Art. 61. 1. Organami pierwszej instancji właściwymi do wydawania decyzji
w odniesieniu do należności, o których mowa w art. 60, o ile odrębne ustawy nie
stanowią inaczej, są:
1) w stosunku do należności budżetu państwa, z zastrzeżeniem pkt 3 – minister,
wojewoda, inni dysponenci części budżetowych oraz inni kierownicy
państwowych jednostek budżetowych;
2) w stosunku do należności, o których mowa w art. 60 pkt 6:
a) instytucje zarządzające, organ odpowiedzialny za wdrożenie instrumentu
„Łącząc Europę”, organ pełniący funkcję odpowiednio Krajowego
Punktu Kontaktowego lub Krajowej Instytucji Koordynującej w
programach finansowanych ze środków, o których mowa w art. 5 ust. 3
pkt 2,
b) będący jednostkami sektora finansów publicznych: operatorzy
programów, instytucje pośredniczące, instytucje wdrażające lub
instytucje, które podpisały z beneficjentem umowę o dofinansowanie,
jeżeli posiadają upoważnienie od instytucji zarządzającej, organu
odpowiedzialnego za wdrożenie instrumentu „Łącząc Europę”, organu
pełniącego funkcję odpowiednio Krajowego Punktu Kontaktowego lub
Krajowej Instytucji Koordynującej w programach finansowanych ze
środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2, a w przypadku instytucji
wdrażającej lub instytucji, która podpisała z beneficjentem umowę o
dofinansowanie – od tak upoważnionych instytucji pośredniczącej lub
operatora programu;
3) w stosunku do należności, o których mowa w art. 60 pkt 6a, których pobór
należy do właściwości tego organu – naczelnik urzędu skarbowego, a w
przypadku grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego w postępowaniu
w sprawach o wykroczenia skarbowe przez naczelnika urzędu celnoskarbowego – naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce
zamieszkania ukaranego;
4) w stosunku do należności budżetów jednostek samorządu terytorialnego –
wójt, burmistrz, prezydent miasta, starosta albo marszałek województwa;
5) w stosunku do należności stanowiących przychody państwowego funduszu
celowego – dysponent państwowego funduszu celowego.
2. Od decyzji wydanej w pierwszej instancji przysługuje odwołanie.
3. Organami odwoławczymi są:
1) Minister Finansów – od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez
wojewodę;
2) organ pełniący funkcję instytucji zarządzającej w rozumieniu ustawy z dnia
12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1508, z późn.
zm.), zwanej dalej „ustawą o pomocy społecznej”, albo ustawy z dnia 6
grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, zwanej dalej
„ustawą o zasadach prowadzenia polityki rozwoju”, albo ustawy z dnia 11
lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności
finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020 (Dz. U. z 2018 r. poz.
1431 i 1544 oraz z 2019 r. poz. 60), zwanej dalej „ustawą o zasadach realizacji
programów”, organ odpowiedzialny za wdrożenie instrumentu „Łącząc
Europę”, organ pełniący funkcję odpowiednio Krajowego Punktu
Kontaktowego lub Krajowej Instytucji Koordynującej w programach
finansowanych ze środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2 – od decyzji
wydanej przez operatora programu, instytucję pośredniczącą, instytucję
wdrażającą lub instytucję, która podpisała z beneficjentem umowę o
dofinansowanie, będących jednostkami sektora finansów publicznych;
2a) organ pełniący funkcję instytucji pośredniczącej w rozumieniu ustawy
o zasadach prowadzenia polityki rozwoju – od decyzji wydanej przez
instytucję wdrażającą, jeżeli rozpatrywanie odwołań od decyzji instytucji
wdrażającej zostało powierzone przez organ, o którym mowa w pkt 2,
instytucji pośredniczącej;
3) organ pełniący funkcję instytucji zarządzającej w rozumieniu ustawy z dnia
10 lipca 2015 r. o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego
z udziałem Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (Dz. U.
z 2017 r. poz. 1267) albo organ pełniący funkcję instytucji zarządzającej
w rozumieniu ustawy z dnia 3 kwietnia 2009 r. o wspieraniu
zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Rybackiego (Dz. U. z 2018 r. poz. 466) – od decyzji wydanej przez instytucję pośredniczącą;
3a) dyrektor izby administracji skarbowej – od decyzji wydanej w pierwszej
instancji przez naczelnika urzędu skarbowego;
4) samorządowe kolegium odwoławcze – od decyzji, o których mowa w ust. 1
pkt 4;
5) organ wyższego stopnia – od decyzji wydanej przez inny organ lub innego
dysponenta części budżetowej.
4. Od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra, instytucję
zarządzającą, organ odpowiedzialny za wdrożenie instrumentu „Łącząc Europę”
oraz organ pełniący funkcję odpowiednio Krajowego Punktu Kontaktowego lub
Krajowej Instytucji Koordynującej w programach finansowanych ze środków, o
których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2, nie służy odwołanie, jednakże strona
niezadowolona z decyzji może zwrócić się do organu, który ją wydał, z wnioskiem
o ponowne rozpatrzenie sprawy.
5. Do wniosku, o którym mowa w ust. 4, stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące odwołań od decyzji.

Ustawa o finansach publicznych art. 61