Art. 8. 1. Jeżeli pracownik jest zatrudniony w niepełnym miesięcznym
wymiarze czasu pracy, wysokość minimalnego wynagrodzenia ustala się w kwocie
proporcjonalnej do liczby godzin pracy przypadającej do przepracowania przez
pracownika w danym miesiącu, biorąc za podstawę wysokość minimalnego
wynagrodzenia ustalonego na podstawie niniejszej ustawy.
2. Do obliczenia wyrównania pracownikom zatrudnionym w niepełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy stosuje się odpowiednio przepisy art. 7 ust. 3 i 4.

Art. 8a. 1. W przypadku umów, o których mowa w art. 734 i art. 750 Kodeksu
cywilnego, wykonywanych przez przyjmującego zlecenie lub świadczącego usługi,
wysokość wynagrodzenia powinna być ustalona w umowie w taki sposób, aby
wysokość wynagrodzenia za każdą godzinę wykonania zlecenia lub świadczenia
usług nie była niższa niż wysokość minimalnej stawki godzinowej ustalonej
zgodnie z art. 2 ust. 3a, 3b i 5.
2. W przypadku gdy wysokość wynagrodzenia ustalonego w umowie nie
zapewnia przyjmującemu zlecenie lub świadczącemu usługi otrzymania za każdą
godzinę wykonania zlecenia lub świadczenia usług wynagrodzenia w wysokości co
najmniej minimalnej stawki godzinowej, przyjmującemu zlecenie lub
świadczącemu usługi przysługuje wynagrodzenie w wysokości obliczonej z
uwzględnieniem minimalnej stawki godzinowej ustalonej zgodnie z art. 2 ust. 3a,
3b i 5.
3. Jeżeli kilka osób przyjmuje zlecenie lub zobowiązuje się świadczyć usługi
wspólnie, każdej z tych osób przysługuje wynagrodzenie ustalone zgodnie z ust. 1
i 2.
4. Przyjmujący zlecenie lub świadczący usługi nie może zrzec się prawa do
wynagrodzenia w wysokości wynikającej z wysokości minimalnej stawki
godzinowej albo przenieść prawa do tego wynagrodzenia na inną osobę.
5. Wypłaty wynagrodzenia w wysokości wynikającej z wysokości minimalnej
stawki godzinowej dokonuje się w formie pieniężnej.
6. W przypadku umów zawartych na czas dłuższy niż 1 miesiąc, wypłaty
wynagrodzenia w wysokości wynikającej z wysokości minimalnej stawki
godzinowej dokonuje się co najmniej raz w miesiącu.

Art. 8b. 1. W przypadku umów, o których mowa w art. 734 i art. 750 Kodeksu
cywilnego, strony określają w umowie sposób potwierdzania liczby godzin
wykonania zlecenia lub świadczenia usług.
2. W przypadku gdy strony w umowie nie określą sposobu potwierdzania
liczby godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług, przyjmujący zlecenie lub
świadczący usługi przedkłada w formie pisemnej, elektronicznej lub
dokumentowej informację o liczbie godzin wykonania zlecenia lub świadczenia
usług, w terminie poprzedzającym termin wypłaty wynagrodzenia.
3. Jeżeli umowa nie została zawarta z zachowaniem formy pisemnej,
elektronicznej lub dokumentowej, przedsiębiorca albo inna jednostka
organizacyjna, przed rozpoczęciem wykonania zlecenia lub świadczenia usług,
potwierdza przyjmującemu zlecenie lub świadczącemu usługi w formie pisemnej,
elektronicznej lub dokumentowej ustalenia co do sposobu potwierdzania liczby
godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług, a w przypadku braku takiego
potwierdzenia przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.
4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do wykonującego zlecenie lub
świadczącego usługi w przypadku skierowania takich osób do wykonania zlecenia
lub świadczenia usług na podstawie przepisów ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o
zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 594 i 1608). W
takim przypadku pracodawca użytkownik, na rzecz którego jest wykonywane
zlecenie lub są świadczone usługi, prowadzi ewidencję liczby godzin wykonania
zlecenia lub świadczenia usług.
5. Jeżeli kilka osób przyjmuje zlecenie lub zobowiązuje się świadczyć usługi
wspólnie, potwierdzanie liczby godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług
następuje odrębnie w stosunku do każdej z tych osób.

Art. 8c. Przedsiębiorca albo inna jednostka organizacyjna, na rzecz której jest
wykonywane zlecenie lub są świadczone usługi, przechowuje dokumenty określające sposób potwierdzania liczby godzin wykonania zlecenia lub świadczenia usług oraz dokumenty potwierdzające liczbę godzin wykonania
zlecenia lub świadczenia usług przez okres 3 lat od dnia, w którym wynagrodzenie
stało się wymagalne.

Art. 8d. 1. Przepisów art. 8a–8c nie stosuje się do:
1) umów, o których mowa w art. 734 i art. 750 Kodeksu cywilnego, jeżeli o
miejscu i czasie wykonania zlecenia lub świadczenia usług decyduje
przyjmujący zlecenie lub świadczący usługi i przysługuje mu wyłącznie
wynagrodzenie prowizyjne;
2) umów dotyczących usług opiekuńczych i bytowych realizowanych poprzez
prowadzenie rodzinnego domu pomocy na podstawie art. 52 ustawy z dnia 12
marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1508 i 1693);
3) umów:
a) o pełnienie funkcji rodziny zastępczej zawodowej,
b) o utworzeniu rodziny zastępczej zawodowej lub rodzinnego domu
dziecka,
c) w przedmiocie prowadzenia rodzinnego domu dziecka,
d) w przedmiocie pełnienia funkcji rodziny pomocowej,
e) w przedmiocie pełnienia funkcji dyrektora placówki opiekuńczowychowawczej typu rodzinnego,
f) w przedmiocie pełnienia funkcji wychowawcy wyznaczonego do
pomocy w kierowaniu placówką opiekuńczo-wychowawczą typu
rodzinnego, w przypadku gdy w tej placówce nie ma zatrudnionego
dyrektora
– jeżeli ze względu na charakter sprawowanej opieki usługi są świadczone
nieprzerwanie przez okres dłuższy niż 1 doba;
4) umów dotyczących usług polegających na sprawowaniu opieki nad grupą
osób lub osobami podczas wypoczynków lub wycieczek – jeżeli ze względu
na charakter sprawowanej opieki usługi są świadczone nieprzerwanie przez
okres dłuższy niż 1 doba;
5) umów dotyczących usług opieki domowej nad osobą niepełnosprawną,
przewlekle chorą lub w podeszłym wieku, gdy w związku z ich
wykonywaniem osoba świadcząca usługi zamieszkuje wspólnie z podopiecznym w jego mieszkaniu lub domu, a ze względu na charakter sprawowanej opieki usługi są świadczone jednej osobie lub wspólnie
zamieszkującej rodzinie nieprzerwanie przez okres dłuższy niż jedna doba, z
wyjątkiem przypadku świadczenia usług we wszelkich placówkach
świadczących całodobowe usługi dla osób niepełnosprawnych, przewlekle
chorych lub w podeszłym wieku.
2. Przez dobę, o której mowa w ust. 1 pkt 3, 4 i 5, należy rozumieć 24 kolejne
godziny poczynając od godziny, w której następuje rozpoczęcie świadczenia usług.
3. Przez wynagrodzenie prowizyjne, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, należy
rozumieć wynagrodzenie uzależnione od wyników:
1) uzyskanych przez przyjmującego zlecenie lub świadczącego usługi w ramach
wykonania zlecenia lub świadczenia usług lub
2) działalności przedsiębiorcy albo innej jednostki organizacyjnej, na rzecz
których jest wykonywane zlecenie lub są świadczone usługi
– takich jak liczba zawartych umów, wartość zawartych umów, sprzedaż, obrót,
pozyskane zlecenia, wykonane usługi lub uzyskane należności.

Art. 8e. Kto, będąc przedsiębiorcą albo działając w imieniu przedsiębiorcy
albo innej jednostki organizacyjnej, wypłaca przyjmującemu zlecenie lub
świadczącemu usługi wynagrodzenie za każdą godzinę wykonania zlecenia lub
świadczenia usług w wysokości niższej niż obowiązująca wysokość minimalnej
stawki godzinowej,

podlega karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł.
Art. 8f. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 8e, następuje
w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w
sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2018 r. poz. 475, 1039, 1387, 1467, 1481 i 2077).

Ustawa o minimalnym wynagrodzeniu za pracę art. 8

DODAJ