Ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami

art. 1. więcej Art. 1. 1. Ustawa określa:
1) osoby uprawnione do kierowania pojazdami na drogach publicznych oraz na
drogach położonych w strefach zamieszkania oraz w strefach ruchu;
2) wymagania w stosunku do osób, o których mowa w pkt 1;
3) zasady uzyskiwania i cofania uprawnień do kierowania pojazdami oraz
zatrzymywania dokumentów stwierdzających posiadanie uprawnienia do
kierowania pojazdami;
4) zasady prowadzenia działalności w zakresie uzyskiwania uprawnień i badań
psychologicznych, związanych z kierowaniem pojazdami;
5) zasady wykonywania badań lekarskich i psychologicznych kierowców,
instruktorów i egzaminatorów oraz kandydatów na kierowców, instruktorów
i egzaminatorów;
6) zasady prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka
doskonalenia techniki jazdy.
2. Zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 10 ust. 3,
art. 18 ust. 3, art. 58 ust. 2, art. 67 ust. 1, art. 69 ust. 1, art. 70 ust. 1, art. 71 ust. 1 i 2,
art. 72 ust. 1 i 2, art. 77 ust. 2, art. 80 ust. 1–5, art. 85 ust. 3 i 8, art. 86 ust. 4, 5 i 7, art. 87 ust. 3, art. 88 ust. 1, 4, 6, 7 i 9, art. 96 ust. 3, art. 97 ust. 2, art. 99 ust. 5
i art. 103 ust. 6, stanowią zadania z zakresu administracji rządowej.

art. 2. więcej Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) kierowcy, kierującym lub o pojeździe określonego rodzaju – należy przez to
rozumieć odpowiednio kierowcę, kierującego lub pojazd w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U.
z 2020 r. poz. 110, 284, 568 i 695);
2) opłacie ewidencyjnej – należy przez to rozumieć opłatę stanowiącą przychód
Funduszu – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców, o którym mowa
w art. 80d ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
3) profilu kandydata na kierowcę – należy przez to rozumieć zestaw danych
identyfikujących i opisujących osobę ubiegającą się o wydanie dokumentu
stwierdzającego posiadanie uprawnienia do kierowania pojazdami utworzony,
udostępniany, aktualizowany i archiwizowany w systemie teleinformatycznym.

art. 3. więcej Art. 3. 1. Kierującym pojazdem może być osoba, która osiągnęła wymagany
wiek i jest sprawna pod względem fizycznym i psychicznym oraz spełnia jeden
z następujących warunków:
1) posiada umiejętność kierowania pojazdem w sposób niezagrażający
bezpieczeństwu, nieutrudniający ruchu drogowego i nienarażający kogokolwiek
na szkodę oraz odpowiedni dokument stwierdzający posiadanie uprawnienia do
kierowania pojazdem;
2) odbywa w ramach szkolenia naukę jazdy;
3) zdaje egzamin państwowy.
2. Kierującym pojazdem może być również osoba, która odbywa szkolenie
w ramach kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji
wstępnej uzupełniającej lub kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej,
o których mowa w przepisach rozdziału 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2140 oraz z 2020 r. poz. 875), i jest
sprawna pod względem fizycznym i psychicznym.
3. Osoba niepełnosprawna pod względem fizycznym może być kierującym,
jeżeli uzyskała orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdem.
3a. Całkowity albo częściowy ubytek słuchu nie jest przeciwwskazaniem
zdrowotnym do uzyskania uprawnienia do kierowania pojazdami ani przesłanką jego
cofnięcia – z wyjątkiem:
1) uzyskania prawa jazdy kategorii D1 lub D;
2) uzyskania prawa jazdy kategorii C1 lub C przez osobę, która nie posiada prawa
jazdy kategorii B albo posiada je przez okres krótszy niż 2 lata;
3) cofnięcia uprawnień w zakresie prawa jazdy kategorii C lub C1 osobie, która w
wyniku nagłego zdarzenia utraciła słuch w stopniu uniemożliwiającym jej
rozumienie mowy z odległości jednego metra, w tym przy zastosowaniu
aparatów słuchowych lub implantów słuchowych – przez okres roku od tego
zdarzenia.
4. Osoba, która ukończyła 18 lat, nie jest obowiązana do posiadania dokumentu
stwierdzającego posiadanie uprawnienia do kierowania rowerem, wózkiem
rowerowym lub pojazdem zaprzęgowym.

art. 4. więcej Art. 4. 1. Dokumentem stwierdzającym posiadanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdem silnikowym lub zespołem pojazdów składającym się
z pojazdu silnikowego i przyczepy lub naczepy jest:
1) wydane w kraju:
a) prawo jazdy,
b) pozwolenie wojskowe,
c) międzynarodowe prawo jazdy;
2) wydane za granicą:
a) międzynarodowe prawo jazdy, określone w Konwencji o ruchu drogowym,
podpisanej w Genewie dnia 19 września 1949 r. (Dz. U. z 1959 r. poz. 321
i 322),
b) krajowe lub międzynarodowe prawo jazdy, określone w Konwencji o ruchu
drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. (Dz. U.
z 1988 r. poz. 40 i 44),
c) krajowe prawo jazdy wydane w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
d) krajowe prawo jazdy określone w umowie międzynarodowej, której stroną
jest Rzeczpospolita Polska;
3) zagraniczny dokument wojskowy, określony w umowach międzynarodowych,
których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
2. Kierowca może posiadać tylko jedno ważne prawo jazdy. Przepis ten nie
dotyczy międzynarodowego prawa jazdy oraz krajowego prawa jazdy osoby, o której
mowa w art. 10 ust. 3.
3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie jest uznawane za ważne prawo
jazdy wydane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji
Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli na
terytorium któregokolwiek z tych państw to prawo jazdy zostało zatrzymane lub
czasowo albo na stałe cofnięto posiadane uprawnienie do kierowania pojazdem.

art. 5. więcej Art. 5. 1. Prawo jazdy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a, stwierdza
posiadanie uprawnienia do kierowania odpowiednio motorowerem, pojazdem
silnikowym lub zespołem pojazdów:
1) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) w ruchu międzynarodowym na terytorium:
a) państw-stron Konwencji, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. b –
z wyjątkiem kierowania motorowerem lub ciągnikiem rolniczym,
b) państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub
państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu
(EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym –
z wyjątkiem kierowania ciągnikiem rolniczym.
2. Pozwolenie wojskowe, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b, stwierdza
posiadanie przez żołnierza zasadniczej służby wojskowej i żołnierza służby
kandydackiej uprawnienia do kierowania odpowiednim pojazdem silnikowym,
zespołem pojazdów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub pojazdem pobranym
w ramach świadczeń na rzecz obrony.
3. Międzynarodowe prawo jazdy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c,
stwierdza posiadanie uprawnienia do kierowania odpowiednim pojazdem silnikowym lub zespołem pojazdów w ruchu międzynarodowym na terytorium państw-stron Konwencji, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. a i b, z wyjątkiem kierowania ciągnikiem rolniczym. Międzynarodowe prawo jazdy jest ważne łącznie z krajowym
prawem jazdy.
4. Prawo jazdy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. a i b, stwierdza
posiadanie uprawnienia do kierowania odpowiednim pojazdem silnikowym na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia
stałego lub czasowego pobytu.
5. Zagraniczny dokument wojskowy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3,
stwierdza posiadanie uprawnienia do kierowania pojazdami na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie określonym w umowach międzynarodowych,
których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
6. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpowiednio motorowerem lub
pojazdem silnikowym może kierować osoba posiadająca ważne zagraniczne prawo
jazdy wydane przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację
Szwajcarską lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym – w okresie
ważności prawa jazdy.

Art. 5a. Krajowe prawo jazdy, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. d,
stwierdza posiadanie uprawnienia do kierowania pojazdami na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie określonym w tym prawie jazdy i umowie
międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Prawo jazdy stwierdza posiadanie uprawnienia do kierowania:
1) kategorii AM:
a) motorowerem,
b) czterokołowcem lekkim;
2) kategorii A1:
a) motocyklem o pojemności skokowej silnika nieprzekraczającej 125 cm³,
mocy nieprzekraczającej 11 kW i stosunku mocy do masy własnej
nieprzekraczającym 0,1 kW/kg,
b) motocyklem trójkołowym o mocy nieprzekraczającej 15 kW,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
3) kategorii A2:
a) motocyklem o mocy nieprzekraczającej 35 kW i stosunku mocy do masy
własnej nieprzekraczającym 0,2 kW/kg, przy czym nie może on powstać
w wyniku wprowadzenia zmian w pojeździe o mocy przekraczającej
dwukrotność mocy tego motocykla,
b) motocyklem trójkołowym o mocy nieprzekraczającej 15 kW,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
4) kategorii A:
a) motocyklem,
b) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
5) kategorii B1:
a) czterokołowcem,
b) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
6) kategorii B:
a) pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej
nieprzekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusu i motocykla,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
c) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy innej niż lekka, o ile łączna dopuszczalna masa całkowita
zespołu tych pojazdów nie przekracza 4250 kg, z zastrzeżeniem ust. 2,
d) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
7) kategorii C1:
a) pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej
przekraczającej 3,5 t i nieprzekraczającej 7,5 t, z wyjątkiem autobusu,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
8) kategorii C:
a) pojazdem samochodowym o dopuszczalnej masie całkowitej
przekraczającej 3,5 t, z wyjątkiem autobusu,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
9) kategorii D1:
a) autobusem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż
17 osób łącznie z kierowcą, o długości nieprzekraczającej 8 m,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
10) kategorii D:
a) autobusem,
b) zespołem pojazdów złożonym z pojazdu, o którym mowa w lit. a, oraz
z przyczepy lekkiej,
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
11) kategorii T:
a) ciągnikiem rolniczym lub pojazdem wolnobieżnym,
b) zespołem pojazdów złożonym z ciągnika rolniczego z przyczepą
(przyczepami) lub pojazdem wolnobieżnym z przyczepą (przyczepami),
c) pojazdami określonymi dla prawa jazdy kategorii AM;
12) kategorii B+E, C+E lub D+E – pojazdem określonym odpowiednio w prawie
jazdy kategorii B, C lub D, łącznie z przyczepą (przyczepami), przy czym
w zakresie kategorii B+E dopuszczalna masa całkowita ciągniętej przyczepy nie
może przekraczać 3,5 t;
13) kategorii C1+E – zespołem pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej
nieprzekraczającej 12 t, składającym się z pojazdu ciągnącego określonego
w prawie jazdy kategorii C1 i przyczepy;
14) kategorii D1+E – zespołem pojazdów składającym się z pojazdu ciągnącego
określonego w prawie jazdy kategorii D1 i przyczepy;
15) kategorii B i C1+E, B i D1+E, B i C+E lub B i D+E – zespołem pojazdów
określonym w prawie jazdy kategorii B+E;
16) kategorii C+E i D – zespołem pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii
D+E.
2. Zespołem pojazdów, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 lit. c, którego
dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 t, może kierować osoba, która zdała
część praktyczną egzaminu państwowego, potwierdzoną wpisem do prawa jazdy.
3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prawo jazdy:
1) kategorii B, C1, C, D1 i D uprawnia do kierowania ciągnikiem rolniczym,
pojazdem wolnobieżnym oraz zespołem złożonym z tego pojazdu i przyczepy
lekkiej;
2) kategorii B+E, C1+E, C+E, D1+E i D+E uprawnia do kierowania zespołem
pojazdów złożonym z ciągnika rolniczego z przyczepą (przyczepami) lub
pojazdu wolnobieżnego z przyczepą (przyczepami);
3) kategorii AM, A1, A2 i A uprawnia do kierowania zespołem pojazdów złożonym
z pojazdu określonego dla tej kategorii wraz z przyczepą;
4) kategorii B uprawnia do kierowania:
a) motocyklem o pojemności skokowej silnika nieprzekraczającej 125 cm3,
mocy nieprzekraczającej 11 kW i stosunku mocy do masy własnej
nieprzekraczającym 0,1 kW/kg,
b) motocyklem trójkołowym
– pod warunkiem, że osoba posiada prawo jazdy kategorii B od co najmniej 3 lat.
4. Kolejką turystyczną może kierować osoba, która posiada prawo jazdy
odpowiedniej kategorii co najmniej od 2 lat.
5. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem właściwym do
spraw transportu może określić, w drodze rozporządzenia, w sposób odmienny od
przepisów ust. 1, uprawnienia osób kierujących pojazdami specjalnymi i pojazdami
przeznaczonymi do celów specjalnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub
pobranymi w ramach świadczeń na rzecz obrony, a także dodatkowe wymagania
w stosunku do tych osób.
6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, uwzględnia się odpowiednio:
1) potrzebę posiadania szczególnych kwalifikacji przez osoby wykonujące zadania
związane z obronnością państwa;
2) wymagania w stosunku do uprawnień żołnierzy pełniących służbę poza
granicami kraju;
3) potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Dokumentem stwierdzającym posiadanie uprawnienia do kierowania:
1) tramwajem – jest pozwolenie na kierowanie tramwajem;
2) rowerem i wózkiem rowerowym – jest karta rowerowa lub prawo jazdy kategorii
AM, A1, B1 lub T – w przypadku osób, które nie ukończyły 18 lat;
3) pojazdem zaprzęgowym – jest karta rowerowa lub prawo jazdy kategorii AM,
A1, B1 lub T – w przypadku osób, które nie ukończyły 18 lat.
2. Kierujący tramwajem może posiadać tylko jedno ważne pozwolenie na
kierowanie tramwajem.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Wymagany minimalny wiek do kierowania wynosi:
1) 14 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii AM;
2) 16 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii A1, B1 i T;
3) 18 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii A2, B, B+E, C1
i C1+E;
4) 20 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii A, jeżeli osoba co
najmniej od 2 lat posiada prawo jazdy kategorii A2;
5) 21 lat – dla motocykli trójkołowych o mocy przekraczającej 15 kW, jeżeli osoba
posiada prawo jazdy kategorii A;
6) 21 lat – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii C, C+E, D1 i D1+E,
z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1, ust. 3 pkt 2 oraz art. 9;
7) 24 lata – dla pojazdów określonych w prawie jazdy kategorii:
a) A – jeżeli osoba nie posiadała co najmniej przez 2 lata prawa jazdy kategorii
A2,
b) D i D+E, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 2, ust. 3 pkt 3 oraz art. 9;
8) 21 lat – dla tramwaju;
9) 15 lat – dla pojazdu zaprzęgowego;
10) 10 lat – dla roweru;
11) 17 lat – dla roweru wieloosobowego, roweru lub wózka rowerowego
przewożących inną osobę;
12) 13 lat – dla jadącego po jezdni wózka inwalidzkiego;
13) 21 lat – dla kolejki turystycznej.
2. Wymagany minimalny wiek do kierowania dla żołnierzy kierujących
pojazdami Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wynosi:
1) 18 lat – dla pojazdów określonych w pozwoleniu wojskowym kategorii A, C
i C+E;
2) 19 lat – dla pojazdów określonych w pozwoleniu wojskowym kategorii D.
3. Wymagany minimalny wiek do kierowania wynosi:
1) 18 lat – dla funkcjonariuszy kierujących pojazdami Policji oraz Straży
Granicznej, określonymi w prawie jazdy kategorii A;
2) 19 lat – dla funkcjonariuszy kierujących pojazdami Państwowej Straży Pożarnej,
Policji, Straży Granicznej oraz Służby Ochrony Państwa, określonymi w prawie
jazdy kategorii C;
3) 21 lat – dla funkcjonariuszy kierujących pojazdami Państwowej Straży Pożarnej,
Policji, Straży Granicznej oraz Służby Ochrony Państwa, określonymi w prawie
jazdy kategorii D.

art. 9. więcej Art. 9. 1. Dla osób, które uzyskały kwalifikację wstępną określoną w przepisach
rozdziału 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, minimalny
wiek do kierowania pojazdami określonymi w prawie jazdy kategorii:
1) C i C+E wynosi 18 lat;
2) D i D+E wynosi 21 lat.
2. Dla osób, które uzyskały kwalifikację wstępną przyspieszoną, określoną
w przepisach rozdziału 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym,
minimalny wiek do kierowania pojazdami określonymi w prawie jazdy kategorii D
i D+E wynosi:
1) 23 lata lub
2) 21 lat, z tym że taka osoba może kierować wyłącznie pojazdami wykonującymi
regularne przewozy osób na liniach komunikacyjnych w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym na trasie
nieprzekraczającej 50 km.

art. 10. więcej Art. 10. 1. Prawo jazdy jest wydawane przez starostę, w drodze decyzji
administracyjnej, na wniosek osoby zainteresowanej, za opłatą oraz po uiszczeniu
opłaty ewidencyjnej.
2. Międzynarodowe prawo jazdy jest wydawane przez każdego starostę, na
wniosek osoby zainteresowanej, za opłatą na podstawie krajowego prawa jazdy.
Międzynarodowe prawo jazdy jest wydawane na okres 3 lat, nie dłużej jednak niż na
okres ważności krajowego prawa jazdy.
3. Szefom i cudzoziemskiemu personelowi przedstawicielstw dyplomatycznych,
urzędów konsularnych i misji specjalnych państw obcych oraz organizacji
międzynarodowych, korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych
lub konsularnych na mocy ustaw, umów międzynarodowych bądź powszechnie
uznanych zwyczajów międzynarodowych lub na zasadzie wzajemności, oraz innym
osobom korzystającym z tych przywilejów i immunitetów uprawnienie do kierowania
pojazdem wydaje nieodpłatnie – nie zatrzymując prawa jazdy wydanego w państwie
wysyłającym – marszałek województwa mazowieckiego, na wniosek ministra
właściwego do spraw zagranicznych.
4. Pozwolenie wojskowe jest wydawane żołnierzom zasadniczej służby
wojskowej i żołnierzom służby kandydackiej na czas pełnienia tej służby przez
dowódcę jednostki wojskowej prowadzącej szkolenie kierowców.
5. Pozwolenie wojskowe jest wymieniane przez starostę na prawo jazdy tej samej
kategorii. Osoba niespełniająca wymagań w zakresie wieku, o których mowa
odpowiednio w art. 8 ust. 1 pkt 6 i 7, może otrzymać prawo jazdy z ograniczeniem do
kierowania określonymi pojazdami.
6. Opłata, o której mowa w ust. 1 i 2, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi
dochód powiatu.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Prawo jazdy jest wydawane osobie, która:
1) osiągnęła minimalny wiek wymagany do kierowania pojazdami odpowiedniej
kategorii;
2) uzyskała orzeczenie:
a) lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem,
b) psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem – nie dotyczy prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E
lub T;
3) odbyła szkolenie wymagane do uzyskania prawa jazdy danej kategorii;
4) zdała egzamin państwowy wymagany do uzyskania prawa jazdy odpowiedniej
kategorii;
5) uprzedzona o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie
prawdy oświadcza, że jej miejsce zamieszkania znajduje się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym że:
a) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej przez
185 dni w każdym roku kalendarzowym:
– ze względu na swoje więzi osobiste i zawodowe albo
– z zamiarem stałego pobytu wyłącznie ze względu na swoje więzi
osobiste, albo
b) przebywa regularnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze względu na
swoje więzi osobiste, a jednocześnie, że ze względu na swoje więzi
zawodowe kolejno przebywa w co najmniej dwóch państwach
członkowskich Unii Europejskiej, albo
c) przebywa nieregularnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ze względu
na swoje więzi osobiste, ponieważ przebywa w innym państwie
członkowskim Unii Europejskiej w celu wypełniania zadania o określonym
czasie trwania, albo
d) przebywa na terytorium innego państwa ze względu na podjęte w tym
państwie studia lub naukę w szkole;
6) uprzedzona o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie
prawdy oświadcza, że:
a) nie został orzeczony w stosunku do niej, prawomocnym wyrokiem sądu,
zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych,
b) nie ma zatrzymanego prawa jazdy ani pozwolenia na kierowanie
tramwajem,
c) nie ma cofniętego uprawnienia do kierowania pojazdami.
2. Osoba, która nie ukończyła 18 lat, może uzyskać prawo jazdy kategorii AM,
A1, B1 lub T za pisemną zgodą rodzica lub opiekuna.
3. Osoby, o których mowa w art. 8 ust. 2 i 3, do czasu osiągnięcia wymaganego
minimalnego wieku do kierowania pojazdami określonych kategorii, o którym mowa
w art. 8 ust. 1, mogą otrzymać prawo jazdy z ograniczeniem wynikającym
z możliwości prowadzenia określonego pojazdu.
4. Dodatkowym warunkiem wydania prawa jazdy:
1) kategorii C1, C, D1 lub D – jest spełnienie wymagań, o których mowa
w ust. 1 pkt 3 i 4, określonych dla prawa jazdy kategorii B;
2) kategorii B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – jest spełnienie wymagań, o których
mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, określonych odpowiednio dla prawa jazdy kategorii B,
C1, C, D1 lub D.
5. Osoby, o których mowa w art. 9 ust. 2 pkt 2, w okresie między 21. a 23.
rokiem życia otrzymują prawo jazdy kategorii D i D+E z ograniczeniem do
wykonywania regularnych przewozów osób na liniach komunikacyjnych
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym na
trasie nieprzekraczającej 50 km.
6. Dodatkowym warunkiem wydania prawa jazdy osobie, wobec której została
wydana decyzja o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w trybie art.
103 ust. 1 pkt 2 lub 3, jest uzyskanie orzeczenia psychologicznego o braku
przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem.
7. Przepisy ust. 1 pkt 1–4 oraz ust. 4 stosuje się do pozwolenia wojskowego.

art. 12. więcej Art. 12. 1. Prawo jazdy nie może być wydane osobie:
1) u której w wyniku badania lekarskiego stwierdzono aktywną formę uzależnienia
od alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu;
2) w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz
prowadzenia pojazdów mechanicznych – w okresie i zakresie obowiązywania
tego zakazu;
3) w stosunku do której wydano decyzję o cofnięciu uprawnienia do kierowania
pojazdami lub zatrzymaniu prawa jazdy – w okresie i zakresie obowiązywania
tej decyzji;
4) posiadającej inny dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem
silnikowym;
5) która uzyskała za granicą prawo jazdy, a to prawo jazdy zostało zatrzymane lub
uprawnienie do kierowania pojazdami zostało cofnięte – w okresie
obowiązywania zatrzymania prawa jazdy lub cofnięcia uprawnienia;
6) której prawo jazdy zostało wymienione w trybie art. 97 ust. 1 i 2;
7) która rozpoczęła w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej,
Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym, procedurę wymiany prawa jazdy na krajowe prawo
jazdy lub procedurę wydania wtórnika polskiego krajowego prawa jazdy.
1a. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w przypadku orzeczenia sądu
o wykonywaniu zakazu prowadzenia pojazdów w postaci, o której mowa w art. 182a
§ 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. z 2020 r.
poz. 523 i 568).
2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o wydanie
lub zwrot zatrzymanego prawa jazdy, a także o przywrócenie uprawnienia w zakresie
prawa jazdy kategorii:
1) B1 lub B – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii
AM, A1, A2 lub A;
2) AM, A1, A2, A, C1, C, D1 lub D – w okresie obowiązywania zakazu
prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie
prawa jazdy kategorii B;
3) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania zakazu
prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie
prawa jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D.
2a. W celu wydania prawa jazdy właściwy organ wydający prawo jazdy zwraca
się do odpowiednich organów państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji
Szwajcarskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
o potwierdzenie, że osoba ubiegająca się o uprawnienie nie posiada prawa jazdy
wydanego w jednym z tych państw ani nie rozpoczęła procedury wymiany prawa
jazdy na krajowe prawo jazdy lub procedury wydania wtórnika polskiego krajowego
prawa jazdy.
2b. Zapytanie i potwierdzenie, o których mowa w ust. 2a, następuje wyłącznie
w drodze teletransmisji przy użyciu Europejskiej Sieci Praw Jazdy.
3. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o wydanie
prawa jazdy kategorii:
1) C1, C, D1 lub D – w okresie obowiązywania decyzji o cofnięciu uprawnienia do
kierowania pojazdami lub decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy obejmujących
uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B;
2) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania decyzji
o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami lub decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy obejmujących uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D.
4. Przepis ust. 1 pkt 4 nie dotyczy międzynarodowego prawa jazdy oraz prawa
jazdy posiadanego przez osoby, o których mowa w art. 10 ust. 3.
5. Przepisy ust. 1 pkt 1–6 oraz ust. 2 i 3 stosuje się do pozwolenia wojskowego.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Prawo jazdy kategorii:
1) AM, A1, A2, A, B1, B, B+E lub T wydaje się na okres 15 lat, z tym że:
a) okres ten może być krótszy, o ile wynika to z orzeczenia lekarskiego,
o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 lit. a,
b) prawo jazdy kategorii B uzyskane po raz pierwszy wydaje się na okres,
o którym mowa w art. 91 ust. 1, z zastrzeżeniem art. 92 ust. 1;
2) C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D lub D+E wydaje się na okres 5 lat, nie dłużej
jednak niż na okres wynikający z orzeczenia lekarskiego i orzeczenia
psychologicznego, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2, z zastrzeżeniem
art. 15.
2. Orzeczenie lekarskie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w uzasadnionych
przypadkach dotyczących stanu zdrowia, może być wydawane na okres krótszy niż
5 lat.
3. Okres ważności prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D oraz
D+E jest przedłużany przez starostę po przedłożeniu:
1) orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdem i orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań
psychologicznych do kierowania pojazdem wydanych na podstawie badań,
o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2 oraz art. 82 ust. 1 pkt 2, albo
2) orzeczenia stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania
pracy na stanowisku kierowcy i orzeczenia psychologicznego stwierdzającego
brak przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy, o których mowa w rozdziale 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
4. Prawo jazdy może zawierać wymagania lub ograniczenia wynikające:
1) ze stanu zdrowia kierowcy;
2) z możliwości prowadzenia określonego pojazdu.
5. Wymagania lub ograniczenia mogą dotyczyć:
1) stosowania:
a) korekty lub ochrony wzroku,
b) korekty słuchu,
c) protezy lub szyny ortopedycznej;
2) możliwości ograniczonego korzystania z pojazdu;
3) konieczności modyfikacji lub dostosowania pojazdu;
4) ograniczenia uprawnienia do kierowania wskazanymi pojazdami;
5) dodatkowego oznakowania pojazdu;
6) terminu ważności prawa jazdy;
7) ograniczenia uprawnienia do kierowania wyłącznie pojazdem wyposażonym
w blokadę alkoholową, o której mowa w art. 2 pkt 84 ustawy z dnia 20 czerwca
1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
6. Okres ważności prawa jazdy określonej kategorii jest przedłużany, na wniosek
osoby zainteresowanej, za opłatą, o której mowa w art. 10 ust. 1, oraz po uiszczeniu
opłaty ewidencyjnej, w formie wymiany prawa jazdy. Do wymiany prawa jazdy
stosuje się przepisy ust. 1, 4 i 5 oraz art. 12 ust. 1–3.
7. Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się do pozwolenia wojskowego.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Osoba posiadająca ważne krajowe prawo jazdy wydane za granicą
może, na swój wniosek, otrzymać prawo jazdy odpowiedniej kategorii, za opłatą,
o której mowa w art. 10 ust. 1, oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, po zwrocie
zagranicznego dokumentu organowi wydającemu prawo jazdy. Jeżeli prawo jazdy
wydane za granicą nie jest określone w konwencjach o ruchu drogowym, o których
mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. a i b, dodatkowym warunkiem otrzymania polskiego
prawa jazdy jest złożenie z wynikiem pozytywnym części teoretycznej egzaminu
państwowego i przedstawienie uwierzytelnionego tłumaczenia zagranicznego
dokumentu. Warunek ten nie dotyczy krajowego prawa jazdy wydanego w państwie
członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
2. Jeżeli prawo jazdy wydane za granicą zawiera ograniczenie, o którym mowa
w art. 13 ust. 5, ograniczenie to uwzględnia się w wydawanym prawie jazdy.
2a. Krajowe prawo jazdy wydane w państwie członkowskim Unii Europejskiej,
Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
którego termin ważności upłynął, a osoba posiadająca to prawo jazdy spełnia warunek,
o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 5, podlega wymianie na zasadach określonych
w ust. 1 po potwierdzeniu danych zamieszczonych w oryginale dokumentu przez
właściwy organ tego państwa, który go wydał, oraz po dostarczeniu przez osobę
wnioskującą o wymianę prawa jazdy dokumentów umożliwiających przedłużenie
terminu ważności prawa jazdy.
2b. W celu wymiany krajowego prawa jazdy osoby, której prawo jazdy zostało
wydane przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii
Europejskiej, Konfederację Szwajcarską lub państwo członkowskie Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, właściwy organ wydający prawo jazdy zwraca się do właściwego
organu tego państwa o potwierdzenie danych zamieszczonych w oryginale
dokumentu.
2c. Organ wydający prawo jazdy wymienia informacje z właściwym organem
państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa
członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które wydało prawo jazdy,
o rozpoczęciu procedury wymiany, przedłużenia tego prawa jazdy lub zgłoszenia jego
zatrzymania lub utraty.
2d. Potwierdzenie danych, o którym mowa w ust. 2a i 2b, oraz wymiana
informacji, o której mowa w ust. 2c, w zakresie prawa jazdy wydanego przez państwo
członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską lub państwo
członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym następuje wyłącznie w drodze
teletransmisji przy użyciu Europejskiej Sieci Praw Jazdy.
3. W stosunku do obywateli niektórych państw można określić, na zasadach
wzajemności, warunki i tryb wydawania praw jazdy, odmienne niż te, o których mowa
w ust. 1.
4. Minister właściwy do spraw transportu może określić, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb wydawania praw jazdy, o których mowa w ust. 3.
5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się odpowiednio:
1) warunki wymiany polskich krajowych praw jazdy na krajowe prawa jazdy
danego państwa;
2) wymagania, od których spełnienia jest uzależniona wymiana polskich krajowych
praw jazdy na krajowe prawa jazdy danego państwa;
3) obciążenia finansowe nakładane na obywatela polskiego wymieniającego
polskie krajowe prawo jazdy na krajowe prawo jazdy danego państwa.

Art. 14a. Przepisy art. 12 ust. 1 pkt 7, ust. 2a i 2b oraz art. 14 ust. 2a–2c stosuje
się wyłącznie w zakresie danych aktualnie dostępnych w Europejskiej Sieci Praw
Jazdy.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Starosta dokonuje w prawie jazdy wpisu potwierdzającego odbycie
kwalifikacji wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej
uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej albo szkolenia
okresowego, o których mowa w rozdziale 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym.
2. Wpis jest dokonywany na pisemny wniosek kierowcy, na podstawie
przedłożonych kopii:
1) świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie kwalifikacji
wstępnej, kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej
uzupełniającej, kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej, szkolenia
okresowego albo karty kwalifikacji kierowcy wydanej w państwie
członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie
członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zgodnie z dyrektywą
nr 2003/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r.
w sprawie wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców niektórych
pojazdów drogowych do przewozu rzeczy lub osób, zmieniającą rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 oraz dyrektywę Rady 91/439/EWG i uchylającą dyrektywę Rady 76/914/EWG,
2) orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań zdrowotnych do
wykonywania pracy na stanowisku kierowcy,
3) orzeczenia psychologicznego stwierdzającego brak przeciwwskazań
psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy
– określonych w przepisach ustawy, o której mowa w ust. 1.
3. Świadectwo kwalifikacji zawodowej, potwierdzające ukończenie szkolenia
okresowego w zakresie jednego z bloków programowych, wydane osobie, o której
mowa w art. 39d ust. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym,
stanowi podstawę do uzyskania wpisu, o którym mowa w ust. 1, w zakresie
posiadanych kategorii prawa jazdy spośród kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E,
D i D+E.
4. Wpis jest dokonywany, w formie wymiany prawa jazdy, na okres 5 lat, liczony
od dnia wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej, o którym mowa w przepisach
rozdziału 7a ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, przy czym
termin ten nie może być dłuższy niż okres ważności orzeczenia lekarskiego
i orzeczenia psychologicznego, o których mowa w przepisach rozdziału 7a tej ustawy.
5. Za dokonanie wpisu, o którym mowa w ust. 1, pobiera się opłatę, o której
mowa w art. 10 ust. 1, oraz opłatę ewidencyjną.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Pozwolenie na kierowanie tramwajem jest wydawane, na wniosek
osoby zainteresowanej, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, przez
starostę. Do wydawania pozwolenia na kierowanie tramwajem stosuje się przepisy
art. 12 ust. 1 i odpowiednio art. 13 ust. 4 i 5.
2. Pozwolenie na kierowanie tramwajem jest wydawane osobie, która:
1) osiągnęła wiek wymagany do kierowania tramwajem;
2) uzyskała orzeczenie:
a) lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem,
b) psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem;
3) odbyła wymagane szkolenie;
4) zdała egzamin państwowy wymagany do uzyskania pozwolenia;
5) uprzedzona o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie
prawdy oświadcza, że:
a) nie został orzeczony w stosunku do niej, prawomocnym wyrokiem sądu,
zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych,
b) nie ma zatrzymanego prawa jazdy ani pozwolenia na kierowanie
tramwajem,
c) nie ma cofniętego uprawnienia do kierowania pojazdami.
3. Pozwolenie na kierowanie tramwajem jest wydawane na okres 5 lat, nie dłużej
jednak niż na okres wynikający z terminu ważności orzeczenia lekarskiego
i orzeczenia psychologicznego, o których mowa w ust. 2 pkt 2.
4. Okres ważności pozwolenia na kierowanie tramwajem jest przedłużany przez
starostę po przedłożeniu orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań
zdrowotnych do kierowania pojazdem i orzeczenia psychologicznego o braku
przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem wydanych na podstawie
badań, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2 oraz art. 82 ust. 1 pkt 2.
5. Okres ważności pozwolenia na kierowanie tramwajem jest przedłużany, za
opłatą, o której mowa w ust. 1, oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, w formie
wymiany tego dokumentu. Do wymiany pozwolenia na kierowanie tramwajem stosuje
się przepisy ust. 1–3.
6. Opłata, o której mowa w ust. 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi
dochód powiatu.

Art. 16a. 1. Wytwórca praw jazdy i pozwoleń na kierowanie tramwajem
zapewnia system teleinformatyczny umożliwiający realizację zadań organów
właściwych do wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania
pojazdami, o których mowa w art. 122 ust. 1, w tym w zakresie procesu wytwarzania,
personalizacji i dystrybucji dokumentów związanych z realizacją tych zadań.
2. System teleinformatyczny, o którym mowa w ust. 1, zapewnia integralność
powiązania procesu wytwarzania dokumentów związanych z realizacją zadań,
o których mowa w ust. 1, z danymi gromadzonymi w centralnej ewidencji kierowców,
z uwzględnieniem referencyjności tych danych przy realizacji tych zadań.
3. System teleinformatyczny, o którym mowa w ust. 1, zapewnia co najmniej
funkcjonalności spójne z systemem teleinformatycznym obsługującym centralną
ewidencję kierowców.
4. Minister właściwy do spraw informatyzacji nadzoruje interoperacyjność
systemu teleinformatycznego, o którym mowa w ust. 1, z systemem
teleinformatycznym obsługującym centralną ewidencję kierowców.
5. Minister właściwy do spraw informatyzacji zawiera z wytwórcą praw jazdy
i pozwoleń na kierowanie tramwajem umowę regulującą:
1) zasady współpracy w zakresie:
a) określenia charakteru i zakresu zmian dostosowujących system
teleinformatyczny, o którym mowa w ust. 1, do zmian w systemie
teleinformatycznym obsługującym centralną ewidencję kierowców,
b) udostępniania ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji informacji
i doświadczenia technicznego, w tym dokumentacji, dotyczących systemu
teleinformatycznego, o którym mowa w ust. 1, niezbędnych ministrowi do
sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 4;
2) odpłatności za realizację zmian oraz za udostępnienie informacji i doświadczenia
technicznego, o których mowa w pkt 1.
6. Koszty związane z zawarciem i realizacją umowy, o której mowa w ust. 5, są
finansowane ze środków Funduszu – Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Kartę rowerową wydaje nieodpłatnie, za pisemną zgodą rodzica lub
opiekuna:
1) dyrektor szkoły – uczniowi szkoły podstawowej;
2) dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego lub przedsiębiorca
prowadzący ośrodek szkolenia kierowców posiadający poświadczenie
potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań – osobie niewymienionej
w pkt 1.
2. Kartę rowerową może uzyskać osoba, która:
1) osiągnęła wymagany minimalny wiek;
2) wykazała się niezbędnymi umiejętnościami odpowiednio podczas zajęć
szkolnych, zajęć prowadzonych przez wojewódzki ośrodek ruchu drogowego lub
zajęć prowadzonych przez ośrodek szkolenia kierowców posiadający
poświadczenie potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie
tramwajem jest obowiązana zawiadomić starostę o utracie tego dokumentu, jego zniszczeniu w stopniu powodującym nieczytelność, a także o zmianie stanu faktycznego wymagającego zmiany danych w nim zawartych, w terminie 30 dni od
dnia zaistnienia tego zdarzenia.
2. Na wniosek osoby uprawnionej w przypadkach, o których mowa w ust. 1,
starosta wydaje, za opłatą, o której mowa w art. 10 ust. 1 lub w art. 16 ust. 1, oraz po
uiszczeniu opłaty ewidencyjnej:
1) wtórnik dokumentu pod warunkiem:
a) złożenia oświadczenia o utracie dokumentu, pod rygorem
odpowiedzialności karnej wynikającej z art. 233 ustawy z dnia 6 czerwca
1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128 oraz z 2020 r.
poz. 568 i 875), zwanej dalej „Kodeksem karnym”, albo
b) zwrotu zniszczonego dokumentu;
2) nowy dokument pod warunkiem zwrotu dokumentu wymagającego zmiany
danych.
3. W stosunku do osób, o których mowa w art. 10 ust. 3, organem właściwym
w sprawach określonych w ust. 1, 2 i 6 jest marszałek województwa mazowieckiego.
4. W przypadku utraty lub zniszczenia pozwolenia wojskowego wtórnik tego
dokumentu wydaje nieodpłatnie dowódca jednostki wojskowej, który wydał
pozwolenie wojskowe.
5. W przypadku utraty lub zniszczenia karty rowerowej wtórnik tego dokumentu
wydaje nieodpłatnie podmiot, który wydał kartę rowerową.
6. Osoba, która po uzyskaniu wtórnika odzyskała utracony dokument, o którym
mowa w ust. 1, jest obowiązana zwrócić ten dokument staroście.

Art. 18a. W przypadku gdy zmiana stanu faktycznego w zakresie adresu
kierowcy wymagająca wydania nowego prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie
tramwajem, spowodowana została zmianami administracyjnymi, rada powiatu może,
w drodze uchwały, zmniejszyć opłatę za wydanie lub zwolnić od jej uiszczenia osoby
obowiązane do ubiegania się o wydanie tych dokumentów.

Art. 18b. W przypadku utworzenia, połączenia, podzielenia lub zniesienia
powiatów lub zmiany nazwy powiatu albo miejscowości prawa jazdy lub pozwolenia
na kierowanie tramwajem wydane przed dniem wejścia w życie przepisów
tworzących, łączących, dzielących lub znoszących powiaty lub zmieniających nazwę
powiatu albo miejscowości, zachowują ważność.

art. 19. więcej Art. 19. (uchylony).

art. 20. więcej Art. 20. 1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw informatyzacji oraz ministrem właściwym do spraw
wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wzory dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami oraz
ich opis;
2) szczegółowe warunki wydawania i zatrzymywania dokumentów
stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami, cofania i przywracania
uprawnień do kierowania pojazdami, a także szczegółowe czynności organów
i innych jednostek z tym związane oraz wzory dokumentów stosowanych w tych
sprawach;
3) opłatę za wydanie:
a) prawa jazdy – przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 200 zł,
b) międzynarodowego prawa jazdy – przy czym jej wysokość nie może
przekroczyć 200 zł,
c) pozwolenia na kierowanie tramwajem – przy czym jej wysokość nie może
przekroczyć 30 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej;
2) konieczność prawidłowego zabezpieczenia dokumentów przed podrobieniem lub
przerobieniem;
3) konieczność zapewnienia sprawności procedur administracyjnych, w tym
prowadzenia spraw w formie elektronicznej;
4) koszty produkcji i dystrybucji dokumentów oraz koszty rzeczowe i osobowe
związane z ich wydaniem.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wzór i opis
pozwolenia wojskowego, a także tryb jego wydawania.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia się odpowiednio
konieczność:
1) zapewnienia zgodności pozwolenia wojskowego z obowiązującym podziałem
kategorii prawa jazdy;
2) prawidłowego zabezpieczenia dokumentów przed podrobieniem lub
przerobieniem;
3) zapewnienia sprawności procedur administracyjnych w zakresie regulowanym
w rozporządzeniu.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Osoba ubiegająca się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania tramwajem
może rozpocząć szkolenie nie wcześniej niż 3 miesiące przed osiągnięciem
minimalnego wieku, o którym mowa odpowiednio w art. 8 lub art. 9, wymaganego od
kierującego pojazdem objętego tym uprawnieniem, a jeżeli osobą tą jest:
1) uczeń szkoły ponadpodstawowej prowadzącej kształcenie w zawodzie:
a) dla którego podstawa programowa kształcenia w zawodzie szkolnictwa
branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U.
z 2020 r. poz. 910), przewiduje przygotowanie do uzyskania umiejętności
kierowania pojazdem silnikowym, lub
b) realizującej przygotowanie do uzyskania umiejętności kierowania pojazdem
silnikowym w ramach dodatkowych umiejętności zawodowych w zakresie
wybranych zawodów, o których mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo
oświatowe, albo
2) słuchacz kwalifikacyjnego kursu zawodowego w zakresie kwalifikacji
wyodrębnionej w zawodzie, dla której podstawa programowa kształcenia
w zawodzie szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe,
przewiduje przygotowanie do uzyskania umiejętności kierowania pojazdem
silnikowym
– może rozpocząć szkolenie wraz z rozpoczęciem nauki odpowiednio w tej szkole lub
na tym kwalifikacyjnym kursie zawodowym.
2. Osoba, która nie ukończyła 18 lat, może rozpocząć szkolenie za pisemną
zgodą rodzica lub opiekuna.
3. Osoba ubiegająca się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami
w zakresie prawa jazdy kategorii C, C+E, D lub D+E może rozpocząć szkolenie nie
wcześniej niż 3 miesiące przed osiągnięciem minimalnego wieku, o którym mowa
w art. 9, także jeżeli jest w trakcie uzyskiwania odpowiednio kwalifikacji wstępnej lub
wstępnej przyspieszonej w zakresie tej kategorii prawa jazdy, a jeżeli tą osobą jest:
1) uczeń szkoły ponadpodstawowej, prowadzącej kształcenie w zawodzie, dla
którego podstawa programowa kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego,
o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia
14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, przewiduje przygotowanie do uzyskania
umiejętności kierowania pojazdem silnikowym, albo
2) słuchacz kwalifikacyjnego kursu zawodowego w zakresie kwalifikacji
wyodrębnionej w zawodzie, dla której podstawa programowa kształcenia
w zawodzie szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe,
przewiduje przygotowanie do uzyskania umiejętności kierowania pojazdem silnikowym
– może rozpocząć szkolenie wraz z rozpoczęciem nauki odpowiednio w tej szkole lub
na tym kwalifikacyjnym kursie zawodowym.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Nie może być szkolona osoba:
1) niespełniająca wymagań, o których mowa w art. 21;
2) w stosunku do której został orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu zakaz
prowadzenia pojazdów mechanicznych – w okresie i zakresie obowiązywania
tego zakazu;
3) w stosunku do której wydano decyzję o zatrzymaniu prawa jazdy – w okresie
i zakresie obowiązywania tej decyzji;
4) nieposiadająca:
a) orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdem,
b) orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psychologicznych
do kierowania pojazdem – nie dotyczy uprawnień w zakresie prawa jazdy
kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E lub T.
2. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o uzyskanie
uprawnień w zakresie prawa jazdy kategorii:
1) B1 lub B – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii
AM, A1, A2 lub A;
2) C1, C, D1 lub D – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie prawa jazdy kategorii B;
3) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania zakazu
prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienie w zakresie
prawa jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D.
2a. Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się w przypadku orzeczenia sądu
o wykonywaniu zakazu prowadzenia pojazdów w postaci, o której mowa w art. 182a
§ 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy.
3. Przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się także wobec osoby ubiegającej się o uzyskanie
uprawnień w zakresie prawa jazdy kategorii:
1) C1, C, D1 lub D – w okresie obowiązywania decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy
obejmującej uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii B oraz w przypadku
zawieszenia tych uprawnień;
2) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania decyzji
o zatrzymaniu prawa jazdy obejmującej uprawnienia w zakresie prawa jazdy
kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D oraz w przypadku
zawieszenia tych uprawnień.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do
kierowania motorowerem, pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania
tramwajem odbywa się w formie:
1) kursu;
2) zajęć szkolnych – w zakresie uprawnienia do kierowania pojazdami
silnikowymi.
2. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
motorowerem lub pojazdem silnikowym jest prowadzone zgodnie z programem
szkolenia i obejmuje:
1) część teoretyczną przeprowadzaną w formie wykładów i ćwiczeń w zakresie:
a) podstaw kierowania pojazdem i uczestnictwa w ruchu drogowym,
b) obowiązków i praw kierującego pojazdem;
2) część praktyczną w zakresie kierowania pojazdem, zwaną dalej „nauką jazdy”,
przeprowadzaną:
a) na placu manewrowym,
b) w ruchu miejskim oraz
c) w ruchu poza obszarem zabudowanym;
3) naukę udzielania pierwszej pomocy przeprowadzaną w formie wykładów i zajęć
praktycznych;
4) kontrolne sprawdzenie poziomu osiągniętej wiedzy i umiejętności, zwane dalej
„egzaminem wewnętrznym”.
3. Wykłady, o których mowa w ust. 2 pkt 1, mogą być przeprowadzone w formie
nauczania na odległość z wykorzystaniem technik komputerowych i Internetu pod
nadzorem ośrodka szkolenia kierowców.
4. Egzamin wewnętrzny jest przeprowadzany po ukończeniu części teoretycznej
i części praktycznej szkolenia oraz nauki udzielania pierwszej pomocy, o których
mowa w ust. 2 pkt 1–3, przez instruktora lub wykładowcę wyznaczonych przez
kierownika podmiotu prowadzącego szkolenie. Wykładowca przeprowadza wyłącznie
część teoretyczną egzaminu wewnętrznego.
4a. Część teoretyczną egzaminu wewnętrznego, o którym mowa w ust. 4,
w przypadku zajęć przeprowadzonych w sposób określony w ust. 3, przeprowadza się
po zakończeniu zajęć teoretycznych.
5. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
tramwajem obejmuje:
1) część teoretyczną w zakresie podstaw kierowania tramwajem, uczestnictwa
w ruchu drogowym i obsługi technicznej tramwaju, przeprowadzaną w formie
wykładów;
2) część praktyczną w zakresie obsługi technicznej i kierowania tramwajem;
3) ćwiczenia sprawdzające wiedzę i umiejętności z zakresu, o którym mowa
w pkt 1 i 2;
4) naukę udzielania pierwszej pomocy przeprowadzaną w formie wykładów i zajęć
praktycznych.
6. Czas poświęcony na przeprowadzenie zajęć, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3
oraz ust. 3 i 5, powinien być dostosowany do umiejętności i predyspozycji osoby
szkolonej, nie krótszy jednak od minimalnych wymagań określonych dla uprawnień
danej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem.
7. Przepisy ust. 1–4 i 6 stosuje się odpowiednio do szkolenia żołnierzy na
potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz funkcjonariuszy służb
podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Art. 23a. Osoba ubiegająca się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania tramwajem,
która uzyskała pozytywny wynik z części teoretycznej egzaminu państwowego jest
zwolniona z odbywania zajęć, o których mowa odpowiednio w art. 23 ust. 2 pkt 1 lub
ust. 5 pkt 1, oraz odpowiednio z części teoretycznej egzaminu wewnętrznego,
o którym mowa w art. 23 ust. 4, lub części teoretycznej ćwiczeń sprawdzających,
o których mowa w art. 23 ust. 5 pkt 3.

art. 24. więcej Art. 24. Nauka jazdy jest prowadzona:
1) pojazdem:
a) odpowiadającym wymaganiom określonym dla danej kategorii prawa jazdy
lub dla pozwolenia na kierowanie tramwajem,
b) oznakowanym kwadratową tablicą barwy niebieskiej z białą literą „L”,
c) przystosowanym do nauki jazdy, zgodnie z wymaganiami określonymi
w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 5 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
d) posiadającym adnotację w dokumencie stwierdzającym dopuszczenie do
ruchu o spełnieniu wymagań, o których mowa w lit. a–c, dokonywaną przez
odpowiedni organ, na podstawie pozytywnego wyniku badania
technicznego przeprowadzonego przez stację kontroli pojazdów, o której
mowa w art. 83 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym – nie dotyczy tramwaju;
2) pojazdem odpowiednio przystosowanym do rodzaju niepełnosprawności
spełniającym warunki, o których mowa w pkt 1 lit. a i b – w przypadku
szkolenia osoby niepełnosprawnej.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Podczas jazdy osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do
kierowania motorowerem, pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania
tramwajem, wobec instruktora stosuje się przepisy dotyczące kierującego pojazdem,
w szczególności w zakresie:
1) dokumentów wymaganych do kierowania pojazdem i używania pojazdu;
2) zawartości w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do
alkoholu.
2. Instruktor, niezależnie od dokumentów wymaganych od kierującego
pojazdem, jest obowiązany posiadać i okazywać na żądanie organów kontroli ruchu
drogowego, właściwego starosty sprawującego nadzór nad szkoleniem, a także osoby
ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdem legitymację
instruktora.
3. Nie można prowadzić zajęć z osobą ubiegającą się o uzyskanie uprawnienia
do kierowania motorowerem, pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania
tramwajem, która znajduje się w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub
środka działającego podobnie do alkoholu.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się do szkolenia żołnierzy na potrzeby Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej oraz funkcjonariuszy służb podległych lub nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

art. 26. więcej Art. 26. 1. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do
kierowania motorowerem lub pojazdem silnikowym w formie kursu, z zastrzeżeniem
ust. 3, jest prowadzone przez:
1) ośrodek szkolenia kierowców – jednostkę organizacyjną przedsiębiorcy
wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia
kierowców;
2) jednostkę wojskową – w zakresie szkolenia żołnierzy na potrzeby Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej;
3) jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych – w zakresie szkolenia osób na potrzeby
tych służb.
2. Szkolenie osób w formie nauczania na odległość z wykorzystaniem technik
komputerowych i Internetu, o którym mowa w art. 23 ust. 3, jest prowadzone
wyłącznie przez ośrodek szkolenia kierowców posiadający poświadczenie
potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań.
3. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
pojazdami silnikowymi w formie zajęć szkolnych jest prowadzone dla uczniów
(słuchaczy) przez szkołę, jeżeli w podstawie programowej kształcenia w zawodzie
szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, jest przewidziane
przygotowanie do uzyskania umiejętności kierowania pojazdem silnikowym lub
szkoła realizuje to szkolenie dla uczniów (słuchaczy) w ramach dodatkowych
umiejętności zawodowych w zakresie wybranych zawodów, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. –
Prawo oświatowe.
4. Szkolenie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
tramwajem jest prowadzone przez podmiot wykonujący przewozy tramwajem lub
upoważniony przez niego ośrodek szkolenia kierowców, działający w imieniu i na
zasadach określonych dla podmiotu wykonującego przewozy tramwajem.
5. Zajęcia podczas szkolenia prowadzą:
1) instruktor lub będący instruktorem przedsiębiorca prowadzący ośrodek szkolenia
kierowców – w zakresie, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 i 2 – odpowiednio
do posiadanych uprawnień;
2) nauczyciel lub osoba, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia
2016 r. – Prawo oświatowe, posiadający uprawnienia instruktora – w zakresie,
o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 i 2;
3) osoba, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r.
o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2020 r. poz. 882) –
w zakresie, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3 oraz ust. 5 pkt 4;
4) instruktor – w przypadku szkolenia prowadzonego przez jednostkę wojskową,
jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podmiot wykonujący przewozy tramwajem – w zakresie, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 i 2 lub
odpowiednio w art. 23 ust. 5 pkt 1 i 2.
6. Zajęcia, o których mowa w art. 23 ust. 2 pkt 1 i art. 23 ust. 5 pkt 1, mogą być
prowadzone przez wykładowcę.
7. Zajęcia, o których mowa w art. 23 ust. 3, są prowadzone pod nadzorem
instruktora lub wykładowcy zatrudnionego w ośrodku szkolenia kierowców lub
związanego z ośrodkiem szkolenia kierowców umową zlecenia, umową o dzieło lub
innym stosunkiem prawnym o podobnym charakterze.
8. Instruktor lub wykładowca prowadzi zajęcia wyłącznie w zakresie
uzyskiwania uprawnień odpowiedniej kategorii prawa jazdy lub pozwolenia na
kierowanie tramwajem, odpowiednio do posiadanych uprawnień.
9. Ośrodek szkolenia kierowców prowadzi szkolenie wyłącznie na terenie
powiatu, w którym został zgłoszony do rejestru przedsiębiorców, o którym mowa
w art. 28 ust. 1, oraz na terenie powiatu sąsiedniego.
10. Przepisu ust. 9 nie stosuje się do:
1) nauki jazdy przeprowadzanej w ruchu miejskim oraz w ruchu poza obszarem
zabudowanym – dla szkolenia w zakresie uzyskiwania uprawnień do
prowadzenia motoroweru lub pojazdu silnikowego dowolnej kategorii prawa
jazdy;
2) nauki jazdy przeprowadzanej na placu manewrowym – dla szkolenia w zakresie
uprawnień prawa jazdy kategorii B+E, C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D lub
D+E.

art. 27. więcej Art. 27. 1. Kierownik ośrodka szkolenia kierowców jest obowiązany:
1) przedstawić staroście właściwemu ze względu na miejsce prowadzenia ośrodka
szkolenia kierowców, najpóźniej w następnym dniu roboczym od dnia
rozpoczęcia kursu, listę uczestników kursu oraz informację o terminie, czasie
i miejscu rozpoczęcia pierwszych zajęć teoretycznych w ramach danego kursu;
2) prowadzić dokumentację kursu;
2a) prowadzić harmonogram zajęć teoretycznych dla każdego kursu zawierający
terminy, miejsce prowadzenia zajęć teoretycznych oraz godziny rozpoczęcia
i zakończenia poszczególnych zajęć;
3) (uchylony)
4) (uchylony)
5) umożliwić osobie upoważnionej przez starostę przeprowadzenie kontroli
wymaganej dokumentacji, kontroli prowadzonych zajęć oraz uczestnictwo
w tych zajęciach;
6) składać staroście, o którym mowa w pkt 1, dokumenty zawierające informację
o przeprowadzonych kursach:
a) do dnia 31 stycznia każdego roku – w zakresie dotyczącym poprzedniego
roku,
b) w terminie 14 dni od dnia, w którym przedsiębiorca zrezygnował
z prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców lub w którym wydano decyzję
o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę ośrodka szkolenia kierowców
– w zakresie dotyczącym okresu od dnia 1 stycznia bieżącego roku do tego
dnia.
2. Kierownik podmiotu innego niż wymieniony w ust. 1, prowadzącego
szkolenie w formie kursu, jest obowiązany:
1) przedstawić staroście właściwemu ze względu na siedzibę tego podmiotu
najpóźniej w następnym dniu roboczym od dnia rozpoczęcia kursu informację
o terminie, czasie i miejscu, w których będą prowadzone zajęcia, wraz z listą
uczestników kursu;
2) prowadzić dokumentację kursu;
3) przekazywać staroście, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni od dnia
zakończenia kursu i wydania zaświadczenia o jego ukończeniu, następujące dane
osób, które ukończyły kurs:
a) imię i nazwisko,
b) datę i miejsce urodzenia,
c) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL –
serię, numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę
państwa, które wydało ten dokument,
d) adres zamieszkania,
e) zakres ukończonego kursu,
f) imię i nazwisko odpowiednio instruktora lub wykładowcy, który prowadził
zajęcia, jego numer ewidencyjny oraz numer ewidencyjny jednostki
szkolącej;
4) umożliwić osobie upoważnionej przez starostę przeprowadzenie kontroli
wymaganej dokumentacji, kontroli prowadzonych zajęć oraz uczestnictwo
w tych zajęciach;
5) składać staroście, o którym mowa w pkt 1, dokumenty zawierające informację
o przeprowadzonych kursach:
a) do dnia 31 stycznia każdego roku – w zakresie dotyczącym poprzedniego
roku,
b) w terminie 14 dni od dnia, w którym podmiot zrezygnował z prowadzenia
szkolenia kierowców lub w którym wydano decyzję o zakazie prowadzenia
przez podmiot szkolenia kierowców – w zakresie dotyczącym okresu od
dnia 1 stycznia bieżącego roku do tego dnia.
3. Przepis ust. 2 pkt 1, 4 i 5 nie dotyczy jednostek, o których mowa
w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 3.
4. Ośrodek szkolenia kierowców lub inny podmiot prowadzący szkolenie wydaje
osobie ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem,
pojazdem silnikowym lub uprawnienia do kierowania tramwajem zaświadczenie
o ukończeniu szkolenia, jeżeli osoba ta:
1) uczestniczyła:
a) w minimum 80% przewidzianych w programie zajęć, o których mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 1 oraz w art. 23 ust. 5 pkt 1,
b) we wszystkich przewidzianych w programie zajęciach, o których mowa
w art. 23 ust. 2 pkt 2 i 3 oraz w art. 23 ust. 5 pkt 2–4;
2) uzyskała pozytywny wynik egzaminu wewnętrznego lub ćwiczeń
sprawdzających, o których mowa w art. 23 ust. 5 pkt 3.
4a. Osobie, o której mowa w art. 23a, zaświadczenie, o którym mowa w ust. 4,
wydaje się jeżeli osoba ta:
1) uczestniczyła we wszystkich przewidzianych w programie zajęciach, o których
mowa w art. 23 ust. 2 pkt 2 i 3, i uzyskała pozytywny wynik egzaminu
wewnętrznego, lub
2) uczestniczyła we wszystkich przewidzianych w programie zajęciach, o których
mowa w art. 23 ust. 5 pkt 2 i 4, i uzyskała pozytywny wynik ćwiczeń
sprawdzających.
5. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 4, podpisuje odpowiednio kierownik
ośrodka szkolenia kierowców albo kierownik innego podmiotu prowadzącego
szkolenie.
6. Starosta, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może umożliwić przekazywanie
informacji oraz danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1, w formie
elektronicznej z wykorzystaniem kwalifikowanego podpisu elektronicznego, podpisu
zaufanego lub podpisu osobistego.
7. Dokumentacja, o której mowa w ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 2 pkt 2,
z wyłączeniem wydawania zaświadczeń o ukończeniu kursu, może być prowadzona
w formie elektronicznej.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia
kierowców jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6
marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 i 1495 oraz z 2020
r. poz. 424) i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek szkolenia kierowców.
2. Ośrodek szkolenia kierowców może prowadzić przedsiębiorca, który:
1) posiada infrastrukturę odpowiednią do zakresu prowadzonego szkolenia:
a) salę wykładową,
b) pomieszczenie biurowe,
c) plac manewrowy oraz
d) pojazd przeznaczony do nauki jazdy;
2) zatrudnia w ośrodku szkolenia kierowców co najmniej jednego instruktora
posiadającego uprawnienia oraz udokumentowaną 3-letnią praktykę w szkoleniu
kandydatów na kierowców pozwalającą na prowadzenie szkolenia w zakresie
uzyskiwania uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi kategorii prawa
jazdy określonej we wniosku, o którym mowa w ust. 4, lub sam jest instruktorem
spełniającym te wymagania;
3) posiada w ośrodku szkolenia kierowców zbiory przepisów ruchu drogowego
oraz pomoce dydaktyczne właściwe ze względu na rodzaj prowadzonego
szkolenia;
4) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów –
dotyczy to osoby fizycznej lub członków organów osoby prawnej.
3. Organem prowadzącym rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest starosta
właściwy ze względu na miejsce prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców.
4. Wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia
kierowców jest dokonywany na wniosek przedsiębiorcy zawierający następujące
dane:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca
zamieszkania;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym – o ile taki
numer jest wymagany;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) – o ile taki numer przedsiębiorca posiada;
4) numer identyfikacji statystycznej (REGON) – o ile taki numer przedsiębiorca
posiada;
5) oznaczenie i adres ośrodka szkolenia kierowców;
6) adresy należących do ośrodka szkolenia kierowców pomieszczeń biurowych, sal
wykładowych i placów manewrowych, wraz z określeniem tytułu prawnego oraz
dat określających okres, na jaki przedsiębiorca posiada tytuł prawny do tych
obiektów;
7) zakres prowadzonego szkolenia;
8) imiona i nazwiska instruktorów i wykładowców wraz z ich numerami
ewidencyjnymi;
9) numer rejestracyjny każdego pojazdu, którym prowadzona jest nauka jazdy.
5. Do wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek
szkolenia kierowców przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć oświadczenie
o następującej treści:
„Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek szkolenia kierowców są kompletne i zgodne
z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności
gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców,
określone w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.”.
6. Oświadczenie powinno również zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca
zamieszkania;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, z podaniem
imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
7. W rejestrze przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców
umieszcza się dane przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 4, z wyjątkiem adresu
zamieszkania, jeżeli jest on inny niż adres siedziby, oraz jego numer w tym rejestrze
i numer ewidencyjny ośrodka szkolenia kierowców.
8. Starosta dokonuje wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek
szkolenia kierowców, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, i wydaje z
urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu.
9. Przedsiębiorca może złożyć wniosek o rozszerzenie zakresu szkolenia
prowadzonego przez ośrodek szkolenia kierowców. Przepisy ust. 2–8 stosuje się
odpowiednio.
10. W przypadku gdy część infrastruktury ośrodka szkolenia kierowców, o której
mowa w ust. 2 pkt 1, znajduje się na terenie innego powiatu, starosta, dokonując wpisu
do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców, informuje
starostów, na których obszarze działania znajduje się infrastruktura ośrodka, o fakcie
dokonania wpisu, przesyłając informację na temat tej infrastruktury i jej lokalizacji.
11. Przedsiębiorca jest obowiązany złożyć staroście, o którym mowa w ust. 3,
informację o wszelkich zmianach danych w zakresie, o którym mowa w ust. 4,
w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia.
12. Opłata, o której mowa w ust. 8, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi
dochód powiatu.

Art. 28a. Starosta prostuje z urzędu wpis do rejestru zawierający oczywiste błędy
lub niezgodności ze stanem faktycznym.

Art. 28b. 1. Starosta jest obowiązany dokonać wpisu przedsiębiorcy do rejestru
przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców w terminie 7 dni od dnia
wpływu do tego organu wniosku o wpis wraz z oświadczeniem, o którym mowa w art.
28 ust. 5.
2. Jeżeli starosta nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od
dnia wpływu do niego wniosku upłynęło 14 dni, przedsiębiorca może rozpocząć
działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy starosta wezwał przedsiębiorcę do
uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego
otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie
odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Jednostka wojskowa i jednostka organizacyjna służb podległych lub
nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych mogą prowadzić
szkolenie w zakresie określonym odpowiednio w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 3 po spełnieniu
wymagań, o których mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1–3.
2. Szkoła może prowadzić szkolenie w zakresie określonym w art. 26 ust. 3 po
spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1–3.
3. Podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, są obowiązane przekazywać staroście
właściwemu ze względu na siedzibę jednostki lub szkoły informacje w formie
pisemnej:
1) o podjęciu działalności w zakresie szkolenia osób ubiegających się o uzyskanie
uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi oraz dane, o których mowa
w art. 30 ust. 2 – najpóźniej do dnia rozpoczęcia prowadzenia zajęć;
2) o zmianie danych, o których mowa w art. 30 ust. 2 – w terminie 14 dni od dnia
ich zmiany;
3) o zakończeniu działalności w zakresie szkolenia osób ubiegających się
o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi – w terminie
14 dni od dnia jej zakończenia.
4. Podmiot wykonujący przewozy tramwajem może prowadzić szkolenie osób
ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania tramwajem:
1) po spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1–3;
2) po złożeniu wniosku o wpis i uzyskaniu wpisu do ewidencji podmiotów
prowadzących szkolenie, o której mowa w art. 30 ust. 1; wniosek powinien
zawierać dane, o których mowa w art. 30 ust. 2.
5. Podmiot wykonujący przewozy tramwajem, prowadzący szkolenie osób
ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania tramwajem, jest obowiązany
przekazywać staroście właściwemu ze względu na siedzibę tego podmiotu informację
w formie pisemnej:
1) o zmianie danych, o których mowa w art. 30 ust. 2 – w terminie 14 dni od dnia
ich zmiany;
2) o zakończeniu działalności w zakresie szkolenia osób ubiegających się
o uzyskanie uprawnienia do kierowania tramwajem – w terminie 14 dni od dnia
jej zakończenia.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Starosta, o którym mowa w art. 29 ust. 3 i 5, prowadzi ewidencję
podmiotów prowadzących szkolenie, o których mowa w art. 29.
2. W ewidencji umieszcza się następujące dane:
1) nazwę podmiotu oraz oznaczenie jego adresu i siedziby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) – o ile podmiot taki numer posiada;
3) numer identyfikacji statystycznej (REGON) – o ile podmiot taki numer posiada;
4) numer ewidencyjny podmiotu prowadzącego szkolenie;
5) poszczególne rodzaje uprawnień, w zakresie których ośrodek może prowadzić
szkolenie, oraz daty ich uzyskania;
6) adresy pomieszczeń biurowych, sal wykładowych i placów manewrowych wraz
z datami określającymi okres, na jaki podmiot posiada tytuł prawny do tych
obiektów;
7) imiona, nazwiska i numery ewidencyjne instruktorów i wykładowców
prowadzących szkolenie na rzecz podmiotu.
3. Starosta, o którym mowa w art. 29 ust. 3 i 5, wpisuje do ewidencji:
1) jednostkę wojskową, jednostkę organizacyjną służb podległych lub
nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz szkołę
po otrzymaniu informacji, o której mowa w art. 29 ust. 3 pkt 1,
2) podmiot wykonujący przewozy tramwajem po otrzymaniu wniosku o wpis do
ewidencji, o którym mowa w art. 29 ust. 4 pkt 2, i po sprawdzeniu danych w nim
zawartych
– nadając im numery ewidencyjne oraz zawiadamiając je o nadanym numerze.
4. Starosta odmawia wpisu podmiotu wykonującego przewozy tramwajem do
ewidencji, jeżeli dane zawarte we wniosku nie odpowiadają stanowi faktycznemu.
5. Starosta skreśla podmiot z ewidencji:
1) z urzędu:
a) po otrzymaniu od tego podmiotu informacji o zakończeniu działalności
w zakresie szkolenia albo
b) po wydaniu decyzji, o której mowa w art. 47 ust. 6 – w przypadku podmiotu
wykonującego przewozy tramwajem;
2) na wniosek jednostki organizacyjnej albo organu sprawującego nadzór nad tym
podmiotem.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Przedsiębiorca prowadzący ośrodek szkolenia kierowców może
wystąpić do starosty, o którym mowa w art. 28 ust. 3, z wnioskiem o wydanie
poświadczenia potwierdzającego spełnianie dodatkowych wymagań w zakresie prawa
jazdy kategorii A, B, C lub D, jeżeli:
1) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia
kierowców co najmniej od 5 lat;
2) (uchylony)
3) posiada:
a) odpowiednie warunki lokalowe, w tym co najmniej:
– lokal biurowy, który umożliwia przyjmowanie interesantów,
przechowywanie dokumentacji związanej ze szkoleniem oraz jest
wyposażony w sprzęt i urządzenia biurowe,
– salę wykładową, która jest wyposażona w sprzęt i urządzenia
umożliwiające prowadzenie zajęć,
– plac manewrowy, który powinien być zabezpieczony przed dostępem
osób postronnych, w szczególności ogrodzony oraz umożliwiać
wykonanie wszystkich zadań wynikających z programu szkolenia,
b) pojazdy szkoleniowe w zakresie prawa jazdy kategorii objętej
poświadczeniem potwierdzającym spełnianie dodatkowych wymagań
w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C lub D, przy czym:
– co najmniej jeden pojazd w zakresie danej kategorii prawa jazdy jest
własnością tego przedsiębiorcy lub przedmiotem umowy leasingu,
– pojazd w zakresie prawa jazdy kategorii A i B jest nie starszy niż 5 lat,
w zakresie prawa jazdy kategorii C jest nie starszy niż 7 lat,
a w zakresie prawa jazdy kategorii D jest nie starszy niż 12 lat,
c) pomoce i środki dydaktyczne zapewniające prowadzenie szkolenia zgodnie
z obowiązującym programem szkolenia w zakresie:
– uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami w zakresie prawa
jazdy kategorii objętej poświadczeniem potwierdzającym spełnianie
dodatkowych wymagań,
– uzyskiwania uprawnień instruktorów,
– szkolenia osób ubiegających się o kartę rowerową;
4) zatrudnia wykwalifikowaną kadrę dydaktyczną, w tym:
a) dwóch instruktorów posiadających uprawnienia do prowadzenia szkolenia
w zakresie prawa jazdy kategorii B lub C od co najmniej 5 lat,
b) jednego instruktora posiadającego uprawnienia do prowadzenia szkolenia
w zakresie prawa jazdy kategorii objętej poświadczeniem potwierdzającym
spełnianie dodatkowych wymagań oraz
c) osobę posiadającą przygotowanie pedagogiczne zgodnie z przepisami
wydanymi na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta
Nauczyciela (Dz. U. z 2019 r. poz. 2215) oraz
5) posiada akredytację kuratora oświaty, o której mowa w art. 118 ustawy z dnia 14
grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.
2. Do wniosku przedsiębiorca załącza kopie dokumentów potwierdzających
spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1.
3. Poświadczenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje za opłatą oraz po uiszczeniu
opłaty ewidencyjnej, w drodze decyzji administracyjnej, starosta, o którym mowa
w art. 28 ust. 3, po sprawdzeniu spełniania dodatkowych wymagań przez ośrodek
szkolenia kierowców.
4. Starosta umieszcza informację o wydaniu poświadczenia potwierdzającego
spełnianie dodatkowych wymagań przez ośrodek szkolenia kierowców w rejestrze
przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców.
5. Starosta wydaje decyzję o cofnięciu poświadczenia potwierdzającego
spełnianie dodatkowych wymagań przez ośrodek szkolenia kierowców, jeżeli ośrodek
szkolenia kierowców przestał spełniać wymagania, o których mowa w ust. 1.
6. Poświadczenie zachowuje ważność do czasu zmiany stanu faktycznego
stanowiącego podstawę wydania poświadczenia.
7. Przedsiębiorca jest obowiązany w terminie 14 dni zawiadomić starostę, który
wydał poświadczenie, o zmianie stanu faktycznego stanowiącego podstawę wydania
poświadczenia.
8. Opłata, o której mowa w ust. 3, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi
dochód powiatu.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób tworzenia i nadawania numeru ewidencyjnego ośrodka szkolenia
kierowców i innego podmiotu prowadzącego szkolenie;
2) wzór:
a) wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek
szkolenia kierowców,
b) zaświadczenia potwierdzającego wpis przedsiębiorcy do rejestru
przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców,
c) poświadczenia potwierdzającego spełnianie przez ośrodek szkolenia
kierowców dodatkowych wymagań, o których mowa w art. 31 ust. 1;
d) (uchylona)
3) wysokość opłaty:
a) za wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia
kierowców, przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 600 zł,
b) za wydanie poświadczenia potwierdzającego spełnianie dodatkowych
wymagań przez ośrodek szkolenia kierowców, przy czym jej wysokość nie
może przekroczyć 600 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) potrzebę zapewnienia ujednoliconych procedur oznaczania ośrodków szkolenia
kierowców i innych podmiotów prowadzących szkolenie;
2) potrzebę ujednolicenia dokumentów;
3) koszty rzeczowe i osobowe związane z:
a) prowadzeniem rejestru przedsiębiorców,
b) wykonywaniem nadzoru nad ośrodkami szkolenia kierowców,
c) postępowaniem sprawdzającym spełnianie dodatkowych wymagań oraz
z wydaniem poświadczenia.
3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej określi,
w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w zakresie wyposażenia dydaktycznego, warunków
lokalowych i placu manewrowego:
a) ośrodków szkolenia kierowców i innych podmiotów prowadzących
szkolenie osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem,
b) ośrodków szkolenia kierowców i innych podmiotów prowadzących
szkolenie osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem, spełniających
dodatkowe wymagania w zakresie, o którym mowa w art. 31 ust. 1;
2) szczegółowy program oraz szczegółowe warunki, tryb, zakres i sposób
prowadzenia:
a) szkolenia osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem,
b) szkolenia:
– kandydatów na instruktorów i instruktorów,
– kandydatów na wykładowców i wykładowców,
c) warsztatów doskonalenia zawodowego dla instruktorów i wykładowców;
3) szczegółowe warunki i tryb:
a) postępowania z dokumentami dotyczącymi osób ubiegających się
o uzyskanie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami
silnikowymi lub tramwajem i kandydatów na instruktorów oraz wzory
stosowanych dokumentów,
b) prowadzenia dokumentacji przez ośrodki szkolenia kierowców;
4) wzory dokumentów związanych z prowadzeniem szkolenia.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia się odpowiednio:
1) obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej;
2) potrzebę zapewnienia należytych wymagań organizacyjno-technicznych do
przeprowadzania kursów i zajęć w zależności od rodzaju i zakresu szkolenia;
3) zakres wiedzy i umiejętności niezbędny do bezpiecznego i sprawnego
uczestnictwa w ruchu drogowym osoby posiadającej prawo jazdy lub
pozwolenie na kierowanie tramwajem;
4) potrzebę zapewnienia sprawności procedur administracyjnych i należytej
ochrony dokumentacji związanej z prowadzeniem szkolenia;
5) konieczność ujednolicenia stosowanych dokumentów.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Instruktorem jest osoba, która:
1) (uchylony)
2) posiada prawo jazdy:
a) kategorii A co najmniej przez okres 2 lat – dotyczy instruktorów osób
ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami, którzy
uzyskują uprawnienia instruktora wyłącznie w zakresie prawa jazdy
kategorii A,
b) kategorii B co najmniej przez okres 2 lat – dotyczy instruktorów osób
ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami
ubiegających się o uprawnienia do prowadzenia szkolenia w zakresie prawa
jazdy kategorii B,
c) kategorii B+E, C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D lub D+E odpowiednio do
zakresu prowadzonych zajęć co najmniej przez okres roku oraz co najmniej
3-letnie doświadczenie w prowadzeniu szkolenia osób ubiegających się
o uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii B
– dotyczy instruktorów osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do
kierowania pojazdami rozszerzających uprawnienia do prowadzenia
szkolenia o jedną z wymienionych kategorii,
d) kategorii T co najmniej przez okres 2 lat – dotyczy instruktorów osób
ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami, którzy
uzyskują uprawnienia instruktora wyłącznie w zakresie prawa jazdy
kategorii T;
3) posiada prawo jazdy kategorii B co najmniej przez okres 2 lat oraz pozwolenie
na kierowanie tramwajem – dotyczy instruktorów osób ubiegających się
o uzyskanie uprawnienia do kierowania tramwajem;
4) posiada ważne orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
wykonywania czynności instruktora;
5) posiada ważne orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań
psychologicznych do wykonywania czynności instruktora;
6) ukończyła z wynikiem pozytywnym kurs dla kandydatów na instruktorów
i posiada zaświadczenie o jego ukończeniu – dotyczy instruktorów osób
ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do kierowania pojazdami
silnikowymi;
7) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin sprawdzający kwalifikacje przed
komisją powołaną przez wojewodę;
8) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za:
a) przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji,
b) przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej,
c) przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów,
d) prowadzenie pojazdu w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie po użyciu
innego podobnie działającego środka,
e) przestępstwo umyślne przeciwko życiu i zdrowiu,
f) przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajności;
9) jest wpisana do ewidencji instruktorów.
2. Ewidencję instruktorów prowadzi starosta właściwy ze względu na miejsce ich
zamieszkania, który:
1) wpisuje do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, za opłatą oraz po
uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, osobę spełniającą wymagania, o których mowa
w ust. 1 pkt 2–8;
2) nadaje instruktorowi numer ewidencyjny;
3) odmawia wpisu do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku
gdy osoba:
a) nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 2–8, lub
b) została skreślona z ewidencji w związku z dopuszczeniem się rażącego
naruszenia przepisów w zakresie szkolenia – w okresie, o którym mowa
w art. 46 ust. 5.
3. W ewidencji instruktorów umieszcza się następujące dane instruktora:
1) numer ewidencyjny;
2) imię i nazwisko;
2a) datę i miejsce urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię,
numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa,
które wydało ten dokument;
4) adres zamieszkania;
5) wynikające z ukończonego kursu i zakresu złożonego egzaminu, poszczególne
rodzaje uprawnień, w zakresie których może prowadzić szkolenie, oraz daty ich
uzyskania;
6) numer ewidencyjny ośrodka szkolenia kierowców lub numer ewidencyjny
innego podmiotu, w którym prowadzi szkolenie;
7) datę ważności legitymacji.
3a. Starosta, wpisując osobę do ewidencji instruktorów w zakresie prawa jazdy
kategorii:
1) A – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia odpowiednio w zakresie prawa
jazdy kategorii AM, A1 i A2;
2) B, C lub D – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia odpowiednio w zakresie
prawa jazdy kategorii B1, C1 lub D1;
3) C+E lub D+E – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia w zakresie prawa
jazdy kategorii B+E oraz odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii C1+E
lub D1+E;
4) B+E, C+E lub D+E – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia w zakresie
prawa jazdy kategorii T;
5) C+E posiadającą uprawnienia do szkolenia w zakresie prawa jazdy kategorii D
oraz prawo jazdy kategorii D+E – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia
w zakresie prawa jazdy kategorii D+E.
4. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, pobiera się
opłatę przeznaczoną na organizację tego egzaminu i wynagrodzenia członków
komisji.
5. Opłata, o której mowa w ust. 2 pkt 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej,
stanowi dochód powiatu.

art. 34. więcej Art. 34. 1. Orzeczenie lekarskie o istnieniu lub braku przeciwwskazań
zdrowotnych do wykonywania czynności instruktora wydaje, po przeprowadzeniu
badania lekarskiego, uprawniony lekarz posiadający prawo do wykonywania badań
profilaktycznych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. –
Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040, 1043 i 1495), zwanej dalej „Kodeksem
pracy”, oraz posiadający uprawnienia do przeprowadzania badań lekarskich w celu
ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.
2. Badanie lekarskie, o którym mowa w ust. 1, jest wykonywane w zakresie i na
zasadach określonych w Kodeksie pracy, z zastrzeżeniem ust. 5.
3. Zakres badań lekarskich, o których mowa w ust. 1, obejmuje ponadto ustalenie
istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami.
4. Orzeczenie psychologiczne o istnieniu lub braku przeciwwskazań
psychologicznych do wykonywania czynności instruktora wydaje uprawniony
psycholog, o którym mowa w art. 84 ust. 1, po przeprowadzeniu badania psychologicznego.
5. Badanie lekarskie, o którym mowa w ust. 1, i badanie psychologiczne,
o którym mowa w ust. 4, przeprowadza się przed przystąpieniem do kursu, o którym
mowa w art. 33 ust. 1 pkt 6, a następnie okresowo dla osób w wieku:
1) do 60 lat – co 5 lat;
2) powyżej 60 lat – co 30 miesięcy.
6. Terminy badań, o których mowa w ust. 5, mogą ulec skróceniu, jeżeli lekarz
lub psycholog w wyniku badań, o których mowa w ust. 1 lub 4, stwierdzi u osoby
badanej stan zdrowia wskazujący na możliwość wystąpienia przeciwwskazań
zdrowotnych do kierowania pojazdami przed upływem terminów, o których mowa
w ust. 5.
7. Skierowanie na badanie lekarskie i badanie psychologiczne dla instruktorów
wydaje odpowiedni podmiot prowadzący szkolenie.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Kurs dla kandydatów na instruktorów może prowadzić:
1) ośrodek szkolenia kierowców posiadający poświadczenie potwierdzające
spełnianie dodatkowych wymagań – odpowiednio do zakresu posiadanego
poświadczenia;
2) jednostka wojskowa – w zakresie szkolenia instruktorów na potrzeby Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
3) jednostka organizacyjna służb podległych ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych – w zakresie szkolenia osób na potrzeby tych służb;
4) podmiot wykonujący przewozy tramwajem – w zakresie szkolenia instruktorów
osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania tramwajem;
5) wojewódzki ośrodek ruchu drogowego spełniający wymagania, o których mowa
w art. 31 ust. 1 pkt 3–5.
2. Kurs dla kandydatów na instruktorów jest prowadzony w zakresie uprawnień
poszczególnych kategorii prawa jazdy, przy czym w przypadku rozszerzania
posiadanych uprawnień instruktora osoba ta uczestniczy jedynie w kursie
uzupełniającym.
3. Kurs dla kandydatów na instruktorów obejmuje:
1) zajęcia teoretyczne w zakresie:
a) nauki podstaw techniki jazdy,
b) przepisów ruchu drogowego,
c) zasad prowadzenia zajęć dydaktycznych,
d) problematyki:
– wypadków drogowych,
– psychologii transportu,
– etyki zawodu instruktora,
e) wiedzy na temat problemów i szkód związanych z nadużywaniem alkoholu
oraz środków działających podobnie do alkoholu
– prowadzone w formie wykładów i ćwiczeń przez osoby posiadające
specjalistyczną wiedzę w tym zakresie;
2) zajęcia praktyczne z techniki jazdy i prowadzenia nauki jazdy pojazdem
odpowiednim do rodzaju szkolenia – prowadzone przez osoby posiadające
specjalistyczną wiedzę i umiejętności w tym zakresie;
3) kontrolne sprawdzenie poziomu osiągniętej wiedzy i umiejętności –
przeprowadzane w formie egzaminu.
4. Kurs uzupełniający dla instruktorów obejmuje:
1) zajęcia teoretyczne i praktyczne uzupełniające wiedzę i umiejętności, o których
mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, w zakresie właściwym dla uprawnień instruktora
w danej kategorii prawa jazdy;
2) kontrolne sprawdzenie poziomu osiągniętej wiedzy i umiejętności
przeprowadzane w formie egzaminu.
5. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, wydaje kandydatowi na instruktora lub
instruktorowi zaświadczenie o ukończeniu odpowiedniego kursu, jeżeli osoba ta:
1) uczestniczyła we wszystkich przewidzianych w programie zajęciach;
2) uzyskała pozytywny wynik egzaminu, o którym mowa odpowiednio
w ust. 3 pkt 3 lub ust. 4 pkt 2.
6. Podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–3, posiadający poświadczenie
potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań w zakresie prawa jazdy kategorii
A, B, C i D lub podmiot wykonujący przewozy tramwajem – w zakresie szkolenia
instruktorów osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania tramwajem, lub
wojewódzki ośrodek ruchu drogowego spełniający wymagania, o których mowa
w art. 31 ust. 1 pkt 3–5, w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C i D organizuje
warsztaty doskonalenia zawodowego według programu określonego w przepisach
wydanych na podstawie art. 32 ust. 3 pkt 2 lit. c i zapewnia udział w warsztatach
wszystkim zainteresowanym instruktorom i wykładowcom oraz wydaje
zaświadczenie potwierdzające uczestnictwo w tych warsztatach.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio do kandydatów na wykładowców
i wykładowców, z wyjątkiem przepisów odnoszących się do obowiązku ukończenia
szkolenia praktycznego.

art. 36. więcej Art. 36. 1. Starosta wydaje instruktorowi legitymację instruktora, określając jej
ważność na okres wynikający z terminów badań lekarskich i psychologicznych,
o których mowa w art. 34.
2. Starosta przedłuża okres ważności legitymacji na okres wynikający
z terminów badań lekarskich i psychologicznych, o których mowa w art. 34, po
przedstawieniu przez instruktora ważnych orzeczeń.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Instruktor jest obowiązany:
1) przekazywać staroście:
a) numer ewidencyjny ośrodka szkolenia lub numer ewidencyjny innego
podmiotu, w którym prowadzi szkolenie – najpóźniej do dnia rozpoczęcia
prowadzenia zajęć,
b) informację o zmianie danych, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 2–5 –
w terminie 14 dni od dnia ich zmiany;
2) corocznie uczestniczyć w warsztatach doskonalenia zawodowego, o których
mowa w art. 35 ust. 6;
3) do dnia 7 stycznia każdego roku przedkładać staroście zaświadczenie
potwierdzające uczestnictwo w roku ubiegłym w warsztatach, o których mowa
w art. 35 ust. 6;
4) rzetelnie i bezstronnie wykonywać swoje obowiązki;
5) poszerzać wiedzę zawodową i podnosić kwalifikacje;
6) posiadać w czasie prowadzenia zajęć praktycznych legitymację instruktora oraz
okazywać ją na żądanie uprawnionego podmiotu.
1a. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, nie dotyczy osoby, która
uzyskała po raz pierwszy uprawnienia instruktora w tym samym roku, w którym
byłaby obowiązana uczestniczyć w warsztatach doskonalenia zawodowego.
2. Koszty okresowych badań lekarskich i psychologicznych oraz koszt
uczestnictwa w warsztatach ponosi:
1) podmiot prowadzący szkolenie osób ubiegających się o uzyskanie uprawnień do
kierowania odpowiednio motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem
– w przypadku gdy instruktor jest przez niego zatrudniony;
2) jednostka wojskowa lub jednostka organizacyjna służb podległych lub
nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych –
w przypadku gdy instruktor pełni w niej służbę lub jest w niej zatrudniony;
3) zainteresowana osoba – w pozostałych przypadkach.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Wykładowcą jest osoba, która:
1) spełnia wymagania, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 7 i 8, oraz posiada
zaświadczenie o ukończeniu z wynikiem pozytywnym kursu dla kandydatów na
instruktorów lub wykładowców;
2) jest wpisana do ewidencji wykładowców.
2. Ewidencję wykładowców prowadzi starosta właściwy ze względu na miejsce
ich zamieszkania, który:
1) wpisuje do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, za opłatą oraz po
uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, osobę spełniającą wymagania, o których mowa
w art. 33 ust. 1 pkt 6–8;
2) wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji;
3) nadaje wykładowcy numer ewidencyjny;
4) odmawia wpisu do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku
gdy osoba:
a) nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 6–8, lub
b) została skreślona z ewidencji w związku z dopuszczeniem się rażącego
naruszenia przepisów w zakresie szkolenia – w okresie, o którym mowa
w art. 46 ust. 5.
3. W ewidencji wykładowców umieszcza się następujące dane wykładowcy:
1) numer ewidencyjny;
2) imię i nazwisko;
2a) datę i miejsce urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię,
numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa,
które wydało ten dokument;
4) adres zamieszkania;
5) wynikające z zakresu złożonego egzaminu poszczególne rodzaje uprawnień,
w zakresie których może prowadzić szkolenie, oraz daty ich uzyskania;
6) numer ewidencyjny ośrodka szkolenia kierowców lub numer ewidencyjny
innego podmiotu, w którym prowadzi szkolenie;
7) datę wydania zaświadczenia o wpisie do ewidencji.
3a. Starosta, wpisując osobę do ewidencji wykładowców w zakresie prawa jazdy
kategorii:
1) A – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia odpowiednio w zakresie prawa
jazdy kategorii AM, A1 i A2;
2) B, C lub D – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia odpowiednio w zakresie
prawa jazdy kategorii B1, C1 lub D1;
3) C+E lub D+E – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia w zakresie prawa
jazdy kategorii B+E oraz odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii C1+E
lub D1+E;
4) B+E, C+E lub D+E – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia w zakresie
prawa jazdy kategorii T;
5) C+E posiadającą uprawnienia do prowadzenia szkolenia w zakresie prawa jazdy
kategorii D – wpisuje z urzędu uprawnienia do szkolenia w zakresie prawa jazdy
kategorii D+E.
4. Opłata, o której mowa w ust. 2 pkt 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej,
stanowi dochód powiatu.
5. Wykładowca jest obowiązany:
1) przekazywać staroście:
a) numer ewidencyjny ośrodka szkolenia lub numer ewidencyjny innego
podmiotu, w którym prowadzi szkolenie – najpóźniej do dnia rozpoczęcia
prowadzenia zajęć,
b) informację o zmianie danych, o których mowa w ust. 3 pkt 2–5 –
w terminie 14 dni od dnia ich zmiany;
2) corocznie uczestniczyć w warsztatach doskonalenia zawodowego, o których
mowa w art. 35 ust. 6;
3) do dnia 7 stycznia każdego roku przedkładać staroście zaświadczenie
potwierdzające uczestnictwo w warsztatach;
4) rzetelnie i bezstronnie wykonywać swoje obowiązki;
5) poszerzać wiedzę zawodową i podnosić kwalifikacje;
6) posiadać w czasie prowadzenia nauki teoretycznej zaświadczenie o wpisie do
ewidencji wykładowców oraz okazywać je na żądanie uprawnionego podmiotu.
6. Obowiązek, o którym mowa w ust. 5 pkt 2 i 3, nie dotyczy osoby, która
uzyskała po raz pierwszy uprawnienia wykładowcy w tym samym roku, w którym
byłaby obowiązana uczestniczyć w warsztatach doskonalenia zawodowego.
7. Wymóg, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 7, w odniesieniu do wykładowcy
uznaje się za spełniony, jeżeli osoba uzyskała pozytywny wynik egzaminu
sprawdzającego kwalifikacje instruktora.

Art. 38a. W przypadku instruktora lub wykładowcy, posiadającego uprawnienia
egzaminatora, obowiązek, o którym mowa w art. 37 ust. 1 pkt 2 oraz w art. 38 ust. 5 pkt 2, uznaje się za spełniony także po dostarczeniu staroście, w terminie określonym w art. 37 ust. 1 pkt 3 lub art. 38 ust. 5 pkt 3, zaświadczenia lub
kopii zaświadczenia potwierdzającego uczestnictwo w warsztatach, o których mowa
w art. 62 ust. 3.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Egzamin dla kandydatów na instruktorów i instruktorów, o którym
mowa w art. 33 ust. 1 pkt 7, przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez
wojewodę.
2. Komisja, o której mowa w ust. 1, działa w składzie:
1) przewodniczący komisji – przedstawiciel wojewody;
2) 3 członków komisji posiadających:
a) uprawnienia egzaminatora w zakresie prawa jazdy kategorii A, B i C lub
instruktora nauki jazdy w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C i C+E,
wyższe wykształcenie, prawo jazdy kategorii A, B, C i C+E oraz co
najmniej 5-letnią praktykę w szkoleniu lub egzaminowaniu kandydatów na
kierowców – jedna osoba,
b) uprawnienia instruktora w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C, D, B+E,
C+E, D+E i T – druga osoba,
c) wyższe wykształcenie pedagogiczne – trzecia osoba;
3) sekretarz komisji.
3. Członkowie komisji egzaminacyjnej przeprowadzający egzamin w zakresie
pozwolenia na kierowanie tramwajem posiadają co najmniej:
1) uprawnienia egzaminatora lub instruktora nauki jazdy w zakresie pozwolenia na
kierowanie tramwajem, wyższe wykształcenie oraz co najmniej 5-letnią praktykę
w szkoleniu lub egzaminowaniu kandydatów na motorniczych – jedna osoba;
2) uprawnienia instruktora w zakresie pozwolenia na kierowanie tramwajem –
druga osoba;
3) wyższe wykształcenie pedagogiczne – trzecia osoba.
4. Okres posiadania uprawnień egzaminatora lub instruktora w zakresie jednej
z określonych w ust. 2 i 3 kategorii prawa jazdy lub pozwolenia nie może być krótszy
niż 5 lat.
5. Szczegółową organizację oraz tryb działania komisji określa wewnętrzny
regulamin zatwierdzony przez wojewodę.
6. Wojewoda zapewnia środki na prowadzenie działalności komisji i jej obsługę.
7. Na egzaminie, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 7, stosuje się pytania
egzaminacyjne pochodzące z katalogu pytań zatwierdzonego przez ministra
właściwego do spraw transportu. Katalog pytań oraz pytania zawarte w teście
egzaminacyjnym nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz.
1429 oraz z 2020 r. poz. 695).
8. Na wniosek osoby, która uzyskała negatywny wynik egzaminu, podmiot
organizujący egzamin udostępnia tej osobie do wglądu pytania egzaminacyjne, na
które osoba ta udzieliła nieprawidłowej odpowiedzi, wraz z informacją o brzmieniu
odpowiedzi prawidłowych.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i zakres egzaminu dla kandydatów na instruktorów
i instruktorów oraz kandydatów na wykładowców i wykładowców;
2) sposób tworzenia i nadawania numeru ewidencyjnego instruktora i wykładowcy;
3) wzór:
a) wniosku:
– o wpis do ewidencji instruktorów,
– o wpis do ewidencji wykładowców,
b) legitymacji instruktora,
c) zaświadczenia o wpisie do ewidencji wykładowców,
d) (uchylona)
e) zaświadczeń, o których mowa w art. 35 ust. 5 i 6;
4) wysokość:
a) stawek wynagrodzenia członków komisji powoływanej przez wojewodę,
b) opłaty, o której mowa w art. 33 ust. 4, przy czym jej wysokość nie może
przekroczyć 400 zł za egzamin przeprowadzany dla jednej kategorii prawa
jazdy,
c) opłaty, o której mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1 i art. 38 ust. 2 pkt 1, przy czym
jej wysokość nie może przekroczyć 50 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) potrzebę zapewnienia należytych warunków organizacyjno-technicznych do
przeprowadzania egzaminów dla kandydatów na instruktorów i kandydatów na
wykładowców;
2) potrzebę zapewnienia wysokich kwalifikacji członków komisji egzaminacyjnej,
instruktorów i wykładowców;
3) potrzebę zapewnienia ujednoliconych procedur nadawania numerów
ewidencyjnych instruktorom i wykładowcom;
4) potrzebę ujednolicenia dokumentów i ich prawidłowego zabezpieczenia przed
podrobieniem lub przerobieniem;
5) nakład pracy członków komisji egzaminacyjnej;
6) koszty rzeczowe i osobowe związane z organizacją i przeprowadzaniem
egzaminów oraz z prowadzeniem ewidencji instruktorów i ewidencji
wykładowców.

art. 41. więcej Art. 41. 1. W podstawie programowej kształcenia ogólnego w poszczególnych
typach szkół, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 1
lit. b–h ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, zawiera się treści
umożliwiające przygotowanie ucznia szkoły podstawowej do ubiegania się o wydanie
karty rowerowej.
2. Zajęcia dla uczniów przygotowujących się do ubiegania o wydanie karty
rowerowej prowadzą nauczyciele posiadający kwalifikacje określone w art. 9 ustawy
z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela.
3. Dyrektor szkoły może zawrzeć porozumienie z wojewódzkim ośrodkiem
ruchu drogowego lub ośrodkiem szkolenia kierowców posiadającym poświadczenie
potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań, o których mowa w art. 31,
o nieodpłatnym uczestnictwie uczniów w zajęciach organizowanych przez ten ośrodek
dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej.
4. Zajęcia dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących
uczniami szkoły podstawowej, są prowadzone w wojewódzkim ośrodku ruchu
drogowego lub w ośrodku szkolenia kierowców posiadającym poświadczenie
potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań, o których mowa w art. 31 ust. 1.
5. Koszty uczestnictwa uczniów w zajęciach, o których mowa w ust. 3, są
pokrywane ze środków własnych wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego lub
ośrodka szkolenia kierowców.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania oraz sposób organizacji zajęć dla osób niebędących uczniami szkoły
podstawowej, ubiegających się o wydanie karty rowerowej;
2) tryb i warunki przeprowadzania egzaminu w zakresie karty rowerowej;
3) kwalifikacje osób prowadzących zajęcia dla osób niebędących uczniami szkoły
podstawowej;
4) wzór karty rowerowej.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) konieczność przygotowania osób uzyskujących kartę rowerową do bezpiecznego
uczestnictwa w ruchu drogowym;
2) potrzebę ujednolicenia wzorów dokumentów;
3) specyfikę ruchu pojazdów jednośladowych, w tym istniejące zagrożenia ze
strony innych uczestników ruchu;
4) konieczność zapewnienia odpowiednich kwalifikacji osób prowadzących
zajęcia.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Starosta, o którym mowa w art. 28 ust. 3, sprawuje nadzór w zakresie
zgodności prowadzenia szkolenia osób ubiegających się o uzyskanie uprawnień do
kierowania motorowerem lub pojazdami silnikowymi, kursu dla kandydatów na
instruktorów i kandydatów na wykładowców oraz dla instruktorów i wykładowców,
z wymaganiami określonymi w przepisach ustawy, w ramach którego:
1) rozpatruje skargi dotyczące działalności ośrodka szkolenia kierowców;
2) prowadzi kontrolę działalności ośrodka szkolenia kierowców;
3) wydaje zalecenia pokontrolne;
4) wydaje decyzję o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności
gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców;
5) skreśla instruktora lub wykładowcę z ewidencji;
6) sporządza analizę, przetwarza oraz podaje do publicznej wiadomości wyniki
analizy statystycznej, w zakresie:
a) średniej zdawalności osób szkolonych w danym ośrodku,
b) liczby uwzględnionych skarg złożonych na dany ośrodek.
2. Przy sprawowaniu nadzoru ze starostą współpracują:
1) starostowie, na których obszarze działania znajduje się infrastruktura ośrodka;
2) Policja – w zakresie kontroli wykonywania praktycznej nauki jazdy prowadzonej
poza ośrodkiem szkolenia kierowców;
3) wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego – w zakresie pomocy merytorycznej oraz
przekazywania informacji o wynikach egzaminu państwowego uzyskiwanych
przez osoby, które ukończyły szkolenie w danym ośrodku szkolenia kierowców;
4)2)
administrator danych i informacji zgromadzonych w ewidencji – w zakresie
przekazywania informacji o naruszeniach przepisów ruchu drogowego
popełnionych przez kierowców, którzy ukończyli szkolenie w danym ośrodku
szkolenia kierowców.
3. W przypadku podjęcia współpracy w zakresie pomocy merytorycznej, o której
mowa w ust. 2 pkt 3, starosta zawiera porozumienie z dyrektorem wojewódzkiego
ośrodka ruchu drogowego określające warunki udziału przedstawiciela
wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego w kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2,
oraz zasady finansowania tej współpracy.
4. Przedstawiciel wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego nie może
uczestniczyć w kontroli działalności ośrodka szkolenia kierowców jeżeli pozostaje
w stosunkach prawnych, o których mowa w art. 24 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.
– Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256 i 695),
odpowiednio z właścicielem lub z osobą zarządzającą tym ośrodkiem.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Starosta, o którym mowa w art. 28 ust. 3, kontroluje ośrodek
szkolenia kierowców:
1) co najmniej raz w roku lub
2) jeżeli na nieprawidłowy przebieg szkolenia wskazują:
a) analiza statystyczna zdawalności osób szkolonych w tym ośrodku lub
b) analiza statystyczna naruszeń przepisów ruchu drogowego popełnionych
przez osoby przeszkolone w tym ośrodku, w okresie 2 lat od dnia uzyskania
przez te osoby prawa jazdy określonej kategorii, lub
c) złożone na ośrodek skargi.
2. Starosta kontroluje ośrodek szkolenia kierowców wpisany do rejestru
przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców w innym powiecie,
którego infrastruktura jest zlokalizowana na obszarze działania tego starosty:
1) co najmniej raz w roku lub
2) jeżeli na nieprawidłowy przebieg szkolenia wskazują złożone na ośrodek skargi,
lub
3) na wniosek starosty, który wpisał ośrodek szkolenia kierowców do rejestru
przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców.
3. Analizę statystyczną, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a i b, sporządza starosta
na podstawie danych uzyskanych:
1) z wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego – w zakresie informacji o wynikach
egzaminu państwowego uzyskiwanych przez osoby, które ukończyły szkolenie
w danym ośrodku szkolenia kierowców;
2) od administratora danych i informacji zgromadzonych w ewidencji – w zakresie
informacji o naruszeniach przepisów ruchu drogowego popełnionych przez
kierowców, którzy ukończyli szkolenie w danym ośrodku szkolenia kierowców.
4. Starosta, w ramach kontroli działalności ośrodka szkolenia kierowców,
sprawdza:
1) spełnianie przez przedsiębiorcę prowadzącego ośrodek szkolenia kierowców
wymagań, o których mowa w art. 28 ust. 2 oraz odpowiednio w art. 31 ust. 1;
2) zgodność prowadzonego kursu lub zajęć z:
a) przepisami określającymi zasady i warunki prowadzenia szkolenia,
b) informacją lub danymi, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1,
c) dokumentami, o których mowa w art. 27 ust. 1 pkt 6;
3) kwalifikacje osób prowadzących szkolenie.
5. Kontrolę ośrodka szkolenia kierowców przeprowadza upoważniona przez
starostę osoba, która ma prawo:
1) żądania od kierownika ośrodka szkolenia kierowców i jego pracowników
pisemnych lub ustnych wyjaśnień, udostępniania dokumentów i innych
nośników informacji oraz udostępniania wszelkich danych mających związek
z przedmiotem kontroli;
2) wstępu na teren ośrodka szkolenia kierowców i do pomieszczeń, gdzie są
prowadzone zajęcia, w dniach i godzinach, w których jest lub powinna być
wykonywana przez ośrodek działalność, oraz do pojazdów wykorzystywanych
do nauki jazdy;
3) uczestnictwa w przeprowadzanych zajęciach.
6. Po przeprowadzeniu kontroli osoba ją przeprowadzająca sporządza pisemny
protokół z dokonanych czynności i stwierdzonego w ich wyniku stanu faktycznego.
Protokół podpisuje osoba reprezentująca przedsiębiorcę, która może wnieść do
protokołu ewentualne zastrzeżenia lub odmówić jego podpisania. W przypadku
odmowy podpisania protokołu sporządza się stosowną adnotację w protokole.
7. W przypadku gdy protokół, o którym mowa w ust. 6, dotyczy infrastruktury
ośrodka szkolenia kierowców prowadzonego przez przedsiębiorcę wpisanego na
terenie innego powiatu do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia
kierowców, starosta dokonujący kontroli przesyła ten protokół, w terminie 7 dni od jej
zakończenia, organowi prowadzącemu rejestr, w którym ten przedsiębiorca jest
wpisany.

art. 45. więcej Art. 45. 1. Starosta, o którym mowa w art. 28 ust. 3, wydaje decyzję
administracyjną o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności
gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców, skreślając
przedsiębiorcę z rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia
kierowców, jeżeli przedsiębiorca:
1) złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 28 ust. 5, niezgodne ze stanem
faktycznym;
2) nie usunął naruszeń warunków wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców w wyznaczonym przez
starostę terminie;
3) rażąco naruszył warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie
prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców;
4) naruszył zakaz, o którym mowa w art. 54b.
1a. Przed wydaniem decyzji na podstawie ust. 1 pkt 2 starosta wyznacza termin
usunięcia stwierdzonych naruszeń.
2. Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców jest:
1) wielokrotne prowadzenie szkolenia:
a) w sposób niezgodny z wymaganymi warunkami przeprowadzania zajęć,
b) w sposób niezgodny z programem szkolenia, o którym mowa
w art. 23 ust. 2,
c) pojazdami niespełniającymi wymagań, o których mowa w art. 24;
2) wielokrotne nieprzedstawienie informacji, o której mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1;
3) wielokrotne wystawienie niezgodnie ze stanem faktycznym zaświadczenia
o ukończeniu szkolenia;
4) odmowa poddania się kontroli, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, starosta wydaje również na wniosek starosty,
który podczas kontroli infrastruktury ośrodka szkolenia kierowców znajdującej się na
obszarze jego działania stwierdził nieprawidłowości, o których mowa w ust. 1.
4. Decyzja, o której mowa w ust. 1, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
5. W przypadku gdy wydano decyzję, o której mowa w ust. 1, a przedsiębiorca
wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do
innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności
gospodarczej, z urzędu wykreśla się przedsiębiorcę także z tych rejestrów działalności
regulowanej.
6. Przedsiębiorca, którego wykreślono z rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek szkolenia kierowców na skutek wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, może
uzyskać ponowny wpis do rejestru w tym samym zakresie działalności gospodarczej
nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania tej decyzji.
7. Przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy, który wykonywał
działalność gospodarczą bez wpisu do rejestru. Nie dotyczy to sytuacji określonej w
art. 28b ust. 2.

Art. 45a. Starosta, o którym mowa w art. 28 ust. 3, wykreśla przedsiębiorcę z
rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców również na jego
wniosek, a także po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o
Działalności Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu
przedsiębiorcy.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Starosta skreśla instruktora z ewidencji instruktorów w przypadku:
1) śmierci instruktora;
2) niespełniania przez niego co najmniej jednego z wymagań określonych w art. 33
ust. 1 pkt 2–8;
3) nieprzedłożenia do dnia 7 stycznia każdego roku zaświadczenia
potwierdzającego uczestnictwo w roku ubiegłym w warsztatach doskonalenia
zawodowego;
4) dopuszczenia się rażącego naruszenia przepisów poprzez:
a) wielokrotne przeprowadzenie szkolenia niezgodnie z obowiązującym
programem szkolenia,
b) wielokrotne przeprowadzenie szkolenia praktycznego jednocześnie dla
więcej niż jednej osoby szkolonej,
c) potwierdzenie nieprawdy w dokumentacji dotyczącej szkolenia.
2. Starosta skreśla wykładowcę z ewidencji wykładowców w przypadku:
1) śmierci wykładowcy;
2) niespełniania przez niego co najmniej jednego z wymagań określonych w art. 33
ust. 1 pkt 6–8;
3) nieprzedłożenia do dnia 7 stycznia każdego roku zaświadczenia
potwierdzającego uczestnictwo w roku ubiegłym w warsztatach doskonalenia
zawodowego;
4) dopuszczenia się rażącego naruszenia przepisów poprzez:
a) wielokrotne przeprowadzenie szkolenia niezgodnie z obowiązującym
programem szkolenia,
b) potwierdzenie nieprawdy w dokumentacji dotyczącej szkolenia.
3. Starosta skreśla instruktora lub wykładowcę z odpowiedniej ewidencji:
1) z urzędu;
2) na wniosek:
a) jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej
właściwej w sprawach transportu i ruchu wojsk – w przypadku prowadzenia
szkolenia przez jednostkę wojskową,
b) odpowiedniego organu podległego ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych – w przypadku szkolenia osób ubiegających się o uzyskanie
uprawnienia do kierowania pojazdami prowadzonego przez jednostkę
organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych,
c) organu właściwego do wykonywania nadzoru pedagogicznego –
w przypadku szkolenia w szkole, dla której:
– podstawa programowa kształcenia w zawodzie szkolnictwa
branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe,
przewiduje przygotowanie do uzyskania umiejętności kierowania
pojazdem silnikowym lub gdy szkoła realizuje to szkolenie dla uczniów
(słuchaczy) w ramach dodatkowych umiejętności zawodowych
w zakresie wybranych zawodów, o których mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r.
– Prawo oświatowe, lub
– podstawa programowa kształcenia ogólnego przewiduje uzyskanie
karty rowerowej.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4 oraz ust. 2 pkt 2–4 starosta
wydaje decyzję administracyjną.
5. W przypadku skreślenia z ewidencji instruktora lub wykładowcy, który
dopuścił się rażącego naruszenia przepisów w zakresie szkolenia, ponowny wpis do
ewidencji może być dokonany:
1) nie wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja o skreśleniu stała
się ostateczna, oraz
2) po ponownym złożeniu egzaminu, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 7,
z wynikiem pozytywnym.
6. Starosta kieruje osobę, o której mowa w ust. 5, na egzamin, o którym mowa
w art. 33 ust. 1 pkt 7, jeżeli osoba ta wystąpiła o ponowny wpis do ewidencji
instruktorów. Skierowanie można wydać po upływie co najmniej 1,5 roku od dnia,
w którym decyzja o skreśleniu z ewidencji instruktorów lub wykładowców stała się
ostateczna.
7. W przypadku skreślenia z ewidencji instruktora lub wykładowcy ze względu,
o którym mowa w ust. 1 pkt 3 lub ust. 2 pkt 3, ponowny wpis do ewidencji może być
dokonany po odbyciu warsztatów doskonalenia zawodowego, o których mowa
w art. 35 ust. 6.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Nadzór nad szkoleniem osób ubiegających się o uzyskanie uprawnień
do kierowania pojazdami, prowadzonym przez jednostkę wojskową, sprawuje jednostka organizacyjna podległa Ministrowi Obrony Narodowej właściwa w sprawach transportu i ruchu wojsk.
2. Nadzór nad szkoleniem osób ubiegających się o uzyskanie uprawnień do
kierowania pojazdami, prowadzonym przez jednostkę organizacyjną służb podległych
lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, sprawuje
odpowiedni dla tej jednostki organ jemu podległy lub przez niego nadzorowany.
3. Nadzór nad szkołą, dla której podstawa programowa kształcenia w zawodzie
szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, przewiduje
przygotowanie do uzyskania umiejętności kierowania pojazdem silnikowym lub
szkołą realizującą to szkolenie dla uczniów (słuchaczy) w ramach dodatkowych
umiejętności zawodowych w zakresie wybranych zawodów, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. –
Prawo oświatowe, lub szkołą, dla której podstawa programowa kształcenia ogólnego
przewiduje uzyskanie karty rowerowej, sprawuje organ właściwy do wykonywania
nadzoru pedagogicznego.
4. Jednostka organizacyjna albo organ, o których mowa w ust. 1–3, w ramach
nadzoru:
1) rozpatruje skargi dotyczące szkolenia;
2) przeprowadza kontrolę szkolenia;
3) występuje do starosty z wnioskiem o:
a) wydanie decyzji o skreśleniu instruktora albo wykładowcy z ewidencji
w przypadkach, o których mowa w art. 46 ust. 1 i 2,
b) skreślenie podmiotu z ewidencji podmiotów prowadzących szkolenie.
5. Nadzór nad szkoleniem osób ubiegających się o uzyskanie uprawnienia do
kierowania tramwajem sprawuje starosta, o którym mowa w art. 29 ust. 5, który
w ramach nadzoru:
1) rozpatruje skargi dotyczące szkolenia;
2) prowadzi kontrolę szkolenia na zasadach określonych w art. 44;
3) wydaje zalecenia pokontrolne;
4) wydaje decyzję o zakazie prowadzenia szkolenia;
5) skreśla instruktora lub wykładowcę z ewidencji.
6. Starosta, o którym mowa w art. 29 ust. 5, wydaje decyzję o zakazie
prowadzenia szkolenia osób ubiegających się o wydanie pozwolenia na kierowanie
tramwajem, jeżeli podmiot:
1) nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 28 ust. 2 pkt 1–3;
2) nie wykonał zaleceń pokontrolnych w wyznaczonym terminie;
3) rażąco naruszył warunki prowadzenia szkolenia, o których mowa
w art. 45 ust. 2.

art. 48. więcej Art. 48. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres, warunki i tryb przeprowadzania kontroli,
o której mowa w art. 44, oraz wzory stosowanych przy tym dokumentów,
uwzględniając potrzebę ujednolicenia w skali kraju zakresu, warunków i trybu
przeprowadzanej kontroli oraz zapewnienia jej efektywności.

Art. 48a. Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb przekazywania staroście przez administratora danych i informacji
zgromadzonych w ewidencji informacji o naruszeniach przepisów ruchu drogowego
przez osoby szkolone w ośrodku szkolenia kierowców w okresie 2 lat od dnia
uzyskania przez nie prawa jazdy określonej kategorii, uwzględniając potrzebę
ujednolicenia w skali kraju systemu przekazywania informacji.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Sprawdzeniu kwalifikacji w formie egzaminu państwowego podlega:
1) osoba ubiegająca się o uzyskanie uprawnień do kierowania motorowerem,
pojazdami silnikowymi lub tramwajem;
2) osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem w razie
uzasadnionych zastrzeżeń co do jej kwalifikacji;
3) osoba ubiegająca się o:
a) przywrócenie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami
silnikowymi lub tramwajem cofniętego na okres przekraczający rok lub
cofniętego w związku z utratą kwalifikacji,
b) zwrot zatrzymanego prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem,
którego była pozbawiona na okres przekraczający rok.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, prawo jazdy lub pozwolenie
na kierowanie tramwajem wydaje się po złożeniu, z wynikiem pozytywnym,
odpowiedniego do rodzaju uprawnienia egzaminu państwowego sprawdzającego
kwalifikacje.
3. Przepisów ust. 1 pkt 3 lit. b nie stosuje się do osób, wobec których zapadł
wyrok uniewinniający albo postępowanie zostało bezwarunkowo umorzone.
4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do osób ubiegających się o wydanie
albo przywrócenie pozwolenia wojskowego lub posiadających pozwolenie wojskowe.
5. Sprawdzenie niezbędnych umiejętności osoby ubiegającej się o wydanie karty
rowerowej odbywa się w ramach zajęć, o których mowa w art. 41.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Osoba ubiegająca się o uzyskanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem może przystąpić do egzaminu
państwowego nie wcześniej niż miesiąc przed osiągnięciem minimalnego wieku,
o którym mowa w art. 8 i 9, wymaganego od kierującego pojazdem objętym tym
uprawnieniem.
2. Nie może być egzaminowana osoba:
1) niespełniająca wymagań, o których mowa w ust. 1;
2) w stosunku do której został orzeczony, prawomocnym wyrokiem sądu, zakaz
prowadzenia pojazdów mechanicznych – w okresie i zakresie obowiązywania
tego zakazu;
3) w stosunku do której wydano decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania
pojazdami lub zatrzymaniu prawa jazdy – w okresie i zakresie obowiązywania
tej decyzji;
4) nieposiadająca:
a) orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
kierowania pojazdem,
b) orzeczenia psychologicznego o braku przeciwwskazań psychologicznych
do kierowania pojazdem – nie dotyczy uprawnień w zakresie prawa jazdy
kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E i T;
5) nieposiadająca zaświadczenia o ukończeniu wymaganego szkolenia lub
w stosunku do której nie zamieszczono w systemie teleinformatycznym,
o którym mowa w art. 51 ust. 2a pkt 1, informacji o ukończeniu takiego
szkolenia – nie dotyczy części teoretycznej egzaminu państwowego;
6) nieposiadająca dokumentu tożsamości;
7) której stan lub zachowanie uzasadnia podejrzenie, że:
a) znajduje się ona w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub
środka działającego podobnie do alkoholu,
b) nie posiada ona odpowiedniej sprawności fizycznej lub psychicznej;
8) która nie ukończyła 18 lat i nie posiada zgody, o której mowa w art. 11 ust. 2.
3. Przepis ust. 2 pkt 2 stosuje się także wobec osoby przystępującej do egzaminu
państwowego w zakresie uprawnień kategorii:
1) C1, C, D1 lub D – w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów
mechanicznych obejmującego uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii B;
2) B+E, C1+E, C+E, D1+E lub D+E – w okresie obowiązywania zakazu
prowadzenia pojazdów mechanicznych obejmującego uprawnienia w zakresie
prawa jazdy kategorii B lub odpowiednio kategorii C1, C, D1 lub D.
3a. Przepisu ust. 2 pkt 2 nie stosuje się w przypadku orzeczenia sądu
o wykonywaniu zakazu prowadzenia pojazdów w postaci, o której mowa w art. 182a
§ 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy.
4. Osoba, która ukończyła wymagane szkolenie w zakresie prawa jazdy
kategorii:
1) A1 – jest uprawniona do przystąpienia do egzaminu państwowego w zakresie
prawa jazdy kategorii AM;
2) A2 – jest uprawniona do przystąpienia do egzaminu państwowego w zakresie
prawa jazdy kategorii A1 lub AM;
3) A – jest uprawniona do przystąpienia do egzaminu państwowego w zakresie
prawa jazdy kategorii A2, A1 lub AM;
4) B, B+E, C, C+E, D lub D+E – jest odpowiednio uprawniona do przystąpienia do
egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy kategorii B1, C1, C1+E, D1 lub
D1+E oraz do przystąpienia do egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy
kategorii AM.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Egzamin państwowy jest przeprowadzany w celu sprawdzenia
kwalifikacji osoby egzaminowanej, w tym:
1) sprawdzenia wiedzy w zakresie:
a) zasad i przepisów służących bezpiecznemu poruszaniu się pojazdem po
drodze publicznej,
b) zagrożeń związanych z ruchem drogowym,
c) obowiązków kierowcy, osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie
tramwajem i posiadacza pojazdu,
d) postępowania w sytuacjach nadzwyczajnych;
2) sprawdzenia umiejętności w zakresie zgodnego z przepisami, bezpiecznego,
energooszczędnego, sprawnego i nieutrudniającego innym uczestnikom ruchu
poruszania się, odpowiednio do uprawnienia, o które ubiega się osoba zdająca
egzamin, w ruchu drogowym motorowerem, pojazdem silnikowym lub zespołem
pojazdów składającym się z takiego pojazdu i przyczepy oraz tramwajem.
2. Egzamin państwowy składa się z:
1) części teoretycznej przeprowadzanej w formie testów jednokrotnego wyboru
z pytaniami generowanymi w czasie rzeczywistym za pomocą techniki
informatycznej – dotyczy sprawdzenia wiedzy, o której mowa w ust. 1 pkt 1,
w zakresie uprawnień prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, C1, C, D1,
D i T oraz uprawnienia do kierowania tramwajem;
2) części praktycznej przeprowadzanej przy użyciu odpowiedniego do uprawnienia
pojazdu – dotyczy sprawdzenia umiejętności, o których mowa w ust. 1 pkt 2.
2a. Część teoretyczna egzaminu państwowego jest przeprowadzana:
1) z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego w rozumieniu
art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności
podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568
i 695) zintegrowanego z systemem, o którym mowa w art. 16a, oraz
2) przy użyciu pytań egzaminacyjnych składających się ze scenariuszy, wizualizacji
i opisów zatwierdzonych przez ministra właściwego do spraw transportu.
2b. Pytania egzaminacyjne oraz wchodzące w ich skład scenariusze,
wizualizacje i opisy zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw transportu oraz
pytania zawarte w teście egzaminacyjnym stanowią informację publiczną w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji
publicznej.
3. Część praktyczna egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy jest
przeprowadzana:
1) na placu manewrowym wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego – w zakresie
obejmującym:
a) sprawdzenie podstawowych umiejętności w zakresie panowania nad
pojazdem odpowiednim dla uprawnień prawa jazdy kategorii AM, A1, A2,
A, B1 i B,
b) sprawdzenie umiejętności manewrowania pojazdem lub zespołem
pojazdów odpowiednim dla uprawnień prawa jazdy kategorii B+E, C1,
C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D, D+E i T;
2) w ruchu drogowym na drogach publicznych – w zakresie obejmującym
sprawdzenie pozostałych umiejętności wymaganych podczas części praktycznej
egzaminu dla uprawnień dowolnej kategorii prawa jazdy.
4. Egzamin państwowy w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy jest
przeprowadzany w mieście wojewódzkim lub w zależności od potrzeb w mieście na
prawach powiatu albo w mieście, w którym do dnia 31 grudnia 1998 r. funkcjonował
wojewódzki ośrodek ruchu drogowego.
4a. Egzamin państwowy w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1
lub B może być także przeprowadzany w mieście niespełniającym warunków,
o których mowa w ust. 4, wskazanym przez sejmik województwa na wniosek
marszałka województwa.
5. Część praktyczna egzaminu państwowego w zakresie uzyskania uprawnienia
do kierowania tramwajem jest przeprowadzana:
1) na placu manewrowym podmiotu wykonującego przewozy tramwajem, który
zawarł umowę o współpracy z wojewódzkim ośrodkiem ruchu drogowego –
w zakresie obejmującym sprawdzenie umiejętności manewrowania tramwajem;
2) w ruchu drogowym na torowiskach umieszczonych na drogach publicznych –
w zakresie obejmującym sprawdzenie pozostałych umiejętności wymaganych
podczas części praktycznej egzaminu.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Warunkiem przystąpienia do praktycznej części egzaminu
państwowego jest uzyskanie pozytywnego wyniku z części teoretycznej.
2. Część praktyczna egzaminu może zostać zakończona przed wykonaniem
wszystkich określonych zakresem egzaminu zadań jedynie w przypadku, gdy
zachowanie osoby zdającej zagraża bezpośrednio życiu i zdrowiu uczestników ruchu
drogowego.
3. Jeżeli wyniki lub przebieg egzaminu osoby posiadającej prawo jazdy wskazują
na uzasadnione zastrzeżenia co do kwalifikacji osoby egzaminowanej, dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego występuje do starosty z wnioskiem o skierowanie tej osoby na egzamin sprawdzający kwalifikacje w zakresie dotychczas
posiadanych uprawnień.

Art. 52a. Na wniosek osoby, która uzyskała negatywny wynik z części
teoretycznej egzaminu państwowego, podmiot organizujący egzamin udostępnia tej
osobie do wglądu pytania egzaminacyjne, wraz z informacją o brzmieniu odpowiedzi
prawidłowych.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Praktyczna część egzaminu państwowego w zakresie uzyskiwania
uprawnienia do kierowania motorowerem lub pojazdami silnikowymi jest prowadzona
pojazdem pozostającym w dyspozycji wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego.
2. Praktyczna część egzaminu państwowego w zakresie uzyskiwania
uprawnienia do kierowania tramwajem jest prowadzona pojazdem szynowym
podmiotu, o którym mowa w art. 51 ust. 5 pkt 1.
3. Pojazdy wykorzystywane do prowadzenia części praktycznej egzaminu
państwowego w zakresie uzyskiwania uprawnienia do kierowania motorowerem lub
pojazdami silnikowymi powinny spełniać wymagania, o których mowa w art. 24.
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pojazdów:
1) o których mowa w art. 54 ust. 5;
2) którymi prowadzi się egzamin w zakresie uprawnień prawa jazdy kategorii B1,
C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D lub D+E.
4a. Praktyczna część egzaminu państwowego w zakresie prawa jazdy kategorii
AM, A1, A2, A, B lub B+E na wniosek i koszt osoby egzaminowanej, jest prowadzona
wskazanym pojazdem ośrodka szkolenia kierowców, który prowadził szkolenie tej
osoby.
5. Wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego, przeprowadzając
postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem są
pojazdy do przeprowadzania praktycznej części egzaminu na prawo jazdy
przygotowując dokumenty zamówienia lub powołując komisję przetargową,
włączają do prac przedstawicieli regionalnych organizacji zrzeszających ośrodki
szkolenia kierowców, na ich wniosek, a w razie braku takich organizacji –
przedstawicieli ogólnopolskich organizacji zrzeszających ośrodki szkolenia
kierowców, wyrażających wolę wzięcia udziału w postępowaniu. Umowa
w sprawie zamówienia publicznego na pojazdy jest zawierana przez wojewódzkie
ośrodki ruchu drogowego na okres nie krótszy niż 4 lata.

Art. 53a. 1. Składając wniosek, o którym mowa w art. 53 ust. 4a, osoba
egzaminowana dołącza oświadczenie ośrodka szkolenia kierowców o wyrażeniu
zgody na udział pojazdu tego ośrodka w części praktycznej egzaminu państwowego.
2. Ośrodek szkolenia kierowców, który złożył oświadczenie, o którym mowa
w ust. 1, może odmówić udostępnienia pojazdu oraz zawiadomić o tej odmowie osobę
egzaminowaną i wojewódzki ośrodek ruchu drogowego nie później niż 5 dni przed
wyznaczonym terminem egzaminu.
3. Jeżeli ośrodek szkolenia kierowców, którego pojazdem miała być
przeprowadzona część praktyczna egzaminu państwowego, nie udostępnił tego
pojazdu w wyznaczonym terminie egzaminu i nie zawiadomił o odmowie
udostępnienia pojazdu w terminie, o którym mowa w ust. 2, dodatkowy koszt
przeprowadzenia tej części egzaminu pojazdem wojewódzkiego ośrodka ruchu
drogowego jest pokrywany przez ten ośrodek szkolenia kierowców.
4. Jeżeli egzamin ma być przeprowadzony pojazdem ośrodka szkolenia
kierowców, a osoba egzaminowana ma wyznaczony na ten sam dzień termin części
teoretycznej i praktycznej egzaminu państwowego i uzyska negatywny wynik z części
teoretycznej egzaminu państwowego, koszt udostępnienia pojazdu pokrywa ośrodek
szkolenia kierowców, który go udostępnia.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Przebieg praktycznej części egzaminu państwowego w zakresie
uprawnień prawa jazdy kategorii B jest rejestrowany za pomocą urządzenia
technicznego służącego do zapisu obrazu i dźwięku.
2. Zapis z praktycznej części egzaminu przechowuje się przez okres 21 dni od
dnia przeprowadzenia egzaminu.
3. Dopuszcza się rejestrowanie przebiegu praktycznej części egzaminu
państwowego w zakresie innych uprawnień prawa jazdy niż kategorii B przy
zastosowaniu urządzenia, o którym mowa w ust. 1.
4. W przypadku gdy osoba składająca egzamin złożyła skargę na jego przebieg
lub warunki, w jakich był przeprowadzany, zapis jest przechowywany do czasu
zakończenia postępowania wyjaśniającego.
5. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się jeżeli egzamin jest przeprowadzany
pojazdem:
1) osoby niepełnosprawnej wymagającej przystosowania pojazdu do rodzaju
schorzenia;
2) bez pedału sprzęgła, jeżeli nie jest to pojazd będący w dyspozycji
wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego.
6. Na pisemny wniosek osoby, o której mowa w ust. 5 pkt 1, w egzaminie
uczestniczy dodatkowo egzaminator, który nadzoruje ten egzamin, wyznaczony przez
dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego.

Art. 54a. 1. Urządzenie, o którym mowa w art. 54 ust. 1, w przypadku pojazdu
ośrodka szkolenia kierowców, o którym mowa w art. 53 ust. 4a, zapewnia ośrodek
szkolenia kierowców udostępniający pojazd.
2. Urządzenie, o którym mowa w art. 54 ust. 1, powinno odpowiadać warunkom
określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1–5, 7 i 8 oraz
pozwalać na rejestrację przebiegu egzaminu i przekazanie zapisu bezpośrednio po
egzaminie dla potrzeb wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego z wykorzystaniem
ogólnodostępnych informatycznych nośników danych.
3. Plik z nagraniem powinien być zapisany w powszechnie stosowanym
formacie zapisu i odczytu danych, możliwym do odtworzenia bez specjalistycznego
oprogramowania i sprzętu.

Art. 54b. Ośrodek szkolenia kierowców będący w posiadaniu zapisu z przebiegu
praktycznej części egzaminu państwowego przeprowadzonego pojazdem tego ośrodka
nie może rozpowszechniać tego zapisu.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Podczas przeprowadzania części praktycznej egzaminu
państwowego, na wniosek osoby składającej egzamin, może być obecny jako
obserwator instruktor, który szkolił tę osobę.
2. Po zakończeniu części praktycznej egzaminu, egzaminator szczegółowo
omawia jego wyniki z osobą, która składała egzamin oraz z instruktorem, o którym
mowa w ust. 1.
3. Jeżeli egzamin państwowy jest przeprowadzany przez kandydata na
egzaminatora, w ramach zajęć praktycznych, o których mowa w art. 61 ust. 3 pkt 2, to
wynik egzaminu podany przez egzaminującego uznaje się za wiążący po
zatwierdzeniu go przez egzaminatora nadzorującego ten egzamin.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Egzamin państwowy jest organizowany przez wojewódzki ośrodek
ruchu drogowego.
2. Egzamin państwowy na prawo jazdy przeprowadza egzaminator zatrudniony
przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, z zastrzeżeniem
art. 55 ust. 3 i art. 61 ust. 3 pkt 3.
2a. Egzamin państwowy w zakresie pozwolenia na kierowanie tramwajem
przeprowadza egzaminator posiadający uprawnienie do egzaminowania w zakresie
pozwolenia na kierowanie tramwajem, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 3 i art. 61
ust. 3 pkt 3.
3. Egzamin państwowy jest przeprowadzany za opłatą, która stanowi dochód
wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego.
4. Z opłaty za część praktyczną egzaminu państwowego przeprowadzanego w
stosunku do osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie lekarskie z adnotacją,
że mogą prowadzić pojazd silnikowy po przystosowaniu go do rodzaju schorzenia,
zwalnia się osoby niepełnosprawne, w przypadku gdy jazda egzaminacyjna odbywa
się pojazdem, o którym mowa w art. 54 ust. 5 pkt 1.
5. Tworzy się internetową bazę informacji o pojazdach, o których mowa w art.
24 pkt 2. W bazie tej wskazuje się ośrodek szkolenia kierowców, w dyspozycji którego
znajduje się dany pojazd.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wyznacza, spośród jednostek
organizacyjnych jemu podległych lub przez niego nadzorowanych, podmiot właściwy
do prowadzenia i aktualizowania internetowej bazy, o której mowa w ust. 5, oraz
zapewnia z części budżetu państwa, której jest dysponentem, środki na jej
prowadzenie.
7. Na wniosek osoby składającej egzamin, będącej osobą uprawnioną w
rozumieniu przepisów ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o języku migowym i innych
środkach komunikowania się (Dz. U. z 2017 r. poz. 1824), wojewódzki ośrodek ruchu
drogowego zapewnia nieodpłatną pomoc tłumacza języka migowego lub systemu
językowo-migowego podczas egzaminu państwowego na prawo jazdy, z wyłączeniem
części egzaminu, o której mowa w art. 51 ust. 2 pkt 1.
8. Wojewódzki ośrodek ruchu drogowego stwarza tłumaczowi języka migowego
lub systemu językowo-migowego, którego zapewni sobie osoba składająca egzamin,
możliwość pomocy tej osobie podczas egzaminu państwowego na prawo jazdy, z
wyłączeniem części egzaminu, o której mowa w art. 51 ust. 2 pkt 1.

art. 57. więcej Art. 57. Egzaminator nie przeprowadza egzaminu państwowego dla osoby:
1) z którą pozostaje w stosunkach prawnych, o których mowa w art. 24 ustawy
z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego;
2) która była szkolona przez instruktora lub wykładowcę, z którymi egzaminator
pozostaje w stosunkach prawnych, o których mowa w pkt 1;
3) która była szkolona w ośrodku szkolenia kierowców, szkole, jednostce
wojskowej lub jednostce organizacyjnej służb podległych lub nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych prowadzącej szkolenie
kandydatów na kierowców – w przypadku gdy egzaminator pozostaje
w stosunkach prawnych, o których mowa w pkt 1, odpowiednio z właścicielami
lub osobami zarządzającymi tymi podmiotami;
4) która była szkolona w ośrodku szkolenia kierowców – w przypadku gdy
egzaminator uczestniczył w kontroli działalności tego ośrodka, o której mowa
w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Art. 57a. 1. Minister właściwy do spraw transportu powołuje komisję do spraw
weryfikacji i rekomendacji pytań egzaminacyjnych stosowanych na egzaminie państwowym oraz na egzaminach, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 7, art. 58 ust. 1 pkt 7 i art. 117 ust. 2 pkt 7.
2. W skład komisji, o której mowa w ust. 1, wchodzą:
1) przewodniczący – przedstawiciel ministra właściwego do spraw transportu;
2) sekretarz – przedstawiciel ministra właściwego do spraw transportu;
3) członkowie – właściwi specjaliści co najmniej w zakresie:
a) bezpieczeństwa ruchu drogowego – w tym zasad uzyskiwania uprawnień do
kierowania pojazdami,
b) zdrowia – w tym medycyny ratunkowej,
c) dydaktyki i metodyki nauczania,
d) psychologii,
e) języka polskiego.
3. Komisja, o której mowa w ust. 1:
1) przygotowuje lub weryfikuje, na zlecenie ministra właściwego do spraw
transportu, scenariusze, wizualizacje i opisy wchodzące w skład pytań
egzaminacyjnych stosowanych na egzaminie państwowym, oraz pytania
egzaminacyjne stosowane na egzaminach, o których mowa w art. 33 ust. 1 pkt 7,
art. 58 ust. 1 pkt 7 i art. 117 ust. 2 pkt 7;
2) weryfikuje scenariusze, wizualizacje i opisy wchodzące w skład pytań
egzaminacyjnych stosowanych na egzaminie państwowym przekazane przez
podmioty zewnętrzne oraz przez osoby prywatne;
3) rekomenduje do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw transportu
zweryfikowane scenariusze, wizualizacje i opisy, o których mowa w pkt 1 i 2.
4. Minister właściwy do spraw transportu po otrzymaniu rekomendacji
zatwierdza pytania egzaminacyjne, o których mowa w ust. 1.
5. Komisja, o której mowa w ust. 1, działa na podstawie regulaminu określonego
przez ministra właściwego do spraw transportu.
6. Propozycje scenariuszy, wizualizacji i opisów wchodzących w skład pytań
egzaminacyjnych stosowanych na egzaminie państwowym mogą być przekazywane
komisji, o której mowa w ust. 1, przez podmioty zewnętrzne oraz przez osoby
prywatne.
7. W przypadku rekomendacji do zatwierdzenia scenariuszy, wizualizacji
i opisów wchodzących w skład pytań egzaminacyjnych stosowanych na egzaminie państwowym, przekazanych przez podmioty zewnętrzne oraz przez osoby prywatne komisja wystawia zaświadczenie o zatwierdzeniu poszczególnych scenariuszy,
wizualizacji i opisów wchodzących w skład pytań egzaminacyjnych przez ministra
właściwego do spraw transportu.
8. Zaświadczenie, o którym mowa w ust. 7, może być wykorzystywane do celów
marketingowych, ze wskazaniem scenariuszy, wizualizacji i opisów wchodzących
w skład pytań egzaminacyjnych, których dotyczy. Prawo do wykorzystania
zaświadczenia do celów marketingowych przysługuje wyłącznie podmiotom
zewnętrznym i osobom prywatnym, którym je wydano, i nie może być zbyte,
wynajęte, wydzierżawione lub w inny sposób udostępnione podmiotom i osobom
trzecim.
9. Podmiotom zewnętrznym i osobom prywatnym, które przekazały propozycje
scenariuszy, wizualizacji i opisów wchodzących w skład pytań egzaminacyjnych nie
przysługuje wynagrodzenie za przesłane propozycje ani wynagrodzenie za
wykorzystanie przesłanych propozycji podczas egzaminów państwowych.
10. Osobom wchodzącym w skład komisji, o której mowa w ust. 1, przysługuje
wynagrodzenie za pracę w komisji.
11. Minister właściwy do spraw transportu zapewnia z części budżetu państwa,
której jest dysponentem, środki na prowadzenie działalności komisji, o której mowa
w ust. 1, jej obsługę oraz na wynagrodzenia osób wchodzących w jej skład.

Art. 57b. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego dokonuje,
z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień
publicznych (Dz. U. poz. 2019 oraz z 2020 r. poz. 288), wyboru dostawcy systemu
teleinformatycznego, o którym mowa w art. 51 ust. 2a pkt 1.

Art. 57c. 1. Wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego przekazują 1,5% opłaty za
przeprowadzenie części teoretycznej egzaminu państwowego do budżetu państwa.
2. Wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego obowiązane są do przekazania części
opłaty, o której mowa w ust. 1, do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu,
w którym przeprowadzono część teoretyczną egzaminu państwowego.
3. Od nieterminowo przekazanych środków pobiera się odsetki za zwłokę,
w wysokości odsetek należnych za nieterminowe regulowanie zobowiązań
podatkowych.
4. Do należności z tytułu opłaty, o której mowa w ust. 1, oraz odsetek za zwłokę
stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. –
Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z tym że uprawnienia
organów podatkowych przysługują ministrowi właściwemu do spraw transportu.
5. Ściągnięcie należności następuje na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r.
poz. 1438, z późn. zm.) – w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze
pieniężnym.

Art. 57d. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółową organizację i tryb działania komisji, o której mowa w art. 57a
ust. 1;
2) szczegółowe zasady zgłaszania propozycji scenariuszy, wizualizacji i opisów
wchodzących w skład pytań egzaminacyjnych oraz wzory dokumentów
stosowanych w tych sprawach;
3) szczegółowy sposób, tryb i terminy przeprowadzania weryfikacji pytań
egzaminacyjnych przez komisję oraz wzory dokumentów z tym związane;
4) rodzaje kosztów prowadzenia działalności komisji i jej obsługi oraz sposób ich
ustalania;
5) wysokość wynagrodzenia członków komisji.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) potrzebę zapewnienia wysokiego poziomu merytorycznego i językowego pytań
egzaminacyjnych zatwierdzanych przez ministra właściwego do spraw
transportu;
2) potrzebę zapewnienia przejrzystości i określoności przekazywanych propozycji
scenariuszy, wizualizacji i opisów wchodzących w skład pytań
egzaminacyjnych, a także ujednolicenia stosowanych w tym zakresie
dokumentów;
3) potrzebę sprawnego i obiektywnego procesu weryfikacji przekazywanych
propozycji scenariuszy, wizualizacji i opisów wchodzących w skład pytań
egzaminacyjnych, a także ujednolicenia stosowanych w tym zakresie
dokumentów;
4) koszty funkcjonowania komisji, koszty sporządzania, weryfikacji
i przekazywania do zatwierdzenia scenariuszy, wizualizacji i opisów
wchodzących w skład pytań egzaminacyjnych z uwzględnieniem ich łącznej
liczby i nakładu pracy członków komisji.

art. 58. więcej Art. 58. 1. Egzaminatorem jest osoba, która:
1) posiada co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe;
2) posiada przez okres co najmniej 3 lat prawo jazdy kategorii B oraz przez okres
co najmniej roku, odpowiednio do zakresu przeprowadzanego egzaminu:
a) prawo jazdy właściwej kategorii lub
b) pozwolenie na kierowanie tramwajem;
2a) ukończyła 23 lata;
3) posiada uprawnienia egzaminatora w zakresie prawa jazdy kategorii B od co
najmniej 3 lat, w przypadku osoby ubiegającej się o uprawnienia do
egzaminowania na pozostałe kategorie prawa jazdy;
4) posiada ważne orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
wykonywania czynności egzaminatora;
5) posiada ważne orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań
psychologicznych do wykonywania czynności egzaminatora;
6) ukończyła z wynikiem pozytywnym kurs kwalifikacyjny potwierdzony
zaświadczeniem o jego ukończeniu;
7) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin przed komisją weryfikacyjną
powołaną przez ministra właściwego do spraw transportu;
8) daje rękojmię należytego wykonywania swoich obowiązków;
9) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za:
a) przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji,
b) przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej,
c) przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów,
d) prowadzenie pojazdu w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie po użyciu
innego podobnie działającego środka,
e) przestępstwo umyślne przeciwko życiu i zdrowiu lub
f) przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajności;
10) jest wpisana do ewidencji egzaminatorów.
2. Ewidencję egzaminatorów prowadzi marszałek województwa właściwy ze
względu na miejsce zamieszkania, który:
1) wpisuje do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, za opłatą oraz po
uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, osobę spełniającą wymagania, o których mowa
w ust. 1 pkt 1–9;
2) nadaje egzaminatorowi numer ewidencyjny;
3) odmawia wpisu do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku
gdy osoba:
a) nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1–9,
b) została skreślona z ewidencji w związku z dopuszczeniem się rażącego
naruszenia przepisów w zakresie egzaminowania – w okresie, o którym
mowa w art. 71 ust. 4,
c) nie zdała egzaminu, o którym mowa w art. 71 ust. 5.
3. W ewidencji egzaminatorów umieszcza się następujące dane egzaminatora:
1) numer ewidencyjny;
2) imię i nazwisko;
2a) datę i miejsce urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię,
numer i nazwę dokumentu tożsamości oraz nazwę państwa, które wydało ten
dokument;
4) adres zamieszkania;
5) poszczególne rodzaje uprawnień wynikające z ukończonego kursu
kwalifikacyjnego, złożonego z wynikiem pozytywnym egzaminu oraz
posiadanego prawa jazdy, w zakresie których może przeprowadzać egzamin,
a także daty ich uzyskania;
6) nazwę i adres wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, w którym jest on
zatrudniony;
7) datę ważności legitymacji.
4. (uchylony)
5. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, pobiera się
opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.
6. Opłata, o której mowa w ust. 2 pkt 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej,
stanowi dochód samorządu województwa.

art. 59. więcej Art. 59. Egzaminator posiadający uprawnienie do egzaminowania w zakresie
prawa jazdy kategorii:
1) B, C lub D oraz posiadający dodatkowo uprawnienia do kierowania pojazdami
odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C+E, D+E – jest
uprawniony do egzaminowania w zakresie prawa jazdy kategorii T oraz
odpowiednio w zakresie prawa jazdy kategorii B+E, C1+E, C+E, D1+E lub
D+E;
2) C lub D oraz posiadający dodatkowo uprawnienia do kierowania w zakresie
prawa jazdy C1+E lub D1+E – jest uprawniony do egzaminowania odpowiednio
w zakresie prawa jazdy kategorii C1+E lub D1+E;
3) B, C lub D – jest uprawniony do egzaminowania odpowiednio w zakresie prawa
jazdy kategorii B1, C1 lub D1;
4) A – jest uprawniony do egzaminowania odpowiednio w zakresie prawa jazdy
kategorii AM, A1 lub A2.

art. 60. więcej Art. 60. Do badań lekarskich i badań psychologicznych kandydatów na
egzaminatorów i egzaminatorów stosuje się odpowiednio przepisy art. 34.

art. 61. więcej Art. 61. 1. Wojewódzki ośrodek ruchu drogowego prowadzi kurs
kwalifikacyjny, o którym mowa w art. 58 ust. 1 pkt 6, w zakresie poszczególnych
kategorii prawa jazdy, a w przypadku pozwolenia na kierowanie tramwajem –
we współpracy z podmiotem wykonującym przewozy tramwajem.
2. W kursie kwalifikacyjnym prowadzonym dla kandydatów na egzaminatorów
uczestniczyć mogą wyłącznie osoby spełniające wymagania, o których mowa
w art. 58 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9.
3. Kurs kwalifikacyjny obejmuje:
1) zajęcia teoretyczne w zakresie:
a) nauki podstaw techniki jazdy,
b) przepisów ruchu drogowego,
c) zasad przeprowadzania egzaminu państwowego,
d) problematyki:
– wypadków drogowych,
– psychologii transportu,
– etyki zawodu egzaminatora,
e) wiedzy na temat problemów i szkód związanych z nadużywaniem alkoholu
oraz środków działających podobnie do alkoholu
– prowadzone w formie wykładów i ćwiczeń przez osoby posiadające
specjalistyczną wiedzę w tym zakresie;
2) zajęcia praktyczne z techniki jazdy i prowadzenia egzaminu – prowadzone przez
osoby posiadające specjalistyczną wiedzę i umiejętności w tym zakresie;
3) uczestnictwo w co najmniej 20 egzaminach państwowych w charakterze
obserwatora oraz przeprowadzenie co najmniej 10 takich egzaminów pod
kierunkiem egzaminatora wyznaczonego przez dyrektora wojewódzkiego
ośrodka ruchu drogowego – odpowiednio w zakresie każdej kategorii prawa
jazdy objętej kursem kwalifikacyjnym.
4. Egzaminator rozszerzający posiadane uprawnienia do egzaminowania
kandydatów na kierowców jest obowiązany do ukończenia kursu kwalifikacyjnego
w zakresie odpowiedniej kategorii prawa jazdy.
5. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego wydaje kandydatowi na
egzaminatora lub egzaminatorowi zaświadczenie o ukończeniu kursu kwalifikacyjnego, jeżeli uczestniczył we wszystkich przewidzianych w programie zajęciach.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego wydaje
legitymację egzaminatora osobie zatrudnionej w wojewódzkim ośrodku ruchu
drogowego spełniającej wymagania, o których mowa w art. 58, określając ważność tej
legitymacji na okres wynikający z terminów badań lekarskich i psychologicznych,
o których mowa w art. 60.
2. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego przedłuża ważność
legitymacji egzaminatora na okres wynikający z terminów badań lekarskich
i psychologicznych, o których mowa w art. 60, po przedstawieniu przez egzaminatora
ważnych orzeczeń.
3. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego corocznie organizuje
3-dniowe warsztaty doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów, według programu
zatwierdzonego przez marszałka województwa.
4. Udział w warsztatach doskonalenia zawodowego jest:
1) nieodpłatny – dla egzaminatorów zatrudnionych w wojewódzkim ośrodku ruchu
drogowego;
2) odpłatny – dla egzaminatorów niezatrudnionych w wojewódzkim ośrodku ruchu
drogowego.
5. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego wydaje egzaminatorowi
zaświadczenie potwierdzające uczestnictwo w tych warsztatach.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Egzaminator jest obowiązany:
1) przekazywać marszałkowi województwa:
a) nazwę i adres wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, w którym jest
zatrudniony – najpóźniej do dnia rozpoczęcia wykonywania swoich
obowiązków,
b) informację o zmianie danych, o których mowa w art. 58 ust. 1 pkt 9 oraz
ust. 3 pkt 2–5 – w terminie 14 dni od dnia ich zmiany;
2) corocznie uczestniczyć w warsztatach, o których mowa w art. 62 ust. 3;
3) do dnia 7 stycznia każdego roku przedkładać marszałkowi województwa
zaświadczenie potwierdzające uczestnictwo, w roku ubiegłym, w warsztatach,
o których mowa w art. 62 ust. 3;
4) rzetelnie i bezstronnie wykonywać swoje obowiązki;
5) poszerzać wiedzę zawodową i podnosić kwalifikacje;
6) posiadać w czasie przeprowadzania egzaminów legitymację egzaminatora oraz
okazywać ją na żądanie uprawnionego podmiotu.
1a. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, nie dotyczy osoby, która
uzyskała po raz pierwszy uprawnienia egzaminatora w tym samym roku, w którym
byłaby obowiązana uczestniczyć w warsztatach doskonalenia zawodowego.
2. Egzaminator w czasie wykonywania obowiązków zawodowych podlega
ochronie przysługującej funkcjonariuszowi publicznemu.
3. Egzaminator zatrudniony w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego nie
może podejmować zajęć zarobkowych bez zgody dyrektora wojewódzkiego ośrodka
ruchu drogowego.
4. Egzaminator zatrudniony w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego nie
może jednocześnie prowadzić szkoleń dla osób ubiegających się o uzyskanie
uprawnienia do kierowania pojazdami.
5. Do egzaminatora zatrudnionego w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego
stosuje się przepisy art. 4, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 10 ust. 1, 3 i 4 oraz
art. 14 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności
gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2399).
6. Egzaminator zatrudniony w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego jest
obowiązany informować na bieżąco dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu
drogowego, w którym wykonuje czynności egzaminatora, o:
1) osobach, o których mowa w art. 57 pkt 1;
2) instruktorach lub wykładowcach, o których mowa w art. 57 pkt 2;
3) właścicielach lub osobach zarządzających podmiotami, o których mowa
w art. 57 pkt 3.
7. Informację, o której mowa w ust. 6, składa się pisemnie w formie
oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej wynikającej z art. 233 Kodeksu
karnego.

Art. 63a. W przypadku egzaminatora posiadającego uprawnienia instruktora lub
wykładowcy obowiązek, o którym mowa w art. 63 ust. 1 pkt 2, uznaje się za spełniony
także po dostarczeniu marszałkowi województwa, w trybie art. 63 ust. 1 pkt 3, zaświadczenia lub kopii zaświadczenia potwierdzającego uczestnictwo w warsztatach, o których mowa w art. 35 ust. 6.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Egzamin, o którym mowa w art. 58 ust. 1 pkt 7, jest przeprowadzany
przez komisję weryfikacyjną powołaną przez ministra właściwego do spraw
transportu.
2. Do komisji, o której mowa w ust. 1, są powoływani:
1) przewodniczący komisji – przedstawiciel ministra właściwego do spraw
transportu;
2) członkowie komisji – osoby posiadające uprawnienia egzaminatora w zakresie
wszystkich kategorii prawa jazdy do przeprowadzenia egzaminu w zakresie
kategorii A, B, C, D i T prawa jazdy lub uprawnienia egzaminatora w zakresie
pozwolenia na kierowanie tramwajem do przeprowadzenia egzaminu w zakresie
pozwolenia do kierowania tramwajem;
3) sekretarz komisji.
3. Komisja przeprowadza egzamin w składzie:
1) przewodniczący komisji;
2) 4 członków komisji;
3) sekretarz komisji.
4. W przypadku przeprowadzania wyłącznie części teoretycznej egzaminu
weryfikacyjnego skład komisji może zostać ograniczony do przewodniczącego
komisji, 2 członków komisji i sekretarza komisji.
5. Przewodniczący komisji, przed egzaminem, ustala skład komisji.
6. Osoby, o których mowa w ust. 2 pkt 2, muszą posiadać co najmniej 10-letnią
praktykę w przeprowadzaniu egzaminów na prawo jazdy lub 3-letnią praktykę
w przeprowadzaniu egzaminów na pozwolenie na kierowanie tramwajem.
7. Szczegółową organizację oraz tryb działania komisji określa wewnętrzny
regulamin zatwierdzony przez ministra właściwego do spraw transportu.
7a. Na egzaminie, o którym mowa w art. 58 ust. 1 pkt 7, stosuje się pytania
egzaminacyjne pochodzące z katalogu pytań zatwierdzonego przez ministra
właściwego do spraw transportu. Katalog pytań oraz pytania zawarte w teście
egzaminacyjnym nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
7b. Na wniosek osoby, która uzyskała negatywny wynik egzaminu, podmiot
organizujący egzamin udostępnia tej osobie do wglądu pytania egzaminacyjne, na
które osoba ta udzieliła nieprawidłowej odpowiedzi, wraz z informacją o brzmieniu
odpowiedzi prawidłowych.
8. Minister właściwy do spraw transportu zapewnia z części budżetu państwa,
której jest dysponentem, środki na prowadzenie działalności komisji i jej obsługę.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Sprawdzenia niezbędnych umiejętności osoby ubiegającej się o kartę
rowerową dokonuje:
1) nauczyciel posiadający specjalistyczne przeszkolenie z zakresu ruchu
drogowego organizowane nieodpłatnie w wojewódzkim ośrodku ruchu
drogowego;
2) policjant lub policjant w stanie spoczynku, posiadający specjalistyczne
przeszkolenie z zakresu ruchu drogowego;
3) egzaminator;
4) instruktor.
2. Sprawdzenie umiejętności odbywa się w jednostce prowadzącej zajęcia
w obecności nauczyciela, rodzica lub opiekuna.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej określi,
w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w stosunku do jednostek przeprowadzających
egzaminy państwowe dotyczące wyposażenia, warunków lokalowych oraz placu
manewrowego z uwzględnieniem odpowiednio wymagań określonych w art. 28
ust. 2 pkt 1;
2) szczegółowy program kursu kwalifikacyjnego;
3) ramowy program 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla
egzaminatorów;
4) szczegółowe warunki, tryb, zakres i sposób:
a) organizacji i przeprowadzania egzaminu państwowego oraz wzory
stosowanych dokumentów,
b) organizacji i przeprowadzania kursu kwalifikacyjnego oraz wzory
stosowanych dokumentów,
c) organizacji obiegu oraz postępowania z dokumentami dotyczącymi osób
przystępujących do egzaminu państwowego oraz do kursu
kwalifikacyjnego,
d) prowadzenia dokumentacji przez wojewódzki ośrodek ruchu drogowego;
5) szczegółowe warunki i zakres egzaminu, o którym mowa w art. 58 ust. 1 pkt 7;
6) wysokość:
a) opłaty za przeprowadzenie egzaminu państwowego, przy czym wysokość
opłaty za przeprowadzenie części teoretycznej egzaminu w zakresie
uprawnień każdej kategorii prawa jazdy nie może przekroczyć 50 zł, a za
przeprowadzenie części praktycznej:
– 200 zł w zakresie uprawnień prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1,
B, C1, D1 lub T albo uprawnienia do kierowania tramwajem,
– 250 zł w zakresie uprawnień prawa jazdy kategorii B+E, C1+E, C, C+E,
D, D+E lub D1+E,
b) opłaty za egzamin, o którym mowa w art. 58 ust. 1 pkt 7, przy czym jej
wysokość nie może przekroczyć 400 zł za egzamin przeprowadzany
w zakresie uprawnień poszczególnych kategorii prawa jazdy lub
uprawnienia do kierowania tramwajem,
c) opłaty za wpis do ewidencji egzaminatorów, przy czym jej wysokość nie
może przekroczyć 50 zł,
d) stawek wynagrodzenia członków komisji weryfikacyjnej powoływanej
przez ministra właściwego do spraw transportu;
7) wzór i sposób nadawania numeru ewidencyjnego egzaminatora;
8) wzór legitymacji egzaminatora.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej;
2) konieczność zapewnienia właściwych i bezpiecznych warunków
przeprowadzania egzaminu państwowego gwarantujących obiektywne i pełne
sprawdzenie wiedzy i umiejętności osób przystępujących do tego egzaminu;
3) konieczność zapewnienia właściwych kwalifikacji członków komisji
powoływanej przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego
gwarantujących obiektywne i pełne sprawdzenie wiedzy i umiejętności osób
niepełnosprawnych przystępujących do egzaminu państwowego;
4) konieczność zapewnienia wysokich kwalifikacji egzaminatorów oraz członków
komisji weryfikacyjnej powoływanej przez ministra właściwego do spraw
transportu;
5) konieczność zabezpieczenia obiegu dokumentów związanych z egzaminem
przed dostępem i możliwością ingerencji osób nieupoważnionych;
6) koszty rzeczowe i osobowe związane z prowadzeniem ewidencji egzaminatorów
oraz z przeprowadzaniem egzaminów państwowych;
7) nakład pracy członków komisji weryfikacyjnej;
8) potrzebę zapewnienia ujednoliconych procedur nadawania egzaminatorom
numerów ewidencyjnych;
9) potrzebę ujednolicenia dokumentów i ich prawidłowego zabezpieczenia przed
podrobieniem lub przerobieniem.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Marszałek województwa sprawuje nadzór nad przeprowadzaniem
egzaminów państwowych, o których mowa w art. 51, w ramach którego:
1) rozpatruje skargi dotyczące egzaminu;
2) kontroluje działalność wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego w zakresie
przeprowadzania egzaminów;
3) wydaje zalecenia pokontrolne;
4) unieważnia egzamin;
5) zawiesza przeprowadzanie przez wojewódzki ośrodek ruchu drogowego
egzaminów;
6) skreśla egzaminatora z ewidencji egzaminatorów;
7) występuje do zarządu województwa z wnioskiem o odwołanie dyrektora
wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego z zajmowanego stanowiska;
8) prowadzi analizę:
a) kwartalną w zakresie średniej zdawalności osób egzaminowanych w danym
ośrodku,
b) bieżącą w zakresie skarg złożonych na ośrodek;
9) przerywa egzamin prowadzony niezgodnie z przepisami;
10) kieruje na egzamin egzaminatora skreślonego z ewidencji egzaminatorów.
2. Przy sprawowaniu nadzoru z marszałkiem województwa współpracują:
1) Policja – w zakresie kontroli przeprowadzania praktycznej części egzaminu;
2) administrator danych i informacji zgromadzonych w ewidencji – w zakresie
przekazywania informacji o naruszeniach przepisów ruchu drogowego
popełnionych przez kierowców, którzy zdali egzamin w danym wojewódzkim
ośrodku ruchu drogowego.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Skargę dotyczącą egzaminu państwowego wraz z jej uzasadnieniem
składa się w terminie 14 dni od dnia, w którym był przeprowadzany egzamin, do
marszałka województwa, za pośrednictwem dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu
drogowego.
1a. Egzaminator jest stroną postępowania administracyjnego prowadzonego
w sprawie unieważnienia egzaminu państwowego na prawo jazdy.
2. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego przesyła skargę wraz
z wyjaśnieniami i niezbędną dokumentacją, w tym odpowiednio z zapisem przebiegu
praktycznej części egzaminu państwowego, o którym mowa w art. 54 ust. 1 albo
art. 54 ust. 3, lub wraz z pisemną informacją egzaminatora nadzorującego, o którym
mowa w art. 54 ust. 6, w terminie 14 dni od dnia jej złożenia.
3. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego prowadzi rejestr skarg.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Marszałek województwa kontroluje wojewódzki ośrodek ruchu
drogowego:
1) co najmniej raz na pół roku;
2) jeżeli analizy, o których mowa w art. 67 ust. 1 pkt 8, wskazują na nieprawidłowe
działanie ośrodka.
2. Analizę, o której mowa w art. 67 ust. 1 pkt 8 lit. a, sporządza marszałek
województwa na podstawie danych uzyskanych z wojewódzkiego ośrodka ruchu
drogowego.
3. Marszałek województwa w ramach kontroli działalności wojewódzkiego
ośrodka ruchu drogowego w zakresie przeprowadzania egzaminów państwowych
sprawdza w szczególności:
1) spełnianie przez ośrodek wymagań dotyczących wyposażenia, warunków
lokalowych oraz placu manewrowego;
2) zgodność egzaminu z wymaganiami określonymi w ustawie i przepisach
wydanych na podstawie art. 66;
3) kwalifikacje osób przeprowadzających egzamin.
4. Kontrolę przeprowadza upoważniona przez marszałka województwa osoba,
która ma prawo:
1) żądania od egzaminatorów i pracowników wojewódzkiego ośrodka ruchu
drogowego pisemnych lub ustnych wyjaśnień, okazania dokumentów i innych
nośników informacji, w szczególności zapisów, o których mowa w art. 54, oraz
udostępnienia wszelkich danych mających związek z przedmiotem kontroli;
2) wstępu na teren i do pomieszczeń wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego
oraz do pojazdów wykorzystywanych do przeprowadzania egzaminów;
3) wstępu na teren podmiotu wykonującego przewozy tramwajem, o którym mowa
w art. 51 ust. 5;
4) uczestnictwa w przeprowadzanym egzaminie państwowym.
5. Po przeprowadzeniu kontroli osoba ją przeprowadzająca sporządza pisemny
protokół z dokonanych czynności i stwierdzonego w ich wyniku stanu faktycznego.
Protokół podpisuje osoba reprezentująca, odpowiednio do miejsca prowadzenia
kontroli, wojewódzki ośrodek ruchu drogowego lub podmiot wykonujący przewozy
tramwajem, która może wnieść do protokołu ewentualne zastrzeżenia lub odmówić
jego podpisania. W przypadku odmowy podpisania protokołu sporządza się stosowną
adnotację w protokole.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Marszałek województwa zawiesza przeprowadzanie przez
wojewódzki ośrodek ruchu drogowego egzaminów państwowych, jeżeli:
1) ośrodek nie spełnia wymagań dotyczących wyposażenia, warunków lokalowych
oraz placu manewrowego;
2) w wyniku kontroli stwierdzono rażące uchybienia w zakresie, o którym mowa
w art. 69 ust. 3 pkt 2 i 3.
2. Przeprowadzanie przez wojewódzki ośrodek ruchu drogowego egzaminów
państwowych w zakresie uzyskiwania uprawnień określonej kategorii prawa jazdy lub
pozwolenia na kierowanie tramwajem jest zawieszane przez marszałka województwa
do czasu usunięcia uchybień.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Marszałek województwa skreśla egzaminatora z ewidencji
egzaminatorów, w przypadku:
1) śmierci egzaminatora;
2) niespełniania przez niego co najmniej jednego z wymagań, o których mowa
w art. 58 ust. 1 pkt 1–9;
3) nieprzedłożenia do dnia 7 stycznia każdego roku zaświadczenia
potwierdzającego uczestnictwo, w roku ubiegłym, w warsztatach, o których
mowa w art. 62 ust. 3;
4) dopuszczenia się rażącego naruszenia przepisów poprzez:
a) wielokrotne przeprowadzenie egzaminu państwowego w sposób niezgodny
z przepisami ustawy,
b) przeprowadzenie egzaminu w przypadkach określonych w art. 57,
c) potwierdzenie nieprawdy w dokumentach dotyczących egzaminu.
2. Marszałek województwa skreśla egzaminatora z ewidencji:
1) z urzędu;
2) na wniosek dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego;
3) na wniosek egzaminatora.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–4 marszałek województwa
wydaje decyzję administracyjną.
4. W przypadku skreślenia z ewidencji egzaminatora, który dopuścił się rażącego
naruszenia przepisów z zakresu egzaminowania, ponowny wpis do ewidencji nie może
być dokonany wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja
administracyjna o skreśleniu stała się ostateczna.
5. Marszałek województwa kieruje egzaminatora, o którym mowa w ust. 4, na
egzamin, o którym mowa w art. 58 ust. 1 pkt 7, w przypadku jeżeli osoba ta wystąpiła
o ponowny wpis do ewidencji egzaminatorów. Skierowanie można wydać po upływie
co najmniej 2 lat od dnia, w którym decyzja administracyjna o skreśleniu z ewidencji
egzaminatorów stała się ostateczna.
6. W przypadku skreślenia z ewidencji egzaminatora ze względu, o którym
mowa w ust. 1 pkt 3, ponowny wpis do ewidencji może być dokonany po odbyciu
warsztatów doskonalenia zawodowego.

art. 72. więcej Art. 72. 1. Marszałek województwa, w drodze decyzji administracyjnej,
unieważnia egzamin państwowy, jeżeli:
1) egzaminowi została poddana osoba, o której mowa w art. 50 ust. 2;
2) był przeprowadzony w sposób niezgodny z przepisami ustawy, a ujawnione
nieprawidłowości miały wpływ na jego wynik.
2. Marszałek województwa unieważnia egzamin państwowy:
1) z urzędu;
2) na wniosek dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego.
3. Unieważniony egzamin przeprowadza się ponownie na koszt wojewódzkiego
ośrodka ruchu drogowego.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Nadzór nad sprawdzaniem umiejętności osoby ubiegającej się o kartę
rowerową sprawuje właściwy organ nadzoru odpowiednio do miejsca, w którym jest
ono wykonywane.
2. Przedstawiciel organu nadzoru, o którym mowa w ust. 1, w ramach
prowadzonego nadzoru jest obowiązany:
1) rozpatrywać skargi;
2) prowadzić kontrole w zakresie warunków, przebiegu i sposobu sprawdzenia
umiejętności;
3) podejmować działania w celu niezwłocznego wyeliminowania stwierdzonych
nieprawidłowości.

art. 74. więcej Art. 74. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy zakres, warunki i tryb przeprowadzenia kontroli,
o której mowa w art. 69, oraz wzory stosowanych przy tym dokumentów,
uwzględniając potrzebę ujednolicenia w skali kraju zakresu, warunków i trybu
przeprowadzanej kontroli oraz zapewnienia jej efektywności.

Art. 74a. Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb przekazywania marszałkowi województwa przez administratora danych
i informacji zgromadzonych w ewidencji informacji o naruszeniach przepisów ruchu
drogowego przez kierowców, którzy zdali egzamin w danym wojewódzkim ośrodku
ruchu drogowego, uwzględniając potrzebę ujednolicenia w skali kraju systemu
przekazywania informacji.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Badaniu lekarskiemu przeprowadzanemu w celu ustalenia istnienia
lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, zwanemu dalej
„badaniem lekarskim”, podlega, z zastrzeżeniem ust. 4:
1) osoba ubiegająca się o uzyskanie uprawnień do kierowania motorowerem,
pojazdami silnikowymi lub uprawnienia do kierowania tramwajem;
2) osoba przedłużająca ważność prawa jazdy określonej kategorii lub pozwolenia
na kierowanie tramwajem;
3) osoba ubiegająca się o przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem
cofniętego ze względu na stan zdrowia;
4) kierujący motorowerem, pojazdem silnikowym lub tramwajem, jeżeli kierował
pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka
działającego podobnie do alkoholu;
5) osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem, jeżeli
istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do stanu jej zdrowia;
6) osoba występująca o zezwolenie na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym lub
przewożącym wartości pieniężne albo o przedłużenie ważności tego dokumentu;
7) kandydat do szkoły ponadpodstawowej lub uczeń szkoły ponadpodstawowej,
prowadzącej kształcenie w zawodzie, dla którego podstawa programowa
kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo
oświatowe, przewiduje przygotowanie do uzyskania umiejętności kierowania
pojazdem silnikowym lub do uzyskania kwalifikacji do wykonywania pracy na
stanowisku kierowcy i umiejętności kierowania pojazdem silnikowym lub
realizującej przygotowanie do uzyskania umiejętności kierowania pojazdem
silnikowym w ramach dodatkowych umiejętności zawodowych w zakresie
wybranych zawodów, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie
art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe;
8) kandydat na kwalifikacyjny kurs zawodowy lub słuchacz kwalifikacyjnego kursu
zawodowego, w zakresie kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie, dla której
podstawa programowa kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, przewiduje przygotowanie do uzyskania
umiejętności kierowania pojazdem silnikowym lub do uzyskania kwalifikacji do
wykonywania pracy na stanowisku kierowcy i umiejętności kierowania
pojazdem silnikowym.
2. Badanie lekarskie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się:
1) na wniosek osoby w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, 6 i 8;
2) na podstawie skierowania w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, 5 i 7.
2a. Badanie lekarskie przeprowadzane dla kandydatów, uczniów i słuchaczy,
o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, wykonuje się w ramach realizacji zadania służby
medycyny pracy, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 czerwca
1997 r. o służbie medycyny pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1175), z tym, że badanie to
przeprowadzają lekarze, o których mowa w art. 9 ust. 1 i 2 tej ustawy, posiadający
dodatkowo uprawnienia do przeprowadzania badań lekarskich kandydatów na
kierowców i kierowców określonych w odrębnych przepisach.
3. Wymóg, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się za spełniony – w zakresie
odpowiednich kategorii prawa jazdy – w przypadku osoby, która posiada ważne
orzeczenie lekarskie, wydane na podstawie art. 34 ust. 1 lub art. 60 lub na podstawie
art. 39j ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
4. Osoba posiadająca pozwolenie na kierowanie tramwajem podlega okresowym
badaniom lekarskim w terminach określonych w art. 34 ust. 5.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Badanie lekarskie jest wykonywane w zakresie:
1) uprawnień prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E i T;
2) uprawnień prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E;
3) uprawnienia do kierowania tramwajem;
4) zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym lub przewożącym
wartości pieniężne, określonym w prawie jazdy kategorii:
a) A1, A2 i A,
b) B1, B i B+E,
c) C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E.
2. Badanie lekarskie jest przeprowadzane na koszt osoby badanej, z wyjątkiem
badań, o których mowa w art. 229 Kodeksu pracy, oraz badania lekarskiego
przeprowadzanego dla kandydatów i uczniów, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 7, oraz dla niepełnoletnich słuchaczy i kandydatów, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 8.
3. Badanie lekarskie osoby ubiegającej się o uzyskanie uprawnienia do
kierowania odpowiednim pojazdem silnikowym lub zespołem pojazdów Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby ubiegającej się o wydanie zezwolenia
na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
jest finansowane z części budżetu państwa, której dysponentem jest Minister Obrony
Narodowej.
4. Badanie lekarskie osoby ubiegającej się o wydanie zezwolenia na kierowanie
pojazdem uprzywilejowanym jednostki organizacyjnej służb podległych lub
nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych jest finansowane
z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych.
5. Badanie lekarskie osoby ubiegającej się o wydanie zezwolenia na kierowanie
pojazdem uprzywilejowanym ochotniczej straży pożarnej jest finansowane z budżetu
gminy.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Lekarzem uprawnionym do przeprowadzania badań lekarskich,
zwanym dalej „uprawnionym lekarzem”, jest osoba łącznie spełniająca następujące
wymagania:
1) posiadająca prawo wykonywania zawodu lekarza;
2) posiadająca co najmniej 5-letni staż w zawodzie lekarza;
3) posiadająca:
a) specjalizację w zakresie medycyny transportu lub medycyny pracy albo
b) inną specjalizację i dodatkowe szkolenie określone w przepisach wydanych
na podstawie art. 81 ust. 1;
4) która nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo
popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowych lub przestępstwo
przeciwko wiarygodności dokumentów;
5) wpisana do ewidencji uprawnionych lekarzy.
2. Ewidencję uprawnionych lekarzy prowadzi marszałek województwa, który:
1) wpisuje do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, za opłatą oraz po
uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, osobę spełniającą warunki określone
w ust. 1 pkt 1–4;
2) wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji;
3) nadaje numer ewidencyjny uprawnionemu lekarzowi;
4) odmawia wpisu do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku
gdy osoba:
a) nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4,
b) została skreślona z ewidencji w związku ze stwierdzeniem rażących
nieprawidłowości w wykonywaniu lub dokumentowaniu badań lekarskich
– w okresie, o którym mowa w art. 80 ust. 6.
3. W ewidencji uprawnionych lekarzy umieszcza się następujące dane lekarza:
1) numer ewidencyjny;
2) imię i nazwisko;
2a) datę i miejsce urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię,
numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa,
które wydało ten dokument;
4) adres zamieszkania;
5) numer prawa wykonywania zawodu;
6) adres jednostki organizacyjnej, w której przeprowadza badania.
4. Opłata, o której mowa w ust. 2 pkt 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej,
stanowi dochód samorządu województwa.

art. 78. więcej Art. 78. Osoba podlegająca badaniu lekarskiemu, a w przypadku
niepełnoletniego kandydata, ucznia i słuchacza, o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 7
i 8 – rodzic w rozumieniu art. 4 pkt 19 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo
oświatowe, jest obowiązana wypełnić oświadczenie, w formie ankiety, dotyczące
stanu zdrowia, pod rygorem odpowiedzialności karnej wynikającej z art. 233 Kodeksu
karnego. Ankietę składa się uprawnionemu lekarzowi.

art. 79. więcej Art. 79. 1. W ramach badania lekarskiego uprawniony lekarz może skierować
osobę badaną na konsultację do lekarza specjalisty lub psychologa albo zlecić
przeprowadzenie pomocniczych badań diagnostycznych.
2. Uprawniony lekarz, po przeprowadzeniu badania lekarskiego, wydaje osobie
badanej orzeczenie lekarskie.
3. Orzeczenie lekarskie może zawierać wynikające ze stanu zdrowia
ograniczenia w zakresie:
1) terminu ważności uprawnienia do kierowania pojazdami;
2) pojazdów, którymi może kierować osoba badana, ich wyposażenia, oznakowania
lub przystosowania;
3) specjalnych wymagań wobec osoby kierującej pojazdem.
4. Osoba badana lub podmiot kierujący na badania, niezgadzający się z treścią
orzeczenia lekarskiego, może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego
badania lekarskiego w jednostce określonej w przepisach wydanych na podstawie
art. 81. Ponowne badanie lekarskie jest przeprowadzane na koszt osoby badanej,
z wyjątkiem badań, o których mowa w art. 229 Kodeksu pracy, oraz badania
lekarskiego przeprowadzanego dla kandydatów i uczniów, o których mowa
w art. 75 ust. 1 pkt 7.
5. Jednostka, o której mowa w ust. 4, mająca przeprowadzać badania w trybie
odwoławczym powinna być jednostką o wyższym poziomie referencyjnym
w stosunku do jednostki, która przeprowadziła badanie pierwotne.
6. Wniosek o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego składa się
pisemnie, w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia lekarskiego, za
pośrednictwem lekarza, który je wydał.
7. Orzeczenie lekarskie wydane po przeprowadzeniu ponownego badania
lekarskiego jest ostateczne.
8. W przypadku gdy w orzeczeniu lekarskim zostały stwierdzone
przeciwwskazania zdrowotne do kierowania pojazdem albo wynikające ze stanu
zdrowia ograniczenia, o których mowa w ust. 3, uprawniony lekarz przesyła jego
kopię:
1) jednostce wykonującej ponowne badanie, jeżeli osoba złożyła wniosek
o przeprowadzenie ponownego badania lekarskiego;
2) staroście właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej, po
upływie 14 dni od dnia badania, jeżeli osoba badana lub podmiot kierujący na
badania nie złożyła wniosku o przeprowadzenie ponownego badania albo
orzeczenie lekarskie zostało wydane po przeprowadzeniu ponownego badania.
9. W przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, do kopii orzeczenia lekarskiego
uprawniony lekarz załącza kopię dokumentacji związanej z przeprowadzonym
badaniem.
10. W stosunku do osób, o których mowa w art. 10 ust. 3, w przypadku
określonym w ust. 8 pkt 2, kopię orzeczenia lekarskiego uprawniony lekarz przesyła
marszałkowi województwa mazowieckiego.

Art. 79a. Za badanie lekarskie przeprowadzone przez uprawnionego lekarza,
o którym mowa w art. 79 ust. 1, oraz za przeprowadzenie ponownego badania
lekarskiego, o którym mowa w art. 79 ust. 4, pobiera się opłatę, której wysokość nie
może przekroczyć 200 zł za każde z tych badań.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Marszałek województwa sprawuje nadzór nad wykonywaniem badań
lekarskich i wydawaniem orzeczeń lekarskich do kierowania pojazdem.
2. Marszałek województwa w ramach nadzoru:
1) prowadzi kontrolę:
a) wykonywania badań lekarskich,
b) dokumentacji prowadzonej w związku z tymi badaniami,
c) wydawanych orzeczeń;
2) skreśla uprawnionego lekarza z ewidencji uprawnionych lekarzy.
3. Kontrolę, o której mowa w ust. 2 pkt 1, przeprowadza upoważniony przez
marszałka województwa uprawniony lekarz.
4. Marszałek województwa skreśla uprawnionego lekarza z ewidencji
uprawnionych lekarzy, w przypadku:
1) śmierci lekarza;
2) gdy lekarz przestał spełniać co najmniej jedno z wymagań określonych
w art. 77 ust. 1 pkt 1–4;
3) stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu lub dokumentowaniu
badań lekarskich.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 2 i 3, marszałek województwa
wydaje decyzję administracyjną.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 3, ponowne nabycie uprawnień,
o których mowa w art. 77, może nastąpić po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja
o skreśleniu z ewidencji uprawnionych lekarzy stała się ostateczna.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania badania lekarskiego;
2) zakres:
a) badań lekarskich,
b) konsultacji u lekarzy specjalistów,
c) pomocniczych badań diagnostycznych;
3) jednostki uprawnione do przeprowadzania badań, o których mowa
w art. 75 ust. 1 pkt 3–5, 7 i 8 oraz w art. 79 ust. 4 i 5;
4) wzory stosowanych dokumentów oraz wzór pieczątki uprawnionego lekarza;
5) dodatkowe kwalifikacje, o których mowa w art. 77 ust. 1 pkt 3 lit. b;
6) podmioty uprawnione do przeprowadzania szkoleń lekarzy w zakresie badań
kierowców oraz ramowy program ich szkolenia;
7) wysokość opłaty:
a) (uchylona)
b) za wpis do ewidencji, o którym mowa w art. 77 ust. 2 pkt 1, przy czym nie
może ona przekroczyć 50 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) zróżnicowane wymagania zdrowotne, kryteria oceny stanu zdrowia osoby
poddanej badaniu oraz przyczyny przeprowadzania badania lekarskiego;
2) przepisy Unii Europejskiej odnoszące się do badań, o których mowa
w ust. 1 pkt 2;
3) konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu merytorycznego jednostek
uprawnionych do przeprowadzania ponownego badania lekarskiego
i podmiotów uprawnionych do przeprowadzania szkolenia lekarzy;
4) potrzebę ujednolicenia dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 4;
5) konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu kwalifikacji uprawnionego
lekarza i posiadania przez niego dodatkowej wiedzy.
6) (uchylony)

art. 82. więcej Art. 82. 1. Badaniu psychologicznemu przeprowadzanemu w celu ustalenia
istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem,
zwanym dalej „badaniem psychologicznym w zakresie psychologii transportu”,
podlega:
1) osoba ubiegająca się o:
a) uzyskanie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E,
D1, D1+E, D i D+E lub uprawnienia do kierowania tramwajem,
b) przywrócenie uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii AM, A1, A2,
A, B1, B, B+E i T, wobec której wydana została decyzja o cofnięciu
uprawnienia w trybie art. 103 ust. 1 pkt 2 lub 3,
c) przywrócenie uprawnienia do kierowania pojazdem, cofniętego ze względu
na istnienie przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdami;
2) osoba przedłużająca ważność uprawnienia w zakresie prawa jazdy kategorii C1,
C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E lub pozwolenia na kierowanie tramwajem;
3) kierujący motorowerem, pojazdem silnikowym lub tramwajem, jeżeli był
sprawcą wypadku drogowego, w następstwie którego inna osoba poniosła śmierć
lub doznała obrażeń, o których mowa w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 Kodeksu
karnego;
4) kierujący motorowerem, pojazdem silnikowym lub tramwajem, jeżeli:
a) kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub
środka działającego podobnie do alkoholu,
b) przekroczył liczbę 24 punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu
drogowego,
c) w okresie próbnym popełnił co najmniej dwa wykroczenia w ruchu
drogowym przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji;
5) osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem, jeżeli
w wyniku badania lekarskiego tej osoby została stwierdzona możliwość istnienia
poważnych przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem;
6) osoba ubiegająca się o wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem
uprzywilejowanym lub przewożącym wartości pieniężne albo o przedłużenie
terminu ważności tego dokumentu.
7) (uchylony)
2. Badaniu psychologicznemu w zakresie psychologii transportu podlegają
również:
1) kandydat na instruktora i instruktor – w celu ustalenia istnienia lub braku
przeciwwskazań do wykonywania czynności instruktora;
2) kandydat na egzaminatora i egzaminator – w celu ustalenia istnienia lub braku
przeciwwskazań do wykonywania czynności egzaminatora;
3) kandydat do szkoły ponadpodstawowej lub uczeń szkoły ponadpodstawowej,
prowadzącej kształcenie w zawodzie, dla którego podstawa programowa
kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego, o której mowa w przepisach
wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo
oświatowe, przewiduje przygotowanie do uzyskania umiejętności kierowania
pojazdem silnikowym w zakresie prawa jazdy kategorii C lub C+E;
4) kandydat na kwalifikacyjny kurs zawodowy lub słuchacz kwalifikacyjnego kursu
zawodowego, w zakresie kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie, dla której
podstawa programowa kształcenia w zawodzie szkolnictwa branżowego,
o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 46 ust. 1 ustawy z dnia
14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe przewiduje przygotowanie do uzyskania
umiejętności kierowania pojazdem silnikowym w zakresie prawa jazdy kategorii
C lub C+E.
3. Badanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i pkt 2, przeprowadza się
w zakresie:
1) uprawnień prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E;
2) uprawnienia do kierowania tramwajem.
4. Badanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i c oraz pkt 3–5, przeprowadza
się w zakresie:
1) uprawnień prawa jazdy kategorii AM, A1, A2, A, B1, B, B+E i T;
2) uprawnień prawa jazdy kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E;
3) uprawnienia do kierowania tramwajem.
5. Badanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, przeprowadza się w zakresie
zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym lub przewożącym wartości
pieniężne, określonym w prawie jazdy kategorii:
1) A1, A2 i A;
2) B1, B i B+E;
3) C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D i D+E.
6. Wymaganie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się za spełnione –
w zakresie odpowiednich kategorii prawa jazdy – w przypadku osoby, która posiada
ważne orzeczenie psychologiczne, wydane na podstawie art. 34 ust. 4 lub art. 60 lub
na podstawie art. 39k ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu jest
przeprowadzane przez uprawnionego do wykonywania tych badań psychologa,
zwanego dalej „uprawnionym psychologiem”, w pracowni psychologicznej
prowadzonej przez:
1) przedsiębiorcę wpisanego do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię
psychologiczną;
2) jednostkę organizacyjną podległą Ministrowi Obrony Narodowej – w zakresie
badań osób na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
3) jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych lub zakład opieki zdrowotnej nadzorowany
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;
4) jednostkę sektora finansów publicznych.
2. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu jest
przeprowadzane na koszt osoby badanej, z wyjątkiem badań, o których mowa
w art. 229 Kodeksu pracy, oraz badań dla kandydatów i uczniów, o których mowa
w art. 82 ust. 2 pkt 3.
3. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu osoby ubiegającej
się o uzyskanie uprawnienia do kierowania odpowiednim pojazdem silnikowym lub
zespołem pojazdów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz osoby ubiegającej
się o wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej jest finansowane z części budżetu państwa, której
dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
4. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu osoby ubiegającej
się o wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym
przeprowadzone przez jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub zakład opieki zdrowotnej
nadzorowany przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych jest finansowane
z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw
wewnętrznych.
5. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu osoby ubiegającej
się o wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym ochotniczej
straży pożarnej jest finansowane z budżetu gminy.
6. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu kandydatów
i uczniów, o których mowa w art. 82 ust. 2 pkt 3, jest finansowane przez organ
prowadzący szkołę w rozumieniu art. 4 pkt 16 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. –
Prawo oświatowe.
7. Badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu przeprowadzane
dla kandydatów i uczniów, o których mowa w art. 82 ust. 2 pkt 3, nie może być
podstawą do wydania prawa jazdy.

Art. 83a. Skierowanie na badanie psychologiczne w zakresie psychologii
transportu dla kandydatów i uczniów, o których mowa art. 82 ust. 2 pkt 3, wydaje
dyrektor szkoły.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Uprawniony psycholog, po przeprowadzeniu badania
psychologicznego w zakresie psychologii transportu, wydaje osobie badanej
orzeczenie psychologiczne o istnieniu lub braku przeciwwskazań psychologicznych
do kierowania pojazdem lub wykonywania odpowiednich czynności, o których mowa
w art. 82 ust. 2, zwane dalej „orzeczeniem psychologicznym”.
1a. Orzeczenie psychologiczne dla kandydatów i uczniów, o których mowa
w art. 82 ust. 2 pkt 3, wydaje uprawniony psycholog.
2. Osoba badana lub podmiot kierujący na badania, którzy nie zgadzają się
z treścią orzeczenia psychologicznego, mogą wystąpić z wnioskiem
o przeprowadzenie ponownego badania psychologicznego do wojewódzkiego ośrodka
medycyny pracy, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej.
Ponowne badanie przeprowadza się na koszt osoby badanej, z wyjątkiem badań,
o których mowa w art. 229 Kodeksu pracy.
3. Wniosek o przeprowadzenie ponownego badania psychologicznego
w zakresie psychologii transportu składa się pisemnie, w terminie 14 dni od dnia
otrzymania orzeczenia psychologicznego, za pośrednictwem uprawnionego
psychologa, który je wydał.
4. Orzeczenie psychologiczne wydane po przeprowadzeniu ponownego badania
psychologicznego jest ostateczne.
5. W przypadku gdy orzeczenie psychologiczne zawiera przeciwwskazania,
o których mowa w ust. 1, kopię orzeczenia uprawniony psycholog przesyła:
1) jednostce wykonującej ponowne badanie, jeżeli osoba złożyła lub podmiot złożył
wniosek o przeprowadzenie ponownego badania psychologicznego;
2) staroście właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania osoby badanej, po
upływie 14 dni od daty badania, jeżeli osoba badana nie złożyła wniosku
o przeprowadzenie ponownego badania albo orzeczenie psychologiczne zostało
wydane w wyniku ponownego badania.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, do kopii orzeczenia psychologicznego
uprawniony psycholog załącza kopię dokumentacji związanej z przeprowadzonym
badaniem.
7. W stosunku do osób, o których mowa w art. 10 ust. 3, w przypadku
określonym w ust. 5 pkt 2, kopię orzeczenia psychologicznego przesyła się
marszałkowi województwa mazowieckiego.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia pracowni
psychologicznej wykonującej badania psychologiczne w zakresie psychologii
transportu jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga uzyskania wpisu do rejestru
przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną.
2. Pracownię psychologiczną może prowadzić przedsiębiorca, który:
1) posiada zestaw metod badawczych i urządzeń, określonych metodyką, oraz
warunki lokalowe, gwarantujące wykonywanie badań psychologicznych,
zgodnie ze standardami określonymi w metodyce;
2) zatrudnia co najmniej jednego uprawnionego psychologa lub sam jest takim
psychologiem;
3) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów –
dotyczy osoby fizycznej lub członków organów osoby prawnej.
3. Organem właściwym do prowadzenia rejestru przedsiębiorców prowadzących
pracownię psychologiczną jest marszałek województwa właściwy ze względu na
miejsce prowadzenia działalności.
4. Wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną
jest dokonywany na wniosek przedsiębiorcy zawierający następujące dane:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca
zamieszkania;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym – o ile taki
numer jest wymagany;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy – o ile taki posiada;
4) numer identyfikacji statystycznej (REGON) – o ile taki numer przedsiębiorca
posiada;
5) oznaczenie i adres pracowni psychologicznej;
6) imię i nazwisko uprawnionego psychologa prowadzącego w pracowni
psychologicznej badania psychologiczne wraz z jego numerem ewidencyjnym.
5. Do wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię
psychologiczną przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć oświadczenie następującej
treści:
„Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców
prowadzących pracownię psychologiczną są kompletne i zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności
gospodarczej w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznych,
określone w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.”.
6. Oświadczenie powinno również zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca
zamieszkania;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, z podaniem
imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
7. W rejestrze przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną
umieszcza się dane, o których mowa w ust. 4, z wyjątkiem adresu zamieszkania, jeżeli
jest on inny niż adres siedziby, oraz jego numer w tym rejestrze i numer ewidencyjny
pracowni psychologicznej.
8. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru przedsiębiorców
prowadzących pracownię psychologiczną, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty
ewidencyjnej, i wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu.
9. Przedsiębiorca jest obowiązany złożyć marszałkowi województwa, który
wpisał go do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną,
pisemną informację o wszelkich zmianach danych w zakresie, o którym mowa
w ust. 4, w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia.
10. Opłata, o której mowa w ust. 8, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi
dochód samorządu województwa.

Art. 85a. Marszałek województwa prostuje z urzędu wpis do rejestru
zawierający oczywiste błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.

Art. 85b. 1. Marszałek województwa jest obowiązany dokonać wpisu
przedsiębiorcy do rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną
w terminie 7 dni od dnia wpływu do niego wniosku o wpis wraz z oświadczeniem, o
którym mowa w art. 85 ust. 5.
2. Jeżeli marszałek województwa nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa
w ust. 1, a od dnia wpływu do niego wniosku upłynęło 14 dni, przedsiębiorca może
rozpocząć działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy marszałek województwa
wezwał przedsiębiorcę do uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem
7 dni od dnia jego otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu
pierwszym, biegnie odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Jednostka organizacyjna podległa Ministrowi Obrony Narodowej,
jednostka organizacyjna służb podległych lub nadzorowanych przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych lub zakład opieki zdrowotnej nadzorowany przez
ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz jednostka sektora finansów
publicznych mogą prowadzić pracownię psychologiczną w zakresie określonym
odpowiednio w art. 83 ust. 1 po spełnieniu wymagań, o których mowa
w art. 85 ust. 2 pkt 1 i 2.
2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, zawiadamiają marszałka województwa
o rozpoczęciu działalności pracowni psychologicznych najpóźniej na 14 dni przed
dniem jej rozpoczęcia.
3. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, określa się:
1) nazwę jednostki oraz oznaczenie jej adresu i siedziby;
2) oznaczenie i adres pracowni psychologicznej;
3) imiona i nazwiska uprawnionych psychologów wykonujących badania
psychologiczne wraz z ich numerami ewidencyjnymi;
4) numer identyfikacji statystycznej REGON.
4. Marszałek województwa prowadzi ewidencję jednostek, o których mowa
w ust. 1. W ewidencji umieszcza się dane, o których mowa w ust. 3, numer jednostki
w tej ewidencji oraz numer ewidencyjny pracowni psychologicznej.
5. Marszałek województwa wpisuje do ewidencji jednostki, o których mowa
w ust. 1, po otrzymaniu zawiadomienia.
6. Jednostki, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przekazywać marszałkowi
województwa informacje w formie pisemnej:
1) o zmianie danych, o których mowa w ust. 3 – w terminie 14 dni od dnia ich
zmiany;
2) o zakończeniu działalności w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej –
w terminie 14 dni od dnia jej zakończenia.
7. Marszałek województwa, w drodze decyzji administracyjnej, skreśla
jednostki, o których mowa w ust. 1, z ewidencji, o której mowa w ust. 4:
1) z urzędu;
2) na wniosek Ministra Obrony Narodowej.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu są
wykonywane przez uprawnionego psychologa.
2. Uprawnionym psychologiem jest osoba, która:
1) posiada tytuł zawodowy magistra uzyskany na kierunku psychologia;
2) ukończyła z wynikiem pozytywnym podyplomowe studia w zakresie
psychologii transportu prowadzone przez uczelnię prowadzącą studia wyższe na
kierunku psychologia;
3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione
w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko
wiarygodności dokumentów;
4) została wpisana do ewidencji uprawnionych psychologów.
3. Ewidencję uprawnionych psychologów prowadzi marszałek województwa
właściwy ze względu na miejsce zamieszkania, który:
1) wpisuje, w drodze decyzji administracyjnej, do ewidencji, za opłatą oraz po
uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, osobę spełniającą warunki, o których mowa
w ust. 2 pkt 1–3;
2) wydaje z urzędu zaświadczenie o wpisie do ewidencji;
3) nadaje numer ewidencyjny uprawnionemu psychologowi;
4) odmawia wpisu do ewidencji, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku
osoby:
a) niespełniającej wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3,
b) skreślonej z ewidencji w związku ze stwierdzeniem rażących
nieprawidłowości w wykonywaniu lub dokumentowaniu badań
psychologicznych – w okresie, o którym mowa w art. 88 ust. 8,
c) wobec której orzeczono, prawomocnym wyrokiem sądu środek karny
w postaci zakazu wykonywania zawodu psychologa – w okresie
obowiązywania tego zakazu,
d) którą pozbawiono prawa wykonywania zawodu psychologa prawomocnym
orzeczeniem komisji dyscyplinarnej, o której mowa w ustawie z dnia
8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym
psychologów (Dz. U. z 2019 r. poz. 1026).
4. W ewidencji umieszcza się następujące dane uprawnionego psychologa:
1) numer ewidencyjny;
2) imię i nazwisko;
2a) datę i miejsce urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię,
numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa,
które wydało ten dokument;
4) adres zamieszkania;
5) oznaczenie pracowni psychologicznej, w której wykonuje on badania;
6) datę wydania zaświadczenia o wpisie do ewidencji.
5. Opłata, o której mowa w ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej,
stanowi dochód samorządu województwa.
6. Uprawniony psycholog jest obowiązany:
1) przekazać marszałkowi województwa:
a) oznaczenie pracowni psychologicznej, w której wykonuje badania –
najpóźniej do dnia rozpoczęcia badań,
b) informację o zmianie danych, o których mowa w ust. 4 pkt 2–5 –
w terminie 14 dni od dnia ich zmiany;
2) poszerzać wiedzę zawodową i podnosić kwalifikacje;
3) posiadać podczas wykonywania badań zaświadczenie o wpisie do ewidencji oraz
okazywać je na żądanie uprawnionego podmiotu.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Marszałek województwa sprawuje nadzór nad przeprowadzaniem
badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu, z zastrzeżeniem
art. 89 ust. 1.
2. W ramach sprawowanego nadzoru marszałek województwa:
1) rozpatruje skargi;
2) przeprowadza kontrolę w zakresie:
a) trybu, zakresu i sposobu przeprowadzania badań psychologicznych
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 1 pkt 1,
b) prowadzonej dokumentacji,
c) wydawanych orzeczeń,
d) warunków lokalowych,
e) spełniania przez uprawnionego psychologa warunków, o których mowa
w art. 87 ust. 2 i ust. 3 pkt 4 lit. c i d;
3) w przypadku stwierdzenia naruszeń warunków wykonywania działalności
wyznacza termin ich usunięcia;
4) wydaje decyzję administracyjną o zakazie prowadzenia pracowni
psychologicznej w zakresie psychologii transportu;
5) wydaje decyzję administracyjną o skreśleniu psychologa z ewidencji
uprawnionych psychologów.
3. Kontrolę, o której mowa w ust. 2 pkt 2, przeprowadza z upoważnienia
marszałka województwa uprawniony psycholog.
4. Marszałek województwa wydaje decyzję administracyjną o zakazie
prowadzenia przez przedsiębiorcę pracowni psychologicznej w zakresie psychologii
transportu, skreślając przedsiębiorcę z rejestru przedsiębiorców prowadzących
pracownię psychologiczną, jeżeli przedsiębiorca:
1) złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 85 ust. 5, niezgodne ze stanem
faktycznym;
2) nie usunął naruszeń warunków wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej w wyznaczonym przez
marszałka województwa terminie;
3) rażąco naruszył warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie
prowadzenia pracowni psychologicznej.
5. Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej jest:
1) przeprowadzanie badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu
niezgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 90;
2) wydawanie orzeczeń psychologicznych niezgodnych ze stanem faktycznym;
3) odmowa poddania się kontroli, o której mowa w ust. 2 pkt 2.
5a. Decyzja, o której mowa w ust. 4, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
5b. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 4, w przypadku gdy
przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie
wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie
działalności gospodarczej, z urzędu wykreśla się przedsiębiorcę także z tych rejestrów
działalności regulowanej.
6. Marszałek województwa wydaje decyzję administracyjną o skreśleniu
psychologa z ewidencji, w przypadku:
1) śmierci psychologa;
2) niespełnienia przez niego co najmniej jednego z wymagań określonych
w art. 87 ust. 2 pkt 1–3;
3) stwierdzenia:
a) wielokrotnego przeprowadzenia badań psychologicznych niezgodnie
z obowiązującymi przepisami,
b) potwierdzenia nieprawdy w dokumentacji dotyczącej badań
psychologicznych;
4) orzeczenia wobec niego prawomocnym wyrokiem sądu środka karnego
w postaci zakazu wykonywania zawodu psychologa – w okresie obowiązywania
tego zakazu;
5) pozbawienia go prawa wykonywania zawodu psychologa prawomocnym
orzeczeniem komisji dyscyplinarnej, o której mowa w ustawie z dnia 8 czerwca
2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów.
7. Marszałek województwa skreśla psychologa z ewidencji:
1) z urzędu;
2) na uzasadniony wniosek Ministra Obrony Narodowej.
8. W przypadku skreślenia psychologa z ewidencji, z przyczyn określonych
w ust. 6 pkt 3, ponowny wpis do ewidencji nie może być dokonany wcześniej niż po
upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja administracyjna o skreśleniu stała się
ostateczna.
9. Nadzór nad jednostkami, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 3 i 4, sprawuje
marszałek województwa.

Art. 88a. 1. Przedsiębiorca, którego wykreślono z rejestru przedsiębiorców
prowadzących pracownię psychologiczną, może uzyskać ponowny wpis do rejestru w
tym samym zakresie działalności gospodarczej nie wcześniej niż po upływie 3 lat od
dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 88 ust. 4.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy, który wykonywał
działalność gospodarczą bez wpisu do rejestru. Nie dotyczy to sytuacji określonej w
art. 85b ust. 2.

Art. 88b. Marszałek województwa wykreśla przedsiębiorcę z rejestru
przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną na jego wniosek, a także
po uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności
Gospodarczej albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Nadzór nad jednostką, o której mowa w art. 83 ust. 1 pkt 2, sprawuje
Minister Obrony Narodowej.
2. Minister Obrony Narodowej w ramach nadzoru:
1) rozpatruje skargi dotyczące pracowni psychologicznych;
2) przeprowadza kontrolę pracowni psychologicznych;
3) występuje do marszałka województwa z wnioskiem o:
a) skreślenie jednostki z ewidencji jednostek prowadzących pracownię
psychologiczną,
b) wydanie decyzji o skreśleniu psychologa, z przyczyn określonych
w art. 88 ust. 6 pkt 3, z ewidencji uprawnionych psychologów.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki, tryb, zakres i sposób przeprowadzania badań
psychologicznych w zakresie psychologii transportu i wydawania orzeczeń
psychologicznych;
2) metodykę przeprowadzania badań psychologicznych, o której mowa
w art. 85 ust. 2 pkt 1;
3) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami psychologicznymi
w zakresie psychologii transportu oraz wzory stosowanych dokumentów;
4) wzór zaświadczenia o wpisie do ewidencji uprawnionych psychologów;
5) wzór zaświadczenia o wpisie do rejestru przedsiębiorców prowadzących
pracownię psychologiczną;
6) szczegółowe warunki, jakie musi spełniać pracownia psychologiczna;
7) wysokości opłat:
a) za badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu, przy czym
wysokość opłaty nie może przekroczyć 200 zł,
b) za wpis do rejestru przedsiębiorców, przy czym wysokość opłaty nie może
przekroczyć 600 zł,
c) za wpis do ewidencji uprawnionych psychologów, przy czym wysokość
opłaty nie może przekroczyć 50 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności:
1) konieczność zapewnienia odpowiednich warunków do wykonywania
niezbędnego zakresu badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu;
2) konieczność zapewnienia wysokiego standardu badań;
3) konieczność zapewnienia prawidłowego obiegu dokumentów;
4) wysokość rzeczywistych kosztów związanych z przeprowadzaniem badań
psychologicznych w zakresie psychologii transportu oraz prowadzeniem rejestru
i ewidencji.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Okres próbny dla osoby, która po raz pierwszy uzyskała prawo jazdy
kategorii B, trwa 2 lata, począwszy od dnia, w którym został jej wydany ten dokument.
2. W okresie próbnym kierowca jest obowiązany:
1) odbyć między 4 a 8 miesiącem, licząc od dnia otrzymania prawa jazdy:
a) kurs dokształcający w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
b) praktyczne szkolenie w zakresie zagrożeń w ruchu drogowym;
2) przedstawić staroście zaświadczenia o ukończeniu szkolenia i kursu, o których
mowa w pkt 1, przed upływem 8 miesiąca, licząc od dnia otrzymania prawa
jazdy;
3) kierować wyłącznie pojazdem samochodowym oznakowanym z tyłu i z przodu
okrągłą nalepką barwy białej z zielonym symbolem liścia klonowego – przez
pierwsze 8 miesięcy tego okresu.
3. W okresie próbnym, przed upływem 8 miesiąca, licząc od dnia otrzymania
prawa jazdy, kierującemu pojazdem zabrania się:
1) przekraczania prędkości 50 km/h na obszarze zabudowanym, 80 km/h poza
obszarem zabudowanym oraz 100 km/h na autostradzie i drodze ekspresowej
dwujezdniowej;
2) kierowania pojazdem nieoznakowanym w sposób, o którym mowa
w ust. 2 pkt 3;
3) podejmowania pracy zarobkowej w charakterze kierowcy pojazdu określonego
w prawie jazdy kategorii B;
4) osobistego wykonywania działalności gospodarczej polegającej na kierowaniu
pojazdem określonym dla prawa jazdy kategorii B.
4. Przepis ust. 3 pkt 3 i 4 nie dotyczy osób, które uzyskały kwalifikację wstępną
lub kwalifikację wstępną przyśpieszoną, określonych w przepisach rozdziału 7a
ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
5. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób, które uzyskały prawo jazdy
kategorii B:
1) po uprzednim cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w trybie art.
103 ust. 1 pkt 2 lub 3;
2) w trybie określonym w art. 14, w przypadku gdy:
a) wydanie polskiego prawa jazdy nastąpiło w okresie krótszym niż 2 lata od
dnia wydania zagranicznego prawa jazdy, począwszy od tego dnia,
b) ustalenie dnia wydania zagranicznego prawa jazdy nie jest możliwe,
począwszy od dnia wydania polskiego prawa jazdy.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Starosta wydaje decyzję administracyjną o przedłużeniu okresu
próbnego:
1) o kolejne 2 lata, jeżeli w trakcie jego trwania kierowca popełnił dwa wykroczenia
przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji stwierdzone w tym okresie mandatem
karnym, prawomocnym wyrokiem sądu lub orzeczeniem organu orzekającego
w sprawie o naruszenie w postępowaniu dyscyplinarnym;
2) o czas zatrzymania prawa jazdy w przypadku, o którym mowa
w art. 102 ust. 1 pkt 3.
2. Administrator danych i informacji zgromadzonych w ewidencji przekazuje
niezwłocznie staroście informację o popełnieniu przez kierowcę dwóch wykroczeń
przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji stwierdzonych w tym okresie mandatami
karnymi lub prawomocnymi wyrokami sądów, będących podstawą przedłużenia
okresu próbnego.
3. Starosta przesyła niezwłocznie informację o popełnieniu przez kierowcę
dwóch wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji stwierdzonych w tym
okresie mandatami karnymi lub prawomocnymi wyrokami sądów, podając datę oraz
termin przedłużenia okresu próbnego:
1) kierowcy;
2) administratorowi danych i informacji zgromadzonych w ewidencji.
4. Przez wykroczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 1, rozumie się czyny
popełnione przez kierującego pojazdem silnikowym lub motorowerem określone w:
1) art. 86 § 1 lub 2, art. 87 § 1, art. 92a w przypadku niestosowania się do
ograniczenia prędkości i jej przekroczenia o ponad 30 km/h lub art. 98 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2019 r. poz. 821 i 1238 oraz z 2020 r. poz. 568 i 956);
2) art. 90, art. 92 § 1 lub 2 lub art. 97 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks
wykroczeń, w związku z niestosowaniem się odpowiednio do:
a) art. 24 ust. 5, 7 lub 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym lub znaków drogowych zabraniających wyprzedzania,
b) art. 25 ust. 1–3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym lub znaków drogowych regulujących pierwszeństwo przejazdu,
sygnałów świetlnych zakazujących wjazdu za sygnalizator lub poleceń
i sygnałów dawanych przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego
kontroli, lub
c) art. 26 ust. 1–3 i 7, art. 27 ust. 1, 1a i 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Kurs dokształcający w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
o którym mowa w art. 91 ust. 2 pkt 1 lit. a, prowadzi wojewódzki ośrodek ruchu
drogowego.
2. Kurs dokształcający w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego jest
prowadzony w formie zajęć o charakterze teoretycznym, trwających 2 godziny,
i obejmuje w szczególności przedstawienie:
1) czynników mających wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego;
2) problematyki wypadków drogowych;
3) psychologicznych aspektów kierowania pojazdem i uczestnictwa w ruchu
drogowym.
3. Wojewódzki ośrodek ruchu drogowego wydaje zaświadczenie o ukończeniu
kursu kierowcy, który uczestniczył we wszystkich przewidzianych w programie
zajęciach.
4. Kurs dokształcający w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego jest
prowadzony za opłatą.
5. Opłata, o której mowa w ust. 4, stanowi przychód wojewódzkiego ośrodka
ruchu drogowego.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Praktyczne szkolenie w zakresie zagrożeń w ruchu drogowym,
o którym mowa w art. 91 ust. 2 pkt 1 lit. b, prowadzi odpłatnie ośrodek doskonalenia
techniki jazdy.
2. Praktyczne szkolenie w zakresie zagrożeń w ruchu drogowym jest
przeprowadzane w formie ćwiczeń praktycznych, trwających 1 godzinę, i ma na celu:
1) uświadomienie niebezpieczeństw wynikających z nadmiernej i niedostosowanej
do warunków ruchu prędkości;
2) kształtowanie postawy defensywnej u osoby szkolonej.
3. Ośrodek doskonalenia techniki jazdy wydaje zaświadczenie o ukończeniu
szkolenia kierowcy, który uczestniczył we wszystkich przewidzianych w programie
zajęciach.

art. 95. więcej Art. 95. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe programy:
a) kursu dokształcającego w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
b) praktycznego szkolenia w zakresie zagrożeń w ruchu drogowym;
2) wzory dokumentów związanych z przeprowadzaniem szkolenia i kursu,
o których mowa w pkt 1, a w szczególności wzory zaświadczeń o ich
ukończeniu;
3) wysokość opłaty za kurs dokształcający w zakresie bezpieczeństwa ruchu
drogowego, przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 100 zł;
4) wysokość opłaty za praktyczne szkolenie w zakresie zagrożeń w ruchu
drogowym, przy czym jej wysokość nie może przekroczyć 200 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy uwzględnić:
1) okoliczności, przyczyny wypadków drogowych i ich konsekwencje oraz
konieczność przeciwdziałania wypadkom drogowym;
2) potrzebę ujednolicenia dokumentów stosowanych w związku
z przeprowadzaniem szkolenia i kursu;
3) koszty rzeczowe i osobowe związane z przeprowadzaniem zajęć.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Kierowca i osoba posiadająca pozwolenie na kierowanie tramwajem
podlegają nadzorowi w zakresie:
1) przestrzegania przepisów ruchu drogowego;
2) spełniania wymagań określonych dla uzyskania i posiadania dokumentu
stwierdzającego posiadanie uprawnienia do kierowania pojazdem lub
tramwajem.
2. Nadzór sprawują:
1) organy kontroli ruchu drogowego – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1;
2) starosta – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Nadzór, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w stosunku do osoby, o której mowa
w art. 10 ust. 3, sprawuje marszałek województwa mazowieckiego.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby
posiadającej prawo jazdy wydane przez państwo członkowskie Unii Europejskiej
wymieni z urzędu to prawo jazdy na polskie krajowe prawo jazdy w przypadku:
1) wydania wyroku sądu, który orzekł zakaz prowadzenia pojazdów, postanowienia
sądu lub postanowienia prokuratora o zatrzymaniu prawa jazdy;
2) otrzymania od organu kontroli ruchu drogowego wniosku o skierowanie osoby
na badanie lekarskie lub na badanie psychologiczne w zakresie psychologii
transportu;
3) zaistnienia przesłanek do wydania decyzji, o której mowa w art. 99 ust. 1.
2. Osobie, o której mowa w art. 10 ust. 3, wymiany prawa jazdy dokonuje
marszałek województwa mazowieckiego.
3. Do wymiany, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 11
i 14.
4. Wymienianego prawa jazdy nie wydaje się do czasu ustania przyczyny, która
spowodowała wymianę dokumentu.

art. 98. więcej Art. 98. 1. Kierowca lub osoba posiadająca pozwolenie na kierowanie
tramwajem, która kierując pojazdem popełniła naruszenie przepisów ruchu
drogowego stwierdzone mandatem karnym, prawomocnym wyrokiem sądu lub
orzeczeniem organu orzekającego w sprawie o naruszenie w postępowaniu dyscyplinarnym, otrzymuje punkty odpowiadające temu naruszeniu z dniem uprawomocnienia się rozstrzygnięcia.
2. Naruszeniu, o którym mowa w ust. 1, odpowiada określona liczba punktów
w skali od 0 do 10 w zależności od stopnia zagrożenia bezpieczeństwa ruchu
drogowego i wagi naruszenia.
3. W przypadku jednoczesnego popełnienia kilku naruszeń przez osobę, o której
mowa w ust. 1, punkty im odpowiadające sumuje się. Jeżeli suma punktów
odpowiadających naruszeniom przekracza 10, osoba ta otrzymuje 10 punktów.
4. Dane o naruszeniu, o którym mowa w ust. 1, są przekazywane do centralnej
ewidencji kierowców.
5. Informacje o otrzymanej liczbie punktów zgromadzone w centralnej ewidencji
kierowców usuwa się:
1) z upływem roku od daty uprawomocnienia się rozstrzygnięcia;
2) po uzyskaniu informacji o ukończeniu przez kierowcę kursu reedukacyjnego
w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego;
3) po uzyskaniu informacji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdem
w trybie, o którym mowa w art. 103 ust. 1 pkt 2.
6. Dane o naruszeniu, o którym mowa w ust. 1, zgromadzone w centralnej
ewidencji kierowców usuwa się z upływem 5 lat od dnia uprawomocnienia się
rozstrzygnięcia.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub
osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na:
1) kontrolne sprawdzenie kwalifikacji w formie egzaminu państwowego, jeżeli
istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do ich kwalifikacji;
2) badanie lekarskie, jeżeli:
a) kierowała pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub
środka działającego podobnie do alkoholu,
b) istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia;
3) badanie psychologiczne w zakresie psychologii transportu, jeżeli:
a) kierowała pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub
środka działającego podobnie do alkoholu,
b) przekroczyła liczbę 24 punktów otrzymanych za naruszenia przepisów
ruchu drogowego,
c) w okresie próbnym popełniła dwa wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu
w komunikacji,
d) kierując pojazdem spowodowała wypadek drogowy, w następstwie którego
inna osoba poniosła śmierć lub doznała obrażeń, o których mowa
w art. 156 § 1 lub art. 157 § 1 Kodeksu karnego;
4) kurs reedukacyjny w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
z zastrzeżeniem ust. 3, jeżeli:
a) przekroczyła liczbę 24 punktów otrzymanych za naruszenie przepisów
ruchu drogowego,
b) w okresie próbnym popełniła co najmniej dwa wykroczenia przeciwko
bezpieczeństwu w komunikacji;
5) kurs reedukacyjny w zakresie problematyki przeciwalkoholowej
i przeciwdziałania narkomanii, jeżeli kierowała pojazdem w stanie
nietrzeźwości, w stanie po użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do
alkoholu.
2. Starosta wydaje decyzję administracyjną, o której mowa w ust. 1:
1) z urzędu:
a) na podstawie informacji i ustaleń stanu faktycznego uzyskanych w ramach
wykonywania zadań własnych – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1
i pkt 2 lit. b,
b) na podstawie informacji uzyskanych od administratora danych i informacji
zgromadzonych w ewidencji – w zakresie, o którym mowa
w ust. 1 pkt 2 lit. a, pkt 3 lit. a–c oraz pkt 4 i 5,
c) na podstawie zawiadomienia właściwych organów orzekających
o niepełnosprawności lub niezdolności do pracy – w zakresie, o którym
mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b;
2) na wniosek organu kontroli ruchu drogowego lub dyrektora wojewódzkiego
ośrodka ruchu drogowego – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1
i pkt 3 lit. b i d.
3. Starosta przekazuje administratorowi danych i informacji zgromadzonych w
ewidencji informację o:
1) wydaniu skierowania na odpowiedni kurs reedukacyjny i jego ukończeniu,
o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5;
2) wydaniu skierowania na badania i przeprowadzeniu badań, o których mowa
w ust. 1 pkt 2 i 3.
4. Nie stosuje się przepisu ust. 1 pkt 1 w przypadku, o którym mowa
w art. 97 ust. 1 pkt 2 i 3.
5. W przypadku osoby, o której mowa w art. 10 ust. 3, decyzję, o której mowa
w ust. 1, wydaje marszałek województwa mazowieckiego.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Kurs reedukacyjny, o którym mowa w art. 99 ust. 1 pkt 4 lub 5,
prowadzi, za opłatą, wojewódzki ośrodek ruchu drogowego.
2. Kurs reedukacyjny w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego jest
prowadzony w formie wykładów oraz zajęć warsztatowych i obejmuje
w szczególności przedstawienie:
1) skutków wypadków drogowych;
2) czynników mających wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego;
3) psychologicznych aspektów kierowania pojazdem i uczestnictwa w ruchu
drogowym.
3. Kurs reedukacyjny w zakresie problematyki przeciwalkoholowej
i przeciwdziałania narkomanii jest prowadzony w formie wykładów i obejmuje
w szczególności przedstawienie:
1) skutków wypadków drogowych;
2) wpływu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu na funkcje
percepcyjne kierującego oraz na podejmowane przez niego decyzje w ruchu
drogowym;
3) psychologicznych aspektów kierowania pojazdem i uczestnictwa w ruchu
drogowym.
4. Kursy reedukacyjne, o których mowa w ust. 2 i 3, prowadzone są przez osoby
posiadające odpowiednią specjalistyczną wiedzę w tym zakresie.
5. Wojewódzki ośrodek ruchu drogowego wydaje zaświadczenie o ukończeniu
kursu reedukacyjnego kierowcy, który uczestniczył we wszystkich przewidzianych
w programie zajęciach.
6. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi przychód wojewódzkiego ośrodka
ruchu drogowego.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Osoba skierowana na kurs reedukacyjny, o którym mowa
w art. 99 ust. 1 pkt 4 lub 5, jest obowiązana do:
1) odbycia kursu w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji administracyjnej
o skierowaniu;
2) przedstawienia staroście zaświadczenia o ukończeniu kursu w terminie 6 tygodni
od dnia doręczenia decyzji o skierowaniu;
3) uiszczenia opłaty ewidencyjnej najpóźniej w dniu dostarczenia staroście
zaświadczenia, o którym mowa w pkt 2.
2. Osoba skierowana na badanie, o którym mowa w art. 99 ust. 1 pkt 2 lub 3, jest
obowiązana do:
1) poddania się badaniu w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji
o skierowaniu;
2) przedstawienia staroście odpowiedniego orzeczenia lekarskiego lub orzeczenia
psychologicznego w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia decyzji
o skierowaniu;
3) uiszczenia opłaty ewidencyjnej najpóźniej w dniu dostarczenia staroście
odpowiedniego orzeczenia, o którym mowa w pkt 2.
3. Osoba, o której mowa w art. 10 ust. 3, przedstawia odpowiedni dokument,
o którym mowa w ust. 1 pkt 2 lub w ust. 2 pkt 2, marszałkowi województwa
mazowieckiego.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy
lub pozwolenia na kierowanie tramwajem, w przypadku gdy:
1) upłynął termin ważności prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem
– jeżeli dokument ten został przesłany przez organy kontroli ruchu drogowego;
2) osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem nie
przedstawiła w wymaganym terminie zaświadczenia o ukończeniu:
a) kursu dokształcającego w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
o którym mowa w art. 91 ust. 2 pkt 1 lit. a,
b) praktycznego szkolenia w zakresie zagrożeń w ruchu drogowym, o którym
mowa w art. 91 ust. 2 pkt 1 lit. b,
c) kursów reedukacyjnych, o których mowa w art. 99 ust. 1 pkt 4 lub 5;
3) osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem nie
przedstawiła w wymaganym terminie orzeczenia:
a) o istnieniu lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdem, o którym mowa w art. 79 ust. 2,
b) o istnieniu lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem, o którym mowa w art. 84 ust. 1;
4) kierujący pojazdem przekroczył dopuszczalną prędkość o więcej niż 50 km/h na
obszarze zabudowanym;
5) kierujący pojazdem silnikowym przewozi osoby w liczbie przekraczającej liczbę
miejsc określoną w dowodzie rejestracyjnym (pozwoleniu czasowym) lub
wynikającą z konstrukcyjnego przeznaczenia pojazdu niepodlegającego
rejestracji; przepis nie dotyczy przewożenia osób autobusem w publicznym
transporcie zbiorowym w gminnych, powiatowych i wojewódzkich przewozach
pasażerskich w rozumieniu ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym
transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2475 i 2493 oraz z 2020 r. poz.
400, 462 i 875), o ile w pojeździe przewidziane są miejsca stojące.
1a. Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli liczba przewożonych osób
w sposób, o którym mowa w tym przepisie, nie przekracza:
1) 5 – w przypadku przewożenia ich autobusem;
2) 2 – w przypadku przewożenia ich samochodem osobowym, samochodem
ciężarowym lub w przyczepie ciągniętej przez ciągnik rolniczy lub pojazd
wolnobieżny.
1aa. Przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się, jeżeli kierujący pojazdem dopuścił
się naruszenia, o którym mowa w tym przepisie, działając w celu uchylenia
bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru chronionemu prawem, jeżeli
niebezpieczeństwa tego nie można było uniknąć inaczej, a poświęcone dobro w postaci
bezpieczeństwa na drodze przedstawiało wartość niższą od dobra ratowanego.
1b.7) Administrator danych i informacji zgromadzonych w ewidencji przekazuje
staroście informacje w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, będące
podstawą wydania decyzji administracyjnej o zatrzymaniu prawa jazdy.
1c. Starosta wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 4 lub 5, na okres
3 miesięcy, nadając jej rygor natychmiastowej wykonalności.
1d. Jeżeli osoba kierowała pojazdem silnikowym pomimo wydania decyzji
administracyjnej o zatrzymaniu jej prawa jazdy na podstawie ust. 1 pkt 4 lub 5 albo
zatrzymania prawa jazdy na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym, starosta wydaje decyzję administracyjną o przedłużeniu okresu, na który
zatrzymano prawo jazdy, do 6 miesięcy. Jeżeli decyzja, o której mowa w ust. 1c, nie
została jeszcze wydana, starosta wydaje tę decyzję na okres 6 miesięcy.
1da. Jeżeli prawo jazdy zostało zatrzymane w trybie art. 135 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym, starosta wydaje decyzję w przedmiocie zatrzymania prawa
jazdy w terminie 21 dni od dnia powzięcia informacji o tym fakcie.
1e. Okres, o którym mowa w ust. 1c i 1d, oblicza się na zasadach określonych
w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, przy
czym dla ustalenia początku okresu jest właściwa data zwrotu dokumentu do organu
właściwego w sprawach wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do
kierowania pojazdami, a w przypadku zatrzymania prawa jazdy w trybie art. 135 ust.
1 pkt 1a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym – data tej
czynności. Jeżeli w chwili wydawania decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 4 lub 5, prawo jazdy było już w posiadaniu starosty z innego tytułu, okres
zatrzymania prawa jazdy liczy się od dnia wydania tej decyzji.
2. Zwrot zatrzymanego prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem
następuje po ustaniu przyczyny zatrzymania oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej.
Jeżeli od dnia zatrzymania prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem
upłynął okres przekraczający rok, warunkiem wydania prawa jazdy lub pozwolenia na
kierowanie tramwajem jest uzyskanie pozytywnego wyniku kontrolnego sprawdzenia
kwalifikacji.
3. Jeżeli sprawa o naruszenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lub 5, została
skierowana do rozpoznania przez sąd lub organ orzekający o sprawie w postępowaniu
dyscyplinarnym i nie zakończyła się prawomocnym rozstrzygnięciem w okresie
3 miesięcy od dnia zatrzymania dokumentu, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1d
– w okresie 6 miesięcy, podlega on zwrotowi.

art. 103. więcej Art. 103. 1. Starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do
kierowania pojazdami w przypadku:
1) stwierdzenia:
a) na podstawie orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań
zdrowotnych do kierowania pojazdem,
b) na podstawie orzeczenia psychologicznego istnienia przeciwwskazań
psychologicznych do kierowania pojazdem,
c) utraty kwalifikacji, na podstawie wyniku egzaminu państwowego
przeprowadzonego w trybie art. 49 ust. 1 pkt 2 i 3,
d) niezgłoszenia się we wskazanym terminie na egzamin państwowy który
miał być przeprowadzony w trybie art. 49 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 lit. b;
2) ponownego przekroczenia liczby 24 punktów otrzymanych za naruszenie
przepisów ruchu drogowego w okresie 5 lat od dnia wydania skierowania na kurs
reedukacyjny, o którym mowa w art. 99 ust. 1 pkt 4 lit. a;
3) popełnienia w okresie próbnym trzech wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu
w komunikacji lub jednego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu
w komunikacji;
4) orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów;
5) kierowania pojazdem silnikowym w przedłużonym okresie, o którym mowa w
art. 102 ust. 1d;
6) uchylenia sposobu wykonywania zakazu prowadzenia pojazdów na podstawie
art. 182a § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy.
2. Administrator danych i informacji zgromadzonych w ewidencji przekazuje
staroście dane w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6, będące podstawą
decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami.
3. Starosta wydaje decyzję administracyjną o przywróceniu uprawnień do
kierowania pojazdami po ustaniu przyczyn, które spowodowały jego cofnięcie, oraz
po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej.
3a. Przywrócenie uprawnień następuje również w przypadku orzeczenia sądu
o wykonywaniu zakazu prowadzenia pojazdów w postaci, o której mowa w art. 182a
§ 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy. Wydając decyzję
o przywróceniu uprawnienia do kierowania pojazdami, starosta wpisuje do prawa
jazdy informację o ograniczeniu, o którym mowa w art. 13 ust. 5 pkt 7. Wpis
dokonywany jest z urzędu, na okres trwania zakazu prowadzenia pojazdów, po
uiszczeniu przez osobę ubiegającą się o przywrócenie uprawnienia opłaty, o której
mowa w art. 10 ust. 1, oraz opłaty ewidencyjnej.
4. Przepisu ust. 3 nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2,
3 i 5.
5. Uprawnienia do kierowania pojazdami wynikające z pozwolenia wojskowego
cofa lub przywraca dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę.
6. Decyzję administracyjną o cofnięciu lub przywróceniu uprawnienia do
kierowania pojazdami osobom, o których mowa w art. 10 ust. 3, wydaje marszałek
województwa mazowieckiego.

art. 104. więcej Art. 104. Osoba, w stosunku do której została wydana decyzja o cofnięciu
uprawnienia do kierowania pojazdami, odpowiednio w trybie art. 103 ust. 1 pkt 2, 3
lub 5, może uzyskać uprawnienie do kierowania pojazdami po ponownym spełnieniu
wszystkich wymagań stawianych osobie po raz pierwszy ubiegającej się
o uprawnienie do kierowania pojazdami.

Art. 104a. 1. Uprawnienia do kierowania pojazdami osoby, której zatrzymano
dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdami w trybie
art. 135 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, ulegają zawieszeniu na okres od dnia zatrzymania dokumentu przez uprawniony organ do dnia wydania postanowienia
o zatrzymaniu prawa jazdy.
2. Do osób, o których mowa w ust. 1, których uprawnienia zostały zawieszone,
stosuje się przepisy dotyczące cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami.

art. 105. więcej Art. 105. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, ministrem właściwym do spraw
transportu oraz Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, sposób
punktowania i liczbę punktów odpowiadających naruszeniu przepisów ruchu
drogowego, o których mowa w art. 98.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się w szczególności
konieczność dyscyplinowania kierujących pojazdami do przestrzegania przepisów
ustawy, zapobiegania wielokrotnemu naruszaniu przepisów ruchu drogowego oraz
zapobiegania uczestnictwu w ruchu drogowym sprawców wielokrotnych naruszeń
przepisów ruchu drogowego.
2a. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb przekazywania staroście informacji, o których mowa
w art. 92 ust. 2, art. 99 ust. 2 pkt 1 lit. b oraz w art. 103 ust. 2, uwzględniając potrzebę
ujednolicenia w skali kraju systemu przekazywania informacji.
3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy program kursu reedukacyjnego w zakresie bezpieczeństwa ruchu
drogowego, o którym mowa w art. 99 ust. 1 pkt 4;
2) wysokość opłaty za kurs, o którym mowa w art. 99 ust. 1 pkt 4, przy czym jej
wysokość nie może przekroczyć 500 zł;
3) wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu reedukacyjnego w zakresie
bezpieczeństwa ruchu drogowego.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, uwzględnia się w szczególności
konieczność skutecznego zapobiegania naruszeniom przepisów ruchu drogowego
przez zmianę postaw kierujących pojazdami oraz koszty rzeczowe i osobowe
związane z przeprowadzaniem zajęć.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy program kursu reedukacyjnego w zakresie problematyki
przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii, o którym mowa
w art. 99 ust. 1 pkt 5;
2) wysokość opłaty za kurs, o którym mowa w art. 99 ust. 1 pkt 5, przy czym jej
wysokość nie może przekroczyć 500 zł;
3) wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu reedukacyjnego w zakresie
problematyki przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii;
4) szczegółowe warunki i tryb kierowania na badania lekarskie lub badania
psychologiczne w zakresie psychologii transportu oraz wzory dokumentów
z tym związane.
6. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5, uwzględnia się w szczególności:
1) znaczenie problematyki przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii dla
zmiany postaw kierujących pojazdami;
2) koszty rzeczowe i osobowe związane z przeprowadzaniem zajęć;
3) potrzebę ujednolicenia i usprawnienia procedur administracyjnych
i ujednolicenia dokumentów związanych z kierowaniem na badania lekarskie lub
badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu;
4) potrzebę ujednolicenia dokumentów związanych z ukończeniem kursów
reedukacyjnych.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Kierować pojazdem uprzywilejowanym może osoba, która:
1) ukończyła 21 lat;
2) posiada prawo jazdy odpowiedniej do rodzaju pojazdu kategorii;
3) uzyskała orzeczenie:
a) lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem
uprzywilejowanym,
b) psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania
pojazdem uprzywilejowanym;
4) ukończyła kurs dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi;
5) posiada zezwolenie na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym w zakresie
określonej kategorii prawa jazdy.
2. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy, o których mowa
w art. 8 ust. 3.
3. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do funkcjonariuszy Państwowej Straży
Pożarnej, Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Służby
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Więziennej, Służby Celno-Skarbowej i Inspekcji
Transportu Drogowego oraz do kierujących pojazdami ochotniczych straży pożarnych.

art. 107. więcej Art. 107. 1. Kursy dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi prowadzi
ośrodek doskonalenia techniki jazdy, o którym mowa w art. 112 ust. 1 pkt 2 lit. c.
2. Kurs dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi jest prowadzony
w zakresie kierowania pojazdami określonymi w prawie jazdy kategorii:
1) A1, A2 i A;
2) B1, B i B+E;
3) C1, C1+E, C, C+E;
4) D1, D1+E, D i D+E.
3. W przypadku rozszerzania zakresu posiadanego zezwolenia zainteresowana
osoba uczestniczy jedynie w odpowiednim kursie uzupełniającym.
3a. Przepisu ust. 3 nie stosuje się do funkcjonariuszy i kierujących, o których
mowa w art. 106 ust. 3.
4. Kurs dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi obejmuje:
1) zajęcia teoretyczne w zakresie:
a) nauki podstaw techniki jazdy i taktyki jazdy w warunkach specjalnych,
b) przepisów ruchu drogowego,
c) problematyki:
– wypadków drogowych,
– psychologii transportu
– prowadzone w formie wykładów i ćwiczeń przez osoby posiadające
specjalistyczną wiedzę w tym zakresie;
2) zajęcia praktyczne z techniki i taktyki jazdy w warunkach specjalnych;
3) kontrolne sprawdzenie poziomu osiągniętej wiedzy i umiejętności w formie
egzaminu.
5. Kurs uzupełniający dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi obejmuje:
1) zajęcia teoretyczne i praktyczne uzupełniające wiedzę i umiejętności, o których
mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, w zakresie właściwym dla danej kategorii prawa jazdy;
2) kontrolne sprawdzenie poziomu osiągniętej wiedzy i umiejętności w formie
egzaminu.
6. Ośrodek doskonalenia techniki jazdy wydaje zaświadczenie o ukończeniu
odpowiedniego kursu dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi osobie, która:
1) uczestniczyła we wszystkich przewidzianych w programie zajęciach;
2) złożyła z pozytywnym wynikiem egzamin, o którym mowa w ust. 4 pkt 3 lub
ust. 5 pkt 2.
7. (uchylony)

art. 108. więcej Art. 108. 1. Zezwolenie na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym uprawnia
do kierowania pojazdem uprzywilejowanym określonym w prawie jazdy kategorii:
1) A1, A2 i A;
2) B1, B i B+E;
3) C1, C1+E, C, C+E;
4) D1, D1+E, D i D+E.
2. Kierujący pojazdem uprzywilejowanym jest obowiązany posiadać zezwolenie
na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym i okazywać je na żądanie uprawnionego
podmiotu.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Starosta wydaje zezwolenie na kierowanie pojazdem
uprzywilejowanym, w drodze decyzji administracyjnej, za opłatą oraz po uiszczeniu
opłaty ewidencyjnej, osobie, która spełnia wymagania określone w art. 106 ust. 1
pkt 1–4, potwierdzone przedstawionym:
1) orzeczeniem lekarskim o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania
pojazdem uprzywilejowanym;
2) orzeczeniem psychologicznym o braku przeciwwskazań psychologicznych do
kierowania pojazdem uprzywilejowanym;
3) zaświadczeniem o ukończeniu kursu dla kierujących pojazdami
uprzywilejowanymi.
1a. Obowiązek przedstawienia zaświadczenia o ukończeniu kursu dla
kierujących pojazdami uprzywilejowanymi nie dotyczy funkcjonariuszy i kierujących,
o których mowa w art. 106 ust. 3.
1b. W stosunku do kierujących pojazdami ochotniczych straży pożarnych,
o których mowa w art. 106 ust. 3, dodatkowym warunkiem wydania zezwolenia na
kierowanie pojazdem uprzywilejowanym jest przedstawienie zaświadczenia
wydanego przez podmiot, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia
1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 961), potwierdzającego,
że osoba ma być kierującym pojazdem ochotniczej straży pożarnej.
2. Starosta wydaje zezwolenie na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym,
określając:
1) zakres zezwolenia, o którym mowa w art. 108 ust. 1, odpowiadający:
a) rodzajowi ukończonego kursu, oraz
b) zakresowi badań lekarskich i psychologicznych;
2) ważność zezwolenia na okres 5 lat, nie dłużej jednak niż na okres wynikający
z terminu ważności orzeczenia lekarskiego i psychologicznego, o których mowa
w ust. 1 pkt 1 i 2.
2a. Do zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym wydawanego
funkcjonariuszom i kierującym, o których mowa w art. 106 ust. 3, nie stosuje się ust.
2 pkt 1 lit. a.
3. Starosta przedłuża ważność zezwolenia na kierowanie pojazdem
uprzywilejowanym, w drodze decyzji administracyjnej, za opłatą, o której mowa
w ust. 1, oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, na okres, o którym mowa
w ust. 2 pkt 2, po przedstawieniu orzeczenia lekarskiego i orzeczenia
psychologicznego wydanych na podstawie badań, o których mowa
w art. 75 ust. 1 pkt 6 oraz art. 82 ust. 1 pkt 6.
4. Starosta rozszerza zakres zezwolenia na kierowanie pojazdem
uprzywilejowanym, w drodze decyzji, za opłatą, o której mowa w ust. 1, oraz po
uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, odpowiednio do przedstawionego zaświadczenia
o ukończeniu kursu uzupełniającego dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi.
4a. Obowiązek przedstawienia zaświadczenia o ukończeniu kursu
uzupełniającego dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi nie dotyczy
funkcjonariuszy i kierujących, o których mowa w art. 106 ust. 3.
4b. W stosunku do funkcjonariuszy i kierujących, o których mowa w art.
106 ust. 3, rozszerzenie zakresu zezwolenia, o którym mowa w ust. 4, następuje
odpowiednio do przedstawionego orzeczenia lekarskiego i orzeczenia psychologicznego, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2.
5. Żołnierzom Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, funkcjonariuszom oraz
pracownikom: Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Służby Ochrony
Państwa, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Inspekcji Transportu Drogowego,
Służby Więziennej, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby CelnoSkarbowej, a także pracownikom wojska zezwolenie na kierowanie pojazdem
uprzywilejowanym wydaje nieodpłatnie odpowiedni organ jednostki, w której osoby
te pełnią służbę lub są zatrudnione. Przepisy ust. 1, 1a i 2–4b stosuje się odpowiednio.
5a. Inspektorom i ekspertom Biura Nadzoru Wewnętrznego zezwolenie na
kierowanie pojazdem uprzywilejowanym wydaje nieodpłatnie Inspektor
Nadzoru Wewnętrznego.
6. Koszty zezwoleń na kierowanie pojazdami uprzywilejowanymi ochotniczych
straży pożarnych są finansowane z budżetu gminy.
7. Opłata, o której mowa w ust. 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi
dochód powiatu.

art. 110. więcej Art. 110. Kierować pojazdem przewożącym wartości pieniężne albo inne
przedmioty wartościowe lub niebezpieczne, o których mowa w ustawie z dnia
22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2020 r. poz. 838), może osoba
posiadająca odpowiedni stan zdrowia, kwalifikacje i umiejętności oraz zezwolenie na
kierowanie pojazdem przewożącym wartości pieniężne. Przepisy art. 106–109 stosuje
się odpowiednio.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe programy kursów dla kierowców pojazdów uprzywilejowanych
i pojazdów przewożących wartości pieniężne;
2) szczegółowy tryb postępowania w sprawie wydania i przedłużenia zezwolenia
dla kierowców pojazdów uprzywilejowanych lub pojazdów przewożących
wartości pieniężne;
3) wzór zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym i pojazdem
przewożącym wartości pieniężne oraz wzory innych dokumentów stosowanych
w sprawach, o których mowa w pkt 2;
4) wysokość opłaty za wydanie zezwolenia na kierowanie pojazdem
uprzywilejowanym lub pojazdem przewożącym wartości pieniężne, przy czym
wysokość tej opłaty nie może przekraczać 100 zł.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się:
1) konieczność właściwego przygotowania kierowców do warunków i zagrożeń
związanych z kierowaniem pojazdami uprzywilejowanymi i pojazdami
przewożącymi wartości pieniężne;
2) potrzebę ujednolicenia i usprawnienia procedur administracyjnych związanych
z wydawaniem i przedłużaniem zezwolenia dla kierowców pojazdów
uprzywilejowanych lub pojazdów przewożących wartości pieniężne;
3) konieczność zabezpieczenia zezwolenia przed podrobieniem lub przerobieniem;
4) koszty rzeczowe i osobowe związane z wydaniem zezwolenia.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Szkolenie praktyczne osób posiadających uprawnienia do
kierowania pojazdem silnikowym jest prowadzone w:
1) ośrodku doskonalenia techniki jazdy stopnia podstawowego – w zakresie:
a) doskonalenia techniki jazdy kierowców posiadających prawo jazdy
kategorii, A1, A2, A, B1, B lub B+E,
b) prowadzenia praktycznego szkolenia w zakresie zagrożeń w ruchu
drogowym;
2) ośrodku doskonalenia techniki jazdy stopnia wyższego – w zakresie:
a) określonym w pkt 1,
b) doskonalenia techniki jazdy kierowców posiadających prawo jazdy
kategorii C1, C1+E, C, C+E, D1, D1+E, D lub D+E,
c) prowadzenia kursu dla kierujących pojazdami uprzywilejowanymi,
o którym mowa w art. 106 ust. 1 pkt 4,
d) prowadzenia kursu dla osób ubiegających się o uprawnienia instruktora
techniki jazdy.
2. Ośrodek doskonalenia techniki jazdy stopnia wyższego może prowadzić
zajęcia z jazdy w warunkach specjalnych dla osób odbywających kwalifikację
wstępną, kwalifikację wstępną przyśpieszoną, kwalifikację wstępną uzupełniającą lub
kwalifikację wstępną przyśpieszoną uzupełniającą, pod warunkiem zawarcia umowy,
o której mowa w art. 39g ust. 11 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie
drogowym.
3. Zajęcia, o których mowa w ust. 2, mogą być prowadzone z osobami
nieposiadającymi uprawnień do kierowania pojazdem, o ile osoba prowadząca zajęcia
posiada uprawnienia instruktora lub jest instruktorem techniki jazdy od co najmniej
3 lat.
4. Zajęcia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. c oraz w ust. 2, są
prowadzone pojazdami wymaganymi dla tego rodzaju zajęć.

art. 113. więcej Art. 113. Ośrodek doskonalenia techniki jazdy jest prowadzony przez:
1) przedsiębiorcę;
2) jednostkę wojskową – w zakresie szkolenia kierowców na potrzeby Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
3) jednostkę organizacyjną służb podległych lub nadzorowanych przez ministra
właściwego do spraw wewnętrznych – w zakresie szkolenia kierowców na
potrzeby tych służb.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia ośrodka
doskonalenia techniki jazdy stanowi działalność regulowaną w rozumieniu przepisów
ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców i wymaga uzyskania wpisu
do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek doskonalenia techniki jazdy.
2. Ośrodek doskonalenia techniki jazdy może prowadzić przedsiębiorca, który:
1) posiada:
a) infrastrukturę techniczną,
b) pojazdy do prowadzenia praktycznego szkolenia w zakresie zagrożeń
w ruchu drogowym,
c) pojazdy do prowadzenia kursów dla kierujących pojazdami
uprzywilejowanymi – w przypadku ośrodka doskonalenia techniki jazdy
stopnia wyższego,
d) warunki lokalowe i wyposażenie dydaktyczne
– pozwalające na bezpieczne i zgodne z wymaganymi warunkami
przeprowadzanie zajęć;
2) zapewnia prowadzenie zajęć przez instruktorów techniki jazdy;
3) nie był prawomocnie skazany za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia
korzyści majątkowej lub przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów –
dotyczy osoby fizycznej lub członków organów osoby prawnej.

art. 115. więcej Art. 115. 1. Organem prowadzącym rejestr przedsiębiorców prowadzących
ośrodek doskonalenia techniki jazdy jest wojewoda właściwy ze względu na miejsce
wykonywania działalności objętej wpisem.
2. Wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek doskonalenia
techniki jazdy jest dokonywany na wniosek przedsiębiorcy zawierający następujące
dane:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca
zamieszkania;
2) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym – o ile taki
numer przedsiębiorca posiada;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy – o ile taki posiada;
4) numer identyfikacji statystycznej (REGON) – o ile taki numer przedsiębiorca
posiada;
5) adres ośrodka doskonalenia techniki jazdy;
6) zakres prowadzonego szkolenia, o którym mowa w art. 112 ust. 1 pkt 1 lub 2;
7) imiona i nazwiska instruktorów techniki jazdy wraz z ich numerami
ewidencyjnymi.
3. Do wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek
doskonalenia techniki jazdy przedsiębiorca jest obowiązany dołączyć oświadczenie
następującej treści:
„Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek doskonalenia techniki jazdy są kompletne i zgodne
z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności
gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka doskonalenia techniki jazdy,
określone w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.”.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, powinno zawierać również:
1) firmę przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca
zamieszkania;
2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;
3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, ze wskazaniem
jej imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
5. W rejestrze przedsiębiorców prowadzących ośrodek doskonalenia techniki
jazdy umieszcza się dane przedsiębiorcy, o których mowa w ust. 2, z wyjątkiem
adresu zamieszkania, jeżeli jest on inny niż adres siedziby, oraz numer przedsiębiorcy
w tym rejestrze.
6. Wojewoda dokonuje wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek doskonalenia techniki jazdy, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty
ewidencyjnej, oraz wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu.
7. Przedsiębiorca jest obowiązany złożyć wojewodzie, o którym mowa w ust. 1,
informację o wszelkich zmianach danych w zakresie, o którym mowa w ust. 2,
w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia.
8. Opłata, o której mowa w ust. 6, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi
dochód budżetu państwa.

Art. 115a. Wojewoda prostuje z urzędu wpis do rejestru zawierający oczywiste
błędy lub niezgodności ze stanem faktycznym.

Art. 115b. 1. Wojewoda jest obowiązany dokonać wpisu przedsiębiorcy do
rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek doskonalenia techniki jazdy w
terminie 7 dni od dnia wpływu do niego wniosku o wpis wraz z oświadczeniem,
o którym mowa w art. 115 ust. 3.
2. Jeżeli wojewoda nie dokona wpisu w terminie, o którym mowa w ust. 1, a od
dnia wpływu do niego wniosku upłynęło 14 dni, przedsiębiorca może rozpocząć
działalność. Nie dotyczy to przypadku, gdy wojewoda wezwał przedsiębiorcę do
uzupełnienia wniosku o wpis nie później niż przed upływem 7 dni od dnia jego
otrzymania. W takiej sytuacji termin, o którym mowa w zdaniu pierwszym, biegnie
odpowiednio od dnia wpływu uzupełnienia wniosku o wpis.

art. 116. więcej Art. 116. 1. Jednostka wojskowa i jednostka organizacyjna służb podległych lub
nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych mogą prowadzić ośrodek doskonalenia techniki jazdy, w zakresie określonym odpowiednio w art. 112, po spełnieniu wymagań, o których mowa w art. 114 ust. 2 pkt 1 i 2.
2. Jednostki, o których mowa w ust. 1, zawiadamiają wojewodę o rozpoczęciu
działalności ośrodka doskonalenia techniki jazdy najpóźniej na 14 dni przed dniem jej
rozpoczęcia.
3. W zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, określa się:
1) nazwę i adres jednostki prowadzącej ośrodek doskonalenia techniki jazdy;
1a) numer identyfikacji statystycznej REGON;
2) miejsce prowadzenia ośrodka;
3) imiona i nazwiska instruktorów techniki jazdy wraz z ich numerami
ewidencyjnymi.
4. Wojewoda prowadzi ewidencję jednostek wojskowych i jednostek
organizacyjnych służb podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do
spraw wewnętrznych, prowadzących ośrodki doskonalenia techniki jazdy.
W ewidencji umieszcza się dane, o których mowa w ust. 3, oraz numer jednostki w tej
ewidencji.
5. Wojewoda wpisuje odpowiednią jednostkę do ewidencji, o której mowa
w ust. 4, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2.
6. Jednostki, o których mowa w ust. 1, są obowiązane przekazywać wojewodzie
informacje w formie pisemnej:
1) o zmianie danych, o których mowa w ust. 3 – w terminie 14 dni od dnia
zaistnienia zmiany;
2) o zakończeniu działalności w zakresie prowadzenia ośrodka doskonalenia
techniki jazdy – w terminie 14 dni od dnia jej zakończenia.
7. Wojewoda skreśla jednostkę, o której mowa w ust. 1, z ewidencji, o której
mowa w ust. 4:
1) z urzędu;
2) na wniosek jednostki lub organu sprawującego nadzór nad jednostką.

art. 117. więcej Art. 117. 1. Zajęcia w ośrodku doskonalenia techniki jazdy są przeprowadzane
przez instruktora techniki jazdy, z zastrzeżeniem art. 112 ust. 3.
2. Instruktorem techniki jazdy jest osoba, która:
1) posiada co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe;
2) posiada co najmniej przez okres 3 lat prawo jazdy kategorii B oraz co najmniej
przez okres roku prawo jazdy kategorii odpowiedniej do zakresu prowadzonych
zajęć;
3) posiada ważne orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do
wykonywania czynności instruktora techniki jazdy;
4) posiada ważne orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań
psychologicznych do wykonywania czynności instruktora techniki jazdy;
5) nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za:
a) przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji,
b) przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej,
c) przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów,
d) prowadzenie pojazdu w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie po użyciu
innego podobnie działającego środka,
e) przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu,
f) przestępstwo przeciwko wolności seksualnej i obyczajności;
6) ukończyła kurs dla osób ubiegających się o uprawnienia instruktora techniki
jazdy;
7) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin z wiedzy teoretycznej i umiejętności
praktycznych przed komisją egzaminacyjną powołaną przez ministra
właściwego do spraw transportu;
8) została wpisana do ewidencji instruktorów techniki jazdy.
3. Ewidencja instruktorów techniki jazdy jest prowadzona przez wojewodę
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania, który:
1) wpisuje do ewidencji instruktorów techniki jazdy, w drodze decyzji
administracyjnej, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, osobę
spełniającą warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 1–7;
2) wydaje zaświadczenie o wpisie do ewidencji instruktorów techniki jazdy;
3) nadaje instruktorowi techniki jazdy numer ewidencyjny;
4) odmawia wpisu do ewidencji instruktorów techniki jazdy, w drodze decyzji
administracyjnej, w przypadku gdy osoba:
a) nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1–7,
b) została skreślona z ewidencji w związku z dopuszczeniem się rażącego
naruszenia przepisów w zakresie szkolenia – w okresie, o którym mowa
w art. 118 ust. 8.
4. Do instruktora techniki jazdy stosuje się odpowiednio przepisy art. 34.
5. Wpis dokonywany jest na okres wynikający z terminów ważności badań
lekarskich i psychologicznych.
6. W ewidencji instruktorów techniki jazdy umieszcza się następujące dane
instruktora techniki jazdy:
1) numer ewidencyjny;
2) imię i nazwisko;
2a) datę i miejsce urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię,
numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę kraju, który
wydał ten dokument;
4) terminy ważności badań lekarskich i psychologicznych;
5) adres zamieszkania;
6) wynikające z zakresu złożonego egzaminu poszczególne rodzaje uprawnień,
w zakresie których może on przeprowadzać ćwiczenia praktyczne;
7) oznaczenie ośrodka doskonalenia techniki jazdy, w którym przeprowadza on
zajęcia;
8) datę wydania zaświadczenia o wpisie do ewidencji.
7. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 2 pkt 7, pobiera się
opłatę, która stanowi dochód budżetu państwa.
8. Opłata, o której mowa w ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej,
stanowi dochód budżetu państwa.

art. 118. więcej Art. 118. 1. Wojewoda sprawuje nadzór nad ośrodkami doskonalenia techniki
jazdy.
2. W ramach sprawowanego nadzoru wojewoda:
1) przeprowadza kontrolę w zakresie:
a) spełniania przez ośrodek doskonalenia techniki jazdy wymagań, o których
mowa w art. 114 ust. 2,
b) zgodności prowadzonego szkolenia z obowiązującymi:
– warunkami przeprowadzania zajęć,
– programami – w zakresie szkolenia, o którym mowa
w art. 112 ust. 1 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. c i d oraz w ust. 2,
c) prawidłowości prowadzonej dokumentacji w związku z prowadzeniem
szkolenia;
2) w przypadku stwierdzenia naruszeń warunków wykonywania działalności
wyznacza termin ich usunięcia;
3) wydaje decyzję administracyjną o zakazie prowadzenia przez przedsiębiorcę
ośrodka doskonalenia techniki jazdy;
4) skreśla instruktora techniki jazdy z ewidencji instruktorów techniki jazdy.
3. Wojewoda wydaje decyzję administracyjną o zakazie prowadzenia przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka
doskonalenia techniki jazdy, skreślając go z rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek doskonalenia techniki jazdy, jeżeli przedsiębiorca:
1) złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 115 ust. 3, niezgodne ze stanem
faktycznym;
2) nie usunął naruszeń warunków wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia ośrodka doskonalenia techniki jazdy w wyznaczonym
przez wojewodę terminie;
3) rażąco naruszył warunki wykonywania działalności gospodarczej w zakresie
prowadzenia ośrodka doskonalenia techniki jazdy.
4. Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia ośrodka doskonalenia techniki jazdy jest:
1) wielokrotne prowadzenie szkolenia:
a) w sposób niezgodny z wymaganymi warunkami przeprowadzania zajęć,
b) w sposób niezgodny z programem – w zakresie szkolenia, o którym mowa
w art. 112 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. c i d oraz ust. 2,
c) pojazdami niespełniającymi wymagań przewidzianych dla szkolenia,
o którym mowa w art. 112 ust. 1 pkt 1 lit. b, pkt 2 lit. c oraz ust. 2;
2) wielokrotne wystawienie zaświadczenia niezgodnie ze stanem faktycznym;
3) odmowa poddania się kontroli, o której mowa w ust. 2 pkt 1.
4a. Decyzja, o której mowa w ust. 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
4b. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 3, w przypadku gdy
przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności gospodarczej, z urzędu wykreśla się przedsiębiorcę także z tych rejestrów
działalności regulowanej.
5. Wojewoda skreśla instruktora techniki jazdy z ewidencji instruktorów techniki
jazdy w przypadku:
1) śmierci instruktora techniki jazdy;
2) gdy instruktor przestał spełniać co najmniej jedno z wymagań, o których mowa
w art. 117 ust. 2 pkt 3–6;
3) wielokrotnego prowadzenia szkolenia:
a) w sposób niezgodny z wymaganymi warunkami przeprowadzania zajęć,
b) w sposób niezgodny z programem – w zakresie szkolenia, o którym mowa
w art. 112 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. c i d oraz ust. 2,
c) pojazdami niespełniającymi wymagań przewidzianych dla szkolenia,
o którym mowa w art. 112 ust. 1 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. c i d oraz ust. 2;
4) wielokrotnego potwierdzenia nieprawdy w dokumentacji dotyczącej szkolenia.
6. Wojewoda skreśla instruktora techniki jazdy z ewidencji instruktorów techniki
jazdy:
1) z urzędu;
2) na wniosek jednostki lub organu sprawującego nadzór nad jednostkami,
o których mowa w art. 116 ust. 1;
3) na wniosek instruktora techniki jazdy.
7. W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 2–4, wojewoda wydaje decyzję
administracyjną.
8. W przypadku skreślenia z ewidencji instruktora techniki jazdy, który dopuścił
się rażącego naruszenia przepisów w zakresie szkolenia, ponowny wpis do ewidencji
nie może być dokonany wcześniej niż po upływie 2 lat od dnia, w którym decyzja
o skreśleniu stała się ostateczna.
9. Nadzór nad ośrodkami doskonalenia techniki jazdy, o których mowa
w art. 116 ust. 1, sprawują odpowiednio:
1) jednostka organizacyjna podległa Ministrowi Obrony Narodowej właściwa
w sprawach transportu i ruchu wojsk;
2) organ podległy lub nadzorowany przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych odpowiedni dla ośrodka.
10. Jednostka lub organ, o których mowa w ust. 9, w ramach nadzoru:
1) rozpatrują skargi dotyczące ośrodka doskonalenia techniki jazdy;
2) prowadzą kontrolę ośrodka doskonalenia techniki jazdy;
3) występują do wojewody z wnioskiem o:
a) skreślenie jednostki z ewidencji jednostek prowadzących ośrodek
doskonalenia techniki jazdy,
b) skreślenie instruktora techniki jazdy, który rażąco naruszył przepisy
w zakresie szkolenia, z ewidencji.

Art. 118a. 1. Przedsiębiorca, którego wykreślono z rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek doskonalenia techniki jazdy, może uzyskać ponowny wpis do
rejestru w tym samym zakresie działalności gospodarczej nie wcześniej niż po upływie
3 lat od dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 118 ust. 3.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy, który wykonywał
działalność gospodarczą bez wpisu do rejestru. Nie dotyczy to sytuacji określonej w
art. 115b ust. 2.

Art. 118b. Wojewoda wykreśla przedsiębiorcę z rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek doskonalenia techniki jazdy na jego wniosek, a także po
uzyskaniu informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej
albo Krajowego Rejestru Sądowego o wykreśleniu przedsiębiorcy.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Egzamin, o którym mowa w art. 117 ust. 2 pkt 7, jest
przeprowadzany przez komisję powołaną przez ministra właściwego do spraw
transportu.
2. Do komisji, o której mowa w ust. 1, są powoływani:
1) przewodniczący komisji – przedstawiciel ministra właściwego do spraw
transportu;
2) członkowie komisji – osoby posiadające uprawnienia instruktora techniki jazdy
w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy i posiadające co najmniej 3-letnie
doświadczenie zawodowe w zakresie prowadzenia doskonalenia techniki jazdy;
3) sekretarz komisji.
3. Komisja przeprowadza egzamin w składzie:
1) przewodniczący komisji;
2) 4 członków komisji;
3) sekretarz komisji.
4. Przewodniczący komisji, przed egzaminem, ustala skład komisji.
5. Szczegółową organizację oraz tryb działania komisji określa wewnętrzny
regulamin zatwierdzony przez ministra właściwego do spraw transportu.
5a. Na egzaminie, o którym mowa w art. 117 ust. 2 pkt 7, stosuje się pytania
egzaminacyjne pochodzące z katalogu pytań zatwierdzonego przez ministra
właściwego do spraw transportu. Katalog pytań oraz pytania zawarte w teście
egzaminacyjnym nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy
z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
5b. Na wniosek osoby, która uzyskała negatywny wynik części teoretycznej
egzaminu, podmiot organizujący egzamin udostępnia tej osobie do wglądu pytania
egzaminacyjne, na które osoba ta udzieliła nieprawidłowej odpowiedzi, wraz
z informacją o brzmieniu odpowiedzi prawidłowych.
6. Minister właściwy do spraw transportu zapewnia z części budżetu państwa,
której jest dysponentem, środki na prowadzenie działalności komisji i jej obsługę.

art. 120. więcej Art. 120. 1. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze
rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania w stosunku do podmiotu prowadzącego ośrodek
doskonalenia techniki jazdy w zakresie infrastruktury technicznej, warunków
lokalowych oraz wyposażenia dydaktycznego;
2) warunki przeprowadzania zajęć;
3) program szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia instruktora techniki
jazdy;
4) zakres i warunki egzaminu dla kandydatów na instruktorów techniki jazdy;
5) wysokość:
a) opłaty za egzamin dla kandydatów na instruktorów techniki jazdy
w zależności od zakresu prowadzonego egzaminu, przy czym jej wysokość
nie może być większa niż 1000 zł,
b) stawek wynagrodzenia dla osób wchodzących w skład komisji
egzaminacyjnej przeprowadzającej egzaminy dla kandydatów na
instruktorów techniki jazdy,
c) opłaty za wpis do ewidencji instruktorów techniki jazdy, przy czym jej
wysokość nie może być większa niż 50 zł,
d) opłaty za wpis przedsiębiorcy do rejestru przedsiębiorców prowadzących
ośrodek doskonalenia techniki jazdy, przy czym jej wysokość nie może być
większa niż 600 zł;
6) wzór:
a) wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek
doskonalenia techniki jazdy,
b) zaświadczenia potwierdzającego wpis przedsiębiorcy do rejestru
przedsiębiorców prowadzących ośrodek doskonalenia techniki jazdy,
c) wniosku o wpis do ewidencji instruktorów techniki jazdy,
d) świadectwa instruktora techniki jazdy;
7) sposób prowadzenia rejestru osób szkolonych oraz wzór zaświadczenia
o ukończeniu szkolenia;
8) wzór i sposób nadawania numerów ewidencyjnych ośrodka doskonalenia
techniki jazdy i numerów w ewidencji instruktorów techniki jazdy.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia się odpowiednio:
1) konieczność stworzenia prawidłowych i bezpiecznych warunków szkolenia
prowadzonego przez ośrodki doskonalenia techniki jazdy oraz zapewnienia
należytych wymagań organizacyjno-technicznych w zakresie szkolenia;
2) konieczność zróżnicowania wymagań dla ośrodków szkolenia stopnia
podstawowego i stopnia wyższego, ze względu na prowadzony zakres zajęć;
3) wiedzę teoretyczną i umiejętności praktyczne niezbędne do bezpiecznego
i właściwego prowadzenia zajęć praktycznych w ośrodku doskonalenia techniki
jazdy;
4) wysokość rzeczywistych kosztów rzeczowych i osobowych związanych
z prowadzeniem:
a) egzaminu,
b) ewidencji,
c) rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodki doskonalenia techniki
jazdy;
5) zakres niezbędnych danych dotyczących osób uczestniczących w szkoleniu,
instruktorów techniki jazdy, ośrodków doskonalenia techniki jazdy i organów
właściwych w sprawach wpisu do rejestru i ewidencji;
6) potrzebę ujednolicenia trybu postępowania w sprawach dotyczących
dokumentacji szkoleniowej;
7) konieczność zapewnienia ujednoliconych procedur w sprawie oznaczania
ośrodków doskonalenia techniki jazdy oraz instruktorów techniki jazdy.

art. 121. więcej Art. 121. Maksymalne stawki opłat, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 3,
art. 32 ust. 1 pkt 3, art. 40 ust. 1 pkt 4, art. 66 ust. 1 pkt 6, art. 81 ust. 1 pkt 7,
art. 90 ust. 1 pkt 7, art. 95 ust. 1 pkt 3 i 4, art. 105 ust. 3 pkt 2 i ust. 5 pkt 2, art. 111
ust. 1 pkt 4, art. 120 ust. 1 pkt 5 ulegają corocznie zmianie na następny rok
kalendarzowy w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen
towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego
Urzędu Statystycznego.

art. 122. więcej Art. 122. 1. Wojewoda sprawuje nadzór pod względem legalności nad:
1) wykonywaniem przez starostę zadań, o których mowa w art. 10 ust. 1 i 2, art.
15 ust. 1, art. 16 ust. 1, art. 18 ust. 2, art. 28 ust. 3, 8 i 10, art. 30 ust. 1, 3–5, art.
31 ust. 1, art. 33 ust. 2, art. 38 ust. 2, art. 43 ust. 1, art. 44 ust. 1–4 i 7, art. 45 ust.
1 i 3, art. 46 ust. 1–3, 6 i 7, art. 47 ust. 5 i 6, art. 92 ust. 1 i 3, art. 96 ust. 2 pkt 2,
art. 97 ust. 1, art. 99 ust. 1–3, art. 102 ust. 1, art. 103 ust. 1 i 3 oraz art. 109 ust.
1–4b;
2) wykonywaniem przez marszałka województwa zadań, o których mowa
w art. 10 ust. 3, art. 18 ust. 3, art. 58 ust. 2, art. 62 ust. 3, art. 67 ust. 1, art. 69,
art. 70, art. 71 ust. 1 i 2, art. 72 ust. 1 i 2, art. 77 ust. 2, art. 80 ust. 1, 2 i 4, art. 85
ust. 3 i 8, art. 86 ust. 4, 5 i 7, art. 87 ust. 3, art. 88 ust. 1, 4, 6, 7 i 9, art. 96 ust. 3,
art. 99 ust. 5 oraz art. 103 ust. 6.
2. Wojewoda w ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1:
1) przeprowadza kontrolę dokumentacji prowadzonej w związku z wykonywaniem
zadań, o których mowa w ust. 1, oraz żąda pisemnych wyjaśnień i informacji
w tym zakresie;
2) sporządza w wyniku przeprowadzonej kontroli zalecenia i wnioski
przedstawiane zarządowi odpowiednio powiatu lub województwa;
3) sporządza i przedstawia w terminie do końca marca każdego roku ministrowi
właściwemu do spraw transportu zbiorcze sprawozdanie z terenu województwa
za ubiegły rok na podstawie rocznych sprawozdań starostów z wykonywania
zadań określonych niniejszą ustawą.
3. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia,
zakres informacji zawartych w zbiorczym sprawozdaniu, o którym mowa
w ust. 2 pkt 3, oraz jego wzór, uwzględniając potrzebę ujednolicenia w skali kraju
sprawozdawczości w zakresie zadań wykonywanych przez starostów.

art. 123. więcej Art. 123. Zadania starosty, o których mowa w art. 122 ust. 1 pkt 1, nie mogą być
powierzone gminie w drodze porozumienia.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Osoby posiadające prawa jazdy wydane do dnia 18 stycznia 2013 r.
obowiązane są dokonać ich wymiany, na prawa jazdy zgodne z nowym wzorem prawa
jazdy określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 1.
2. Prawo jazdy zgodne z nowym wzorem wydaje się od dnia 19 stycznia 2013 r.
3. Wymiana jest dokonywana na wniosek osoby zainteresowanej, po uiszczeniu
opłaty za wymianę prawa jazdy i opłaty ewidencyjnej, o których mowa
w art. 10 ust. 1.
4. Prawa jazdy wydane do dnia 18 stycznia 2013 r. podlegają wymianie
w okresie od dnia 19 stycznia 2028 r. do dnia 18 stycznia 2033 r. w terminach
określonych przez ministra właściwego do spraw transportu lub w terminie wcześniejszym na wniosek posiadacza prawa jazdy.
5. Prawa jazdy zgodne z wzorem określonym w przepisach wydanych na
podstawie art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym wydaje się do dnia 18 stycznia 2013 r.
6. Podlegające wymianie prawa jazdy, wydane na podstawie ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz niniejszej ustawy, zachowują
ważność w okresie, na jaki zostały wydane, nie dłużej niż do terminów wymiany
ustalonych zgodnie z przepisami ust. 4, pod rygorem utraty ważności dokumentu.
7. Dokonując wymiany prawa jazdy, właściwy organ, o którym mowa
w art. 10, sprawdza zgodność danych zawartych w dokumencie z danymi
znajdującymi się w centralnej ewidencji kierowców.
8. Prawa jazdy oraz pozwolenie na kierowanie tramwajem, o których mowa
w art. 150 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
niewymienione przed dniem wejścia w życie ustawy, podlegają wymianie na zasadach
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 150 ust. 2 tej ustawy.
9. Osobom w wieku od 13 do 18 lat ubiegającym się o uprawnienia do
kierowania motorowerem do dnia 18 stycznia 2013 r. wydaje się kartę motorowerową
określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
10. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia:
1) terminy wymiany praw jazdy, o których mowa w ust. 4;
2) sposób postępowania w przypadku stwierdzenia rozbieżności między danymi
zawartymi w dokumencie prawa jazdy a danymi znajdującymi się w centralnej
ewidencji kierowców.
11. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 10, uwzględnia się:
1) zabezpieczenie sprawności przebiegu procesu wymiany praw jazdy;
2) konieczność właściwego ustalenia poszczególnych terminów wymiany praw
jazdy biorąc pod uwagę faktyczną ilość dokumentów przewidzianych do
wymiany;
3) konieczność zapewnienia aktualności wydawanych dokumentów odpowiednio
do posiadanych uprawnień.
12. (uchylony)

art. 125. więcej Art. 125. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r.
Nr 108, poz. 908, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) odnośnik nr 1 do ustawy otrzymuje brzmienie:
„Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw Wspólnoty Europejskiej:
1) dyrektywy 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji
typu pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 42 z
23.02.1970, z późn. zm.),
2) dyrektywy 74/150/EWG z dnia 4 marca 1974 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do homologacji typu kołowych ciągników rolniczych lub leśnych (Dz. Urz. WE L 84
z 28.03.1974, z późn. zm.),
3) dyrektywy 91/671/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do obowiązkowego stosowania pasów bezpieczeństwa w pojazdach poniżej 3,5 tony
(Dz. Urz. WE L 373 z 31.12.1991, z późn. zm.),
4) dyrektywy 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. w sprawie montowania i
zastosowania urządzeń ograniczenia prędkości w niektórych kategoriach pojazdów mechanicznych we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 57 z
02.03.1992, z późn. zm.),
5) dyrektywy 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty
maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu
międzynarodowym (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996, z późn. zm.),
6) dyrektywy 96/96/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie zbliżenia
ustawodawstw państw członkowskich dotyczących badań przydatności
do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz.
WE L 46 z 17.02.1997, z późn. zm.),
7) dyrektywy 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r. odnoszącej się do mas i
wymiarów niektórych kategorii pojazdów silnikowych i ich przyczep
oraz zmieniającej dyrektywę 70/156/EWG (Dz. Urz. WE L 233 z
28.08.1997, z późn. zm.),
8) dyrektywy 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (Dz. Urz. WE L 138 z 01.06.1999, z późn. zm.),
9) dyrektywy 1999/62/WE z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie pobierania
opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy
ciężarowe (Dz. Urz. WE L 187 z 20.07.1999),
10) dyrektywy 2000/30/WE z dnia 6 czerwca 2000 r. w sprawie drogowej
kontroli technicznej pojazdów dostawczych poruszających się we
Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 203 z 10.08.2000, z późn. zm.),
11) dyrektywy 2002/24/WE z dnia 18 marca 2002 r. w sprawie homologacji typu dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych i uchylającej
dyrektywę 92/61/EWG (Dz. Urz. WE L 124 z 09.05.2002).
Dane odnoszące się do aktów prawa Unii Europejskiej, ogłoszone przed
dniem 1 maja 2004 r., zamieszczone w niniejszej ustawie, dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej – polskie wydanie specjalne.”;
2) w art. 1:
a) w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wymagania w stosunku do innych uczestników ruchu niż kierujący pojazdami;”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 75a ust. 1, 3,
5 i 9, art. 140g ust. 2, art. 140i i art. 140k, stanowią zadania z zakresu
administracji rządowej. ”;
3) w art. 2:
a) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) autostrada – drogę dwujezdniową, oznaczoną odpowiednimi znakami
drogowymi, na której nie dopuszcza się ruchu poprzecznego, przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych, z wyłączeniem czterokołowca, które na równej, poziomej jezdni mogą rozwinąć prędkość
co najmniej 40 km/h, w tym również w razie ciągnięcia przyczep;”,
b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) droga ekspresowa – drogę dwu- lub jednojezdniową, oznaczoną odpowiednimi znakami drogowymi, na której skrzyżowania występują wyjątkowo, przeznaczoną tylko do ruchu pojazdów samochodowych, z
wyłączeniem czterokołowca;”,
c) pkt 21 otrzymuje brzmienie:
„21) kierowca – osobę uprawnioną do kierowania pojazdem silnikowym lub motorowerem;”,
d) po pkt 42a dodaje się pkt 42b i 42c w brzmieniu:
„42b) czterokołowiec – pojazd samochodowy przeznaczony do przewozu
osób lub ładunków, z wyłączeniem samochodu osobowego, ciężarowego i motocykla, którego masa własna nie przekracza:
a) w przypadku przewozu rzeczy 550 kg,
b) w przypadku przewozu osób 400 kg;
42c) czterokołowiec lekki – czterokołowiec, którego masa własna nie przekracza 350 kg i konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h;”,
e) pkt 45 i 46 otrzymują brzmienie:
„45) motocykl – pojazd samochodowy zaopatrzony w silnik spalinowy o
pojemności skokowej przekraczającej 50 cm3
, dwukołowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy; określenie to obejmuje również pojazd
trójkołowy o symetrycznym rozmieszczeniu kół;
46) motorower – pojazd dwu lub trójkołowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej nieprzekraczającej 50 cm3
lub w silnik elektryczny o mocy nie większej niż 4 kW, którego konstrukcja ogranicza
prędkość jazdy do 45 km/h;”;
4) w art. 20 w ust. 6 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) motocykla (również z przyczepą), czterokołowca i motoroweru, którymi
przewozi się dziecko w wieku do 7 lat – 40 km/h.”;
5) w art. 38 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) zezwolenie, o którym mowa w art. 106 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia
2011 r. o kierujących pojazdami;”;
6) w art. 39 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Przepis ust. 3 nie dotyczy przewozu dziecka taksówką osobową, autobusem,
specjalistycznym środkiem transportu sanitarnego, o którym mowa w art. 36
ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.), pojazdem Policji, Straży Granicznej lub Straży Gminnej (Miejskiej).”;
7) art. 40 otrzymuje brzmienie:
„Art. 40. 1. Kierujący motocyklem, czterokołowcem lub motorowerem oraz
osoba przewożona takimi pojazdami są obowiązani używać w czasie jazdy kasków ochronnych odpowiadających właściwym
warunkom technicznym.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do motocykli fabrycznie wyposażonych w pasy bezpieczeństwa.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do czterokołowców fabrycznie wyposażonych w nadwozie zamknięte i pasy bezpieczeństwa.”;
8) w art. 80d:
a) w ust. 4:
– pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) opłata ewidencyjna, o której mowa w art. 75 ust. 2, art. 77 ust. 3,
art. 82 ust. 2 i art. 150 ust. 1;”,
– pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) opłata ewidencyjna, o której mowa w art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 6,
art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 5, art. 16 ust. 1 i 5, art. 18 ust. 2, art. 28
ust. 8 i 9, art. 31 ust. 3, art. 33 ust. 2 pkt 1, art. 38 ust. 2 pkt 1, art.
58 ust. 2 pkt 1, art. 77 ust. 2 pkt 1, art. 85 ust. 8, art. 87 ust. 3 pkt
1, art. 97 ust. 3, art. 101 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 3, art. 102 ust.
2, art. 103 ust. 3, art. 109 ust. 1, 3 i 4, art. 110, art. 115 ust. 6, art.
117 ust. 3 pkt 1 i art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o
kierujących pojazdami (Dz. U. Nr …, poz. …), a także w art. 39g
ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.)”,
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Wysokość każdej opłaty ewidencyjnej, o której mowa w art. 75 ust. 2,
art. 77 ust. 3, art. 82 ust. 2 i art. 150 ust. 1 ustawy, oraz w art. 10 ust. 1,
art. 13 ust. 6, art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 5, art. 16 ust. 1 i 5, art. 18 ust. 2,
art. 28 ust. 8 i 9, art. 31 ust. 3, art. 33 ust. 2 pkt 1, art. 38 ust. 2 pkt 1,
art. 58 ust. 2 pkt 1, art. 77 ust. 2 pkt 1, art. 85 ust. 8, art. 87 ust. 3 pkt 1,
art. 97 ust. 3, art. 101 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 3, art. 102 ust. 2, art.
103 ust. 3, art. 109 ust. 1, 3 i 4, art. 110, art. 115 ust. 6, art. 117 ust. 3
pkt 1 i art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, a także w art. 39g ust. 9 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r.
o transporcie drogowym, nie może przekroczyć równowartości w złotych 2 euro ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego ustalonego
przez Narodowy Bank Polski, w dniu wydania rozporządzenia, o którym mowa w ust. 7.”,
c) w ust. 7 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wysokość opłaty ewidencyjnej, o której mowa w art. 75 ust. 2, art. 77
ust. 3, art. 82 ust. 2 i art. 150 ust. 1 ustawy, oraz w art. 10 ust. 1, art. 13
ust. 6, art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 5, art. 16 ust. 1 i 5, art. 18 ust. 2, art. 28
ust. 8 i 9, art. 31 ust. 3, art. 33 ust. 2 pkt 1, art. 38 ust. 2 pkt 1, art. 58
ust. 2 pkt 1, art. 77 ust. 2 pkt 1, art. 85 ust. 8, art. 87 ust. 3 pkt 1, art. 97
ust. 3, art. 101 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 pkt 3, art. 102 ust. 2, art. 103 ust.
3, art. 109 ust. 1, 3 i 4, art. 110, art. 115 ust. 6, art. 117 ust. 3 pkt 1 i art.
124 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, a także w art. 39g ust. 9 pkt 2, ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, oraz sposób jej wnoszenia;”;
9) W art. 97a dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Świadectwo kwalifikacji zawodowej, potwierdzające ukończenie szkolenia
okresowego w zakresie jednego z bloków programowych, wydane osobie o
której mowa art. 39d ust. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie
drogowym stanowi podstawę do uzyskania wpisu, o którym mowa w ust. 1,
w zakresie posiadanych kategorii prawa jazdy spośród kategorii C1, C1+E,
C, C+E, D1, D1+E, D i D+E.”;
10) w dziale IV:
a) tytuł otrzymuje brzmienie: „Bezpieczeństwo ruchu drogowego”,
b) uchyla się rozdział 1,
c) w art. 100a ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W ewidencji gromadzi się także dane o:
1) osobach nieposiadających uprawnień, które kierując pojazdem
popełniły naruszenie, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 105 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami;
2) instruktorach i wykładowcach prowadzących szkolenie osób
ubiegających się o uzyskanie uprawnień do kierowania pojazdami
lub pozwolenia na kierowanie tramwajem;
3) egzaminatorach osób ubiegających się o uzyskanie uprawnień do
kierowania pojazdami lub pozwolenia na kierowanie tramwajem;
4) ośrodkach szkolenia kierowców i innych jednostkach prowadzących szkolenie osób ubiegających się o uzyskanie uprawnień do
kierowania pojazdami lub pozwolenia na kierowanie tramwajem;
5) lekarzach uprawnionych do przeprowadzania badań lekarskich
w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych
do kierowania pojazdem;
6) pracowniach psychologicznych wykonujących badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu;
7) psychologach uprawnionych do wykonywania badań psychologicznych w zakresie psychologii transportu;
8) ośrodkach doskonalenia techniki jazdy;
9) instruktorach techniki jazdy;
10) ośrodkach egzaminacyjnych.”,
d) art. 100b otrzymuje brzmienie:
„Art. 100b. 1. W ewidencji gromadzi się następujące dane o osobach, o których mowa w art. 100a ust. 2 i ust. 3 pkt 1:
1) imię i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu
Ewidencji Ludności (PESEL), a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię, numer i nazwę dokumentu
potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa, które wydało ten dokument;
4) adres zamieszkania;
5) rodzaj oraz zakres uzyskanego uprawnienia;
6) datę uzyskania pierwszego uprawnienia, a w przypadku jego
cofnięcia – także datę ponownego uzyskania uprawnienia;
7) datę ważności uprawnienia;
8) numer dokumentu stwierdzającego uprawnienie;
9) ograniczenia dotyczące uprawnienia;
10) nazwę organu, który wydał dokument stwierdzający uprawnienie;
11) dotyczące:
a) zatrzymania dokumentu stwierdzającego uprawnienie
oraz jego zwrócenia – serię i numer dokumentu, datę zatrzymania i datę zwrócenia,
b) cofnięcia uprawnienia oraz jego przywrócenia – serię i
numer dokumentu, datę cofnięcia i datę przywrócenia,
c) utraty dokumentu stwierdzającego uprawnienie oraz jego odnalezienia – serię i numer dokumentu, datę utraty i
datę odnalezienia,
d) zastosowania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów – datę rozpoczęcia zakazu i datę zakończenia zakazu,
e) informacji o wykroczeniu lub przestępstwie stanowiących naruszenia przepisów ruchu drogowego - data
uprawomocnienia się rozstrzygnięcia, liczba punktów
otrzymanych przez kierowcę, nazwa naruszenia, data,
godzina i miejsce jego popełnienia, dane pojazdu (rodzaj,
marka i numer rejestracyjny), którym popełniono naruszenie,
f) okresu próbnego i jego przedłużenia – datę rozpoczęcia i
datę przedłużenia tego okresu,
g) skierowania na kurs reedukacyjny – datę skierowania na
kurs i datę jego zakończenia,
h) dokumentu z państwa Unii Europejskiej wymienionego
na polskie krajowe prawo jazdy – w tym państwa wydania i numeru dokumentu,
i) kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości, w stanie po
użyciu alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu - datę popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;
12) zakres, numer oraz okres, na jaki zostało wydane zaświadczenie ADR, o którym mowa w art. 10 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych;
13) zakres, numer i datę wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego uzyskanie kwalifikacji wstępnej,
kwalifikacji wstępnej przyspieszonej, kwalifikacji wstępnej
uzupełniającej lub kwalifikacji wstępnej uzupełniającej przyspieszonej, o której mowa w art. 39c ust. 1 ustawy z dnia 6
września 2001 r. o transporcie drogowym;
14) zakres, numer i datę wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie szkolenia okresowego, o którym mowa w art. 39e ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym;
15) numer ewidencyjny instruktora, który prowadził szkolenie;
16) numer ewidencyjny wykładowcy, który prowadził szkolenie;
17) numer ewidencyjny jednostki, która prowadziła szkolenie;
18) numer ewidencyjny egzaminatora, który prowadził egzamin państwowy;
19) numer ewidencyjny instruktora techniki jazdy, który prowadził szkolenie;
20) numer ewidencyjny uprawnionego lekarza, który wydał orzeczenie o braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem;
21) zakres, numer i datę wydania orzeczenia lekarskiego o braku
przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem;
22) numer ewidencyjny uprawnionego psychologa, który wydał
orzeczenie psychologiczne o braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem;
23) zakres, numer i datę wydania orzeczenia psychologicznego o
braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem;
24) wojewódzki ośrodek ruchu drogowego, w którym przeprowadzono egzamin państwowy;
25) zakres i numer zezwolenia na kierowanie pojazdem uprzywilejowanym;
26) informacje o wydanych wtórnikach dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami – serię, numer
oraz datę i przyczynę wydania wtórnika.
2. W ewidencji gromadzi się dane o osobach, o których mowa w art.
100a ust. 3 pkt 2, 3, 5, 7 i 9:
1) imię i nazwisko;
2) datę i miejsce urodzenia;
3) numer ewidencyjny Powszechnego Elektronicznego Systemu
Ewidencji Ludności (PESEL), a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię, numer i nazwę dokumentu
potwierdzającego tożsamość oraz nazwę kraju, który wydał
ten dokument;
4) numer ewidencyjny odpowiednio instruktora, wykładowcy,
egzaminatora, lekarza, psychologa lub instruktora techniki jazdy;
5) zakres posiadanych uprawnień;
6) datę ważności dokumentu stwierdzającego posiadanie odpowiednich uprawnień;
7) datę i przyczynę skreślenia z ewidencji;
8) datę, do kiedy nie może być dokonany kolejny wpis do ewidencji lub rejestru.
3. W ewidencji gromadzi się dane o jednostkach, o których mowa w
art. 100a ust. 3 pkt 4, 6, 8 i 10:
1) nazwę;
2) oznaczenie adresu siedziby;
3) numer ewidencyjny;
4) numer identyfikacji statystycznej (REGON);
5) wskazanie odpowiedniego zakresu prowadzonej działalności;
6) datę skreślenia z rejestru lub ewidencji;
7) datę, do kiedy nie może być dokonany kolejny wpis do ewidencji lub rejestru.
4. Dane, o których mowa w ust. 1, przekazuje do ewidencji:
1) organ właściwy w sprawach wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienie do kierowania pojazdami, niezwłocznie po wydaniu tych dokumentów, w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1  10 oraz pkt 11 lit. f i h;
2) odpowiednio do swoich kompetencji: właściwa jednostka organizacyjna Policji, Inspekcji Transportu Drogowego lub
Żandarmerii Wojskowej, organ właściwy w sprawach wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienie do kierowania pojazdami, prokurator lub sąd, niezwłocznie po dokonaniu czynności – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 11
lit. a;
3) organ właściwy w sprawach wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienie do kierowania pojazdami, niezwłocznie po wydaniu decyzji – w zakresie, o którym mowa w ust. 1
pkt 11 lit. b i g;
4) organ właściwy w sprawach wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienie do kierowania pojazdami, niezwłocznie po uzyskaniu informacji o wystąpieniu tych zdarzeń – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 11 lit. c;
5) sąd, niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia – w
zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 11 lit. d i i;
6) odpowiednio do swoich kompetencji: organy kontroli ruchu
drogowego, prokurator lub sąd – w zakresie, o którym mowa
w ust. 1 pkt 11 lit. e;
7) podmiot prowadzący kursy dokształcające dla kierowców
przewożących towary niebezpieczne, o których mowa w
przepisach o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych
– w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 12;
8) wojewoda lub dyrektor Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej –
w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 13;
9) kierownik ośrodka szkolenia kierowców, o którym mowa w
art. 39e ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 14;
10) starosta – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 15-18 i 20-26;
11) wojewoda – w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 19.
5. Dane, o których mowa w ust. 2, przekazują do ewidencji, w drodze teletransmisji:
1) starosta – w odniesieniu do osób wymienionych w art. 100a
ust. 3 pkt 2;
2) wojewoda – w odniesieniu do osób wymienionych w art.
100a ust. 3 pkt 9;
3) marszałek województwa – w odniesieniu do osób, o których
mowa w art. 100a ust. 3 pkt 3, 5 i 7.
6. Dane, o których mowa w ust. 3, przekazuje do ewidencji, w drodze teletransmisji:
1) starosta – w odniesieniu do jednostek wymienionych w art.
100a ust. 3 pkt 4;
2) wojewoda – w odniesieniu do jednostek wymienionych w art.
100a ust. 3 pkt 8;
3) marszałek województwa – w zakresie jednostek wymienionych w art. 100a ust. 3 pkt 6 i 10.
7. Dane, o których mowa w:
1) ust. 1 pkt 11 lit. d, podlegają usunięciu z ewidencji, jeżeli
skazanie, na podstawie którego orzeczono środek karny
w postaci zakazu prowadzenia pojazdów, uległo zatarciu. Informację o zatarciu przekazuje do ewidencji Biuro Informacyjne Krajowego Rejestru Karnego;
2) ust. 1 pkt 11 lit. e oraz lit. i, usuwa się na zasadach określonych w art. 98 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o
kierujących pojazdami;
3) ust. 2 pkt 8 i ust. 3 pkt 7, podlegają usunięciu odpowiednio z
ewidencji lub rejestru po upływie określonych w nich dat.
8. Administrator danych przetwarzający dane osobowe na potrzeby
ewidencji jest zwolniony z obowiązku informacyjnego określonego w art. 25 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 80b ust. 4.”,
e) w art. 100c:
 w ust. 1:
– – wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Dane zgromadzone w ewidencji udostępnia się w takim zakresie, w jakim są one niezbędne do realizacji ich ustawowych zadań, następującym podmiotom:”,
– – w pkt 13 na końcu kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się
pkt 14 i 15 w brzmieniu:
„14) marszałkowi województwa;
15) wojewódzkiemu ośrodkowi ruchu drogowego.”,
– ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Dane zgromadzone w ewidencji udostępnia się także na wniosek
osoby, której one dotyczą. Dane te mogą być udostępniane z wykorzystaniem urządzeń teletransmisji danych.”;
– ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych udostępnia, w formie
zaświadczenia, dane zgromadzone w ewidencji innym podmiotom niż wymienione w ust. 1 i 2, w tym osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym
osobowości prawnej, na ich pisemny wniosek, jeżeli wykażą swój
uzasadniony interes prawny.”,
f) w art. 100e:
- w ust. 1 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) szczegółowy sposób udostępniania danych, o których
mowa w art. 100c ust. 2;”,
- w ust. 2 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) bezpieczeństwo danych;”,
g) uchyla się rozdział 2 i 2b,
h) w art. 117 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do zadań ośrodka należy:
1) współpraca z wojewódzką radą bezpieczeństwa ruchu drogowego;
2) współpraca ze starostami przy sprawowaniu nadzoru nad szkoleniem;
3) organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami;
4) prowadzenie kursów kwalifikacyjnych;
5) prowadzenie 3–dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego
dla egzaminatorów;
6) prowadzenie kursów:
a) doskonalących dla nauczycieli prowadzących zajęcia szkolne
dla uczniów ubiegających się o kartę rowerową,
b) dokształcających w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
c) reedukacyjnych w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
d) reedukacyjnych w zakresie problematyki przeciwalkoholowej
i przeciwdziałania narkomanii;
7) organizowanie zajęć dla uczniów ubiegających się o kartę rowerową;
8) przekazywanie marszałkowi województwa oraz starostom informacji w zakresie statystyki zdawalności dla poszczególnych
ośrodków szkolenia i instruktorów;
9) inna niż wymieniona w pkt 4 - 8 działalność oświatowa w zakresie ruchu i transportu drogowego.”,
i) w art. 119 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Przychodami ośrodka są:
1) wpływy z wykonywania zadań, o których mowa w art. 117 ust. 1;
2) wpływy z wykonywania innych zadań z zakresu bezpieczeństwa
ruchu drogowego;
3) wpływy z działalności, o której mowa w art. 117 ust. 3.
3. Ośrodek ponosi koszty z tytułu:
1) bieżącego utrzymania ośrodka;
2) wykonywania zadań, o których mowa w art. 117 ust. 1;
3) inwestycji związanych z działalnością ośrodka, o której mowa w
art. 117;
4) działań na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego na
obszarze województwa, w szczególności na popularyzację zasad ruchu drogowego i podnoszenie kultury jazdy kierowców, na które ośrodek przeznacza pozostałe wolne środki, niewykorzystane z tytułów, o których mowa w pkt 1 - 3.”,
j) uchyla się rozdział 4;
11) w art. 129 w ust. 2:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) sprawdzania dokumentów wymaganych w związku z kierowaniem pojazdem i jego używaniem, zezwolenia, o którym mowa w art. 106 ust. 1
pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, a także
dokumentu stwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzającego opłacenie składki tego ubezpieczenia;”,
b) dodaje się pkt 13a w brzmieniu:
„13a) występowania do starosty z wnioskiem o skierowanie kierowcy lub
osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na egzamin
sprawdzający kwalifikacje, jeżeli istnieją uzasadnione i poważne zastrzeżenia co do kwalifikacji tej osoby;”;
12) po art. 129f dodaje się art. 129g - 129i w brzmieniu:
„Art. 129g. 1. Badanie w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu
przeprowadza się przy użyciu urządzeń elektronicznych dokonujących pomiaru stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli stan osoby podlegającej badaniu uniemożliwia jego przeprowadzenie urządzeniem elektronicznym lub osoba ta odmawia poddania się takiemu badaniu. W
takim przypadku ustalenie zawartości w organizmie alkoholu następuje na podstawie badania krwi lub moczu.
3. Badanie w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu może
być przeprowadzone również w razie braku zgody kierującego, o
czym należy go uprzedzić.
4. Warunki oraz sposób przeprowadzania badań, o których mowa w
ust. 1 i 2, określa ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U.
z 2007 r. Nr 70, poz. 473, z późn. zm.).
Art. 129h. 1. Badanie w celu ustalenia w organizmie obecności środka działającego podobnie do alkoholu przeprowadza się przy użyciu metod
niewymagających badania laboratoryjnego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli stan osoby podlegającej badaniu uniemożliwia jego przeprowadzenie metodą niewymagającą badania laboratoryjnego albo osoba ta odmawia poddania się takiemu badaniu. W takim przypadku ustalenie
w organizmie obecności środka działającego podobnie do alkoholu następuje na podstawie badania krwi lub moczu.
3. Dopuszcza się badanie krwi lub moczu jako następstwo badania
przeprowadzonego metodą, o której mowa w ust. 1, albo jeżeli
nie ma możliwości wykorzystania tej metody.
4. Badanie w celu ustalenia obecności w organizmie środka działającego podobnie do alkoholu, w sposób określony w ust. 2 i 3,
może być przeprowadzone również w razie braku zgody osoby
podlegającej badaniu, o czym należy ją uprzedzić.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia, uwzględniając skutki oddziaływania na organizm kierowcy środków działających podobnie do alkoholu, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz tych środków;
2) warunki i sposób przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie.
Art. 129i. 1. W razie uczestniczenia w wypadku drogowym, w którym jest zabity lub ranny, kierujący pojazdem jest poddawany badaniu na
zawartość w organizmie alkoholu lub środka działającego podobnie do alkoholu.
2. Badaniu, o którym mowa w ust. 1, można poddać także inną osobę, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogła kierować
pojazdem uczestniczącym w wypadku drogowym, w którym jest
zabity lub ranny.
3. Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, mają prawo żądać od organu
kontroli ruchu drogowego przeprowadzenia badania krwi lub moczu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu lub środka
działającego podobnie do alkoholu.”;
13) uchyla się art. 130;
14) uchyla się art. 138;
15) w art. 139 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przepisy art. 135 - 137 stosuje się odpowiednio do pozwolenia na kierowanie tramwajem.”;
16) uchyla się art. 140 i 140a;
17) w art. 140h dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Szczegółową organizację i tryb pracy Wojewódzkiej Rady określa regulamin
przyjęty przez radę w drodze uchwały.”;
18) w art. 140i pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) członkowie Wojewódzkiej Rady:
a) wojewódzki inspektor transportu drogowego,
b) dyrektor właściwego terenowo oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad,
c) przedstawiciel wojewody,
d) przedstawiciel wojewódzkiego sztabu wojskowego,
e) przedstawiciel kuratora oświaty,
f) przedstawiciel zarządu województwa,
g) przedstawiciel zarządów powiatu,
h) przedstawiciel wójtów, burmistrzów lub prezydentów miast,
i) przedstawiciel komendanta wojewódzkiego Policji,
j) przedstawiciel komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej,
k) przedstawiciel zarządu dróg wojewódzkich,
l) przedstawiciel wojewódzkich ośrodków ruchu drogowego,
m) przedstawiciel zarządów dróg powiatowych,
n) osoby wskazane przez marszałka województwa w szczególności reprezentujące działające na terenie województwa organizacje pozarządowe,
których celem statutowym jest problematyka bezpieczeństwa ruchu
drogowego, przy czym marszałek województwa może wskazać nie
więcej niż 12 osób.

art. 126. więcej Art. 126. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr
125, poz. 874, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 w ust. 3 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy i zatrudnieni przez przedsiębiorcę kierowcy, a także inne osoby niezatrudnione przez przedsiębiorcę,
lecz wykonujące osobiście przewozy na jego rzecz, spełniają wymagania
określone w przepisach ustawy, przepisach ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r.
o kierujących pojazdami (Dz. U. Nr …, poz. …) oraz w innych przepisach
określających wymagania w stosunku do kierowców, a także nie byli skazani prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa umyślne przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, wiarygodności dokumentów lub środowisku;”;
2) w art. 6 w ust. 1 w pkt 2 lit. a otrzymuje brzmienie:
„a) spełniają wymagania określone w przepisach ustawy i w przepisach ustawy z
dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami,”;
3) w art. 39a:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) posiada odpowiednie uprawnienie do kierowania pojazdem samochodowym, określone w ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących
pojazdami, z zastrzeżeniem ust. 1a;”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Kierowca posiadający prawo jazdy kategorii D albo D+E do ukończenia 23. roku życia może być zatrudniony wyłącznie przy wykonywaniu
regularnych przewozów osób na liniach komunikacyjnych na trasie
nieprzekraczającej 50 km.”;
4) w art. 39b w ust. 1 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) która nie ma przeciwwskazań zdrowotnych i psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy.”,
5) w art. 39f ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zasady dokonywania wpisu, o którym mowa w ust. 1, określa art. 15 ustawy
z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami.”;
6) w art. 39g w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców, zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, lub spełnia wymagania określone dla tej działalności;”;
7) w art. 39j ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zakres badań lekarskich, o których mowa w ust. 1, obejmuje ponadto
ustalenie istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami, zgodnie z rozdziałem 12 ustawy z dnia 5 stycznia 2011
r. o kierujących pojazdami.”;
8) w art. 39k ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Badania psychologiczne, o których mowa w ust. 1, są wykonywane, z
zastrzeżeniem ust. 3 i 4, w zakresie i na zasadach określonych dla kierowców w rozdziale 13 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących
pojazdami.”.

art. 127. więcej Art. 127. W ustawie z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz.
U. Nr 191, poz. 1410, z późn. zm.) w art. 36 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. W skład zespołów, o których mowa w ust. 1, wchodzi kierowca, w przypadku gdy żaden z członków zespołów ratownictwa medycznego nie spełnia
warunków, o których mowa w art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011
r. o kierujących pojazdami.”.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Rejestry działalności regulowanej, o których mowa w art. 103 ust. 1,
art. 115g ust. 1 i art. 124a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym, zostają przekształcone w rejestry działalności regulowanej, o których
mowa odpowiednio w art. 28 ust. 1, art. 85 ust. 1 i art. 114 ustawy.
2. Wpisy do rejestrów, o których mowa w ust. 1, dokonane przed dniem wejścia
w życie ustawy zachowują ważność.
3. Przedsiębiorca wpisany przed dniem wejścia w życie ustawy do rejestru,
o którym mowa w art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym, jest obowiązany:
1) przedłożyć staroście informację w zakresie danych, o których mowa
w art. 28 ust. 4 pkt 5, 8 i 9 – w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie
ustawy;
2) dostosować infrastrukturę ośrodka szkolenia kierowców do wymagań, o których
mowa w art. 28 ust. 2, i przedłożyć staroście informację, o której mowa
w art. 28 ust. 4 pkt 6 – w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy.
3a. Dostosowanie infrastruktury, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, obejmuje
również pojazdy służące do nauki jazdy. Do czasu dostosowania infrastruktury
dopuszcza się prowadzenie szkolenia na poszczególne kategorie prawa jazdy
pojazdami, które spełniały wymagania techniczne przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy.
4. Starosta wydaje decyzję administracyjną o zakazie prowadzenia działalności
gospodarczej w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców przez
przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 3, skreślając go z rejestru przedsiębiorców
prowadzących ośrodek szkolenia kierowców, jeżeli przedsiębiorca nie wypełnił co
najmniej jednego z obowiązków, o których mowa w ust. 3.
5. Przedsiębiorca wpisany przed dniem wejścia w życie ustawy do rejestru,
o którym mowa w art. 124a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym, jest obowiązany przedłożyć marszałkowi województwa informację
w zakresie danych, o których mowa w art. 85 ust. 4 pkt 5 i 6 – w terminie 3 miesięcy
od dnia wejścia w życie ustawy.
6. Marszałek województwa wydaje decyzję administracyjną o zakazie
prowadzenia przez przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 5, działalności gospodarczej
w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej, skreślając przedsiębiorcę
z rejestru przedsiębiorców prowadzących pracownię psychologiczną, jeżeli
przedsiębiorca nie wypełnił obowiązków, o których mowa w ust. 5.
7. Przedsiębiorca wpisany przed dniem wejścia w życie ustawy do rejestru,
o którym mowa w art. 115g ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, jest obowiązany przedłożyć wojewodzie informację w zakresie danych, o których mowa w art. 115 ust. 2 pkt 2–5 – w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia
w życie niniejszej ustawy.
8. Wojewoda wydaje decyzję administracyjną o zakazie prowadzenia przez
przedsiębiorcę, o którym mowa w ust. 7, działalności gospodarczej w zakresie
prowadzenia ośrodka doskonalenia techniki jazdy, skreślając przedsiębiorcę z rejestru
przedsiębiorców prowadzących ośrodek doskonalenia techniki jazdy, jeżeli
przedsiębiorca nie wypełnił obowiązków, o których mowa w ust. 7.

art. 129. więcej Art. 129. Przedsiębiorca prowadzący, w dniu wejścia w życie ustawy, kursy
kwalifikacyjne dla kandydatów na instruktorów może prowadzić kursy, o których
mowa w art. 35, przez okres roku od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 130. więcej Art. 130. 1. Ewidencje, o których mowa w art. 105 ust. 2 pkt 7,
art. 110 ust. 1 pkt 10, art. 115j ust. 2 pkt 4 i art. 124a ust. 9 pkt 4 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, zostają przekształcone w ewidencje,
o których mowa odpowiednio w art. 33 ust. 1 pkt 9, art. 58 ust. 1 pkt 10,
art. 87 ust. 2 pkt 4 i art. 117 ust. 2 pkt 8 ustawy.
2. Rejestr uprawnionych lekarzy, o którym mowa w przepisach wydanych na
podstawie art. 123 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
zostaje przekształcony w ewidencję, o której mowa w art. 77 ust. 1 pkt 5.
3. Wpisy w ewidencjach, o których mowa w ust. 1, oraz w rejestrze, o którym
mowa w ust. 2, dokonane przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują ważność.
4. Organ prowadzący ewidencję, o której mowa w art. 33 ust. 1 pkt 9,
art. 58 ust. 1 pkt 10, art. 77 ust. 1 pkt 5, art. 87 ust. 2 pkt 4
i art. 117 ust. 2 pkt 8 ustawy w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej
ustawy, wzywa osobę wpisaną przed dniem wejścia w życie ustawy do odpowiedniej
ewidencji, o której mowa w ust. 1, do przedłożenia aktualnych informacji w zakresie
danych umieszczonych w tych ewidencjach.
5. Osoba wezwana do przedłożenia aktualnych informacji w zakresie danych
umieszczonych w ewidencji, w trybie, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązana
przedłożyć te informacje, w terminie miesiąca od dnia otrzymania wezwania, pod
rygorem skreślenia z ewidencji.
6. Osobę wpisaną, w dniu wejścia w życie ustawy, do ewidencji, o której mowa
w art. 105 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
uznaje się za spełniającą wymagania, o których mowa w:
1) art. 33 ust. 1 pkt 6 i 7 – w zakresie dotychczas posiadanych uprawnień do
prowadzenia zajęć;
2) art. 33 ust. 1 pkt 4 i 5 – do końca okresu ważności posiadanej legitymacji
instruktora;
3) art. 37 ust. 1 pkt 1 – przez okres roku od dnia wejścia w życie ustawy.
7. Osobę wpisaną w dniu wejścia w życie ustawy do ewidencji, o której mowa
w art. 110 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
uznaje się za spełniającą wymagania, o których mowa w:
1) art. 58 ust. 1 pkt 1, 3, 6 i 7 – w zakresie dotychczas posiadanych uprawnień do
przeprowadzania egzaminów państwowych;
2) art. 58 ust. 1 pkt 4 i 5 – do końca okresu ważności orzeczenia lekarskiego
i orzeczenia psychologicznego, o których mowa w art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy
z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
3) art. 63 ust. 1 pkt 2 – do końca roku kalendarzowego następującego po roku,
w którym uczestniczyła w szkoleniu organizowanym przez dyrektora
wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego na podstawie dotychczasowych
przepisów.
8. Osobę wpisaną w dniu wejścia w życie ustawy do ewidencji, o której mowa
w art. 115j ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
uznaje się za spełniającą wymagania, o których mowa w art. 117 ust. 2 ustawy –
w zakresie dotychczas posiadanych uprawnień do prowadzenia ćwiczeń praktycznych
w ośrodku doskonalenia techniki jazdy.
9. Osobę wpisaną w dniu wejścia w życie ustawy do rejestru uprawnionych
lekarzy, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 123 ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, uznaje się za spełniającą wymagania,
o których mowa w art. 77 ust. 1 pkt 2 i 3.
10. Osobę wpisaną w dniu wejścia w życie ustawy do ewidencji, o której mowa
w art. 124a ust. 9 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
uznaje się za spełniającą wymagania, o których mowa w art. 87 ust. 2 pkt 1 i 2.

art. 131. więcej Art. 131. 1. Osobę, która w ramach stosunku pracy, wykonywanej działalności
gospodarczej, pełnionej służby lub wykonywanej funkcji uprawniona była do
kierowania pojazdem uprzywilejowanym w dniu wejścia w życie ustawy, uznaje się
za spełniającą wymagania, o których mowa w:
1) art. 106 ust. 1 pkt 3 – do końca okresu ważności orzeczenia lekarskiego
i orzeczenia psychologicznego wydanych na podstawie badań, o których mowa
w art. 122 ust. 2 i art. 124 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
o ruchu drogowym;
2) art. 106 ust. 1 pkt 4 – jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskała
uprawnienia do kierowania pojazdami uprzywilejowanymi w trybie art. 95a
ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.
2. Osoba, o której mowa w ust. 1, jest obowiązana:
1) posiadać zaświadczenie wydane w trybie określonym w art. 95a ust. 1 pkt 2
i ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, przez
okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy i okazywać je na żądanie
uprawnionych organów;
2) w okresie, o którym mowa w pkt 1, wymienić posiadane zaświadczenie na
zezwolenie, o którym mowa w art. 106 ust. 1 pkt 5.

art. 132. więcej Art. 132. Producenta wytwarzającego w dniu wejścia w życie ustawy blankiety
praw jazdy, międzynarodowych praw jazdy oraz pozwoleń na kierowanie tramwajem
na podstawie umowy zawartej z ministrem właściwym do spraw transportu uznaje się
za wybranego w trybie art. 19 przez okres, na jaki została zawarta umowa.

art. 133. więcej Art. 133. 1. Dokumenty stwierdzające uprawnienie do kierowania pojazdem
wydane przez dowódcę jednostki wojskowej, pozwolenia na kierowanie tramwajem
i karty rowerowe wydane na podstawie ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
o ruchu drogowym, zachowują ważność w zakresie, w jakim zostały wydane.
2. Karta motorowerowa wydana na podstawie przepisów ustawy z dnia
20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, zachowuje ważność do czasu
ukończenia przez jej posiadacza 18 roku życia. Karta motorowerowa podlega
wymianie, na koszt osoby uprawnionej, na prawo jazdy kategorii AM, o ile osoba ma
ukończone 14 lat.
3. Osobę, która przed dniem wejścia w życie ustawy ukończyła 18 lat, uznaje się
za uprawnioną do kierowania motorowerem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Wobec tej osoby nie wymaga się posiadania dokumentu stwierdzającego to
uprawnienie.

art. 134. więcej Art. 134. 1. Szkolenie osób ubiegających się o wydanie prawa jazdy prowadzone
w dniu wejścia w życie ustawy w formie kursu lub zajęć szkolnych jest kontynuowane
na podstawie dotychczasowych przepisów.
2. Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla osób ubiegających się o wydanie
prawa jazdy wydane na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym zachowuje ważność w zakresie, w jakim zostało wydane.
2a. Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie prawa jazdy kategorii
A uzyskane na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo
o ruchu drogowym uznaje się za zaświadczenie spełniające wymagania o których
mowa w niniejszej ustawie także w zakresie prawa jazdy kategorii A2.
3. Egzamin państwowy złożony z wynikiem pozytywnym przed dniem wejścia
w życie ustawy uznaje się za spełniający wymagania określone w ustawie.
3a. Wynik pozytywny z części teoretycznej egzaminu państwowego w zakresie
prawa jazdy kategorii A, uzyskany przed dniem wejścia w życie ustawy, przez osobę
która nie spełnia warunku o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 7 lit. a, uznaje się za
ważny, na zasadach określonych w art. 52 ust. 1, w przypadku kiedy osoba ta
przystępuje do części praktycznej egzaminu w zakresie prawa jazdy kategorii A2.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do osób, które są uczestnikami
kursów, ukończyły kursy lub zdały egzamin:
1) na kartę rowerową;
2) na pozwolenie na kierowania tramwajem;
3) dla kandydatów na egzaminatorów osób ubiegających się o uprawnienia do
kierowania pojazdami;
4) dla kandydatów na instruktorów;
5) dla kandydatów na instruktorów techniki jazdy.
5. Okres posiadania uprawnień do kierowania pojazdami, o którym mowa w art.
33 ust. 1 pkt 2 lit. b i pkt 3 oraz w art. 58 ust. 1 pkt 2, dla osób, które uzyskały
uprawnienia do kierowania pojazdami po dniu 3 czerwca 2018 r., liczy się od dnia
zakończenia okresu próbnego, o którym mowa w art. 91 ust. 1.

art. 135. więcej Art. 135. (uchylony).

Art. 135a. Do dnia 3 czerwca 2018 r. starosta wydaje decyzję, o której mowa w
art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. a, pkt 3 lit. a oraz pkt 5, na podstawie odpisu wyroku przesłanego
przez sąd w trybie art. 182 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
wykonawczy.

Art. 135b. W stosunku do jednostek, o których mowa w:
1) art. 109 ust. 5 i 6,
2) art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
3) art. 53 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym, wykonujących zadania specjalistycznymi środkami transportu
sanitarnego, o którym mowa w art. 161ba ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o
świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.)
– warunki określone w art. 106 ust. 1 pkt 4 oraz w art. 109 ust. 1 pkt 3 oraz
ust. 4 stosuje się od dnia 4 stycznia 2016 r.

art. 136. więcej Art. 136. 1. W przypadku gdy naruszenia przepisów ruchu drogowego
popełnione przed dniem określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 13 ust. 2
ustawy z dnia 9 maja 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 957 oraz z 2019 r. poz. 730), skutkowały
przekroczeniem liczby 24 punktów za naruszenia przepisów ruchu drogowego, a w
przypadku kierowców, którzy dopuścili się tych naruszeń w okresie jednego roku od
wydania po raz pierwszy prawa jazdy – liczby 20 punktów, stosuje się tryb
postępowania oraz skutki według stanu prawnego na dzień popełnienia naruszenia
powodującego przekroczenie dopuszczalnej liczby punktów. W tym celu Policja może
przetwarzać dane zgromadzone w trybie art. 130 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym.
2. Naruszenia popełnione przed dniem określonym w komunikacie, o którym
mowa w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu
drogowym oraz niektórych innych ustaw, i odpowiadające im otrzymane punkty
usuwa się z ewidencji z upływem roku od dnia naruszenia.
3. Przekaz informacji dotyczących naruszeń popełnionych przed dniem
określonym w komunikacie, o którym mowa w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja
2018 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw,
następuje według stanu prawnego na dzień popełnienia naruszenia.
4. Kopie wpisów dotyczących naruszeń popełnionych przed dniem określonym
w komunikacie, o którym mowa w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 9 maja 2018 r. o zmianie
ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, zgromadzonych
przez Policję w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, o
której mowa w art. 130 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym,
przenosi się do centralnej ewidencji kierowców.
5. Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób, tryb
i terminy przekazania kopii wpisów, o których mowa w ust. 4, oraz sposób
współdziałania w tym zakresie podmiotów prowadzących ewidencję kierowców
naruszających przepisy ruchu drogowego i centralną ewidencję kierowców,
uwzględniając konieczność zapewnienia kompletności i poprawności przekazanych
informacji i ciągłości dostępu.

art. 137. więcej Art. 137. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 80d
ust. 7, art. 88 ust. 7, art. 94 ust. 4, art. 100 ust. 2, art. 115, art. 115l, art. 123, art. 125
oraz art. 127 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym
zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na
podstawie upoważnień określonych w niniejszej ustawie, nie dłużej jednak niż przez
okres 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 138. więcej Art. 138. 1. Osobom, które uzyskały zaświadczenie o ukończeniu kursu
dokształcającego w zakresie przewozu osób lub rzeczy po dniu 10 września 2008 r.,
potwierdzenia, o którym mowa w art. 15 ust. 1, organ dokonuje zgodnie z zasadami
określonymi w art. 15, zastępując dokument, o którym mowa w art. 15 ust. 2 pkt 1,
kopią tego zaświadczenia.
2. Termin ważności wpisu, o którym mowa w ust. 1, oraz odpowiadającej mu
kategorii prawa jazdy nie może być dłuższy niż 5 lat.

Art. 138a. 1. Opłatę ewidencyjną, o której mowa w art. 28 ust. 8 i 9, art. 31 ust.
3, art. 33 ust. 2 pkt 1, art. 38 ust. 2 pkt 1, art. 58 ust. 2 pkt 1, art. 77 ust. 2 pkt 1, art. 85 ust. 8, art. 87 ust. 3 pkt 1, art. 101 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 3, art. 109 ust. 1, 3 i 4, art.
110 oraz art. 117 ust. 3 pkt 1, pobiera się od dnia wdrożenia rozwiązań technicznych
umożliwiających wprowadzanie do centralnej ewidencji kierowców danych, o których
mowa w art. 100aa ust. 1 pkt 5–14 oraz ust. 4 pkt 16 ustawy z dnia 20 czerwca 1997
r. – Prawo o ruchu drogowym.
2. Minister właściwy do spraw informatyzacji ogłasza w swoim dzienniku
urzędowym oraz na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej komunikat
określający termin wdrożenia rozwiązań technicznych, o których mowa w ust. 1.
Komunikat ogłasza się w terminie co najmniej 3 miesięcy przed dniem wdrożenia
rozwiązań technicznych określonym w tym komunikacie.

Art. 138b. 1. Organy właściwe prowadzące ewidencje, o których mowa
odpowiednio w art. 33 ust. 2, art. 38 ust. 2, art. 58 ust. 2, art. 77 ust. 2, art. 87 ust. 3 i
art. 117 ust. 3, przekazują do centralnej ewidencji kierowców dane zgromadzone do
dnia określonego w komunikacie ministra właściwego do spraw informatyzacji, o
którym mowa w art. 138a ust. 2, w następującym zakresie:
1) imię i nazwisko;
2) data i miejsce urodzenia;
3) numer PESEL, a w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – serię,
numer i nazwę dokumentu potwierdzającego tożsamość oraz nazwę państwa,
które wydało ten dokument;
4) numer ewidencyjny odpowiednio wykładowcy, egzaminatora, lekarza,
psychologa, instruktora techniki jazdy lub instruktora;
5) dane dotyczące uprawnień oraz dokumentów je stwierdzających;
6) data i przyczyna skreślenia z ewidencji;
7) data, do której nie może być dokonany kolejny wpis do ewidencji.
1a. Organy właściwe prowadzące ewidencje, o których mowa odpowiednio w
art. 30 ust. 1, art. 86 ust. 4 i art. 116 ust. 4, i rejestry działalności regulowanej, o których
mowa odpowiednio w art. 28 ust. 1, art. 85 ust. 1 i art. 114 ust. 1, przekazują do
centralnej ewidencji kierowców dane zgromadzone do dnia określonego w
komunikacie ministra właściwego do spraw informatyzacji, o którym mowa w art.
138a ust. 2, w następującym zakresie:
1) nazwa;
2) adres siedziby, miejsca prowadzonej działalności objętej wpisem albo miejsca
zamieszkania;
3) numer ewidencyjny albo numer w rejestrze;
4) numer identyfikacyjny REGON;
5) dane dotyczące prowadzonej działalności objętej wpisem;
6) data i przyczyna skreślenia z rejestru albo ewidencji;
7) data, do której nie może być dokonany kolejny wpis;
8) dane o wpisach i skreśleniach.
2. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia,
sposób, tryb i terminy przekazania danych, o których mowa w ust. 1 i 1a,
uwzględniając konieczność zapewnienia kompletności i poprawności przekazanych
informacji i ciągłości dostępu.

art. 139. więcej Art. 139. Ustawa wchodzi w życie z dniem 19 stycznia 2013 r., z wyjątkiem:
1) art. 125 pkt 9, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;
2) art. 110, który wchodzi w życie z dniem 19 stycznia 2014 r.;
2a) art. 99 ust. 1 pkt 5 i, w ramach kursu reedukacyjnego w zakresie problematyki
przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii, art. 100, art. 101 oraz art.
102 ust. 1 pkt 2, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2015 r.;
3) art. 13 ust. 1 pkt 1 lit. b, art. 43 ust. 2 pkt 4, art. 44 ust. 1 pkt 2 lit. b i ust. 3 pkt 2,
art. 67 ust. 2 pkt 2, art. 82 ust. 1 pkt 4 lit. c, art. 91–95, art. 98, art. 99 ust. 1 pkt
3 lit. c i pkt 4, ust. 2 pkt 1 lit. b oraz ust. 3, art. 100, art. 101, art. 102 ust. 1 pkt 2,
art. 103 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2, art. 105 ust. 1 i 2, art. 112 ust. 1 pkt 1 lit. b,
art. 124 ust. 7, art. 125 pkt 10 lit. g w zakresie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z
dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, pkt 13 oraz pkt 16 w
zakresie art. 140 ust. 1 pkt 3, 3a i pkt 4 lit. a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. –
Prawo o ruchu drogowym, oraz art. 136 ust. 1–3, które wchodzą w życie z dniem
4 czerwca 2018 r.