Art. 6. Wobec nieletnich sąd rodzinny może:
1) udzielić upomnienia;
2) zobowiązać do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia
wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz
pokrzywdzonego lub społeczności lokalnej, do przeproszenia pokrzywdzonego,
do podjęcia nauki lub pracy, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach
o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do
powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach
albo do zaniechania używania alkoholu lub innego środka w celu wprowadzania
się w stan odurzenia;
3) ustanowić nadzór odpowiedzialny rodziców lub opiekuna;
4) ustanowić nadzór organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej,
zakładu pracy albo osoby godnej zaufania – udzielających poręczenia za nieletniego;
5) zastosować nadzór kuratora;
6) skierować do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub
instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi o charakterze wychowawczym,
terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą
organizacją lub instytucją;
7) orzec zakaz prowadzenia pojazdów;
8) orzec przepadek rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego;
9) orzec umieszczenie w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo w rodzinie
zastępczej zawodowej, która ukończyła szkolenie przygotowujące do
sprawowania opieki nad nieletnim;
10) orzec umieszczenie w zakładzie poprawczym;
11) zastosować inne środki zastrzeżone w niniejszej ustawie do właściwości sądu
rodzinnego, jak również zastosować środki przewidziane w Kodeksie rodzinnym
i opiekuńczym, z wyłączeniem umieszczenia w rodzinie zastępczej
spokrewnionej, rodzinie zastępczej niezawodowej, rodzinnym domu dziecka,
placówce wsparcia dziennego, placówce opiekuńczo-wychowawczej
i regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej.

Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich art. 6