Art. 97. § 1. W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy
pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy w dniu,
w którym następuje ustanie stosunku pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim
kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia
poprzedniego stosunku pracy. Jeżeli z przyczyn obiektywnych wydanie świadectwa
pracy pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej w tym terminie nie jest
możliwe, pracodawca w ciągu 7 dni od dnia upływu tego terminu przesyła świadectwo
pracy pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem operatora pocztowego
w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2020 r.
poz. 1041) albo doręcza je w inny sposób. Świadectwo pracy dotyczy okresu lub
okresów zatrudnienia, za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy.
§ 1¹. W przypadku nawiązania z tym samym pracownikiem kolejnego stosunku
pracy w ciągu 7 dni od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniego stosunku
pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy
wyłącznie na jego wniosek, złożony w postaci papierowej lub elektronicznej; wniosek
może być złożony w każdym czasie i dotyczyć wydania świadectwa pracy
dotyczącego poprzedniego okresu zatrudnienia albo wszystkich okresów zatrudnienia,
za które dotychczas nie wydano świadectwa pracy.
§ 1². W przypadku, o którym mowa w § 1¹, pracodawca jest obowiązany wydać
pracownikowi świadectwo pracy w ciągu 7 dni od dnia złożenia wniosku.
§ 1³. Wydanie świadectwa pracy nie może być uzależnione od uprzedniego
rozliczenia się pracownika z pracodawcą.
§ 2. W świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju
wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności
wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia
uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Ponadto
w świadectwie pracy zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę
w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Na żądanie pracownika
w świadectwie pracy należy podać także informację o wysokości i składnikach
wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach.
§ 2¹. Pracownik może w ciągu 14 dni od otrzymania świadectwa pracy wystąpić
z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy. W razie
nieuwzględnienia wniosku pracownikowi przysługuje, w ciągu 14 dni od
zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy, prawo wystąpienia
z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy. W przypadku niezawiadomienia przez
pracodawcę o odmowie sprostowania świadectwa pracy, żądanie sprostowania
świadectwa pracy wnosi się do sądu pracy.
§ 3. Jeżeli z orzeczenia sądu pracy wynika, że rozwiązanie z pracownikiem
umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy nastąpiło z naruszeniem przepisów
o rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę, pracodawca jest obowiązany zamieścić
w świadectwie pracy informację, że rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło za
wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę.
§ 4. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółową treść świadectwa pracy, sposób i tryb jego wydawania, prostowania i uzupełniania oraz pomocniczy wzór świadectwa pracy, biorąc pod uwagę konieczność
zapewnienia właściwej realizacji celów, jakim służą informacje zawarte w
świadectwie pracy.

Art. 97¹. § 1. W przypadku niewydania przez pracodawcę świadectwa pracy
pracownikowi przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem zobowiązania
pracodawcy do wydania świadectwa pracy.
§ 2. Jeżeli pracodawca nie istnieje albo z innych przyczyn wytoczenie przeciwko
niemu powództwa o zobowiązanie pracodawcy do wydania świadectwa pracy jest
niemożliwe, pracownikowi przysługuje prawo wystąpienia do sądu pracy z żądaniem
ustalenia uprawnienia do otrzymania świadectwa pracy.
§ 3. Z żądaniem, o którym mowa w § 1 i 2, można wystąpić w każdym czasie
przed upływem terminu przedawnienia.
§ 4. Przepisy § 1–3 stosuje się odpowiednio do żądania sprostowania świadectwa
pracy.

Kodeks Pracy art. 97