Art. 63. 1. Rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem
banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel)
posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub
bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.
2. Rozliczenia gotówkowe przeprowadza się czekiem gotówkowym lub przez
wpłatę gotówki na rachunek wierzyciela.
3. Rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności:
1) poleceniem przelewu;
2) poleceniem zapłaty;
3) czekiem rozrachunkowym;
4) kartą płatniczą.

Art. 63a. (uchylony).

Art. 63b. 1. Czek gotówkowy stanowi dyspozycję wystawcy czeku udzieloną
trasatowi obciążenia jego rachunku kwotą, na którą czek został wystawiony, oraz
wypłaty tej kwoty okazicielowi czeku lub osobie wskazanej na czeku.
2. Czek gotówkowy może być przedstawiony do zapłaty bezpośrednio u trasata
albo w innym banku. Zapłata czeku gotówkowego przedstawionego do zapłaty
w innym banku następuje, z zastrzeżeniem ust. 3, po uzyskaniu przez ten bank od
trasata środków wystarczających do zapłaty czeku. Szczegółowe warunki
przedstawienia czeku gotówkowego do zapłaty w innym banku określa umowa
między tym bankiem i posiadaczem czeku.
3. Banki mogą zawierać porozumienia, w których – na zasadach wzajemności –
określą inny niż w ust. 2 tryb przedstawienia czeków gotówkowych do zapłaty
z rachunków oszczędnościowo-rozliczeniowych.

Art. 63c. Polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika
obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela.
Bank wykonuje dyspozycję dłużnika w sposób przewidziany w umowie rachunku
bankowego.

Art. 63d. 1. Polecenie zapłaty stanowi udzieloną bankowi lub spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej dyspozycję wierzyciela obciążenia określoną kwotą
odpowiednio rachunku bankowego dłużnika lub rachunku dłużnika w spółdzielczej
kasie oszczędnościowo-kredytowej i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela.
Dyspozycja wierzyciela oznacza równocześnie jego zgodę na cofnięcie przez bank lub
spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową dłużnika obciążenia rachunku
dłużnika i cofnięcie uznania rachunku wierzyciela w przypadku dokonanego przez
dłużnika odwołania polecenia zapłaty, o którym mowa w ust. 6.
2. Przeprowadzenie rozliczeń poleceniem zapłaty jest dopuszczalne pod
warunkiem:
1) posiadania przez wierzyciela i dłużnika rachunków w bankach lub
spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, które zawarły
porozumienie w sprawie stosowania polecenia zapłaty, określające w
szczególności: zakres odpowiedzialności banków i spółdzielczych kas
oszczędnościowo-kredytowych wykonujących polecenie zapłaty, przyczyny
odmowy wykonania polecenia zapłaty przez bank lub spółdzielczą kasę
oszczędnościowo-kredytową dłużnika, procedury dochodzenia wzajemnych
roszczeń banków i spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych,
wynikających ze skutków odwołania polecenia zapłaty przez dłużnika, wzory
jednolitych formularzy oraz zasady wykonywania przez banki i spółdzielcze kasy
oszczędnościowo-kredytowe poleceń zapłaty za pomocą informatycznych
nośników danych;
2) udzielenia przez dłużnika wierzycielowi zgody do obciążania rachunku dłużnika
w drodze polecenia zapłaty w umownych terminach zapłaty z tytułu określonych
zobowiązań;
3) zawarcia pomiędzy wierzycielem a prowadzącymi jego rachunek bankiem lub
spółdzielczą kasą oszczędnościowo-kredytową umowy w sprawie stosowania
polecenia zapłaty przez wierzyciela, zawierającej w szczególności: zgodę banku
lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na stosowanie polecenia
zapłaty przez wierzyciela, zasady składania i realizowania poleceń zapłaty, zgodę
wierzyciela na obciążenie jego rachunku kwotami odwoływanych poleceń
zapłaty wraz z odsetkami, o których mowa w ust. 7, zwróconymi dłużnikowi w związku z odwołaniem polecenia zapłaty oraz zakres odpowiedzialności
wierzyciela i banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej;
4) że maksymalna kwota pojedynczego polecenia zapłaty nie przekracza
równowartości, przeliczonej na złote według kursu średniego ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu kwartału poprzedzającego kwartał, w
którym dokonywane jest rozliczenie pieniężne:
a) 1000 euro – w przypadku gdy dłużnikiem jest osoba fizyczna
niewykonująca działalności gospodarczej,
b) 50 000 euro – w przypadku pozostałych dłużników.
3. Bank, który udzielił wierzycielowi zgody na stosowanie poleceń zapłaty, jest
wobec banków i spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych – stron
porozumienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, odpowiedzialny za działania wierzyciela
związane ze stosowaniem poleceń zapłaty, w szczególności jest obowiązany do
natychmiastowego uznania kwotą odwołanego polecenia zapłaty rachunku banku lub
spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej dłużnika wraz z odsetkami, o których
mowa w ust. 7, również w przypadku braku środków na rachunku wierzyciela lub
wystąpienia innej przyczyny uniemożliwiającej obciążenie rachunku bankowego
wierzyciela.
3a. Spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa, która udzieliła
wierzycielowi zgody na stosowanie poleceń zapłaty, jest wobec banków i
spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych – stron porozumienia, o którym
mowa w ust. 2 pkt 1, odpowiedzialna za działania wierzyciela związane ze
stosowaniem poleceń zapłaty, w szczególności jest obowiązana do natychmiastowego
uznania kwotą odwołanego polecenia zapłaty rachunku banku lub spółdzielczej kasy
oszczędnościowo-kredytowej dłużnika wraz z odsetkami, o których mowa w ust. 7,
również w przypadku braku środków na rachunku wierzyciela lub wystąpienia innej
przyczyny uniemożliwiającej obciążenie rachunku wierzyciela.
4. Uznanie rachunku bankowego wierzyciela następuje po uzyskaniu przez jego
bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową od banku lub spółdzielczej
kasy oszczędnościowo-kredytowej dłużnika środków wystarczających na pokrycie
polecenia zapłaty.
5. Dłużnikowi przysługuje prawo do cofnięcia w każdym czasie zgody, o której
mowa w ust. 2 pkt 2.
6. Dłużnik może odwołać pojedyncze polecenie zapłaty, w prowadzących jego
rachunek banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, w terminie:
1) 30 dni kalendarzowych od dnia dokonania obciążenia rachunku bankowego lub
rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej – w przypadku gdy
dłużnikiem jest osoba fizyczna niewykonująca działalności gospodarczej;
2) 5 dni roboczych od dnia dokonania obciążenia rachunku bankowego lub
rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej – w przypadku
pozostałych dłużników.
7. Odwołanie polecenia zapłaty przez dłużnika zobowiązuje bank lub
spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową dłużnika do natychmiastowego
uznania rachunku bankowego dłużnika lub rachunku dłużnika w spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej kwotą odwołanego polecenia zapłaty. Uznanie
rachunku dłużnika następuje z datą złożenia odwołania polecenia zapłaty, z
obowiązkiem naliczenia – od dnia obciążenia rachunku dłużnika kwotą odwołanego
polecenia zapłaty – odsetek należnych dłużnikowi z tytułu oprocentowania rachunku
bankowego lub rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
8. Będący wierzycielami bank lub spółdzielcza kasa oszczędnościowokredytowa mogą przeprowadzić rozliczenia poleceniem zapłaty na warunkach
określonych w ustawie, z tym że:
1) do rozliczeń tych nie stosuje się przepisów ust. 2 pkt 3 i ust. 3;
2) ten bank lub ta spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa są obowiązani do
natychmiastowego uznania kwotą odwołanego polecenia zapłaty rachunku
banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej dłużnika.
9. Przepisów ust. 1–8 nie stosuje się do transakcji polecenia zapłaty, do których
stosuje się ustawę z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych.
10. Do transakcji polecenia zapłaty z tytułu zapłaty faktury między wierzycielem
i dłużnikiem będącymi przedsiębiorcami stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału
3a.
11. Zgoda dłużnika, o której mowa w ust. 2 pkt 2, oznacza także zgodę udzieloną
przez dłużnika wierzycielowi na obciążanie, w drodze polecenia zapłaty, rachunku
rozliczeniowego dłużnika.

Art. 63e. 1. Czek rozrachunkowy stanowi dyspozycję wystawcy czeku udzieloną
trasatowi do obciążenia jego rachunku kwotą, na którą czek został wystawiony, oraz
uznania tą kwotą rachunku posiadacza czeku.
2. Na wniosek wystawcy czeku bank może potwierdzić czek rozrachunkowy,
rezerwując jednocześnie na rachunku wystawcy odpowiedni fundusz na pokrycie
czeku. Bank może potwierdzić również czek niezupełny.
3. Czek rozrachunkowy może być przedstawiony do rozrachunku ze skutkami
zapłaty bezpośrednio u trasata lub w banku, w którym posiadacz czeku ma rachunek.
Uznanie rachunku posiadacza czeku sumą czekową, z zastrzeżeniem ust. 4, następuje
po uzyskaniu przez bank posiadacza czeku od trasata środków wystarczających do
zapłaty czeku. Szczegółowe warunki przedstawienia czeku do rozrachunku ze
skutkami zapłaty w banku innym niż trasata określa umowa między tym bankiem
i posiadaczem czeku.
4. Banki mogą zawierać porozumienia, w których – na zasadach wzajemności –
określą inny niż w ust. 3 tryb przedstawienia czeków rozrachunkowych do zapłaty
z rachunków oszczędnościowo-rozliczeniowych.

Art. 63f. 1. Na warunkach określonych w umowach strony mogą stosować
w rozliczeniach bezgotówkowych także karty płatnicze.
2. Prawa i obowiązki wydawcy i posiadacza karty płatniczej określa odrębna
ustawa.
Art. 63g. (uchylony).

Art. 63h. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych może określić,
w drodze rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku
Polskiego, wzór formularza polecenia przelewu/wpłaty gotówkowej stosowanego
w rozliczeniach pieniężnych przeprowadzanych za pośrednictwem banku.

Prawo bankowe art. 63