Ustawa z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu

art. 1. więcej Art. 1. 1. Tworzy się Biuro Ochrony Rządu jako jednolitą, umundurowaną,
uzbrojoną formację, zwaną dalej „BOR”, wykonującą zadania z zakresu ochrony
osób, obiektów i urządzeń.
2. Nazwa Biuro Ochrony Rządu i jej skrót BOR przysługuje wyłącznie
formacji, o której mowa w ust. 1.

art. 2. więcej Art. 2. 1. Do zadań BOR, z zastrzeżeniem ust. 2, należy ochrona:
1) Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu,
Prezesa Rady Ministrów, wiceprezesa Rady Ministrów, ministra właściwego
do spraw wewnętrznych oraz ministra właściwego do spraw zagranicznych;
2) innych osób ze względu na dobro państwa;
3) byłych prezydentów Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ustawy z dnia
30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. poz. 356, z 1998 r. poz. 1065, z 2011 r. poz. 407 i 654 oraz z 2016 r.
poz. 2003);
4) delegacji państw obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
5) polskich przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz
przedstawicielstw przy organizacjach międzynarodowych poza granicami
Rzeczypospolitej Polskiej;
6) obiektów i urządzeń o szczególnym znaczeniu oraz zapewnienie ich
funkcjonowania;
7) prowadzenie rozpoznania pirotechniczno-radiologicznego obiektów Sejmu
i Senatu;
8) obiektów służących Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesowi Rady
Ministrów, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz ministrowi
właściwemu do spraw zagranicznych.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów
o ochronie informacji niejawnych, podejmuje decyzję o objęciu ochroną osób,
o których mowa w ust. 1 pkt 2.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów
o ochronie informacji niejawnych, podejmuje decyzję o zakresie działań, o których
mowa w ust. 1 pkt 1–4 i 6–8.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów
o ochronie informacji niejawnych, podejmuje decyzję o prowadzeniu rozpoznania
pirotechniczno-radiologicznego obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 7, na
wniosek lub po porozumieniu z Szefem Kancelarii Sejmu i Szefem Kancelarii
Senatu.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, zakres,
warunki i tryb wykonywania zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 5, przez
funkcjonariuszy BOR, uwzględniając w szczególności:
1) tryb kierowania funkcjonariuszy BOR do wykonywania zadań, o których
mowa w ust. 1 pkt 5, oraz odwoływania ich z tych zadań;
2) wymogi, jakie powinni spełniać funkcjonariusze BOR wykonujący zadania,
o których mowa w ust. 1 pkt 5;
3) należności i świadczenia związane z wykonywaniem przez funkcjonariuszy
BOR zadań, o których mowa w ust. 1 pkt 5.

art. 3. więcej Art. 3. Organy administracji rządowej, samorządu terytorialnego oraz
państwowe i inne jednostki organizacyjne zapewniają BOR niezbędne warunki do
wykonywania zadań określonych w ustawie.

art. 4. więcej Art. 4. Dzień 12 czerwca ustanawia się świętem BOR.

art. 5. więcej Art. 5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w drodze zarządzenia,
nadaje BOR sztandar oraz określa jego wzór.

art. 6. więcej Art. 6. 1. Szef BOR podlega ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych.
2. Szef BOR jest przełożonym funkcjonariuszy BOR, zwanych dalej
„funkcjonariuszami”, oraz pracowników zatrudnionych w BOR.
3. Szefa BOR powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek
ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
4. Zastępców Szefa BOR, na wniosek Szefa BOR, powołuje i odwołuje
minister właściwy do spraw wewnętrznych.
5. W razie opróżnienia stanowiska Szefa BOR, minister właściwy do spraw
wewnętrznych, do czasu powołania nowego szefa, powierza pełnienie obowiązków
Szefa BOR jednemu z jego zastępców, na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.
6. W razie czasowej niemożności sprawowania funkcji przez Szefa BOR,
minister właściwy do spraw wewnętrznych, do czasu ustania przeszkody
w sprawowaniu tej funkcji przez dotychczasowego szefa, nie dłużej jednak niż na
6 miesięcy, powierza pełnienie obowiązków Szefa BOR jednemu z jego zastępców.

Art. 6a. Funkcjonariusze BOR oraz osoby powoływane na stanowiska,
o których mowa w art. 6 ust. 3 i 4, a także mianowane na stanowisko dyrektora
i zastępcy dyrektora komórki organizacyjnej oraz naczelnika, mogą zostać poddani
weryfikacji, o której mowa w art. 11a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r.
o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych (Dz. U. poz. 491, z późn. zm.). Weryfikacja, o której mowa
w zdaniu pierwszym, może być prowadzona także wobec funkcjonariuszy BOR
oraz osób zajmujących te stanowiska.

art. 7. więcej Art. 7. Szef BOR kieruje BOR i zapewnia sprawne oraz efektywne
wykonywanie jego zadań, w szczególności poprzez:
1) organizowanie ochrony;
2) prowadzenie polityki kadrowej;
3) określanie oraz wykonywanie programu szkolenia funkcjonariuszy
i doskonalenia zawodowego pracowników, a także zapewnianie im
właściwych warunków i trybu szkolenia;
4) współdziałanie z centralnymi organami administracji rządowej podległymi
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, jednostkami
organizacyjnymi podporządkowanymi, podległymi oraz nadzorowanymi
przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Ministra Obrony
Narodowej oraz innymi organami administracji rządowej i samorządu
terytorialnego w zakresie zadań realizowanych przez BOR i te organy.

Art. 7a. 1. Szef BOR, w celu realizacji zadań BOR, określonych w art. 2
ust. 1, może zarządzić o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających
telekomunikację na określonym obszarze, przez czas niezbędny do wykonywania
czynności przez BOR, z uwzględnieniem konieczności minimalizacji skutków
braku możliwości korzystania z usług telekomunikacyjnych.
2. O zastosowaniu urządzeń, o których mowa w ust. 1, Szef BOR
niezwłocznie informuje Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

art. 8. więcej Art. 8. 1. Szef BOR wykonuje zadania bezpośrednio oraz przy pomocy
swoich zastępców i szefów komórek organizacyjnych.
2. Szefa BOR w czasie jego nieobecności zastępuje wyznaczony przez niego
jeden z jego zastępców.
3. Szef BOR może upoważnić swoich zastępców, a także innych
funkcjonariuszy, do podejmowania decyzji w określonych sprawach.
4. Zastępcy Szefa BOR oraz szefowie komórek organizacyjnych wykonują
zadania zgodnie z zakresami zadań określonymi przez Szefa BOR.

art. 9. więcej Art. 9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
zarządzenia, przy uwzględnieniu zasad ochrony informacji niejawnych,
szczegółową strukturę organizacyjną BOR.

art. 10. więcej Art. 10. Wydatki związane z funkcjonowaniem BOR są pokrywane z budżetu
państwa w części dotyczącej urzędu ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

art. 11. więcej Art. 11. W celu zapewnienia ochrony, o której mowa w art. 2 ust. 1, BOR
w szczególności:
1) planuje zabezpieczenie osób, obiektów i urządzeń;
2) rozpoznaje i analizuje potencjalne zagrożenia;
3) zapobiega powstawaniu zagrożeń;
4) koordynuje realizację działań ochronnych;
5) wykonuje bezpośrednią ochronę;
6) zabezpiecza obiekty i urządzenia;
7) doskonali metody pracy.

art. 12. więcej Art. 12. 1. W zakresie swoich zadań BOR wykonuje czynności
administracyjno-porządkowe oraz podejmuje działania profilaktyczne.
2. Funkcjonariusz w toku wykonywania czynności służbowych jest
obowiązany do respektowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony
praw człowieka.
3. BOR w zakresie koniecznym do wykonywania zadań, o których mowa
w art. 2 ust. 1, korzysta z pomocy i informacji uzyskanych w szczególności przez:
Policję, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Straż
Graniczną, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego
oraz Żandarmerię Wojskową.
4. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zakres, warunki
i tryb przekazywania BOR informacji uzyskanych przez podmioty, o których
mowa w ust. 3, z uwzględnieniem:
1) sytuacji, w których informacje są przekazywane;
2) przypadków nieprzekazania informacji lub ograniczenia ich zakresu;
3) sposobu udokumentowania tych informacji oraz
4) podmiotów upoważnionych do ich przekazywania.

art. 13. więcej Art. 13. 1. Funkcjonariusz, wykonując zadania, o których mowa w art. 2
ust. 1, ma prawo:
1) wydawać polecenia osobom, których zachowanie może stworzyć zagrożenie
dla bezpieczeństwa osób, obiektów i urządzeń podlegających ochronie BOR,
a w szczególności wydawać polecenia:
a) opuszczenia przez osoby miejsca, w którym przebywanie może stanowić
zagrożenie dla realizacji zadania,
b) zatrzymania pojazdu,
c) usunięcia pojazdu z miejsca postoju;
2) legitymować osoby w celu ustalenia ich tożsamości;
3) zatrzymywać osoby stwarzające w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie
dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz dla mienia, a także osoby w sposób
rażący naruszające porządek publiczny;
4) dokonywać kontroli osobistej, a także przeglądać zawartość bagaży
i sprawdzać ładunki i pomieszczenia, w sytuacjach, jeżeli jest to niezbędne dla
zapewnienia bezpieczeństwa ochranianych osób, obiektów i urządzeń;
5) żądać niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych
prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione
instytucje, organy i jednostki są obowiązane, w zakresie swojego działania,
do udzielenia tej pomocy;
6) zwracać się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych
i organizacji społecznych, jak również zwracać się w nagłych wypadkach do
każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy.
2. Osobie zatrzymanej na podstawie ust. 1 pkt 3 przysługują uprawnienia
przewidziane w Kodeksie postępowania karnego.
3. Zatrzymanie osoby może nastąpić tylko wówczas, gdy czynności, o których
mowa w ust. 1 pkt 1, 2 i 4, okazały się nieskuteczne.
4. Osobę zatrzymaną należy niezwłocznie poddać, w przypadku uzasadnionej
potrzeby lub na prośbę tej osoby, badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej
pomocy medycznej.
5. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane w sposób
możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, wobec której zostają podjęte.
6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb
wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem uprawnień
osób, wobec których czynności te są podejmowane.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, tryb
przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 4, w sposób
zapewniający ochronę zdrowia osoby zatrzymanej. Rozporządzenie powinno
określić w szczególności osoby właściwe do przeprowadzenia badań, przypadki
użycia specjalnego środka transportu oraz sposób dokumentowania przypadków
uniemożliwienia przeprowadzenia badania.

art. 14. więcej Art. 14. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1–6 i 9–13 ustawy
z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U.
poz. 628, z późn. zm.), funkcjonariusz może użyć środków przymusu
bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 5, 7, 9, 11,
pkt 12 lit. a, c i d, pkt 13, 17 i 18 tej ustawy, lub wykorzystać te środki.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2 i pkt 3 lit.
a oraz w art. 47 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 3 i 5–7 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o
środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, funkcjonariusz może użyć broni
palnej lub ją wykorzystać.
3. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej
oraz dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach
określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu
bezpośredniego i broni palnej.

art. 15. więcej Art. 15. (uchylony).

art. 16. więcej Art. 16. BOR w zakresie działań, o których mowa w art. 12 ust. 1:
1) zapobiega popełnianiu przestępstw przeciwko osobom ochranianym;
2) ujawnia osoby i zdarzenia oraz rozpoznaje miejsca i zjawiska mogące mieć
związek z zagrożeniem osób ochranianych oraz bezpieczeństwa obiektów
i urządzeń objętych ochroną;
3) współdziała z Policją, Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencją
Wywiadu, Służbą Kontrwywiadu Wojskowego, Służbą Wywiadu
Wojskowego, Żandarmerią Wojskową, Strażą Graniczną oraz Państwową
Strażą Pożarną w zakresie uzyskiwania informacji o zagrożeniach dla osób
lub obiektów i urządzeń chronionych;
4) utrzymuje kontakty z osobami, które mogłyby udzielić mu pomocy.

art. 17. więcej Art. 17. 1. BOR prowadzi działania, o których mowa w art. 12 ust. 1,
poprzez:
1) gromadzenie i przetwarzanie informacji mogących wpłynąć na realizację
zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1;
2) planowanie i systematyczne sprawdzanie obiektów i urządzeń objętych
ochroną, w celu zapewnienia bezpiecznej realizacji zadań, o których mowa
w art. 2 ust. 1;
3) korzystanie z informacji i danych, przechowywanych w zbiorach ewidencji
kryminalnej i zbiorach archiwalnych, dla wyeliminowania potencjalnego
zagrożenia dla osób, obiektów i urządzeń ochranianych.
2. Przetwarzanie danych osobowych BOR może prowadzić bez wiedzy
i zgody osoby, której one dotyczą, o ile służy to realizacji zadań, o których mowa
w art. 2 ust. 1.
3. Dane osobowe, o których mowa w ust. 2, przechowuje się przez okres
niezbędny do wykonywania ustawowych zadań przez BOR. Weryfikacji tych
danych dokonuje się co 5 lat od dnia ich uzyskania.
4. Zbiory danych osobowych, uzyskanych w trybie art. 16 pkt 3, nie podlegają
rejestracji.

art. 18. więcej Art. 18. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
zarządzenia, szczegółowy zakres i formy wykonywania działań, o których mowa
w art. 17.

Art. 18a. Szefowie komórek organizacyjnych BOR są obowiązani
współdziałać z Biurem Nadzoru Wewnętrznego w zakresie realizacji jego zadań,
w szczególności:
1) udostępniać, na wniosek Inspektora Nadzoru Wewnętrznego, niezbędne
uzbrojenie, wyposażenie, urządzenia i środki techniczne;
2) zapewniać warunki niezbędne do sprawnej realizacji zadań przez inspektorów
Biura Nadzoru Wewnętrznego, w szczególności przez zapewnienie
swobodnego wstępu na teren komórki organizacyjnej BOR, niezwłocznego
przedstawiania żądanych informacji i dokumentów, terminowego udzielania
ustnych i pisemnych wyjaśnień, a także udostępnianie niezbędnych urządzeń
technicznych i zapewnienie dostępu do Internetu oraz, w miarę możliwości,
oddzielnego pomieszczenia z odpowiednim wyposażeniem;
3) przekazywać dane funkcjonariuszy BOR objętych weryfikacją, o której mowa
w art. 11a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych
formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, najpóźniej w terminie 14 dni przed planowanym:
a) powołaniem na stanowiska szefów i ich zastępców, dyrektorów
i zastępców dyrektorów komórek organizacyjnych oraz naczelników,
b) oddelegowaniem do pełnienia służby lub wykonywaniem zadań poza
granicami kraju na okres przekraczający 14 dni, z wyłączeniem
oddelegowania do pełnienia służby poza granicami państwa w celu
realizacji zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5,
c) wystąpieniem o mianowanie na stopnie generała brygady i generała
dywizji w BOR,
d) wystąpieniem o przedterminowe mianowanie w korpusie oficerów BOR,
e) wystąpieniem o wyróżnienie, na wniosek ministra właściwego do spraw
wewnętrznych, orderami i odznaczeniami, o których mowa w ustawie
z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U.
z 2015 r. poz. 475 i 1266, z 2016 r. poz. 1948 oraz z 2017 r. poz. 2303),
f) oddelegowaniem do wykonywania zadań w Biurze Nadzoru
Wewnętrznego;
4) udostępniać dokumentację z kontroli, o której mowa w art. 12 ust. 3 pkt 2
ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U.
z 2016 r. poz. 1167 i 1948, z 2017 r. poz. 935 oraz z 2018 r. poz. 106).

art. 19. więcej Art. 19. 1. BOR przy wykonywaniu swoich zadań w szczególnie
uzasadnionych przypadkach może korzystać z pomocy osób niebędących
funkcjonariuszami. Zabronione jest ujawnianie danych o osobach udzielających
pomocy BOR.
2. Dane o osobach, o których mowa w ust. 1, mogą być udostępnione na
żądanie prokuratora lub sądu, w razie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez
te osoby przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku
z podejmowaniem działań, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz w przypadku
ujawnienia przez te osoby faktu udzielania pomocy dla BOR w zakresie działań,
o których mowa w art. 12 ust. 1. Udostępnienie tych danych następuje w trybie
określonym w art. 19a.
3. Za udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 1, osobom niebędącym
funkcjonariuszami może być przyznane jednorazowe wynagrodzenie wypłacane ze
środków znajdujących się w dyspozycji BOR.
4. Do wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio
art. 30 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób
fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 i 2048 oraz z 2017 r. poz. 60, 528 i 648).
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, z zachowaniem przepisów
o ochronie informacji niejawnych, określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe
zasady wydatkowania i kontroli środków, o których mowa w ust. 3. Zarządzenie
nie podlega ogłoszeniu.

Art. 19a. 1. Szef BOR może zezwalać:
1) byłym i obecnym funkcjonariuszom i pracownikom BOR,
2) osobom oddelegowanym do BOR, w zakresie zadań realizowanych w okresie
oddelegowania,
3) osobom udzielającym funkcjonariuszom BOR pomocy w wykonywaniu
zadań BOR
– na udzielenie wiadomości stanowiącej informację niejawną uprawnionemu
podmiotowi.
2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy również dokumentów
i materiałów, które sąd okręgowy lub prokurator Biura Lustracyjnego lub
oddziałowego biura lustracyjnego Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania
Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu uzna za niezbędne w związku
z wykonywaniem ich zadań określonych w ustawie z dnia 18 października 2006 r.
o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat
1944–1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2017 r. poz. 2186) oraz ustawie
z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania
Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1575 oraz z 2018 r.
poz. 5).
3. W razie odmowy zezwolenia na udzielenie wiadomości stanowiącej
informację niejawną o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne” pomimo żądania
prokuratora lub sądu, zgłoszonego w związku z postępowaniem karnym o zbrodnie
przeciwko pokojowi, ludzkości i o przestępstwa wojenne lub o zbrodnię godzącą
w życie ludzkie albo o występek przeciwko życiu i zdrowiu, gdy jego następstwem
była śmierć człowieka – Szef BOR, na wniosek prokuratora lub sądu, przedstawia
żądane dokumenty i materiały oraz wyjaśnienia ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych. Jeżeli minister właściwy do spraw wewnętrznych stwierdzi, że
uwzględnienie żądania prokuratora lub sądu jest uzasadnione, Szef BOR jest
obowiązany zezwolić na udostępnienie wnioskowanych informacji.
4. W razie odmowy zezwolenia na udzielenie wiadomości stanowiącej
informację niejawną przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych stosuje się
tryb określony w art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o szczególnych
formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
5. W przypadku Szefa BOR zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, udziela
minister właściwy do spraw wewnętrznych. Przepisy ust. 2 stosuje się
odpowiednio.

art. 20. więcej Art. 20. 1. Służbę w BOR może pełnić osoba posiadająca obywatelstwo
polskie, nieposzlakowaną opinię, niekarana za popełnienie przestępstwa,
korzystająca z pełni praw publicznych, posiadająca co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe, z zastrzeżeniem ust. 2, oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacji uzbrojonej i gotowa podporządkować się
dyscyplinie służbowej.
2. Szef BOR może wyrazić zgodę na pełnienie służby kandydackiej w BOR
przez kandydata, który nie posiada wykształcenia średniego lub średniego
branżowego, jeżeli w toku postępowania kwalifikacyjnego stwierdzono, że
kandydat wykazuje szczególne predyspozycje do tej służby.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy tryb przeprowadzania postępowania
kwalifikacyjnego do służby przygotowawczej oraz do służby kandydackiej,
w sposób zapewniający spełnienie wymogów, o których mowa w ust. 1 i 2,
z uwzględnieniem postępowania z osobami nieposiadającymi wykształcenia
średniego lub średniego branżowego oraz predyspozycji tych osób do służby,
a także odrębności trybów tych postępowań.

art. 21. więcej Art. 21. 1. O zdolności fizycznej i psychicznej do służby w BOR orzekają
komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych,
z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przy określaniu zdolności fizycznej i psychicznej osoby podlegającej
kwalifikacji wojskowej do służby kandydackiej w BOR orzeczenia komisji
lekarskich podległych Ministrowi Obrony Narodowej są równoznaczne
z orzeczeniami komisji lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych.
3. (uchylony)

art. 22. więcej Art. 22. Przed podjęciem służby funkcjonariusz składa ślubowanie według
następującej roty:
„Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych
obowiązków funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu ślubuję służyć
wiernie Narodowi Polskiemu, mając zawsze na względzie interes
Państwa Polskiego, nawet z narażeniem własnego życia.
Ślubuję przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
i obowiązującego porządku prawnego oraz ofiarnie i sumiennie
wykonywać powierzone mi obowiązki, przestrzegać dyscypliny służbowej, wykonywać polecenia przełożonych, dochować tajemnic
związanych ze służbą, strzec dobrego imienia służby, honoru i godności.”.
Funkcjonariusz składający ślubowanie, po jego zakończeniu, może dodać wyrazy
„Tak mi dopomóż Bóg.”.

art. 23. więcej Art. 23. 1. Stosunek służbowy funkcjonariusza powstaje w drodze
mianowania na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby.
2. Początek służby liczy się od dnia określonego w rozkazie personalnym
o mianowaniu funkcjonariusza.
3. Mianowanie może nastąpić po odbyciu zasadniczej służby wojskowej albo
po przeniesieniu do rezerwy.
4. Warunku, o którym mowa w ust. 3, nie stosuje się do funkcjonariusza –
kobiety w służbie przygotowawczej oraz absolwentów szkół wyższych.
4a. Mianowanie może nastąpić po uzyskaniu poświadczenia bezpieczeństwa
upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych, wymaganego na
określonym stanowisku służbowym.
5. Funkcjonariuszowi wydaje się legitymację służbową i identyfikator
służbowy BOR.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, rodzaje i wzory legitymacji służbowych funkcjonariusza oraz
organy właściwe do ich wydawania i dokonywania wpisów, z uwzględnieniem
informacji w nich zawartych oraz postępowania w przypadku utraty lub
odnalezienia legitymacji.

Art. 23a. 1. Funkcjonariusz Policji, Straży Granicznej lub Państwowej Straży
Pożarnej może być na własną prośbę przeniesiony do służby w BOR, jeżeli
wykazuje predyspozycje do jej pełnienia.
2. Funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, do służby w BOR przenosi
minister właściwy do spraw wewnętrznych, z uwzględnieniem stanowiska Szefa
BOR i odpowiednio Komendanta Głównego Policji, Komendanta Głównego
Straży Granicznej albo Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.
3. Funkcjonariusz Policji, Straży Granicznej lub Państwowej Straży Pożarnej,
przeniesiony do służby w BOR zachowuje ciągłość służby.
4. Funkcjonariuszowi przenoszonemu w trybie, o którym mowa w ust. 1,
nie przysługuje odprawa ani inne należności przewidziane dla funkcjonariuszy
odchodzących ze służby.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb prowadzenia postępowania w stosunku
do funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1, równorzędność okresów służby
i stażu, należności oraz uzyskanych w dotychczasowych jednostkach kwalifikacji
zawodowych z obowiązującymi w BOR.

art. 24. więcej Art. 24. 1. Osobę zgłaszającą się do podjęcia służby w BOR mianuje się
funkcjonariuszem w służbie przygotowawczej na okres 3 lat.
2. Po upływie okresu służby przygotowawczej i uzyskaniu pozytywnej opinii
służbowej funkcjonariusza mianuje się na stałe.
3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami
funkcjonariusza, Szef BOR może skrócić okres służby przygotowawczej
funkcjonariusza albo zwolnić go od odbywania tej służby.
4. Szef BOR może przedłużyć okres służby przygotowawczej o okres przerwy
w wykonywaniu przez funkcjonariusza obowiązków służbowych w przypadku
przerwy trwającej ponad 3 miesiące.

art. 25. więcej Art. 25. 1. Do mianowania funkcjonariusza na stanowisko służbowe,
przenoszenia oraz zwalniania z tych stanowisk właściwy jest Szef BOR.
2. Od decyzji Szefa BOR służy odwołanie do ministra właściwego do spraw
wewnętrznych.

Art. 25a. Funkcjonariusza zwalnia się ze stanowiska służbowego i przenosi
do dyspozycji Szefa BOR w przypadku odmowy wydania mu poświadczenia
bezpieczeństwa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie
informacji niejawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1167 i 1948).

art. 26. więcej Art. 26. 1. Funkcjonariusz w służbie stałej, zwolniony z dotychczas
zajmowanego stanowiska służbowego, może być przeniesiony do dyspozycji Szefa
BOR, jeżeli przewiduje się mianowanie go na inne stanowisko służbowe lub
zwolnienie ze służby.
2. Właściwym do przeniesienia funkcjonariusza do dyspozycji jest:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych w stosunku do Szefa BOR i jego
zastępców;
2) Szef BOR w stosunku do pozostałych funkcjonariuszy.
3. Okres pozostawania funkcjonariusza w dyspozycji nie może być dłuższy
niż dwanaście miesięcy.
4. (uchylony)

art. 27. więcej Art. 27. 1. Czas pełnienia służby przez funkcjonariusza jest określony
wymiarem jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.
2. Czas pełnienia służby przez funkcjonariusza wynosi 40 godzin tygodniowo
w przyjętym okresie rozliczeniowym, nieprzekraczającym 6 miesięcy.
3. W zamian za czas służby przekraczający normę określoną
w ust. 2 funkcjonariuszowi przysługuje czas wolny od służby w tym samym
wymiarze.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, rozkład czasu służby, tryb udzielania czasu wolnego w zamian za
służbę w wymiarze przekraczającym 40 godzin tygodniowo, uwzględniając
organizację służby, sposób pełnienia dyżurów domowych, właściwość
przełożonych do określania harmonogramu służby, okoliczności uzasadniające
przedłużenie czasu służby, jak również niezbędny czas na wypoczynek
funkcjonariusza po służbie oraz sposób prowadzenia ewidencji czasu służby.

art. 28. więcej Art. 28. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wymagania w zakresie wykształcenia, kwalifikacji zawodowych
i stażu służby, jakim powinien odpowiadać funkcjonariusz na stanowisku szefa
komórki organizacyjnej lub innym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem
sposobu ustalania kwalifikacji zawodowych i zaliczania ich do poszczególnych
grup i specjalności oraz przypadków, w których wymagania te mogą być obniżone.

art. 29. więcej Art. 29. 1. Funkcjonariusz podlega corocznemu opiniowaniu służbowemu.
2. Przełożony funkcjonariusza może wydać opinię służbową
o funkcjonariuszu także w innym terminie niż określony w ust. 1, jednakże nie
wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od wydania poprzedniej opinii.
3. W wydanej opinii służbowej przełożony zamieszcza ogólną ocenę
o opiniowanym funkcjonariuszu wyrażoną w skali od 1 do 6 (niedostateczna,
mierna, dostateczna, dobra, bardzo dobra, wzorowa).
4. Przełożony jest obowiązany zapoznać funkcjonariusza z wydaną o nim
opinią służbową w ciągu 30 dni od dnia jej sporządzenia.
5. W przypadku gdy niemożliwe jest zapoznanie funkcjonariusza z opinią
służbową w terminie, o którym mowa w ust. 4, termin ten biegnie od dnia ustania
przeszkody.
6. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo wniesienia odwołania od wydanej
o nim opinii służbowej do wyższego przełożonego w terminie 14 dni od dnia
zapoznania się z opinią.
7. Od opinii wydanej przez Szefa BOR przysługuje funkcjonariuszowi
odwołanie do ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
8. Opinia służbowa wydana wskutek odwołania, w trybie określonym w ust. 6
i 7, jest ostateczna.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb opiniowania służbowego
funkcjonariuszy, zapoznania się ich z opinią służbową oraz przypadki, w których
zapoznanie się nie jest możliwe w terminie, o którym mowa w ust. 4, a także tryb
wnoszenia i rozpatrywania odwołań od opinii służbowych.

Art. 29a. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany utrzymywać sprawność fizyczną
zapewniającą wykonywanie przez niego zadań służbowych, w szczególności
poprzez uczestnictwo w zajęciach z wychowania fizycznego oraz zajęciach
sportowych.
2. Sprawność fizyczną, o której mowa w ust. 1, ocenia się na podstawie
wyników testu sprawności fizycznej funkcjonariuszy.
3. Szef BOR określi, w drodze zarządzenia, zakres, szczegółowe warunki
i tryb przeprowadzania oraz szczegółowy sposób oceniania testu sprawności
fizycznej funkcjonariuszy, uwzględniając charakter służby w BOR.
4. Szef BOR może określić, w drodze zarządzenia, zadania z zakresu
wychowania fizycznego realizowane w BOR oraz formy organizacyjne
wychowania fizycznego i sposób ich finansowania, uwzględniając charakter służby
w BOR.
5. Szef BOR może określić, w drodze zarządzenia, wymagania wobec osób
prowadzących zajęcia, mając na celu utrzymanie sprawności fizycznej
funkcjonariuszy zapewniającej wykonywanie przez nich zadań służbowych,
uwzględniając charakter służby w BOR.

art. 30. więcej Art. 30. 1. Funkcjonariusz może być oddelegowany do pełnienia służby
w innej miejscowości na okres do 12 miesięcy, z urzędu lub na własną prośbę. Za
zgodą funkcjonariusza okres oddelegowania może zostać przedłużony.
2. W sprawach oddelegowania funkcjonariusza właściwy jest Szef BOR.

Art. 30a. 1. Do funkcjonariuszy stosuje się przepisy Kodeksu pracy,
z wyjątkiem art. 1867
, dotyczące uprawnień pracowników związanych
z rodzicielstwem, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.
2. Jeżeli oboje rodzice są funkcjonariuszami z uprawnień może korzystać
tylko jedno z nich.

Art. 30b. Jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa funkcjonariusza w czasie
jego nieobecności w służbie w związku z przebywaniem na urlopie
macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie ojcowskim,
urlopie rodzicielskim lub urlopie wychowawczym, można w tym celu zatrudnić
pracownika na podstawie umowy o pracę na czas określony, obejmujący czas tej
nieobecności.

art. 31. więcej Art. 31. 1. Funkcjonariuszowi można powierzyć pełnienie obowiązków
służbowych na innym stanowisku na czas nieprzekraczający 12 miesięcy. W takim
przypadku uposażenie funkcjonariusza nie może być obniżone.
2. Szef BOR może oddelegować funkcjonariusza, za jego zgodą, do pełnienia
zadań służbowych poza BOR.
3. W przypadku oddelegowania do wykonywania zadań, o których mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 5, funkcjonariusz zachowuje uprawnienia przysługujące mu na
ostatnio zajmowanym stanowisku, z uwzględnieniem zaistniałych zmian mających
wpływ na dotychczas nabyte uprawnienia. Po powrocie do kraju funkcjonariusz
powraca na to samo lub równorzędne stanowisko.
3a. Oddelegowanie funkcjonariusza do wykonywania zadań w Biurze
Nadzoru Wewnętrznego następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia
21 czerwca 1996 r. o szczególnych formach sprawowania nadzoru przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych. W zakresie nieuregulowanym stosuje się odpowiednio przepisy art. 31a–31k.
4. (uchylony)

Art. 31a. 1. Z wnioskiem o oddelegowanie funkcjonariusza do pełnienia
zadań służbowych poza BOR mogą wystąpić kierownicy urzędów, jednostek
organizacyjnych lub służb, do których funkcjonariusz ma zostać oddelegowany.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien określać nazwę urzędu,
jednostki organizacyjnej lub służby, stanowisko służbowe wyznaczone dla
funkcjonariusza, kwalifikacje zawodowe wymagane do zajmowania tego
stanowiska oraz zakres wykonywanych na tym stanowisku zadań i obowiązków.
3. Szef BOR może odmówić uwzględnienia wniosku, o którym mowa
w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami BOR, z wyjątkiem oddelegowania
do Biura Nadzoru Wewnętrznego.

Art. 31b. 1. Szef BOR przedstawia kierownikowi urzędu, jednostki
organizacyjnej lub służby imienną propozycję obsady stanowiska służbowego
określonego we wniosku, o którym mowa w art. 31a ust. 1, po uprzednim
uzyskaniu od tego funkcjonariusza oświadczenia, o którym mowa w art. 31c.
2. Imienną propozycję obsady stanowiska służbowego określonego we
wniosku, o którym mowa w art. 31a ust. 1, może przedstawić Szefowi BOR
również kierownik urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby.
3. W razie uzgodnienia obsady stanowiska służbowego z kierownikiem
urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby Szef BOR na podstawie rozkazu
personalnego zwalnia wytypowanego funkcjonariusza z zajmowanego stanowiska
i oddelegowuje go do urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby w celu
wyznaczenia na uzgodnione stanowisko służbowe.

Art. 31c. Oddelegowanie do pełnienia zadań służbowych poza BOR
następuje po wyrażeniu zgody przez funkcjonariusza w formie pisemnego
oświadczenia, wskazującego nazwę urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby
i stanowisko służbowe, na którym funkcjonariusz godzi się wykonywać zadania
służbowe.

Art. 31d. W razie uwzględnienia wniosku, o którym mowa w art. 31a ust. 1,
Szef BOR zalicza do celów związanych z pełnieniem służby w BOR oraz obliczania uposażenia i innych należności pieniężnych funkcjonariuszy stanowisko służbowe określone we wniosku do odpowiedniej grupy uposażenia zasadniczego
funkcjonariuszy oraz ustala etatowy stopień, do którego zaszeregowuje to
stanowisko, stosownie do zaszeregowania stanowisk służbowych do grup
uposażenia zasadniczego.

Art. 31e. Rozkaz personalny o oddelegowaniu funkcjonariusza powinien
zawierać:
1) datę przeniesienia funkcjonariusza oraz wysokość przysługującego
funkcjonariuszowi uposażenia przyznanego przez Szefa BOR;
2) nazwę urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby, do którego następuje
oddelegowanie;
3) określenie stanowiska przeznaczonego dla funkcjonariusza ze wskazaniem
składników uposażenia ustalonych zgodnie z art. 31d.

Art. 31f. 1. Oddelegowanego funkcjonariusza wyznacza na stanowisko
służbowe, zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w art. 31a ust. 1, kierownik
urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby.
2. Kierownik urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby może przenieść
oddelegowanego funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe niż określone we
wniosku o oddelegowanie. Do przeniesienia konieczna jest zmiana rozkazu
personalnego przez Szefa BOR oraz zgoda funkcjonariusza, wyrażona w formie
pisemnego oświadczenia.

Art. 31g. W razie reorganizacji urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby
powodującej zmianę stanowiska służbowego, na którym oddelegowany
funkcjonariusz wykonuje zadania służbowe, kierownik urzędu może wystąpić do
Szefa BOR z wnioskiem o oddelegowanie funkcjonariusza na inne stanowisko
służbowe lub o jego odwołanie z oddelegowania. Przepisy art. 31a i art. 31c stosuje
się odpowiednio.

Art. 31h. 1. Do oddelegowanego funkcjonariusza stosuje się przepisy, które
mają zastosowanie do pracowników zatrudnionych na stanowiskach służbowych
zajmowanych przez funkcjonariuszy, w szczególności dotyczące obowiązków
pracodawcy i pracownika, regulaminów pracy, wyróżnień i kar, czasu pracy, bezpieczeństwa i higieny pracy, dodatkowego wynagrodzenia rocznego, a także przyznawania nagród.
2. Oddelegowanemu funkcjonariuszowi urlopu wypoczynkowego udziela
kierownik urzędu na zasadach i w wymiarze określonych w ustawie.

Art. 31i. 1. Urząd, jednostka organizacyjna lub służba, do których
oddelegowano funkcjonariusza, wypłaca oddelegowanemu funkcjonariuszowi:
1) uposażenie;
2) dodatkowe wynagrodzenie roczne;
3) nagrody uznaniowe.
2. Komórka organizacyjna BOR właściwa w sprawach finansowych wypłaca
oddelegowanemu funkcjonariuszowi:
1) świadczenia w naturze i ich ekwiwalenty oraz niewymienione
w ust. 1 należności i świadczenia przysługujące z tytułu pełnienia służby;
2) nagrody jubileuszowe;
3) należności z tytułu doznania uszczerbku na zdrowiu i należności pośmiertne;
4) należności z tytułu zwolnienia ze służby;
5) wyrównanie z tytułu wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego
w wysokości niższej niż wysokość nagrody rocznej obliczonej na podstawie
przepisów ustawy.

Art. 31j. 1. Szef BOR, w przypadku gdy jest to uzasadnione potrzebami
BOR, może odwołać funkcjonariusza z oddelegowania, nawet bez jego zgody,
zawiadamiając o tym na piśmie kierownika urzędu, jednostki organizacyjnej lub
służby i oddelegowanego funkcjonariusza. Odwołanie następuje nie wcześniej niż
z upływem 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia.
2. Kierownik urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby, w przypadku gdy
jest to uzasadnione interesem urzędu, może skierować oddelegowanego
funkcjonariusza, nawet bez jego zgody, do dyspozycji Szefa BOR, zawiadamiając
o tym na piśmie Szefa BOR i oddelegowanego funkcjonariusza. Skierowanie
oddelegowanego funkcjonariusza do dyspozycji Szefa BOR następuje nie
wcześniej niż z upływem 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia.
3. Szef BOR może odwołać funkcjonariusza z oddelegowania, na jego
wniosek złożony na piśmie, jeżeli kierownik urzędu, jednostki organizacyjnej lub służby wyrazi zgodę na odwołanie. Odwołanie następuje nie wcześniej niż z upływem 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia.
4. Terminy, o których mowa w ust. 1–3, mogą być skracane za
porozumieniem Szefa BOR, kierownika urzędu, jednostki organizacyjnej lub
służby oraz zainteresowanego funkcjonariusza.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1–3, kierownik urzędu, jednostki
organizacyjnej lub służby kieruje funkcjonariusza do dyspozycji Szefa BOR.

Art. 31k. 1. Po odwołaniu funkcjonariusza z oddelegowania Szef BOR
mianuje go na stanowisko nie niższe niż zajmowane przed oddelegowaniem.
2. Szef BOR może wyrazić zgodę na zwolnienie ze służby w BOR
funkcjonariusza, o którym mowa w art. 31j, ze stanowiska równorzędnego do
zajmowanego w urzędzie, jednostce organizacyjnej albo służbie. Nie dotyczy to
funkcjonariusza, który podlega zwolnieniu ze służby na podstawie
art. 35 ust. 1 pkt 3–5 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 albo wobec którego wymierzono karę
dyscyplinarną wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe.

art. 32. więcej Art. 32. 1. Funkcjonariusza przenosi się na niższe stanowisko służbowe
w przypadku wymierzenia kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko
służbowe.
2. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe
w przypadku:
1) orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do pełnienia służby na
zajmowanym stanowisku, jeżeli nie ma możliwości mianowania go na
stanowisko równorzędne;
2) otrzymania miernej ogólnej oceny w opinii służbowej w okresie służby
przygotowawczej;
3) otrzymania miernych ogólnych ocen w dwóch kolejnych opiniach
służbowych w okresie służby stałej;
4) likwidacji zajmowanego przez niego stanowiska służbowego, jeżeli nie ma
możliwości mianowania go na inne równorzędne stanowisko.
3. Funkcjonariusza można przenieść na niższe stanowisko służbowe również
na jego prośbę.
4. Funkcjonariusz, który nie wyraził zgody na przeniesienie na niższe
stanowisko z przyczyn, o których mowa w ust. 2, może być zwolniony ze służby.

art. 33. więcej Art. 33. 1. Funkcjonariusza zawiesza się w czynnościach służbowych w razie
wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego o przestępstwo umyślne
ścigane z oskarżenia publicznego, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące.
2. Funkcjonariusza można zawiesić w czynnościach służbowych w razie
wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego o przestępstwo nieumyślne
ścigane z oskarżenia publicznego oraz postępowania dyscyplinarnego, jeżeli jest to
celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby, na czas nie dłuższy niż
3 miesiące.
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia
w czynnościach służbowych można przedłużyć do czasu ukończenia postępowania
karnego.
4. Funkcjonariusza zawiesza w czynnościach służbowych szef BOR. Od
decyzji o zawieszeniu przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw
wewnętrznych w terminie 7 dni od dnia doręczenia. Złożenie odwołania nie
wstrzymuje decyzji o zawieszeniu.
5. Funkcjonariusza zawieszonego w czynnościach służbowych odsuwa się od
pełnienia obowiązków służbowych oraz odbiera się mu legitymację służbową, broń
służbową i identyfikator służbowy BOR.

art. 34. więcej Art. 34. Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej podległej
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych:
1) z urzędu lub na jego wniosek – w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia
zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku
poszczególnych chorób ze służbą;
2) z urzędu – w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej
niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania
zwolnienia lekarskiego.

Art. 34a. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym
przez komisję lekarską, w tym również badaniom specjalistycznym,
psychologicznym i dodatkowym.
2. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja
nie pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz może zostać skierowany na
obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyraża na to zgodę.

art. 35. więcej Art. 35. 1. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadku:
1) orzeczenia trwałej niezdolności do służby przez komisję lekarską;
2) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej w okresie
służby przygotowawczej;
3) otrzymania niedostatecznych ocen w dwóch kolejnych opiniach służbowych
w okresie służby stałej;
4) wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby;
5) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane
z urzędu;
6) utraty obywatelstwa polskiego lub nabycia obywatelstwa innego państwa;
7) osiągnięcia wieku:
a) przez podoficera, chorążego i oficera młodszego – 55 lat,
b) przez oficera starszego – 58 lat,
c) przez generała – 60 lat;
8) prawomocnej odmowy wydania poświadczenia bezpieczeństwa zgodnie
z przepisami ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji
niejawnych;
9) z dniem zakończenia dwunastomiesięcznego okresu pozostawania
w dyspozycji.
2. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby w przypadku:
1) otrzymania niedostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej w okresie
służby stałej;
2) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone
w ust. 1 pkt 5;
3) powołania do innej służby państwowej, a także objęcia funkcji z wyboru
w organach samorządu terytorialnego lub stowarzyszeniach;
4) nabycia prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej;
4a) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których
mowa w art. 34a ust. 1, lub niepoddania się im, albo w przypadku
dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację w podmiocie leczniczym, w przypadku wyrażenia zgody przez funkcjonariusza, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na
wniosek funkcjonariusza;
5) likwidacji komórki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę, lub
zmniejszenia jej stanu etatowego, jeżeli przeniesienie funkcjonariusza do
innej komórki lub na inne stanowisko nie jest możliwe;
6) upływu 12 miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby.
3. Funkcjonariusza zwalnia się ze służby w terminie 3 miesięcy od dnia
pisemnego zgłoszenia przez niego wystąpienia ze służby.
4. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 5, zwolnienie następuje po
upływie 9 miesięcy, a w przypadku służby przygotowawczej – po upływie
3 miesięcy od dnia podjęcia decyzji o likwidacji komórki organizacyjnej lub
zmniejszenia stanu etatowego.
5. Terminy, o których mowa w ust. 3 i 4, mogą być skracane za zgodą stron.

art. 36. więcej Art. 36. 1. W przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub
prawomocnego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego
i wydania orzeczenia o umorzeniu postępowania karnego albo w razie uchylenia
kary dyscyplinarnej wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia
stopnia lub kary wydalenia ze służby, ulegają uchyleniu skutki, jakie wynikły dla
funkcjonariusza w związku z wyznaczeniem na niższe stanowisko lub obniżeniem
stopnia. O uchyleniu innych skutków decyzję podejmuje minister właściwy do
spraw wewnętrznych.
2. W przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego lub
prawomocnego postanowienia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego
albo wydania prawomocnego wyroku uniewinniającego, ulegają uchyleniu
wszystkie skutki, jakie wynikły dla funkcjonariusza w postępowaniu
dyscyplinarnym, przeprowadzonym w związku z orzeczeniem sądu lub
postanowieniem prokuratora.
3. W przypadku gdy podstawę orzeczenia kary dyscyplinarnej stanowiły inne
przewinienia niż określone w ust. 2, decyzję o uchyleniu skutków, jakie wynikły
dla funkcjonariusza w wyniku postępowania dyscyplinarnego, podejmuje minister
właściwy do spraw wewnętrznych. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
4. Jeżeli zwolniony funkcjonariusz, w ciągu 14 dni od zajścia okoliczności
uzasadniających przywrócenie do służby, zgłosi gotowość jej podjęcia, Szef BOR
przywróci go na poprzednie stanowisko lub mianuje na równorzędne, o ile to będzie
możliwe.

art. 37. więcej Art. 37. 1. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby nie może nastąpić przed
upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania wykonywania obowiązków służbowych
z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemnie wystąpienie ze służby.
2. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 4 i 5
oraz ust. 2 pkt 2 nie może nastąpić przed upływem 3 miesięcy od dnia zaprzestania
służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemnie wystąpienie ze
służby.

art. 38. więcej Art. 38. 1. Funkcjonariusza nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży,
w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego,
z wyjątkiem przypadków określonych w art. 35 ust. 1 pkt 4, 5 i 8 oraz ust. 2 pkt 2,
3 i 5.
2. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 35 ust. 2
pkt 5 w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach
urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodzicielskiego
przysługuje mu uposażenie do końca okresu ciąży oraz trwania wymienionego
urlopu.

art. 39. więcej Art. 39. Funkcjonariusza zwalnia ze służby:
1) oficera – minister właściwy do spraw wewnętrznych;
2) chorążego, podoficera i szeregowego – Szef BOR.

art. 40. więcej Art. 40. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby otrzymuje niezwłocznie
świadectwo służby oraz, na swój wniosek, opinię służbową.
2. Funkcjonariusz może żądać sprostowania świadectwa służby oraz odwołać
się do wyższego przełożonego od opinii służbowej w terminie 7 dni od dnia
otrzymania opinii. Od opinii Szefa BOR służy odwołanie do ministra właściwego
do spraw wewnętrznych.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe dane, które należy podać w świadectwie służby oraz w opinii służbowej, z uwzględnieniem sposobu wydawania i prostowania świadectw służby oraz odwoływania się od opinii służbowej.

art. 41. więcej Art. 41. W BOR obowiązują następujące korpusy i stopnie służbowe:
1) korpus szeregowych:
a) szeregowy,
b) starszy szeregowy;
2) korpus podoficerów:
a) kapral,
b) plutonowy,
c) sierżant,
d) starszy sierżant;
3) korpus chorążych:
a) młodszy chorąży,
b) chorąży,
c) starszy chorąży;
4) korpus oficerów:
a) podporucznik,
b) porucznik,
c) kapitan,
d) major,
e) podpułkownik,
f) pułkownik,
g) generał brygady,
h) generał dywizji.

art. 42. więcej Art. 42. 1. Na stopień szeregowego mianuje się funkcjonariusza z dniem
mianowania na stanowisko służbowe.
2. Na stopnie szeregowych oraz na stopnie podoficerskie i stopnie chorążych
mianuje Szef BOR lub upoważnieni przez niego szefowie komórek
organizacyjnych.

art. 43. więcej Art. 43. Na pierwszy stopień oficerski oraz stopnie generalskie mianuje
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw
wewnętrznych. Na pozostałe stopnie oficerskie mianuje minister właściwy do
spraw wewnętrznych.

art. 44. więcej Art. 44. 1. Mianowanie na stopnie podoficerskie lub na stopnie chorążych jest
uzależnione od opinii służbowej i zajmowanego stanowiska służbowego, a ponadto
na pierwszy stopień:
1) podoficera – od zdania egzaminu podoficerskiego;
2) chorążego – od zdania egzaminu na stopień chorążego.
2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach można mianować na pierwszy
stopień podoficerski lub na pierwszy stopień chorążego funkcjonariusza, który nie
spełnia warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lub 2.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb przeprowadzania egzaminów, o których mowa
w ust. 1, w sposób zapewniający poziom niezbędny do wykonywania obowiązków
przez funkcjonariuszy, z uwzględnieniem rodzajów egzaminów, sposobu ich
przeprowadzania, wyników oraz dokumentowania egzaminów.

art. 45. więcej Art. 45. Na pierwszy stopień oficerski może być mianowany funkcjonariusz,
który posiada wykształcenie wyższe i odbył przeszkolenie specjalistyczne
zakończone zdaniem egzaminu oficerskiego przed komisją powołaną przez Szefa
BOR.

art. 46. więcej Art. 46. 1. Mianowanie na kolejny wyższy stopień następuje stosownie do
zajmowanego stanowiska służbowego, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz
w zależności od opinii służbowej.
2. Mianowanie na stopień nie może jednak nastąpić wcześniej niż po
odsłużeniu w stopniu:
1) kaprala – 2 lat;
2) plutonowego – 3 lat;
3) sierżanta – 4 lat;
4) młodszego chorążego – 3 lat;
5) chorążego – 4 lat;
6) podporucznika – 3 lat;
7) porucznika – 3 lat;
8) kapitana – 5 lat;
9) majora– 5 lat;
10) podpułkownika – 4 lat.
3. Mianowanie na kolejne wyższe stopnie odbywa się z okazji święta BOR;
w wyjątkowych przypadkach mianowanie może nastąpić w innym terminie.

art. 47. więcej Art. 47. 1. W przypadkach zasługujących na szczególne wyróżnienie
funkcjonariusza posiadającego wzorową opinię służbową oraz szczególne
kwalifikacje zawodowe lub umiejętności do pełnienia służby można mianować na
wyższy stopień przed upływem okresów, o których mowa w art. 46 ust. 2. Okresy
te nie mogą być jednak skrócone więcej niż o połowę.
2. Funkcjonariusza zwalnianego ze służby można mianować na kolejny
wyższy stopień za szczególne zasługi podczas wykonywania obowiązków
służbowych.

art. 48. więcej Art. 48. 1. Stopnie szeregowych, podoficerów, chorążych i oficerów BOR są
dożywotnie.
2. Funkcjonariusze zwolnieni ze służby mogą używać posiadanych stopni,
o których mowa w art. 41, z dodaniem określenia:
1) „rezerwy”, jeżeli funkcjonariusz podlega obowiązkowi służby wojskowej
i został uznany za zdolnego do tej służby;
2) „w stanie spoczynku”, jeżeli funkcjonariusz nie podlega obowiązkowi służby
wojskowej.
3. Utrata stopnia wymienionego w art. 41 następuje w przypadku:
1) utraty obywatelstwa polskiego;
2) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności za
przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne
potępienie.

art. 49. więcej Art. 49. O pozbawieniu, obniżeniu lub utracie stopnia orzeka przełożony
właściwy do mianowania na ten stopień. Stopnia podporucznika, a także stopnia
generała pozbawia Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

art. 50. więcej Art. 50. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień w przypadku uchylenia:
1) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
2) prawomocnego skazania na karę pozbawienia wolności za przestępstwo
popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie;
3) decyzji, na której podstawie nastąpiło pozbawienie stopnia;
4) kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia.
2. O przywróceniu stopnia orzeka przełożony właściwy do mianowania na
stopień; o przywróceniu stopnia podporucznika oraz stopnia generała orzeka
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw
wewnętrznych.

art. 51. więcej Art. 51. 1. Osobę, przyjmowaną do służby i posiadającą stopień wojskowy
lub stopień uzyskany w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej,
Służbie Więziennej oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, mianuje się na stopień obowiązujący w BOR, równorzędny
z posiadanym stopniem.
2. Przy przyjmowaniu osób posiadających stopnie, o których mowa w ust. 1,
na równorzędne stopnie funkcjonariuszy mianuje:
1) w korpusie oficerów – minister właściwy do spraw wewnętrznych;
2) w korpusach szeregowych, podoficerów i chorążych – Szef BOR.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, równorzędność stopni
w formacjach, o których mowa w ust. 1.

art. 52. więcej Art. 52. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, tryb mianowania funkcjonariuszy na stopnie i osoby uprawnione
do występowania z wnioskami o mianowanie oraz sposób przeprowadzania
mianowania, w tym także sporządzania i wręczania aktów mianowania.

art. 53. więcej Art. 53. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany wykonywać obowiązki
wynikające z roty złożonego ślubowania.
2. Funkcjonariusz jest obowiązany odmówić wykonania rozkazu lub
polecenia, jeżeli ich wykonanie wiązałoby się z popełnieniem przestępstwa.
3. O odmowie wykonania rozkazu lub polecenia funkcjonariusz jest
obowiązany zameldować Szefowi BOR z pominięciem drogi służbowej.

art. 54. więcej Art. 54. 1. Funkcjonariusz otrzymuje bezpłatne umundurowanie
i wyposażenie.
2. Funkcjonariusz w czasie służby jest obowiązany do noszenia przepisowego
umundurowania i wyposażenia lub ubrania typu cywilnego.
3. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik pieniężny w zamian za
umundurowanie lub kwota na zakup ubrania typu cywilnego.
4. Funkcjonariusze noszą ordery, odznaczenia i odznaki według zasad
obowiązujących w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Funkcjonariusz mianowany na okres służby przygotowawczej w przypadku
zwolnienia go ze służby zwraca umundurowanie, którego okres zużycia nie
upłynął, lub odpowiednią część równoważnika pieniężnego.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość i warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za
umundurowanie oraz wysokość i warunki przyznawania kwot na zakup ubrania
typu cywilnego, z uwzględnieniem sposobu wypłacania równoważnika
pieniężnego oraz kwot na zakup ubrania typu cywilnego.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzory i normy oraz sposób noszenia umundurowania, normy
ubioru typu cywilnego, a także rodzaje i wzory dystynkcji funkcjonariuszy oraz
rodzaje i wzory oznak.

art. 55. więcej Art. 55. Nieumundurowany funkcjonariusz jest obowiązany na żądanie
obywatela, wobec którego wykonuje czynność służbową, okazać legitymację
służbową w taki sposób, aby zainteresowany miał możliwość odczytania
i zanotowania nazwiska i imienia funkcjonariusza, numeru legitymacji i nazwy
organu, który ją wydał.

art. 56. więcej Art. 56. 1. Funkcjonariusz nie może bez zezwolenia przełożonego
podejmować dodatkowych zajęć zarobkowych poza służbą.
2. Przełożony może zezwolić funkcjonariuszowi na podejmowanie zajęć
zarobkowych poza służbą, jeżeli nie koliduje to z wykonywaniem zadań służbowych przez funkcjonariusza oraz wpływa dodatnio na podwyższenie jego kwalifikacji, a także nie narusza prestiżu służby.
3. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany do złożenia, na
polecenie przełożonego, oświadczenia o stanie majątkowym.
3a. Przełożony lub osoba przez niego upoważniona poddaje analizie
oświadczenia funkcjonariusza o stanie majątkowym w celu sprawdzenia ich
zgodności ze stanem faktycznym.
3b. W celu przeprowadzenia analizy, o której mowa w ust. 3a, przełożony lub
osoba przez niego upoważniona ma prawo wglądu do ich treści i przetwarzania
danych w nich zawartych.
3c. Inspektor Nadzoru Wewnętrznego, w celu przeprowadzenia analizy
złożonych oświadczeń o stanie majątkowym, ma prawo wglądu do ich treści
i przetwarzania danych w nich zawartych.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb udzielania zezwolenia na podjęcie
zajęcia zarobkowego oraz właściwość przełożonych w tych sprawach.

art. 57. więcej Art. 57. 1. Funkcjonariusz nie może być członkiem partii politycznych ani też
uczestniczyć w działaniu tych partii lub na ich rzecz.
2. Z chwilą przyjęcia funkcjonariusza do służby ustaje jego dotychczasowe
członkostwo w partii politycznej.
3. Funkcjonariusz jest obowiązany poinformować przełożonego
o przynależności do stowarzyszeń krajowych działających poza służbą.
4. Przynależność do organizacji lub stowarzyszeń zagranicznych albo
międzynarodowych wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw
wewnętrznych lub upoważnionego przez niego przełożonego.

art. 58. więcej Art. 58. Funkcjonariusze nie mogą zrzeszać się w związkach zawodowych.

art. 59. więcej Art. 59. Funkcjonariusz jest obowiązany powiadomić Szefa BOR o zamiarze
wyjazdu za granicę. Jeżeli wyjazd jest planowany na okres dłuższy niż 3 dni,
powiadomienie następuje w formie pisemnej.

art. 60. więcej Art. 60. Funkcjonariusz w związku z pełnieniem obowiązków służbowych
korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

Art. 60a. 1. Szef BOR zawiera umowę ubezpieczenia od następstw
nieszczęśliwych wypadków, wskutek których może nastąpić uszkodzenie ciała,
rozstrój zdrowia lub śmierć funkcjonariusza wykonującego obowiązki służbowe,
o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1–3 i 5, poza granicami Rzeczypospolitej
Polskiej, w państwach, których terytorium w całości lub części zostało uznane za
strefę działań wojennych na podstawie odrębnych przepisów.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może określić, w drodze
rozporządzenia, inne niż wskazane w ust. 1 terytoria państw lub ich części, poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej, na których obszarze wykonywanie
obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy BOR wymaga zawarcia umowy
ubezpieczenia, o której mowa w ust. 1, uwzględniając występujące na tych
terytoriach zagrożenia związane z atakami terrorystycznymi, niepokojami
społecznymi, przestępczością kryminalną lub katastrofami naturalnymi.

Art. 60b. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, sumy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 60a, uwzględniając, że
nie mogą być niższe niż świadczenia odszkodowawcze przysługujące w razie
wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą.

art. 61. więcej Art. 61. (uchylony).

Art. 61a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia,
warunki otrzymywania świadczeń opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 42
ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1793, z późn. zm.),
przez funkcjonariuszy, w związku z urazami nabytymi podczas wykonywania
przez nich zadań poza granicami państwa oraz sposób i tryb finansowania kosztów,
uwzględniając zasady i sposób wydatkowania środków publicznych.

art. 62. więcej Art. 62. (uchylony).

Art. 62a. 1. Jeżeli funkcjonariusz zwolniony ze służby nie spełnia warunków
do nabycia prawa do emerytury policyjnej lub policyjnej renty inwalidzkiej, od uposażenia wypłaconego funkcjonariuszowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze służby, od którego nie odprowadzono składki na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, przekazuje się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki
za ten okres przewidziane w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 963, z późn. zm.).
2. Przez uposażenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia
emerytalne i rentowe, o którym mowa w ust. 1, rozumie się:
1) kwotę najniższego wynagrodzenia ustalaną na podstawie odrębnych
przepisów – za okres służby kandydackiej przed dniem 1 stycznia 2003 r.;
2) kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku
poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów – za okres
służby kandydackiej po dniu 31 grudnia 2002 r.;
3) uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia, nagrody roczne i uznaniowe
oraz dodatkowe wynagrodzenie wypłacone na podstawie art. 96 ust. 2,
odpowiednio przeliczone zgodnie z art. 110 ustawy, o której mowa w ust. 1 –
za pozostałe okresy służby.
3. Składki przekazuje się również w przypadku, gdy funkcjonariusz spełnia
jedynie warunki do nabycia prawa do policyjnej renty inwalidzkiej. Przekazanie
składek następuje na wniosek funkcjonariusza.
4. Składki podlegają waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek
określonym na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r.
poz. 887, z późn. zm.).
5. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie
ust. 4, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy,
o której mowa w ust. 1.
6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się również do funkcjonariusza, który pozostawał
w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., jeżeli po zwolnieniu ze służby, pomimo spełnienia warunków do nabycia prawa do emerytury policyjnej, zgłosił wniosek o przyznanie emerytury z tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym.
7. W przypadku, o którym mowa w ust. 6, kwotę należnych,
zwaloryzowanych składek przekazuje się niezwłocznie na podstawie
zawiadomienia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o nabyciu przez
funkcjonariusza prawa do emerytury przewidzianej w przepisach, o których mowa
w ust. 4.
8. Kwota należnych, zwaloryzowanych składek stanowi przychody Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych.
9. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze
rozporządzenia, tryb i terminy przekazywania do Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych składek, o których mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego
właściwe, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowego
i niezwłocznego wykonywania czynności związanych z przekazywaniem tych
składek.

art. 63. więcej Art. 63. 1. Funkcjonariusz otrzymuje uzbrojenie i wyposażenie specjalne
niezbędne do właściwego wykonywania obowiązków służbowych.
2. Szef BOR lub upoważniony przez niego szef komórki organizacyjnej
przydziela funkcjonariuszom wyposażenie specjalne niezbędne do wykonywania
obowiązków służbowych.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze zarządzenia,
normy oraz sposób przyznawania, korzystania i przechowywania uzbrojenia
z uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa i skuteczności wykonywanych
obowiązków służbowych.

art. 64. więcej Art. 64. 1. Funkcjonariuszowi w czasie wykonywania obowiązków
służbowych przysługuje wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za
wyżywienie.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których funkcjonariusz otrzymuje wyżywienie, oraz
normy wyżywienia, z uwzględnieniem rodzajów tych norm oraz ich podziału, a także ilości produktów żywnościowych przypadających na te normy odpowiadające wykonywanym zadaniom i warunkom ich wykonywania.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia,
przypadki otrzymywania i wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1,
z uwzględnieniem sposobu jego wypłacania oraz przypadków zwiększenia
i niewypłacania równoważnika.

art. 65. więcej Art. 65. 1. Funkcjonariuszowi oraz jego małżonkowi i dzieciom
pozostającym na jego utrzymaniu przysługuje prawo do przejazdu na koszt BOR
raz w roku do wybranej miejscowości w kraju i z powrotem.
2. W razie niewykorzystania przysługującego prawa do przejazdu osoba
uprawniona otrzymuje zryczałtowany równoważnik pieniężny.
3. Zwrot kosztów przejazdu lub zryczałtowany równoważnik pieniężny,
o których mowa w ust. 1 i 2, nie przysługują funkcjonariuszowi w roku
kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów
państwowymi środkami komunikacji, na podstawie odrębnych przepisów.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki korzystania z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1,
z uwzględnieniem sposobu realizacji prawa funkcjonariusza do przejazdu na koszt
BOR.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb wypłacania zryczałtowanego równoważnika pieniężnego, w sposób
zapewniający równowartość poniesionych kosztów.
6. Osobom, o których mowa w ust. 1, może być przyznana dopłata do
wypoczynku.
7. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, określi, w drodze
rozporządzenia, warunki przyznawania dopłaty, o której mowa w ust. 6, oraz jej
wysokość, uwzględniając zakres podmiotowy tego świadczenia, sposób realizacji,
a także sposób obliczania oraz terminy wypłaty, w zależności od sytuacji
materialnej osoby uprawnionej do dopłaty i możliwości budżetu państwa.

art. 66. więcej Art. 66. (uchylony).

art. 67. więcej Art. 67. 1. Funkcjonariuszowi, który po zwolnieniu ze służby podjął pracę,
okres służby wlicza się do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień
wynikających z prawa pracy.
2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariusza zwolnionego ze służby
w przypadku skazania prawomocnym wyrokiem sądu lub ukarania karą
dyscyplinarną wydalenia ze służby.

art. 68. więcej Art. 68. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje prawo do corocznego płatnego
urlopu wypoczynkowego w wymiarze 26 dni roboczych, z zastrzeżeniem ust. 2.
Przez dni robocze rozumie się dni od poniedziałku do piątku, z wyłączeniem dni
ustawowo wolnych od pracy.
2. Funkcjonariuszowi przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze:
1) 30 dni roboczych – po osiągnięciu 15 lat służby;
2) 33 dni roboczych – po osiągnięciu 20 lat służby;
3) 36 dni roboczych – po osiągnięciu 25 lat służby.
3. Funkcjonariusz uzyskuje prawo do pierwszego urlopu po roku służby.

art. 69. więcej Art. 69. 1. Z ważnych względów służbowych funkcjonariusza można
odwołać z urlopu wypoczynkowego, a także wstrzymać mu udzielenie urlopu
w całości lub w części. Termin urlopu może być także przesunięty na wniosek
funkcjonariusza umotywowany ważnymi względami.
2. Funkcjonariuszowi, który został odwołany z urlopu wypoczynkowego,
przysługuje:
1) prawo do powtórnego przejazdu na koszt BOR dla wykorzystania pozostałej
części przerwanego urlopu;
2) na jego wniosek, zwrot innych udokumentowanych kosztów poniesionych
przez funkcjonariusza, spowodowanych bezpośrednio odwołaniem go
z urlopu.
3. Szef BOR, z ważnych względów służbowych, podejmuje decyzję
o odwołaniu funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego i zwrocie kosztów.
4. Odwołanie funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 3, następuje na
podstawie przekazanego telegraficznie lub telefonicznie polecenia szefa komórki organizacyjnej będącego jego przełożonym. W przypadku braku pewności, że polecenie do funkcjonariusza dotarło, stosuje się inne środki zawiadamiania.
5. Funkcjonariuszowi, który nie wykorzystał urlopu w danym roku
kalendarzowym, urlopu tego należy udzielić w ciągu pierwszych 3 miesięcy
następnego roku.

art. 70. więcej Art. 70. 1. Szef BOR udziela funkcjonariuszowi płatnego urlopu
okolicznościowego w celu zawarcia związku małżeńskiego, w przypadku
urodzenia się dziecka, ślubu dziecka własnego, przysposobionego, pasierba,
dziecka obcego przyjętego na wychowanie i utrzymanie, w tym także w ramach
rodziny zastępczej, a także z powodu pogrzebu małżonka, dziecka, rodziców,
rodzeństwa, teściów, dziadków i opiekunów oraz innej osoby pozostającej na
utrzymaniu funkcjonariusza lub pod jego bezpośrednią opieką. Urlopu
okolicznościowego można także udzielić funkcjonariuszowi do załatwienia
ważnych spraw osobistych albo w innych przypadkach zasługujących na
szczególne uwzględnienie.
2. W razie pełnienia służby poza miejscem stałego zamieszkania,
funkcjonariuszowi przysługuje raz w miesiącu płatny urlop okolicznościowy
w celu odwiedzenia rodziny. Rodzinę w rozumieniu niniejszego przepisu stanowią:
żona, mąż oraz dzieci wymienione w ust. 1 pozostające z funkcjonariuszem we
wspólnym gospodarstwie domowym, a także pozostający na wyłącznym
utrzymaniu funkcjonariusza jego rodzice, dziadkowie lub opiekunowie.
3. Urlop, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje w miesiącu, w którym
funkcjonariusz wykorzystuje urlop wypoczynkowy w wymiarze co najmniej
czternastu dni roboczych.
4. Czas trwania urlopu okolicznościowego może wynosić od jednego do
pięciu dni. Wymiar urlopu przeznaczonego na odwiedzenie rodziny jest
uzależniony od odległości do miejsca stałego zamieszkania funkcjonariusza.
5. Funkcjonariuszowi, który otrzymał urlop okolicznościowy w celu
odwiedzenia rodziny, przysługuje raz w miesiącu bezpłatny przejazd na koszt BOR
środkami publicznego transportu zbiorowego, wykonywanego przez spółkę
akcyjną „Polskie Koleje Państwowe Spółka Akcyjna” lub przedsiębiorstwo
komunikacji autobusowej.
6. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 5, przysługuje zwrot kosztów
przejazdu środkami publicznego transportu zbiorowego:
1) kolejowego – w wysokości cen biletów za przejazd w drugiej klasie pociągu
pośpiesznego lub w pierwszej klasie pociągu osobowego;
2) autobusowego – w wysokości faktycznie poniesionych kosztów.

art. 71. więcej Art. 71. 1. Szef BOR udziela płatnego urlopu szkoleniowego
funkcjonariuszowi, który uzyskał zezwolenie na pobieranie nauki lub odbywanie
studiów i naukę tę pobiera lub odbywa studia, jak również uzyskał zezwolenie na
przeprowadzenie przewodu doktorskiego lub habilitacyjnego, a także na odbycie
aplikacji radcowskiej lub legislacyjnej.
2. Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na udział w zajęciach
obowiązkowych, przygotowanie się i złożenie egzaminów, przygotowanie pracy
dyplomowej, doktorskiej, habilitacyjnej, przygotowanie i złożenie egzaminu
dyplomowego, obrony pracy doktorskiej lub habilitacyjnej.

art. 72. więcej Art. 72. Wymiar urlopu szkoleniowego wynosi:
1) na przygotowanie się do egzaminu wstępnego i jego złożenie – 7 dni;
2) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów – 21 dni;
3) dla funkcjonariuszy pobierających naukę w szkołach pomaturalnych i na
studiach podyplomowych – 14 dni w celu przygotowania się i złożenia
egzaminu końcowego;
4) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony
rozprawy doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium oraz wykładu
habilitacyjnego – 28 dni;
5) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu radcowskiego – 30 dni;
6) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu po zakończeniu aplikacji
legislacyjnej – 14 dni.

art. 73. więcej Art. 73. Urlop szkoleniowy może być udzielony funkcjonariuszowi
jednorazowo albo w częściach w okresie danego roku szkolnego.

art. 74. więcej Art. 74. 1. Szef BOR może udzielić, na pisemny wniosek funkcjonariusza
w służbie stałej, uzasadniony ważnymi względami osobistymi, urlopu bezpłatnego
w wymiarze do sześciu miesięcy.
2. Szef BOR, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem służby lub na
wniosek funkcjonariusza, może w każdym czasie odwołać funkcjonariusza
z urlopu, o którym mowa w ust. 1.

art. 75. więcej Art. 75. 1. Funkcjonariuszowi, który wzorowo wykonuje obowiązki,
przejawia inicjatywę w służbie lub doskonali kwalifikacje zawodowe, mogą być
udzielane następujące wyróżnienia:
1) pochwała;
2) pochwała w rozkazie;
3) nagroda pieniężna lub rzeczowa;
4) krótkoterminowy urlop w wymiarze do 7 dni, jednakże nie więcej niż 10 dni
w roku kalendarzowym;
5) przyznanie odznaki honorowej;
6) przedstawienie do odznaczenia państwowego;
7) przedterminowe mianowanie na wyższy stopień;
8) mianowanie na wyższe stanowisko służbowe.
2. Wyróżnień, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5 i 8, udziela Szef BOR na
wniosek szefa komórki organizacyjnej.
3. Wyróżnień, o których mowa w ust. 1 pkt 6 i 7, udziela minister właściwy
do spraw wewnętrznych na wniosek Szefa BOR.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb udzielania wyróżnień, o których mowa w ust. 1,
z uwzględnieniem wzoru odznaki honorowej, warunków jej przyznawania,
sposobu wręczania, noszenia i ewidencjonowania.

art. 76. więcej Art. 76. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu
mieszkalnego, zwanego dalej „lokalem”, w miejscowości, w której pełni służbę,
lub w miejscowości oddalonej od tej miejscowości nie więcej niż 100 kilometrów,
z uwzględnieniem liczby członków rodziny oraz ich uprawnień wynikających
z przepisów odrębnych.
2. Szef BOR może przydzielić funkcjonariuszowi tymczasowy lokal na czas
pełnienia służby w BOR.
2a. W przypadku niemożności przydzielenia lokalu, o którym mowa w ust. 1
i 2, funkcjonariusza w służbie stałej można zakwaterować tymczasowo, bez
członków rodziny, w internacie lub innym pomieszczeniu mieszkalnym na czas
określony przez Szefa BOR.
3. Na tymczasowy lokal funkcjonariusza przeznacza się lokal, pokój
gościnny, pokój w hotelu lub bursie albo pomieszczenie mieszkalne usytuowane
w budynku przeznaczonym na cele służbowe lub na terenie obiektu zamkniętego
o należytym stanie technicznym i sanitarnym.
4. Funkcjonariusz traci prawo do lokalu mieszkalnego w razie
dyscyplinarnego wydalenia ze służby.
5. Funkcjonariusz, o którym mowa w ust. 2a, pokrywa faktyczne koszty
zakwaterowania.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb tworzenia internatów oraz ich
prowadzenia, wyposażenia internatu oraz czasu pobytu w internacie, tak aby
zapewnić funkcjonariuszom dogodne warunki mieszkaniowe, a także szczegółowe
zasady odpłatności za zakwaterowanie w internacie lub innych pomieszczeniach
mieszkalnych, mając na uwadze wysokości opłat obowiązujących za
zakwaterowanie w danej miejscowości.

Art. 76a. 1. Przydzielony funkcjonariuszowi lokal powinien być
wyremontowany, a instalacje i urządzenia techniczne należące do jego
wyposażenia sprawne.
2. Przekazanie lokalu następuje na podstawie protokołu, w którym określa się
stan techniczny lokalu oraz stopień zużycia znajdujących się w nim urządzeń
technicznych. Protokół ten jest podstawą rozliczeń dokonywanych przy zwolnieniu
lokalu. Osoba zajmująca lokal ponosi koszty zużycia lokalu i urządzeń.
3. Wszelkie zmiany struktury lokalu oraz jego ulepszenia wymagają zgody
Szefa BOR.

art. 77. więcej Art. 77. Członkami rodziny funkcjonariusza, których uwzględnia się przy
przydziale lokalu, są pozostający z funkcjonariuszem we wspólnym gospodarstwie
domowym:
1) małżonek;
2) dzieci (własne lub małżonka, przysposobione lub przyjęte na wychowanie
w ramach rodziny zastępczej) pozostające na jego utrzymaniu, nie dłużej
jednak niż do ukończenia przez nie 25 lat życia;
3) rodzice funkcjonariusza i jego małżonka będący na jego wyłącznym
utrzymaniu lub jeżeli ze względu na wiek albo inwalidztwo, albo inne
okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia; za rodziców uważa
się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające.

Art. 77a. Funkcjonariuszowi, który zawarł związek małżeński, przyznaje się
dodatkową powierzchnię mieszkalną według normy przysługującej przyszłemu
dziecku, jeżeli on lub małżonek nie posiada dzieci.

art. 78. więcej Art. 78. Na lokal dla funkcjonariusza przeznacza się lokal będący
w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu
organów, uzyskany w wyniku ich działalności inwestycyjnej albo od wojewodów,
stanowiący własność gmin, a także zwalniany przez osoby, które decyzje
o przydziale uzyskały z jednostek organizacyjnych podległych ministrowi
właściwemu do spraw wewnętrznych.

art. 79. więcej Art. 79. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik pieniężny, jeżeli on
sam lub członkowie jego rodziny, o których mowa w art. 77, nie posiadają lokalu
w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości odległej nie więcej niż 100 km od
miejsca pełnienia służby.
2. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się funkcjonariuszowi
w służbie stałej, jeżeli w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości, o której
mowa w ust. 1, on sam lub członkowie jego rodziny:
1) nie posiadają lokalu na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale
lokalu, umowy najmu lokalu, za który obowiązani są płacić czynsz
regulowany, spółdzielczego lokalu albo domu jednorodzinnego, domu
mieszkalno-pensjonatowego lub lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość;
2) funkcjonariusz nie otrzymał tymczasowego lokalu lub tymczasowego
zakwaterowania.
3. Równoważnika, o którym mowa w ust. 1, nie przyznaje się
funkcjonariuszowi, jeżeli:
1) utracił prawo lub zrzekł się prawa do zajmowanego dotychczas lokalu lub
domu;
2) otrzymał środki finansowe na uzyskanie lokalu lub domu ze środków budżetu
państwa;
3) małżonek funkcjonariusza otrzymał pomoc, o której mowa w pkt 2;
4) małżonek funkcjonariusza pobiera równoważnik pieniężny za brak lokalu;
5) bezzasadnie odmówił przyjęcia lokalu mieszkalnego, z pełnym
wyposażeniem, odpowiadającego przysługującym mu normom zaludnienia.
4. W razie zbiegu uprawnień funkcjonariusza i jego małżonka do
równoważnika, o którym mowa w ust. 1, przysługuje jeden, korzystniejszy
równoważnik.
5. Równoważnik, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w okresie od dnia
powstania uprawnienia do jego pobierania do dnia, w którym nastąpiła utrata tego
uprawnienia. Wypłata równoważnika następuje w okresach miesięcznych.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia,
wysokość oraz warunki i tryb przyznawania równoważnika, o którym mowa
w ust. 1, z uwzględnieniem sposobu ustalania jego wysokości oraz wypłacania.

art. 80. więcej Art. 80. 1. Decyzję w sprawie przyznania równoważników pieniężnych
wydaje Szef BOR.
2. Równoważnik pieniężny przyznaje się na podstawie oświadczenia
funkcjonariusza o jego sytuacji mieszkaniowej.
3. O każdej zmianie mającej wpływ na uprawnienie do otrzymania
równoważnika pieniężnego albo na jego wysokość funkcjonariusz jest obowiązany
niezwłocznie pisemnie zawiadomić Szefa BOR.

art. 81. więcej Art. 81. 1. Kwota wypłaconego równoważnika pieniężnego podlega
zwrotowi w razie jego nienależnego pobrania na skutek:
1) podania nieprawdziwych danych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 80
ust. 2, mających wpływ na istnienie uprawnienia do tego równoważnika lub
na jego wysokość;
2) niewykonania obowiązku, o którym mowa w art. 80 ust. 3.
2. W razie nienależnego pobrania przez funkcjonariusza równoważnika
pieniężnego Szef BOR wydaje decyzję o jego zwrocie.

art. 82. więcej Art. 82. 1. Funkcjonariuszowi, który zajmuje lokal w miejscowości, o której
mowa w art. 76 ust. 1, przysługuje zwrot kosztów dojazdu do miejsca pełnienia
służby w wysokości ceny biletów za przejazd koleją lub autobusami.
2. Zwrot kosztów, o których mowa w ust. 1, nie przysługuje w roku
kalendarzowym, w którym wykupiono uprawnienia do bezpłatnych przejazdów
państwowymi środkami komunikacji.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki, tryb i terminy zwrotu kosztów, o których mowa w ust. 1,
biorąc pod uwagę przede wszystkim sposób dokumentowania poniesionych
wydatków na dojazd.

art. 83. więcej Art. 83. 1. Prawo do lokalu realizuje się przez:
1) przydział lokalu;
2) wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego w zamian za rezygnację z lokalu.
2. Ekwiwalent pieniężny wypłaca się na podstawie umowy zawartej między
Szefem BOR a osobą uprawnioną.
3. Wysokość ekwiwalentu pieniężnego wynosi 3% wartości przysługującego
lokalu, za każdy rok podlegający zaliczeniu do wysługi lat, od której jest
uzależniona wysokość uposażenia według posiadanego stopnia. Wartość
przysługującego lokalu stanowi iloczyn maksymalnej powierzchni mieszkalnej
należnej osobie uprawnionej do lokalu w dniu przyznania ekwiwalentu przez
wskaźnik 1,66 i cenę 1 m2
powierzchni użytkowej lokalu. Wysokość ekwiwalentu
nie może być niższa niż 65% i wyższa niż 80% wartości przysługującego lokalu.
4. Cenę 1 m2
powierzchni użytkowej lokalu ustala się według średnich cen
rynkowych zakupu lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby w dniu
przyznania ekwiwalentu.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb przyznawania oraz wysokość ekwiwalentu, o którym mowa w ust. 1
pkt 2, z uwzględnieniem sposobu ustalania i wypłacania tego ekwiwalentu.

art. 84. więcej Art. 84. 1. Szef BOR, w drodze decyzji administracyjnej, przydziela
funkcjonariuszowi lokal.
2. Lokalu w drodze decyzji administracyjnej nie przydziela się
funkcjonariuszowi:
1) któremu zrealizowano prawo do lokalu przez wypłacenie ekwiwalentu,
o którym mowa w art. 83 ust. 1 pkt 2;
2) posiadającemu w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości
pobliskiej lokal odpowiadający co najmniej przysługującej mu powierzchni
mieszkalnej albo dom jednorodzinny;
3) którego małżonek posiada lokal lub dom, o którym mowa w pkt 2;
4) w przypadku zbycia przez niego lub jego małżonka własnościowego prawa do
spółdzielczego lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość albo domu,
o którym mowa w pkt 2, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 80
ust. 3;
5) w przypadku udzielenia pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe
podczas pełnienia służby w Siłach Zbrojnych, Policji, Straży Granicznej,
Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu, Służbie Więziennej oraz Państwowej Straży Pożarnej.

art. 85. więcej Art. 85. Funkcjonariusz oddelegowany do czasowego pełnienia służby
w innej miejscowości otrzymuje tymczasowy lokal. Koszt zakwaterowania
pokrywa się ze środków BOR.

art. 86. więcej Art. 86. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany do opróżnienia lokalu, o którym
mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, jeżeli:
1) podnajmuje albo oddaje do bezpłatnego używania przydzielony lokal lub jego
część;
2) używa lokalu w sposób sprzeczny z umową najmu lub niezgodnie
z przeznaczeniem, zaniedbuje obowiązki dopuszczając do powstania szkód
albo niszczy urządzenia przeznaczone do wspólnego korzystania przez
mieszkańców;
3) wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi
domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali;
4) jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub opłat za świadczenia związane
z eksploatacją lokalu przez okres co najmniej dwóch pełnych okresów
płatności, pomimo pisemnego zawiadomienia o zamiarze wydania decyzji
o opróżnieniu lokalu i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu
zapłaty zaległych i bieżących należności;
5) otrzymał ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w art. 83 ust. 1 pkt 2;
6) nie zwolnił, w terminie określonym odrębnymi przepisami, wcześniej
przydzielonego lokalu;
7) zrzekł się uprawnień do zajmowanego lokalu;
8) przysługuje mu lub jego małżonkowi tytuł prawny do innego lokalu, o którym
mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1; w takim przypadku osobom tym przysługuje
prawo wyboru jednego z zajmowanych lokali;
9) po zwolnieniu ze służby funkcjonariusz lub pozostali po nim członkowie
rodziny zajmują lokal położony w budynku przeznaczonym na cele służbowe
lub na terenie obiektu zamkniętego, a osobom tym przydzielono lokal w tej
samej lub pobliskiej miejscowości, o powierzchni odpowiadającej
przysługującym normom zaludnienia;
10) zajmuje lokal bez tytułu prawnego.
2. Decyzję o opróżnieniu lokalu wydaje Szef BOR.
3. Decyzję o opróżnieniu lokalu wydaje się w stosunku do wszystkich osób
zamieszkałych w tym lokalu.
4. Dodatkowe normy zaludnienia związane z zajmowanym stanowiskiem
służbowym lub posiadanym stopniem stosuje się również przy przydzielaniu
funkcjonariuszowi innego lokalu, o którym mowa w art. 76 ust. 1 i 2.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania
przestrzennego oraz mieszkalnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, warunki
i tryb przydzielania i opróżniania oraz normy zaludnienia lokali, o których mowa
w art. 76 ust. 1 i 2.
6. W sprawach spornych wynikających ze stosunku najmu rozstrzygają sądy
powszechne.

art. 87. więcej Art. 87. 1. Funkcjonariusz zwolniony ze służby, pełnionej jako służba stała,
zachowuje prawo do lokalu, jeżeli nabył uprawnienia do:
1) emerytury;
2) renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą.
2. W razie śmierci:
1) funkcjonariusza pełniącego służbę stałą:
a) spełniającego warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty
inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą,
b) którego śmierć pozostaje w związku ze służbą,
2) emeryta lub rencisty, o którym mowa w ust. 1
– prawo do lokalu nabywają członkowie rodziny wspólnie zamieszkali w tym
lokalu z funkcjonariuszem, emerytem lub rencistą w dniu jego śmierci.
3. Prawo do lokalu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy jednego wspólnego
lokalu i przysługuje przez czas posiadania uprawnień do renty rodzinnej.
4. Zachowanie lub nabycie uprawnień do lokalu stwierdza, w drodze decyzji
administracyjnej, Szef BOR na podstawie zaświadczenia o posiadaniu uprawnień,
o których mowa w ust. 1 i 2, wydanego przez organ emerytalny.

art. 88. więcej Art. 88. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania
funkcjonariusza.
2. Zmiana wysokości uposażenia następuje z dniem powstania okoliczności
uzasadniających tę zmianę.
3. Jeżeli prawo do uposażenia powstało lub zmiana wysokości uposażenia
nastąpiła w określonym dniu miesiąca kalendarzowego, uposażenie za każdy
następny dzień do końca tego miesiąca oblicza się w wysokości 1/30 części
miesięcznego uposażenia.

art. 89. więcej Art. 89. 1. Prawo do uposażenia ustaje z ostatnim dniem miesiąca, w którym
funkcjonariusz:
1) został zwolniony ze służby;
2) zmarł lub zaginął;
3) otrzymał urlop bez prawa do uposażenia.
2. Prawo do uposażenia funkcjonariuszy zwolnionych ze służby stałej wygasa
po upływie roku od zwolnienia ze służby, z zastrzeżeniem art. 105.

art. 90. więcej Art. 90. 1. Uposażenie funkcjonariusza składa się z uposażenia zasadniczego
i dodatków do uposażenia.
2. Funkcjonariuszowi przysługują także inne należności pieniężne:
1) zasiłek na zagospodarowanie w związku z powołaniem do służby stałej;
2) nagrody roczne i zapomogi;
2a) nagrody uznaniowe;
3) nagrody jubileuszowe;
4) należności za podróże służbowe;
5) należności w związku ze zwolnieniem ze służby;
6) należności pośmiertne;
7) należności w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu.
3. Przeciętne uposażenie funkcjonariuszy stanowi wielokrotność kwoty
bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa
budżetowa.
3a. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 3, należy rozumieć
uposażenie wraz z miesięczną równowartością nagrody rocznej.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wielokrotność kwoty
bazowej, o której mowa w ust. 3, uwzględniając specyfikę i warunki pełnionej
służby.
5. (uchylony)
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, terminy płatności uposażenia i innych należności pieniężnych,
z uwzględnieniem przypadków odstąpienia od tych terminów.

art. 91. więcej Art. 91. 1. Uposażenie zasadnicze funkcjonariusza obejmuje:
1) uposażenie według stopnia;
2) uposażenie według stanowiska służbowego.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, stawki uposażenia
zasadniczego:
1) według stopnia – z uwzględnieniem wysługi lat;
2) według stanowiska służbowego – dla poszczególnych stanowisk,
w zależności od rangi stanowiska, zakresu wykonywanych zadań służbowych,
ponoszonej odpowiedzialności i wymaganych kwalifikacji.

art. 92. więcej Art. 92. 1. Do wysługi lat, od której jest uzależniona wysokość uposażenia
według stopnia, zalicza się czynną służbę w BOR, czynną służbę wojskową oraz
służbę w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie
Więziennej i Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
oraz Agencji Wywiadu.
2. Do wysługi lat, o której mowa w ust. 1, zalicza się również inne okresy
służby lub pracy wykonywanej przed powołaniem funkcjonariusza do służby,
zaliczane na podstawie przepisów prawa pracy.
3. Funkcjonariuszowi, który ukończył studia w szkole wyższej, zalicza się do
wysługi lat, o której mowa w ust. 1, również okres tych studiów, nie dłuższy jednak
od programowego czasu trwania studiów.

art. 93. więcej Art. 93. 1. Funkcjonariusz wyznaczony na stanowisko służbowe
zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zachowuje stawkę dotychczasową do
czasu uzyskania wyższej stawki uposażenia według stanowiska służbowego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do funkcjonariuszy, którzy zostali
wyznaczeni na stanowiska służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia:
1) w okresie przygotowawczym;
2) w razie otrzymania miernej albo niedostatecznej ogólnej oceny w opinii
służbowej;
3) na podstawie prawomocnego orzeczenia o ukaraniu karą dyscyplinarną
wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, wydanego w postępowaniu
dyscyplinarnym;
4) wskutek obniżenia stopnia.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, przypadki, w których funkcjonariuszowi przeniesionemu na inne
stanowisko służbowe może być zachowane uposażenie według grupy
przysługującej na poprzednio zajmowanym stanowisku służbowym,
z uwzględnieniem przypadków zachowania uposażenia.

art. 94. więcej Art. 94. 1. Funkcjonariusze odbywający studia lub naukę w szkołach albo na
kursach otrzymują uposażenie według stanowiska służbowego zajmowanego przed
skierowaniem do szkoły lub na kurs.
2. Funkcjonariusze powołani do służby otrzymują do czasu wyznaczenia na
stanowisko uposażenie według stanowiska służbowego w stawce typowej dla
posiadanego stopnia.

art. 95. więcej Art. 95. Szef BOR przyznaje uposażenie i inne świadczenia pieniężne
funkcjonariuszowi, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej.

art. 96. więcej Art. 96. 1. Z tytułu pełnienia służby funkcjonariusz otrzymuje tylko jedno
uposażenie określone w ustawie.
2. Za wykonywanie czynności zleconych, wykraczających poza zwykłe
obowiązki służbowe, funkcjonariusz otrzymuje odrębne wynagrodzenie.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, stawki odrębnego wynagrodzenia, szczegółowy tryb wypłaty
wynagrodzenia. Rozporządzenie powinno w szczególności określić czynności
zlecone wykraczające poza zwykłe obowiązki służbowe funkcjonariuszy
uprawniające do dodatkowego wynagrodzenia, maksymalne stawki dodatkowego
wynagrodzenia za wykonanie czynności zleconych, szczegółowe warunki i tryb
przyznawania oraz wypłacania dodatkowego wynagrodzenia, a także terminy jego
płatności.

art. 97. więcej Art. 97. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych należności
pieniężnych ulegają przedawnieniu po upływie trzech lat od dnia, w którym
roszczenie stało się wymagalne.
2. Bieg przedawnienia przerywa:
1) każda czynność przed organem właściwym do rozpatrywania roszczeń,
przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo
zaspokojenia roszczenia;
2) uznanie roszczenia.
3. Funkcjonariusz może dochodzić roszczeń, o których mowa w ust. 1, przed
sądem okręgowym – sądem pracy i ubezpieczeń społecznych.
4. Egzekucja roszczeń podlega wykonaniu w trybie przepisów
o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

art. 98. więcej Art. 98. Uposażenie i inne należności pieniężne pobrane przez
funkcjonariusza, przysługujące mu według zasad obowiązujących w dniu wypłaty,
nie podlegają zwrotowi, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej.

art. 99. więcej Art. 99. 1. Funkcjonariusz otrzymuje dodatki do uposażenia:
1) specjalny;
2) uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami funkcjonariusza,
warunkami albo miejscem pełnienia służby.
2. Dodatkami do uposażenia o charakterze stałym są dodatki ustalone
w stawkach miesięcznych.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb
otrzymywania dodatków do uposażenia oraz ich wysokość. Rozporządzenie
w szczególności określi dodatki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, oraz ich zakres
podmiotowy, a także warunki i tryb przyznawania, zawieszania i cofania oraz
terminy wypłacania dodatków do uposażenia.

art. 100. więcej Art. 100. 1. Funkcjonariuszowi w służbie stałej po powołaniu przysługuje
zasiłek na zagospodarowanie.
2. Zasiłek na zagospodarowanie przysługuje w wysokości jednomiesięcznego
uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
3. Zasiłek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje funkcjonariuszowi, który
podjął służbę w BOR po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej lub innej
służby, w czasie której otrzymał taki zasiłek.

art. 101. więcej Art. 101. 1. Funkcjonariuszowi mogą być przyznawane nagrody roczne,
nagrody uznaniowe i zapomogi.
1a. Funkcjonariuszowi za służbę pełnioną w danym roku kalendarzowym
przysługuje nagroda roczna w wysokości 1/12 uposażenia otrzymanego
w poprzednim roku kalendarzowym.
1b. Nagrodę roczną przyznaje się za okres roku, w którym jest wypłacana.
1c. Nagrodę roczną wypłaca się w czerwcu przed dniem święta BOR.
1d. Nagroda roczna przysługuje, jeżeli funkcjonariusz w danym roku
kalendarzowym pełnił służbę nie mniej niż przez 3 miesiące od dnia mianowania
do końca maja tego roku.
1e. Przepisu ust. 1d nie stosuje się przy ustalaniu uprawnień do nagrody
rocznej za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz korzystał:
1) z urlopu wychowawczego, z urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego,
urlopu rodzicielskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego;
2) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych, z przyczyn, o których
mowa w art. 185 § 2 lub art. 188 Kodeksu pracy;
3) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych w razie urodzenia się
dziecka funkcjonariusza, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie
art. 298² Kodeksu pracy;
4) ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z powodu konieczności
osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 33
ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z
ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U.
z 2016 r. poz. 372, 960, 1265, 1579 i 2020 oraz z 2017 r. poz. 396).
1f. Nagrody rocznej nie przyznaje się funkcjonariuszowi, który:
1) został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne
ścigane z oskarżenia publicznego;
2) został w ostatnim roku kalendarzowym zwolniony ze służby z powodu
skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo nieumyślne ścigane
z oskarżenia publicznego albo wskutek otrzymania niedostatecznej ogólnej
oceny w opinii służbowej;
3) został ukarany prawomocnym orzeczeniem kary dyscyplinarnej ostrzeżenia
o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku, wyznaczenia
na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia, ostrzeżenia o niepełnej
przydatności do służby albo wydalenia ze służby.
1g. Nagrodę roczną przysługującą zmarłemu lub zaginionemu
funkcjonariuszowi wypłaca się małżonkowi lub członkom rodziny, o których
mowa w art. 107 ust. 2.
1h. Nagrody roczne przyznaje funkcjonariuszowi:
1) minister właściwy do spraw wewnętrznych;
2) Szef BOR.
1i. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje nagrody roczne
Szefowi BOR i jego zastępcom.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, warunki tworzenia
i wysokość funduszu na nagrody i zapomogi, o których mowa w ust. 1, oraz sposób
jego podziału.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wysokość i warunki przyznawania funkcjonariuszom nagród
uznaniowych i zapomóg, tryb ich przyznawania oraz podmioty uprawnione do
przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg, uwzględniając prawidłowe
dokonywanie wypłat.

art. 102. więcej Art. 102. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje nagroda jubileuszowa
w wysokości:
1) po 20 latach służby – 75%,
2) po 25 latach służby – 100%,
3) po 30 latach służby – 150%,
4) po 35 latach służby – 200%
– miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, okresy wliczane do
okresu służby, od którego zależy nabycie prawa do nagrody jubileuszowej, oraz
sposób jej obliczania i wypłacania, z uwzględnieniem podstawy obliczania
nagrody, daty nabycia do niej praw, a także terminu wypłacania nagrody.

art. 103. więcej Art. 103. 1. Funkcjonariuszowi z tytułu podróży służbowych przysługują
należności pieniężne.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
należności pieniężnych z tytułu podróży służbowej i warunki ich przyznawania
funkcjonariuszom. Rozporządzenie powinno w szczególności określić:
1) treść i zakres pojęcia podróży służbowej;
2) rodzaj i wysokość należności z tytułu podróży służbowej;
3) rodzaj środka transportu odpowiedniego do odbycia podróży służbowej.

Art. 103a. 1. Funkcjonariuszowi w związku z otrzymaniem pierwszego
lokalu przysługują należności pieniężne.
2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość
należności w związku z otrzymaniem pierwszego lokalu i warunki jej
przyznawania funkcjonariuszom, z uwzględnieniem okoliczności uzasadniających
jej wypłatę. Ponadto rozporządzenie określi termin płatności tej należności oraz
podmioty uprawnione do jej wypłaty.

art. 104. więcej Art. 104. 1. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby stałej przysługuje
odprawa w wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego, należnego na
ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym wraz z dodatkami o charakterze
stałym.
2. Wysokość odprawy ulega zwiększeniu o 20% miesięcznego uposażenia
zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy pełny rok wysługi
ponad dziesięć lat nieprzerwanej służby – aż do wysokości sześciomiesięcznego
uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. Okres służby
przekraczający sześć miesięcy liczy się jako pełny rok.
3. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby przygotowawczej przysługuje
odprawa w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz
z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku
służbowym.
4. Odprawa nie przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby
wskutek utraty stopnia albo skazania na karę pozbawienia wolności. Szef BOR
może ze względu na szczególne okoliczności przyznać temu funkcjonariuszowi
albo jego rodzinie do 50% odprawy.

art. 105. więcej Art. 105. 1. Funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, niezależnie od
odprawy, przysługują następujące należności pieniężne:
1) uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne na
ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, co miesiąc przez okres roku po
zwolnieniu ze służby;
2) ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku
zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe;
3) zryczałtowany ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany w roku zwolnienia
ze służby przejazd;
4) zwrot kosztów jednorazowego przejazdu funkcjonariusza i członków jego
rodziny oraz kosztów przewozu urządzenia domowego do obranego przez
funkcjonariusza miejsca zamieszkania w kraju – według zasad
przewidzianych przy przeniesieniach służbowych.
2. Należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4, oraz przypadający za rok,
w którym następuje zwolnienie ze służby, zryczałtowany ekwiwalent pieniężny,
o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie przysługują funkcjonariuszowi zwolnionemu ze
służby z przyczyn, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz w ust. 2 pkt 2,
albo ukarania przez organ właściwego samorządu zawodowego, do którego
przynależność jest obowiązkowa ze względu na wykonywany przez
funkcjonariusza zawód, karą zawieszenia lub pozbawienia prawa wykonywania
zawodu (specjalności zawodowej), utraty stopnia albo skazania na karę
pozbawienia wolności.
3. Uposażenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie przysługuje także
funkcjonariuszowi, który został zwolniony ze służby w okresie przygotowawczym.
4. W przypadku zbiegu uprawnień do uposażenia, o którym mowa w ust. 1
pkt 1, i zaopatrzenia emerytalnego, funkcjonariuszowi przysługuje – według jego
wyboru – tylko jedno z tych świadczeń.
5. Funkcjonariusz, który nie posiada uprawnień do zaopatrzenia emerytalnego
lub zamiast tego zaopatrzenia wybrał uposażenie określone w ust. 1 pkt 1, może
pobrać uposażenie za cały należny okres jednorazowo z góry.

art. 106. więcej Art. 106. 1. Osobie, która pokryła koszty pogrzebu funkcjonariusza,
przysługuje zasiłek pogrzebowy:
1) małżonkowi, dzieciom, wnukom, rodzeństwu lub rodzicom – w wysokości
4000 zł;
2) innej osobie – w wysokości kosztów rzeczywiście poniesionych, nie większej
jednak niż określona w pkt 1.
2. Osobie, która pokryła koszty pogrzebu małżonka, zstępnych, wstępnych
i rodzeństwa funkcjonariusza, przysługuje zasiłek pogrzebowy:
1) funkcjonariuszowi – w wysokości 4000 zł;
2) innej osobie – w wysokości kosztów rzeczywiście poniesionych, nie większej
jednak niż określona w pkt 1.
3. (uchylony)
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób dokumentowania prawa do zasiłków pogrzebowych oraz
warunki pokrywania kosztów pogrzebu funkcjonariuszy i członków rodziny
funkcjonariusza, z uwzględnieniem dokumentów wymaganych przy wypłacie
zasiłku pogrzebowego.

art. 107. więcej Art. 107. 1. W razie śmierci funkcjonariusza pozostałej po nim rodzinie
przysługują, niezależnie od zasiłku pogrzebowego, odprawa pośmiertna
w wysokości określonej w art. 104 ust. 1–3, liczonej na dzień zgonu, oraz
należności, o których mowa w art. 105 ust. 1 pkt 2.
2. Odprawa oraz należności, o których mowa w ust. 1, przysługują
małżonkowi, który w dniu śmierci funkcjonariusza pozostawał z nim we
wspólności małżeńskiej, a w razie braku małżonka – dzieciom, wnukom,
rodzeństwu i rodzicom, jeżeli w dniu śmierci funkcjonariusza spełniali warunki
wymagane do uzyskania renty rodzinnej określone przepisami ustawy z dnia
18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U.
z 2016 r. poz. 708 i 2270 oraz z 2017 r. poz. 38, 715 i 1321).
3. Szef BOR przyznaje należności, o których mowa w ust. 1, w przypadku
zaginięcia funkcjonariusza. Zaginięcie funkcjonariusza oraz związek tego
zaginięcia ze służbą stwierdza minister właściwy do spraw wewnętrznych w drodze
decyzji.

Art. 107a. 1. W przypadku funkcjonariusza, którego śmierć nastąpiła
w związku ze służbą, każdemu z dzieci będących na jego utrzymaniu, które w dniu
jego śmierci spełniały warunki do uzyskania renty rodzinnej, Szef BOR przyznaje
pomoc finansową na kształcenie, ze środków przeznaczonych na ten cel w budżecie
BOR.
2. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 1, przysługuje uczniom
ponadpodstawowych szkół publicznych i niepublicznych o uprawnieniach szkół
publicznych dla młodzieży i dla dorosłych oraz słuchaczom zakładów kształcenia nauczycieli i kolegiów pracowników służb społecznych, oraz studentom szkół wyższych do czasu ukończenia kształcenia, nie dłużej jednak niż do ukończenia 25.
roku życia.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb przyznawania pomocy, o której mowa
w ust. 1, uwzględniając tryb przyznawania i wysokość pomocy w zależności od
poziomu kształcenia i rodzaju szkoły.

art. 108. więcej Art. 108. W okresie urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych lub
pozostawania w dyspozycji funkcjonariusz zachowuje prawo do pobieranego
ostatnio uposażenia i innych należności pieniężnych, z uwzględnieniem
powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na wysokość uposażenia
zasadniczego lub na prawo do dodatków i innych należności pieniężnych.

Art. 108a. 1. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony
przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na
warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100%
miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 108.
2. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza za okres ustalony przepisami
Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego wynosi:
1) 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 108, za okres do:
a) 6 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa
w art. 182^1a § 1 pkt 1 i art. 183 § 4 pkt 1 Kodeksu pracy,
b) 8 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadkach, o których mowa
w art. 182^1a § 1 pkt 2 i art. 183 § 4 pkt 2 Kodeksu pracy,
c) 3 tygodni urlopu rodzicielskiego, w przypadku, o którym mowa
w art. 183 § 4 pkt 3 Kodeksu pracy;
2) 60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 108, za okres urlopu
rodzicielskiego przypadający po okresach, o których mowa w pkt 1.
3. Miesięczne uposażenie funkcjonariusza-kobiety, która we wniosku,
złożonym nie później niż 21 dni po porodzie, wystąpi o udzielenie jej, bezpośrednio
po urlopie macierzyńskim, urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wynosi
80% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 108, za cały okres
odpowiadający okresowi tych urlopów.
3a. W przypadku gdy wysokość uposażenia funkcjonariusza pomniejszonego
o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obliczonego zgodnie
z ust. 1–3, jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego, określonego
w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2016 r.
poz. 1518 i 1579 oraz z 2017 r. poz. 60, 624 i 777), kwotę uposażenia
funkcjonariusza pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób
fizycznych podwyższa się do wysokości świadczenia rodzicielskiego.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do funkcjonariusza, który we
wniosku, złożonym nie później niż 21 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie
i wystąpieniu do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania
w sprawie przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako
rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, wystąpi
o udzielenie mu, bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego,
urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze.
5. Funkcjonariuszowi, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust. 3 albo
4 otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 3, w przypadku rezygnacji
z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze albo rezygnacji z urlopu
rodzicielskiego w wymiarze, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, przysługuje
jednorazowe wyrównanie otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 3, do
wysokości 100%, pod warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający
okresom tych urlopów.

Art. 108b. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz
otrzymuje 80% uposażenia.
2. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest
zwolniony od zajęć służbowych z powodu:
1) choroby funkcjonariusza, w tym niemożności wykonywania zajęć
służbowych z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa;
2) oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu okresowego badania lekarskiego dawców krwi;
3) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym
lub małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;
4) konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny;
za członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, rodzica dziecka
funkcjonariusza, ojczyma, macochę, teściów, dziadków, wnuki, rodzeństwo
oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym
gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem w okresie sprawowania nad
nimi opieki;
5) konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub
małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku
życia, w przypadku:
a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola
lub szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby
niani, z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której
mowa w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi
w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2016 r. poz. 157 oraz z 2017 r. poz. 60), lub
dziennego opiekuna, sprawujących opiekę nad dzieckiem,
b) porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka
funkcjonariusza, stale opiekujących się dzieckiem, jeżeli poród lub
choroba uniemożliwia temu małżonkowi lub rodzicowi sprawowanie
opieki nad dzieckiem,
c) pobytu małżonka funkcjonariusza lub rodzica dziecka funkcjonariusza,
stale opiekujących się dzieckiem, w szpitalu lub innym zakładzie
leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą
w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne.
3. Zwolnienie od zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego
sprawowania opieki, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i 5, przysługuje przez okres nie
dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa
w ust. 2 pkt 4 – przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy
czym okresy te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.
4. Przepis ust. 3 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków
rodziny wymagających opieki.
5. Jeżeli zwolnienie lekarskie obejmuje okres, w którym funkcjonariusz jest
zwolniony od zajęć służbowych z powodu:
1) wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby,
2) choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub
warunkami służby,
3) wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze
służby,
4) choroby przypadającej w czasie ciąży,
5) poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla
kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się
zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów,
6) oddania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu badania lekarskiego dawców krwi,
7) przebywania na obserwacji w podmiocie leczniczym w wyniku skierowania
przez komisję lekarską
– zachowuje on prawo do 100% uposażenia.
6. Prawo do 100% uposażenia przysługuje również wtedy, gdy funkcjonariusz
został zwolniony od zajęć służbowych:
1) w wyniku popełnienia przez inną osobę umyślnego czynu zabronionego
w związku z wykonywaniem przez funkcjonariusza czynności służbowych,
stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ;
2) na skutek czynów o charakterze bohaterskim dokonanych w szczególnie
niebezpiecznych warunkach, z wykazaniem wyjątkowej odwagi,
z narażeniem życia lub zdrowia, w obronie prawa, nienaruszalności granic
państwowych, życia, mienia lub bezpieczeństwa obywateli.
7. Związek zwolnienia od zajęć służbowych z czynami, o których mowa
w ust. 6 pkt 2, stwierdza, w drodze decyzji, przełożony funkcjonariusza.
8. Od decyzji, o której mowa w ust. 7, funkcjonariuszowi przysługuje
odwołanie do wyższego przełożonego.

Art. 108c. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza
zaświadczenie lekarskie wystawione zgodnie z art. 55 ust. 1 i art. 55a ust. 7 ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa albo wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a ust. 6 tej ustawy, z tym że:
1) przyczynę niezdolności do służby wskutek poddania się niezbędnym
badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek,
tkanek i narządów oraz niezdolności do służby wskutek poddania się
zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów – zaświadczenie wystawione
przez lekarza na zwykłym druku zgodnie z przepisem art. 53 ust. 3 ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
2) w przypadku, o którym mowa w art. 108b ust. 2 pkt 2 – zaświadczenie
jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi;
3) przyczynę niezdolności, o której mowa w art. 108b ust. 2 pkt 5 lit. a –
oświadczenie funkcjonariusza;
4) w przypadkach, o których mowa w art. 108b ust. 2 pkt 5 lit. b i c –
zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku;
5) w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca
1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa – decyzja wydana przez właściwy organ albo
uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu
zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Art. 108d. 1. Doręczenie zaświadczenia lekarskiego odbywa się przy
wykorzystaniu profilu informacyjnego, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy
z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia
społecznego w razie choroby i macierzyństwa, na zasadach określonych w tej
ustawie. Szef Biura Ochrony Rządu wykorzystuje lub tworzy profil informacyjny
płatnika składek, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa.
2. Wydruk zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w art. 55a
ust. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zaświadczenie
lekarskie, o którym mowa w art. 55a ust. 7 tej ustawy, albo zaświadczenie
wystawione przez lekarza na zwykłym druku w przypadkach, o których mowa w art. 108b ust. 2 pkt 5 lit. b i c oraz w art. 108c pkt 1, funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć przełożonemu w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.
3. Zaświadczenie jednostki organizacyjnej publicznej służby krwi albo
decyzję, o której mowa w art. 108c pkt 5, funkcjonariusz jest obowiązany
dostarczyć właściwemu przełożonemu w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.
4. Oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 108b
ust. 2 pkt 5 lit. a, funkcjonariusz jest obowiązany złożyć przełożonemu w terminie
7 dni od dnia ich zaistnienia.
5. W przypadku niedopełnienia obowiązków, o których mowa w ust. 2–4,
nieobecność w służbie w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim uznaje się
za nieobecność nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie zaświadczenia,
oświadczenia albo decyzji nastąpiło z przyczyn niezależnych od funkcjonariusza.

Art. 108e. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego,
spełnienie wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie
funkcjonariusza, o którym mowa w art. 108c pkt 3, może podlegać kontroli.
2. Kontrolę przeprowadzają:
1) komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych
– w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia
lekarskiego;
2) przełożony funkcjonariusza – w zakresie prawidłowości wykorzystania
zwolnienia lekarskiego i spełnienia wymogów formalnych zaświadczeń
lekarskich oraz w zakresie oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa
w art. 108c pkt 3.
3. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone nieprawidłowe wykorzystanie
zwolnienia lekarskiego, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres
zwolnienia.
4. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że oświadczenie
funkcjonariusza, o którym mowa w art. 108c pkt 3, zostało złożone niezgodnie
z prawdą, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
5. Jeżeli w wyniku kontroli komisja lekarska ustali datę ustania niezdolności
do służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim,
funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za okres od tej daty do końca zwolnienia.
6. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone, że zwolnienie lekarskie zostało
sfałszowane, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia za cały okres zwolnienia.
7. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na
ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym
sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie
wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem,
a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.
8. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 108c pkt 3,
polega na ustaleniu, czy nastąpiło nieprzewidziane zamknięcie żłobka, klubu
dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których uczęszcza dziecko
funkcjonariusza, lub na ustaleniu, czy niania lub dzienny opiekun dziecka
przebywali na zwolnieniu lekarskim.
9. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz
oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 108c pkt 3, przeprowadza
osoba upoważniona przez przełożonego funkcjonariusza.
10. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że funkcjonariusz wykonuje
pracę zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny
z jego celem, osoba kontrolująca sporządza protokół, w którym podaje, na czym
polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.
11. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza,
o którym mowa w art. 108c pkt 3, nie jest zgodne z prawdą, osoba kontrolująca
sporządza protokół.
12. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi w celu wniesienia do niego
ewentualnych uwag. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym
podpisem.
13. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole przełożony stwierdza utratę
prawa do uposażenia za okres, o którym mowa w ust. 3 lub 4. Przepis stosuje się
odpowiednio w przypadku zawiadomienia przez komisję lekarską podległą
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.
14. Od decyzji, o której mowa w ust. 13, funkcjonariuszowi przysługuje
odwołanie do wyższego przełożonego.
15. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na
sprawdzeniu, czy zaświadczenie:
1) nie zostało sfałszowane;
2) zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania
zaświadczeń lekarskich.
16. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 15 pkt 1, zachodzi
podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane, przełożony występuje
do lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o wyjaśnienie sprawy.
17. W razie podejrzenia, że zaświadczenie lekarskie zostało wydane
niezgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń
lekarskich, przełożony występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki
organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 108f. 1. Podstawę uposażenia, o którym mowa w art. 108b, stanowi
uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, przysługujące
funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym,
z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do
uposażenia i innych należności lub ich wysokość.
2. Przy obliczaniu uposażenia za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim
przyjmuje się, że uposażenie za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim
stanowi 1/30 uposażenia, o którym mowa w art. 108b.
3. W przypadku gdy funkcjonariusz pobrał już uposażenie za okres, w którym
przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia
przy najbliższej wypłacie.
4. Funkcjonariuszowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim
miesiącu pełnienia służby, potrąca się odpowiednią część uposażenia z należności
przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz ten zwraca
odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.

Art. 108g. 1. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń
funkcjonariuszy w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza się
w całości na nagrody za wykonywanie zadań służbowych w zastępstwie
funkcjonariuszy przebywających na zwolnieniach lekarskich.
2. Środki finansowe, o których mowa w ust. 1, zwiększają fundusz na nagrody
i zapomogi.
3. Rozdział środków finansowych, o których mowa w ust. 1, odbywa się po
zakończeniu okresu rozliczeniowego, trwającego nie krócej niż miesiąc
kalendarzowy i nie dłużej niż 3 miesiące kalendarzowe, przy czym wybór okresu
rozliczeniowego uzależnia się od wielkości środków finansowych uzyskanych
z tytułu zmniejszenia uposażeń funkcjonariuszy.

Art. 108h. Zmniejszenia wysokości uposażenia zasadniczego wraz
z dodatkami o charakterze stałym za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim
nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru należności, o których mowa
w art. 90 ust. 2 pkt 1, 3 i 5 oraz art. 107 ust. 1.

Art. 108i. 1. Szef BOR sporządza roczne zestawienie zbiorcze przyczyn
przebywania funkcjonariuszy na zwolnieniach lekarskich, które przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie do końca marca
następnego roku.
2. W zestawieniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje się łączny okres
przebywania funkcjonariuszy na zwolnieniach lekarskich, z uwzględnieniem
podziału na przyczyny wskazane w art. 108b ust. 2, 5 i 6, oraz średni okres
przebywania funkcjonariusza na zwolnieniu lekarskim, w tym średnią roczną liczbę
godzin niewykonywania obowiązków przez funkcjonariusza.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, wzór zestawienia, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze
potrzebę zapewnienia przejrzystości informacji zawartych w zestawieniu.

art. 109. więcej Art. 109. 1. Funkcjonariuszowi, który został zawieszony w czynnościach
służbowych w związku z wszczętym postępowaniem dyscyplinarnym,
postępowaniem przed organem właściwego samorządu zawodowego albo
postępowaniem karnym, zawiesza się od najbliższego terminu płatności wypłatę
połowy uposażenia według stanowiska służbowego oraz wypłatę dodatków.
2. Funkcjonariuszowi, który został tymczasowo aresztowany w związku
z wszczętym postępowaniem karnym, zawiesza się od najbliższego terminu
płatności wypłatę połowy uposażenia zasadniczego oraz wypłatę dodatków.
3. W przypadku uchylenia zawieszenia w czynnościach służbowych lub
tymczasowego aresztowania funkcjonariuszowi wypłaca się zawieszoną część
uposażenia, chociażby nawet został już zwolniony ze służby, jeżeli:
1) postępowanie dyscyplinarne zostało zakończone, a funkcjonariuszowi nie
została wymierzona kara dyscyplinarna wydalenia ze służby lub nie został
obniżony stopień;
2) postępowanie przed organem właściwego samorządu zawodowego zostało
zakończone, a funkcjonariuszowi nie została wymierzona kara zawieszenia
lub pozbawienia prawa wykonywania zawodu lub specjalności zawodowej;
3) postępowanie karne zostało umorzone albo funkcjonariusz został
uniewinniony prawomocnym wyrokiem sądu.

art. 110. więcej Art. 110. 1. Funkcjonariuszowi, który samowolnie opuścił swoje miejsce
służbowe lub poza nim pozostaje, zawiesza się wypłatę uposażenia. W razie
uznania nieobecności za usprawiedliwioną wypłaca się funkcjonariuszowi
zawieszone uposażenie.
2. Za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności funkcjonariusz traci
prawo do 1/30 części uposażenia miesięcznego. Odpowiednią kwotę potrąca się
przy najbliższej wypłacie uposażenia.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w razie stwierdzenia zawinionej
przez funkcjonariusza niemożności pełnienia obowiązków służbowych.

art. 111. więcej Art. 111. 1. Z uposażenia funkcjonariusza dokonuje się potrąceń na
podstawie:
1) tytułów egzekucyjnych sądowych i administracyjnych;
2) prawomocnych orzeczeń o wymierzeniu kary pieniężnej oraz o ustaleniu
kosztów postępowania, wydanych w postępowaniu dyscyplinarnym;
3) dobrowolnych obciążeń uposażenia z tytułu:
a) zobowiązań do zapłaty odszkodowania,
b) zobowiązań wobec koleżeńskich kas oszczędnościowo-pożyczkowych,
c) świadczeń socjalnych;
4) odrębnych przepisów.
2. Przepis ust. 1 stosuje się również do potrąceń z uposażenia i innych
należności pieniężnych przysługujących funkcjonariuszowi zwolnionemu ze
służby.

art. 112. więcej Art. 112. 1. Egzekucja z uposażenia funkcjonariusza na podstawie tytułów
egzekucyjnych sądowych i administracyjnych następuje odpowiednio według
przepisów o egzekucji sądowej lub egzekucji administracyjnej.
2. Potrąceń na podstawie dobrowolnych obciążeń uposażenia, o których
mowa w art. 111 ust. 1 pkt 3, i szczególnych przepisów ustawowych dokonuje się
w wysokości ustalonej przez funkcjonariusza w jego zobowiązaniu lub
w przepisach szczególnych, niezależnie od potrąceń dokonywanych na podstawie
tytułów egzekucyjnych sądowych i administracyjnych.
3. Kwota uposażenia równa kwocie najniższego wynagrodzenia pracowników
za pełny miesięczny wymiar czasu pracy ustalonego przez ministra właściwego do
spraw pracy na podstawie Kodeksu pracy jest wolna od potrąceń, z wyjątkiem
potrąceń z tytułu świadczeń alimentacyjnych.

art. 113. więcej Art. 113. 1. Z odprawy przysługującej funkcjonariuszowi mogą być
dokonywane potrącenia na zaspokojenie:
1) zaległych świadczeń alimentacyjnych – na podstawie tytułów egzekucyjnych
sądowych;
2) roszczeń z tytułu szkody – na podstawie tytułów egzekucyjnych sądowych lub
administracyjnych albo dobrowolnych zobowiązań do zapłaty
odszkodowania;
3) zobowiązań funkcjonariuszy wobec koleżeńskich kas oszczędnościowo-
-pożyczkowych – na podstawie dobrowolnego obciążenia uposażenia przez
funkcjonariusza.
2. Przy zbiegu należności potrąceń dokonuje się w kolejności określonej
w ust. 1. Potrącenia nie mogą przekraczać łącznie połowy należnej odprawy.

art. 114. więcej Art. 114. 1. Przepisów art. 111–113 nie stosuje się przy potrącaniu
z przysługujących funkcjonariuszowi uposażenia lub odprawy:
1) zaliczek pobranych do rozliczenia;
2) należności z tytułu opłat za świadczenia w naturze.
2. Należności, o których mowa w ust. 1 pkt 2, potrąca się z uposażenia
i odprawy w pełnej wysokości, niezależnie od potrąceń z innych tytułów.

art. 115. więcej Art. 115. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wysokość,
warunki i tryb otrzymywania uposażenia i innych należności pieniężnych przez
funkcjonariuszy i inne osoby uprawnione w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny.

art. 116. więcej Art. 116. Funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za
popełnione przestępstwa i wykroczenia, niezależnie od odpowiedzialności karnej.

art. 117. więcej Art. 117. 1. Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za
naruszenie dyscypliny służbowej oraz w innych przypadkach określonych
w ustawie.
2. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na wniosek sądu lub
prokuratora, osoby, o których mowa w art. 123 ust. 1–3, informują sąd lub
prokuratora o wyniku postępowania.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli sąd nakazał wymierzenie kary
dyscyplinarnej funkcjonariuszowi, nie określając jednak jej rodzaju.

art. 118. więcej Art. 118. 1. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzane następujące kary
dyscyplinarne:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) nagana z ostrzeżeniem;
4) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
5) wyznaczenie na niższe stanowisko służbowe;
6) obniżenie stopnia;
7) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby;
8) wydalenie ze służby.
2. (uchylony)
3. W stosunku do funkcjonariuszy w służbie kandydackiej oprócz kar
wymienionych w ust. 1 można stosować zakaz opuszczania miejsca
zakwaterowania.
4. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę wyznaczenia na niższe
stanowisko służbowe oraz karę wydalenia ze służby z karą obniżenia stopnia.

art. 119. więcej Art. 119. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie
90 dni od dnia otrzymania przez przełożonego wiadomości o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego uzasadniającego wszczęcie postępowania.
2. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie
1 roku od dnia popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 1.
3. W przypadku gdy czyn, o którym mowa w ust. 1, stanowi jednocześnie
przestępstwo, przedawnienie karalności dyscyplinarnej następuje dopiero
z upływem okresu przedawnienia karalności przestępstwa.

art. 120. więcej Art. 120. (uchylony).

art. 121. więcej Art. 121. (uchylony).

art. 122. więcej Art. 122. 1. Za czyny, za które w myśl odrębnych przepisów właściwe organy
są uprawnione do nakładania kar porządkowych, funkcjonariusze ponoszą
wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną.
2. W przypadkach gdy właściwe organy są uprawnione do stosowania
grzywny w celu przymuszenia, funkcjonariusze ponoszą wyłącznie
odpowiedzialność dyscyplinarną.
3. O wszczęcie postępowania dyscyplinarnego organy, o których mowa
w ust. 1 i 2, występują do Szefa BOR.

art. 123. więcej Art. 123. 1. Szefowie komórek organizacyjnych BOR wymierzają kary
dyscyplinarne, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
2. Szef BOR wymierza kary dyscyplinarne w stosunku do oficerów.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych wymierza kary dyscyplinarne
w stosunku do Szefa BOR i jego zastępców.
4. Prawo do obrony obwinionego jest realizowane w szczególności przez
powołanie obrońcy. Obrońcą może być funkcjonariusz lub pracownik BOR albo
adwokat lub radca prawny.
5. Postępowanie dyscyplinarne jest jednoinstancyjne.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki i tryb przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego,
z uwzględnieniem sposobu ustalania stanu faktycznego i oceniania materiału
dowodowego, wymierzania kar i ich wykonywania oraz osób uprawnionych do
wymierzania kar i ich wykonywania, a także z uwzględnieniem zatarcia i nadzoru
nad orzecznictwem dyscyplinarnym.
7. Na orzeczenie kończące postępowanie dyscyplinarne funkcjonariuszowi
przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

art. 124. więcej Art. 124. 1. Kto, odbywając służbę kandydacką w BOR, uporczywie nie
wykonuje lub odmawia wykonania poleceń w sprawach służbowych albo
wykonuje polecenie niezgodnie z jego treścią,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Ściganie przestępstwa następuje na wniosek Szefa BOR.

art. 125. więcej Art. 125. 1. Kto, odbywając służbę kandydacką w BOR, samowolnie
opuszcza wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków służbowych lub
samowolnie poza nim pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Kto, odbywając służbę kandydacką w BOR, samowolnie opuszcza
wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków służbowych na czas do czternastu
dni kalendarzowych lub przez taki czas samowolnie poza nim pozostaje,
podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
3. Ściganie przestępstwa określonego w ust. 1 następuje na wniosek Szefa
BOR.

art. 126. więcej Art. 126. Kto, odbywając służbę kandydacką w BOR, w celu trwałego
uchylenia się od służby opuszcza wyznaczone miejsce wykonywania obowiązków
służbowych lub w takim celu poza nim pozostaje,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

art. 127. więcej Art. 127. 1. Ochrona Sejmu i Senatu polega na:
1) ochronie obiektów i urządzeń pozostających w zarządzie Kancelarii Sejmu;
2) zapewnianiu – w zakresie niezastrzeżonym dla BOR – bezpieczeństwa osób
przebywających w obiektach, o których mowa w pkt 1, oraz w miejscach
odbywania posiedzeń;
3) kontroli uprawnień do przebywania w obiektach, o których mowa w pkt 1,
oraz wydawaniu przepustek uprawniających do przebywania w tych
obiektach, a także zapewnianiu w nich porządku;
4) wykonywaniu zarządzeń porządkowych Marszałka Sejmu wydanych na
podstawie regulaminu Sejmu;
5) współuczestnictwie w prowadzeniu działań w zakresie rozpoznania
pirotechniczno-radiologicznego w obiektach, o których mowa w pkt 1, oraz
podejmowaniu działań zmierzających do neutralizacji zagrożeń w tych
obiektach;
6) wykonywaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, zadań w dziedzinie obrony
cywilnej, a także ochrony przeciwpożarowej;
7) konwojowaniu wartości pieniężnych, mienia i dokumentów.
2. Zadania w zakresie ochrony Sejmu i Senatu wykonują strażnicy Straży
Marszałkowskiej, umundurowanej formacji podległej Marszałkowi Sejmu.
3. Strażnicy Straży Marszałkowskiej wykonują również zadania
reprezentacyjne, w szczególności w ceremoniale powitań i pożegnań podczas
wizyt parlamentarnych oraz asystach honorowych.
3a. Marszałek Sejmu może, w drodze zarządzenia, nadać Straży
Marszałkowskiej sztandar oraz określić jego wzór.
4. Ochrona Senatu wykonywana jest przez Straż Marszałkowską w zakresie
ustalonym przez Marszałka Sejmu z Marszałkiem Senatu.

Art. 127a. 1. Strażnikiem Straży Marszałkowskiej może być osoba
posiadająca obywatelstwo polskie, korzystająca z pełni praw publicznych,
posiadająca co najmniej wykształcenie średnie lub średnie branżowe, niekarana za
popełnienie przestępstwa, ciesząca się nieposzlakowaną opinią, posiadająca zdolność fizyczną oraz psychiczną do wykonywania zadań strażnika Straży Marszałkowskiej, dopuszczona do posiadania broni palnej i mająca uregulowany
stosunek do służby wojskowej.
2. Osoba posiadająca kwalifikacje pożarnicze uzyskane na podstawie ustawy
z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 603
i 960 oraz z 2017 r. poz. 60) nie musi spełniać wymogu dopuszczenia do posiadania
broni palnej.
3. Przyjęcie kandydata do pracy w Straży Marszałkowskiej poprzedza się
postępowaniem kwalifikacyjnym, na które składa się:
1) przyjęcie kwestionariusza osobowego, a także dokumentów stwierdzających
wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim
zatrudnieniu;
2) przeprowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej;
3) ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej do pracy w Straży
Marszałkowskiej;
4) przeprowadzenie testu sprawności fizycznej;
5) sprawdzenie w ewidencjach, rejestrach i kartotekach prawdziwości danych
zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do pracy.
4. Szef Kancelarii Sejmu może wyrazić zgodę na zatrudnienie na stanowisku
strażnika Straży Marszałkowskiej, przez okres nie dłuższy niż 15 miesięcy, osoby,
która nie spełnia wymogu dopuszczenia do posiadania broni palnej lub posiadania
kwalifikacji pożarniczych, o których mowa w ust. 2.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po porozumieniu z Szefem
Kancelarii Sejmu określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego dla kandydatów na
strażników Straży Marszałkowskiej, zakres i sposób przeprowadzania testu
sprawności fizycznej oraz sposób sprawdzania wymogów posiadania
obywatelstwa polskiego, korzystania z pełni praw publicznych i niekaralności
za popełnienie przestępstwa,
2) zakres i sposób przeprowadzania testu sprawności fizycznej strażników
Straży Marszałkowskiej
– mając na względzie specyfikę zadań związanych z ochroną Sejmu i Senatu oraz
kategorie wiekowe strażników Straży Marszałkowskiej.
6. Strażnicy Straży Marszałkowskiej oraz kandydaci na strażników Straży
Marszałkowskiej podlegają obowiązkowym badaniom psychologicznym.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia, po porozumieniu z Szefem Kancelarii
Sejmu określi, w drodze rozporządzenia, zakres i tryb przeprowadzania badań
psychologicznych osób, o których mowa w ust. 6, oraz podmioty uprawnione do
przeprowadzania badań psychologicznych, uwzględniając potrzebę prawidłowego
stwierdzenia przez psychologa istnienia lub braku przeciwwskazań
psychologicznych do wykonywania czynności strażnika Straży Marszałkowskiej.

Art. 127b. Koszty przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego,
o którym mowa w art. 127a, ponosi Kancelaria Sejmu.

art. 128. więcej Art. 128. 1. Przy wykonywaniu zadań w zakresie ochrony, o której mowa
w art. 127, strażnikom Straży Marszałkowskiej:
1) przysługują odpowiednio uprawnienia funkcjonariuszy BOR określone
w art. 13 ust. 1 pkt 1–5 oraz ust. 2–7, stosowane w okolicznościach i na
warunkach określonych w tych przepisach oraz przepisach wydanych na ich
podstawie;
2) przysługuje prawo użycia lub wykorzystania środków przymusu
bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 3–5, 7,
pkt 12 lit. a i pkt 13 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu
bezpośredniego i broni palnej, w przypadkach, o których mowa w art. 11
pkt 1–6 i 8–14 tej ustawy.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a–c i e, pkt 2, pkt 3 lit.
a i pkt 4 lit. a oraz w art. 47 pkt 1, pkt 2 lit. a, pkt 3 i 5–7 ustawy z dnia 24 maja
2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, strażnicy Straży
Marszałkowskiej mogą użyć broni palnej lub ją wykorzystać.
2a. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej
oraz dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach
określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu
bezpośredniego i broni palnej.
3. (uchylony)
3a. W zakresie zasad dopuszczenia strażników Straży Marszałkowskiej do
posiadania broni stosuje się art. 30 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576, z 2013 r. poz. 829, z 2014 r. poz. 295, z 2015 r. poz. 1505 oraz z 2016 r. poz. 1948 i 1954).
4. Strażnik Straży Marszałkowskiej podczas wykonywania czynności
służbowych korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy
publicznych.
5. Strażnik Straży Marszałkowskiej podczas wykonywania czynności
służbowych jest obowiązany nosić umundurowanie oraz odznakę strażnika.
6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po porozumieniu z Szefem
Kancelarii Sejmu, określi, w drodze rozporządzenia, wzór umundurowania oraz
odznaki strażnika Straży Marszałkowskiej, przy wykorzystaniu tradycyjnych
elementów ubioru oraz odznak i oznak stosowanych przez Straż Marszałkowską.

art. 129. więcej Art. 129. 1. Straż Marszałkowska jako komórka organizacyjna Kancelarii
Sejmu jest bezpośrednio nadzorowana przez Szefa Kancelarii Sejmu.
2. Strażą Marszałkowską kieruje Komendant Straży Marszałkowskiej przy
pomocy swojego zastępcy, którzy są powoływani i odwoływani przez Szefa
Kancelarii Sejmu.
3. Organizację wewnętrzną i szczegółowy tryb działania Straży
Marszałkowskiej określi, w drodze zarządzenia, Marszałek Sejmu.
3a. Do Straży Marszałkowskiej w zakresie zasad posiadania broni stosuje się
odpowiednio przepisy art. 29 oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r.
o broni i amunicji.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, warunki posiadania, ewidencjonowania i przechowywania przez
Straż Marszałkowską broni palnej oraz środków przymusu bezpośredniego,
z uwzględnieniem specyfiki działania Straży Marszałkowskiej oraz sposobów
uniemożliwienia dostępu do broni oraz tych środków osobom trzecim.

art. 130. więcej Art. 130. W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, z 1998 r. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 106, poz. 1215 i z 2000 r. Nr 122, poz. 1313) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule po wyrazach „Straży Granicznej,” dodaje się wyrazy „Biura Ochrony Rządu,”;
2) w art. 1, w art. 3 w ust. 1 w pkt 7, w art. 3 w ust. 2 i 3, w art. 12, w art. 13 w ust. 1, w art. 39 w ust. 1 w pkt 2, w art. 42 w ust. 2 po wyrazach „Straży Granicznej,” dodaje się wyrazy „Biurze Ochrony Rządu,”;
3) w art. 32 w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach „Straży Granicznej” dodaje się wyrazy „, Biura Ochrony Rządu”.

art. 131. więcej Art. 131. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 98, poz. 602, Nr 123, poz. 779 i Nr 160, poz. 1086, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 133, poz. 872, z 1999 r. Nr 106, poz. 1216 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 43, poz. 483 i Nr 53, poz. 649) w art. 53 w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
1) dodaje się pkt 8a w brzmieniu:
„8a) Biura Ochrony Rządu,”;
2) w pkt 9 wyrazy „pkt 1-8” zastępuje się wyrazami „pkt 1-8a”.

art. 132. więcej Art. 132. W ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740, z 1999 r. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 29, poz. 357 i z 2001 r. Nr 4, poz. 23) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 26 w ust. 3 w pkt 3 po wyrazach „specjalistycznego wykształcenia,” dodaje się wyrazy „albo pełniła nienaganną służbę w stopniu podoficera lub chorążego w Biurze Ochrony Rządu przez okres co najmniej 15 lat,”;
2) w art. 27 w ust. 3 w pkt 2 po wyrazach „specjalistycznego wykształcenia,” dodaje się wyrazy „albo pełniła nienaganną służbę w stopniu oficera w Biurze Ochrony Rządu przez okres co najmniej 15 lat,”.

art. 133. więcej Art. 133. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 i Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz. 228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249 oraz z 2001 r. Nr 8, poz. 64) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6: a) w ust. 1 po pkt 18a dodaje się pkt 18b w brzmieniu:
„18b) funkcjonariuszami Biura Ochrony Rządu,”
b) w ust. 3 wyrazy „ust. 1 pkt 13-18” zastępuje się wyrazami „ust. 1 pkt 13-18b”;
2) w art. 8 w ust. 15 w pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7 w brzmieniu:
„7) Biura Ochrony Rządu.”;
3) w art. 9: a) w ust. 1 wyrazy „art. 6 ust. 1 pkt 1, 3, 10, 12-18a” zastępuje się wyrazami „art. 6 ust. 1 pkt 1, 3, 10, 12-18b”, b) w ust. 4 wyrazy „art. 6 ust. 1 pkt 1, 3 i 13-18a” zastępuje się wyrazami „art. 6 ust. 1 pkt 1, 3 i 13-18b”;
4) w art. 13 w pkt 12 wyrazy „art. 6 ust. 1 pkt 13-18a” zastępuje się wyrazami „art. 6 ust. 1 pkt 13-18b”;
5) w art. 16: a) w ust. 1:
- w pkt 15 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 16 w brzmieniu:
„16) funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu”,
- w zdaniu końcowym wyrazy „z zastrzeżeniem ust. 7” zastępuje się wyrazami „z zastrzeżeniem ust. 6a i 7”,
b) dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
„6a. Składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu pełniących służbę kandydacką finansuje w całości BOR ze środków będących w jego dyspozycji.”;
6) w art. 18: a) w ust. 1 wyrazy „art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 13-18a” zastępuje się wyrazami „art. 6 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 13-18b”, b) w ust. 4 w pkt 5 po wyrazach „Straży Granicznej” dodaje się przecinek oraz wyrazy „Biura Ochrony Rządu”;
7) w art. 36 w ust. 2 wyrazy „art. 6 ust. 1 pkt 1-4, 6-9, 11-18a, 20 i ust. 2” zastępuje się wyrazami „art. 6 ust. 1 pkt 1-4, 6-9, 11-18b, 20 i ust. 2”.

art. 134. więcej Art. 134. W ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz. 801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz. 678 i Nr 84, poz. 948 oraz z 2001 r. Nr 8, poz. 64) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 w ust. 2 w pkt 2 i w art. 32 w ust. 3 w pkt 6 po wyrazach „Straży Granicznej,” dodaje się wyrazy „Biura Ochrony Rządu” i przecinek;
2) w art. 6 w ust. 1 w pkt 6 dodaje się lit. g) w brzmieniu:
„g) w Biurze Ochrony Rządu,";
3) w art. 45 w ust. 2 w pkt 5 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
„6) Biurze Ochrony Rządu”.

art. 135. więcej Art. 135. W ustawie z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 11, poz. 95, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 39, poz. 462 oraz z 2001 r. Nr 22, poz. 247) w załączniku nr 1 w części II „Informacje niejawne oznaczone klauzulą «tajne» ze względu na obronność i bezpieczeństwo państwa oraz porządek publiczny” w pkt 28, 29 oraz 33 po wyrazach „Straży Granicznej” dodaje się przecinek oraz wyrazy „Biura Ochrony Rządu”.

art. 136. więcej Art. 136. W ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. Nr 50, poz. 500) w art. 4 wyrazy „2001 r.” zastępuje się wyrazami „2005 r.”

art. 137. więcej Art. 137. W ustawie z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Urzędu Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 53, poz. 548) wprowadza się następujące zmiany:
1) w tytule po wyrazach „Straży Granicznej,” dodaje się wyrazy „Biura Ochrony Rządu,”;
2) w art. 1: a) w ust. 1 po wyrazach „Straży Granicznej,” dodaje się wyrazy „Biura Ochrony Rządu,” b) w ust. 2 w pkt 1 po wyrazach „funkcjonariusza Straży Granicznej,” dodaje się wyrazy „funkcjonariusza Biura Ochrony Rządu,”.

art. 138. więcej Art. 138. W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549) w art. 16 w ust. 2 po wyrazach „Straży Granicznej,” dodaje się wyrazy „Biura Ochrony Rządu,”.

art. 139. więcej Art. 139. 1. Żołnierze zawodowi pełniący w dniu wejścia w życie ustawy
służbę w Jednostce Wojskowej Nr 1004 – Biuro Ochrony Rządu stają się z mocy prawa funkcjonariuszami BOR, chyba że w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy złożą pisemne oświadczenie, że nie wyrażają na to zgody.
2. Żołnierze zawodowi pełniący służbę w Jednostce Wojskowej Nr 1004 –
Biuro Ochrony Rządu, którzy złożyli oświadczenie woli, o którym mowa w ust. 1,
przechodzą do dyspozycji Ministra Obrony Narodowej za jego zgodą. Minister
właściwy do spraw wewnętrznych zwalnia ze służby żołnierzy zawodowych,
którzy nie podejmą służby w BOR lub nie przejdą do dyspozycji Ministra Obrony
Narodowej.
3. Funkcjonariuszom, którzy podejmują służbę w BOR w trybie określonym
w ust. 1:
1) czas pełnienia zawodowej służby wojskowej wlicza się do okresu służby
w BOR w zakresie wszystkich uprawnień związanych z tą służbą,
a w szczególności nabytych praw do zaopatrzenia emerytalnego na zasadach
obowiązujących w dniu powołania do służby w Jednostce Wojskowej
Nr 1004 – Biuro Ochrony Rządu, z zastrzeżeniem art. 62;
2) nie przysługują należności w związku ze zwolnieniem ze służby wojskowej.
4. Funkcjonariusze, o których mowa w ust. 1, nieposiadający wykształcenia
średniego lub średniego branżowego są obowiązani do uzupełnienia tego
wykształcenia w terminie 5 lat.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych lub upoważniony przez niego
przełożony może osobom przyjętym do pełnienia służby w BOR zaliczyć na ich
prośbę do wysługi lat w BOR okresy zatrudnienia w Ministerstwie Spraw
Wewnętrznych lub Ministerstwie Obrony Narodowej.

art. 140. więcej Art. 140. 1. Osobę podlegającą kwalifikacji wojskowej skierowaną za jej
zgodą do służby w BOR mianuje się funkcjonariuszem w służbie kandydackiej na
okres, o którym mowa w art. 56 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r.
o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r.
poz. 1534 i 2138 oraz z 2017 r. poz. 60).
2. Funkcjonariusze w służbie kandydackiej mogą pełnić służbę ochronną,
prowadzić działania ochronne i wykonywać czynności administracyjno-porządkowe. Funkcjonariusze ci pełnią służbę w systemie skoszarowanym.
3. Przepisy rozdziałów 4–6, 8 i 9 dotyczące funkcjonariuszy w służbie
przygotowawczej stosuje się również do funkcjonariuszy w służbie kandydackiej,
z wyjątkiem art. 27, art. 30a, art. 65, art. 68, art. 102–104 oraz art. 122.
3a. Funkcjonariuszowi w służbie kandydackiej przysługuje prawo do urlopu
wypoczynkowego w wymiarze 15 dni roboczych, po upływie 6 miesięcy służby.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, organizację służby, o której mowa w ust. 1, oraz sposób jej
pełnienia, z uwzględnieniem czasu pełnienia służby, o której mowa w ust. 1, oraz
porządku dnia.

art. 141. więcej Art. 141. 1. Osobę, która odbyła służbę kandydacką w BOR i posiada bardzo
dobrą opinię służbową, Szef BOR, na jej wniosek, może mianować
funkcjonariuszem w służbie przygotowawczej BOR.
2. Okres służby kandydackiej zalicza się do okresu służby przygotowawczej,
jeżeli przerwa pomiędzy służbą kandydacką a podjęciem służby przygotowawczej
nie przekracza 3 miesięcy.

art. 142. więcej Art. 142. 1. Żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową w Jednostce
Wojskowej Nr 1004 – Biuro Ochrony Rządu z chwilą wejścia w życie ustawy stają
się funkcjonariuszami w służbie kandydackiej BOR, chyba że złożą pisemne
oświadczenie, iż nie wyrażają na to zgody.
2. Żołnierze, którzy nie wyrażą zgody, o której mowa w ust. 1, pełnią nadal
zasadniczą służbę wojskową. W stosunku do tych żołnierzy stosuje się przepisy
wojskowe.
3. Funkcjonariusze są uprawnieni do wydawania rozkazów podległym im
żołnierzom służby zasadniczej.
4. Uprawnienia przełożonych dyscyplinarnych przysługują
funkcjonariuszom:
1) w postępowaniu dyscyplinarnym prowadzonym w pierwszej instancji –
szefom komórek organizacyjnych BOR, w których służbę odbywają żołnierze
służby zasadniczej;
2) w postępowaniu odwoławczym – przełożonym szefów komórek
organizacyjnych, o których mowa w pkt 1.
5. Okres odbytej zasadniczej służby wojskowej wlicza się do okresu służby
kandydackiej.
6. Okres służby kandydackiej traktuje się jako okres odbywania zasadniczej
służby wojskowej.

art. 143. więcej Art. 143. 1. Osobne kwatery stałe pozostające w dyspozycji ministra
właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów, przydzielone
żołnierzom zawodowym Jednostki Wojskowej Nr 1004 – Biuro Ochrony Rządu,
którzy zostali funkcjonariuszami BOR, stają się, z mocy prawa, lokalami
w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Jeżeli norma zaludnienia przydzielonej osobnej kwatery stałej, o której
mowa w ust. 1, jest wyższa od normy zaludnienia przysługującej osobie
wymienionej w ust. 1 jako funkcjonariuszowi, osoba ta zachowuje prawo do tej
normy w zajmowanym dotychczas lokalu.
3. Uprawnienia nabyte na podstawie ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r.
o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r.
poz. 207, 1948, 2003 i 2138 oraz z 2017 r. poz. 624) przez żołnierzy zawodowych
Jednostki Wojskowej Nr 1004 – Biuro Ochrony Rządu, którzy zostali
funkcjonariuszami BOR, stają się, z mocy prawa, uprawnieniami mieszkaniowymi
funkcjonariuszy BOR w rozumieniu niniejszej ustawy.
4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się także do osób, o których mowa w ust. 1, jeżeli
osoby te uzyskały policyjne zaopatrzenie emerytalne.
5. W stosunku do funkcjonariuszy, którzy poprzednio byli żołnierzami
zawodowymi i otrzymali osobne kwatery stałe, z zastrzeżeniem ust. 1–4, stosuje się
przepisy ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U.
z 2016 r. poz. 614, 1202, 1789, 2003 i 2260) w zakresie sprzedaży lokali
mieszkalnych.

Art. 143a. W stosunku do funkcjonariuszy BOR, którzy uzyskali
zaopatrzenie emerytalne na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r.
o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin
(Dz. U. z 1983 r. poz. 210, z późn. zm.), organem właściwym do podejmowania decyzji w sprawach mieszkaniowych wynikających z odrębnych przepisów jest Szef BOR.

art. 144. więcej Art. 144. 1. Jednostki wojskowe podległe ministrowi właściwemu do spraw
wewnętrznych, zwane dalej „jednostkami wojskowymi”, podlegają likwidacji do
dnia 31 grudnia 2001 r.
2. W terminie określonym w ust. 1 jednostki wojskowe zostają
podporządkowane ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.
3. Jednostki wojskowe w okresie likwidacji mogą wykonywać zadania
w zakresie ochrony osób oraz obiektów o szczególnym znaczeniu.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji w czasie wojny jednostki wojskowe stają
się z mocy prawa częścią Sił Zbrojnych.

art. 145. więcej Art. 145. 1. Żołnierzom jednostek wojskowych przysługują uprawnienia
funkcjonariuszy Policji określone w art. 15 ust. 1 pkt 1, 3 i 5–7, w art. 16 ust. 1
pkt 1 i 2 oraz 4 i 5, a także w art. 17 ust. 1 pkt 1–8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r.
o Policji (Dz. U. z 2016 r. poz. 1782, z późn. zm.), jeżeli wykonują zadania
w zakresie niezbędnym do ochrony osób zajmujących kierownicze stanowiska
państwowe oraz osób, które ze względu na dobro państwa należy objąć ochroną,
ochrony delegacji państw obcych przebywających na terenie Polski, a także
ochrony i zapewnienia należytego funkcjonowania urządzeń i obiektów
o szczególnym znaczeniu.
2. Do postępowania przy wykonywaniu działań, o których mowa w ust. 1,
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące funkcjonariuszy Policji.

art. 146. więcej Art. 146. 1. Żołnierze zawodowi jednostek wojskowych, z którymi do dnia
31 grudnia 2001 r. nie rozwiązano stosunku służbowego, przechodzą do dyspozycji
ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
2. Żołnierze, o których mowa w ust. 1, mogą przejść do dyspozycji Ministra
Obrony Narodowej za jego zgodą.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych zwalnia z zawodowej służby
wojskowej żołnierzy, którzy w terminie określonym w ust. 1 nie przejdą do
dyspozycji Ministra Obrony Narodowej.

art. 147. więcej Art. 147. Funkcjonariusze, którzy w dniu wejścia w życie ustawy pobierają
równoważnik za brak kwatery przyznany na podstawie dotychczas obowiązujących
przepisów, zachowują prawo do jego otrzymywania do czasu zrealizowania
uprawnień wynikających z art. 81 i art. 83 ust. 1 pkt 2.

art. 148. więcej Art. 148. Postępowania dyscyplinarne wszczęte przed wejściem w życie
niniejszej ustawy prowadzi się na podstawie jej przepisów oraz przepisów
wydanych na jej podstawie.

art. 149. więcej Art. 149. Wobec żołnierzy Jednostki Wojskowej Nr 1004 - Biuro Ochrony Rządu do czasu wydania przepisów wykonawczych do niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe, o ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

art. 150. więcej Art. 150. Traci moc ustawa z dnia 22 grudnia 1999 r. o czasowym
podporządkowaniu niektórych jednostek wojskowych (Dz. U. z 2000 r. poz. 6
i 1268).

art. 151. więcej Art. 151. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.