Art. 4. 1. Dokumentem stwierdzającym posiadanie uprawnienia do kierowania
motorowerem, pojazdem silnikowym lub zespołem pojazdów składającym się
z pojazdu silnikowego i przyczepy lub naczepy jest:
1) wydane w kraju:
a) prawo jazdy,
b) pozwolenie wojskowe,
c) międzynarodowe prawo jazdy;
2) wydane za granicą:
a) międzynarodowe prawo jazdy, określone w Konwencji o ruchu drogowym,
podpisanej w Genewie dnia 19 września 1949 r. (Dz. U. z 1959 r. poz. 321
i 322),
b) krajowe lub międzynarodowe prawo jazdy, określone w Konwencji o ruchu
drogowym, sporządzonej w Wiedniu dnia 8 listopada 1968 r. (Dz. U.
z 1988 r. poz. 40 i 44),
c) krajowe prawo jazdy wydane w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
d) krajowe prawo jazdy określone w umowie międzynarodowej, której stroną
jest Rzeczpospolita Polska;
3) zagraniczny dokument wojskowy, określony w umowach międzynarodowych,
których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
2. Kierowca może posiadać tylko jedno ważne prawo jazdy. Przepis ten nie
dotyczy międzynarodowego prawa jazdy oraz krajowego prawa jazdy osoby, o której
mowa w art. 10 ust. 3.
3. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie jest uznawane za ważne prawo
jazdy wydane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji
Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, jeżeli na
terytorium któregokolwiek z tych państw to prawo jazdy zostało zatrzymane lub
czasowo albo na stałe cofnięto posiadane uprawnienie do kierowania pojazdem.

Ustawa o kierujących pojazdami art. 4

DODAJ