodze
rozporządzeń, odrębnie dla SKW i SWW.

art. 75. więcej Art. 75. Uposażenie funkcjonariusza składa się z uposażenia zasadniczego
i dodatków do uposażenia.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń,
odrębnie dla SKW i SWW, grupy zaszeregowania i stawki uposażenia zasadniczego
funkcjonariuszy w tych grupach oraz wzrost uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno umożliwić zróżnicowanie
grup uposażenia w zależności od stanowiska, zakresu wykonywanych zadań
służbowych, ponoszonej odpowiedzialności i wymaganych kwalifikacji.
Uwzględniając powyższe uwarunkowania, rozporządzenie może określać jedną grupę
lub kilka grup uposażenia na stanowiskach służbowych w grupie zaszeregowania.
W przypadku wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat, rozporządzenie
powinno określać okresy pełnienia służby, od których jest uzależniona wysokość
dodatku, a także szczegółowe warunki i tryb ich przyznawania, zawieszania,
obniżania i wstrzymywania.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, zasady i tryb zaliczania okresów służby, pracy i innych okresów do
wysługi lat, uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego,
uwzględniając okresy innej służby traktowane jako równorzędne ze służbą w SKW
lub SWW, okresy zatrudnienia i inne okresy, które na podstawie odrębnych przepisów
podlegają wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
4. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, określą,
w drodze zarządzeń, stanowiące informacje niejawne stanowiska służbowe i stopnie
etatowe, zaszeregowanie tych stanowisk do grup uposażenia i przypisanych im stopni etatowych.

art. 77. więcej Art. 77. Funkcjonariusz przeniesiony na podstawie art. 13 ust. 1 do dyspozycji
odpowiednio Szefa SKW i Szefa SWW otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do
uposażenia o charakterze stałym i inne świadczenia pieniężne należne na stanowisku
zajmowanym bezpośrednio przed przeniesieniem do dyspozycji właściwego Szefa,
z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na prawo do
uposażenia i innych świadczeń pieniężnych lub na ich wysokość.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Funkcjonariusz przeniesiony na stanowisko służbowe zaszeregowane
do niższej grupy uposażenia zasadniczego zachowuje prawo do kwoty uposażenia
pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku do czasu uzyskania wyższej
kwoty uposażenia według stanowiska służbowego.
2. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, w szczególnie
uzasadnionych przypadkach, mogą zezwolić na zachowanie przez funkcjonariusza
przeniesionego na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia
zasadniczego prawa do zaszeregowania należnego na poprzednio zajmowanym
stanowisku, z jednoczesnym zachowaniem stopnia związanego z tym stanowiskiem.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariusza przeniesionego na niższe
stanowisko służbowe na podstawie art. 16 ust. 1 lub ust. 2 pkt 2 i 3 oraz
funkcjonariusza przeniesionego na własną prośbę.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Funkcjonariusze otrzymują następujące dodatki do uposażenia:
1) dodatek za stopień;
2) dodatek służbowy;
3) dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami, warunkami
albo miejscem pełnienia służby.
2. Dodatkami do uposażenia o charakterze stałym są dodatki ustalone
w stawkach miesięcznych.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, wysokość dodatków, o których mowa w ust. 1, zasady ich
przyznawania i obniżania, sposób ich wypłaty oraz rodzaje dodatków uzasadnionych szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami, warunkami lub miejscem pełnienia służby.
4. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, określając wysokość dodatków do
uposażenia, powinno uwzględniać charakter i zakres wykonywanych czynności,
pracochłonność i stopień wykorzystywania czasu pozasłużbowego niezbędnego przy
ich wykonywaniu, a także kwalifikacje niezbędne przy wykonywaniu tych czynności.

art. 80. więcej Art. 80. Uposażenie zasadnicze i dodatki do uposażenia o charakterze stałym są
płatne miesięcznie z góry. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego
działania, mogą określić, w drodze zarządzeń, które dodatki o charakterze stałym są
płatne z dołu.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Zmiana uposażenia następuje z dniem zaistnienia okoliczności
uzasadniających tę zmianę.
2. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana uposażenia nastąpiła w ciągu
miesiąca, uposażenie na czas do końca miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części
miesięcznego uposażenia za każdy dzień, gdy przepisy szczególne nie stanowią inaczej.
3. Prawo do uposażenia wygasa z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiło
zwolnienie funkcjonariusza ze służby lub zaistniały inne okoliczności uzasadniające
wygaśnięcie tego prawa.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym
roszczenie stało się wymagalne.
2. Organ właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić
przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione
wyjątkowymi okolicznościami.
3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych przerywa:
1) każda czynność przed odpowiednio Szefem SKW albo Szefem SWW lub
kierownikiem jednostki organizacyjnej odpowiednio SKW albo SWW, podjęta
bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2) uznanie roszczenia.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Funkcjonariuszowi przysługują następujące świadczenia pieniężne:
1) zasiłek na zagospodarowanie;
2) nagrody oraz zapomogi;
3) nagrody jubileuszowe;
4) należności za podróże służbowe i przeniesienia;
5) świadczenia związane ze zwolnieniem ze służby.
2. W razie śmierci funkcjonariusza lub członka jego rodziny przysługują:
1) zasiłek pogrzebowy;
2) odprawa pośmiertna.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Funkcjonariuszowi w związku z mianowaniem na stałe przysługuje
zasiłek na zagospodarowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi w dniu mianowania na stałe.
2. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi
pełniącemu służbę w SKW albo w SWW po zwolnieniu z zawodowej służby
wojskowej lub innej służby, w czasie której otrzymał taki zasiłek.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Funkcjonariuszowi mogą być przyznawane nagrody roczne,
uznaniowe i zapomogi.
1a. Funkcjonariusz pełniący służbę w danym roku kalendarzowym nabywa
prawo do nagrody rocznej w wysokości 1/12 uposażenia otrzymanego w roku
kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
1b. Nagrodę roczną przysługującą zmarłemu funkcjonariuszowi wypłaca się
uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej członkom rodziny po tym funkcjonariuszu.
1c. Nagrodę roczną wypłaca się nie później niż w ciągu pierwszych 3 miesięcy
kalendarzowych następujących po roku, za który nagroda przysługuje, z wyjątkiem
nagrody rocznej przysługującej funkcjonariuszowi zwalnianemu ze służby oraz
nagrody rocznej przysługującej zmarłemu funkcjonariuszowi, które wypłaca się,
odpowiednio, w ostatnim dniu służby lub w dniu stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego.
1d. Do uposażenia, o którym mowa w ust. 1a, nie wlicza się uposażenia
otrzymanego w okresie:
1) zawieszenia w czynnościach służbowych oraz tymczasowego aresztowania,
chyba że postępowanie będące przyczyną zawieszenia lub aresztowania
umorzono albo w jego wyniku funkcjonariusz został uniewinniony;
2) niewykonywania obowiązków służbowych z powodu choroby powstałej lub
trwającej nadal po skazaniu funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu lub
wymierzeniu mu kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby.
1e. Nagrodę roczną obniża się, nie więcej niż o 50% jej wysokości określonej
w ust. 1a, w przypadkach:
1) warunkowego umorzenia postępowania karnego prowadzonego przeciwko
funkcjonariuszowi albo odstąpienia przez sąd od wymierzenia kary;
2) wymierzenia funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej nagany z ostrzeżeniem lub
surowszej kary dyscyplinarnej;
3) skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne
niż umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego.
1f. W przypadkach, o których mowa w ust. 1e, przy ustalaniu wysokości
nagrody rocznej kierownik odpowiednio jednostki organizacyjnej SKW lub SWW
uwzględnia charakter popełnionego przewinienia, jego skutki, rodzaj i wymiar
orzeczonej kary oraz dotychczasowe wyniki w służbie.
1g. Nagroda roczna nie przysługuje w przypadkach:
1) skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo
umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego;
2) wymierzenia funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby.
1h. Obniżenie lub nieprzyznanie nagrody rocznej następuje za rok kalendarzowy,
w którym funkcjonariusz popełnił czyn będący przedmiotem postępowania karnego
lub dyscyplinarnego, a jeżeli nagroda została funkcjonariuszowi wypłacona – za rok,
w którym postępowanie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem lub decyzją.
1i. Jeżeli przeciwko funkcjonariuszowi toczy się postępowanie karne lub
dyscyplinarne o czyn popełniony w roku kalendarzowym, za który nagroda jest
przyznawana, ustalenie uprawnień do nagrody rocznej następuje po prawomocnym
zakończeniu tego postępowania.
1j. Nagrodę roczną przyznaje:
1) funkcjonariuszowi SKW – kierownik jednostki organizacyjnej SKW właściwy
ze względu na miejsce pełnienia służby przez funkcjonariusza;
2) funkcjonariuszowi SWW – Szef SWW;
3) zastępcom Szefa SKW, kierownikom jednostek organizacyjnych SKW oraz ich
zastępcom – Szef SKW;
4) Szefowi SKW oraz Szefowi SWW – Minister Obrony Narodowej.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, warunki przyznawania funkcjonariuszom nagród uznaniowych
i zapomóg, okoliczności uzasadniające przyznanie funkcjonariuszowi nagrody
uznaniowej i zapomogi, właściwość przełożonych oraz tryb postępowania w tych
sprawach, mając na względzie celową i racjonalną politykę w zakresie dysponowania
środkami finansowymi.
3. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, określą,
w drodze zarządzeń, wysokość funduszu na nagrody i zapomogi, ustalając
jednocześnie wysokość środków finansowych przeznaczonych na nagrody roczne,
uznaniowe i zapomogi oraz warunki zwiększania wysokości funduszu na nagrody
uznaniowe i zapomogi.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Funkcjonariuszowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:
1) po 20 latach służby – 75%,
2) po 25 latach służby – 100%,
3) po 30 latach służby – 150%,
4) po 35 latach służby – 200%,
5) po 40 latach służby – 300%
– miesięcznego uposażenia zasadniczego, wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, okresy wliczane do okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do
nagrody jubileuszowej, oraz zasady jej obliczania i wypłacania, uwzględniając sposób
dokumentowania okresów, od których zależy nabycie prawa do tej nagrody.

art. 87. więcej Art. 87. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla SKW i SWW, rodzaje świadczeń przysługujących funkcjonariuszom w razie
przeniesienia lub delegowania do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości
albo podróży służbowej poza stałe miejsce pełnienia służby. Rozporządzenia powinny
określić rodzaje, wysokość i warunki przyznawania świadczeń, a także sposób ich wypłaty.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby na podstawie art. 13 ust. 3,
art. 16 ust. 4 i art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2, ust. 2 pkt 1 i 4–7 oraz ust. 3 otrzymuje:
1) odprawę;
2) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku
zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe, z wyjątkiem urlopu, o którym mowa
w art. 59a ust. 1;
3) zryczałtowany ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany w danym roku
przejazd, ze środków Służby;
4) zwrot kosztów przejazdu do obranego miejsca zamieszkania dla siebie, małżonka
oraz dzieci pozostających na jego utrzymaniu oraz zwrot kosztów przewozu
urządzenia domowego według zasad obowiązujących przy przeniesieniach służbowych;
5) niewykorzystane w danym roku świadczenia pieniężne przysługujące stosownie
do przepisów wydanych na podstawie art. 49 ust. 4.
2. Funkcjonariusz zwolniony na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 3 i ust. 2
pkt 3 otrzymuje 50% odprawy oraz ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Funkcjonariusz zwolniony na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 pkt 2
i 8 otrzymuje ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

art. 89. więcej Art. 89. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, lub
upoważnieni przez nich przełożeni mogą w przypadkach zasługujących na szczególne
uwzględnienie przyznać, z uwagi na uzasadnione potrzeby rodziny funkcjonariusza,
odprawę w wysokości nieprzekraczającej 50% w razie zwolnienia go ze służby na
podstawie art. 19 ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 2.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie stałej równa się
wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami
o charakterze stałym, należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym
albo w ostatnim dniu pozostawania w dyspozycji odpowiednio Szefa SKW i Szefa
SWW na podstawie art. 13 ust. 1. Odprawa ulega zwiększeniu o 20% uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy dalszy pełny rok
wysługi ponad 5 lat nieprzerwanej służby, aż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. Okres służby przekraczający 6 miesięcy liczy się jako pełny rok.
2. Przy ustalaniu wysokości odprawy uwzględnia się również okresy
nieprzerwanej zawodowej służby wojskowej, jeżeli w ciągu 90 dni po zwolnieniu z tej
służby żołnierz został przyjęty do służby w SKW albo w SWW i nie otrzymał odprawy
z tytułu poprzednio pełnionej służby.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku podjęcia służby w SKW
albo SWW po zwolnieniu ze służby w innych służbach, w których przysługują
świadczenia tego rodzaju.
4. Do okresu nieprzerwanej służby w rozumieniu ust. 1–3 nie zalicza się okresów
odbywania kary pozbawienia wolności oraz tymczasowego aresztowania, chyba że
funkcjonariusz został uniewinniony lub postępowanie karne zostało umorzone.
5. Wysokość odprawy dla funkcjonariusza w służbie przygotowawczej równa się
wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami
o charakterze stałym należnymi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym albo
w ostatnim dniu pozostawania w dyspozycji Szefa SKW albo Szefa SWW, na
podstawie art. 13 ust. 1.

art. 91. więcej Art. 91. 1. W razie śmierci funkcjonariusza pozostałej po nim rodzinie
przysługuje odprawa pośmiertna w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałaby temu
funkcjonariuszowi odprawa, gdyby był zwolniony ze służby, oraz świadczenia
określone w art. 88 ust. 1 pkt 2–4.
2. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują małżonkowi
funkcjonariusza, który pozostawał z nim we wspólności małżeńskiej, a w dalszej
kolejności dzieciom oraz rodzicom, jeżeli w dniu śmierci funkcjonariusza spełniali
warunki do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży
Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby
Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się także do zaginionych funkcjonariuszy.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej, zwolnionemu ze służby na
podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 5, wypłaca się co miesiąc przez okres roku
po zwolnieniu ze służby świadczenie pieniężne w wysokości odpowiadającej
uposażeniu zasadniczemu wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnymi na
ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym albo w ostatnim dniu pozostawania
w dyspozycji odpowiednio Szefa SKW i Szefa SWW na podstawie art. 13 ust. 1.
2. Funkcjonariuszowi uprawnionemu do świadczenia określonego w ust. 1, który
nabył prawo do zaopatrzenia emerytalnego, przysługuje prawo wyboru jednego z tych świadczeń.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby na podstawie art. 19 ust. 2 pkt 6
lub 7, który z powodu nadal trwającej choroby nie może podjąć zatrudnienia, wypłaca
się co miesiąc świadczenie pieniężne określone w ust. 1 przez okres choroby, nie
dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy, chyba że wcześniej właściwa komisja
lekarska wyda orzeczenie o inwalidztwie stanowiące podstawę do ustalenia prawa do
renty inwalidzkiej.

art. 93. więcej Art. 93. Odprawa, o której mowa w art. 88 ust. 1 pkt 1, oraz świadczenia
określone w art. 92 nie przysługują funkcjonariuszowi, który bezpośrednio po
zwolnieniu ze służby został przyjęty do zawodowej służby wojskowej lub do innej
służby, w której przysługuje prawo do takich świadczeń.

art. 94. więcej Art. 94. 1. W razie śmierci funkcjonariusza, niezależnie od odprawy
pośmiertnej, o której mowa w art. 91 ust. 1, przysługuje zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) 4000 zł, jeżeli koszty pogrzebu ponosi małżonek, dzieci, wnuki, rodzeństwo lub rodzice;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej
w pkt 1, jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. Jeżeli śmierć funkcjonariusza nastąpiła na skutek wypadku pozostającego
w związku ze służbą, koszty pogrzebu pokrywa się ze środków odpowiednio SKW
albo SWW. Szef SKW albo Szef SWW, każdy w zakresie swojej właściwości, może
wyrazić zgodę na pokrycie kosztów pogrzebu funkcjonariusza zmarłego wskutek
choroby pozostającej w związku ze służbą.
3. W przypadku pokrycia kosztów pogrzebu funkcjonariusza ze środków
odpowiednio SKW albo SWW małżonkowi funkcjonariusza, a w razie jego braku
kolejno jednej z osób wymienionych w ust. 1 pkt 1, przysługuje połowa określonego
tam zasiłku pogrzebowego.

Art. 94a. Przepisy art. 94 stosuje się odpowiednio w razie śmierci
funkcjonariusza, po zwolnieniu ze służby, w następstwie wypadku lub choroby
pozostających w związku ze służbą.

art. 95. więcej Art. 95. 1. W razie śmierci członka rodziny funkcjonariuszowi przysługuje
zasiłek pogrzebowy w wysokości:
1) 4000 zł – jeżeli koszty pogrzebu ponosi funkcjonariusz;
2) kosztów rzeczywiście poniesionych, najwyżej jednak do wysokości określonej
w pkt 1 – jeżeli koszty pogrzebu ponosi inna osoba.
2. Zasiłek pogrzebowy, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w razie śmierci
członków rodziny funkcjonariusza:
1) małżonka;
2) dzieci własnych lub małżonka oraz dzieci przysposobionych;
3) dzieci wychowywanych w ramach rodziny zastępczej;
4) dzieci przyjętych na wychowanie przed osiągnięciem pełnoletności, jeżeli
rodzice ich nie żyją albo nie mogą zapewnić im utrzymania bądź zostali
pozbawieni lub ograniczeni w sprawowaniu władzy rodzicielskiej;
5) rodziców funkcjonariusza oraz jego małżonka, a także ich ojczyma, macochy
oraz osób ich przysposabiających;
6) osób, których opiekunem prawnym został ustanowiony funkcjonariusz lub jego małżonek.
3. (uchylony)

art. 96. więcej Art. 96. W razie urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie
pozostawania w dyspozycji Szefa SKW albo Szefa SWW, na podstawie art. 13 ust. 1,
funkcjonariusz otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o charakterze
stałym i inne należności pieniężne przysługujące na ostatnio zajmowanym stanowisku
służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian mających wpływ na
prawo do uposażenia i innych świadczeń pieniężnych lub na ich wysokość.

Art. 96a. 1. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony
przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100%
uposażenia, o którym mowa w art. 96.
2. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony przepisami Kodeksu
pracy jako okres urlopu rodzicielskiego wynosi:
1) 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 96, za okres do:
a) 6 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa w art. 182^1a
§ 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu pracy,
b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadkach, o których mowa
w art. 182^1a § 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy,
c) 3 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa
w art. 183 § 4 pkt 3 Kodeksu pracy;
2) 60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 96, za okres urlopu
rodzicielskiego przypadający po okresach, o których mowa w pkt 1.
3. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza-kobiety, która we wniosku, złożonym
nie później niż 21 dni po porodzie, wystąpi o udzielenie jej, bezpośrednio po urlopie
macierzyńskim, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wynosi 80%
miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 96, za cały okres odpowiadający
okresowi tych urlopów.
3a. W przypadku gdy wysokość uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego
o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczonego zgodnie z ust. 1–
3, jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego, określonego w ustawie z dnia
28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111), kwotę
uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od
osób fizycznych podwyższa się do wysokości świadczenia rodzicielskiego.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza, który we wniosku,
złożonym nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu
do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie
przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina
zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, wystąpi o udzielenie mu,
bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu
rodzicielskiego w pełnym wymiarze.
5. Funkcjonariuszowi, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust. 3 albo
4 otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 3, w przypadku rezygnacji
z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo rezygnacji z urlopu rodzicielskiego
w wymiarze, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje jednorazowe wyrównanie
otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 3, do wysokości 100%, pod
warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.

Art. 96b. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz
otrzymuje 80% uposażenia.
2. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest zwolniony
od zajęć służbowych z powodu:
1) choroby funkcjonariusza, w tym niemożności wykonywania zajęć służbowych
z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870);
2) oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu okresowego badania lekarskiego dawców krwi;
3) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym
lub małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;
4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za
członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, rodzica dziecka
funkcjonariusza, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo oraz
dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie
domowym z funkcjonariuszem w okresie sprawowania nad nimi opieki;
5) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub
małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym
na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia, w przypadku:
a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub
szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani,
z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa
w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2020 r. poz. 326 i 568), lub dziennego opiekuna, sprawujących opiekę nad dzieckiem,
b) porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka
funkcjonariusza, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba
uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,
c) pobytu małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusza, stale
opiekujących się dzieckiem, w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym
podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju
stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.
3. Zwolnienie od zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego
sprawowania opieki, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i 5, przysługuje przez okres nie
dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2
pkt 4 – przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy
te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
4. Przepis ust. 3 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków
rodziny wymagających opieki.
5. Jeżeli zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest
zwolniony od zajęć służbowych z powodu:
1) wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby,
2) choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby,
3) wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby,
4) choroby przypadającej w czasie ciąży,
5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów
na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania
komórek, tkanek i narządów,
6) oddania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu badania lekarskiego dawców krwi,
7) przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania
przez komisję lekarską,
8) stwierdzenia zakażenia lub zachorowania na chorobę, o której mowa
w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych
u ludzi, przy czym stwierdzone zakażenie lub zachorowanie powstało w związku
z wykonywaniem zadań służbowych w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia
epidemicznego lub stanu epidemii z powodu tej choroby
– zachowuje on prawo do 100% uposażenia.
6. Prawo do 100% uposażenia przysługuje również wtedy, gdy funkcjonariusz
został zwolniony od zajęć służbowych:
1) podczas wykonywania zadań poza granicami państwa w państwach określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 44a;
2) w wyniku popełnienia przez inną osobę umyślnego czynu zabronionego
w związku z wykonywaniem przez funkcjonariusza czynności służbowych,
stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ;
3) na skutek czynów o charakterze bohaterskim dokonanych w szczególnie
niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem wyjątkowej odwagi, z narażeniem
życia lub zdrowia, w obronie prawa, nienaruszalności granic państwowych,
życia, mienia lub bezpieczeństwa obywateli;
4) na skutek podlegania obowiązkowej kwarantannie, izolacji lub izolacji
w warunkach domowych, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, jeżeli podleganie tej
kwarantannie lub izolacji powstało w związku z wykonywaniem zadań
służbowych w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu
epidemii z powodu tej choroby.
6a. Wykonywanie zadań służbowych, o których mowa w ust. 5 pkt 8
i ust. 6 pkt 4, stwierdza pisemnie przełożony właściwy w sprawach osobowych lub
upoważniona przez niego osoba.
7. Związek zwolnienia od zajęć służbowych z czynami, o których mowa w ust. 6
pkt 3, stwierdza, w drodze decyzji, przełożony funkcjonariusza.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 7, funkcjonariuszowi przysługuje odwołanie
do wyższego przełożonego.

Art. 96c. 1. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza
zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku, zaświadczenie
lekarskie wystawione zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa albo wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a
ust. 6 tej ustawy, z tym że:
1) w przypadku, o którym mowa w art. 96b ust. 2 pkt 2 – zaświadczenie jednostki
organizacyjnej publicznej służby krwi;
2) w przypadkach, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo
uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
3) w przypadku, o którym mowa w art. 96b ust. 2 pkt 5 lit. a – oświadczenie funkcjonariusza.
2. W przypadkach uzasadnionych charakterem, miejscem, sposobem lub
rodzajem zadań służbowych wykonywanych przez funkcjonariusza okres jego
przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza się w inny sposób niż określony w ust. 1.
3. Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, określą,
w drodze zarządzeń, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych,
sposób stwierdzania przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusza, o którym
mowa w ust. 2.

Art. 96d. 1. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a
ust. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie lekarskie, o którym
mowa w art. 55a ust. 7 tej ustawy, zaświadczenie wystawione przez lekarza na
zwykłym druku, zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi albo
decyzję, o której mowa w art. 96c ust. 1 pkt 2, funkcjonariusz jest obowiązany
dostarczyć przełożonemu właściwemu w sprawach osobowych w terminie 7 dni od
dnia ich otrzymania.
2. Oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 96b ust. 2
pkt 5 lit. a, funkcjonariusz jest obowiązany złożyć przełożonemu właściwemu
w sprawach osobowych w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.
3. W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 lub 2,
nieobecność w służbie w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim uznaje się za nieobecność nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie zaświadczenia albo
oświadczenia nastąpiło z przyczyn niezależnych od funkcjonariusza.

Art. 96e. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie
wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 96c ust. 1 pkt 3, może podlegać kontroli.
2. Kontrolę przeprowadzają:
1) wojskowe komisje lekarskie – w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej
niezdolności do służby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania
zwolnienia lekarskiego;
2) przełożony funkcjonariusza właściwy w sprawach osobowych – w zakresie
prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego i spełnienia wymogów
formalnych zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia
funkcjonariusza, o którym mowa w art. 96c ust. 1 pkt 3.
3. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie
zwolnienia lekarskiego, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
4. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 96c ust. 1 pkt 3, zostało złożone niezgodnie z prawdą,
funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
5. Jeżeli w wyniku kontroli wojskowa komisja lekarska ustali datę ustania
niezdolności do służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim,
funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za okres od tej daty do końca zwolnienia.
6. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zwolnienie lekarskie zostało
sfałszowane, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
7. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na
ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym
sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie
wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem,
a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.
8. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 96c ust. 1
pkt 3, polega na ustaleniu, czy nastąpiło nieprzewidziane zamknięcie żłobka, klubu
dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko funkcjonariusza, lub na ustaleniu, czy niania lub dzienny opiekun dziecka przebywali na zwolnieniu lekarskim.
9. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz
oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 96c ust. 1 pkt 3, przeprowadza
osoba upoważniona przez przełożonego funkcjonariusza.
10. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że funkcjonariusz wykonuje pracę
zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny z jego
celem, osoba kontrolująca sporządza protokół, w którym podaje, na czym polegało
nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
11. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 96c ust. 1 pkt 3, nie jest zgodne z prawdą, osoba kontrolująca
sporządza protokół.
12. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi w celu wniesienia do niego
ewentualnych uwag. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym podpisem.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole przełożony stwierdza utratę
prawa do uposażenia za okres, o którym mowa w ust. 3 lub 4. Przepis stosuje się
odpowiednio w przypadku zawiadomienia przez wojskową komisję lekarską
w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli o nieprawidłowościach
w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.
14. Od decyzji, o której mowa w ust. 13, funkcjonariuszowi przysługuje
odwołanie do wyższego przełożonego.
15. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na
sprawdzeniu, czy zaświadczenie:
1) nie zostało sfałszowane;
2) zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania
zaświadczeń lekarskich.
16. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 15 pkt 1, zachodzi
podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane, przełożony występuje do
lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o wyjaśnienie sprawy.
17. W razie podejrzenia, że zaświadczenie lekarskie zostało wydane niezgodnie
z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, przełożony występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 96f. 1. Podstawę uposażenia, o którym mowa w art. 96b, stanowi
uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługujące
funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia
i innych należności lub ich wysokość.
2. Przy obliczaniu uposażenia za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim
przyjmuje się, że uposażenie za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim
stanowi 1/30 uposażenia, o którym mowa w art. 96b.
3. W przypadku gdy funkcjonariusz pobrał już uposażenie za okres, w którym
przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia
przy najbliższej wypłacie.
4. Funkcjonariuszowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim
miesiącu pełnienia służby, potrąca się odpowiednią część uposażenia z należności
przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz ten zwraca
odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.

Art. 96g. 1. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń
funkcjonariuszy w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza się
w całości na nagrody za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie
funkcjonariuszy przebywających na zwolnieniach lekarskich.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz na nagrody
i zapomogi.
3. Rozdział środków finansowych, o których mowa w ust. 1, odbywa się po
zakończeniu okresu rozliczeniowego, trwającego nie krócej niż miesiąc kalendarzowy
i nie dłużej niż 3 miesiące kalendarzowe, przy czym wybór okresu rozliczeniowego
uzależnia się od wielkości środków finansowych uzyskanych z tytułu zmniejszenia
uposażeń funkcjonariuszy.

Art. 96h. Zmniejszenia wysokości uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami
o charakterze stałym za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim nie uwzględnia
się przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w art. 83 ust. 1
pkt 1, 3 i 5 i ust. 2 pkt 2, art. 88 ust. 1 pkt 1 oraz art. 92 ust. 1.

art. 97. więcej Art. 97. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla SKW i SWW, wysokość oraz warunki wypłaty uposażenia i innych świadczeń
funkcjonariuszom skierowanym do szkoły, na przeszkolenie lub na studia.
Rozporządzenie powinno określać świadczenia przysługujące funkcjonariuszowi
w związku z pobieraniem nauki, a także ich wysokość i warunki wypłaty.

art. 98. więcej Art. 98. W razie pobierania przez funkcjonariusza wynagrodzenia
przewidzianego w przepisach o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze
stanowiska państwowe, funkcjonariuszowi oraz członkom jego rodziny przysługują
świadczenia pieniężne z tytułu służby, określone w niniejszej ustawie, z wyjątkiem
uposażenia oraz świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 48.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Funkcjonariuszowi zawieszonemu w czynnościach służbowych
zawiesza się od najbliższego terminu płatności 50% ostatnio należnego uposażenia.
2. W razie uchylenia zawieszenia w czynnościach służbowych funkcjonariusz
otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki tego uposażenia,
wprowadzone w okresie zawieszenia, chyba że został zwolniony ze służby z powodu
skazania prawomocnym wyrokiem sądu albo ukarany karą dyscyplinarną wydalenia
ze służby.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Funkcjonariuszowi tymczasowo aresztowanemu zawiesza się od
najbliższego terminu płatności 50% ostatnio należnego uposażenia.
2. W razie umorzenia postępowania karnego lub uniewinnienia prawomocnym
wyrokiem sądu, funkcjonariusz otrzymuje zawieszoną część uposażenia oraz
obligatoryjne podwyżki tego uposażenia, wprowadzone w okresie zawieszenia,
choćby umorzenie lub uniewinnienie nastąpiło po zwolnieniu funkcjonariusza ze
służby, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy postępowanie karne
umorzono z powodu przedawnienia lub amnestii, a także w razie warunkowego
umorzenia postępowania karnego.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Funkcjonariuszowi, który samowolnie opuścił miejsce pełnienia
służby albo pozostaje poza nim lub nie podejmuje służby, zawiesza się uposażenie od
najbliższego terminu płatności. Jeżeli funkcjonariusz pobrał już za czas
nieusprawiedliwionej nieobecności uposażenie, potrąca mu się odpowiednią część
uposażenia przy najbliższej wypłacie.
2. W razie uznania nieobecności za usprawiedliwioną, wypłaca się
funkcjonariuszowi zawieszone uposażenie; w przypadku nieobecności
nieusprawiedliwionej funkcjonariusz traci za każdy dzień nieobecności 1/30 część
uposażenia miesięcznego.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie zawinionej niemożności
pełnienia przez funkcjonariusza obowiązków służbowych.
4. Funkcjonariuszowi, który rozpoczyna urlop bezpłatny w ciągu miesiąca
kalendarzowego, przysługuje uposażenie w wysokości 1/30 uposażenia miesięcznego
za każdy dzień poprzedzający dzień rozpoczęcia urlopu bezpłatnego. Jeżeli
funkcjonariusz pobrał już uposażenie za czas urlopu bezpłatnego, potrąca mu się
odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Z uposażenia funkcjonariuszy mogą być dokonywane potrącenia na
podstawie sądowych i administracyjnych tytułów wykonawczych oraz na podstawie
przepisów szczególnych – na zasadach określonych w przepisach o egzekucji sądowej
lub postępowaniu egzekucyjnym w administracji albo w innych przepisach
szczególnych, jeżeli dalsze przepisy ustawy nie stanowią inaczej.
2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie
zasadnicze, dodatki do uposażenia oraz świadczenia pieniężne wymienione w art. 83,
art. 88, art. 89 i art. 92.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie dla
SKW i SWW, terminy płatności uposażenia i innych świadczeń pieniężnych oraz
właściwość i tryb postępowania w sprawach wypłacania świadczeń pieniężnych oraz
dokonywania potrąceń z tych należności, uwzględniając konieczność zapewnienia
terminowej realizacji świadczeń.

art. 103. więcej Art. 103. Przepisu art. 102 ust. 1 i 2 nie stosuje się do zaliczek pobieranych do
rozliczenia, a w szczególności na koszty podróży służbowej, delegacji i przeniesienia.
Należności te potrąca się z uposażenia w pełnej wysokości, niezależnie od potrąceń
z innych tytułów.

art. 104. więcej Art. 104. W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń socjalnych określonych
w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 49 ust. 7 oraz do świadczeń z tytułu
przeniesienia do pełnienia służby w innej miejscowości, a także do świadczeń,
o których mowa w art. 65, art. 66 ust. 1 i art. 68 ust. 1, z tytułu służby obojga małżonków w SKW albo służby obojga małżonków w SWW, obojgu małżonkom przysługuje jedno świadczenie. W przypadku zbiegu uprawnień do świadczeń w różnej wysokości wypłaca się świadczenie w wyższej wysokości.

art. 105. więcej Art. 105. Funkcjonariusz, niezależnie od odpowiedzialności karnej, ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną za popełnione przestępstwa i wykroczenia.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za
naruszenia dyscypliny służbowej oraz w innych przypadkach określonych w ustawie.
2. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:
1) odmowa wykonania albo niewykonanie rozkazu lub polecenia służbowego,
z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w art. 38 ust. 2 oraz gdy odmowa
dotyczy wykonania polecenia służbowego, które nie pozostaje w związku z pełnieniem służby;
2) zaniechanie wykonania czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób
nieprawidłowy;
3) niedopełnienie obowiązków służbowych albo przekroczenie uprawnień
określonych w przepisach prawa;
4) wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli
spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie, funkcjonariuszowi lub
innej osobie;
5) postępowanie przełożonego w sposób przyczyniający się do rozluźnienia
dyscypliny służbowej w podległej jednostce organizacyjnej lub komórce
organizacyjnej;
6) stawienie się do służby w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego
środka oraz spożywanie alkoholu lub podobnie działającego środka w czasie
służby albo w obiektach lub na terenach zajmowanych przez SKW albo SWW;
7) utrata służbowej broni palnej, amunicji lub legitymacji służbowej, a także
materiału zawierającego informacje niejawne;
8) utrata przedmiotu stanowiącego wyposażenie służbowe, którego wykorzystanie
przez osoby nieuprawnione wyrządziło szkodę obywatelowi lub stworzyło
zagrożenie dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa powszechnego;
9) nadużycie zajmowanego stanowiska lub służby dla osiągnięcia korzyści
majątkowej lub osobistej;
10) samowolne oddalenie się funkcjonariusza z rejonu zakwaterowania, jeżeli pełni
służbę w systemie skoszarowanym, a także nieusprawiedliwione opuszczenie
lub niestawienie się w miejscu pełnienia służby;
11) porzucenie służby.
3. Jeśli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na wniosek sądu lub
prokuratora, organ wnioskujący ma być poinformowany o wyniku tego postępowania.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio, gdy sąd nakazał wymierzenie kary
dyscyplinarnej funkcjonariuszowi, nie określając jednak jej rodzaju.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Funkcjonariusz nie popełnia przewinienia dyscyplinarnego, jeżeli
nie można mu przypisać winy.
2. Funkcjonariuszowi można przypisać winę, gdy:
1) ma zamiar popełnienia przewinienia, to jest chce je popełnić albo przewidując
możliwość jego popełnienia, na to się godzi;
2) nie mając zamiaru popełnienia przewinienia, popełnia je jednak na skutek
niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że
możliwość taką przewidywał albo mógł i powinien przewidzieć.

art. 108. więcej Art. 108. 1. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie, jeżeli popełnia
przewinienie dyscyplinarne sam albo wspólnie lub w porozumieniu z inną osobą,
a także w przypadku, gdy kieruje popełnieniem przez innego funkcjonariusza
przewinienia dyscyplinarnego.
2. Funkcjonariusz odpowiada dyscyplinarnie także w przypadku, gdy nakłania
innego funkcjonariusza do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego albo ułatwia
jego popełnienie.
3. Każdy z funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1 i 2, odpowiada
w granicach swojej winy, niezależnie od odpowiedzialności pozostałych osób.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzane kary dyscyplinarne:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) surowa nagana;
4) nagana z ostrzeżeniem;
5) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
6) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;
7) obniżenie stopnia;
8) pozbawienie stopnia oficerskiego;
9) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby;
10) wydalenie ze służby.
2. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę wyznaczenia na niższe
stanowisko służbowe oraz karę wydalenia ze służby z karą obniżenia stopnia.
3. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę pozbawienia stopnia
oficerskiego z karą wydalenia ze służby.

art. 110. więcej Art. 110. Kara upomnienia, nagany i surowej nagany polega na
przeprowadzeniu rozmowy i wytknięciu ukaranemu niewłaściwego postępowania.

art. 111. więcej Art. 111. Kara nagany z ostrzeżeniem oraz kara ostrzeżenia o niepełnej
przydatności na zajmowanym stanowisku polega na przeprowadzeniu rozmowy,
wytknięciu ukaranemu niewłaściwego postępowania i uprzedzeniu go, że jeżeli
ponownie popełni przewinienie dyscyplinarne, może zostać ukarany surowszą karą
dyscyplinarną lub wyznaczony na niższe stanowisko służbowe w trybie
dyscyplinarnym.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Kara wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe polega na
odwołaniu z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i mianowaniu na
stanowisko służbowe niższe od dotychczas zajmowanego.
2. Przed zatarciem kary wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe
funkcjonariusza nie można mianować na wyższe stanowisko służbowe.

art. 113. więcej Art. 113. Kara obniżenia stopnia polega na wydaniu rozkazu personalnego
o utracie posiadanego stopnia i powrocie do stopnia bezpośrednio niższego.

art. 114. więcej Art. 114. Kara pozbawienia stopnia oficerskiego polega na wydaniu rozkazu
personalnego o utracie stopnia oficerskiego i powrocie do stopnia szeregowego.

art. 115. więcej Art. 115. Kara ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby polega na
przeprowadzeniu rozmowy, wytknięciu niewłaściwego postępowania i ostrzeżeniu, że
za ponowne popełnienie czynu ukarany może zostać wydalony ze służby.

art. 116. więcej Art. 116. Kara wydalenia ze służby polega na zwolnieniu ze służby w SKW albo SWW.

art. 117. więcej Art. 117. 1. Wymierzona kara powinna być współmierna do popełnionego
przewinienia dyscyplinarnego i stopnia zawinienia, w szczególności powinna
uwzględniać okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego skutki,
w tym następstwa dla służby, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na obwinionym
obowiązków, pobudki działania, zachowanie obwinionego przed popełnieniem
przewinienia dyscyplinarnego i po jego popełnieniu oraz dotychczasowy przebieg służby.
2. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo w stanie po
spożyciu alkoholu lub użyciu innego podobnie działającego środka;
2) popełnienie przewinienia dyscyplinarnego przez funkcjonariusza przed
zatarciem wymierzonej mu kary dyscyplinarnej;
3) poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie
realizacji zadań SKW albo SWW lub naruszenie dobrego imienia SKW albo SWW;
4) działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.
3. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ następujące okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego:
1) nieumyślność jego popełnienia;
2) podjęcie przez funkcjonariusza starań o zmniejszenie jego skutków;
3) brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności zawodowych;
4) dobrowolne poinformowanie przełożonego dyscyplinarnego o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.
4. Przy wymierzeniu kary dyscyplinarnej uwzględnia się okoliczności, o których
mowa w ust. 1–3, wyłącznie w stosunku do funkcjonariusza, którego one dotyczą.

art. 118. więcej Art. 118. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie
90 dni od dnia otrzymania przez przełożonego, o którym mowa w art. 122,
wiadomości o popełnieniu przewinienia lub naruszeniu dyscypliny służbowej.
2. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie
1 roku od dnia popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 1.
3. W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie
przestępstwo, przedawnienie karalności dyscyplinarnej następuje dopiero z upływem
okresu przedawnienia karalności przestępstwa.

art. 119. więcej Art. 119. 1. O popełnieniu przez funkcjonariusza wykroczenia, w tym także
o odmowie przyjęcia mandatu karnego lub nieuiszczeniu w terminie grzywny
nałożonej w drodze mandatu zaocznego, właściwy organ zawiadamia odpowiednio
Szefa SKW albo Szefa SWW.
2. W stosunku do funkcjonariuszy SKW i SWW, w zakresie postępowania
w sprawach o wykroczenia, uprawnienia Policji wynikające z przepisów ustawy
z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U.
z 2020 r. poz. 729 i 956) przysługują odpowiednio Szefowi SKW i Szefowi SWW lub
upoważnionym przez nich funkcjonariuszom.

art. 120. więcej Art. 120. 1. Sąd rejonowy może odmówić wszczęcia postępowania, a wszczęte
umorzyć i sprawę przekazać Szefowi SKW albo Szefowi SWW z wnioskiem
o wymierzenie kary dyscyplinarnej, jeżeli uzna to za wystarczającą reakcję na wykroczenie.
2. Na postanowienie wskazane w ust. 1 pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie.

art. 121. więcej Art. 121. 1. Za czyny, za które w myśl odrębnych przepisów właściwe organy są
uprawnione do nakładania kar porządkowych, funkcjonariusze ponoszą wyłącznie
odpowiedzialność dyscyplinarną.
2. Odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają również funkcjonariusze
w przypadkach, gdy właściwe organy są uprawnione do stosowania grzywny, w celu przymuszenia.
3. O pociągnięcie funkcjonariusza do odpowiedzialności dyscyplinarnej
występują organy, o których mowa w ust. 1 i 2, odpowiednio do Szefa SKW i Szefa SWW.

art. 122. więcej Art. 122. Właściwi do wymierzania kar dyscyplinarnych są Szef SKW albo Szef
SWW, każdy w zakresie swojego działania, a także inni uprawnieni przełożeni.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Za popełnione przewinienie dyscyplinarne można wymierzyć tylko
jedną karę dyscyplinarną.
2. Za popełnienie kilku przewinień dyscyplinarnych można wymierzyć jedną
karę dyscyplinarną, odpowiednio surowszą.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Przełożony dyscyplinarny, jeżeli zachodzi uzasadnione
przypuszczenie popełnienia przez funkcjonariusza przewinienia dyscyplinarnego:
1) wszczyna postępowanie dyscyplinarne:
a) z własnej inicjatywy,
b) na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza,
c) na żądanie sądu lub prokuratora;
2) może wszcząć postępowanie dyscyplinarne na wniosek pokrzywdzonego.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 2, zawiadamia się
odpowiednio sąd lub prokuratora albo pokrzywdzonego o wszczęciu postępowania
dyscyplinarnego i wyniku tego postępowania, przesyłając odpis wydanego orzeczenia
lub postanowienia. Materiały przekazane przez sąd, prokuratora albo pokrzywdzonego
włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
3. Jeżeli zachodzą wątpliwości co do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego,
jego kwalifikacji prawnej albo tożsamości sprawcy, przed wszczęciem postępowania
dyscyplinarnego przełożony dyscyplinarny zleca przeprowadzenie czynności
wyjaśniających. Czynności te należy ukończyć w terminie 30 dni.
4. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. Funkcjonariusza, co do którego wydano
postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, uważa się za obwinionego.
5. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera:
1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania postanowienia;
3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z jego
kwalifikacją prawną;
5) uzasadnienie faktyczne zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego;
6) stopień, imię i nazwisko rzecznika dyscyplinarnego prowadzącego
postępowanie;
7) podpis z podaniem stopnia, imienia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego;
8) pouczenie o uprawnieniach przysługujących obwinionemu w toku postępowania
dyscyplinarnego.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, a wszczęte
umarza:
1) jeżeli czynności wyjaśniające nie potwierdziły zaistnienia przewinienia
dyscyplinarnego;
2) po upływie terminów określonych w art. 118 ust. 2 i 3;
3) w przypadku śmierci funkcjonariusza;
4) jeżeli w tej samej sprawie zapadło prawomocne orzeczenie dyscyplinarne lub
toczy się postępowanie dyscyplinarne.
2. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz
orzeczenie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego doręcza się pokrzywdzonemu,
jeżeli złożył on wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego. Na
postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz na
orzeczenie o umorzeniu tego postępowania pokrzywdzony może wnieść odpowiednio
zażalenie lub odwołanie do Szefa SKW albo Szefa SWW w terminie 7 dni od dnia ich doręczenia.

art. 126. więcej Art. 126. 1. Postępowanie dyscyplinarne oraz czynności wyjaśniające, o których
mowa w art. 124 ust. 3, prowadzi rzecznik dyscyplinarny.
2. Szef SKW albo SWW powołuje w jednostce organizacyjnej SKW albo SWW,
na wniosek jej kierownika, rzecznika dyscyplinarnego, spośród funkcjonariuszy tej jednostki.
3. W przypadku, gdy ze względu na liczebność jednostki organizacyjnej SKW
albo SWW powołanie rzecznika dyscyplinarnego dla tej jednostki nie jest
uzasadnione, obowiązki rzecznika dyscyplinarnego w tej jednostce wykonuje rzecznik
dyscyplinarny innej jednostki organizacyjnej odpowiednio SKW albo SWW,
wyznaczony przez Szefa SKW albo Szefa SWW.
4. W jednostce organizacyjnej SKW albo SWW powołuje się co najmniej
jednego i nie więcej niż 3 rzeczników dyscyplinarnych.
5. Powołanie rzecznika dyscyplinarnego następuje za jego pisemną zgodą na
okres 2 lat.
6. Rzecznika dyscyplinarnego odwołuje się w przypadkach:
1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia go ze służby
w SKW lub SWW;
2) prawomocnego ukarania go karą dyscyplinarną.
7. Rzecznik dyscyplinarny, za zgodą Szefa SKW albo Szefa SWW, może
skorzystać z pomocy innego rzecznika dyscyplinarnego przy przeprowadzaniu
czynności dowodowych.
8. Rzecznik dyscyplinarny lub przełożony dyscyplinarny podlega wyłączeniu od
udziału w postępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli:
1) sprawa dotyczy go bezpośrednio;
2) jest małżonkiem, krewnym lub powinowatym obwinionego lub osoby przez
niego pokrzywdzonej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r.
– Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 30, 413 i 568);
3) był świadkiem czynu;
4) między nim a obwinionym lub osobą pokrzywdzoną przez obwinionego
zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do jego bezstronności.
9. Rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego można
wyłączyć od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym także z innych uzasadnionych przyczyn.
10. O okolicznościach uzasadniających wyłączenie od udziału w postępowaniu
dyscyplinarnym rzecznik dyscyplinarny lub przełożony dyscyplinarny zawiadamiają
niezwłocznie odpowiednio Szefa SKW albo Szefa SWW.
11. Wyłączenie rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego od
udziału w postępowaniu dyscyplinarnym może nastąpić również na wniosek
obwinionego lub jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony.
12. Szef SKW i Szef SWW wydają postanowienia o wyłączeniu lub odmowie
wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego lub przełożonego dyscyplinarnego od udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym.

art. 127. więcej Art. 127. 1. W przypadku wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego od udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym, na podstawie art. 126 ust. 8 i 9, postępowanie
dyscyplinarne przejmuje odpowiednio Szef SKW i Szef SWW.
2. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 126 ust. 8
i 9 wobec Szefa SKW albo Szefa SWW, postępowanie dyscyplinarne przejmuje jeden
z jego zastępców.
3. W przypadku wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego od udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 126 ust. 8 i 9, postępowanie
dyscyplinarne przejmuje do prowadzenia inny wyznaczony rzecznik dyscyplinarny.
4. Do czasu wydania przez Szefa SKW albo Szefa SWW postanowienia
o wyłączeniu rzecznik dyscyplinarny podejmuje wyłącznie czynności niecierpiące zwłoki.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Rzecznik dyscyplinarny zbiera materiał dowodowy i podejmuje
czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy. W szczególności przesłuchuje
świadków, obwinionego, przyjmuje od niego wyjaśnienia, dokonuje oględzin.
Z czynności tych sporządza protokoły. Rzecznik dyscyplinarny może także zlecić
przeprowadzenie odpowiednich badań.
2. Z czynności innych niż wymienione w ust. 1 sporządza się protokół, jeżeli
przepis szczególny tego wymaga albo przełożony dyscyplinarny lub rzecznik
dyscyplinarny uzna to za potrzebne. W pozostałych przypadkach można ograniczyć
się do sporządzenia notatki urzędowej.
3. Protokół zawiera:
1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca, osób w niej uczestniczących lub
obecnych oraz charakteru ich uczestnictwa;
2) opis przebiegu czynności;
3) w miarę potrzeby:
a) stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności,
b) oświadczenia i wnioski uczestników czynności,
c) pouczenie o uprawnieniach i obowiązkach.
4. Wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych
okoliczności przez rzecznika dyscyplinarnego lub kierownika jednostki
organizacyjnej SKW albo SWW, o którym mowa w ust. 8, zapisuje się w protokole
z możliwą dokładnością, a osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać zapisania w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw i interesów.
5. Osoby biorące udział w czynności, z której jest sporządzany protokół, a także
osoby obecne, po zapoznaniu się z treścią protokołu, podpisują każdą jego stronę.
Odmowę zapoznania się z treścią protokołu, a także odmowę lub brak podpisu
którejkolwiek osoby należy omówić w protokole.
6. Rzecznik dyscyplinarny w toku postępowania wydaje postanowienia, jeżeli
ich wydanie nie jest zastrzeżone do właściwości przełożonego dyscyplinarnego.
7. Postanowienie wydane w toku postępowania, z wyjątkiem postanowienia
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, powinno zawierać:
1) stopień, imię i nazwisko wydającego postanowienie rzecznika dyscyplinarnego
lub przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania postanowienia;
3) podstawę prawną wydania postanowienia;
4) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
5) rozstrzygnięcie;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne;
7) pouczenie, czy i w jakim trybie przysługuje prawo złożenia zażalenia;
8) podpis z podaniem stopnia, imienia i nazwiska wydającego postanowienie.
8. W przypadku konieczności przeprowadzenia czynności poza miejscowością,
w której toczy się postępowanie dyscyplinarne, przełożony dyscyplinarny może
zwrócić się o ich przeprowadzenie do kierownika jednostki organizacyjnej SKW albo
SWW właściwego według miejsca, w którym czynność ma być dokonana.
9. Jeżeli czyn będący przedmiotem postępowania dyscyplinarnego jest lub był
przedmiotem innego postępowania, w tym postępowania przygotowawczego,
przełożony dyscyplinarny może zwrócić się do właściwego organu o udostępnienie
akt tego postępowania w całości lub w części. Za zgodą tego organu, potrzebne odpisy
lub wyciągi z udostępnionych akt włącza się do akt postępowania dyscyplinarnego.
10. Jeżeli zebrany materiał dowodowy to uzasadnia, przełożony dyscyplinarny
wydaje postanowienie o zmianie lub uzupełnieniu zarzutów.

art. 129. więcej Art. 129. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do:
1) składania wyjaśnień;
2) odmowy składania wyjaśnień;
3) zgłaszania wniosków dowodowych;
4) przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego oraz sporządzania z nich notatek;
5) ustanowienia obrońcy spośród funkcjonariuszy SKW albo SWW, adwokatów
albo radców prawnych;
6) wnoszenia do przełożonego dyscyplinarnego zażaleń na postanowienia wydane
w toku postępowania przez rzecznika dyscyplinarnego, w terminie 3 dni od dnia
doręczenia i w przypadkach wskazanych w ustawie; od postanowień wydanych
przez przełożonego dyscyplinarnego zażalenie przysługuje odpowiednio do
Szefa SKW i Szefa SWW.
2. Rzecznik dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, odmówić
udostępnienia akt, jeżeli sprzeciwia się temu dobro postępowania dyscyplinarnego. Na
postanowienie przysługuje zażalenie.
3. Ustanowienie obrońcy, jeżeli nie zawiera ograniczeń, uprawnia go do
działania w całym postępowaniu dyscyplinarnym, nie wyłączając czynności po
uprawomocnieniu się orzeczenia. O zmianie zakresu pełnomocnictwa uprawniającego
do działania w postępowaniu dyscyplinarnym lub o jego cofnięciu obwiniony
niezwłocznie zawiadamia obrońcę oraz rzecznika dyscyplinarnego.
4. Obrońca nie może podejmować czynności na niekorzyść obwinionego. Może
on zrezygnować z reprezentowania obwinionego w toku postępowania
dyscyplinarnego, zawiadamiając o tym obwinionego oraz rzecznika dyscyplinarnego.
Do czasu ustanowienia nowego obrońcy, jednak nie dłużej niż 14 dni od dnia
zawiadomienia obwinionego, obrońca jest obowiązany podejmować niezbędne czynności.
5. Udział obrońcy w postępowaniu dyscyplinarnym nie wyłącza osobistego
działania w nim obwinionego.
6. Orzeczenia, postanowienia, zawiadomienia i inne pisma, wydane w toku
postępowania dyscyplinarnego, doręcza się obwinionemu oraz obrońcy, jeżeli został
ustanowiony. W przypadku doręczenia obwinionemu i obrońcy w różnych terminach
pisma, od którego przysługuje odwołanie lub zażalenie, termin do złożenia odwołania
lub zażalenia liczy się od dnia doręczenia, które nastąpiło wcześniej.
7. Wniosek dowodowy obwiniony zgłasza na piśmie rzecznikowi
dyscyplinarnemu, który rozstrzyga o uwzględnieniu wniosku albo odmawia, w drodze
postanowienia, uwzględnienia wniosku, jeżeli:
1) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia
sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy;
2) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności lub nie da się
przeprowadzić;
3) przeprowadzenie dowodu jest sprzeczne z prawem.
8. Na postanowienie w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku dowodowego
przysługuje zażalenie.
9. Nieusprawiedliwiona nieobecność obwinionego w służbie, zwolnienie
obwinionego od zajęć służbowych z powodu choroby oraz nieusprawiedliwione
niestawiennictwo na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego nie wstrzymują biegu
postępowania dyscyplinarnego, a czynności, w których jest przewidziany udział
obwinionego, nie przeprowadza się albo przeprowadza się w miejscu jego pobytu.
10. Udział w czynnościach dowodowych oraz zapoznanie z aktami
postępowania dyscyplinarnego obwinionego zwolnionego od zajęć służbowych
z powodu choroby wymaga zgody lekarza, który orzekł czasową niezdolność
obwinionego do służby. W przypadku braku możliwości nawiązania kontaktu
z lekarzem lub zmiany lekarza zgody takiej może udzielić lekarz, który obecnie leczy
obwinionego, a w dalszej kolejności lekarz o takiej samej specjalności.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny są obowiązani
badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na
niekorzyść obwinionego.
2. Obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie
udowodniona i stwierdzona prawomocnym orzeczeniem. Niedające się usunąć
wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.

art. 131. więcej Art. 131. 1. Czynności dowodowe w postępowaniu dyscyplinarnym powinny
być zakończone w terminie miesiąca od dnia wszczęcia tego postępowania.
Przełożony dyscyplinarny, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin
prowadzenia czynności dowodowych do 2 miesięcy.
2. Szef SKW albo Szef SWW, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin
prowadzenia czynności dowodowych na czas oznaczony powyżej 2 miesięcy.
3. Przełożony dyscyplinarny może zawiesić postępowanie dyscyplinarne
z powodu zaistnienia długotrwałej przeszkody uniemożliwiającej prowadzenie
postępowania. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego
przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Jeżeli
postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte z inicjatywy pokrzywdzonego,
zażalenie to może również złożyć pokrzywdzony.
4. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego
postępowania dyscyplinarnego po ustaniu przeszkody, o której mowa w ust. 3.

art. 132. więcej Art. 132. 1. Rzecznik dyscyplinarny, po przeprowadzeniu czynności
dowodowych i uznaniu, że zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy,
zapoznaje obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego.
2. Obrońca może zapoznać się z aktami postępowania dyscyplinarnego,
o których mowa w ust. 1, nie później niż do dnia zapoznania obwinionego z tymi
aktami.
3. Z czynności zapoznania z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się
protokół.
4. Odmowa zapoznania się z aktami postępowania lub złożenia podpisu
stwierdzającego tę okoliczność nie wstrzymuje postępowania. Rzecznik
dyscyplinarny dokonuje wzmianki o odmowie w aktach postępowania.
5. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z aktami
postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie. Na wydane przez
rzecznika dyscyplinarnego postanowienie o odmowie uzupełnienia akt postępowania
dyscyplinarnego obwinionemu służy prawo złożenia zażalenia.
6. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się
z uzupełnionymi aktami postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich
uzupełnienie w zakresie wynikającym z przeprowadzonych czynności dowodowych
uzupełniających akta tego postępowania.
7. Rzecznik dyscyplinarny, po zapoznaniu obwinionego z aktami postępowania
dyscyplinarnego, wydaje postanowienie o zakończeniu czynności dowodowych oraz
sporządza sprawozdanie, które:
1) wskazuje prowadzącego postępowanie i przełożonego dyscyplinarnego, który
wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego;
2) wskazuje obwinionego oraz określa zarzucane mu przewinienie dyscyplinarne,
z opisem stanu faktycznego ustalonym na podstawie zebranych dowodów;
3) przedstawia wnioski dotyczące uniewinnienia, odstąpienia od ukarania lub
wymierzenia kary albo umorzenia postępowania.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Na podstawie oceny zebranego w postępowaniu dyscyplinarnym
materiału dowodowego przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie o:
1) uniewinnieniu albo
2) odstąpieniu od ukarania, albo
3) ukaraniu, albo
4) umorzeniu postępowania.
2. Orzeczenie powinno zawierać:
1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania orzeczenia;
3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz
z kwalifikacją prawną;
5) rozstrzygnięcie o uniewinnieniu, stwierdzeniu winy i odstąpieniu od ukarania lub
wymierzeniu kary dyscyplinarnej albo umorzeniu postępowania
dyscyplinarnego;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia;
7) pouczenie o prawie, terminie i trybie wniesienia odwołania;
8) podpis, z podaniem stopnia, imienia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego,
oraz pieczęć jednostki organizacyjnej SKW albo SWW.
3. Przełożony dyscyplinarny uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 132
ust. 7, oraz przekazuje akta sprawy rzecznikowi dyscyplinarnemu do uzupełnienia,
w przypadku stwierdzenia, że nie zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy.
4. Przełożony dyscyplinarny umarza postępowanie dyscyplinarne
w przypadkach, o których mowa w art. 125 ust. 1, albo gdy stało się ono
bezprzedmiotowe z innej przyczyny.
5. Przełożony dyscyplinarny może odstąpić od ukarania, jeżeli stopień winy lub
stopień szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego dla służby nie jest znaczny, a właściwości i warunki osobiste funkcjonariusza oraz dotychczasowy przebieg
służby uzasadniają przypuszczenie, że pomimo odstąpienia od ukarania będzie on
przestrzegał dyscypliny służbowej oraz zasad etyki zawodowej.
6. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem sporządza się na
piśmie nie później niż w terminie 14 dni od dnia wydania postanowienia
o zakończeniu czynności dowodowych.
7. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie obwinionemu.
8. Jeżeli przełożony dyscyplinarny uzna, że należy wymierzyć karę
dyscyplinarną, do której wymierzenia nie jest uprawniony, wniosek w tej sprawie wraz
z aktami postępowania dyscyplinarnego przesyła odpowiednio Szefowi SKW
i Szefowi SWW.
9. W przypadku zamiaru wymierzenia kary wydalenia ze służby w SKW albo
SWW, odpowiednio Szef SKW i Szef SWW, przed wydaniem orzeczenia
dyscyplinarnego, wzywa obwinionego w celu wysłuchania go. W wysłuchaniu
uczestniczy rzecznik dyscyplinarny. Obwinionemu doręcza się sprawozdanie
w terminie umożliwiającym zapoznanie się z nim przed wysłuchaniem.
10. Przepisu ust. 9 nie stosuje się w przypadku:
1) tymczasowego aresztowania obwinionego;
2) odmowy obwinionego stawienia się lub nieusprawiedliwionej nieobecności;
3) zaistnienia innej przeszkody uniemożliwiającej obwinionemu stawienie się
w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia o zakończeniu czynności dowodowych.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Postępowanie dyscyplinarne jest dwuinstancyjne. Od orzeczenia
wydanego w pierwszej instancji obwinionemu przysługuje odwołanie w terminie
7 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
2. Odwołanie składa się odpowiednio do Szefa SKW i Szefa SWW za
pośrednictwem przełożonego dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.
3. Szef SKW albo Szef SWW odmawia przyjęcia odwołania, w drodze
postanowienia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną
albo jest niedopuszczalne. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.
4. Jeżeli orzeczenie lub postanowienie w pierwszej instancji wydał odpowiednio
Szef SKW i Szef SWW, odwołanie lub zażalenie nie przysługuje. Obwiniony może jednak w terminie, o którym mowa w ust. 1, zwrócić się odpowiednio do Szefa SKW
i Szefa SWW z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje
się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od orzeczeń.

art. 135. więcej Art. 135. 1. W postępowaniu odwoławczym rozpoznanie sprawy następuje na
podstawie stanu faktycznego ustalonego w postępowaniu dyscyplinarnym. Jeżeli jest
to potrzebne do prawidłowego wydania orzeczenia, Szef SKW albo Szef SWW może
uzupełnić materiał dowodowy, zlecając rzecznikowi dyscyplinarnemu prowadzącemu
postępowanie dyscyplinarne wykonanie czynności dowodowych, określając ich zakres.
2. Z materiałami uzyskanymi w wyniku czynności dowodowych, o których
mowa w ust. 1, rzecznik dyscyplinarny zapoznaje obwinionego. W terminie 3 dni od
dnia zapoznania obwiniony ma prawo zgłoszenia odpowiednio Szefowi SKW
i Szefowi SWW uwag dotyczących przeprowadzonych czynności dowodowych.

art. 136. więcej Art. 136. 1. Szef SKW albo Szef SWW, w terminie 7 dni od dnia wniesienia
odwołania może powołać komisję do zbadania zaskarżonego orzeczenia, zwaną dalej „komisją”.
2. Komisja składa się z trzech funkcjonariuszy.
3. Przepisy art. 126 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do członków komisji.
4. Komisja może wysłuchać rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcę.
5. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych: rzecznika dyscyplinarnego,
obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznawania sprawy.
6. Komisja może wystąpić do wyższego przełożonego dyscyplinarnego
o uzupełnienie materiału dowodowego w trybie art. 135 ust. 1.

art. 137. więcej Art. 137. 1. Z przeprowadzonych czynności komisja sporządza sprawozdanie
wraz z wnioskiem dotyczącym sposobu załatwienia odwołania.
2. Komisja przedstawia odpowiednio Szefowi SKW i Szefowi SWW
sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w terminie 21 dni od dnia jej powołania.
3. Rozpatrzenie odwołania przez Szefa SKW albo Szefa SWW powinno nastąpić
w terminie 14 dni od dnia wpływu odwołania, a w przypadku powołania komisji –
w terminie 7 dni od dnia otrzymania sprawozdania, o którym mowa w ust. 1.
4. Szef SKW albo Szef SWW może zaskarżone orzeczenie:
1) utrzymać w mocy albo
2) uchylić w całości albo w części i w tym zakresie uniewinnić obwinionego,
odstąpić od ukarania, względnie wymierzyć inną karę, bądź uchylając to
orzeczenie – umorzyć postępowanie dyscyplinarne w pierwszej instancji, albo
3) uchylić w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez
przełożonego dyscyplinarnego, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga
przeprowadzenia czynności dowodowych w całości lub w znacznej części.
5. Postępowanie odwoławcze umarza się w przypadku cofnięcia odwołania.
6. W postępowaniu odwoławczym Szef SKW albo Szef SWW nie może
wymierzyć surowszej kary dyscyplinarnej, chyba że zaskarżone orzeczenie rażąco
narusza prawo lub interes służby.

art. 138. więcej Art. 138. 1. Orzeczenie lub postanowienie staje się prawomocne:
1) z upływem terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia, jeżeli go nie
wniesiono;
2) w dniu wydania przez organ odwoławczy orzeczenia lub postanowienia
kończącego postępowanie.
2. Przełożony dyscyplinarny, po uprawomocnieniu się orzeczenia lub
postanowienia, niezwłocznie wykonuje orzeczoną karę.
3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych po uprawomocnieniu się
orzeczenia niezwłocznie wykonuje karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby na zajmowanym stanowisku.
4. Przełożony, o którym mowa w ust. 3, po uprawomocnieniu się orzeczenia
niezwłocznie wykonuje karę: wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, wydalenia
ze służby przez wydanie decyzji odpowiednio o: zwolnieniu lub odwołaniu ukaranego
z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego i mianowaniu go na niższe
stanowisko służbowe albo zwolnieniu ukaranego funkcjonariusza ze służby.
5. Prawomocne orzeczenie o odstąpieniu od ukarania albo o ukaraniu oraz
prawomocne postanowienie o odstąpieniu od wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego włącza się do akt osobowych funkcjonariusza.

art. 139. więcej Art. 139. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do postępowania
dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. –
Kodeks postępowania karnego, dotyczące wezwań, terminów, doręczeń i świadków, z wyłączeniem możliwości nakładania kar porządkowych oraz zatrzymania i doprowadzenia świadków. W postępowaniu dyscyplinarnym do świadków nie stosuje się art. 184 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego.
2. O zwolnieniu od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osoby
pozostającej z obwinionym w szczególnie bliskim stosunku osobistym rozstrzyga
rzecznik dyscyplinarny. Na odmowę zwolnienia od złożenia zeznania lub odpowiedzi
na pytania służy zażalenie w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia.

art. 140. więcej Art. 140. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej oznacza uznanie kary za niebyłą.
2. Kary dyscyplinarne podlegają zatarciu po upływie:
1) 3 miesięcy od dnia wykonania kary upomnienia;
2) 6 miesięcy od dnia wykonania kary nagany;
3) 9 miesięcy od dnia wykonania kary surowej nagany i nagany z ostrzeżeniem;
4) 12 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby na zajmowanym stanowisku;
5) 15 miesięcy od dnia wykonania kary wyznaczenia na niższe stanowisko
służbowe oraz obniżenia stopnia;
6) 18 miesięcy od dnia wykonania kary pozbawienia stopnia oficerskiego;
7) 24 miesięcy od dnia wykonania kary ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby.
3. W przypadku nienagannej służby, stwierdzonej w opinii służbowej,
przełożony dyscyplinarny może zatrzeć karę dyscyplinarną przed upływem terminu
określonego w ust. 2, jednak w przypadku kar, o których mowa w art. 109 ust. 1
pkt 5–9 nie wcześniej niż przed upływem połowy terminów, określonych w ust. 2 pkt 4–7.
4. Za wykazanie męstwa lub odwagi oraz znaczące wyniki w służbie przełożony
dyscyplinarny może w każdym czasie zatrzeć karę dyscyplinarną.
5. Jeżeli funkcjonariusz zostanie ponownie ukarany przed zatarciem kary
dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia nieodbytej kary biegnie na nowo od dnia
orzeczenia nowej kary.
6. W przypadku jednoczesnego wykonywania więcej niż jednej kary
dyscyplinarnej zatarcie kar następuje z upływem terminu przewidzianego dla kary surowszej.
7. Zatarcie kary dyscyplinarnej powoduje usunięcie z akt osobowych
funkcjonariusza orzeczenia o ukaraniu. Orzeczenie o odstąpieniu od ukarania usuwa
się z akt osobowych po upływie 6 miesięcy od dnia jego uprawomocnienia się,
przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

art. 141. więcej Art. 141. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym
orzeczeniem wznawia się, jeżeli:
1) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały
się fałszywe;
2) zostały ujawnione istotne dla sprawy okoliczności, które nie były znane w toku
postępowania dyscyplinarnego;
3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to
mieć wpływ na treść orzeczenia;
4) orzeczenie zostało wydane w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które
zostały następnie uchylone lub zmienione;
5) prowadzone o ten sam czyn postępowanie karne, karne skarbowe lub w sprawach
o wykroczenia zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym
albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności
określone w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego albo w art. 5 § 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 24 sierpnia
2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia.
2. Postępowanie dyscyplinarne wznawia się na wniosek ukaranego lub
obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, na wniosek jego małżonka, krewnych
w linii prostej, rodzeństwa, przysposabiającego lub przysposobionego oraz rzecznika
dyscyplinarnego, jeżeli w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stracił moc
lub uległ zmianie przepis prawny będący podstawą wydania orzeczenia
dyscyplinarnego.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wniosek o wznowienie składa się
w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
4. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się na niekorzyść ukaranego po
ustaniu karalności przewinienia dyscyplinarnego.
5. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się po upływie 10 lat od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.
5a. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do spraw o wznowienie postępowania
dyscyplinarnego zakończonego prawomocnym orzeczeniem o wydaleniu ze służby.
6. Przełożony dyscyplinarny, który wydał prawomocne orzeczenie
dyscyplinarne, wznawia postępowanie dyscyplinarne z urzędu albo na wniosek
ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, jego małżonka, krewnych
w linii prostej, rodzeństwa, przysposabiającego lub przysposobionego. O wznowieniu
postępowania dyscyplinarnego z urzędu zawiadamia się ukaranego lub obwinionego
albo, w przypadku jego śmierci, jego małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwo,
przysposabiającego lub przysposobionego.
7. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego wnosi się do
przełożonego dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji,
w terminie 30 dni od dnia, w którym obwiniony lub ukarany dowiedział się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania.
8. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działalność przełożonego
dyscyplinarnego, o którym mowa w ust. 6, o wznowieniu rozstrzyga wyższy
przełożony dyscyplinarny.
9. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania dyscyplinarnego
ukaranemu oraz osobom, o których mowa w ust. 6, służy zażalenie odpowiednio do
Szefa SKW albo SWW w terminie 7 dni od dnia doręczenia, z tym że na
postanowienie wydane przez Szefa SKW lub SWW przysługuje jedynie w takim
samym terminie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

art. 142. więcej Art. 142. 1. Po wznowieniu postępowania dyscyplinarnego przeprowadza się
czynności dowodowe ograniczone do przyczyn wznowienia, a po ich zakończeniu,
stosownie do poczynionych ustaleń, wydaje się orzeczenie:
1) uchylające dotychczasowe orzeczenie i stwierdzające uniewinnienie ukaranego
lub umorzenie postępowania dyscyplinarnego albo
2) zmieniające dotychczasowe orzeczenie i wymierzające inną karę dyscyplinarną, albo
3) odmawiające uchylenia dotychczasowego orzeczenia.
2. Zmiana dotychczasowego orzeczenia i wymierzenie innej kary dyscyplinarnej
nie może nastąpić po ustaniu karalności przewinienia dyscyplinarnego.
3. Orzeczenie kary surowszej od dotychczasowej jest możliwe tylko wtedy, gdy
wznowienie następuje z urzędu i orzeczona kara jest rażąco niewspółmierna do
popełnionego przewinienia dyscyplinarnego.
4. Jeżeli w następstwie wznowienia postępowania wymierzono karę
łagodniejszą, ulegają uchyleniu skutki kary dotychczasowej, a w przypadku
wymierzenia kary surowszej, jej wykonanie rozpoczyna się od dnia wymierzenia.
5. Na orzeczenie i postanowienie wydane w trybie wznowienia postępowania
dyscyplinarnego służy ukaranemu lub obwinionemu, a w przypadku jego śmierci, jego
małżonkowi, krewnym w linii prostej, rodzeństwu, przysposabiającemu lub
przysposobionemu, odwołanie lub zażalenie do Szefa SKW albo SWW w terminie
7 dni od dnia doręczenia, z tym że na orzeczenia i postanowienia wydane przez Szefa
SKW albo SWW przysługuje jedynie w takim samym terminie wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy.
6. Termin zatarcia kary zmienionej w następstwie wznowienia postępowania
liczy się od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu nowej kary. Na
poczet okresu zatarcia nowej kary zalicza się okres zatarcia, który upłynął od
uprawomocnienia się orzeczenia kary dotychczasowej.

art. 143. więcej Art. 143. Na orzeczenie kończące postępowanie dyscyplinarne wydane
w wyniku rozpatrzenia odwołania funkcjonariuszowi przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

art. 144. więcej Art. 144. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzeń, odrębnie
dla SKW i SWW szczegółowy tryb wykonywania czynności związanych
z postępowaniem dyscyplinarnym w stosunku do funkcjonariuszy, przełożonych
którzy posiadają władzę dyscyplinarną, w tym obieg dokumentów związanych
z postępowaniem dyscyplinarnym, prostowanie błędów pisarskich i rachunkowych
oraz innych oczywistych omyłek, oraz określi wzory postanowień i innych
dokumentów sporządzanych w postępowaniu dyscyplinarnym, mając na względzie
sprawność prowadzonego postępowania.

art. 145. więcej Art. 145. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 i 344 ustawy z dnia 6 czerwca
1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128 oraz z 2020 r. poz. 568 i
875) stosuje się odpowiednio do funkcjonariuszy SKW oraz SWW.

art. 146. więcej Art. 146. Ustawa wchodzi w życie w terminie określonym w ustawie z dnia
9 czerwca 2006 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie Kontrwywiadu
Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego oraz ustawę o służbie
funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego.