Ustawa z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej

art. 1. więcej Art. 1. Ustawa określa zasady wyróżniania żołnierzy i byłych żołnierzy oraz
pododdziałów, oddziałów i instytucji wojskowych, a także zasady i sposoby
reagowania na naruszenia dyscypliny wojskowej oraz ponoszenia przez żołnierzy
odpowiedzialności dyscyplinarnej, jak również tryb postępowania w tych
sprawach.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Żołnierz obowiązany jest do przestrzegania dyscypliny wojskowej.
2. Przełożony jest obowiązany:
1) kształtować dyscyplinę wojskową podporządkowanych mu żołnierzy,
w szczególności przez działania profilaktyczno-wychowawcze oraz
tworzenie warunków do wyróżniania i przestrzegania dyscypliny wojskowej;
2) niezwłocznie reagować na zachowania żołnierzy naruszające dyscyplinę
wojskową.
3. Żołnierz starszy stopniem wojskowym, niebędący przełożonym żołnierza
młodszego stopniem wojskowym, naruszającego dyscyplinę wojskową podczas
nieobecności przełożonego, jest:
1) uprawniony do wydania temu żołnierzowi rozkazu zaprzestania naruszania
dyscypliny wojskowej;
2) obowiązany do powiadomienia o tym fakcie przełożonego tego żołnierza.
4. Żołnierz jest obowiązany, na żądanie uprawnionej osoby, do udzielenia
pomocy w czynnościach służbowych, podejmowanych w stosunku do żołnierza
naruszającego dyscyplinę wojskową.

art. 3. więcej Art. 3. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) dyscyplina wojskowa – przestrzeganie przez żołnierza przepisów prawa
dotyczących służby wojskowej i innych przepisów prawa przewidujących
odpowiedzialność dyscyplinarną na zasadach i w trybie określonych
w ustawie oraz wykonywanie rozkazów i decyzji wydanych w sprawach
służbowych;
2) wyróżnienie – materialną lub niematerialną formę wyrażenia uznania
żołnierzom oraz byłym żołnierzom niepozostającym w czynnej służbie
wojskowej, a także pododdziałom, oddziałom i instytucjom wojskowym;
3) reagowanie dyscyplinarne – zastosowanie dyscyplinarnego środka
zapobiegawczego, zwrócenie żołnierzowi uwagi albo przeprowadzenie z nim
rozmowy ostrzegawczej oraz postępowanie dyscyplinarne;
4) przewinienie dyscyplinarne – naruszenie dyscypliny wojskowej, w wyniku
działania lub zaniechania działania, które nie jest przestępstwem lub
wykroczeniem albo przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem
skarbowym;
5) postępowanie dyscyplinarne – ogół czynności mających na celu rozpoznanie
i rozstrzygnięcie sprawy przewinienia dyscyplinarnego, o którego
popełnienie żołnierz jest obwiniony, prowadzonej w trybie uproszczonym lub
zwykłym, a także postępowanie w sprawie wzruszenia prawomocnego
orzeczenia dyscyplinarnego;
6) raport dyscyplinarny – rozpatrzenie sprawy przewinienia dyscyplinarnego
i wydanie orzeczenia w toku postępowania dyscyplinarnego przez
uprawniony do tego organ, z udziałem określonych w ustawie osób;
7) ukaranie – prawomocne wymierzenie kary dyscyplinarnej oraz prawomocne
zastosowanie środka dyscyplinarnego, w tym z warunkowym zawieszeniem
ich wykonania;
8) żołnierz – żołnierza pełniącego, w tym odbywającego, czynną służbę
wojskową, o którym mowa w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r.
o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018
r. poz. 1459, 1669, 2182 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 55) oraz w ustawie z dnia
11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 330 i 730);
9) obwiniony – żołnierza objętego postępowaniem dyscyplinarnym;
10) przełożony – żołnierza albo inną osobę niebędącą żołnierzem, którym na
mocy przepisu prawa, rozkazu, polecenia lub decyzji podporządkowano
żołnierza lub żołnierzy;
11) przełożony dyscyplinarny – przełożonego uprawnionego do wyróżniania,
wszczynania postępowań dyscyplinarnych, wydawania orzeczeń związanych
z postępowaniem dyscyplinarnym w pierwszej instancji, a ponadto do
podejmowania innych czynności w sprawach dyscyplinarnych;
12) wyższy przełożony dyscyplinarny – przełożonego dyscyplinarnego, którego
przepisy ustawy upoważniają do rozpoznawania odpowiednio odwołania lub
zażalenia wniesionego w przypadkach określonych ustawą, a także do
podejmowania innych czynności w sprawach dyscyplinarnych;
13) organ orzekający – przełożonego dyscyplinarnego, organ wojskowy
uprawniony do orzekania o ukaraniu lub sąd wojskowy;
14) organ odwoławczy – wyższego przełożonego dyscyplinarnego, organ
wojskowy lub sąd wojskowy, właściwych do rozpatrzenia odpowiednio
odwołania od orzeczenia lub zażalenia na postanowienie, a także polecenia
poddania się badaniom przed zastosowaniem dyscyplinarnego środka
zapobiegawczego;
15) rzecznik dyscyplinarny – żołnierza, którego przepisy ustawy upoważniają do
przeprowadzenia czynności wyjaśniających i innych czynności
w postępowaniu dyscyplinarnym;
16) dowódca jednostki wojskowej – dowódcę (dyrektora, szefa, komendanta,
prezesa lub inną osobę na równorzędnym stanowisku służbowym) jednostki
wojskowej;
17) kierownik instytucji cywilnej – ministra, kierownika urzędu lub innego szefa
instytucji cywilnej;
18) jednostka wojskowa – jednostkę wojskową, o której mowa w ustawie z dnia
21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej
Polskiej oraz ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U.
z 2014 r. poz. 1510), a także komórkę organizacyjną Ministerstwa Obrony
Narodowej, jednostkę organizacyjną podległą Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowaną oraz przedsiębiorstwo państwowe, dla którego jest on organem założycielskim;
19) instytucja wojskowa – jednostkę organizacyjną niebędącą oddziałem ani
pododdziałem wojskowym, podległą Ministrowi Obrony Narodowej lub
przez niego nadzorowaną;
20) instytucja cywilna – instytucję cywilną, o której mowa w ustawie z dnia
11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych;
21) narkotyk – środek odurzający, substancję psychotropową i środek zastępczy,
o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii (Dz. U. z 2019 r. poz. 852).

art. 4. więcej Art. 4. 1. Przełożonymi dyscyplinarnymi są:
1) Minister Obrony Narodowej i Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych – w stosunku
do wszystkich żołnierzy;
2) sekretarz stanu, podsekretarz stanu oraz dyrektor generalny w Ministerstwie
Obrony Narodowej – w stosunku do podporządkowanych im żołnierzy;
3) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – w stosunku do
podporządkowanych mu żołnierzy;
4) przełożony zajmujący stanowisko służbowe zaszeregowane do stopnia
etatowego kaprala (mata) lub wyższe – w stosunku do podporządkowanych
mu żołnierzy;
5) kierownik instytucji cywilnej – w stosunku do podporządkowanych mu
żołnierzy;
6) inni uprawnieni przełożeni, zajmujący stanowiska służbowe określone
w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 56 – w stosunku do
podporządkowanych im żołnierzy.
2. Osoba, której czasowo powierzono pełnienie obowiązków na stanowisku
służbowym albo pełni je w zastępstwie, posiada uprawnienia przysługujące
przełożonemu dyscyplinarnemu wyznaczonemu na to stanowisko.

art. 5. więcej Art. 5. 1. W postępowaniu dyscyplinarnym uczestniczy rzecznik
dyscyplinarny, który jest właściwy do prowadzenia czynności wobec:
1) żołnierzy posiadających stopień wojskowy szeregowych lub podoficerów –
będący podoficerem w stopniu wojskowym plutonowego (bosmanmata) lub
wyższym;
2) oficerów młodszych lub żołnierzy, o których mowa w pkt 1 – będący
oficerem młodszym;
3) oficerów starszych lub żołnierzy, o których mowa w pkt 1 i 2 – będący
oficerem starszym;
4) oficerów posiadających stopień generała brygady (kontradmirała) lub wyższy
– oficer posiadający stopień wojskowy generała brygady (kontradmirała) lub
wyższy.
2. Rzeczników dyscyplinarnych wyznacza spośród żołnierzy zawodowych
przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy
jednostki wojskowej albo kierownika instytucji cywilnej, określony w
rozporządzeniu, o którym mowa w art. 56.
3. W toku postępowania dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny jest
niezależny, w granicach określonych ustawą.
4. Rzecznikowi dyscyplinarnemu za uczestniczenie oraz wykonywanie
czynności w postępowaniu dyscyplinarnym przysługuje dodatkowe
wynagrodzenie, określone w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 56.
5. Przełożony dyscyplinarny, który wyznaczył rzecznika dyscyplinarnego,
odwołuje go wskutek:
1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia żołnierza
z czynnej służby wojskowej;
2) prawomocnego skazania żołnierza przez sąd za przestępstwo lub wykroczenie
albo przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;
3) prawomocnego ukarania żołnierza;
4) rozformowania jednostki wojskowej albo likwidacji instytucji cywilnej lub
przeniesienia żołnierza do innej jednostki wojskowej albo instytucji cywilnej,
z zastrzeżeniem ust. 7.
6. Przełożony dyscyplinarny, który wyznaczył rzecznika dyscyplinarnego,
może odwołać go wskutek:
1) wyznaczenia żołnierza na inne stanowisko służbowe wymagające
wykonywania zadań poza dotychczasowym miejscem służby lub w znacznym
stopniu utrudniających pełnienie funkcji rzecznika dyscyplinarnego;
2) niewykonywania przez żołnierza obowiązków służbowych na zajmowanym
stanowisku służbowym nieprzerwanie przez okres dłuższy niż trzy miesiące;
3) zrzeczenia się przez żołnierza pełnienia funkcji rzecznika dyscyplinarnego.
7. Rzecznika dyscyplinarnego, który po przeniesieniu do innej jednostki
wojskowej nadal pozostaje w podporządkowaniu służbowym przełożonego
dyscyplinarnego, który go wyznaczył, można nie odwoływać z tej funkcji.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Sądem wojskowym właściwym do orzekania lub rozpatrzenia
odwołania i zażalenia albo wniosku o wzruszenie prawomocnego orzeczenia
dyscyplinarnego jest wojskowy sąd garnizonowy lub wojskowy sąd okręgowy
obejmujący swoją właściwością jednostkę wojskową albo instytucję cywilną,
w której żołnierz pełnił służbę w chwili:
1) złożenia wniosku o wydanie orzeczenia dyscyplinarnego w sprawie jego
dotyczącej;
2) złożenia odwołania od orzeczenia lub zażalenia na postanowienie;
3) złożenia wniosku o wzruszenie prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego;
4) zwolnienia z czynnej służby wojskowej, jeżeli jego sprawa jest rozpoznawana
po tym zwolnieniu.
2. W sprawach dyscyplinarnych sądy wojskowe orzekają jednoosobowo.

art. 7. więcej Art. 7. 1. Czynności związane z reagowaniem dyscyplinarnym i informacje
ich dotyczące, zawarte w rozkazie lub decyzji oraz dokumentacji i ewidencji
dyscyplinarnej, są jawne wyłącznie dla uczestników tych czynności oraz innych
uprawnionych na podstawie ustawy osób, chyba że ustawa stanowi inaczej.
2. W trakcie reagowania dyscyplinarnego nie stosuje się drogi służbowej,
chyba że ustawa stanowi inaczej.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Do biegu terminu określonego w ustawie nie wlicza się dnia, od
którego liczy się dany termin.
2. Jeżeli termin jest oznaczony w miesiącach, koniec terminu przypada na
dzień miesiąca, który odpowiada początkowemu dniowi terminu; jeżeli w miesiącu
nie ma takiego dnia, koniec terminu przypada w ostatnim dniu tego miesiąca.
3. Jeżeli termin upływa w dniu ustawowo wolnym od pracy, koniec terminu
przypada na najbliższy dzień roboczy.
4. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:
1) złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej lub
w kierownictwie instytucji cywilnej, w której pełni służbę;
2) złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego
zakładu;
3) złożone przez członka załogi polskiego okrętu wojennego dowódcy okrętu;
4) złożone w polskim urzędzie konsularnym;
5) nadane w placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy
z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188 oraz
z 2019 r. poz. 1051).
5. Pismo omyłkowo wniesione przed upływem terminu do niewłaściwego
organu w postępowaniu dyscyplinarnym uważa się za wniesione z zachowaniem
terminu.
6. Organ orzekający lub odwoławczy odmawia przyjęcia pisma wniesionego
po terminie lub przez osobę nieuprawnioną, a także wspólnie przez obwinionych.

art. 9. więcej Art. 9. W kwestiach nieuregulowanych w ustawie w sprawach
dyscyplinarnych w postępowaniu przed sądem wojskowym stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania
karnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1987 i 2399 oraz z 2019 r. poz. 150, 679 i 1255).

art. 10. więcej Art. 10. 1. Żołnierzowi może być udzielone wyróżnienie za czyny
świadczące o ofiarności i odwadze lub za szczególne osiągnięcia w wykonywaniu
zadań służbowych.
2. Byłemu żołnierzowi za zasługi określone w ust. 1 może być udzielone
wyróżnienie, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3 i 8–12, przy czym pośmiertnie
wyłącznie w formie, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 8, 10 i 12.
3. Udzielenie wyróżnienia stwierdza się w rozkazie lub decyzji.
4. Jednorazowo nie można wyróżnić więcej niż dwoma wyróżnieniami.

art. 11. więcej Art. 11. 1. Wyróżnieniami są:
1) zatarcie ukarania przed upływem terminu określonego w ustawie;
2) pochwała;
3) list gratulacyjny;
4) pismo pochwalne ze zdjęciem wyróżnionego żołnierza na tle:
a) flagi państwowej Rzeczypospolitej Polskiej lub wojskowej,
b) sztandaru jednostki wojskowej lub bandery wojennej;
5) urlop nagrodowy;
6) nagroda rzeczowa;
7) nagroda pieniężna;
8) wpisanie zasług żołnierza do kroniki jednostki wojskowej;
9) odznaka honorowa;
10) tytuł honorowy;
11) honorowa broń biała;
12) wpisanie zasług żołnierza do Księgi Honorowej Wojska Polskiego.
2. Ukaranego żołnierza nie można wyróżnić, jeżeli jednocześnie nie jest mu
udzielane wyróżnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
3. Urlopu nagrodowego jednorazowo udziela się na czas od trzech do sześciu
dni roboczych.
4. Łączny wymiar urlopów nagrodowych w ciągu roku kalendarzowego nie
może przekroczyć dwunastu dni, przy czym w przypadku pełnienia czynnej służby
wojskowej przez okres krótszy niż rok, wymiar ten nie może przekroczyć liczby
dni równej liczbie rozpoczętych miesięcy tej służby.
5. Nagrodę rzeczową może stanowić przedmiot o wartości nie wyższej od
dwukrotności najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego,
obowiązującego w dniu udzielenia tej nagrody.
6. Wysokość nagrody pieniężnej nie może być wyższa od dwukrotności
uposażenia zasadniczego ostatnio otrzymanego przez wyróżnionego żołnierza.

art. 12. więcej Art. 12. Pododdziały, oddziały i instytucje wojskowe można wyróżnić za:
1) czyny świadczące o ofiarności i odwadze żołnierzy tych pododdziałów
i oddziałów, dokonane w czasie wojny lub w strefie działań wojennych;
2) szczególne osiągnięcia w wykonywaniu zadań służbowych, w tym
szkoleniowych w czasie pokoju, w razie ogłoszenia mobilizacji lub stanów
nadzwyczajnych, użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w kraju i poza granicami państwa w działaniach antyterrorystycznych, akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowniczych, a także w zwalczaniu
klęsk żywiołowych oraz likwidacji ich skutków.

art. 13. więcej Art. 13. Wyróżnieniami dla pododdziałów, oddziałów i instytucji
wojskowych są:
1) dyplom uznania;
2) wpisanie nazwy i osiągnięć pododdziału do kroniki jednostki wojskowej;
3) tytuł honorowy;
4) wpisanie nazwy i osiągnięć oddziału lub instytucji wojskowej do Księgi
Honorowej Wojska Polskiego.

art. 14. więcej Art. 14. 1. Wyróżnień, o których mowa w art. 11, mogą udzielać:
1) wymienionych w pkt 1–3 i 5 – każdy przełożony dyscyplinarny;
2) wymienionego w pkt 4 – przełożeni dyscyplinarni określeni
w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 15;
3) wymienionych w pkt 6 i 7 – przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko
służbowe dowódcy jednostki wojskowej albo wyższe, jeżeli stanowiska te
zostały zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej majora (komandora
podporucznika), lub kierownik instytucji cywilnej;
4) wymienionego w pkt 8 – przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko
służbowe dowódcy jednostki wojskowej albo wyższe, jeżeli stanowiska te
zostały zaszeregowane do stopnia etatowego co najmniej majora (komandora
podporucznika);
5) wymienionych w pkt 9–11 – Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej oraz
przełożeni dyscyplinarni określeni w rozporządzeniu, o którym mowa
w art. 15;
6) wymienionego w pkt 12 – Minister Obrony Narodowej lub Naczelny
Dowódca Sił Zbrojnych.
2. Wyróżnień, o których mowa w art. 13, mogą udzielać:
1) wymienionego w pkt 1 – przełożony dyscyplinarny dowódcy pododdziału,
oddziału lub instytucji wojskowej;
2) wymienionego w pkt 2 – dowódca jednostki wojskowej;
3) wymienionego w pkt 3 – przełożeni dyscyplinarni określeni
w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 15;
4) wymienionego w pkt 4 – Minister Obrony Narodowej lub Naczelny Dowódca
Sił Zbrojnych.
3. Przełożony dyscyplinarny może wystąpić do wyższego przełożonego
dyscyplinarnego o udzielenie wyróżnienia, jeżeli sam nie jest uprawniony do jego
udzielenia.

art. 15. więcej Art. 15. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb wyróżniania;
2) przełożonych dyscyplinarnych uprawnionych do udzielania wyróżnień,
o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 i 5 oraz ust. 2 pkt 3;
3) rodzaje odznak honorowych, tytułów honorowych oraz honorowej broni
białej;
4) wzory odznak honorowych, odznak i znaków tytułów honorowych oraz
honorowej broni białej;
5) sposób noszenia odznak honorowych, odznak tytułów honorowych oraz
honorowej broni białej, a także eksponowania, przekazywania
i przechowywania niektórych wyróżnień;
6) pododdziały, oddziały i instytucje wojskowe, które mogą być wyróżnione
poszczególnymi rodzajami wyróżnień;
7) szczegółowe warunki tworzenia funduszu przeznaczonego na wyróżnienia
oraz dysponowania tym funduszem.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, należy w szczególności
uwzględnić:
1) rodzaje osiągnięć będących kryterium wyróżnienia, a zwłaszcza mających
znaczenie dla obronności państwa i Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
oraz czynów świadczących o ofiarności i odwadze w warunkach pełnienia
czynnej służby wojskowej po ogłoszeniu mobilizacji, w stanach
nadzwyczajnych, w czasie wojny, a także podczas wykonywania zadań
służbowych w strefie działań wojennych oraz w przypadku użycia Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, jak również
udziału w akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowniczych;
2) charakter wykonywanych zadań i odpowiedniość struktur organizacyjnych
Ministerstwa Obrony Narodowej oraz jednostek organizacyjnych podległych
Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanych, a także
instytucji cywilnych, w których żołnierze pełnią służbę;
3) wysokość i sposób ustalania środków finansowych przeznaczonych na
wyróżnienia, a także sposób ustalania wielkości środków pozostających
w dyspozycji dowódców jednostek wojskowych oraz Ministra Obrony
Narodowej, jednostki wojskowe, w których tworzy się fundusz przeznaczony
na wyróżnienia, organy uprawnione do tworzenia tego funduszu, sposób
ustalania jego środków oraz organy uprawnione do dysponowania tym
funduszem;
4) uroczysty charakter udzielania wyróżnień oraz sposób wręczania niektórych
z nich, zgodnie z ceremoniałem wojskowym.

art. 16. więcej Art. 16. 1. Odpowiedzialność dyscyplinarną ponosi żołnierz, który popełnia
przewinienie dyscyplinarne.
2. Przewinienie dyscyplinarne może być popełnione zarówno umyślnie, jak
i nieumyślnie.
3. Nie popełnia przewinienia dyscyplinarnego żołnierz, jeżeli nie można
przypisać mu winy w czasie popełniania czynu.
4. Obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie
stwierdzona prawomocnym orzeczeniem organu orzekającego.
5. Niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.
6. W stosunku do sprawcy przewinienia dyscyplinarnego można poprzestać
na zwróceniu mu uwagi albo przeprowadzeniu z nim rozmowy ostrzegawczej,
jeżeli okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości i uznaje się te działania za
wystarczające.

art. 17. więcej Art. 17. 1. Żołnierz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za popełnienie
przewinienia dyscyplinarnego, posiadającego jednocześnie znamiona innego czynu
zabronionego, jeżeli to naruszenie prawa miało związek ze służbą wojskową,
niezależnie od odpowiedzialności ponoszonej na podstawie innych przepisów.
2. Żołnierz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną również za:
1) czyny, za które właściwe organy są uprawnione do nakładania kar
porządkowych lub wymierzania kar pieniężnych, jeżeli właściwy organ
wystąpił z wnioskiem o ukaranie dyscyplinarne do dowódcy jednostki
wojskowej lub kierownika instytucji cywilnej;
2) czyny o znamionach przestępstwa ściganego na wniosek dowódcy jednostki
wojskowej albo wykroczenia ściganego na żądanie dowódcy jednostki
wojskowej lub kierownika instytucji cywilnej, jeżeli uprawniony dowódca lub
kierownik instytucji cywilnej odstąpił od złożenia wniosku albo żądania;
3) czyny o znamionach przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego, jeżeli sąd lub prokurator albo inny
organ uprawniony do orzekania w tych sprawach wystąpił do dowódcy
jednostki wojskowej lub kierownika instytucji cywilnej z wnioskiem
o ukaranie dyscyplinarne.
3. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o przewinieniu dyscyplinarnym,
przepisy te stosuje się również do czynów, o których mowa w ust. 1 i 2.
4. Żołnierz za popełnienie czynu będącego naruszeniem wyłącznie zasad etyki
oraz godności i honoru żołnierza nie ponosi odpowiedzialności dyscyplinarnej.

art. 18. więcej Art. 18. 1. Sędziowie sądów wojskowych, będący żołnierzami, ponoszą
odpowiedzialność dyscyplinarną za przewinienia dyscyplinarne na zasadach
określonych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. – Prawo o ustroju sądów
wojskowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1921 oraz z 2019 r. poz. 125).
2. Prokuratorzy do spraw wojskowych ponoszą odpowiedzialność
dyscyplinarną za przewinienia dyscyplinarne na zasadach określonych w ustawie
z dnia 28 stycznia 2016 r. – Prawo o prokuraturze (Dz. U. z 2019 r. poz. 740).

art. 19. więcej Art. 19. Odpowiedzialność dyscyplinarna na podstawie ustawy nie wyłącza
odpowiedzialności dyscyplinarnej za:
1) przewinienia dyscyplinarne polegające na naruszeniu przepisów
o wykonywaniu specjalności zawodowej – żołnierzy, których przynależność
do samorządów zawodowych jest obowiązkowa;
2) naruszenie przepisów obowiązujących w uczelni oraz za czyny uchybiające
godności studenta lub doktoranta – żołnierzy, którzy odbywają studia lub
kształcenie w szkole doktorskiej w uczelni wojskowej;
3) postępowanie uchybiające obowiązkom nauczyciela akademickiego lub
godności zawodu nauczycielskiego – żołnierzy będących nauczycielami
akademickimi.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Organ orzekający wymierza obwinionemu karę dyscyplinarną lub
stosuje wobec niego środek dyscyplinarny według swojego uznania, w granicach
przewidzianych ustawą, uwzględniając stopień winy, stopień szkodliwości
przewinienia dyscyplinarnego oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które
przez ukaranie ma się osiągnąć.
2. Orzekając o ukaraniu, organ orzekający uwzględnia w szczególności
sposób popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, rodzaj i stopień naruszenia
ciążących na obwinionym obowiązków, rodzaj i rozmiar następstw przewinienia
dyscyplinarnego oraz właściwości i warunki osobiste żołnierza, przebieg jego
służby przed popełnieniem przewinienia dyscyplinarnego i zachowanie się
żołnierza po jego popełnieniu.
3. Wymierzenie surowszej kary dyscyplinarnej albo zaostrzenie jej wymiaru
lub zastosowanie surowszego rodzaju środka dyscyplinarnego albo zaostrzenie jego
wymiaru lub zastosowanie większej liczby środków dyscyplinarnych może
nastąpić, jeżeli:
1) obwiniony działał wspólnie z innymi żołnierzami lub w obecności innych
żołnierzy, a także w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego
szkodę;
2) obwiniony znajdował się pod wpływem alkoholu, narkotyku lub innych
podobnie działających substancji i środków;
3) działanie obwinionego nastąpiło z niskich pobudek lub jego czyn zasługuje na
szczególne potępienie;
4) w następstwie przewinienia dyscyplinarnego zaistniały poważne skutki dla
gotowości i zdolności bojowej oraz interesu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej;
5) przewinienie dyscyplinarne zostało popełnione przed zatarciem ukarania za
inne przewinienie dyscyplinarne.
4. Wymierzenie łagodniejszej kary dyscyplinarnej albo zmniejszenie jej
wymiaru lub zastosowanie lżejszego środka dyscyplinarnego albo zmniejszenie
jego wymiaru lub zastosowanie mniejszej liczby środków dyscyplinarnych może
nastąpić, jeżeli obwiniony:
1) działał nieumyślnie;
2) podjął starania o zmniejszenie skutków popełnionego czynu;
3) nie miał należytego doświadczenia zawodowego w zakresie wykonywanej
czynności służbowej;
4) ujawnił istotne i nieznane wcześniej okoliczności popełnienia przewinienia
dyscyplinarnego;
5) złożył wniosek o dobrowolne poddanie się ukaraniu.

art. 21. więcej Art. 21. 1. Za popełnione przewinienie dyscyplinarne wymierza się tylko
jedną karę dyscyplinarną.
2. Za popełnienie kilku przewinień dyscyplinarnych wymierza się jedną karę
dyscyplinarną odpowiednio surowszą.
3. Niezależnie od liczby przewinień dyscyplinarnych można zastosować jeden
lub więcej środków dyscyplinarnych.

art. 22. więcej Art. 22. 1. Nie można ukarać dyscyplinarnie po upływie roku od dnia
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, z zastrzeżeniem ust. 2–4.
2. Nie można ukarać dyscyplinarnie po zwolnieniu żołnierza z czynnej służby
wojskowej.
3. Jeżeli przewinieniem dyscyplinarnym jest czyn, o którym mowa w art. 17
ust. 1 lub 2, przedawnienie ukarania dyscyplinarnego następuje z upływem,
określonego w odrębnych przepisach, terminu przedawnienia karalności tego
czynu.
4. Jeżeli popełnienie przewinienia dyscyplinarnego zależy od wystąpienia
skutku dokonanego czynu, bieg przedawnienia ukarania rozpoczyna się od czasu,
gdy skutek ten wystąpił.
5. Terminy określone w ust. 1 i 4 nie biegną w okresie zawieszenia
postępowania dyscyplinarnego.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Organ orzekający może orzec o odstąpieniu od ukarania albo
warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pieniężnej oraz środka
dyscyplinarnego polegającego na zobowiązaniu do wykonania dodatkowych zadań
służbowych, jeżeli stopień winy lub stopień szkodliwości przewinienia
dyscyplinarnego nie jest znaczny, a właściwości i warunki osobiste żołnierza oraz
dotychczasowy przebieg jego służby uzasadniają przypuszczenie, że mimo
odstąpienia od ukarania albo zawieszenia wykonania ukarania będzie on
przestrzegał dyscypliny wojskowej.
2. Warunkowe zawieszenie wykonania ukarania następuje na okres próby,
który wynosi od miesiąca do trzech miesięcy i biegnie od dnia, w którym
orzeczenie stało się prawomocne.
3. Organ orzekający może zarządzić wykonanie ukarania, które zostało
zawieszone, jeżeli żołnierz w okresie próby popełnia przewinienie dyscyplinarne
lub uchyla się od spełnienia obowiązku wynikającego z zastosowanego środka
dyscyplinarnego.

art. 24. więcej Art. 24. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) kara pieniężna;
4) ostrzeżenie o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym;
5) odwołanie z zajmowanego stanowiska służbowego;
6) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby kandydackiej, służby
przygotowawczej, okresowej służby wojskowej albo do zawodowej służby
wojskowej;
7) usunięcie ze służby kandydackiej, służby przygotowawczej, z okresowej
służby wojskowej albo zawodowej służby wojskowej.

art. 25. więcej Art. 25. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 24, mogą wymierzać:
1) wymienione w pkt 1 i 2 – każdy przełożony dyscyplinarny;
2) wymienioną w pkt 3 – przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko
służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego kapitana (kapitana marynarki)
albo wyższe lub kierownik instytucji cywilnej;
3) wymienione w pkt 4 i 6 – przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko
służbowe nie niższe niż dowódcy jednostki wojskowej lub kierownik
instytucji cywilnej;
4) wymienioną w pkt 5 – przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko
służbowe nie niższe niż dowódcy jednostki wojskowej zaszeregowane do
stopnia etatowego co najmniej podpułkownika (komandora porucznika) lub
kierownik instytucji cywilnej;
5) wymienioną w pkt 7 – odpowiednio wobec:
a) żołnierza służby kandydackiej lub służby przygotowawczej – rektor
uczelni wojskowej lub komendant szkoły podoficerskiej, centrum lub
ośrodka szkolenia,
b) żołnierza okresowej służby wojskowej – przełożony dyscyplinarny
zajmujący stanowisko służbowe nie niższe niż dowódcy jednostki
wojskowej,
c) żołnierza zawodowego – organ wojskowy, który byłby uprawniony do
powołania tego żołnierza do zawodowej służby wojskowej w chwili
wymierzania kary, albo nadrzędne nad nim organy wojskowe.

art. 26. więcej Art. 26. Karę upomnienia wymierza się przez wytknięcie żołnierzowi
przewinienia dyscyplinarnego, jakiego się dopuścił.

art. 27. więcej Art. 27. Karę nagany wymierza się przez wytknięcie żołnierzowi
przewinienia dyscyplinarnego, jakiego się dopuścił, oraz ostrzeżenie, że kolejne
naruszenie dyscypliny wojskowej przed zatarciem ukarania może skutkować
ukaraniem surowszą karą dyscyplinarną.

art. 28. więcej Art. 28. 1. Karę pieniężną wymierza się w stawkach dziennych, określając
liczbę stawek.
2. Stawka dzienna stanowi jedną trzydziestą miesięcznego uposażenia
zasadniczego otrzymanego przez żołnierza w miesiącu, w którym popełnił on
przewinienie dyscyplinarne.
3. Liczba stawek wynosi od jednej do dziesięciu, przy czym karę
przekraczającą pięć stawek dziennych można potrącać w miesięcznych ratach,
a karę wykonywaną w ostatnim miesiącu czynnej służby wojskowej potrąca się
w całości, niezależnie od jej wysokości.

art. 29. więcej Art. 29. Karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym
stanowisku służbowym wymierza się przez wytknięcie żołnierzowi przewinienia
dyscyplinarnego, jakiego się dopuścił, oraz ostrzeżenie, że kolejne rażące
naruszenie dyscypliny wojskowej może skutkować wymierzeniem surowszej kary
dyscyplinarnej, w szczególności kary odwołania z zajmowanego stanowiska
służbowego.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Wymierzenie kary odwołania z zajmowanego stanowiska
służbowego oznacza zwolnienie z dotychczas zajmowanego stanowiska
służbowego.
2. Żołnierza, któremu wymierzono karę, o której mowa w ust. 1, zwalnia się
z dotychczas zajmowanego stanowiska i wyznacza na inne stanowisko służbowe
albo przenosi do rezerwy kadrowej, na zasadach określonych w ustawie z dnia
11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
3. Karę, o której mowa w ust. 1, można wymierzyć, jeżeli żołnierz popełnił
przewinienie dyscyplinarne:
1) o którym mowa w art. 17 ust. 2 pkt 2 lub 3;
2) polegające na rażącym niedopełnieniu obowiązków lub przekroczeniu
uprawnień wynikających z zajmowanego stanowiska służbowego;
3) przed zatarciem uprzednio orzeczonej kary ostrzeżenia o niepełnej
przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym.

art. 31. więcej Art. 31. Karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby kandydackiej,
służby przygotowawczej, okresowej służby wojskowej albo do zawodowej służby
wojskowej wymierza się przez wytknięcie żołnierzowi przewinienia
dyscyplinarnego, jakiego się dopuścił, oraz ostrzeżenie, że kolejne naruszenie
dyscypliny wojskowej przed zatarciem ukarania może skutkować ukaraniem karą
usunięcia ze służby kandydackiej, służby przygotowawczej, z okresowej służby
wojskowej albo zawodowej służby wojskowej.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Wymierzenie kary usunięcia ze służby kandydackiej, służby
przygotowawczej, z okresowej służby wojskowej albo zawodowej służby
wojskowej oznacza zwolnienie z tej służby.
2. Karę, o której mowa w ust. 1, można wymierzyć, jeżeli żołnierz popełnił
rażące przewinienie dyscyplinarne:
1) o którym mowa w art. 17 ust. 2 pkt 2 lub 3;
2) przed zatarciem uprzednio orzeczonej kary ostrzeżenia o niepełnej
przydatności do służby kandydackiej, służby przygotowawczej, okresowej
służby wojskowej albo do zawodowej służby wojskowej;
3) które świadczy, że postępowanie tego żołnierza nie daje rękojmi dalszego
rzetelnego pełnienia służby wojskowej.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Środkami dyscyplinarnymi są:
1) zobowiązanie do przeproszenia pokrzywdzonego;
2) zobowiązanie do wykonania dodatkowych zadań służbowych;
3) zobowiązanie do naprawienia wyrządzonej szkody;
4) pozbawienie prawa do noszenia odznaki honorowej lub odznaki tytułu
honorowego oraz udziału w uroczystościach wojskowych i państwowych
z udziałem wojska;
5) podanie informacji o ukaraniu do wiadomości innych osób.
2. Środek dyscyplinarny można zastosować samoistnie albo obok kary
dyscyplinarnej.

art. 34. więcej Art. 34. Środki dyscyplinarne, o których mowa w art. 33 ust. 1, mogą
stosować:
1) wymienione w pkt 1, 2 i 5 – każdy przełożony dyscyplinarny;
2) wymienione w pkt 3 i 4 – przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko
służbowe zaszeregowane do stopnia etatowego młodszego chorążego
(młodszego chorążego marynarki) albo wyższe lub kierownik instytucji
cywilnej.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Środek dyscyplinarny zobowiązania do wykonania dodatkowych
zadań służbowych:
1) oznacza obowiązek wykonywania przez ukaranego w czasie wolnym od zajęć
służbowych zadań służbowych na rzecz jednostki wojskowej lub instytucji cywilnej, określonych przez przełożonego dyscyplinarnego w wymiarze do trzech godzin dziennie;
2) stosuje się na okres od trzech do czternastu dni;
3) można zastosować obok kary dyscyplinarnej wymienionej w art. 24 pkt 1–4
i 6.
2. Środek dyscyplinarny pozbawienia prawa do noszenia odznaki honorowej
lub odznaki tytułu honorowego oraz udziału w uroczystościach wojskowych
i państwowych z udziałem wojska obejmuje utratę prawa do noszenia odznaki
honorowej lub odznaki tytułu honorowego, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 9
i 10 oraz art. 13 pkt 3, a także wyłączenie żołnierza z uczestnictwa
w uroczystościach wojskowych i państwowych z udziałem wojska, w okresie od
dnia uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu do dnia zatarcia ukarania.
3. Środek dyscyplinarny podania informacji o ukaraniu do wiadomości
innych osób polega na zamieszczeniu tej informacji w rozkazie lub decyzji,
a następnie jej odczytaniu w czasie odprawy lub na zbiórce oraz wykorzystaniu
informacji o ukaraniu w analizach lub ocenach dyscypliny wojskowej.

art. 36. więcej Art. 36. 1. W przypadkach określonych ustawą przełożony dyscyplinarny
może stosować wobec podporządkowanych sobie żołnierzy następujące
dyscyplinarne środki zapobiegawcze:
1) niedopuszczenie do wykonywania czynności służbowych;
2) osadzenie w izbie zatrzymań;
3) zawieszenie w czynnościach służbowych.
2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przysługują również
wojskowym organom porządkowym i Żandarmerii Wojskowej wobec żołnierzy, do
których ze względu na okoliczności, miejsce i czas są właściwymi organami do zastosowania dyscyplinarnych środków zapobiegawczych.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Niedopuszczenie do wykonywania czynności służbowych stosuje
się, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że żołnierz znajduje się w stanie
nietrzeźwości lub odurzenia, po użyciu alkoholu, narkotyku lub pod wpływem
podobnie działającego środka.
2. Środka, o którym mowa w ust. 1, można nie stosować w przypadku
zagrożenia życia lub zdrowia żołnierza lub innej osoby albo zagrożenia
zniszczeniem lub uszkodzeniem mienia.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Osadzenie w izbie zatrzymań można zastosować wobec żołnierza
będącego w stanie nietrzeźwości lub odurzenia w obiekcie zajmowanym przez
organ wojskowy, a także w rejonie obiektów koszarowych lub zakwaterowania
przejściowego jednostki wojskowej albo w innym miejscu wykonywania zadań
służbowych lub w miejscu publicznym, który swoim zachowaniem daje powód do
zgorszenia, znajduje się w okolicznościach zagrażających jego zdrowiu lub życiu
albo zagraża zdrowiu lub życiu innej osoby lub mieniu.
2. Jeżeli brak jest możliwości osadzenia żołnierza w izbie zatrzymań albo jego
warunki zdrowotne to uzasadniają, przełożony dyscyplinarny, wojskowy organ
porządkowy lub Żandarmeria Wojskowa może polecić doprowadzenie tego
żołnierza do miejsca zamieszkania lub zakwaterowania albo, zgodnie z diagnozą
lekarza, skierować go do izby chorych lub zakładu opieki zdrowotnej.
3. Żołnierza osadzonego w izbie zatrzymań zwalnia się niezwłocznie po
wytrzeźwieniu lub ustaniu stanu odurzenia, nie później niż z upływem dwudziestu
czterech godzin od chwili osadzenia.

art. 39. więcej Art. 39. 1. Zawieszenie w czynnościach służbowych można zastosować
wobec żołnierza objętego postępowaniem dyscyplinarnym, jeżeli rażąco naruszył
dyscyplinę wojskową, a charakter zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego lub
okoliczności jego popełnienia wskazują na potrzebę niezwłocznego odsunięcia tego
żołnierza od wykonywania czynności na zajmowanym stanowisku służbowym lub
związanych z pełnioną funkcją.
2. Żołnierz zawieszony w czynnościach służbowych zostaje odsunięty od
wykonywania dotychczasowych obowiązków służbowych oraz wykonuje zadania
określone przez przełożonego dyscyplinarnego.
3. Zawieszenie w czynnościach służbowych powinno zostać zakończone
niezwłocznie, gdy ustaną przyczyny je uzasadniające, nie później jednak niż
z upływem jednego miesiąca, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Przełożony dyscyplinarny w szczególnie uzasadnionych przypadkach
może przedłużyć okres zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych do
trzech miesięcy.
5. Zawieszenie w czynnościach służbowych ustaje, przed upływem terminów,
o których mowa w ust. 3 i 4, z dniem uprawomocnienia się orzeczenia wydanego
wobec obwinionego za przewinienie dyscyplinarne, które było przyczyną
zawieszenia.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Przed zastosowaniem dyscyplinarnego środka zapobiegawczego
niedopuszczenia do wykonywania czynności służbowych lub osadzenia w izbie
zatrzymań przełożony dyscyplinarny, wojskowy organ porządkowy lub Żandarmeria Wojskowa poleca poddanie żołnierza badaniom koniecznym do ustalenia
zawartości alkoholu lub narkotyku w organizmie tego żołnierza, w tym zabiegowi
pobrania krwi, zwanymi dalej „badaniami”.
2. Żołnierz jest obowiązany poddać się badaniom oraz zabiegom niezbędnym
do wykonania podstawowych badań laboratoryjnych, pod warunkiem że
dokonywane są z zachowaniem wskazań wiedzy medycznej i nie zagrażają jego
zdrowiu.
3. Badania laboratoryjne i zabiegi niezbędne do ich wykonania
przeprowadzane w ramach badań mogą być dokonywane wyłącznie przez
uprawnionych do tego pracowników ochrony zdrowia.
4. Polecenie poddania się badaniom przekazuje się żołnierzowi ustnie,
a następnie stwierdza się w rozkazie lub decyzji, z których wyciąg niezwłocznie
doręcza się żołnierzowi, oraz poucza się go o prawie, terminie i trybie wniesienia
zażalenia, o którym mowa w ust. 7.
5. Z badań lub w przypadku braku możliwości ich przeprowadzenia
sporządza się protokół.
6. Odmowa żołnierza poddania się badaniom lub uniemożliwienie ich
przeprowadzenia nie wyłącza zastosowania środków zapobiegawczych.
7. Żołnierzowi przysługuje prawo złożenia zażalenia do wyższego
przełożonego dyscyplinarnego lub przełożonego wojskowego organu
porządkowego albo komendanta jednostki organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej,
której żołnierz zastosował ten środek, w terminie trzech dni od dnia doręczenia
wyciągu, o którym mowa w ust. 4, na:
1) polecenie poddania badaniom;
2) warunki i sposób przeprowadzenia tych badań.
8. Koszty badań ponoszone są z budżetu państwa, z części, której
dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
9. Do zamówień na przeprowadzanie badań nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. –
Prawo zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2019).

art. 41. więcej Art. 41. 1. Żołnierzowi przysługuje zażalenie na postanowienie
o zastosowaniu dyscyplinarnego środka zapobiegawczego niedopuszczenia do
wykonywania czynności służbowych, zawieszenia w czynnościach służbowych lub
przedłużenia okresu tego zawieszenia oraz osadzenia w izbie zatrzymań.
2. W zażaleniu żołnierz może się domagać uchylenia, zmiany oraz zbadania
zasadności i legalności zastosowania lub przedłużenia stosowania, a także
prawidłowości wykonania dyscyplinarnego środka zapobiegawczego.
3. Żołnierz może wnieść zażalenie w terminie trzech dni od dnia doręczenia
mu postanowienia o zastosowaniu lub przedłużeniu stosowania względem niego
dyscyplinarnego środka zapobiegawczego.
4. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania postanowienia
o zastosowaniu lub przedłużeniu stosowania dyscyplinarnego środka
zapobiegawczego.
5. Na postanowienie o zastosowaniu dyscyplinarnego środka
zapobiegawczego:
1) niedopuszczenia żołnierza do wykonywania czynności służbowych –
zażalenie rozpatruje odpowiednio wyższy przełożony dyscyplinarny lub
przełożony wojskowego organu porządkowego albo komendant jednostki
organizacyjnej Żandarmerii Wojskowej, której żołnierz zastosował ten
środek;
2) zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych oraz o przedłużeniu
okresu tego zawieszenia – zażalenie rozpatruje wyższy przełożony
dyscyplinarny;
3) osadzenia w izbie zatrzymań – zażalenie rozpatruje wojskowy sąd
garnizonowy.
6. Na postanowienie o zastosowaniu dyscyplinarnego środka
zapobiegawczego wydane przez Ministra Obrony Narodowej lub kierownika
instytucji cywilnej zażalenie rozpatruje wojskowy sąd garnizonowy.
7. W sprawach zażalenia na zastosowanie dyscyplinarnych środków
zapobiegawczych stosuje się odpowiednio art. 52 ust. 1, 3 i 5.

art. 42. więcej Art. 42. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia i Ministrem Sprawiedliwości, odpowiednio do ich
właściwości, określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb postępowania w sprawach stosowania dyscyplinarnych
środków zapobiegawczych, z uwzględnieniem:
a) postępowania, odpowiednio, przełożonego dyscyplinarnego,
wojskowego organu porządkowego i Żandarmerii Wojskowej przed
zastosowaniem tych środków,
b) uchylenia, wygaśnięcia lub zmiany postanowienia o zastosowaniu
dyscyplinarnego środka zapobiegawczego,
c) treści postanowień w tych sprawach,
d) sposobu i terminu zawiadamiania właściwych przełożonych, organów
wojskowych i zainteresowanych osób o zastosowaniu dyscyplinarnego
środka zapobiegawczego,
e) czynności i terminów rozpatrywania zażaleń na zastosowanie
dyscyplinarnych środków zapobiegawczych;
2) warunki osadzania żołnierza w izbie zatrzymań oraz organizację osadzania
żołnierzy w izbach zatrzymań, z uwzględnieniem:
a) trybu doprowadzania do izby zatrzymań żołnierza, w stosunku do
którego zostało wydane postanowienie o osadzeniu w izbie zatrzymań,
b) warunków przyjęcia żołnierza doprowadzonego do izby zatrzymań
i postępowania w razie jego nieprzyjęcia do izby zatrzymań,
c) czynności dokonywanych przez obsługę izby zatrzymań wobec
osadzonych żołnierzy,
3) rodzaje, zakres, przypadki, warunki i sposób dokonywania badań, o których
mowa w art. 40, w celu zapewnienia prawidłowości ich przeprowadzania,
sposób postępowania w przypadku odmowy poddania się badaniu przez
żołnierza, procedurę składania i rozpatrywania zażaleń w tych sprawach – dostosowując przepisy określone w pkt 1–3 do warunków pełnienia czynnej służby wojskowej po ogłoszeniu mobilizacji, w stanach nadzwyczajnych, w czasie
wojny, a także podczas wykonywania zadań służbowych w strefie działań
wojennych oraz w przypadku użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza
granicami państwa, jak również udziału w akcjach humanitarnych,
poszukiwawczych lub ratowniczych.

art. 43. więcej Art. 43. 1. Postępowanie dyscyplinarne w trybie zwykłym obejmuje
postępowanie przed organem orzekającym w pierwszej instancji oraz przed
organem odwoławczym.
2. Postępowanie dyscyplinarne w trybie uproszczonym obejmuje
postępowanie przed organem orzekającym w pierwszej instancji.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Przełożony dyscyplinarny niezwłocznie wszczyna postępowanie
dyscyplinarne, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że żołnierz popełnił
przewinienie dyscyplinarne, z zastrzeżeniem art. 47.
2. Przełożony dyscyplinarny wszczyna postępowanie dyscyplinarne również
na polecenie przełożonego albo na wniosek:
1) organu kontroli;
2) wojskowego organu porządkowego;
3) Żandarmerii Wojskowej;
4) sądu, prokuratora albo innego organu uprawnionego do rozpatrywania sprawy
o czyn, o którym mowa w art. 17 ust. 2 pkt 1 lub 3.
3. Przełożony dyscyplinarny wszczyna postępowanie dyscyplinarne także na
uzasadniony wniosek:
1) podwładnego;
2) pokrzywdzonego.

art. 45. więcej Art. 45. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego w trybie zwykłym
prowadzi się czynności wyjaśniające, z zastrzeżeniem ust. 3 i art. 51 ust. 4.
2. Przeprowadzenie czynności wyjaśniających, o których mowa w ust. 1,
przełożony dyscyplinarny poleca rzecznikowi dyscyplinarnemu, który
zobowiązany jest zakończyć je w ciągu trzydziestu dni od dnia wydania polecenia.
3. Czynności wyjaśniających nie przeprowadza się, jeżeli postępowanie
dyscyplinarne wszczęto na jeden z wniosków, o których mowa w art. 44 ust. 2
pkt 3 i 4.
4. Każdy organ oraz rzecznik dyscyplinarny biorący udział w postępowaniu
dyscyplinarnym, obowiązany jest badać oraz uwzględniać okoliczności
przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego.
5. Postępowanie dyscyplinarne w trybie zwykłym wszczyna się, wydając
pisemne postanowienie, w którym przedstawia się obwinionemu zarzut popełnienia
przewinienia dyscyplinarnego.
6. Na postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zażalenie
nie przysługuje.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna przełożony dyscyplinarny,
któremu bezpośrednio podporządkowany jest żołnierz, który popełnił przewinienie
dyscyplinarne, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Postępowanie dyscyplinarne w związku z czynem określonym w art. 17
ust. 1 lub 2 wszczyna dowódca jednostki wojskowej lub kierownik instytucji
cywilnej bądź na ich polecenie albo wniosek inny przełożony dyscyplinarny.
3. W przypadku przeniesienia żołnierza do innej jednostki wojskowej lub
instytucji cywilnej, innego pododdziału albo komórki wewnętrznej, wszczęte
wobec niego postępowanie dyscyplinarne przejmuje i orzeka w pierwszej instancji
nowy przełożony dyscyplinarny, chyba że dotychczasowy przełożony
dyscyplinarny zachowuje właściwość.
4. Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o przełożonym dyscyplinarnym,
który wszczął postępowanie dyscyplinarne, przepisy te stosuje się również do
nowego przełożonego dyscyplinarnego, o którym mowa w ust. 3.
5. Przełożony dyscyplinarny zajmujący stanowisko służbowe niższe niż
dowódcy jednostki wojskowej albo kierownika instytucji cywilnej, w przypadku
powzięcia uzasadnionego przypuszczenia, że podporządkowany mu żołnierz
popełnił czyn o znamionach przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa
skarbowego lub wykroczenia skarbowego, jest obowiązany niezwłocznie
zawiadomić o tym odpowiednio dowódcę jednostki wojskowej albo kierownika
instytucji cywilnej.

art. 47. więcej Art. 47. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, jeżeli:
1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających
przypuszczenie jego popełnienia;
2) czyn nie nosi cech przewinienia dyscyplinarnego;
3) żołnierzowi nie można przypisać winy albo zachodzą inne okoliczności
wyłączające ukaranie dyscyplinarne;
4) okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości i przełożony dyscyplinarny
uznaje za wystarczające zwrócenie żołnierzowi uwagi albo przeprowadzenie
z nim rozmowy ostrzegawczej;
5) możliwość przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego jest wyłączona,
jeżeli:
a) żołnierz, który miałby być nim objęty, zmarł,
b) postępowanie dyscyplinarne co do tego samego czynu tego samego
żołnierza zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte
toczy się,
c) w sprawie o czyn, o którym mowa w art. 17 ust. 2 pkt 1 lub 3, brak jest
wniosku uprawnionego organu o ukaranie dyscyplinarne,
d) zachodzi inna okoliczność powodująca bezprzedmiotowość
postępowania dyscyplinarnego.
2. Z rozmowy ostrzegawczej, o której mowa w ust. 1 pkt 4, można sporządzić
notatkę służbową.
3. Po wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, w razie stwierdzenia
okoliczności, o której mowa w ust. 1:
1) pkt 1–3 – wydaje się orzeczenie o uniewinnieniu;
2) pkt 4 i 5 – wydaje się orzeczenie o umorzeniu postępowania.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca
prowadzenie postępowania dyscyplinarnego, w szczególności długotrwała
nieobecność obwinionego, w sytuacji kiedy jego udział w czynnościach
postępowania dyscyplinarnego jest wymagany, postępowanie zawiesza się na czas
trwania przeszkody, z zastrzeżeniem ust. 3.
2. Postępowanie dyscyplinarne wznawia się niezwłocznie, gdy ustaną
przyczyny uzasadniające jego zawieszenie.
3. Nieusprawiedliwiona nieobecność obwinionego w służbie oraz
nieusprawiedliwione niestawiennictwo prawidłowo powiadomionego obwinionego
lub jego obrońcy do udziału w czynności postępowania dyscyplinarnego nie
wstrzymują biegu postępowania dyscyplinarnego.
4. Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego nie wyłącza możliwości
zawieszenia żołnierza w czynnościach służbowych.

art. 49. więcej Art. 49. 1. Przełożony dyscyplinarny, organ wojskowy uprawniony do
orzekania o ukaraniu, wyższy przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny
podlega wyłączeniu od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli:
1) sprawa dotyczy go bezpośrednio albo został pokrzywdzony czynem, którego
dotyczy postępowanie dyscyplinarne;
2) jest małżonkiem, krewnym lub powinowatym w linii prostej obwinionego,
osoby przez niego pokrzywdzonej albo obrońcy obwinionego, albo pozostaje
we wspólnym pożyciu z jedną z tych osób;
3) między nim a obwinionym lub osobą pokrzywdzoną przez obwinionego
zachodzi stosunek osobisty lub służbowy mogący wywołać wątpliwości co do
jego bezstronności;
4) brał udział w postępowaniu dyscyplinarnym jako rzecznik dyscyplinarny albo
przełożony dyscyplinarny lub był świadkiem przewinienia dyscyplinarnego,
którego postępowanie to dotyczy;
5) istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną
wątpliwość co do jego bezstronności, niewymieniona w pkt 1–4.
2. Rzecznik dyscyplinarny podlega wyłączeniu z urzędu także wtedy, gdy jest
podwładnym obwinionego.
3. Powody wyłączenia trwają mimo ustania uzasadniających je przyczyn.
4. Wyłączenie z powodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1–4, następuje
z urzędu, a z powodu wymienionego w ust. 1 pkt 5, na żądanie przełożonego
dyscyplinarnego, organu wojskowego uprawnionego do orzekania o ukaraniu,
wyższego przełożonego dyscyplinarnego lub rzecznika dyscyplinarnego, jak
również na wniosek pokrzywdzonego, obwinionego lub jego obrońcy.
5. W przedmiocie wyłączenia postanawia, odnośnie do:
1) rzecznika dyscyplinarnego – przełożony dyscyplinarny;
2) przełożonego dyscyplinarnego – organ odwoławczy;
3) organu wojskowego uprawnionego do orzekania o ukaraniu – kolejny
nadrzędny nad nim organ wojskowy;
4) wyższego przełożonego dyscyplinarnego – kolejny wyższy przełożony
dyscyplinarny;
5) Ministra Obrony Narodowej lub kierownika instytucji cywilnej – wojskowy
sąd garnizonowy.
6. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 5, zażalenie nie przysługuje.

art. 50. więcej Art. 50. 1. W razie wyłączenia:
1) przełożonego dyscyplinarnego – postępowanie dyscyplinarne wszczyna,
a wszczęte przejmuje, wyższy przełożony dyscyplinarny;
2) wyższego przełożonego dyscyplinarnego – postępowanie dyscyplinarne
wszczyna, a wszczęte przejmuje, kolejny wyższy przełożony dyscyplinarny;
3) Ministra Obrony Narodowej lub kierownika instytucji cywilnej –
postępowanie dyscyplinarne wszczyna, a wszczęte przejmuje, prokurator do
spraw wojskowych.
2. Prokurator do spraw wojskowych, który wszczął lub przejął postępowanie
dyscyplinarne na podstawie ust. 1 pkt 3, występuje do wojskowego sądu
garnizonowego z wnioskiem o wydanie orzeczenia. Wojskowy sąd garnizonowy,
rozpoznając wniosek prokuratora do spraw wojskowych, może wydać orzeczenie,
o którym mowa w art. 61.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, właściwy jest prokurator do
spraw wojskowych prokuratury rejonowej obejmującej swoją właściwością
jednostkę wojskową lub instytucję cywilną, w której żołnierz pełnił służbę
w sytuacji, o której mowa w art. 6 ust. 1.
4. W razie wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego czynności w postępowaniu
dyscyplinarnym przejmuje inny rzecznik dyscyplinarny.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Obwinionemu przysługuje prawo do obrony, w tym prawo do
korzystania z pomocy jednego obrońcy, o czym należy go pouczyć.
2. Obwiniony może wybrać obrońcę spośród żołnierzy lub ustanowić swoim
obrońcą radcę prawnego lub adwokata.
3. Obrońcą nie może być rzecznik dyscyplinarny, który uczestniczy
w postępowaniu dyscyplinarnym, a także przełożony rzecznika dyscyplinarnego
lub przełożonego dyscyplinarnego.
4. Obwinionemu przysługuje prawo do złożenia wniosku o dobrowolne
poddanie się ukaraniu. W przypadku złożenia wniosku, jeżeli okoliczności
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego nie budzą wątpliwości, dalszych
czynności wyjaśniających można nie przeprowadzać.
5. W ramach prawa do obrony obwiniony lub jego obrońca może
w szczególności składać wyjaśnienia oraz wnioski o przeprowadzenie dowodów,
wnosić odwołania lub zażalenia, a także za zgodą rzecznika dyscyplinarnego
zapoznawać się z materiałami zebranymi w postępowaniu dyscyplinarnym oraz
sporządzać z nich notatki lub kopie, z zastrzeżeniem art. 54.

art. 52. więcej Art. 52. 1. Zażalenie na postanowienie rzecznika dyscyplinarnego lub
przełożonego dyscyplinarnego obwiniony może wnieść w terminie trzech dni od
dnia doręczenia postanowienia. Wnoszący zażalenie może je cofnąć.
2. Zażalenie na postanowienie rzecznika dyscyplinarnego wnosi się do
przełożonego dyscyplinarnego, a na postanowienie przełożonego dyscyplinarnego
do wyższego przełożonego dyscyplinarnego.
3. Po rozpatrzeniu zażalenia organ odwoławczy postanawia o utrzymaniu
w mocy postanowienia, o którym mowa w ust. 1, albo o jego zmianie lub
uchyleniu.
4. Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje biegu postępowania dyscyplinarnego.
5. Na postanowienie organu odwoławczego zażalenie nie przysługuje.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Rzecznik dyscyplinarny, wykonując czynności wyjaśniające,
zbiera materiał dowodowy i podejmuje czynności niezbędne do wyjaśnienia
sprawy; w szczególności przesłuchuje świadków i biegłych oraz przyjmuje od obwinionego wyjaśnienia, a także dokonuje oględzin. Rzecznik dyscyplinarny może
także wystąpić do właściwego organu o przeprowadzenie odpowiednich badań lub
eksperymentu, a także przygotowanie opinii lub ekspertyzy.
2. Rzecznik dyscyplinarny w toku postępowania wydaje postanowienia, jeżeli
ich wydanie nie jest zastrzeżone do właściwości organu orzekającego.

art. 54. więcej Art. 54. Jeżeli rzecznik dyscyplinarny uzna, że zostały wyjaśnione wszystkie
istotne okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, zawiadamia
obwinionego i jego obrońcę, o terminie i miejscu zapoznania się z całością
materiałów zebranych w postępowaniu dyscyplinarnym oraz poucza o prawie
złożenia w terminie trzech dni, od dnia tego zapoznania, wniosku o ich
uzupełnienie.

art. 55. więcej Art. 55. 1. Po zakończeniu czynności wyjaśniających rzecznik dyscyplinarny
sporządza wniosek zawierający propozycję orzeczenia z uzasadnieniem, który
wraz z całością materiałów zebranych w postępowaniu dyscyplinarnym
niezwłocznie przedstawia przełożonemu dyscyplinarnemu albo organowi
wojskowemu uprawnionemu do orzekania o ukaraniu.
2. W przypadku wyrażenia przez rzecznika dyscyplinarnego zgody na
dobrowolne poddanie się ukaraniu przez obwinionego, we wniosku, o którym
mowa w ust. 1, zamieszcza się uzgodnioną propozycję ukarania.

art. 56. więcej Art. 56. Minister Obrony Narodowej wyda, w drodze rozporządzenia,
regulamin postępowania dyscyplinarnego, w którym określi:
1) stanowiska służbowe, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6, oraz właściwość
przełożonych dyscyplinarnych zajmujących te stanowiska, z uwzględnieniem
stopnia etatowego zajmowanego stanowiska służbowego, wewnętrznej
organizacji jednostek wojskowych, a także instytucji cywilnych, w których
pełnią służbę żołnierze,
2) właściwość przełożonych dyscyplinarnych i wyższych przełożonych
dyscyplinarnych wobec żołnierzy skierowanych do wykonywania zadań
w innej jednostce wojskowej oraz będących w rezerwie kadrowej lub
w dyspozycji,
3) przełożonych dyscyplinarnych uprawnionych do wyznaczania oraz
odwoływania rzeczników dyscyplinarnych, sposób i tryb wyznaczania oraz
odwoływania rzeczników dyscyplinarnych, właściwość tych rzeczników
dyscyplinarnych wobec podporządkowanych tym przełożonym żołnierzy,
wymagania, jakie powinien spełniać rzecznik dyscyplinarny, rodzaje i wzory
dokumentów związanych z wyznaczaniem, odwoływaniem
i wynagradzaniem rzeczników dyscyplinarnych, a także warunki i tryb przyznawania i wypłacania dodatkowego wynagrodzenia rzecznikom dyscyplinarnym, organy uprawnione do wypłacania tego wynagrodzenia oraz
wysokość i termin płatności tego wynagrodzenia, z uwzględnieniem
zwiększenia zadań służbowych związanych z pełnioną funkcją rzecznika
dyscyplinarnego oraz liczby prowadzonych spraw i stopnia ich złożoności,
4) szczegółowy tryb postępowania dyscyplinarnego, z uwzględnieniem
w szczególności sposobu wykonywania czynności związanych z tym
postępowaniem przez przełożonego dyscyplinarnego i organ wojskowy
uprawniony do orzekania o ukaraniu oraz wyższego przełożonego
dyscyplinarnego, a także przez rzeczników dyscyplinarnych, zmiany lub
uzupełnienia zarzutów, sposobu doręczania wezwań i pism, przesłuchiwania
świadków, biegłych oraz obwinionych, a także zapoznawania z materiałami
postępowania dyscyplinarnego,
5) obowiązki obrońcy obwinionego lub ukaranego oraz zasady jego udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym
– dostosowując przepisy określone w pkt 1–5 do warunków pełnienia czynnej
służby wojskowej po ogłoszeniu mobilizacji, w stanach nadzwyczajnych, w czasie
wojny, a także podczas wykonywania zadań służbowych w strefie działań
wojennych oraz w przypadku użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza
granicami państwa, jak również udziału w akcjach humanitarnych,
poszukiwawczych lub ratowniczych.

art. 57. więcej Art. 57. 1. W postępowaniu dyscyplinarnym w trybie uproszczonym stosuje
się przepisy o trybie zwykłym, jeżeli przepisy niniejszego artykułu nie stanowią
inaczej.
2. Postępowanie dyscyplinarne w trybie uproszczonym wszczyna się, jeżeli
okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego oraz wina żołnierza nie
budzą wątpliwości.
3. Wszczynając postępowanie dyscyplinarne w trybie uproszczonym,
obwinionego wzywa się do raportu dyscyplinarnego, podając termin i miejsce jego przeprowadzenia oraz przedstawiając mu zarzut popełnienia przewinienia dyscyplinarnego.
4. Podczas raportu dyscyplinarnego prowadzonego w postępowaniu
dyscyplinarnym w trybie uproszczonym:
1) zapoznaje się obwinionego z całością materiałów sprawy. W tym trybie
obwinionemu nie przysługuje prawo do złożenia wniosku o uzupełnienie tych
materiałów;
2) organ orzekający rozpatruje sprawę i wydaje orzeczenie o ukaraniu
w obecności obwinionego, rzecznika dyscyplinarnego oraz obrońcy
obwinionego, jeżeli został ustanowiony;
3) obwinionemu przysługuje sprzeciw od orzeczenia o ukaraniu, wydanego
w tym trybie, wniesiony do organu orzekającego;
4) treść orzeczenia o ukaraniu wpisuje się do karty ukarania żołnierza, chyba że
obwiniony złożył sprzeciw od tego orzeczenia.
5. Jeżeli sprzeciw od orzeczenia, wydanego w postępowaniu dyscyplinarnym
w trybie uproszczonym:
1) nie został wniesiony – orzeczenie to staje się prawomocne;
2) został wniesiony – postępowanie dyscyplinarne prowadzi się w trybie
zwykłym, a zebrane dotychczas materiały stają się materiałami postępowania
dyscyplinarnego prowadzonego w trybie zwykłym.

art. 58. więcej Art. 58. Przełożony dyscyplinarny, który wszczął postępowanie
dyscyplinarne, po rozpatrzeniu wniosku rzecznika dyscyplinarnego, zawierającego
propozycję orzeczenia z uzasadnieniem, w terminie trzech dni od dnia jego
otrzymania:
1) orzeka w pierwszej instancji albo
2) przedstawia właściwemu przełożonemu dyscyplinarnemu albo organowi
wojskowemu uprawnionemu do orzekania o ukaraniu wniosek o wymierzenie
kary lub zastosowanie środka dyscyplinarnego, do orzeczenia których nie jest
uprawniony.

art. 59. więcej Art. 59. 1. Organ orzekający orzeka podczas raportu dyscyplinarnego,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Raportu dyscyplinarnego można nie przeprowadzać i wydać orzeczenie
w przypadku:
1) uniewinnienia albo umorzenia postępowania dyscyplinarnego albo
odstąpienia od ukarania;
2) przyjęcia przez przełożonego dyscyplinarnego wniosku obwinionego
o dobrowolne poddanie się ukaraniu.

art. 60. więcej Art. 60. 1. Do udziału w raporcie dyscyplinarnym, podając termin i miejsce
jego przeprowadzenia, organ orzekający wzywa:
1) obwinionego;
2) obrońcę obwinionego;
3) rzecznika dyscyplinarnego.
2. W czasie raportu dyscyplinarnego:
1) rzecznik dyscyplinarny odczytuje wnioski, o których mowa w art. 44 ust. 2
lub 3 oraz w art. 55;
2) organ orzekający:
a) wysłuchuje obwinionego oraz obrońcę, jeżeli się stawili,
b) rozpatruje sprawę i wydaje orzeczenie, pouczając o prawie, terminie
i trybie wniesienia odwołania.
3. Ustalenia co do faktów oraz ocena prawna czynu zawarta we wniosku
o ukaranie dyscyplinarne właściwego organu uprawnionego do nakładania kar
porządkowych lub wymierzania kar pieniężnych albo w orzeczeniu sądu lub
postanowieniu prokuratora są wiążące dla przełożonego dyscyplinarnego.

art. 61. więcej Art. 61. Orzeczenie organu orzekającego stanowi o:
1) uniewinnieniu albo
2) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego, albo
3) odstąpieniu od ukarania, albo
4) ukaraniu.

art. 62. więcej Art. 62. 1. Orzeczenie sporządza się na piśmie.
2. W przypadku przeprowadzenia raportu dyscyplinarnego bez udziału
obwinionego lub jego obrońcy albo wydania orzeczenia bez przeprowadzenia raportu dyscyplinarnego, orzeczenie sporządza się wraz z uzasadnieniem, a odpis tego orzeczenia doręcza się osobom uprawnionym do złożenia odwołania.
3. W terminie trzech dni od dnia przeprowadzenia raportu dyscyplinarnego
z udziałem obwinionego lub jego obrońcy, osoby uprawnione do złożenia
odwołania mogą złożyć do przełożonego dyscyplinarnego albo organu wojskowego
uprawnionego do orzekania o ukaraniu wniosek o sporządzenie na piśmie
i doręczenie uzasadnienia orzeczenia.
4. Termin określony w ust. 3 jest nieprzekraczalny i nie podlega
przywróceniu.
5. Uzasadnienie orzeczenia sporządza się w ciągu trzech dni od dnia
otrzymania wniosku i wraz z orzeczeniem doręcza się osobie, która go złożyła, oraz
innym osobom uprawnionym do złożenia odwołania.
6. Odpis orzeczenia organu orzekającego w pierwszej instancji, w przypadku
jego uprawomocnienia się, przesyła się w ciągu czternastu dni odpowiednio od
dnia, o którym mowa w ust. 3 lub 5, pokrzywdzonemu oraz przełożonemu, na
polecenie którego wszczęto postępowanie dyscyplinarne, a także organowi, na
którego wniosek postępowanie to zostało wszczęte.

art. 63. więcej Art. 63. 1. W przypadku orzeczenia wydanego w pierwszej instancji
przysługuje odwołanie:
1) obwinionemu lub jego obrońcy – od orzeczenia organu orzekającego;
2) rzecznikowi dyscyplinarnemu – od orzeczenia przełożonego dyscyplinarnego
albo organu wojskowego uprawnionego do orzekania o ukaraniu, wydanego
w pierwszej instancji;
3) przełożonemu dyscyplinarnemu – od orzeczenia rozstrzygającego odmiennie
niż we wniosku, o którym mowa w art. 58 pkt 2.
2. Od orzeczenia, o którym mowa w art. 23 ust. 1, przysługuje odwołanie na
zasadach określonych w ust. 1, które stosuje się odpowiednio.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Odwołanie wnosi się na piśmie, za pośrednictwem organu, który
orzekał w sprawie w pierwszej instancji. Wnoszący odwołanie może je cofnąć.
2. Wnoszący odwołanie powinien wskazać orzeczenie, od którego się
odwołuje, oraz podać, czego się domaga.
3. Termin do wniesienia odwołania do wyższego przełożonego
dyscyplinarnego wynosi trzy dni, a do sądu wojskowego – siedem dni, od dnia:
1) doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem;
2) raportu dyscyplinarnego, jeżeli nie został złożony wniosek o sporządzenie na
piśmie i doręczenie uzasadnienia orzeczenia;
3) doręczenia odpisu orzeczenia, jeżeli raport dyscyplinarny przeprowadzono
bez udziału obwinionego lub jego obrońcy albo wydano orzeczenie bez
przeprowadzenia raportu dyscyplinarnego.
4. Terminy określone w ust. 3 są nieprzekraczalne i nie podlegają
przywróceniu.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Odwołanie od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji przez
przełożonego dyscyplinarnego albo organ wojskowy uprawniony do orzekania
o ukaraniu rozpoznaje wyższy przełożony dyscyplinarny, z zastrzeżeniem ust. 2
i 3.
2. Odwołanie od orzeczenia dotyczącego kary dyscyplinarnej, o której mowa
w:
1) art. 24 pkt 5 – rozpoznaje organ wojskowy nadrzędny nad organem
uprawnionym do zwolnienia z danego stanowiska służbowego lub Minister
Obrony Narodowej, z zastrzeżeniem ust. 3;
2) art. 24 pkt 7, bez względu na stopień wojskowy obwinionego – rozpoznaje
wojskowy sąd garnizonowy.
3. Odwołanie od orzeczenia wydanego w sprawach dyscyplinarnych przez
Ministra Obrony Narodowej, Naczelnego Dowódcę Sił Zbrojnych lub kierownika
instytucji cywilnej rozpatruje wojskowy sąd garnizonowy.
4. Jeżeli wraz z karą dyscyplinarną przełożony dyscyplinarny lub organ
wojskowy uprawniony do orzekania o ukaraniu zastosował środek dyscyplinarny,
odwołanie od orzeczenia o ukaraniu rozpoznaje ten organ odwoławczy, który jest
właściwy do rozpoznania odwołania od orzeczenia o wymierzonej karze
dyscyplinarnej.
5. Odwołanie od orzeczenia wojskowego sądu garnizonowego rozpoznaje
wojskowy sąd okręgowy.
6. Organ odwoławczy może uzupełnić materiał dowodowy lub zlecić
wykonanie określonych czynności rzecznikowi dyscyplinarnemu, jeżeli jest to
potrzebne do prawidłowego rozpatrzenia odwołania.
7. Po uzupełnieniu materiału dowodowego rzecznik dyscyplinarny
przedstawia organowi odwoławczemu wniosek, w którym zamieszcza propozycję
orzeczenia.

art. 66. więcej Art. 66. 1. Wydanie postanowienia o odmowie przyjęcia odwołania od
orzeczenia wydanego w pierwszej instancji lub rozpatrzenie odwołania powinno
nastąpić w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wniosku rzecznika
dyscyplinarnego, przeprowadzającego uzupełnienie materiału dowodowego albo
od dnia otrzymania odwołania.
2. Organ odwoławczy może zażądać od organu orzekającego w pierwszej
instancji sporządzenia uzasadnienia do wydanego orzeczenia, jeżeli go nie
sporządzono, albo uzupełnienia tego uzasadnienia.
3. Organ odwoławczy zawiadamia o terminie i miejscu rozpatrzenia
odwołania:
1) obwinionego, jeżeli wraz z odwołaniem wniósł o wysłuchanie, oraz jego
obrońcę;
2) rzecznika dyscyplinarnego.

art. 67. więcej Art. 67. 1. Po rozpatrzeniu odwołania organ odwoławczy orzeka o:
1) utrzymaniu w mocy orzeczenia albo
2) zmianie orzeczenia w całości lub w części i w tym zakresie wymierza inną
karę lub środek dyscyplinarny albo odstępuje od ukarania, albo
3) uchyleniu orzeczenia w całości lub w części i w tym zakresie uniewinnia
obwinionego albo umarza postępowanie dyscyplinarne.
2. Organ odwoławczy może rozstrzygnąć na niekorzyść obwinionego tylko
wtedy, gdy odwołanie wniesiono na niekorzyść obwinionego.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Orzeczenie organu odwoławczego wraz z uzasadnieniem doręcza
się obwinionemu, obrońcy obwinionego, rzecznikowi dyscyplinarnemu
i przełożonemu dyscyplinarnemu albo organowi wojskowemu, który orzekał
w sprawie w pierwszej instancji.
2. Prawomocne orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się również
pokrzywdzonemu oraz organowi, na wniosek którego postępowanie dyscyplinarne
zostało wszczęte, a także przełożonemu, na polecenie którego postępowanie to
wszczęto, o ile nie jest nim organ orzekający w tej sprawie.
3. Przepis ust. 1 stosuje się w postępowaniu odwoławczym przed sądem
wojskowym.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Od orzeczeń organu odwoławczego odwołanie nie przysługuje.
2. Orzeczenie staje się prawomocne:
1) z upływem terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia, jeżeli go nie
wniesiono lub je cofnięto;
2) w dniu wydania przez organ odwoławczy orzeczenia lub postanowienia
kończącego postępowanie.

art. 70. więcej Art. 70. Prawomocne orzeczenie organu orzekającego zmienia się albo
uchyla, jeżeli:
1) ujawniono nowe okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy;
2) wydano je z rażącym naruszeniem przepisów prawa, które mogło mieć istotny
wpływ na jego treść;
3) zostało ono wydane w oparciu o orzeczenie lub decyzję innego organu, które
zostały następnie uchylone albo zmienione w istotnym zakresie, a miały
znaczący wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Wzruszenie prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego
następuje:
1) na wniosek prokuratora do spraw wojskowych lub organu kontroli;
2) w trybie nadzoru nad wykonaniem ukarania oraz w ramach działalności
kontrolnej prowadzonych w resorcie obrony narodowej, przez wyższego
przełożonego dyscyplinarnego lub właściwy sąd wojskowy;
3) na wniosek ukaranego, pokrzywdzonego lub organu, na wniosek którego
wszczęto postępowanie dyscyplinarne.
2. Uchylenie lub zmiana prawomocnego orzeczenia w trybie nadzoru
następuje z urzędu.

art. 72. więcej Art. 72. Do wzruszenia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego
uprawniony jest:
1) kolejny w hierarchii służbowej wyższy przełożony dyscyplinarny nad
organem, który wydał prawomocne orzeczenie, z zastrzeżeniem pkt 2 i 3;
2) wojskowy sąd garnizonowy – jeżeli orzeczenie zostało wydane przez
przełożonego dyscyplinarnego, wymienionego w art. 4 ust. 1 pkt 1, lub
dotyczyło wymierzenia kary dyscyplinarnej, o której mowa w art. 24 pkt 5 i 7;
3) wojskowy sąd okręgowy – jeżeli orzeczenie uprawomocniło się w wyniku
rozpoznania odwołania przez wojskowy sąd garnizonowy.

art. 73. więcej Art. 73. 1. Nie później niż w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania
wniosku rzecznika dyscyplinarnego, który badał przesłanki wzruszenia
prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego, wyższy przełożony dyscyplinarny:
1) wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie
wzruszenia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego albo
2) wszczyna postępowanie w sprawie wzruszenia prawomocnego orzeczenia
dyscyplinarnego oraz wyznacza termin i miejsce jej rozpatrzenia.
2. W przypadku wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie
postępowania w sprawie wzruszenia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego,
do czasu jego wszczęcia i wydania orzeczenia o zmianie lub uchyleniu
prawomocnego orzeczenia, wyższy przełożony dyscyplinarny może orzec
o odroczeniu wykonania lub przerwaniu wykonywania kary lub środka
dyscyplinarnego, które nie zostały wykonane w całości lub w części.
3. Na postanowienie o odmowie wzruszenia prawomocnego orzeczenia
dyscyplinarnego osobom lub organom, o których mowa w art. 71 ust. 1 pkt 1 i 2,
przysługuje zażalenie, w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia,
do kolejnego w hierarchii służbowej wyższego przełożonego dyscyplinarnego lub
właściwego sądu wojskowego.

art. 74. więcej Art. 74. W trakcie rozpatrywania sprawy o wzruszenie prawomocnego
orzeczenia dyscyplinarnego wyższy przełożony dyscyplinarny w szczególności:
1) wysłuchuje rzecznika dyscyplinarnego, jeżeli polecił mu się stawić;
2) wysłuchuje, jeżeli się stawili:
a) ukaranego,
b) obrońcę ukaranego, jeżeli został ustanowiony.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Wyższy przełożony dyscyplinarny lub sąd wojskowy, w razie:
1) zmiany prawomocnego orzeczenia, która może nastąpić na korzyść
obwinionego, a jeżeli nie wystąpiły przesłanki, o których mowa w art. 22, na
jego niekorzyść – orzeka o ukaraniu odmiennie niż w prawomocnym
orzeczeniu dyscyplinarnym albo o odstąpieniu od ukarania;
2) uchylenia w całości lub w części prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego
– orzeka o uniewinnieniu, umorzeniu postępowania dyscyplinarnego albo
przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzenia, jeżeli nie upłynął okres
przedawnienia ukarania dyscyplinarnego.
2. Od orzeczenia, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje odwołanie.
3. W sprawach nieuregulowanych w tym rozdziale stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące postępowania dyscyplinarnego w trybie zwykłym.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Do wykonania orzeczenia dyscyplinarnego o ukaraniu przystępuje
się niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia dyscyplinarnego.
2. Orzeczenia o ukaraniu nie wykonuje się po upływie sześciu miesięcy od
dnia, w którym orzeczenie to stało się prawomocne.
3. Z dniem zwolnienia ukaranego żołnierza z czynnej służby wojskowej nie
podlegają wykonaniu wydane wobec niego orzeczenia o ukaraniu, niewykonane
w całości lub w części przed tym dniem, z wyłączeniem kary pieniężnej oraz
środków dyscyplinarnych zobowiązania do naprawienia wyrządzonej szkody
i podania informacji o ukaraniu do wiadomości innych osób.
4. Wykonanie ukarania zarządza organ orzekający, który wydał orzeczenie
o ukaraniu w pierwszej instancji.
5. Uprawnienie do nadzoru nad wykonaniem ukarania przysługuje organowi,
który zarządził wykonanie ukarania, wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu
oraz prokuratorowi do spraw wojskowych.

art. 77. więcej Art. 77. 1. Karę dyscyplinarną, o której mowa w art. 24 pkt 1, 2, 4 i 6, uważa
się za wykonaną z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.
2. Zarządzenie wykonania kary:
1) pieniężnej – umieszcza się w rozkazie lub decyzji w celu potrącenia należnej
kwoty z uposażenia ukaranego żołnierza na zasadach określonych
w przepisach dotyczących uposażeń żołnierzy;
2) odwołania z zajmowanego stanowiska służbowego – stanowi decyzja organu
wojskowego o zwolnieniu ukaranego żołnierza z zajmowanego stanowiska
służbowego;
3) usunięcia ze służby kandydackiej, służby przygotowawczej, okresowej służby
wojskowej albo z zawodowej służby wojskowej – stanowi decyzja organu
wojskowego o zwolnieniu ukaranego żołnierza ze służby wojskowej.
3. Zarządzenie wykonania środka dyscyplinarnego umieszcza się w rozkazie
lub decyzji, określając miejsce, sposób i termin wykonania tego środka.

art. 78. więcej Art. 78. 1. Organ, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, może
odroczyć albo przerwać wykonanie kary pieniężnej oraz środków dyscyplinarnych
zobowiązania do wykonania dodatkowych zadań służbowych lub zobowiązania do
naprawienia wyrządzonej szkody, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Wykonanie kary pieniężnej lub środka dyscyplinarnego polegającego na
zobowiązaniu żołnierza do naprawienia wyrządzonej szkody można odroczyć
w całości albo w części lub rozłożyć na raty. Odroczenie lub rozłożenie na raty
wykonania tego środka może nastąpić wyłącznie za zgodą pokrzywdzonego.
3. Wykonywanie ukarania należy niezwłocznie zakończyć, jeżeli wystąpiła
którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 76 ust. 2 i 3.
4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się tylko z ważnych przyczyn służbowych lub
innych dotyczących ukaranego i na czas określony.
5. Przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 4, organ orzekający może
odwołać odroczenie, przerwanie albo rozłożenie na raty wykonania ukarania, jeżeli:
1) przestały występować przyczyny, o których mowa w ust. 4;
2) ukarany uchybił terminowi płatności choćby jednej raty, chyba że wykaże on,
że nastąpiło to z przyczyn od niego niezależnych.

art. 79. więcej Art. 79. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem
Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób wykonywania kar i środków dyscyplinarnych, w szczególności
z uwzględnieniem trybu zarządzania oraz orzekania w sprawach ich
wykonania, a także postępowania przy wykonywaniu poszczególnych kar
i środków dyscyplinarnych,
2) warunki tworzenia pomieszczeń, w których przebywają ukarani karą aresztu
izolacyjnego, podczas odbywania tej kary, oraz warunki, jakim powinny one
odpowiadać, z uwzględnieniem rozmieszczenia tych pomieszczeń w izbach
zatrzymań, organów wojskowych uprawnionych do tworzenia i znoszenia
tych pomieszczeń, obowiązku zawiadamiania o tym wojskowego sądu
garnizonowego i właściwego zastępcy prokuratora rejonowego do spraw
wojskowych, warunków lokalizacji i wyposażenia tych pomieszczeń,
szczegółowych warunków, jakim powinny odpowiadać te pomieszczenia,
w szczególności zapewniających wymaganą minimalną powierzchnię, oraz
warunków wydzielania i lokalizacji pomieszczeń, w których przebywają
ukarani karą aresztu izolacyjnego, podczas odbywania tej kary
– dostosowując przepisy określone w pkt 1 i 2 do warunków pełnienia czynnej
służby wojskowej po ogłoszeniu mobilizacji, w stanach nadzwyczajnych, w czasie
wojny, a także podczas wykonywania zadań służbowych w strefie działań
wojennych oraz w przypadku użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza
granicami państwa, jak również udziału w akcjach humanitarnych,
poszukiwawczych lub ratowniczych.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Kosztami postępowania dyscyplinarnego są wydatki, które ponosi
Skarb Państwa w związku z postępowaniem dyscyplinarnym.
2. Wydatkami Skarbu Państwa związanymi z postępowaniem
dyscyplinarnym są w szczególności wydatki z tytułu:
1) doręczania wezwań i innych pism;
2) sprowadzenia obwinionego;
3) przejazdu osób;
4) oględzin, opinii i tłumaczeń.
3. Skarb Państwa nie ponosi wydatków obwinionego związanych
z postępowaniem dyscyplinarnym, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. W przypadku uniewinnienia lub umorzenia postępowania dyscyplinarnego
obwinionemu przysługuje zwrot uzasadnionych i udokumentowanych wydatków
poniesionych w tym postępowaniu.
5. W przypadku uniewinnienia obwinionego od niektórych zarzucanych mu
przewinień dyscyplinarnych albo umorzenia postępowania dyscyplinarnego co do
niektórych przewinień dyscyplinarnych, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio
w części uniewinniającej lub umarzającej.
6. Roszczenie z tytułu wydatków, o których mowa w ust. 4 i 5, ulega
przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia
kończącego postępowanie dyscyplinarne.

art. 81. więcej Art. 81. Jeżeli orzeczenie o ukaraniu zostało:
1) uchylone – skutki, jakie to orzeczenie wywołało, ulegają uchyleniu w całości,
z zastrzeżeniem art. 82;
2) zmienione – skutki, jakie to orzeczenie wywołało, ulegają uchyleniu
w zmienionej części.

art. 82. więcej Art. 82. 1. W razie uchylenia orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej,
o której mowa:
1) w art. 24 pkt 7:
a) ukaranego ponownie powołuje się do czynnej służby wojskowej, na jego
wniosek złożony nie później niż w terminie czternastu dni od dnia
doręczenia mu orzeczenia o uchyleniu orzeczenia o wymierzeniu tej
kary, jeżeli ukarany spełnia wymagania w zakresie wieku oraz zdolności
fizycznej i psychicznej do tej służby, a w przypadku okresowej służby wojskowej również jeżeli istnieją nadal potrzeby powołania do tej służby,
b) ukaranemu wypłaca się uposażenie utracone wskutek kary
dyscyplinarnej, należne:
– żołnierzowi zawodowemu na zajmowanym stanowisku służbowym,
według stawek obowiązujących w dniu uprawomocnienia się
orzeczenia o ukaraniu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie
liczonymi od tego dnia do dnia wypłaty, nie później jednak niż do
dnia zaistnienia podstawy zwolnienia z zawodowej służby
wojskowej,
– kandydatowi na żołnierza zawodowego albo żołnierzowi pełniącemu
służbę przygotowawczą albo okresową służbę wojskową, według
stawek obowiązujących w dniu uprawomocnienia się orzeczenia
o ukaraniu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi
od tego dnia do dnia wypłaty;
2) w art. 24 pkt 5 – ukaranemu:
a) przysługuje wyznaczenie na dotychczas zajmowane stanowisko
służbowe, a w razie braku takiej możliwości – wyznaczenie na
stanowisko służbowe zaszeregowane do tego samego stopnia etatowego
i grupy uposażenia; w przypadku wyznaczenia na stanowisko służbowe
o niższej grupie uposażenia, żołnierzowi zachowuje się na czas
zajmowania tego stanowiska grupę uposażenia, do której zaszeregowane
było stanowisko służbowe, z którego żołnierz został odwołany,
b) wyrównuje się uposażenie w wysokości różnicy między uposażeniem,
jakie przysługiwałoby na stanowisku służbowym zajmowanym przed
odwołaniem, a uposażeniem przysługującym na stanowisku służbowym
przed uchyleniem orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej, wraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu tej kary do dnia wypłaty
wyrównania;
3) w art. 24 pkt 3 – ukaranemu wypłaca się kwotę odpowiadającą kwocie kary
pieniężnej, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia,
w którym dokonano potrącenia kwoty kary pieniężnej, do dnia wypłaty.
2. W razie uchylenia orzeczenia o wymierzeniu środka dyscyplinarnego
zobowiązania do wykonania dodatkowych zadań służbowych – ukaranemu
przysługuje dodatkowy czas wolny od służby w wymiarze równym wykonanemu
środkowi, na zasadach i w trybie określonych w przepisach o czasie służby
żołnierzy.
3. Ukaranego żołnierza, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ponownie powołuje
się, na jego wniosek, do pełnienia:
1) zawodowej służby wojskowej i wyznacza na dotychczas zajmowane
stanowisko służbowe lub, jeżeli to nie jest możliwe, na inne, zaszeregowane
do tego samego stopnia etatowego i grupy uposażenia lub z jej zachowaniem
na czas zajmowania tego stanowiska przez żołnierza, albo przenosi się go do
rezerwy kadrowej;
2) okresowej służby wojskowej, jeżeli istnieją nadal potrzeby powołania do tej
służby, po zawarciu z nim kontraktu i nadaniu przydziału kryzysowego na
dotychczas zajmowane stanowisko służbowe lub, jeżeli to nie jest możliwe,
na inne, zaszeregowane do tego samego stopnia etatowego;
3) służby kandydackiej albo do służby przygotowawczej, z zachowaniem
nabytych w służbie uprawnień i możliwości kontynuowania studiów lub
nauki od etapu, na jakim ją przerwał, jeżeli spełnia on warunki powołania do
służby kandydackiej albo służby przygotowawczej.
4. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i pkt 2 lit. a, nie
nastąpiło ponowne powołanie do zawodowej służby wojskowej lub wyznaczenie
na stanowisko służbowe, data zwolnienia żołnierza z zawodowej służby wojskowej
nie ulega zmianie, przy czym uznaje się, że zwolnienie tego żołnierza nastąpiło
w drodze wypowiedzenia stosunku służbowego dokonanego przez właściwy organ.
5. W razie braku możliwości ponownego powołania do służby kandydackiej
albo do służby przygotowawczej, ukaranemu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
przysługuje wypłata utraconej wskutek kary dyscyplinarnej części uposażenia,
według stawek obowiązujących w dniu uprawomocnienia się orzeczenia
o ukaraniu, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tego dnia
do dnia wypłaty, nie dłużej jednak niż do dnia upływu programowego czasu
odpowiednio studiów w uczelni wojskowej lub nauki w szkole podoficerskiej albo
centrum lub ośrodku szkolenia.
6. Należności pieniężne, o których mowa w ust. 1 i 5, wraz z odsetkami
ustawowymi za opóźnienie wypłaca żołnierzowi organ finansowy odpowiednio
jednostki wojskowej lub instytucji cywilnej, w której aktualnie pełni on służbę
wojskową, a osobie zwolnionej z czynnej służby wojskowej – szef wojewódzkiego
sztabu wojskowego właściwy terytorialnie dla organu, który orzekł o wzruszeniu
prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego.
7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio w razie zmiany prawomocnego
orzeczenia i uniewinnienia, odstąpienia od ukarania albo wymierzenia w całości
lub w części łagodniejszego rodzaju kary, której obwiniony nie powinien był
ponieść.
8. W sprawach, o których mowa w ust. 1–3, 5 i 7, orzeka organ, który uchylił
lub zmienił prawomocne orzeczenie dyscyplinarne o ukaraniu.
9. Od orzeczenia w sprawach, o których mowa w ust. 1–3, 5 i 7, ukaranemu
przysługuje odwołanie na zasadach i w trybie określonych w art. 63–69.
10. W razie uniewinnienia ukaranego żołnierza, wobec którego zastosowano
środek dyscyplinarny podania informacji o ukaraniu do wiadomości innych osób,
organ orzekający w pierwszej instancji niezwłocznie podaje informację o
uniewinnieniu tego żołnierza w ten sam sposób, w jaki wykonano środek
dyscyplinarny.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Dokumentację dyscyplinarną stanowią:
1) dokumenty dotyczące wyróżniania;
2) dokumenty dotyczące odmowy wszczęcia postępowania dyscyplinarnego;
3) akta postępowania dyscyplinarnego;
4) dokumenty dotyczące nieprzyjęcia odwołania;
5) dokumenty dotyczące wykonania ukarania oraz likwidacji skutków ukarania,
a także wcześniejszego zatarcia ukarania;
6) dokumenty dotyczące sprawy o wzruszenie prawomocnego orzeczenia
dyscyplinarnego;
7) dokumenty dotyczące zastosowania dyscyplinarnych środków
zapobiegawczych;
8) inne dokumenty związane z reagowaniem dyscyplinarnym.
2. Do akt postępowania dyscyplinarnego dołącza się dokumenty związane
z postępowaniem dyscyplinarnym, w szczególności wymienione w ust. 1 pkt 4–7.
3. Zaginioną lub zniszczoną w całości albo w części dokumentację
dyscyplinarną odtwarza się w zakresie niezbędnym do kontynuowania lub
rozstrzygnięcia sprawy.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Ewidencja dyscyplinarna obejmuje:
1) ewidencję wyróżnień w formie karty wyróżnień żołnierza;
2) ewidencję ukarań dyscyplinarnych w formie karty ukarania żołnierza;
3) ewidencję postępowań dyscyplinarnych w formie rejestru postępowań
dyscyplinarnych;
4) informacje o wypadkach wynikłych z naruszenia prawa przez żołnierzy,
rodzajach naruszeń dyscypliny wojskowej, objęciu żołnierzy dyscyplinarnymi
i karnymi środkami zapobiegawczymi, a także o rodzajach ukarań żołnierzy
oraz wykonaniu tych ukarań, zawierające również dane określone w ust. 3
pkt 1.
2. W karcie wyróżnień żołnierza zamieszcza się:
1) dane wyróżnionego:
a) stopień wojskowy, imię i nazwisko, imię ojca, numer ewidencyjny
PESEL,
b) oznaczenie ostatnio zajmowanego stanowiska służbowego oraz rodzaju
pełnionej służby wojskowej,
c) oznaczenie jednostki wojskowej lub instytucji cywilnej, w której pełni
on służbę wojskową albo pełnił ją przed zwolnieniem z tej służby,
d) oznaczenie pododdziału lub komórki wewnętrznej, w której zajmuje on
stanowisko służbowe;
2) opis zasługi będącej podstawą bądź warunkiem udzielenia wyróżnienia;
3) informację o rodzaju udzielonego wyróżnienia, z wyjątkiem informacji
o udzieleniu wyróżnienia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1;
4) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego, który udzielił wyróżnienia;
5) numer i datę wydania rozkazu lub decyzji oraz oznaczenie organu je
wydającego, w których stwierdzono udzielenie wyróżnienia;
6) adnotacje o realizacji wyróżnienia udzielonego żołnierzowi, zapoznaniu
żołnierza z kartą wyróżnień, a także podpis osoby dokonującej wpisu w karcie
wyróżnień.
3. W karcie ukarania żołnierza zamieszcza się:
1) dane ukaranego:
a) stopień wojskowy, imię i nazwisko, imię ojca, numer ewidencyjny
PESEL,
b) oznaczenie ostatnio zajmowanego stanowiska służbowego oraz rodzaju
pełnionej służby wojskowej,
c) oznaczenie pododdziału lub komórki wewnętrznej, w której zajmuje on
stanowisko służbowe;
2) oznaczenie organu dyscyplinarnego, który wydał prawomocne orzeczenie
o ukaraniu;
3) datę wydania prawomocnego orzeczenia o ukaraniu;
4) oznaczenie przewinienia dyscyplinarnego;
5) informację o rodzaju i wymiarze orzeczonej kary dyscyplinarnej lub
zastosowanego środka dyscyplinarnego albo środków dyscyplinarnych;
6) dane o wykonaniu ukarania albo termin warunkowego zawieszenia
wykonania ukarania oraz termin przedawnienia się wykonania ukarania;
7) termin zatarcia ukarania, o którym mowa w art. 86 ust. 1 lub 2;
8) adnotację o niewniesieniu sprzeciwu przez ukaranego do orzeczenia
w przypadku prowadzenia postępowania dyscyplinarnego w trybie
uproszczonym.
4. W rejestrze postępowań dyscyplinarnych zamieszcza się dane obwinionego
żołnierza w zakresie określonym w ust. 3 pkt 1 i informacje o przebiegu kolejnych
etapów postępowania dyscyplinarnego, organach, które orzekały w tym
postępowaniu, udziale rzecznika dyscyplinarnego oraz wydanym prawomocnym
orzeczeniu dyscyplinarnym, a także adnotacje o obiegu akt postępowania
dyscyplinarnego.
5. Ewidencja dyscyplinarna obejmująca dane, o których mowa w ust. 1, może
być prowadzona przez uprawnione do tego osoby, również w formie zbioru danych
przetwarzanych w systemie teleinformatycznym.
6. Kartę wyróżnień żołnierza i kartę ukarania żołnierza:
1) prowadzi i przechowuje w jednostce wojskowej lub w instytucji cywilnej:
a) dowódca kompanii albo samodzielnego plutonu albo równorzędnych im
pododdziałów – dla podporządkowanych żołnierzy,
b) osoba wyznaczona przez dowódcę jednostki wojskowej do prowadzenia
spraw kadrowych – dla pozostałych żołnierzy pełniących czynną służbę
wojskową w danej jednostce wojskowej oraz wykonujących zadania
służbowe w tej jednostce wojskowej żołnierzy będących w rezerwie
kadrowej albo w dyspozycji, z zastrzeżeniem pkt 2–4,
c) osoba wyznaczona przez kierownika instytucji cywilnej do prowadzenia
spraw kadrowych – dla żołnierzy pełniących służbę wojskową
w instytucji cywilnej;
2) będącego dowódcą jednostki wojskowej – prowadzi i przechowuje osoba
wyznaczona do prowadzenia spraw kadrowych przez dowódcę nadrzędnej
jednostki organizacyjnej;
3) Narodowych Sił Rezerwowych – prowadzi i przechowuje się w sposób
określony w pkt 1 w jednostce wojskowej, w której żołnierz posiada nadany
przydział kryzysowy;
3a) Wojsk Obrony Terytorialnej – prowadzi i przechowuje się w sposób określony
w pkt 1 w jednostce wojskowej, w której żołnierz pełni terytorialną służbę
wojskową;
4) pełniącego inny rodzaj służby wojskowej lub służbę w innych strukturach niż
wymienione w pkt 1–3 prowadzą i przechowują osoby określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 85.
7. W dowództwach jednostek wojskowych oraz w nadrzędnych organach
wojskowych w celu prawidłowego rozstrzygania spraw dyscyplinarnych,
wykonywania ukarań oraz sprawowania nadzoru nad ich wykonywaniem, a także
w sprawach wzruszania prawomocnych orzeczeń dyscyplinarnych, jak również
dokonywania analiz i ocen stanu dyscypliny i realizacji zadań związanych z jej
kształtowaniem, przetwarza się dane i informacje zawarte w ewidencji
dyscyplinarnej, w zakresie dotyczącym podporządkowanych żołnierzy.
8. W nadrzędnych organach wojskowych oraz w komórce organizacyjnej
Ministerstwa Obrony Narodowej właściwej do spraw dyscypliny wojskowej
gromadzi się również dane statystyczne oparte w szczególności na informacjach, o których mowa w ust. 1, niezbędne do dokonywania okresowych analiz i ocen
stanu dyscypliny wojskowej oraz realizacji zadań związanych z jej kształtowaniem.
9. Ewidencję dyscyplinarną, o której mowa w ust. 1 pkt 2–4, prowadzi się
w okresie pełnienia przez żołnierzy czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem danych
o ukaraniu karą dyscyplinarną, o której mowa w art. 24 pkt 7, oraz środka dyscyplinarnego, jeżeli został orzeczony wraz z tą karą.
10. Osobami oraz organami wojskowymi posiadającymi dostęp do
dokumentacji i ewidencji dyscyplinarnej w zakresie:
1) danych o żołnierzach i informacji, o których mowa w pkt 2, niezbędnych do
przeprowadzenia czynności związanych z postępowaniem dyscyplinarnym,
wydaniem postanowienia lub orzeczenia w tym postępowaniu, wykonania
orzeczenia dyscyplinarnego, likwidacji skutków uchylonego lub zmienionego
prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego, a także dokonywania ocen
dyscypliny żołnierzy – są organy orzekające, wyżsi przełożeni dyscyplinarni,
rzecznicy dyscyplinarni uczestniczący w danym postępowaniu
dyscyplinarnym oraz odpowiednio osoby i organy wojskowe, o których
mowa w ust. 5–8;
2) informacji statystycznych i opisowych, z wyjątkiem danych osobowych – są
podmioty, w których zakresie działania należy dokonywanie analiz i ocen
dyscypliny wojskowej, a także osoby i instytucje podejmujące działania
służące przestrzeganiu porządku prawnego.

art. 85. więcej Art. 85. 1. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,
sposób prowadzenia dokumentacji i ewidencji dyscyplinarnej, w tym:
1) szczegółowe warunki i tryb prowadzenia ewidencji wyróżnień, wzór rozkazu
lub decyzji, w których stwierdza się udzielenie wyróżnienia, wzór karty
wyróżnień żołnierza oraz sposób zapoznawania z nią wyróżnionego żołnierza,
a także okres jej przechowywania, w tym także po zwolnieniu żołnierza
z czynnej służby wojskowej;
2) kategorie osób:
a) uprawnionych do prowadzenia ewidencji dyscyplinarnej oraz
gromadzenia lub przetwarzania danych i informacji, o których mowa
w art. 84,
b) obowiązanych do odtworzenia dokumentacji dyscyplinarnej, o której
mowa w art. 83 ust. 1, sposób jej odtworzenia, a także prostowania
błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych pomyłek;
3) formy i wzory:
a) dokumentacji dyscyplinarnej, w tym wzory wniosków i formularzy
dotyczących postępowania dyscyplinarnego, dyscyplinarnych środków
zapobiegawczych oraz badań albo braku możliwości ich
przeprowadzenia, a także sposób dokumentowania tych czynności,
b) dokumentów stosowanych w ewidencji dyscyplinarnej, o której mowa
w art. 84 ust. 1 pkt 2–4, sposób ich prowadzenia oraz okres
przechowywania;
4) zasady obiegu, okres przechowywania, sposób brakowania lub
archiwizowania dokumentacji dyscyplinarnej.
2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno w szczególności
uwzględnić warunki zapewniające ochronę przed nieuprawnionym ujawnieniem
danych zawartych w dokumentacji i ewidencji dyscyplinarnej, dostosowując
wymogi określone w pkt 1–4 do warunków pełnienia czynnej służby wojskowej po
ogłoszeniu mobilizacji, w stanach nadzwyczajnych, w czasie wojny, a także
podczas wykonywania zadań służbowych w strefie działań wojennych oraz
w przypadku użycia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami
państwa, jak również udziału w akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub
ratowniczych.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Zatarcie ukarania, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, następuje z mocy
prawa w przypadku:
1) upływu roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu;
2) upływu orzeczonego okresu próby, o którym mowa w art. 23 ust. 2, jeżeli
wykonanie kary nie zostało zarządzone;
3) zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej, nie wcześniej jednak niż po
wykonaniu kary pieniężnej oraz środków dyscyplinarnych zobowiązania do
naprawienia wyrządzonej szkody lub podania informacji o ukaraniu do
wiadomości innych osób.
2. Zatarcie ukarania z przyczyny, o której mowa w ust. 1 pkt 3, dotyczy
wszystkich kar i środków dyscyplinarnych, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Jeżeli w okresie roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o ukaraniu
żołnierza, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nastąpiło skazanie przez sąd wojskowy,
warunkowe umorzenie postępowania karnego lub ukaranie w postępowaniu
dyscyplinarnym, zatarcie ukarania nie może nastąpić przed upływem osiemnastu
miesięcy od dnia uprawomocnienia się ostatniego orzeczenia.
4. W razie wymierzenia żołnierzowi kary dyscyplinarnej, o której mowa
w art. 24 pkt 7, oraz środka dyscyplinarnego, jeżeli został orzeczony wraz z tą karą,
ukaranie to ulega zatarciu po upływie 5 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia
o ukaraniu.
5. Z chwilą zatarcia ukarania orzeczoną prawomocnie karę dyscyplinarną lub
środek dyscyplinarny uważa się za niebyłe, a kartę ukarania żołnierza niszczy się.
6. Zatarcie ukarania nie likwiduje skutków wykonania kary dyscyplinarnej
i środka dyscyplinarnego.

art. 87. więcej Art. 87. W czasie pełnienia służby wojskowej po ogłoszeniu mobilizacji,
w stanach nadzwyczajnych, w czasie wojny, a także podczas wykonywania zadań
służbowych w strefie działań wojennych oraz w przypadku użycia Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, jak również udziału w akcjach
humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowniczych:
1) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może polecić wszczęcie postępowania
dyscyplinarnego wobec żołnierza pełniącego służbę lub wykonującego
zadania służbowe w tych warunkach;
2) jeżeli udział obwinionego albo ukaranego podczas rozpatrywania lub
rozpoznawania jego sprawy dyscyplinarnej jest niemożliwy lub szczególnie
utrudniony, orzeczenie dyscyplinarne lub postanowienie w tej sprawie można
wydać bez jego udziału; przepisu nie stosuje się przy wymierzaniu kar
dyscyplinarnych, o których mowa w art. 24 pkt 7 i art. 88;
3) można odstąpić od wykonywania czynności lub sporządzania dokumentów,
których wykonanie lub sporządzenie jest niemożliwe albo szczególnie
utrudnione; przepisu nie stosuje się, jeżeli nieprzeprowadzenie czynności albo brak dokumentów może spowodować ograniczenie prawa do obrony obwinionego żołnierza;
4) czynności zastrzeżone w ustawie dla rzecznika dyscyplinarnego może
wykonywać inny żołnierz wyznaczony przez przełożonego dyscyplinarnego.

art. 88. więcej Art. 88. 1. W warunkach, o których mowa w art. 87, żołnierzom można
wymierzyć karę aresztu izolacyjnego.
2. Karę aresztu izolacyjnego wymierza się na okres od siedmiu do czternastu
dni.
3. W czasie odbywania kary, o której mowa w ust. 1, ukarany przebywa
w wydzielonym pomieszczeniu izby zatrzymań, a ponadto ma obowiązek
wykonywać zadania służbowe, w wymiarze do ośmiu godzin dziennie. W okresie
wykonywania tej kary żołnierz ma ograniczoną możliwość korespondencji,
korzystania z aparatów telefonicznych oraz innych środków łączności
przewodowej i bezprzewodowej, posiadania przedmiotów, a także przyjmowania
odwiedzin.
4. Żołnierzowi, wobec którego orzeczono prawomocnie karę, o której mowa
w ust. 1, za okres ukarania potrąca się od najbliższego terminu płatności połowę
ostatnio otrzymanego uposażenia zasadniczego oraz dodatków o charakterze
stałym.
5. Karę aresztu izolacyjnego orzeka wojskowy sąd garnizonowy, na wniosek
przełożonego dyscyplinarnego zajmującego stanowisko służbowe nie niższe niż
dowódcy jednostki wojskowej. Przepis art. 23 stosuje się odpowiednio.
6. Sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji o ukaraniu karą aresztu
izolacyjnego, może odroczyć albo przerwać wykonanie tej kary.
7. Wydane przez sąd zarządzenie wykonania kary aresztu izolacyjnego
umieszcza się w rozkazie lub decyzji dowódcy jednostki wojskowej albo
kierownika instytucji cywilnej, w której żołnierz pełni służbę, określając miejsce
i termin wykonania kary.
8. Karę aresztu izolacyjnego wobec ukaranego nią żołnierza wykonuje
obsługa izby zatrzymań w jednostkach organizacyjnych Żandarmerii Wojskowej,
w jednostkach wojskowych poza granicami państwa i na okrętach wojennych.
9. Jeżeli sąd, stwierdzając winę, nie znajduje podstaw do wymierzenia kary
aresztu izolacyjnego, przekazuje sprawę do ukarania dyscyplinarnego przełożonemu dyscyplinarnemu zajmującemu stanowisko służbowe nie niższe niż dowódcy jednostki wojskowej albo kierownika instytucji cywilnej.
10. Odwołanie od orzeczenia wojskowego sądu garnizonowego rozpoznaje
wojskowy sąd okręgowy.
11. Do wzruszenia prawomocnego orzeczenia uprawniony jest wojskowy sąd
okręgowy.
12. W razie uchylenia lub zmiany prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu
kary dyscyplinarnej aresztu izolacyjnego, ukaranemu przysługuje odszkodowanie
na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks
postępowania karnego, które stosuje się odpowiednio, oraz zwrot potrąconej części
uposażenia, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia,
w którym uposażenie było wymagalne, do dnia wypłaty.

art. 89. więcej Art. 89. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.)
uchyla się art. 63b.

art. 90. więcej Art. 90. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. — Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2007 r. Nr 109, poz. 756 oraz
z 2008 r. Nr 141, poz. 888) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 33 w § 4 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) działanie pod wpływem alkoholu, środka odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka;”;
2) w art. 51 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 ma charakter
chuligański lub sprawca dopuszcza się go,
będąc pod wpływem alkoholu, środka odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.”;
3) w art. 70 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi zachowania trzeźwości znajduje się
w stanie po użyciu alkoholu, środka odurzającego lub innej podobnie działającej substancji lub środka i podejmuje w tym stanie
czynności zawodowe lub służbowe.”.

art. 91. więcej Art. 91. W ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39, z późn. zm.)
art. 114 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Przewidziane w art. 71 zawieszenie w czynnościach służbowych prokuratorów wojskowych
jednostek organizacyjnych prokuratury, będących
oficerami, pociąga za sobą skutki zawieszenia na
podstawie przepisów ustawy z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. Nr 190,
poz. 1474) oraz ustawy z dnia 11 września 2003 r.
o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.”.

art. 92. więcej Art. 92. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. — Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.)
wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 323 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Żołnierze innej służby niż zasadnicza odbywają karę ograniczenia wolności, pozostając
w określonym miejscu w dyspozycji przełożonego w czasie od zakończenia zajęć służbowych przez 4 godziny 2 dni w tygodniu.
Sąd może również orzec potrącenie od 5 do
15 % miesięcznego zasadniczego uposażenia na wskazany cel społeczny.”;
2) art. 338 otrzymuje brzmienie:
„Art. 338. § 1. Żołnierz, który co najmniej dwukrotnie w okresie nie dłuższym niż
3 miesiące samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub wyznaczone
miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostaje w wymiarze nieprzekraczającym jednorazowo 48 godzin,
podlega karze ograniczenia wolności.
§ 2. Żołnierz, który samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostaje
przez okres powyżej 48 godzin, nie dłużej jednak niż przez okres 7 dni,
podlega karze ograniczenia wolności, karze aresztu wojskowego
do roku albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Żołnierz, który samowolnie opuszcza swoją jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostaje
przez okres powyżej 7 dni,
podlega karze aresztu wojskowego albo pozbawienia wolności do lat 3.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego
w § 1 i 2 następuje na wniosek dowódcy jednostki wojskowej.”.

art. 93. więcej Art. 93. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. — Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555,
z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 659 otrzymuje brzmienie:
„Art. 659. § 1. W sprawach o przestępstwa ścigane na wniosek dowódcy jednostki
wojskowej uprawnienia pokrzywdzonego lub instytucji określone
w art. 306, a w wypadku przewidzianym w art. 330 § 2 — równie˝ określone w art. 55 § 1, przysługują temu dowódcy.
§ 2. Uprawnienia i obowiązki dowódcy
jednostki wojskowej przysługują
odpowiednio kierownikowi instytucji cywilnej, w której żołnierz pełni
służbę wojskową.”;
2) art. 671 otrzymuje brzmienie:
„Art. 671. § 1. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko żołnierzowi odbywającemu zasadniczą służbę wojskową albo pełniącemu służbę w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego jest obowiązkowy przed
wszystkimi sądami wojskowymi.
§ 2. Udział obrońcy w rozprawie głównej jest obowiązkowy przed wszystkimi sądami wojskowymi w sprawie przeciwko żołnierzowi oskarżonemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych poza granicami państwa.
§ 3. Udział obrońcy w posiedzeniu sądu wojskowego przeciwko osobom wymienionym w § 1 i 2 jest obowiązkowy również w wypadkach przewidzianych w art. 339 § 1 pkt 2 i 3.
§ 4. Udział obrońcy w rozprawie głównej przeciwko innemu oskarżonemu niż wymieniony w § 1 jest obowiązkowy przed wojskowym sądem okręgowym, jeżeli zachodzi wypadek przewidziany w art. 654 § 1 pkt 2.
§ 5. W wypadkach określonych w § 1—4
stosuje się odpowiednio art. 81.”.

art. 94. więcej Art. 94. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. — Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U.
z 2008 r. Nr 133, poz. 848, Nr 214, poz. 1344 i Nr 237, poz. 1651 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375) po art. 86
dodaje się art. 86a w brzmieniu:
„Art. 86a. § 1. Ściganie wykroczenia popełnionego przez żołnierza, o którym mowa
w art. 10 § 1 pkt 1, następuje na żądanie dowódcy jednostki wojskowej lub
kierownika instytucji cywilnej, w której żołnierz pełni służbę wojskową,
z zastrzeżeniem § 3 i 4.
§ 2. W razie odstąpienia od żądania ścigania wykroczenia dowódca jednostki
wojskowej lub kierownik instytucji cywilnej, wszczyna wobec sprawcy tego
czynu postępowanie dyscyplinarne
albo wydaje polecenie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, bądź
występuje z wnioskiem w tej sprawie
do innego przełożonego dyscyplinarnego.
§ 3. W przypadku popełnienia przez żołnierza wykroczenia, za które można
orzec albo orzeka się środki karne zakazu prowadzenia pojazdów, przepadku przedmiotów lub nawiązki, nie
wszczyna się postępowania dyscyplinarnego, a stosuje się przepis art. 86 § 1.
§ 4. W czasie pełnienia służby wojskowej po ogłoszeniu mobilizacji, w stanach
nadzwyczajnych, w czasie wojny, a także podczas wykonywania zadań
służbowych w strefie działań wojennych oraz w przypadku użycia Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, udziału
w akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowniczych, jak również w warunkach, o których mowa
w art. 10 § 1 pkt 1 lit. c, w stosunku do żołnierza, który popełnił wykroczenie,
stosuje się wyłącznie § 2.”.

art. 95. więcej Art. 95. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. Nr 123, poz. 1353, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 4 w ust. 2 po pkt 17 dodaje się pkt 17a w brzmieniu:
„17a) przyjmowanie i zwalnianie z izby zatrzymań
osób, o których mowa w art. 26a, oraz prowadzenie ich ewidencji, przechowywanie
dokumentów dotyczących pobytu tych osób
w izbach zatrzymań oraz ich rzeczy osobistych, złożonych do depozytu, a także nadzorowanie osób przebywających w izbach
zatrzymań;”;
2) uchyla się art. 26;
3) dodaje się art. 26a w brzmieniu:
„Art. 26a. 1. W izbach zatrzymań umieszcza się zatrzymanych na podstawie art. 17
ust. 1 pkt 3 i 4, osadzonych na podstawie przepisów o dyscyplinie wojskowej, wykonujących karę aresztu izolacyjnego oraz tymczasowo aresztowanych lub skazanych na podstawie przepisów karnych.
2. Minister Obrony Narodowej, w drodze zarządzenia, tworzy i likwiduje
izby zatrzymań w jednostkach organizacyjnych Żandarmerii Wojskowej,
w jednostkach wojskowych poza granicami państwa i na okrętach wojennych, z uwzględnieniem struktury
i rozmieszczenia Sił Zbrojnych.
3. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) warunki tworzenia i likwidacji izb
zatrzymań, z uwzględnieniem rozmieszczenia izb zatrzymań, organów wojskowych uprawnionych
do ich tworzenia i likwidacji, obowiązku zawiadamiania o tym wojskowego sądu garnizonowego
i wojskowego prokuratora garnizonowego, warunków lokalizacji izb zatrzymań;
2) warunki, jakim powinny odpowiadać izby zatrzymań, z uwzględnieniem ich, budowy i wyposażenia,
w szczególności zapewniających wymaganą minimalną powierzchnię pomieszczeń izb zatrzymań,
warunków lokalizacji pomieszczeń izb zatrzymań;
3) skład, uprawnienia i obowiązki obsługi izby zatrzymań, z uwzględnieniem możliwości stosowania przez
obsługę izby zatrzymań środków przymusu bezpośredniego w przypadkach i na zasadach określonych
w art. 23 i 42 oraz używania broni palnej w przypadkach i na zasadach określonych w art. 23 i 43;
4) organy uprawnione do kontrolowania izb zatrzymań, z uwzględnieniem zakresu tej kontroli;
5) warunki i sposób prowadzenia
oraz zasady obiegu, okres przechowywania, sposób archiwizowania
lub brakowania ewidencji i dokumentacji dotyczącej osób umieszczonych w izbie zatrzymań, a także
formy i wzory tej ewidencji i dokumentacji;
6) warunki oraz organizację umieszczania w izbie zatrzymań osób,
o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem czynności dokonywanych wobec tych osób przez
obsługę izby zatrzymań.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, należy również uwzględnić
konieczność dostosowania jego przepisów do warunków pełnienia czynnej służby wojskowej po ogłoszeniu
mobilizacji, w stanach nadzwyczajnych, w czasie wojny, a także podczas
wykonywania zadań służbowych w strefie działań wojennych oraz w przypadku użycia Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, jak również udziału
w akcjach humanitarnych, poszukiwawczych lub ratowniczych.”;
4) w art. 45 w ust. 1 w pkt 2 dodaje się lit. e w brzmieniu:
„e) dyżurny parku sprzętu technicznego.”;
5) w art. 46 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
„5) wykonywanie czynności przewidzianych dla
wojskowych organów porządkowych w przepisach o postępowaniu karnym, karnym skarbowym, karnym wykonawczym i cywilnym
oraz w przepisach o dyscyplinie wojskowej, a także o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.”.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne zostało popełnione przed dniem
wejścia w życie ustawy:
1) żołnierz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną na zasadach określonych
w ustawie, chyba że przepisy dotychczasowe są względniejsze;
2) w przypadku gdy zostało wydane nieprawomocne orzeczenie w pierwszej
instancji, postępowanie dyscyplinarne prowadzi się do jego zakończenia
według przepisów dotychczasowych;
3) w przypadku gdy zostało wydane prawomocne orzeczenie, postępowanie
dyscyplinarne w sprawie jego wzruszenia prowadzi się według przepisów
ustawy.
2. W stosunku do żołnierza zawieszonego w czynnościach służbowych lub
osadzonego w izbie zatrzymań przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się
przepisy ustawy.
3. Po wejściu w życie ustawy nie wykonuje się kar dyscyplinarnych
nieprzewidzianych w ustawie.
4. Kary i środki dyscyplinarne niewykonane przed dniem wejścia w życie
ustawy podlegają wykonaniu według przepisów ustawy.
5. Kadencja rzeczników dyscyplinarnych wyznaczonych przed dniem wejścia
w życie ustawy wygasa z dniem wyznaczenia nowych rzeczników dyscyplinarnych
na podstawie ustawy.
6. Do żołnierzy odbywających nadterminową zasadniczą służbę wojskową po
dniu 1 stycznia 2010 r. przepisy ustawy stosuje się odpowiednio jak wobec
żołnierzy zawodowych.

art. 97. więcej Art. 97. Traci moc:
1) art. 44 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz
o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia
honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1992 r. poz. 17 oraz z 1997 r.
poz. 753);
2) ustawa z dnia 4 września 1997 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. z 2002 r.
poz. 370 i 2052, z 2003 r. poz. 1750, z 2007 r. poz. 1242 oraz z 2009 r.
poz. 957).

art. 98. więcej Art. 98. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.