Art. 76. 1. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w sprawach
dotyczących wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przez organy,
o których mowa w art. 75 ust. 1 pkt 2–4, lub organy wyższego stopnia w stosunku do
tych organów, właściwy regionalny dyrektor ochrony środowiska kieruje wystąpienie,
którego treścią może być w szczególności wniosek o stwierdzenie nieważności tej decyzji.
2. Przepis ust. 1 stosuje się także do spraw dotyczących wydania decyzji
o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia wydanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.
3. W przypadku stwierdzenia, że decyzja, o której mowa w art. 72 ust. 1, została
wydana bez uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, jeżeli taka
decyzja była wymagana, właściwy regionalny dyrektor ochrony środowiska kieruje
wniosek o stwierdzenie nieważności tej decyzji.
4. W przypadku stwierdzenia, że organ administracji architektoniczno-
-budowlanej, mimo braku wymaganej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach,
nie wniósł sprzeciwu do zgłoszenia, o którym mowa w:
1) art. 30 ust. 1b ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane – właściwy
regionalny dyrektor ochrony środowiska może skierować wniosek o podjęcie
przez organ nadzoru budowlanego działań z urzędu, o których mowa
w art. 50 ust. 1 tej ustawy;
2) art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane – właściwy
regionalny dyrektor ochrony środowiska może skierować wniosek o podjęcie
przez organ nadzoru budowlanego działań, o których mowa w art. 71a ust. 1 tej
ustawy; w takim przypadku nie ustala się opłaty legalizacyjnej.
5. W przypadku zgłoszeń, o których mowa w art. 96 ust. 1, właściwy regionalny
dyrektor ochrony środowiska może przedstawić stanowisko, czy przedsięwzięcie
może potencjalnie znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000.
6. Ze względu na szczególną wagę lub zawiłość sprawy, regionalny dyrektor
ochrony środowiska może przekazać do rozpoznania Generalnemu Dyrektorowi
Ochrony Środowiska sprawę, w celu rozważenia skierowania wystąpienia, o którym
mowa w ust. 1, albo wniosku, o którym mowa w ust. 3 albo 4. Przekazanie sprawy
wymaga uzasadnienia.
7. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska może odmówić przyjęcia sprawy,
o której mowa w ust. 1, 3 albo 4, do rozpoznania i zwrócić sprawę do regionalnego
dyrektora ochrony środowiska, jeżeli uzna, że nie zachodzą przesłanki, o których
mowa w ust. 6. W przypadku przyjęcia sprawy uprawnienie do skierowania
wystąpienia, o którym mowa w ust. 1, albo wniosku, o którym mowa w ust. 3 albo 4,
przysługuje Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska.
8. W sprawach, o których mowa w ust. 1, 3 albo 4, właściwemu regionalnemu
dyrektorowi ochrony środowiska oraz Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska przysługują prawa strony w postępowaniu administracyjnym lub postępowaniu przed sądem administracyjnym.

Ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko art. 76

DODAJ