Ustawa z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa zasady postępowania z pojazdami wycofanymi
z eksploatacji w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz ochronę
środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju.
2. W sprawach dotyczących postępowania z pojazdami wycofanymi
z eksploatacji w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy o odpadach.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się do:
1) pojazdów wyprodukowanych na terytorium kraju;
2) pojazdów wprowadzonych na terytorium kraju w drodze importu lub
wewnątrzwspólnotowego nabycia;
3) odpadów powstałych z pojazdów.
1a. Do motorowerów trójkołowych zaliczanych do kategorii L2e, określonej
w przepisach o ruchu drogowym, stosuje się przepisy art. 11, art. 13–17, art. 18,
art. 19, art. 21, art. 22, art. 23 ust. 1 oraz art. 39–41.
2. Przepisów ustawy nie stosuje się do pojazdów historycznych.

art. 3. więcej Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) imporcie – rozumie się przez to przywóz pojazdu z terytorium państwa
niebędącego członkiem Unii Europejskiej w celu wprowadzenia na terytorium
kraju;
2) masie pojazdu – rozumie się przez to masę własną w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r.
poz. 110, 284, 568, 695, 1087 i 1517), pomniejszoną o masę paliwa w ilości
nominalnej;
2a) masie pojazdu wycofanego z eksploatacji – rozumie się przez to masę pojazdu
zważonego przy przyjmowaniu pojazdu do stacji demontażu lub punktu zbierania
pojazdów, po uprzednim usunięciu z niego innych odpadów, które nie pochodzą
z tego pojazdu;
3) odzysku – rozumie się przez to odzysk w rozumieniu przepisów o odpadach;
4) pojeździe – rozumie się przez to pojazdy samochodowe zaliczone do kategorii
M1 lub N1, określonych w przepisach o ruchu drogowym, oraz motorowery
trójkołowe zaliczone do kategorii L2e, określonych w przepisach o ruchu drogowym;
5) pojeździe historycznym – rozumie się przez to:
a) pojazd zabytkowy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
b) pojazd mający co najmniej 25 lat, uznany przez rzeczoznawcę
samochodowego za unikatowy lub mający szczególne znaczenie dla
udokumentowania historii motoryzacji;
6) pojeździe wycofanym z eksploatacji – rozumie się przez to pojazd stanowiący
odpad w rozumieniu przepisów o odpadach;
7) ponownym użyciu – rozumie się przez to zastosowanie przedmiotów
wyposażenia i części, wymontowanych z pojazdów wycofanych z eksploatacji,
w tym samym celu, dla którego zostały pierwotnie zaprojektowane i wykonane;
8) przetwarzaniu – rozumie się przez to czynności podejmowane po przekazaniu
pojazdu wycofanego z eksploatacji do stacji demontażu w celu demontażu,
odzysku lub przygotowania do unieszkodliwiania;
9) recyklingu – rozumie się przez to recykling w rozumieniu przepisów o odpadach;
10) stacji demontażu – rozumie się przez to zakład prowadzący przetwarzanie, w tym
demontaż obejmujący następujące czynności:
a) usunięcie z pojazdów wycofanych z eksploatacji elementów i substancji
niebezpiecznych, w tym płynów,
b) wymontowanie z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów
wyposażenia i części nadających się do ponownego użycia,
c) wymontowanie z pojazdów wycofanych z eksploatacji elementów
nadających się do odzysku lub recyklingu;
11) strzępiarce – rozumie się przez to instalację służącą do rozdrabniania odpadów
powstałych w trakcie demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji;
12) terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
13) wewnątrzwspólnotowym nabyciu – rozumie się przez to przywóz pojazdu
z terytorium innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii
Europejskiej w celu wprowadzenia na terytorium kraju;
14) wprowadzającym pojazd – rozumie się przez to przedsiębiorcę będącego
producentem pojazdu lub przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą
w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu;
15) substancji niebezpiecznej – rozumie się przez to każdą substancję spełniającą
kryteria klasyfikacji dla którejkolwiek z klas lub kategorii zagrożenia
wymienionych w:
a) części 2 w pkt 2.1–2.4, 2.6, 2.7, 2.8 (Typ A i B), 2.9, 2.10, 2.12,
2.13 (kategoria 1 i 2), 2.14 (kategoria 1 i 2) oraz 2.15 (Typ A–F),
b) części 3 w pkt 3.1–3.6, 3.7 (działanie szkodliwe na funkcje płciowe
i płodność lub na rozwój potomstwa), 3.8 (z wyjątkiem substancji
spełniających kryteria klasyfikacji ze względu na działanie narkotyczne), 3.9 i 3.10,
c) części 4 w pkt 4.1,
d) części 5 w pkt 5.1
– załącznika I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE)
nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania
i pakowania substancji i mieszanin, zmieniającego i uchylającego dyrektywy
67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniającego rozporządzenie (WE)
nr 1907/2006 (Dz. Urz. UE L 353 z 31.12.2008, str. 1);
16) wprowadzeniu na terytorium kraju – rozumie się przez to wprowadzenie pojazdu
po raz pierwszy na terytorium kraju w celu używania lub dystrybucji.

Art. 3a. (uchylony).

art. 4. więcej Art. 4. 1. Wprowadzenie na terytorium kraju następuje z dniem:
1) wydania pojazdu z magazynu lub przekazania innemu podmiotowi –
w przypadku pojazdu wyprodukowanego na terytorium kraju;
2) dopuszczenia pojazdu do obrotu na terytorium kraju – w przypadku importu;
3) wystawienia faktury albo przywozu pojazdu na terytorium kraju – w przypadku
wewnątrzwspólnotowego nabycia.
2. Jeżeli z przepisów ust. 1 wynika, że wprowadzenie na terytorium kraju mogło
nastąpić w różnych terminach, za dzień wprowadzenia na terytorium kraju uważa się
dzień najwcześniejszy.
3. Ciężar udowodnienia, że wprowadzenie na terytorium kraju nie nastąpiło albo
nastąpiło w innym dniu niż określony w ust. 1, spoczywa na wprowadzającym pojazd.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Zbieranie pojazdów wycofanych z eksploatacji mogą prowadzić
wyłącznie przedsiębiorcy prowadzący punkty zbierania pojazdów i przedsiębiorcy
prowadzący stacje demontażu.
2. Demontaż pojazdów wycofanych z eksploatacji może być prowadzony
wyłącznie w stacjach demontażu.

Art. 5a. Podmiot zajmujący się naprawą pojazdów gospodaruje częściami
będącymi odpadami, usuniętymi w trakcie naprawy samochodów osobowych
w rozumieniu art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym, zwanych dalej „samochodami osobowymi”, lub przekazuje te części
uprawnionemu posiadaczowi odpadów, w tym prowadzącemu stację demontażu, na
zasadach określonych w art. 27 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U.
z 2020 r. poz. 797 i 875).

art. 6. więcej Art. 6. 1. Przedsiębiorca będący producentem pojazdów jest obowiązany do:
1) ograniczania stosowania substancji niebezpiecznych w pojazdach w celu
zapobiegania emisji tych substancji do środowiska i ułatwienia recyklingu
pojazdów wycofanych z eksploatacji;
2) uwzględniania wymogów demontażu i ponownego użycia przedmiotów
wyposażenia i części pojazdów oraz odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji;
3) stosowania materiałów pochodzących z recyklingu do produkcji pojazdów.
2. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 3 stosuje się odpowiednio do producentów przedmiotów
wyposażenia i części pojazdów.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Materiały, przedmioty wyposażenia i części pojazdów nie mogą
zawierać ołowiu, rtęci, kadmu i sześciowartościowego chromu.
2. Materiały, przedmioty wyposażenia i części pojazdów mogą zawierać metale,
o których mowa w ust. 1, jeżeli jest to konieczne do uzyskania wymaganej
charakterystyki technicznej tych przedmiotów i części.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia, listę materiałów,
przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, o których mowa w ust. 2, kierując się
koniecznością ograniczania negatywnego oddziaływania na środowisko.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, może również zostać określona
dopuszczalna zawartość ołowiu, rtęci, kadmu lub sześciowartościowego chromu
w materiałach, przedmiotach wyposażenia i częściach pojazdów.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Wprowadzający pojazd jest obowiązany do zapewnienia oznaczania
przedmiotów wyposażenia i części pojazdów z:
1) elastomerów o wadze powyżej 200 g;
2) pozostałych tworzyw sztucznych o wadze powyżej 100 g.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także do producentów i dokonujących
wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu przedmiotów wyposażenia i części pojazdów.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, kierując się potrzebą identyfikacji
materiału, z którego są wykonywane przedmioty wyposażenia i części pojazdów,
określi, w drodze rozporządzenia, sposób oznaczania oraz rodzaje oznaczeń
przedmiotów wyposażenia i części pojazdów.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Wprowadzający pojazd jest obowiązany do opracowania informacji
dotyczącej sposobu demontażu nowego typu pojazdu w ciągu 6 miesięcy od
wprowadzenia go na terytorium kraju.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności:
1) określenie rodzajów przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, które mogą
być przeznaczone do ponownego użycia,
2) wskazanie umiejscowienia elementów i substancji niebezpiecznych użytych
w pojeździe
– w zakresie potrzebnym przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu do
spełnienia przez niego obowiązków wynikających z przepisów ustawy.
3. Wprowadzający pojazd jest obowiązany do nieodpłatnego przekazania
przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu informacji, o której mowa w ust. 1,
w terminie 30 dni od dnia złożenia przez tego przedsiębiorcę wniosku o udzielenie informacji.
4. Producenci oraz dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu
przedmiotów wyposażenia i części pojazdów są obowiązani do nieodpłatnego
udostępnienia wprowadzającemu pojazd oraz przedsiębiorcy prowadzącemu stację
demontażu informacji dotyczącej sposobu demontażu, magazynowania i testowania
przedmiotów wyposażenia i części pojazdów, które mogą być przeznaczone do
ponownego użycia, w terminie 30 dni od dnia złożenia przez wprowadzającego pojazd
lub przedsiębiorcę prowadzącego stację demontażu wniosku o udzielenie informacji.

art. 10. więcej Art. 10. Przepisy art. 6–9 dotyczą wprowadzających pojazdy wydających kartę
pojazdu, o której mowa w art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
o ruchu drogowym.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Wprowadzający pojazd jest obowiązany zapewnić sieć zbierania
pojazdów, zwaną dalej „siecią”, obejmującą terytorium kraju w taki sposób, aby
w każdym województwie były prowadzone co najmniej trzy stacje demontażu lub
punkty zbierania pojazdów, w tym co najmniej jedna stacja demontażu, położone
w różnych miejscowościach, zapewniające właścicielowi pojazdu możliwość oddania
pojazdu wycofanego z eksploatacji.
2. Wprowadzający pojazd, który wprowadza na terytorium kraju nie więcej niż
1000 pojazdów w ciągu roku kalendarzowego, jest obowiązany zapewnić sieć
obejmującą co najmniej trzy stacje demontażu lub punkty zbierania pojazdów, w tym co najmniej jedną stację demontażu, położone w różnych miejscowościach na terytorium kraju.
3. Wprowadzający pojazd zapewnia sieć wyłącznie przez własne stacje
demontażu i punkty zbierania pojazdów lub na podstawie umów z przedsiębiorcami
prowadzącymi stacje demontażu.

Art. 11a. 1. Wprowadzający pojazd zapewniający sieć na podstawie umów
z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje demontażu jest obowiązany do ich zawarcia
w formie pisemnej pod rygorem nieważności.
2. Umowy, o których mowa w ust. 1, określają w szczególności warunki:
1) przyjmowania pojazdów wycofanych z eksploatacji przez stację demontażu;
2) finansowania przez wprowadzającego pojazd kosztów gospodarowania
odpadami pochodzącymi z pojazdów wycofanych z eksploatacji,
w szczególności z pojazdów wycofanych z eksploatacji nieposiadających
wartości rynkowej lub o wartości rynkowej ujemnej, w sposób zapewniający
osiągnięcie poziomów odzysku i recyklingu, uwzględniając liczbę pojazdów
wprowadzonych na terytorium kraju przez danego wprowadzającego pojazd.

art. 12. więcej Art. 12. (uchylony).

art. 13. więcej Art. 13. Wprowadzający pojazd podlega wpisowi do rejestru, o którym mowa
w art. 49 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Wprowadzający pojazd, który nie zapewnił sieci w roku
kalendarzowym, jest obowiązany bez wezwania do obliczenia i uiszczenia opłaty za brak sieci.
2. Wprowadzający pojazd jest zwolniony z opłaty za brak sieci, jeżeli nie
zapewnił sieci przez okres nie dłuższy niż 21 dni w ciągu roku kalendarzowego.
3. Wysokość opłaty za brak sieci oblicza się według wzorów określonych
w załączniku do ustawy.
4. Maksymalna wysokość opłaty stałej za brak sieci wynosi 20 000 zł.
5. Maksymalna stawka opłaty za brak sieci wynosi 20 zł za brak jednej stacji
demontażu lub jednego punktu zbierania pojazdów w ciągu roku kalendarzowego za
każdy pojazd wprowadzony na terytorium kraju w ciągu tego roku.
6. Minister właściwy do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość opłaty stałej za brak sieci oraz stawkę opłaty za brak sieci, uwzględniając koszty recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz kierując się koniecznością zapewnienia, aby opłata za brak sieci była środkiem ekonomicznym
zachęcającym do budowy sieci przez wprowadzającego pojazd.

art. 15. więcej Art. 15. Wprowadzający pojazd sporządza roczne sprawozdanie zawierające
informacje, o których mowa w art. 73 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r.
o odpadach, na zasadach i trybie określonych w tej ustawie.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Obowiązek obliczenia opłaty za brak sieci powstaje na koniec roku kalendarzowego.
2. Opłata za brak sieci jest wpłacana na rachunek bankowy Narodowego
Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej do dnia 31 marca roku
następującego po roku, którego opłata dotyczy.

art. 17. więcej Art. 17. 1. W przypadku stwierdzenia, że wprowadzający pojazd, mimo
ciążącego na nim obowiązku, nie uiścił opłaty za brak sieci albo uiścił opłatę
w wysokości niższej od należnej, Główny Inspektor Ochrony Środowiska wydaje
decyzję, w której określa wysokość zobowiązania z tytułu opłaty za brak sieci.
2. W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, w terminie
14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna, Główny Inspektor Ochrony
Środowiska ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę za brak sieci w wysokości
odpowiadającej 20% kwoty nieuiszczonej opłaty za brak sieci.
3. Do należności z tytułu opłat za brak sieci stosuje się odpowiednio przepisy
działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1325 i 1423), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują
Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.

Art. 17a. (uchylony).

Art. 17b. 1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska stwierdza nadpłatę lub
określa wysokość nadpłaty z tytułu opłaty za brak sieci.
2. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przekazuje
równowartość kwoty nadpłaty, o której mowa w ust. 1, na dochody budżetu państwa,
w terminie 7 dni od dnia otrzymania oświadczenia Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska wskazującego:
1) dzień, z którym decyzja Głównego Inspektora Ochrony Środowiska
stwierdzająca nadpłatę lub określająca wysokość nadpłaty stała się ostateczna;
2) równowartość kwoty nadpłaty podlegającej przekazaniu;
3) rachunek bieżący dochodów budżetowych ministra właściwego do spraw
klimatu, na który należy przekazać równowartość kwoty nadpłaty.
3. Za dzień przekazania równowartości kwoty nadpłaty uważa się dzień
obciążenia rachunku bankowego Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska
i Gospodarki Wodnej.
4. Przekazana równowartość kwoty nadpłaty zmniejsza wysokość zobowiązania
określonego w art. 401c ust. 9 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska (Dz. U. z 2020 r. poz. 1219, 1378 i 1565) i nie może przekroczyć stanu
tego zobowiązania ustalonego na dzień przekazania równowartości kwoty nadpłaty.
5. Zwrotu kwoty nadpłaty z tytułu opłaty za brak sieci wraz z należnym
oprocentowaniem dokonuje Główny Inspektor Ochrony Środowiska ze środków
rezerwy celowej na zobowiązania wymagalne Skarbu Państwa.

art. 18. więcej Art. 18. Właściciel pojazdu wycofanego z eksploatacji przekazuje go wyłącznie
do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego
punkt zbierania pojazdów.

art. 19. więcej Art. 19. Właściciel pojazdu wycofanego z eksploatacji lub upoważniona przez
niego osoba, przekazując pojazd do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu
lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów, jest obowiązany okazać:
1) dowód osobisty lub inny dokument potwierdzający tożsamość;
2) dowód rejestracyjny pojazdu oraz kartę pojazdu, jeżeli była wydana, lub inny
dokument potwierdzający dane zawarte w dowodzie rejestracyjnym;
3) dokument potwierdzający własność w przypadku właściciela pojazdu innego niż
wpisany w dowodzie rejestracyjnym.

art. 20. więcej Art. 20. Właściciel pojazdu wycofanego z eksploatacji jest obowiązany
w terminie 30 dni od dnia otrzymania zaświadczenia o demontażu pojazdu lub
zaświadczenia o przyjęciu niekompletnego pojazdu złożyć wniosek o wyrejestrowanie pojazdu.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu powinien zapewniać
bezpieczne dla środowiska i zdrowia ludzi przetwarzanie pojazdów wycofanych
z eksploatacji i powstających z nich odpadów.
2. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do przekazania
zużytych baterii samochodowych kwasowo-ołowiowych i zużytych akumulatorów
samochodowych kwasowo-ołowiowych zbierającemu zużyte baterie lub zużyte
akumulatory lub prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych
akumulatorów, który spełnia wymagania, o których mowa w art. 15 ust. 1
pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1850) i w przepisach wydanych na podstawie art. 63 ust. 7 tej ustawy.

Art. 21a. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu podlega wpisowi do
rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

art. 22. więcej Art. 22. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, minimalne
wymagania dla stacji demontażu oraz sposób demontażu pojazdów wycofanych
z eksploatacji, kierując się potrzebą zapewnienia bezpiecznego dla środowiska
i zdrowia ludzi demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do
przyjęcia każdego pojazdu wycofanego z eksploatacji, który posiada cechy
identyfikacyjne pojazdu, o których mowa w art. 66 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
2. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest także obowiązany do
przyjęcia pojazdu wycofanego z eksploatacji, dla którego brak jest dowodu
rejestracyjnego lub który nie posiada cech identyfikacyjnych pojazdu, o których mowa
w art. 66 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
a także odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli
obowiązek przekazania tych odpadów do stacji demontażu wynika z postanowienia
albo decyzji wydanych przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na podstawie
przepisów ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu
odpadów (Dz. U. z 2020 r. poz. 1792).
3. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu przy przyjmowaniu pojazdu
wycofanego z eksploatacji nie pobiera opłaty od właściciela pojazdu.
4. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu przy przyjmowaniu pojazdu
wycofanego z eksploatacji może pobrać opłatę od właściciela pojazdu, jeżeli jest
spełniony co najmniej jeden z następujących warunków:
1) pojazd wycofany z eksploatacji nie jest zarejestrowany na terytorium państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2) pojazd wycofany z eksploatacji:
a) jest niekompletny,
b) zawiera odpady, które zostały do niego dodane.
5. Za niekompletny pojazd uważa się pojazd, który nie zawiera co najmniej
jednego istotnego elementu określonego w przepisach wydanych na podstawie ust. 9.
6. W przypadku przyjmowania niekompletnego pojazdu wycofanego
z eksploatacji opłata, o której mowa w ust. 4, nie może przekraczać 10 zł za każdy
kilogram brakującej masy pojazdu.
7. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu nie pobiera opłaty, o której
mowa w ust. 4, przy przyjmowaniu niekompletnego pojazdu wycofanego z
eksploatacji należącego do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Straży
Granicznej, organów Krajowej Administracji Skarbowej, Służby Więziennej,
Inspekcji Transportu Drogowego, Służby Ochrony Państwa, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz jednostek ochrony przeciwpożarowej.
8. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu może odmówić przyjęcia
pojazdu wycofanego z eksploatacji, jeżeli właściciel pojazdu nie uiścił opłaty, o której mowa w ust. 4.
9. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw klimatu, mając na uwadze wymogi ochrony środowiska,
potrzebę zapewnienia kompletności pojazdów w celu uzyskania odpowiednich
poziomów odzysku i recyklingu oraz przeciwdziałanie niewłaściwemu zagospodarowaniu odpadów, określi, w drodze rozporządzenia, listę istotnych elementów pojazdu kompletnego.

Art. 23a. 1. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do
przyjęcia będących odpadami części samochodów osobowych usuniętych w trakcie
naprawy o ile nie spowoduje to przekroczenia masy odpadów przewidywanych do
przetworzenia i powstających w wyniku przetwarzania w okresie roku, określonych
w pozwoleniu zintegrowanym lub innej decyzji w zakresie gospodarki odpadami
wymaganych w związku z prowadzeniem stacji demontażu.
2. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu za przyjęcie będących odpadami
części samochodów osobowych usuniętych w trakcie naprawy może pobrać opłatę.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu, przyjmując pojazd
wycofany z eksploatacji, który posiada wszystkie istotne elementy określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 23 ust. 9, jest obowiązany do:
1) unieważnienia dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu, jeżeli była wydana, oraz
tablic rejestracyjnych;
2) wydania zaświadczenia o demontażu pojazdu.
1a. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, w zakresie tablic rejestracyjnych, nie
dotyczy pojazdów, o których mowa w art. 73 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r.
– Prawo o ruchu drogowym.
2. Zaświadczenie o demontażu pojazdu powinno zawierać oświadczenie
przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu o unieważnieniu dowodu
rejestracyjnego, karty pojazdu, jeżeli była wydana, oraz tablic rejestracyjnych.
[3. Zaświadczenie o demontażu pojazdu jest sporządzane w trzech
egzemplarzach, z których pierwszy otrzymuje właściciel pojazdu, drugi jest
przekazywany przez przedsiębiorcę prowadzącego stację demontażu w terminie 7 dni
organowi rejestrującemu właściwemu ze względu na miejsce ostatniej rejestracji
pojazdu, a trzeci pozostaje u przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu,
z zastrzeżeniem ust. 5.
4. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu, który otrzymuje
zaświadczenia o demontażu pojazdu od przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania
pojazdów, o którym mowa w art. 33 ust. 3, przekazuje jeden egzemplarz
zaświadczenia organowi rejestrującemu właściwemu ze względu na miejsce ostatniej
rejestracji pojazdu, a drugi pozostawia u siebie.
5. W przypadku pojazdu niezarejestrowanego na terytorium kraju, egzemplarz
zaświadczenia o demontażu pojazdu, przeznaczony dla organu rejestrującego
właściwego ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu, jest przekazywany
w terminie 7 dni Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.

art. 25. więcej Art. 25. 1. W przypadku przyjmowania niekompletnego pojazdu przedsiębiorca
prowadzący stację demontażu jest obowiązany do wydania zaświadczenia o przyjęciu
niekompletnego pojazdu. Przepisy art. 24 ust. 1 pkt 1 i ust. 1a–3 stosuje się odpowiednio.
2. (uchylony)
3. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu nie wydaje zaświadczenia
o przyjęciu niekompletnego pojazdu, jeżeli nie jest możliwe ustalenie cech
identyfikacyjnych pojazdu, o których mowa w art. 66 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.

art. 26. więcej Art. 26. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu prowadzi ewidencję
zaświadczeń o demontażu pojazdu oraz zaświadczeń o przyjęciu niekompletnego
pojazdu, wydanych przez niego i przez przedsiębiorców prowadzących punkty
zbierania pojazdów, z którymi zawarł umowę.

art. 27. więcej Art. 27. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw klimatu, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób unieważniania dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu oraz tablic rejestracyjnych,
2) wzór zaświadczenia o demontażu pojazdu,
3) wzór zaświadczenia o przyjęciu niekompletnego pojazdu,
4) sposób przechowywania zaświadczeń, o których mowa w pkt 2 i 3,
5) sposób prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 26
– kierując się potrzebami identyfikacji pojazdu, zapobiegania nieuprawnionemu
używaniu dokumentów pojazdów wycofanych z eksploatacji, zapewnienia
wiarygodności zaświadczeń dla wyrejestrowania pojazdu oraz ujednolicenia treści
zaświadczeń, a także potwierdzenia masy pojazdu wycofanego z eksploatacji.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany
osiągać poziom odzysku i recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów
wycofanych z eksploatacji w wysokości odpowiednio 95% i 85% masy pojazdów
przyjętych do jego stacji demontażu rocznie.
2. (uchylony)
2a. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do niektórych pojazdów specjalnych,
o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 70zm ust. 1 pkt 1 ustawy
z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
3. Przy obliczaniu poziomów recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów
wycofanych z eksploatacji do recyklingu zalicza się procesy oznaczone jako R2–R9 w załączniku nr 1 do ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach oraz wymontowanie przedmiotów wyposażenia i części pojazdów przeznaczonych do
ponownego użycia.
4. Przy obliczaniu poziomów odzysku odpadów pochodzących z pojazdów
wycofanych z eksploatacji do odzysku zalicza się procesy uwzględnione przy
obliczaniu poziomu recyklingu oraz procesy oznaczone jako R1 w załączniku nr 1 do
ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
5. Przy obliczaniu poziomów odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych
z eksploatacji przedmioty wyposażenia i części pojazdów przeznaczone do
ponownego użycia zalicza się do odzysku i recyklingu.
5a. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu przy obliczaniu poziomów
odzysku i recyklingu, o których mowa w ust. 1, może uwzględnić masę odpadów
pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji poddanych odzyskowi lub
recyklingowi do końca lutego następnego roku w przypadku, gdy pochodzą
z pojazdów wycofanych z eksploatacji przyjętych do stacji demontażu pojazdów
w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku.
6. Ilość odpadów poddanych odzyskowi lub recyklingowi ustala się na podstawie
ewidencji odpadów prowadzonej przez przedsiębiorcę prowadzącego stację demontażu.
7. Minister właściwy do spraw klimatu, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw gospodarki, kierując się potrzebą ujednolicenia metodyki obliczania
poziomów odzysku i recyklingu oraz uwzględniając zakres niezbędnych danych,
określi, w drodze rozporządzenia:)
1) frakcje materiałowe pochodzące ze strzępiarki, których zagospodarowanie
zalicza się do recyklingu;
2) frakcje materiałowe pochodzące ze strzępiarki, których zagospodarowanie
zalicza się do innych procesów odzysku niż recykling;
3) (uchylony)
4) sposób obliczania poziomów odzysku i recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Art. 28a. 1. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu, który w roku
kalendarzowym nie wykonał obowiązku, o którym mowa w art. 28 ust. 1, jest
obowiązany do obliczenia i uiszczenia bez wezwania opłaty za nieosiągnięcie wymaganego poziomu odzysku i recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji, obliczanej odrębnie w przypadku nieosiągnięcia
wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu.
2. Opłatę za nieosiągnięcie wymaganego poziomu odzysku i recyklingu
odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji oblicza się jako
iloczyn stawki opłaty i brakującej masy odpadów niezbędnej do osiągnięcia
wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów
wycofanych z eksploatacji.
3. Stawka opłaty za nieosiągnięcie wymaganego poziomu odzysku i recyklingu
odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji wynosi:
1) 0,05 zł za każdy kilogram brakującej masy odpadów niezbędnej do osiągnięcia
wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu odpadów pochodzących
z pojazdów wycofanych z eksploatacji, w przypadku gdy do osiągnięcia
wymaganego poziomu brakuje nie więcej niż 5%;
2) 0,1 zł za każdy kilogram brakującej masy odpadów niezbędnej do osiągnięcia
wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu odpadów pochodzących
z pojazdów wycofanych z eksploatacji, w przypadku gdy do osiągnięcia
wymaganego poziomu brakuje więcej niż 5%.
4. W przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu
odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji przez co najmniej dwa
kolejne lata, stawka opłaty za nieosiągnięcie wymaganego poziomu odzysku
i recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji do
obliczenia opłaty należnej za drugi i każdy kolejny rok nieosiągnięcia wymaganego
poziomu stanowi dwukrotność stawki określonej zgodnie z ust. 3.
5. Opłata za nieosiągnięcie wymaganego poziomu odzysku i recyklingu
odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji jest uiszczana na
odrębny rachunek bankowy urzędu marszałkowskiego, w terminie do dnia 15 marca
roku następującego po roku, którego opłata dotyczy.
6. W przypadku stwierdzenia, że przedsiębiorca prowadzący stację demontażu,
mimo ciążącego na nim obowiązku, nie uiścił opłaty za nieosiągnięcie wymaganego
poziomu odzysku i recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych
z eksploatacji albo uiścił opłatę w wysokości niższej od należnej, marszałek
województwa wydaje decyzję, w której określa wysokość tej opłaty.
7. Do należności z tytułu opłaty za nieosiągnięcie wymaganego poziomu
odzysku i recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji
stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują
marszałkowi województwa.

art. 29. więcej Art. 29. (uchylony).

art. 30. więcej Art. 30. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do
sporządzenia rocznego sprawozdania zawierającego informacje, o których mowa
w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach
i w trybie określonych w tej ustawie.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany
w terminie 14 dni złożyć marszałkowi województwa lub regionalnemu dyrektorowi
ochrony środowiska właściwemu miejscowo do wydania pozwolenia zintegrowanego
lub innej decyzji w zakresie gospodarki odpadami wymaganej w związku
z prowadzeniem stacji demontażu zawiadomienie o zakończeniu działalności
w zakresie demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji lub o rozwiązaniu lub
wygaśnięciu umowy z przedsiębiorcą prowadzącym punkt zbierania pojazdów.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) nazwę, siedzibę i adres albo imię, nazwisko i adres przedsiębiorcy;
2) datę zakończenia działalności lub rozwiązania lub wygaśnięcia umowy;
3) w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy – nazwę, siedzibę i adres albo
imię, nazwisko i adres przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów.
3.) Minister właściwy do spraw klimatu określi wzór zawiadomienia, o którym
mowa w ust. 1, w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia
17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania
publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695 i 1517).

art. 32. więcej Art. 32. 1. Przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów jest
obowiązany zapewnić bezpieczne dla środowiska i zdrowia ludzi zbieranie pojazdów
wycofanych z eksploatacji.
2. Do wniosku o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów przedsiębiorca
prowadzący punkt zbierania pojazdów jest obowiązany dołączyć kopię zawartej
z przedsiębiorcą prowadzącym stację demontażu umowy dotyczącej przyjmowania
pojazdów zebranych w punkcie zbierania pojazdów.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw klimatu, kierując się potrzebą zapewnienia bezpiecznego dla
środowiska i zdrowia ludzi zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz
uwzględniając wydawanie zaświadczeń o demontażu pojazdu, określi, w drodze
rozporządzenia, minimalne wymagania dla punktów zbierania pojazdów.

Art. 32a. Przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów podlega
wpisowi do rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów jest
obowiązany do przyjęcia każdego pojazdu wycofanego z eksploatacji, który posiada
cechy identyfikacyjne pojazdu, o których mowa w art. 66 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
2. Do przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów stosuje się
odpowiednio przepisy art. 23–25, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów sporządza
zaświadczenie o demontażu pojazdu lub zaświadczenie o przyjęciu niekompletnego
pojazdu, w czterech egzemplarzach, z których pierwszy otrzymuje właściciel pojazdu,
drugi i trzeci są przekazywane w terminie 7 dni do przedsiębiorcy prowadzącego
stację demontażu, w którego imieniu zaświadczenie zostało wydane, a czwarty
pozostaje u przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów.

art. 34. więcej Art. 34. Przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów może wydawać
zaświadczenia o demontażu pojazdu oraz zaświadczenia o przyjęciu niekompletnego
pojazdu, wyłącznie w imieniu przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu, jeżeli
spełnia łącznie następujące warunki:
1) zawarł umowę z przedsiębiorcą prowadzącym stację demontażu, jeżeli nie jest to
ten sam przedsiębiorca;
2) przekazuje przyjęte pojazdy wycofane z eksploatacji do stacji demontażu.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów jest
obowiązany, najpóźniej do dnia 10 stycznia, przekazać wszystkie zebrane w roku
poprzednim pojazdy wycofane z eksploatacji do przedsiębiorcy prowadzącego stację
demontażu, z którym zawarł umowę, jeżeli nie jest to ten sam przedsiębiorca.
2. Do transportu pojazdów wycofanych z eksploatacji do stacji demontażu lub
punktu zbierania pojazdów nie stosuje się przepisów art. 24 ust. 2 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach, chyba że ich stan stwarza zagrożenie dla środowiska.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów jest
obowiązany w terminie 14 dni złożyć staroście właściwemu miejscowo do wydania zezwolenia na zbieranie odpadów zawiadomienie o zakończeniu działalności w zakresie zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji lub o rozwiązaniu lub
wygaśnięciu umowy z przedsiębiorcą prowadzącym stację demontażu.
2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1) nazwę, siedzibę i adres albo imię, nazwisko i adres przedsiębiorcy;
2) datę zakończenia działalności lub rozwiązania lub wygaśnięcia umowy;
3) w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy – nazwę, siedzibę i adres albo
imię, nazwisko i adres przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu.
3. Zezwolenie na zbieranie odpadów wydane przedsiębiorcy prowadzącemu
punkt zbierania pojazdów wygasa z dniem zakończenia działalności lub rozwiązania
lub wygaśnięcia umowy z przedsiębiorcą prowadzącym stację demontażu.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę jest obowiązany zapewnić
bezpieczne dla środowiska i zdrowia ludzi rozdrabnianie odpadów pochodzących
z pojazdów wycofanych z eksploatacji.
1a. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę podlega wpisowi do rejestru,
o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw klimatu, kierując się potrzebą zapewnienia bezpiecznego dla
środowiska sposobu rozdziału odpadów powstałych w trakcie demontażu pojazdów
wycofanych z eksploatacji oraz właściwego gospodarowania tymi odpadami, określi,
w drodze rozporządzenia, minimalne wymagania dla strzępiarek oraz metody
rozdziału odpadów na frakcje materiałowe obejmujące frakcje metali żelaznych
i nieżelaznych, tworzyw sztucznych, szkła i pozostałości.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę jest obowiązany wykonać raz
na 5 lat próbę strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych
z eksploatacji w celu określenia zawartości uzyskiwanych frakcji materiałowych.
1a. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę wykonuje po raz pierwszy próbę
strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji,
w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności w tym zakresie.
1b. W przypadku dokonania zmian konstrukcyjnych lub technologicznych
strzępiarki, skutkujących zmianą składu materiałowego rozdrobnionych odpadów,
przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę jest obowiązany do przeprowadzenia próby
strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji w terminie
30 dni od dnia dokonania tych zmian.
2. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę przekazuje przedsiębiorcom
prowadzącym stacje demontażu, od których przyjmuje odpady do strzępienia,
informację dotyczącą zawartości uzyskiwanych frakcji materiałowych określonej
w wyniku przeprowadzenia próby strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów
wycofanych z eksploatacji, w ciągu miesiąca od jej przeprowadzenia.
3. Przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę sporządza roczne sprawozdanie
zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 5 ustawy z dnia
14 grudnia 2012 r. o odpadach, na zasadach i w trybie określonych w tej ustawie.
4. Minister właściwy do spraw klimatu, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw gospodarki, określi, w drodze rozporządzenia, odpady, które podlegają
próbie strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji,
oraz sposób jej wykonania, kierując się potrzebą ustalenia średniej zawartości
uzyskiwanych frakcji materiałowych.

Art. 38a. (uchylony)

art. 39. więcej Art. 39. 1. Starosta albo regionalny dyrektor ochrony środowiska wydaje
zezwolenie na zbieranie odpadów przedsiębiorcy prowadzącemu punkt zbierania pojazdów po:
1) zaopiniowaniu przez:
a) marszałka województwa,
b) regionalnego dyrektora ochrony środowiska, o ile nie jest to ten sam organ
– właściwych miejscowo do wydania pozwolenia zintegrowanego lub innej
decyzji w zakresie gospodarki odpadami wymaganej w związku
z prowadzeniem stacji demontażu przedsiębiorcy prowadzącemu stację
demontażu, z którym przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów zawarł umowę;
2) sprawdzeniu przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska spełnienia
minimalnych wymagań dla punktów zbierania pojazdów określonych
w przepisach wydanych na podstawie art. 32 ust. 3.
2. W zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, starosta albo regionalny dyrektor
ochrony środowiska określa przedsiębiorcę lub przedsiębiorców prowadzących stację
demontażu, którym przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów jest
obowiązany przekazywać zebrane pojazdy wycofane z eksploatacji.
3. Jeżeli przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów poświadcza
nieprawdę w zaświadczeniu o demontażu pojazdu lub zaświadczeniu o przyjęciu
niekompletnego pojazdu, starosta albo regionalny dyrektor ochrony środowiska cofa
zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, w drodze decyzji, bez odszkodowania.
4. Jeżeli przedsiębiorca prowadzący punkt zbierania pojazdów narusza przepisy
ustawy, starosta albo regionalny dyrektor ochrony środowiska wzywa go do
niezwłocznego zaniechania naruszeń.
5. Jeżeli przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 4, mimo wezwania nadal narusza
przepisy ustawy, starosta albo regionalny dyrektor ochrony środowiska cofa
zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, w drodze decyzji, bez odszkodowania.
6. Cofnięcie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, powoduje wstrzymanie
działalności objętej tym zezwoleniem.
7. Starosta albo regionalny dyrektor ochrony środowiska przekazuje
marszałkowi województwa lub regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska, o ile
nie jest to ten sam organ, właściwym miejscowo do wydania pozwolenia
zintegrowanego lub innej decyzji w zakresie gospodarki odpadami, oraz marszałkowi
województwa lub regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska właściwym ze
względu na adres punktu zbierania pojazdów kopie zezwolenia, o którym mowa
w ust. 1, oraz decyzji, o których mowa w ust. 3 i 5.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Organem właściwym do wydania pozwolenia zintegrowanego lub
innej decyzji w zakresie gospodarki odpadami wymaganej w związku
z prowadzeniem stacji demontażu jest marszałek województwa; w przypadku gdy
stacja demontażu położona jest na terenie zamkniętym, w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2020 r.
poz. 276, 284, 782 i 1086), organem właściwym jest regionalny dyrektor ochrony środowiska.
2. Pozwolenie na wytwarzanie odpadów może być wydane po uzyskaniu
wymaganego pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego w rozumieniu
przepisów prawa budowlanego, z wyłączeniem nowo zbudowanych lub
przebudowanych obiektów budowlanych, zespołów obiektów lub instalacji, do
których ma zastosowanie art. 76 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony
środowiska, oraz po sprawdzeniu przez wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska funkcjonowania instalacji i urządzeń służących do demontażu pojazdów
wycofanych z eksploatacji.
3. Jeżeli przedsiębiorca prowadzący stację demontażu wydaje zaświadczenie
o demontażu pojazdu lub zaświadczenie o przyjęciu niekompletnego pojazdu, bez
przyjęcia pojazdu wycofanego z eksploatacji, marszałek województwa lub regionalny
dyrektor ochrony środowiska cofa pozwolenie lub decyzję, o których mowa w ust. 1,
w drodze decyzji, bez odszkodowania.
4. Jeżeli przedsiębiorca prowadzący stację demontażu narusza przepisy ustawy,
marszałek województwa lub regionalny dyrektor ochrony środowiska wzywa go do
zaniechania naruszeń w oznaczonym terminie.
5. Jeżeli przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 4, mimo wezwania nadal narusza
przepisy ustawy w zakresie prawidłowej eksploatacji stacji demontażu, marszałek
województwa lub regionalny dyrektor ochrony środowiska cofa pozwolenia lub
decyzje, o których mowa w ust. 1, w drodze decyzji, bez odszkodowania.
6. Jeżeli przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 4, narusza przepisy ustawy inne
niż określone w ust. 5, marszałek województwa lub regionalny dyrektor ochrony
środowiska może cofnąć pozwolenia lub decyzje, o których mowa w ust. 1, w drodze
decyzji bez odszkodowania.
7. Regionalny dyrektor ochrony środowiska przekazuje marszałkowi
województwa właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia stacji demontażu
informacje niezbędne do prowadzenia wykazu, o którym mowa w art. 42 ust. 1.

art. 41. więcej Art. 41. 1. Organem właściwym do wydania pozwolenia zintegrowanego lub
innej decyzji w zakresie gospodarki odpadami wymaganej w związku
z prowadzeniem strzępiarki jest marszałek województwa; w przypadku gdy
strzępiarka położona jest na terenie zamkniętym organem właściwym jest regionalny
dyrektor ochrony środowiska.
1a. Pozwolenie lub decyzja, o których mowa w ust. 1, są wydawane po
sprawdzeniu przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska spełnienia
minimalnych wymagań dla strzępiarek, określonych w przepisach wydanych na
podstawie art. 37 ust. 2.
2. Jeżeli przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę przekazał informację dotyczącą
zawartości uzyskiwanych frakcji materiałowych, niezgodną ze stanem rzeczywistym,
marszałek województwa albo regionalny dyrektor ochrony środowiska cofa
pozwolenie lub decyzję, o których mowa w ust. 1, w drodze decyzji, bez
odszkodowania.
3. Jeżeli przedsiębiorca prowadzący strzępiarkę narusza przepisy ustawy,
marszałek województwa lub regionalny dyrektor ochrony środowiska wzywa go do
zaniechania naruszeń w oznaczonym terminie.
4. Jeżeli przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 3, mimo wezwania nadal narusza
przepisy ustawy, marszałek województwa lub regionalny dyrektor ochrony
środowiska cofa pozwolenia lub decyzje, o których mowa w ust. 1, w drodze decyzji,
bez odszkodowania.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Marszałek województwa zamieszcza na stronie internetowej
Biuletynu Informacji Publicznej urzędu marszałkowskiego wykaz przedsiębiorców
prowadzących stacje demontażu oraz punkty zbierania pojazdów, wpisanych do
rejestru, o którym mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
2. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera następujące informacje:
1) firmę przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub punkt zbierania
pojazdów oraz oznaczenie jego siedziby i adres;
2) adresy stacji demontażu lub punktów zbierania pojazdów.

art. 43. więcej Art. 43. (uchylony).

Art. 43a. 1. Marszałek województwa prowadzi odrębny rachunek bankowy
w celu gromadzenia i przekazywania wpływów z tytułu opłat za nieosiągnięcie
wymaganego poziomu odzysku i recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów
wycofanych z eksploatacji.
2. Wpływy z tytułu opłat za nieosiągnięcie wymaganego poziomu odzysku
i recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji
powiększone o dochody z oprocentowania rachunku bankowego i pomniejszone o dochód budżetu samorządu województwa, o którym mowa w ust. 3, marszałek województwa przekazuje, w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału, na
rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
3. Wpływy z tytułu opłat za nieosiągnięcie wymaganego poziomu odzysku
i recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji
powiększone o dochody z oprocentowania rachunku bankowego w wysokości 5%
stanowią dochód budżetu samorządu województwa.

art. 44. więcej Art. 44. Kto wbrew przepisom art. 7 wprowadza do obrotu materiały,
przedmioty wyposażenia lub części pojazdów zawierające ołów, rtęć, kadm lub
sześciowartościowy chrom, podlega karze grzywny.

art. 45. więcej Art. 45. Kto wbrew przepisom art. 8 nie zapewnia oznaczania przedmiotów
wyposażenia lub części pojazdów, podlega karze grzywny.

art. 46. więcej Art. 46. Kto wbrew przepisom art. 9:
1) nie przekazuje przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu informacji
dotyczących sposobu demontażu nowego typu pojazdu,
2) nie udostępnia wprowadzającemu pojazd lub przedsiębiorcy prowadzącemu
stację demontażu informacji dotyczących sposobu demontażu, magazynowania
lub testowania przedmiotów wyposażenia lub części pojazdu, które mogą być
przeznaczone do ponownego użycia
– podlega karze grzywny.

art. 47. więcej Art. 47. (uchylony).

art. 48. więcej Art. 48. Kto wbrew przepisowi art. 18 nie przekazuje pojazdu wycofanego
z eksploatacji do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy
prowadzącego punkt zbierania pojazdów, podlega karze grzywny.

Art. 48a. Kto, wbrew przepisowi art. 21 ust. 2, nie przekazuje zużytych baterii
samochodowych kwasowo-ołowiowych i zużytych akumulatorów samochodowych
kwasowo-ołowiowych zbierającemu zużyte baterie lub zużyte akumulatory lub prowadzącemu zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, podlega karze grzywny.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Kto wbrew przepisom art. 23 nie przyjmuje pojazdu wycofanego
z eksploatacji do stacji demontażu, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom art. 33 nie przyjmuje pojazdu
wycofanego z eksploatacji do punktu zbierania pojazdów.

art. 50. więcej Art. 50. (uchylony).

art. 51. więcej Art. 51. 1. Kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 24 lub art. 33, nie
wydaje właścicielowi pojazdu zaświadczenia o demontażu pojazdu lub nie przekazuje
tego zaświadczenia organowi rejestrującemu właściwemu ze względu na miejsce
ostatniej rejestracji pojazdu, podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto, będąc do tego obowiązany na podstawie art. 25
lub art. 33, nie wydaje właścicielowi pojazdu zaświadczenia o przyjęciu
niekompletnego pojazdu lub nie przekazuje tego zaświadczenia organowi
rejestrującemu właściwemu ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu.

art. 52. więcej Art. 52. (uchylony).

Art. 52a. Kto wbrew przepisowi art. 35 ust. 1 nie przekazuje najpóźniej do dnia
10 stycznia wszystkich zebranych w roku poprzednim pojazdów wycofanych
z eksploatacji do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu, z którym zawarł
umowę, jeżeli nie jest to ten sam przedsiębiorca, podlega karze grzywny.

Art. 52b. 1. Kto wbrew przepisom art. 38:
1) ust. 1, nie wykonuje raz na 5 lat próby strzępienia odpadów pochodzących
z pojazdów wycofanych z eksploatacji w celu określenia zawartości
uzyskiwanych frakcji materiałowych,
2) ust. 1a, nie wykonuje po raz pierwszy próby strzępienia odpadów pochodzących
z pojazdów wycofanych z eksploatacji, w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia
działalności w tym zakresie,
3) ust. 1b, nie przeprowadza próby strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów
wycofanych z eksploatacji, w terminie 30 dni od dnia dokonania zmian
konstrukcyjnych lub technologicznych strzępiarki, skutkujących zmianą składu
materiałowego rozdrobnionych odpadów
– podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisom art. 38 ust. 2 nie przekazuje
przedsiębiorcom prowadzącym stacje demontażu, od których przyjmuje odpady do
strzępienia, informacji dotyczącej zawartości uzyskiwanych frakcji materiałowych
w wyniku przeprowadzenia próby strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów
wycofanych z eksploatacji, w ciągu miesiąca od jej przeprowadzenia.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 44–46, art. 48–49,
art. 51, art. 52a i art. 52b następuje na zasadach i w trybie określonych w ustawie
z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U.
z 2020 r. poz. 729, 956 i 1423).
2. Za wykroczenia, o których mowa w art. 44–46, art. 48–49, art. 51, art. 52a
i art. 52b, odpowiada, jak sprawca, także ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji
właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami
gospodarczymi osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej
nieposiadającej osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność
prawną, w zakresie wprowadzania do obrotu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
materiałów, przedmiotów wyposażenia, części takich pojazdów lub gospodarowania
takimi pojazdami lub pochodzącymi z nich odpadami.

Art. 53a. 1. Kto poza stacją demontażu dokonuje:
1) usunięcia z pojazdów wycofanych z eksploatacji elementów lub substancji
niebezpiecznych, w tym płynów,
2) wymontowania z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów
wyposażenia lub części nadających się do ponownego użycia,
3) wymontowania z pojazdów wycofanych z eksploatacji elementów nadających
się do odzysku lub recyklingu
– podlega karze pieniężnej od 15 000 do 500 000 zł.
2. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, wymierza, w drodze decyzji,
wojewódzki inspektor ochrony środowiska.
3. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, wnosi się na wyodrębniony
rachunek bankowy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
4. Przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, należy
uwzględnić stopień szkodliwości czynu, w szczególności zakres naruszeń, ilość
odpadów, rodzaj stwarzanego zagrożenia dla środowiska oraz okoliczności
uprzedniego naruszenia przepisów o odpadach.
5. W sprawach dotyczących kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stosuje
się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu
inspektorowi ochrony środowiska.

art. 54. więcej Art. 54. W ustawie z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2002 r. Nr 112, poz. 982, z późn. zm.) w art. 2 w ust. 1 po pkt 15 dodaje się pkt 15a w brzmieniu:
„15a) kontrola przestrzegania przepisów o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,".

art. 55. więcej Art. 55. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) w art. 23 w ust. 1 po pkt 16a dodaje się pkt 16b w brzmieniu:
„16b) dodatkowej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów, o której mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202), z tym że kosztem uzyskania przychodów są poniesione opłaty, o których mowa w art. 12 ust. 2 i art. 14 tej ustawy,”.

art. 56. więcej Art. 56. W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) w art. 16 w ust. 1 po pkt 19a dodaje się pkt 19b w brzmieniu:
„19b) dodatkowej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów, o której mowa w art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202), z tym że kosztem uzyskania przychodów są poniesione opłaty, o których mowa w art. 12 ust. 2 i art. 14 tej ustawy,”.

art. 57. więcej Art. 57. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 66: a) w ust. 4 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) stosowania w pojeździe przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych z pojazdów, których ponowne użycie zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego lub negatywnie wpływa na środowisko;”,
b) dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
„ 9. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki oraz ministrem właściwym do spraw środowiska, kierując się względami technicznymi, zasadami bezpieczeństwa ruchu drogowego i wymogami ochrony środowiska oraz mając na celu zapobieganie nieprawidłowościom w obrocie przedmiotami wyposażenia i częściami wymontowanymi z pojazdów, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych z pojazdów, których ponowne użycie zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego lub negatywnie wpływa na środowisko. ” ;
2) w art. 68 w ust. 7 w pkt 2 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) art. 8 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202).”;
3) w art. 72: a) w ust. 1 w pkt 8 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 9 w brzmieniu:
„9) dowodu wpłaty, o którym mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, lub oświadczenia o podleganiu obowiązkowi zapewniania sieci zbierania pojazdów, o którym mowa w art. 11 ust. 4 tej ustawy, albo faktury zawierającej takie oświadczenie, jeżeli pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy.”,
b) w ust. 2 w pkt 5 kropkę na końcu zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
„6) pojazdu innego niż określony w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji - w zakresie ust. 1 pkt 9.”;
4) w art. 79: a) w ust. 1:
- zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„Pojazd podlega wyrejestrowaniu przez organ właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu, na wniosek jego właściciela, w przypadku:”,
- pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) przekazania pojazdu do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów, na podstawie zaświadczenia o demontażu pojazdu, o którym mowa w ust. 2 bądź w art. 24 ust. 1 pkt 2 lub art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie;”,
- w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
„6) przekazania niekompletnego pojazdu do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów, na podstawie zaświadczenia o przyjęciu niekompletnego pojazdu, o którym mowa w art. 25 ust. 1 lub art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie.”,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. W przypadku przekazania przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu lub przedsiębiorcy prowadzącemu punkt zbierania pojazdów pojazdu innego niż określony w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, w celu jego wyrejestrowania, przedsiębiorca wydaje zaświadczenie o demontażu tego pojazdu, odpowiadające wymogom określonym dla zaświadczenia, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 2 lub art. 33 ust. 3 tej ustawy.”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W przypadku nieprzedłożenia przez właściciela pojazdu zaświadczenia o demontażu pojazdu, o którym mowa w ust. 2 bądź w art. 24 ust. 1 pkt 2 lub art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, lub zaświadczenia o przyjęciu niekompletnego pojazdu, o którym mowa w art. 25 ust. 1 lub art. 33 ust. 3 tej ustawy, albo równoważnego dokumentu wydanego w innym państwie, organ rejestrujący, po upływie 30 dni od dnia otrzymania zaświadczenia od przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu, dokonuje wyrejestrowania pojazdu z urzędu. ” ,
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, warunkiem wyrejestrowania pojazdu jest wniesienie przez właściciela pojazdu opłaty na rzecz gminy na realizację zadań związanych z utrzymaniem czystości i porządku w gminach. Przepisu nie stosuje się do pojazdów Policji i jednostek ochrony przeciwpożarowej.”;
5) w art. 80b w ust. 1a w pkt 2 dodaje się lit. j w brzmieniu:
„j) wydanym zaświadczeniu o demontażu pojazdu, o którym mowa w art. 79 ust. 2 bądź w art. 24 ust. 1 pkt 2 lub art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, lub zaświadczeniu o przyjęciu niekompletnego pojazdu, o którym mowa w art. 79 ust. 2 bądź w art. 25 ust. 1 lub art. 33 ust. 3 tej ustawy - data wydania i dane przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu;”;
6) w art. 80c: a) w ust. 1:
- pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) organom właściwym w sprawach rejestracji pojazdów;”,
- w pkt 14 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 15 w brzmieniu:
„15) ministrowi właściwemu do spraw środowiska.”,
b) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:
„8. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, kierując się potrzebami ujednolicenia wniosków oraz usprawnienia procesu udostępniania danych z centralnej ewidencji pojazdów, określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku, o którym mowa w ust. 3 i 6.”.

art. 58. więcej Art. 58. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 401 otrzymuje brzmienie:
„Art. 401. 1. Przychodami funduszy są wpływy z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska i administracyjnych kar pieniężnych pobieranych na podstawie ustawy oraz przepisów szczególnych, a także z tytułu kwot pieniężnych uzyskanych na podstawie decyzji, o której mowa w art. 362 ust. 3. 2. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat, o których mowa w art. 210 ust. 1. 3. Przychody, o których mowa w ust. 2, przeznacza się wyłącznie na finansowanie zadań ministra właściwego do spraw środowiska, o których mowa w art. 206 i 212. 4. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat produktowych pobieranych na podstawie przepisów o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej. 5. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat ustalanych na podstawie przepisów ustawy - Prawo geologiczne i górnicze. 6. Przychody, o których mowa w ust. 5, przeznacza się w równych częściach wyłącznie na finansowanie:
1) potrzeb geologii w zakresie poznania budowy geologicznej kraju oraz w zakresie gospodarki zasobami złóż kopalin i wód podziemnych,
2) potrzeb górnictwa służących ograniczeniu negatywnego oddziaływania na środowisko wynikającego z wydobywania kopalin i likwidacji zakładów górniczych.
7. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z należności i opłat, o których mowa w art. 142 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne. 8. Przychody, o których mowa w ust. 7, przeznacza się wyłącznie na:
1) utrzymanie katastru wodnego,
2) opracowanie planów gospodarowania wodami,
3) odbudowę ekosystemów zdegradowanych przez niewłaściwą eksploatację zasobów wodnych.
9. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504, z późn. zm.), w zakresie obowiązków, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 3 tej ustawy. 10. Przychody, o których mowa w ust. 9, przeznacza się wyłącznie na wspieranie odnawialnych źródeł energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 11. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat, o których mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202). 12. Wpływy z opłat, o których mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, powiększone o przychody z oprocentowania, Narodowy Fundusz przeznacza wyłącznie na:
1) finansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
2) dofinansowanie działań inwestycyjnych w zakresie: a) demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji, b) gospodarowania odpadami powstałymi w wyniku demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji, c) zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji,
3) dofinansowanie gmin w zakresie zbierania porzuconych pojazdów wycofanych z eksploatacji.
13. Przychodami Narodowego Funduszu są także wpływy z opłat ustalonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową (Dz. U. Nr 121, poz. 1263). 14. Przychodami funduszy mogą być dobrowolne wpłaty, zapisy, darowizny, świadczenia rzeczowe i środki pochodzące z fundacji oraz wpływy z przedsięwzięć organizowanych na rzecz ochrony środowiska i gospodarki wodnej. 15. Przychodami Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy mogą być także przychody z tytułu emisji obligacji własnych oraz inne przychody związane z działalnością tych funduszy. 16. Narodowy Fundusz i wojewódzkie fundusze mogą zaciągać kredyty i pożyczki.”;
2) po art. 410 dodaje się art. 410a i 410b w brzmieniu:
„Art. 410a. 1. Narodowy Fundusz udziela dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu, który łącznie spełnia następujące warunki:
1) uzyskał wymagane poziomy odzysku i recyklingu, o których mowa w art. 28 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
2) posiada decyzje wymagane w związku z prowadzeniem stacji demontażu,
3) złożył w terminie sprawozdanie, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.
2. Środki przeznaczone na dopłatę do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji są dzielone w stosunku do masy odpadów poddanych odzyskowi i recyklingowi oraz przekazanych do odzysku i recyklingu, a także masy przeznaczonych do ponownego użycia przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych z pojazdów wycofanych z eksploatacji, wykazanych w sprawozdaniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji. 3. Narodowy Fundusz przekazuje dopłaty do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji w terminie do dnia 31 maja. 4. Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu, który łącznie spełnia następujące warunki:
1) posiada decyzje wymagane w związku z prowadzeniem stacji demontażu,
2) złożył w terminie sprawozdanie, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.
5. Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie gospodarowania odpadami powstałymi w wyniku demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu i przedsiębiorcy prowadzącemu strzępiarkę lub inną instalację przetwarzania, odzysku lub recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji, który posiada wymagane decyzje w zakresie gospodarki odpadami oraz spełnia wymagania określone w przepisach o odpadach. 6. Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu punkt zbierania pojazdów, który posiada wymagane decyzje w zakresie gospodarki odpadami oraz spełnia wymagania określone w przepisach o odpadach.
Art. 410b. Rada Ministrów, kierując się potrzebą wspierania systemu gospodarowania pojazdami wycofanymi z eksploatacji, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przeznaczania wpływów pochodzących z opłat, o których mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.”;
3) w art. 415: a) po ust. 5 dodaje się ust. 5a i 5b w brzmieniu:
„ 5a. Do zadań Zarządu Narodowego Funduszu należy także sporządzanie i przekazywanie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska kwartalnych informacji o podmiotach wpłacających opłaty, o których mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, z podaniem nazwy, siedziby i adresu albo imienia, nazwiska i adresu tych podmiotów oraz wysokości kwoty wpłaconej z tytułu danej opłaty, w terminie do końca miesiąca po zakończeniu kwartału, którego dotyczą te informacje. 5b. Do zadań Zarządu Narodowego Funduszu należy także sporządzanie i przekazywanie ministrowi właściwemu do spraw środowiska zbiorczej informacji o:
1) zgromadzonych wpływach z tytułu opłat, o których mowa w art. 12 ust. 2, art. 14 ust. 1 oraz art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,
2) liczbie, markach, masie pojazdów i roku produkcji pojazdów wycofanych z eksploatacji przyjętych do stacji demontażu,
3) masie odpadów poddanych odzyskowi i recyklingowi w stacjach demontażu oraz przekazanych do odzysku i recyklingu, a także masie przeznaczonych do ponownego użycia przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych z pojazdów wycofanych z eksploatacji,
4) masie odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji poddanych rozdrabnianiu oraz masie wydzielonych odpadów przekazanych do odzysku i recyklingu,
5) uzyskanych w skali kraju poziomach odzysku i recyklingu,
6) stacjach demontażu, które uzyskały dofinansowanie,
7) gminach, które uzyskały dofinansowanie w zakresie zbierania porzuconych pojazdów wycofanych z eksploatacji
- w terminie do dnia 30 czerwca następnego roku za poprzedni rok kalendarzowy.”,
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Do zadań Zarządu Narodowego Funduszu należy także opracowywanie projektów wspólnej strategii działania Narodowego Funduszu i wojewódzkich funduszy oraz projektów strategii Narodowego Funduszu i zasięganie opinii ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego co do zawartych w nich ustaleń.”,
c) dodaje się ust. 10 w brzmieniu:
„10. Minister właściwy do spraw środowiska, kierując się potrzebą ujednolicenia informacji, określi, w drodze rozporządzenia, sposób przekazywania i wzory informacji, o których mowa w ust. 5a i 5b.”.

art. 59. więcej Art. 59. W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 29 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) jest niezgodny z wymaganiami przepisów o odpadach,”;
2) w art. 37 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Na podstawie zbiorczych zestawień danych, o których mowa w ust. 1 i 2, informacji uzyskanych od wojewody i starostów oraz sprawozdań i informacji, o których mowa w art. 30 ust. 1 i art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202), marszałek województwa prowadzi wojewódzką bazę danych, dotyczącą wytwarzania i gospodarowania odpadami wraz z rejestrem udzielanych zezwoleń w zakresie wytwarzania i gospodarowania odpadami oraz sporządza raport wojewódzki i przekazuje go ministrowi właściwemu do spraw środowiska.”;
3) w art. 63 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Określenie miejsca i sposobu magazynowania odpadów następuje w:
1) pozwoleniu zintegrowanym, o którym mowa w przepisach o ochronie środowiska,
2) pozwoleniu na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w art. 17 ust. 2,
3) decyzji zatwierdzającej program gospodarki odpadami niebezpiecznymi, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1,
4) informacji o wytwarzanych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2,
5) zezwoleniu na prowadzenie działalności w zakresie odzysku lub unieszkodliwiania odpadów, o którym mowa w art. 26 ust. 1,
6) zezwoleniu na prowadzenie działalności w zakresie zbierania lub transportu odpadów, o którym mowa w art. 28 ust. 1,
7) zgłoszeniu do rejestru, o którym mowa w art. 33 ust. 5.”.

art. 60. więcej Art. 60. W okresie do dnia 31 grudnia 2014 r. poziomy odzysku i recyklingu,
o których mowa w art. 28 ust. 1, wynoszą odpowiednio 85% i 80%.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Wyznaczone przez wojewodę, na podstawie dotychczasowych przepisów, przedsiębiorstwa utylizacji pojazdów i składnice złomu zachowują uprawnienia do wydawania do dnia 30 czerwca 2005 r. zaświadczeń, które stanowią podstawę do wyrejestrowania pojazdów.
2. Przedsiębiorca, który przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskał decyzję na wytwarzanie odpadów powstających w związku z gospodarowaniem odpadami w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, może prowadzić stację demontażu do dnia wygaśnięcia ważności decyzji wydanych na podstawie dotychczasowych przepisów, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2005 r.
3. Przedsiębiorca, który przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji lub inną decyzję obejmującą zbieranie tych odpadów, może prowadzić punkt zbierania pojazdów do dnia wygaśnięcia ważności decyzji wydanych na podstawie dotychczasowych przepisów, nie dłużej jednak niż do dnia 30 czerwca 2005 r.

art. 62. więcej Art. 62. Przepisy art. 7 ust. 1 stosuje się do materiałów, przedmiotów
wyposażenia i części pojazdów wprowadzonych do obrotu po dniu wejścia w życie
ustawy, przeznaczonych do stosowania w pojazdach wyprodukowanych po dniu
1 lipca 2003 r.

art. 63. więcej Art. 63. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z tym że przepisy:
1) art. 7, art. 8, art. 44, art. 45, art. 57 pkt 2 i art. 62 wchodzą w życie po upływie
6 miesięcy od dnia ogłoszenia;
2) art. 11–17, art. 28, art. 47, art. 55, art. 56, art. 57 pkt 3, art. 58 pkt 1 i 3 w zakresie
dotyczącym art. 401 ust. 11 i 12 i art. 415 ust. 5a i 5b, w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą, i art. 60 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.;
3) art. 23 ust. 3 w stosunku do pojazdów wprowadzonych na terytorium kraju przed
dniem 1 lipca 2002 r. stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.;
4) art. 58 pkt 1 w zakresie dotyczącym art. 401 ust. 1–10 i 13–16, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.