Art. 61. 1. Bezrobotnym, o których mowa w art. 49 pkt 5, starosta może, po
udokumentowaniu poniesionych kosztów, refundować koszty opieki nad dzieckiem
lub dziećmi do lat 7 w wysokości uzgodnionej, nie wyższej jednak niż połowa zasiłku,
o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1, na każde dziecko, na opiekę którego poniesiono
koszty, jeżeli bezrobotny podejmie zatrudnienie lub inną pracę zarobkową lub zostanie
skierowany na staż, przygotowanie zawodowe dorosłych lub szkolenie oraz pod
warunkiem osiągania z tego tytułu miesięcznie przychodów nieprzekraczających
minimalnego wynagrodzenia za pracę.
2. Refundacja, o której mowa w ust. 1, przysługuje na okres do 6 miesięcy.
3. W przypadku skierowania na staż, przygotowanie zawodowe dorosłych lub
szkolenie refundacja kosztów opieki nad dzieckiem lub dziećmi do lat 7 następuje na
okres odbywania stażu, przygotowania zawodowego dorosłych lub szkolenia.
4. Na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, starosta może wypłacić zaliczkę
na refundację kosztów opieki nad dzieckiem.
5. Na zasadach określonych w ust. 1–4 może nastąpić również refundacja
kosztów opieki nad osobą zależną.

Art. 61a. 1. Bezrobotny może być skierowany do odbywania stażu,
przygotowania zawodowego dorosłych oraz do prac interwencyjnych do
przedsiębiorcy niezatrudniającego pracownika na zasadach przewidzianych dla pracodawców.
2. Do odbycia przygotowania zawodowego dorosłych u przedsiębiorcy
niezatrudniającego pracownika na zasadach przewidzianych dla pracodawców może
być skierowana osoba, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3–7.

Art. 61aa. Poszukujący pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, może korzystać
na zasadach takich jak bezrobotny z następujących usług rynku pracy lub
instrumentów rynku pracy:
1) pośrednictwa pracy i poradnictwa zawodowego;
2) szkoleń;
3) stażu;
4) prac interwencyjnych;
5) przygotowania zawodowego dorosłych;
6) badań lekarskich lub psychologicznych, o których mowa w art. 2 ust. 3;
7) studiów podyplomowych;
8) szkoleń na podstawie trójstronnych umów szkoleniowych zawieranych
pomiędzy starostą, pracodawcą i instytucją szkoleniową;
9) bonu na zasiedlenie;
10) bonu szkoleniowego;
11) bonu stażowego.

Art. 61b. 1. Starosta może zawrzeć z agencją zatrudnienia umowę na
doprowadzenie skierowanego bezrobotnego będącego w szczególnej sytuacji na rynku
pracy do podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej na podstawie umów
cywilnoprawnych, stanowiących odpowiednią pracę, przez okres co najmniej
6 miesięcy.
2. Umowa, o której mowa w ust. 1, określa w szczególności:
1) (uchylony)
2) warunki i tryb przekazania środków Funduszu Pracy przysługujących agencji
zatrudnienia z tytułu doprowadzenia skierowanego bezrobotnego do podjęcia
zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej na podstawie umów cywilnoprawnych;
3) kwotę przekazywanych środków w wysokości nie wyższej niż 150%
przeciętnego wynagrodzenia, obowiązującego w dniu zawarcia umowy, za
jednego skierowanego bezrobotnego;
4) zasady dokumentowania spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 1.
3. Wysokość środków przekazywanych agencji zatrudnienia:
1) w dniu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż 30%
łącznej kwoty środków przysługujących agencji zatrudnienia;
2) po spełnieniu warunku, o którym mowa w ust. 1, nie może być niższa niż 50%
tej łącznej kwoty.
4. W przypadku niewywiązania się agencji zatrudnienia z warunku, o którym
mowa w ust. 1, przekazane agencji środki podlegają zwrotowi w wysokości
proporcjonalnej do okresu, w którym wskazany warunek nie został spełniony,
w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania starosty.
5. W przypadku rozwiązania ze skierowanym bezrobotnym umowy o pracę
z przyczyn, o których mowa w art. 52 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks
pracy albo rozwiązania przez skierowanego bezrobotnego umowy cywilnoprawnej
przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, agencja zatrudnienia nie jest
obowiązana do zwrotu otrzymanych środków.
6. W okresie udziału bezrobotnego w działaniach realizowanych przez agencję
zatrudnienia, zgodnie z umową, o której mowa w ust. 2, powiatowy urząd pracy nie
kieruje do bezrobotnego innych form pomocy, o których mowa w ustawie.

Art. 61c. (uchylony).

Art. 61d. (uchylony).

Art. 61e. Ze środków Funduszu Pracy, a także ze środków Unii Europejskiej,
mogą być finansowane:
1) pożyczki na utworzenie stanowiska pracy dla bezrobotnego lub poszukującego
pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, w tym skierowanych przez powiatowy
urząd pracy, podmiotom, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 1 i 1a oraz ust. 1a;
1a) pożyczki na utworzenie stanowiska pracy dla bezrobotnego, poszukującego
pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, lub poszukującego pracy absolwenta, w
tym skierowanych przez powiatowy urząd pracy:
a) żłobkom lub klubom dziecięcym na utworzenie stanowiska pracy
związanego bezpośrednio ze sprawowaniem opieki nad dziećmi
niepełnosprawnymi lub prowadzeniem dla nich zajęć,
b) podmiotom świadczącym usługi rehabilitacyjne na utworzenie stanowiska
pracy związanego bezpośrednio ze świadczeniem usług rehabilitacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych w miejscu zamieszkania, w tym usług mobilnych;
2) pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej:
a) bezrobotnym,
b) poszukującym pracy absolwentom,
c) studentom ostatniego roku studiów,
d) poszukującym pracy, o których mowa w art. 49 pkt 7;
3) usługi doradcze i szkoleniowe skierowane do osób, o których mowa w pkt 2,
którym udzielono pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej.

Art. 61f. Pożyczki oraz usługi doradcze i szkoleniowe, o których mowa w art.
61e, są przyznawane zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Art. 61g. 1. Pożyczek udzielają oraz usługi doradcze i szkoleniowe zapewniają
pośrednicy finansowi wybierani przez Bank Gospodarstwa Krajowego.
2. Pośrednikiem finansowym może zostać bank lub instytucja finansowa,
w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2357 oraz z 2020 r. poz. 284, 288, 321 i 1086).

Art. 61h. 1. Pożyczka na utworzenie stanowiska pracy jest udzielana na
podstawie umowy, na wniosek podmiotu, o którym mowa w art. 61e pkt 1, po
przedstawieniu kosztorysu dotyczącego tworzonego stanowiska pracy, w wysokości
określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia.
1a. Pożyczka na utworzenie stanowiska pracy dla poszukującego pracy, o którym
mowa w art. 49 pkt 7, oraz na utworzenie stanowiska pracy, o którym mowa w art. 61e
pkt 1a, jest udzielana na podstawie umowy zawieranej na wniosek podmiotu, po
przedstawieniu kosztorysu dotyczącego tworzonego stanowiska pracy, w wysokości
określonej w umowie, nie wyższej niż określona w ust. 1, proporcjonalnej do wymiaru
czasu pracy na danym stanowisku, nie mniejszym niż połowa wymiaru czasu pracy.
2. Oprocentowanie pożyczki na utworzenie stanowiska pracy jest stałe i wynosi,
w skali roku, 0,25 stopy redyskonta weksli przyjmowanych przez Narodowy Bank Polski.
2a. Oprocentowanie pożyczki na utworzenie stanowiska pracy, o którym mowa
w art. 61e pkt 1a, jest stałe i wynosi, w skali roku, 0,1 stopy redyskonta weksli
przyjmowanych przez Narodowy Bank Polski.
2b. Przepis ust. 2a stosuje się odpowiednio do przedsiębiorcy będącego
opiekunem osoby niepełnosprawnej.
3. Okres spłaty pożyczki na utworzenie stanowiska pracy nie może być dłuższy
niż 3 lata, z zastrzeżeniem art. 61j ust. 3.
4. Pożyczkobiorcy nie przysługuje prawo do karencji w spłacie pożyczki na
utworzenie stanowiska pracy.
5. Spłata pożyczki na utworzenie stanowiska pracy jest dokonywana w równych
ratach, płatnych na rachunek bankowy właściwego pośrednika finansowego.
6. Pożyczkobiorca nie ponosi opłat i kosztów z tytułu udzielonej pożyczki na
utworzenie stanowiska pracy.

Art. 61i. 1. Pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej jest udzielana na
podstawie umowy, na wniosek osoby, o której mowa w art. 61e pkt 2, po
przedstawieniu opisu i kosztorysu zamierzonej działalności gospodarczej,
w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 20-krotna wysokość
przeciętnego wynagrodzenia.
2. Pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej może stanowić do 100%
kosztów jej podjęcia.
3. Okres spłaty pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej nie może być
dłuższy niż 7 lat, z możliwością skorzystania z karencji w spłacie kapitału na okres nie
dłuższy niż 12 miesięcy.
4. Środki finansowe z tytułu pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej są
wypłacane przez pośrednika finansowego, na podstawie harmonogramu, po
zarejestrowaniu przez pożyczkobiorcę działalności gospodarczej.
5. Przepisy art. 61h ust. 2, 5 i 6 stosuje się odpowiednio.
6. Oprocentowanie pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej polegającej
na prowadzeniu żłobka lub klubu dziecięcego z miejscami integracyjnymi lub
polegającej na świadczeniu usług rehabilitacyjnych dla dzieci niepełnosprawnych w
miejscu zamieszkania, w tym usług mobilnych, a także pożyczki dla poszukujących
pracy, o których mowa w art. 49 pkt 7, jest stałe i wynosi, w skali roku, 0,1 stopy
redyskonta weksli przyjmowanych przez Narodowy Bank Polski.

Art. 61j. 1. Podmiotom, którym udzielono pożyczki na podjęcie działalności
gospodarczej, można udzielić pożyczki na utworzenie stanowiska pracy nie wcześniej
niż po upływie co najmniej 3 miesięcy od rozpoczęcia spłaty pożyczki na podjęcie
działalności gospodarczej.
2. W przypadku gdy pożyczkobiorca korzysta z karencji w spłacie kapitału, bieg
trzymiesięcznego terminu rozpoczyna się po zakończeniu okresu karencji.
3. Pożyczka na utworzenie stanowiska pracy powiększa kapitał zadłużenia
z tytułu pożyczki udzielonej na podjęcie działalności gospodarczej, a jej spłata
następuje zgodnie z harmonogramem spłaty pożyczki udzielonej na podjęcie
działalności gospodarczej.

Art. 61k. 1. Pożyczka na utworzenie stanowiska pracy może zostać udzielona
podmiotom, o których mowa w art. 61e pkt 1 i 1a:
1) niezalegającym ze spłatą rat pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej oraz
pożyczki na utworzenie stanowiska pracy;
2) niezalegającym z opłacaniem należnych składek na ubezpieczenia społeczne,
ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy lub Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych;
3) niezalegającym z opłacaniem innych danin publicznych;
4) niekaranym, w okresie 2 lat przed wystąpieniem z wnioskiem o pożyczkę, za
przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, w rozumieniu ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny lub ustawy z dnia 28 października 2002 r.
o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary.
2. Tworzone stanowisko pracy nie może być jednocześnie finansowane
w ramach pożyczki i refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska
pracy dla skierowanego bezrobotnego, o której mowa w art. 46 ust. 1.

Art. 61l. Pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej może zostać udzielona
osobom, o których mowa w art. 61e pkt 2:
1) niekaranym, w okresie 2 lat przed wystąpieniem z wnioskiem o pożyczkę, za
przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, w rozumieniu ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny lub ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary;
2) niezatrudnionym oraz niewykonującym innej pracy zarobkowej;
3) nieprowadzącym działalności gospodarczej w okresie 12 miesięcy przed
złożeniem wniosku o udzielenie pożyczki.

Art. 61m. 1. Formą zabezpieczenia spłaty i zwrotu udzielonych pożyczek, o
których mowa w art. 61e pkt 1–2, jest weksel własny in blanco i poręczenie dwóch
osób fizycznych.
2. W zależności od oceny zdolności kredytowej i ryzyka kredytowego zamiast
poręczenia dwóch osób fizycznych może być ustanowione inne zabezpieczenie spłaty
i zwrotu udzielonych pożyczek.

Art. 61n. Podstawą rozliczenia pożyczek, o których mowa w art. 61e pkt 1–2, są
opłacone faktury lub inne równoważne dokumenty księgowe.

Art. 61o. 1. Pożyczkobiorca jest obowiązany dokonać zwrotu niespłaconej
kwoty pożyczki na utworzenie stanowiska pracy lub pożyczki na podjęcie działalności
gospodarczej wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia otrzymania
pożyczki, w terminie nie dłuższym niż 6 miesięcy od dnia wezwania do jej zwrotu,
jeżeli zatrudniał na utworzonym stanowisku pracy bezrobotnego lub prowadził
działalność gospodarczą przez okres krótszy niż 12 miesięcy albo naruszył inne warunki umowy.
1a. Pożyczkobiorca jest obowiązany dokonać zwrotu niespłaconej kwoty
pożyczki na utworzenie stanowiska pracy, o którym mowa w art. 61e pkt 1a, pożyczki
na podjęcie działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu żłobka lub klubu
dziecięcego z miejscami integracyjnymi lub na świadczeniu usług rehabilitacyjnych
dla dzieci niepełnosprawnych w miejscu zamieszkania, w tym usług mobilnych, w
terminie nie dłuższym niż 6 miesięcy od dnia wezwania do jej zwrotu, proporcjonalnie
do okresu, jaki pozostał do 12 miesięcy zatrudnienia na utworzonym stanowisku pracy
lub prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli zatrudniał na utworzonym
stanowisku lub prowadził działalność gospodarczą przez okres krótszy niż 12
miesięcy. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się.
1b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio do pożyczkobiorcy będącego
poszukującym pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, któremu udzielono pożyczki na
podjęcie działalności gospodarczej. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się.
2. Zwrot niespłaconej kwoty pożyczki, o której mowa w ust. 1, podlega
zwiększeniu o kwotę uzyskanej korzyści wynikającej z różnicy oprocentowania
spłaconej części pożyczki w stosunku do oprocentowania równego stopie
referencyjnej obliczonej zgodnie z metodologią określoną w Komunikacie Komisji
w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych (Dz. Urz. UE
C 14 z 19.01.2008, str. 6) obowiązującego w dniu otrzymania pożyczki.
3. W przypadku gdy pożyczkobiorca, z zastrzeżeniem ust. 1, w okresie do
36 miesięcy, obliczonych od pierwszego miesiąca, w którym podjął działalność
gospodarczą z wykorzystaniem środków pożyczki, o której mowa w art. 61e pkt 2 lub
od pierwszego miesiąca, w którym zatrudnił na utworzonym stanowisku pracy
bezrobotnego, w tym skierowanego bezrobotnego z wykorzystaniem środków
pożyczki, o której mowa w art. 61e pkt 1:
1) zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, lub
2) zlikwiduje utworzone stanowisko pracy dla bezrobotnego, w tym bezrobotnego
skierowanego przez powiatowy urząd pracy
– spłaca pozostały do spłaty kapitał pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej
lub pozostały do spłaty kapitał pożyczki na utworzenie stanowiska pracy, wraz
z odsetkami równymi stopie referencyjnej obliczonej zgodnie z metodologią
określoną w Komunikacie Komisji w sprawie zmiany metody ustalania stóp
referencyjnych i dyskontowych, naliczonymi od dnia zaprzestania prowadzenia
działalności gospodarczej lub od dnia likwidacji utworzonego stanowiska pracy,
zgodnie z terminami przyjętymi w harmonogramie spłat pożyczek.
4. W przypadku śmierci pożyczkobiorcy ust. 2 i 3 nie stosuje się.

Art. 61p. 1. Minister właściwy do spraw pracy może umorzyć jednorazowo
należność z tytułu udzielonej pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej
w kwocie pozostałej do spłaty pożyczki udzielonej na utworzenie pierwszego
stanowiska pracy dla bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy,
pożyczkobiorcy korzystającemu jednocześnie z pożyczki na podjęcie działalności
gospodarczej oraz pożyczki na utworzenie stanowiska pracy dla bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy, wraz z odsetkami obliczonymi na dzień spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.
2. Warunkami umorzenia, o którym mowa w ust. 1, są:
1) utrzymanie, przez co najmniej 12 miesięcy, pierwszego stanowiska pracy dla
bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy;
2) niezaleganie ze spłatą rat pożyczki na utworzenie stanowiska pracy dla
bezrobotnego skierowanego przez powiatowy urząd pracy oraz pożyczki na
podjęcie działalności gospodarczej.
3. Kwota należności podlegająca umorzeniu, o którym mowa w ust. 1, nie może
przekroczyć kwoty pozostałej do spłaty wraz z odsetkami z tytułu pożyczki na
utworzenie pierwszego stanowiska pracy.

Art. 61q. Minister właściwy do spraw pracy może umorzyć w całości lub
w części należności z tytułu niespłaconych pożyczek, o których mowa w art. 61e pkt
1 i 2, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 56 lub art. 57 pkt 1 ustawy z dnia
27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.).

Art. 61r. Umorzenie, o którym mowa w art. 61p, a także umorzenie, o którym
mowa w art. 61q dokonane na podstawie przesłanek wynikających z art. 56 pkt 5 i art.
57 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stanowi pomoc
udzielaną zgodnie z warunkami dopuszczalności pomocy de minimis.

Art. 61s. 1. Pośrednicy finansowi podejmują współpracę z uczelniami, a za ich
pośrednictwem z organizacjami działającymi na rzecz rozwoju przedsiębiorczości,
w szczególności akademickimi inkubatorami przedsiębiorczości, akademickimi
biurami karier i centrami informacyjno-doradczymi, w celu zapewnienia możliwości
skorzystania z usług doradczych i szkoleniowych przez osoby ubiegające się
o pożyczkę na podjęcie działalności gospodarczej oraz pożyczkobiorców, którym
takiej pożyczki udzielono.
2. Pośrednicy finansowi w miejscu obsługi osób ubiegających się o pożyczkę na
podjęcie działalności gospodarczej zapewniają tym osobom dostęp do danych
kontaktowych instytucji, o których mowa w ust. 1, w celu skorzystania z usług doradczych i szkoleniowych w zakresie przedsiębiorczości, obejmujących w szczególności sporządzanie opisu i kosztorysu przedsięwzięcia.
3. Pożyczkobiorcy mogą skorzystać z usług doradczych i szkoleniowych
świadczonych przez instytucje, o których mowa w ust. 1, w szczególności w zakresie:
1) zakładania działalności gospodarczej;
2) form opodatkowania planowanej działalności gospodarczej;
3) prowadzenia księgowości.
4. Usługi doradcze i szkoleniowe świadczone pożyczkobiorcom mogą być
finansowane ze środków, o których mowa w art. 61e, do wysokości 30% przeciętnego
wynagrodzenia na jedną uprawnioną osobę.

Art. 61t. Bank Gospodarstwa Krajowego zarządza środkami, o których mowa
w art. 109e ust. 1, oraz pełni funkcję koordynatora realizacji pożyczek oraz
świadczenia usług doradczych i szkoleniowych, o których mowa w art. 61e.

Art. 61u. Do zadań Banku Gospodarstwa Krajowego w zakresie, o którym
mowa w art. 61t, należy w szczególności:
1) dokonywanie wyboru pośredników finansowych i zawieranie z nimi umów;
2) przekazywanie środków pośrednikom finansowym;
3) gromadzenie środków z tytułu spłat i zwrotu pożyczek oraz oprocentowania
wolnych środków;
4) monitorowanie realizacji pożyczek oraz zapewnienia świadczenia usług
doradczych i szkoleniowych przez pośredników finansowych;
5) prowadzenie rozliczeń i sporządzanie sprawozdawczości dla ministra
właściwego do spraw pracy;
6) opracowywanie jednolitych wzorów wniosków o udzielenie pożyczek oraz
wzorów innych niezbędnych dokumentów;
7) opracowywanie jednolitych wzorów rozliczeń i sprawozdań w zakresie
udzielonych pożyczek;
8) sprawowanie kontroli realizacji pożyczek przez pośredników finansowych;
9) opiniowanie wniosków o umorzenie należności z tytułu udzielonych pożyczek
przed przekazaniem ich do ministra właściwego do spraw pracy;
10) monitorowanie dochodzenia roszczeń z tytułu niespłaconych pożyczek
udzielanych przez pośredników finansowych.

Art. 61v. Do zadań pośredników finansowych w zakresie, o którym mowa w art.
61g ust. 1, należy w szczególności:
1) rozpatrywanie wniosków oraz zawieranie umów w sprawie udzielania pożyczek;
2) monitorowanie realizacji umów dotyczących udzielonych pożyczek;
3) bieżąca obsługa finansowa pożyczek oraz naliczanie odsetek za zwłokę od
nieterminowych spłat rat pożyczek;
4) dochodzenie roszczeń z tytułu niespłaconych pożyczek;
5) opiniowanie, w zakresie finansowym oraz formalnoprawnym, wniosków
pożyczkobiorców w przedmiocie umorzenia udzielonych pożyczek;
6) opiniowanie wniosków o umorzenie należności z tytułu udzielonych pożyczek;
7) przekazywanie Bankowi Gospodarstwa Krajowego skompletowanych
i zweryfikowanych pod względem merytorycznym i finansowym wniosków
o umorzenie pożyczek;
8) prowadzenie rozliczeń i sporządzanie sprawozdawczości dla Banku
Gospodarstwa Krajowego;
9) zapewnienie dostępu do usług doradczych i szkoleniowych, o których mowa
w art. 61s ust. 1;
10) przekazywanie, na wnioski starostów, informacji o wynikach monitorowania
zatrudnienia przez wymagany okres bezrobotnych, poszukujących pracy, o
których mowa w art. 49 pkt 7, lub poszukujących pracy absolwentów,
skierowanych przez powiatowe urzędy pracy u pożyczkobiorców, na
utworzonych stanowiskach pracy.

Art. 61w. Do zadań starostów należy współpraca z Bankiem Gospodarstwa
Krajowego i pośrednikami finansowymi, polegająca w szczególności na:
1) opiniowaniu wniosków o udzielenie pożyczki na utworzenie stanowiska pracy
dla bezrobotnego, poszukującego pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, lub
poszukującego pracy absolwenta, skierowanych przez powiatowy urząd pracy,
pod względem możliwości danego urzędu pracy w zakresie skierowania
bezrobotnych, poszukujących pracy, o których mowa w art. 49 pkt 7, lub
poszukujących pracy absolwentów, posiadających kwalifikacje niezbędne do
wykonywania pracy na planowanym do utworzenia stanowisku pracy;
2) wydawaniu zaświadczeń potwierdzających posiadanie statusu bezrobotnego lub
poszukującego pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, przez osoby ubiegające się
o pożyczkę na podjęcie działalności gospodarczej;
3) kierowaniu bezrobotnych, poszukujących pracy, o których mowa w art. 49 pkt 7,
lub poszukujących pracy absolwentów na utworzone stanowiska pracy;
4) monitorowaniu, we współpracy z pośrednikami finansowymi, zatrudnienia przez
wymagany okres bezrobotnych, poszukujących pracy, o których mowa w art. 49
pkt 7, poszukujących pracy absolwentów, skierowanych przez powiatowe urzędy
pracy u pożyczkobiorców, na utworzonych stanowiskach pracy.

Art. 61x. 1. Pożyczkobiorca, któremu została udzielona pożyczka na utworzenie
stanowiska pracy dla bezrobotnego lub poszukującego pracy, o którym mowa w art.
49 pkt 7, skierowanych przez powiatowy urząd pracy, jest obowiązany poinformować,
z 14-dniowym wyprzedzeniem, powiatowy urząd pracy oraz pośrednika finansowego
o terminie zatrudnienia oraz potwierdzić jego zatrudnienie w terminie 7 dni od dnia
zatrudnienia.
2. Pożyczkobiorca, który otrzymał pożyczkę na utworzenie stanowiska pracy dla
bezrobotnego lub poszukującego pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, skierowanego
przez powiatowy urząd pracy, jest obowiązany poinformować powiatowy urząd pracy
oraz pośrednika finansowego o rozwiązaniu umowy o pracę ze skierowanym
bezrobotnym lub poszukującym pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, nie później niż
w terminie 7 dni od dnia jej rozwiązania.
3. W przypadku gdy powiatowy urząd pracy w terminie 30 dni od dnia
otrzymania informacji, o której mowa w ust. 2, nie skieruje bezrobotnego,
poszukującego pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, spełniającego wymagania
utworzonego stanowiska pracy, pożyczkobiorca może zatrudnić na tym stanowisku
bezrobotnego, poszukującego pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, bez skierowania
powiatowego urzędu pracy.
4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do pożyczkobiorcy, któremu została
udzielona pożyczka na utworzenie stanowiska pracy, o którym mowa w art. 61e pkt
1a, dla poszukującego pracy absolwenta skierowanego przez powiatowy urząd pracy.

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy art. 61

DODAJ