Ustawa z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym

art. 1. więcej Art. 1. Opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane
w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych
na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa
w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy,
stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby
prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.
2. Za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym
również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz
reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych,
sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa
i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb.
3. Za grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż
działalność rolnicza nie uważa się gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne:
1) przez które przebiegają urządzenia, o których mowa w art. 49 § 1 ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i
1495), wchodzące w skład przedsiębiorstwa przedsiębiorcy prowadzącego
działalność telekomunikacyjną, działalność w zakresie przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów lub energii elektrycznej lub zajmującego się transportem wydobytego gazu ziemnego lub ropy naftowej,
2) zajętych na pasy technologiczne stanowiące grunt w otoczeniu urządzeń,
o których mowa w pkt 1, konieczny dla zapewnienia właściwej eksploatacji tych urządzeń,
3) zajętych na strefy bezpieczeństwa oraz strefy kontrolowane urządzeń,
o których mowa w pkt 1, służących do przesyłania lub dystrybucji ropy
naftowej, paliw ciekłych lub paliw gazowych, lub transportu wydobytego
gazu ziemnego lub ropy naftowej, które zostały określone w odrębnych przepisach
– chyba że grunty te są jednocześnie zajęte na prowadzenie działalności
gospodarczej innej niż działalność rolnicza oraz innej niż działalność, o której mowa w pkt 1.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do gruntów sklasyfikowanych w ewidencji
gruntów i budynków jako użytki rolne będących w posiadaniu samoistnym,
użytkowaniu wieczystym lub będących własnością przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 3 pkt 1.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Podatnikami podatku rolnego są osoby fizyczne, osoby prawne,
jednostki organizacyjne, w tym spółki, nieposiadające osobowości prawnej, będące:
1) właścicielami gruntów, z zastrzeżeniem ust. 2;
2) posiadaczami samoistnymi gruntów;
3) użytkownikami wieczystymi gruntów;
4) posiadaczami gruntów, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki
samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:
a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, z Krajowym Ośrodkiem
Wsparcia Rolnictwa lub z innego tytułu prawnego, a także jeżeli dotyczy
nieruchomości znajdujących się w Zasobie, o którym mowa w art. 2
ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz.
U. z 2018 r. poz. 2363 oraz z 2019 r. poz. 1309), albo
b) jest bez tytułu prawnego, z wyjątkiem gruntów wchodzących w skład
Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa lub będących w zarządzie
Lasów Państwowych; w tym przypadku podatnikami są odpowiednio jednostki organizacyjne Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa i Lasów Państwowych.
2. Jeżeli grunty znajdują się w posiadaniu samoistnym, obowiązek podatkowy
w zakresie podatku rolnego ciąży na posiadaczu samoistnym.
3. Jeżeli grunty gospodarstwa rolnego zostały w całości lub w części
wydzierżawione na podstawie umowy zawartej stosownie do przepisów
o ubezpieczeniu społecznym rolników lub przepisów dotyczących uzyskiwania
rent strukturalnych, podatnikiem podatku rolnego jest dzierżawca.
4. Jeżeli grunty gospodarstwa rolnego zostały wniesione do spółdzielni
produkcyjnej jako wkład gruntowy, podatnikiem podatku rolnego jest spółdzielnia produkcyjna.
5. Jeżeli grunty, o których mowa w art. 1, stanowią współwłasność lub
znajdują się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowią odrębny
przedmiot opodatkowania podatkiem rolnym, a obowiązek podatkowy ciąży
solidarnie na wszystkich współwłaścicielach (posiadaczach), z zastrzeżeniem ust. 6 i 7.
6. Jeżeli grunty, o których mowa w ust. 5, stanowią gospodarstwo rolne,
obowiązek podatkowy ciąży na tej osobie będącej współwłaścicielem
(posiadaczem), która to gospodarstwo prowadzi w całości.
7. Zasady odpowiedzialności solidarnej za zobowiązanie podatkowe, o której
mowa w ust. 5, nie stosuje się, jeżeli jeden lub kilku współwłaścicieli (posiadaczy)
jest zwolnionych od podatku rolnego albo nie podlega temu podatkowi. W takiej
sytuacji obowiązek podatkowy ciąży solidarnie na współwłaścicielach
(posiadaczach), którzy podlegają podatkowi rolnemu oraz nie są zwolnieni od tego
podatku, w zakresie odpowiadającym ich łącznemu udziałowi w prawie własności lub posiadaniu.
Art. 3a. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3, nie dotyczy:
1) Skarbu Państwa;
2) gmin.

Art. 3b. Zadania sejmiku województwa, o których mowa w art. 5 ust. 2
i art. 13b ust. 2, są zadaniami z zakresu administracji rządowej.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Podstawę opodatkowania podatkiem rolnym stanowi:
1) dla gruntów gospodarstw rolnych – liczba hektarów przeliczeniowych
ustalana na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych
wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego;
2) dla pozostałych gruntów – liczba hektarów wynikająca z ewidencji gruntów i budynków.
2. (uchylony)
3. (uchylony)
4. Ustala się 4 okręgi podatkowe, do których zalicza się gminy oraz miasta
w zależności od warunków ekonomicznych i produkcyjno-klimatycznych.
5. Ustala się następujące przeliczniki powierzchni użytków rolnych:

(tabela w załączniku)

6. Sady przelicza się na hektary przeliczeniowe według przeliczników
określonych w ust. 5 dla gruntów ornych, z tym że do sadów klasy III i IV stosuje
się odpowiednio przeliczniki dla klasy IIIa i IVa.
7. Grunty pod stawami, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach
rolnych, grunty pod rowami oraz grunty rolne zabudowane – bez względu na
zaliczenie do okręgu podatkowego – przelicza się na hektary przeliczeniowe
według następujących przeliczników:
1) 1 ha gruntów pod stawami zarybionymi łososiem, trocią, głowacicą, palią
i pstrągiem oraz gruntów rolnych zabudowanych – 1 ha przeliczeniowy;
2) 1 ha gruntów pod stawami zarybionymi innymi gatunkami ryb, gruntów pod
stawami niezarybionymi, gruntów zadrzewionych i zakrzewionych na
użytkach rolnych oraz gruntów pod rowami – 0,20 ha przeliczeniowego.
8. (uchylony)
9. Jeżeli nie można ustalić przelicznika powierzchni użytków rolnych na
podstawie ust. 5–7, przyjmuje się, że 1 ha fizyczny odpowiada 1 ha
przeliczeniowemu.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw rolnictwa i ministrem właściwym do spraw
rozwoju wsi oraz po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Izb Rolniczych, w drodze
rozporządzenia, zalicza każdą gminę, miasto oraz dzielnicę miasta do jednego
z czterech okręgów podatkowych, kierując się kryteriami określonymi w art. 4 ust. 4.
2. Sejmik województwa na wniosek rady gminy może, po zasięgnięciu opinii
izby rolniczej, w szczególnych, gospodarczo uzasadnionych wypadkach zaliczyć
niektóre gminy do innego okręgu podatkowego niż określony w rozporządzeniu,
o którym mowa w ust. 1, jednakże nie może to spowodować zmniejszenia liczby
hektarów przeliczeniowych dla tego województwa o więcej niż 1,5%.
3. Rada gminy, po zasięgnięciu opinii izby rolniczej, może w szczególnych,
gospodarczo uzasadnionych wypadkach zaliczyć niektóre wsie do innego okręgu
podatkowego niż określony dla gminy, na podstawie upoważnień zawartych
w ust. 1 i 2, jednakże nie może to spowodować zmniejszenia liczby hektarów
przeliczeniowych dla tej gminy o więcej niż 1,5%.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Podatek rolny za rok podatkowy wynosi:
1) od 1 ha przeliczeniowego gruntów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 –
równowartość pieniężną 2,5 q żyta,
2) od 1 ha gruntów, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 – równowartość
pieniężną 5 q żyta
– obliczone według średniej ceny skupu żyta za 11 kwartałów poprzedzających
kwartał poprzedzający rok podatkowy.
2. Średnią cenę skupu żyta, o której mowa w ust. 1, ustala się na podstawie
komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w terminie do dnia 20 października roku poprzedzającego rok podatkowy.
3. Rady gmin są uprawnione do obniżenia cen skupu określonych w ust. 2,
przyjmowanych jako podstawa obliczania podatku rolnego na obszarze gminy.


Art. 6a. 1. Obowiązek podatkowy powstaje od pierwszego dnia miesiąca
następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające
powstanie tego obowiązku.
2. Obowiązek podatkowy wygasa ostatniego dnia miesiąca, w którym
przestały istnieć okoliczności uzasadniające ten obowiązek.
3. Jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek
rolny za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał ten obowiązek.
4. Jeżeli w ciągu roku podatkowego grunty gospodarstwa rolnego zostały
zajęte na prowadzenie innej działalności gospodarczej niż działalność rolnicza lub
po zaprzestaniu prowadzenia tej działalności przywrócono na tych gruntach
działalność rolniczą albo z innych powodów ich powierzchnia uległa zmniejszeniu
lub zwiększeniu, kwota należnego podatku rolnego ulega obniżeniu lub
podwyższeniu, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po
miesiącu, w którym nastąpiła ta zmiana.
4a. Organem podatkowym właściwym w sprawach podatku rolnego jest wójt
(burmistrz, prezydent miasta).
5. Osoby fizyczne, z zastrzeżeniem ust. 10, są obowiązane złożyć
właściwemu organowi podatkowemu informacje o gruntach, sporządzone na
formularzach według ustalonego wzoru, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia
okoliczności uzasadniających powstanie albo wygaśnięcie obowiązku
podatkowego w zakresie podatku rolnego, lub o zaistnieniu zmian, o których mowa w ust. 4.
6. Podatek rolny na rok podatkowy od osób fizycznych, z zastrzeżeniem
ust. 10, ustala, w drodze decyzji, organ podatkowy właściwy ze względu na miejsce
położenia gruntów. Podatek jest płatny w ratach proporcjonalnych do czasu trwania
obowiązku podatkowego w terminach do dnia 15 marca, 15 maja, 15 września
i 15 listopada roku podatkowego.
6a. Nie wszczyna się postępowania, a postępowanie wszczęte umarza, jeżeli
wysokość zobowiązania podatkowego na dany rok podatkowy nie przekraczałaby,
określonych na dzień 1 stycznia roku podatkowego, najniższych kosztów
doręczenia w obrocie krajowym przesyłki poleconej za potwierdzeniem odbioru
przez operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. –
Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz z 2019 r. poz. 1051, 1495 i 2005).
W takim przypadku decyzję umarzającą postępowanie pozostawia się w aktach
sprawy, a organ jest nią związany od chwili wydania. Do zmiany decyzji
umarzającej postępowanie przepis art. 254 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.1)
) stosuje się
odpowiednio.
7. Jeżeli w ciągu roku podatkowego nastąpiło wygaśnięcie obowiązku
podatkowego w podatku rolnym lub zaistniały zmiany, o których mowa w ust. 4,
organ podatkowy dokonuje zmiany decyzji, którą ustalono ten podatek.
8. Osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki, nieposiadające
osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Krajowego Ośrodka Wsparcia
Rolnictwa, a także jednostki organizacyjne Lasów Państwowych są obowiązane:
1) składać, w terminie do dnia 15 stycznia, organowi podatkowemu właściwemu
ze względu na miejsce położenia gruntów deklaracje na podatek rolny na dany
rok podatkowy, sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru, a jeżeli
obowiązek podatkowy powstał po tym dniu – w terminie 14 dni od dnia
zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku;
2) odpowiednio skorygować deklaracje, w razie zaistnienia zmian, o których
mowa w ust. 4, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia zmian;
3) wpłacać w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku
podatkowego obliczony w deklaracji podatek rolny na rachunek budżetu
właściwej gminy w terminach do dnia 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada.
8a. Informacje o gruntach oraz deklaracje na podatek rolny mogą być
składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
9. Obowiązek składania informacji o gruntach oraz deklaracji na podatek
rolny, o którym mowa w ust. 5 i ust. 8 pkt 1, dotyczy również podatników
korzystających ze zwolnień i ulg na podstawie przepisów ustawy.
10. Jeżeli grunty stanowią współwłasność lub znajdują się w posiadaniu osób
fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych, w tym spółek,
nieposiadających osobowości prawnej – osoby fizyczne składają deklarację na
podatek rolny oraz opłacają podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne.
10a. W przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 100 zł, podatek jest
płatny jednorazowo w terminie płatności pierwszej raty.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory formularzy, o których mowa w ust. 5 i ust. 8 pkt 1, wraz
z załącznikami, oraz szczegółowy zakres zawartych w nich danych niezbędnych do
wymiaru i poboru podatku rolnego, z uwzględnieniem możliwości wprowadzania
przez rady gmin zwolnień i ulg w tym podatku, wraz z objaśnieniami co do sposobu
ich wypełniania, terminu i miejsca składania oraz niezbędnymi pouczeniami, mając
na uwadze prawidłowe obliczenie podatku.
12. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób przesyłania informacji o gruntach oraz deklaracji na podatek rolny za
pomocą środków komunikacji elektronicznej,
2) rodzaje podpisu elektronicznego, którym powinny być opatrzone informacje
o gruntach oraz deklaracje na podatek rolny
– uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności
i niezaprzeczalności danych zawartych w tych informacjach i deklaracjach oraz
potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem.
13. (uchylony)
14. Poświadczenie przez organ podatkowy złożenia informacji o gruntach lub
deklaracji na podatek rolny za pomocą środków komunikacji elektronicznej
odbywa się zgodnie z przepisami o informatyzacji działalności podmiotów
realizujących zadania publiczne.

Art. 6b. Rada gminy może zarządzać pobór podatku rolnego od osób
fizycznych w drodze inkasa oraz określać inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso.

Art. 6c. 1. Osobom fizycznym, na których ciąży obowiązek podatkowy
w zakresie podatku rolnego oraz jednocześnie w zakresie podatku od
nieruchomości lub podatku leśnego dotyczący przedmiotów opodatkowania
położonych na terenie tej samej gminy, wysokość należnego zobowiązania
podatkowego pobieranego w formie łącznego zobowiązania pieniężnego ustala
organ podatkowy w jednej decyzji (nakazie płatniczym), z zastrzeżeniem ust. 2.
Przepisy art. 6a ust. 6a i 10a stosuje się odpowiednio.
2. Łączne zobowiązanie pieniężne należne od przedmiotów opodatkowania
stanowiących współwłasność lub znajdujących się w posiadaniu dwóch lub więcej
osób fizycznych ustala się w odrębnej decyzji (nakazie płatniczym), który wystawia
się na któregokolwiek ze współwłaścicieli (posiadaczy). Jeżeli gospodarstwo rolne
prowadzi w całości jedna z tych osób, nakaz płatniczy wystawia się na tę osobę.

art. 7. więcej Art. 7. (uchylony).

art. 8. więcej Art. 8. (uchylony).

art. 9. więcej Art. 9. (uchylony).

art. 10. więcej Art. 10. (uchylony).

art. 11. więcej Art. 11. (uchylony).

art. 12. więcej Art. 12. 1. Zwalnia się od podatku rolnego:
1) użytki rolne klasy V, VI i VIz oraz grunty zadrzewione i zakrzewione
ustanowione na użytkach rolnych;
2) grunty położone w pasie drogi granicznej;
3) grunty orne, łąki i pastwiska objęte melioracją – w roku, w którym uprawy
zostały zniszczone wskutek robót drenarskich;
4) grunty przeznaczone na utworzenie nowego gospodarstwa rolnego lub
powiększenie już istniejącego do powierzchni nieprzekraczającej 100 ha:
a) będące przedmiotem prawa własności lub prawa użytkowania
wieczystego, nabyte w drodze umowy sprzedaży,
b) będące przedmiotem umowy o oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
c) wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, objęte w trwałe zagospodarowanie;
5) grunty gospodarstw rolnych powstałe z zagospodarowania nieużytków – na
okres 5 lat, licząc od roku następnego po zakończeniu zagospodarowania;
6) grunty gospodarstw rolnych otrzymane w drodze wymiany lub scalenia – na
1 rok następujący po roku, w którym dokonano wymiany lub scalenia gruntów;
7) grunty gospodarstw rolnych, na których zaprzestano produkcji rolnej, z tym
że zwolnienie może dotyczyć nie więcej niż 20% powierzchni użytków
rolnych gospodarstwa rolnego, lecz nie więcej niż 10 ha – na okres nie dłuższy
niż 3 lata, w stosunku do tych samych gruntów;
8) użytki ekologiczne;
9) grunty zajęte przez zbiorniki wody służące do zaopatrzenia ludności w wodę;
10) grunty pod wałami przeciwpowodziowymi i grunty położone w międzywałach;
11) grunty wpisane do rejestru zabytków, pod warunkiem ich zagospodarowania
i utrzymania zgodnie z przepisami o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami;
12) grunty stanowiące działki przyzagrodowe członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych, którzy:
a) osiągnęli wiek emerytalny,
b) są inwalidami zaliczonymi do I albo II grupy,
c) są niepełnosprawnymi o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,
d) są osobami całkowicie niezdolnymi do pracy w gospodarstwie rolnym
albo niezdolnymi do samodzielnej egzystencji;
13) grunty położone na terenie rodzinnego ogrodu działkowego, z wyjątkiem
będących w posiadaniu podmiotów innych niż działkowcy lub stowarzyszenia
ogrodowe w rozumieniu ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych
ogrodach działkowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2176).
2. Od podatku rolnego zwalnia się również:
1) uczelnie; zwolnienie nie dotyczy gruntów przekazanych w posiadanie
podmiotom innym niż uczelnie;
1a) federacje podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki; zwolnienie nie
dotyczy gruntów przekazanych w posiadanie podmiotom innym niż te federacje;
2) publiczne i niepubliczne jednostki organizacyjne objęte systemem oświaty
oraz prowadzące je organy, w zakresie gruntów zajętych na działalność oświatową;
3) instytuty naukowe i pomocnicze jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk,
w odniesieniu do gruntów, które są niezbędne do realizacji zadań, o których
mowa w art. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1183, 1655 i 2227);
4) prowadzących zakłady pracy chronionej spełniające warunek, o którym mowa
w art. 28 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji
zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 1172, 1495, 1696, 1818 i 2473), lub zakłady aktywności
zawodowej – w zakresie gruntów zgłoszonych wojewodzie, jeżeli zgłoszenie
zostało potwierdzone decyzją w sprawie przyznania statusu zakładu pracy
chronionej lub zakładu aktywności zawodowej albo zaświadczeniem –
zajętych na prowadzenie tego zakładu, z wyjątkiem gruntów znajdujących się
w posiadaniu zależnym podmiotów niebędących prowadzącymi zakłady
pracy chronionej spełniające warunek, o którym mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1
lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej
oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych lub zakłady aktywności zawodowej;
5) instytuty badawcze;
5a) przedsiębiorców o statusie centrum badawczo-rozwojowego uzyskanym na
zasadach określonych w przepisach o niektórych formach wspierania
działalności innowacyjnej, w odniesieniu do przedmiotów opodatkowania
zajętych na cele prowadzonych badań i prac rozwojowych;
6) (uchylony)
7) Krajowy Zasób Nieruchomości, w zakresie nieruchomości wchodzących
w skład Zasobu Nieruchomości, o którym mowa w ustawie z dnia 20 lipca
2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości;
8) Centrum Łukasiewicz i instytuty działające w ramach Sieci Badawczej
Łukasiewicz.
3. Okres zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, wynosi 5 lat, licząc od
pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawarto umowę
sprzedaży gruntów lub prawa wieczystego użytkowania, ustanowiono prawo
wieczystego użytkowania gruntów lub objęto grunty w trwałe zagospodarowanie
w drodze umowy.
4. Jeżeli podatnik nabywa lub obejmuje grunty o powierzchni mniejszej niż
100 ha, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, dotyczy gruntów kolejno
nabywanych lub obejmowanych w trwałe zagospodarowanie do powierzchni łącznie nieprzekraczającej 100 ha.
5. W razie nabycia gruntów od indywidualnych właścicieli gospodarstw
rolnych, nie stosuje się zwolnienia, jeżeli nabywca jest małżonkiem, krewnym
w linii prostej lub jego małżonkiem, pasierbem, zięciem lub synową sprzedawcy gruntów.
6. Po upływie okresu zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, 5 i 6, stosuje
się ulgę w podatku rolnym, polegającą na obniżeniu podatku w pierwszym roku
o 75% i w drugim roku o 50%.
7. Zwolnienia i ulgi z tytułu nabycia gruntów z Zasobu Własności Rolnej
Skarbu Państwa w drodze umowy sprzedaży nie stosuje się, jeżeli przedmiotem
nabycia są grunty objęte uprzednio przez nabywcę w trwałe zagospodarowanie.
8. Za trwałe zagospodarowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 oraz ust. 3, 4
i 7, uważa się objęcie gruntów w dzierżawę lub użytkowanie na okres nie krótszy niż 10 lat.
9. Rada gminy określa, w drodze uchwały, tryb i szczegółowe warunki
zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 7.
10. Z tytułu zwolnienia od podatku rolnego, o którym mowa w ust. 2 pkt 5a,
jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje z budżetu państwa zwrot utraconych dochodów.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, zasady i tryb zwrotu utraconych dochodów, o których mowa
w ust. 10, kierując się potrzebą zabezpieczenia budżetów gmin przed utratą dochodów.
12. Zwolnienie i ulga, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 4–6 i ust. 6, stanowią pomoc de minimis w rolnictwie, o której
mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia
2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352
z 24.12.2013, str. 9);
2) ust. 2 pkt 5a, stanowi pomoc de minimis, o której mowa w rozporządzeniu
Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania
art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de
minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1).

art. 13. więcej Art. 13. 1. Podatnikom podatku rolnego przysługuje ulga inwestycyjna
z tytułu wydatków poniesionych na:
1) budowę lub modernizację budynków inwentarskich służących do chowu,
hodowli i utrzymywania zwierząt gospodarskich oraz obiektów służących
ochronie środowiska,
2) zakup i zainstalowanie:
a) deszczowni,
b) urządzeń melioracyjnych i urządzeń zaopatrzenia gospodarstwa w wodę,
c) urządzeń do wykorzystywania na cele produkcyjne naturalnych źródeł
energii (wiatru, biogazu, słońca, spadku wód)
– jeżeli wydatki te nie zostały sfinansowane w całości lub w części z udziałem
środków publicznych.
2. Ulga inwestycyjna przyznawana jest po zakończeniu inwestycji i polega na
odliczeniu od należnego podatku rolnego od gruntów położonych na terenie gminy,
w której została dokonana inwestycja – w wysokości 25% udokumentowanych
rachunkami nakładów inwestycyjnych.
3. Ulga z tytułu tej samej inwestycji nie może być stosowana dłużej niż przez 15 lat.
3a. Kwota ulgi inwestycyjnej jest odliczana z urzędu w decyzji ustalającej
wysokość zobowiązania podatkowego.
Podatnicy obowiązani do składania deklaracji na podatek rolny odliczają, określoną
w decyzji w sprawie ulgi inwestycyjnej, kwotę przyznanej ulgi od należnego podatku rolnego.
4. Podatnik traci prawo do odliczenia od podatku rolnego niewykorzystanej
kwoty ulgi inwestycyjnej w przypadku sprzedaży obiektów i urządzeń, od których
przyznana została ta ulga, lub przeznaczenia ich na inne cele niż określone w ust. 1.
5. (uchylony)

Art. 13a. (uchylony).

Art. 13b. 1. Podatek rolny od gruntów położonych na terenach podgórskich
i górskich obniża się o 30% dla gruntów klas I, II, IIIa, III i IIIb, a o 60% dla
gruntów klas IVa, IV i IVb.
2. Za miejscowości położone na terenach podgórskich i górskich uważa się
miejscowości, w których co najmniej 50% użytków rolnych jest położonych
powyżej 350 m nad poziomem morza. Wykaz tych miejscowości w danym
województwie ustala sejmik województwa.

Art. 13c. 1. W przypadku wprowadzenia stanu klęski żywiołowej, o którym
mowa w ustawie z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1897), organ podatkowy może przyznać podatnikowi ulgę w podatku
rolnym przez zaniechanie jego ustalenia albo poboru w całości lub w części,
w wysokości zależnej od rozmiarów strat spowodowanych klęską w gospodarstwie rolnym.
2. Przy przyznawaniu ulg i ustalaniu ich wysokości uwzględnia się wysokość
otrzymanego odszkodowania z tytułu ubezpieczenia ustawowego.
3. Ulgę przyznaje się za ten rok podatkowy, w którym został wprowadzony
stan klęski żywiołowej. Jeżeli stan klęski żywiołowej wprowadzony został po
zapłaceniu podatku za dany rok, ulgę stosuje się w następnym roku podatkowym.

Art. 13d. 1. Zwolnienia i ulgi podatkowe określone w art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2
oraz pkt 8–13, a także w art. 13b stosuje się z urzędu, a pozostałe zwolnienia i ulgi
podatkowe na podstawie decyzji wydanej na wniosek podatnika.
2. Do wniosku o przyznanie ulgi, o której mowa w art. 13, należy dołączyć
zestawienie poniesionych wydatków inwestycyjnych wraz z rachunkami lub ich
uwierzytelnionymi odpisami, stwierdzającymi wysokość tych wydatków.
3. Zwolnienia i ulgi podatkowe udzielone na wniosek podatnika stosuje się od
pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono wniosek.
4. W przypadku zbiegu prawa do zwolnień i ulg z różnych tytułów, przy
ustalaniu zobowiązania podatkowego w zakresie podatku rolnego za dany rok
podatkowy w pierwszej kolejności stosuje się ulgi określone w art. 13b, następnie
w art. 12 i w art. 13. Podstawę obliczenia ulgi z danego tytułu stanowi należny
podatek po zastosowaniu ulgi z tytułu poprzedzającego.
5. Kwota ulgi inwestycyjnej niewykorzystana przez podatnika przechodzi na
jego następców, jeżeli gospodarstwo rolne zostało nabyte stosownie do przepisów
o ubezpieczeniu społecznym rolników lub w drodze dziedziczenia.

Art. 13e. Rada gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić inne zwolnienia
i ulgi przedmiotowe niż określone w ustawie, z uwzględnieniem przepisów
dotyczących pomocy publicznej.

Art. 13f. 1. Ulga, o której mowa w art. 13, stanowi:
1) pomoc na inwestycje w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne
i prawne w gospodarstwach rolnych powiązane z produkcją podstawową
produktów rolnych zgodnie z warunkami ustanowionymi w rozporządzeniu
Komisji (UE) nr 702/2014 z dnia 25 czerwca 2014 r. uznającym niektóre
kategorie pomocy w sektorach rolnym i leśnym oraz na obszarach wiejskich
za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu
o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE L 193 z 01.07.2014, str. 1) lub
2) pomoc w ramach programu pomocowego notyfikowanego Komisji Europejskiej.
2. Ulgi, o których mowa w art. 13c i art. 13e, stanowią pomoc de minimis
w rolnictwie, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia
18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu
Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym.

art. 14. więcej Art. 14. (pominięty).

art. 15. więcej Art. 15. (pominięty).

art. 16. więcej Art. 16. (pominięty).

art. 17. więcej Art. 17. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o podatku gruntowym,
rozumie się przez to podatek rolny.

Art. 17a. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o podatniku podatku
rolnego, należy przez to rozumieć właściciela, posiadacza samoistnego,
użytkownika wieczystego lub posiadacza gospodarstwa rolnego w rozumieniu
przepisów ustawy.

art. 18. więcej Art. 18. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego, na podstawie danych
statystycznych, ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej
„Monitor Polski”, nie później niż do dnia 23 września każdego roku, wysokość
przeciętnego dochodu z pracy w indywidualnych gospodarstwach rolnych z 1 ha przeliczeniowego.

art. 19. więcej Art. 19. Tracą moc:
1) ustawa z dnia 11 listopada 1965 r. o rozszerzeniu uprawnień gromadzkich rad
narodowych w zakresie podatkowym oraz o usprawnieniu w gromadach
wymiaru i poboru podatków i innych należności pieniężnych (Dz. U. poz. 288);
2) ustawa z dnia 26 października 1971 r. o podatku gruntowym (Dz. U. poz. 254
oraz z 1974 r. poz. 230);
3) przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym (Dz. U.
poz. 188) w zakresie dotyczącym opodatkowania dochodów z niektórych
rodzajów upraw i produkcji zwierzęcej.

art. 20. więcej Art. 20. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1985 r.