Art. 611. § 1. Właściwy do rozpoznania spraw określonych w art. 608 § 3
w związku z § 1 i art. 609 § 1 jest sąd okręgowy, w którego okręgu skazany ostatnio
stale mieszkał lub czasowo przebywał.
§ 2. Właściwy do rozpoznania spraw określonych w art. 608 § 3 w związku
z § 2, art. 609 § 2 i art. 610 § 5 jest sąd rejonowy, w którego okręgu skazany stale
mieszkał lub czasowo przebywał, a jeżeli tego nie ustalono, gdzie znajduje się mienie
nadające się do egzekucji lub też skazany prowadzi działalność objętą zakazem.
§ 3. Właściwy do rozpoznania spraw określonych w art. 610 § 2 i 3 jest sąd
okręgowy, w którego okręgu wydano orzeczenie, którego wniosek dotyczy.
§ 4. Jeżeli nie można ustalić właściwości według zasad określonych w § 1,
sprawę rozpoznaje Sąd Okręgowy w Warszawie.
§ 5. Jeżeli nie można ustalić właściwości według zasad określonych w § 2,
sprawę rozpoznaje sąd właściwy dla dzielnicy Śródmieście miasta stołecznego
Warszawy.

Art. 611a. § 1. Sąd rozpoznaje sprawę dopuszczalności przejęcia lub
przekazania orzeczenia do wykonania na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć
udział prokurator i skazany, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
oraz obrońca skazanego, jeżeli się na nie stawi. Jeżeli skazany, który nie przebywa na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada obrońcy, prezes sądu właściwego
do rozpoznania sprawy może mu wyznaczyć obrońcę z urzędu.
§ 2. Jeżeli dane zawarte we wniosku są niewystarczające, sąd może zarządzić ich
uzupełnienie. W tym celu sąd może odroczyć rozpoznanie sprawy.
§ 3. Jeżeli sąd wydał postanowienie o niedopuszczalności przejęcia lub
przekazania orzeczenia do wykonania, przejęcie ani przekazanie nie może nastąpić.
§ 4. W wypadku określonym w art. 610 § 4 sąd wydaje postanowienie
o wystąpieniu z wnioskiem do organu obcego państwa o przejęcie orzeczenia do
wykonania.
§ 5. Na postanowienie sądu w przedmiocie przejęcia lub przekazania orzeczenia
do wykonania przysługuje zażalenie.
§ 6. Jeżeli postępowanie dotyczy przejęcia orzeczenia do wykonania, sąd może
orzec środek zapobiegawczy.

Art. 611b. § 1. Przejęcie orzeczenia do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej
jest niedopuszczalne, jeżeli:
1) orzeczenie nie jest prawomocne albo nie podlega wykonaniu;
2) wykonanie orzeczenia mogłoby naruszać suwerenność, bezpieczeństwo lub
porządek prawny Rzeczypospolitej Polskiej;
3) skazany na karę pozbawienia wolności lub osoba, wobec której orzeczono środek
polegający na pozbawieniu wolności, nie wyraża zgody na przejęcie;
4) skazany na grzywnę albo wobec którego orzeczono przepadek, niezamieszkujący
na stałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada mienia na jej
terytorium;
5) czyn wskazany we wniosku nie stanowi czynu zabronionego według prawa
polskiego;
6) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 604 § 1 pkt 2, 3 i 5.
§ 2. Przekazanie orzeczenia do wykonania w państwie obcym jest
niedopuszczalne, jeżeli:
1) orzeczenie nie jest prawomocne albo nie podlega wykonaniu;
2) skazany na karę pozbawienia wolności lub osoba, wobec której orzeczono środek
polegający na pozbawieniu wolności, nie wyraża zgody na przekazanie;
3) skazany na karę pozbawienia wolności lub osoba, wobec której orzeczono środek
polegający na pozbawieniu wolności, jest osobą określoną w art. 604 § 1 pkt 1;
4) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 604 § 1 pkt 3 i 5.

Art. 611c. § 1. Po przejęciu orzeczenia do wykonania sąd określa kwalifikację
prawną czynu według prawa polskiego oraz karę i środek podlegające wykonaniu.
§ 2. Określając karę lub środek podlegające wykonaniu, sąd stosuje odpowiednio
przepis art. 114 § 4 Kodeksu karnego.
§ 3. Określając wysokość grzywny, sąd dokonuje przeliczenia wysokości
grzywny orzeczonej kwotowo lub wysokości stawki dziennej, określonych w obcej
walucie, według kursu średniego walut określonego przez Narodowy Bank Polski na
dzień wydania orzeczenia w państwie obcym. Jeżeli grzywnę wymierzono kwotowo,
kwota grzywny nie może przekroczyć iloczynu wysokości stawki dziennej i ilości
stawek dziennych.
§ 4. Sąd rozpoznaje sprawę na posiedzeniu. Przepisy art. 352 oraz 611a § 1
i 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 611d. § 1. Jeżeli w toku postępowania zajdą okoliczności uzasadniające
wydanie orzeczenia o zabezpieczeniu majątkowym z uwagi na grożący przepadek
przedmiotów albo mienia stanowiącego korzyść majątkową osiągniętą z popełnienia
przestępstwa, a przedmioty te lub składniki tego mienia znajdują się na terytorium
państwa obcego, sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, może
wystąpić za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości do właściwego organu tego
państwa o zabezpieczenie przedmiotów lub mienia zagrożonych przepadkiem.
§ 2. Jeżeli organ państwa obcego zwróci się o wykonanie prawomocnego
orzeczenia o zabezpieczeniu mienia, gdy mienie podlegające zabezpieczeniu znajduje
się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, właściwy do wykonania orzeczenia jest
sąd rejonowy lub prokurator, w którego okręgu znajduje się to mienie.

Art. 611e. Jeżeli skazany prawomocnym wyrokiem albo wobec którego
prawomocnie orzeczono środek, opuści terytorium państwa skazania, udając się na
terytorium państwa, którego jest obywatelem, zanim odbędzie orzeczoną karę albo
zanim zostanie wykonany orzeczony wobec niego środek, przepisy niniejszego
rozdziału stosuje się odpowiednio. Przepisów art. 611b § 1 pkt 3 oraz § 2 pkt 2 nie
stosuje się.

Art. 611f. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do przejęcia
lub przekazania do wykonania orzeczeń o karach pieniężnych.

Art. 611fa. § 1. W razie prawomocnego orzeczenia przez sąd polski wobec
obywatela polskiego lub cudzoziemca grzywny, nawiązki, świadczenia pieniężnego
lub zasądzenia od sprawcy kosztów procesu sąd może wystąpić o jego wykonanie
bezpośrednio do właściwego sądu lub innego organu państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale „państwem wykonania orzeczenia”,
w którym sprawca posiada mienie lub osiąga dochody albo ma stałe lub czasowe
miejsce pobytu.
§ 2. Wystąpienie, o którym mowa w § 1, każdorazowo sąd kieruje wyłącznie do
jednego państwa wykonania orzeczenia. Ponowne wystąpienie do innego państwa
wykonania orzeczenia może nastąpić jedynie w razie niewykonania albo częściowego
wykonania orzeczenia.
§ 3. Do poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu orzeczenia, o którym
mowa w § 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje
umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.
§ 4. Zaświadczenie powinno zostać przetłumaczone na język urzędowy państwa
wykonania orzeczenia albo na inny język wskazany przez to państwo.
§ 5. Przekazanie odpisu orzeczenia oraz zaświadczenia, o którym mowa w § 3,
może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego
przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych
dokumentów. Na żądanie właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania
orzeczenia sąd przekazuje odpis orzeczenia oraz oryginał zaświadczenia.
§ 6. W razie trudności w ustaleniu właściwego sądu lub innego organu państwa
wykonania orzeczenia sąd może również zwracać się do właściwych jednostek
organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej.
§ 7. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zaświadczenia, o którym mowa w § 3, obejmujący szczegółowe informacje dotyczące
przekazanego do wykonania orzeczenia, w tym informacje o każdej wpłacie
dokonanej na poczet orzeczonej kary, środka karnego, środka kompensacyjnego lub kosztów procesu oraz o ewentualnej zgodzie na zamianę grzywny na pracę społecznie
użyteczną, wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności lub inny środek, mając
na uwadze konieczność udostępnienia państwu wykonania orzeczenia wszelkich
niezbędnych informacji umożliwiających podjęcie prawidłowej decyzji
w przedmiocie wykonania orzeczenia.

Art. 611fb. § 1. Kwoty uzyskane z egzekucji orzeczeń, o których mowa
w art. 611fa § 1, przypadają państwu wykonania orzeczenia.
§ 2. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa
wykonania orzeczenia porozumienie przewidujące podział kwot uzyskanych
z egzekucji orzeczeń, o których mowa w § 1.
§ 3. W wypadku zawarcia porozumienia, o którym mowa w § 2, sąd wzywa
właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania całości
albo części wyegzekwowanej kwoty na rachunek bankowy tego sądu lub rachunek
bankowy innego wskazanego podmiotu. Przekazana na rachunek sądu kwota uzyskana
z egzekucji środka karnego lub środka kompensacyjnego orzeczonego na rzecz
pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej albo wskazanej w orzeczeniu instytucji,
stowarzyszenia, fundacji lub organizacji społecznej zostaje następnie przekazana tej
osobie lub podmiotowi.

Art. 611fc. § 1. W razie wystąpienia o wykonanie orzeczenia, o którym mowa
w art. 611fa § 1, postępowanie wykonawcze zawiesza się.
§ 2. Po otrzymaniu informacji o wykonaniu orzeczenia sąd podejmuje
zawieszone postępowanie i umarza je. Postępowanie umarza się również, jeżeli
w stosunku do sprawcy zapadło w innym państwie członkowskim i zostało wykonane
prawomocne orzeczenie co do tego samego czynu.
§ 3. W razie otrzymania informacji o niemożności wykonania orzeczenia
w całości albo części z powodów innych niż wskazane w § 2 zdanie drugie sąd
podejmuje zawieszone postępowanie celem jego dalszego prowadzenia.

Art. 611fd. § 1. W razie uchylenia orzeczenia na skutek kasacji albo wznowienia
postępowania, darowania kary, przedawnienia jej wykonania lub też w razie
wystąpienia innych okoliczności skutkujących niemożnością wykonania orzeczenia,
o którym mowa w art. 611fa § 1, sąd niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy sąd
lub inny organ państwa wykonania orzeczenia.
§ 2. Sąd zawiadamia niezwłocznie właściwy sąd lub inny organ państwa
wykonania orzeczenia o każdej wpłacie dokonanej na poczet orzeczonej kary,
środków karnych, środków kompensacyjnych lub kosztów procesu, o których mowa
w art. 611fa § 1, a także o orzeczonym przepadku.

Art. 611fe. Sąd rozpoznaje sprawę wystąpienia do właściwego sądu lub innego
organu państwa wykonania orzeczenia na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć
udział prokurator, pokrzywdzony lub inna osoba albo podmiot uprawniony, o których
mowa w art. 611fb § 3, sprawca, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i jego obrońca, jeżeli się na nie stawi. Na postanowienie sądu zażalenie nie
przysługuje.

Art. 611ff. § 1. W razie wystąpienia państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
zwanego w niniejszym rozdziale „państwem wydania orzeczenia”, o wykonanie
prawomocnego orzeczenia o karach o charakterze pieniężnym, orzeczenie to podlega
wykonaniu przez sąd rejonowy, w okręgu którego sprawca posiada mienie lub osiąga
dochody, albo ma stałe lub czasowe miejsce pobytu. W rozumieniu przepisów
niniejszego rozdziału „karą o charakterze pieniężnym” jest obowiązek uiszczenia
przez sprawcę określonych w orzeczeniu:
1) kwoty pieniężnej jako kary za popełnione przestępstwo;
2) zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego, jeżeli nie mógł on w ramach
postępowania karnego dochodzić roszczeń o charakterze cywilnym;
3) kwoty pieniężnej na rzecz funduszu publicznego lub organizacji pomocy ofiarom
przestępstw;
4) kosztów procesu.
§ 2. Do orzeczenia, o którym mowa w § 1, lub jego odpisu poświadczonego za
zgodność z oryginałem powinno być dołączone zaświadczenie zawierające wszystkie
istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.
§ 3. Do wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwa wydania
orzeczenia sąd przystępuje niezwłocznie.
§ 4. Jeżeli sąd, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest właściwy do
nadania mu biegu, przekazuje je właściwemu sądowi i powiadamia o tym właściwy
sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia.
§ 5. Jeżeli orzeczenie, o którym mowa w § 1, dotyczy czynów, które nie zostały
popełnione na terytorium państwa wydania orzeczenia i podlegają jurysdykcji sądów
polskich, sąd może postanowić o obniżeniu wysokości podlegającej egzekucji kary
o charakterze pieniężnym do maksymalnej wysokości kary lub środka karnego jakie
mogłyby być orzeczone za takie same czyny według prawa polskiego.
§ 6. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy
wykonywaniu orzeczeń, o których mowa w § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego.
Przepis art. 611c § 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 611fg. Można odmówić wykonania orzeczenia, o którym mowa
w art. 611ff § 1, jeżeli:
1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa
według prawa polskiego, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania
orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607w lub zgodnie z prawem
państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo:
a) popełnione z użyciem przemocy na osobie lub gróźb karalnych,
b) popełnione w związku z imprezą masową,
c) przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji,
d) kradzieży,
e) zniszczenia lub uszkodzenia mienia,
f) przemytu towarów,
g) przeciwko prawom własności intelektualnej,
h) określone w celu wykonania wynikających z aktów prawnych przyjętych
przez właściwe instytucje Unii Europejskiej zobowiązań do ustanowienia
sankcji w prawie wewnętrznym państw członkowskich, jednakże wyłącznie
w granicach, w jakich zobowiązanie to zostało w tych aktach określone;
2) do orzeczenia nie dołączono zaświadczenia o którym mowa w art. 611ff § 2, albo
zaświadczenie to jest niekompletne lub w sposób oczywisty jest niezgodne
z treścią orzeczenia;
3) przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej osoby
co do której postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone w państwie członkowskim, a orzeczenie w zakresie kary o charakterze pieniężnym zostało
wykonane;
4) według prawa polskiego nastąpiło przedawnienie wykonania kary,
a przestępstwa, których to dotyczy, podlegały jurysdykcji sądów polskich;
5) orzeczenie dotyczy przestępstw, które według prawa polskiego zostały
popełnione w całości albo w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak
również na polskim statku wodnym lub powietrznym;
6) orzeczenie dotyczy przestępstw popełnionych poza terytorium państwa wydania
orzeczenia, a prawo polskie nie dopuszcza ścigania takiego rodzaju przestępstw,
jeżeli zostały one popełnione poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7) sprawca nie podlega jurysdykcji polskich sądów karnych, lub też brak jest
wymaganego zezwolenia na jego ściganie;
8) osoba, której dotyczy orzeczenie, z powodu wieku nie ponosi według prawa
polskiego odpowiedzialności karnej za czyny będące podstawą wydania
orzeczenia;
9) z treści zaświadczenia, o którym mowa w art. 611ff § 2, wynika, iż osoba, której
dotyczy orzeczenie, nie została należycie pouczona o możliwości i prawie do
zaskarżenia tego orzeczenia;
10) z treści zaświadczenia, o którym mowa w art. 611ff § 2, wynika, że orzeczenie
zostało wydane pod nieobecność sprawcy, chyba że:
a) sprawcę wezwano do udziału w postępowaniu lub w inny sposób
zawiadomiono o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, pouczając,
że niestawiennictwo nie stanowi przeszkody dla wydania orzeczenia albo
sprawca miał obrońcę, który był obecny na rozprawie lub posiedzeniu,
b) po doręczeniu sprawcy odpisu orzeczenia wraz z pouczeniem
o przysługującym mu prawie, terminie i sposobie złożenia w państwie
wydania nakazu wniosku o przeprowadzenie z jego udziałem nowego
postępowania sądowego w tej samej sprawie, sprawca w ustawowym
terminie nie złożył takiego wniosku albo oświadczył, że nie kwestionuje
orzeczenia;
11) przestępstwo, którego dotyczy orzeczenie, w wypadku jurysdykcji polskich
sądów karnych, podlega darowaniu na mocy amnestii;
12) orzeczenie dotyczy kary o charakterze pieniężnym niższej niż 70 euro lub niższej
niż równowartość tej kwoty w innej walucie.

Art. 611fh. § 1. Sąd rozpoznaje sprawę wykonania orzeczenia o karach
o charakterze pieniężnym na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział
prokurator, sprawca, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i jego
obrońca, jeżeli się na nie stawi. Jeżeli sprawca, który nie przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada obrońcy, prezes sądu właściwego do
rozpoznania sprawy może mu wyznaczyć obrońcę z urzędu.
§ 2. Na postanowienie sądu w przedmiocie wykonania orzeczenia o karach
o charakterze pieniężnym przysługuje zażalenie.
§ 3. Prawomocne orzeczenie o karach o charakterze pieniężnym wraz
z dołączonym zaświadczeniem, o którym mowa w art. 611ff § 2, stanowi tytuł
egzekucyjny i podlega wykonaniu w Rzeczypospolitej Polskiej po wydaniu
postanowienia o jego wykonaniu.
§ 4. Jeżeli informacje przekazane przez państwo wydania orzeczenia nie są
wystarczające do podjęcia decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia o karach
o charakterze pieniężnym, sąd wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wydania
orzeczenia do ich uzupełnienia we wskazanym terminie.
§ 5. W razie niedotrzymania terminu, o którym mowa w § 4, postanowienie
w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane
wcześniej.

Art. 611fi. § 1. Kwota uzyskana z tytułu wykonania orzeczenia, o którym mowa
w art. 611ff § 1, stanowi dochód budżetu państwa.
§ 2. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa
wydania orzeczenia porozumienie przewidujące podział kwot uzyskanych
z wykonania orzeczenia, o którym mowa w § 1.
§ 3. W wypadku zawarcia porozumienia, o którym mowa w § 2, sąd, na
wezwanie właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia,
przekazuje całość albo część kwoty uzyskanej z tytułu wykonania orzeczenia, zgodnie
z porozumieniem.

Art. 611fj. § 1. Jeżeli sprawca lub inna osoba przedstawi dowód uiszczenia
w całości albo części kar o charakterze pieniężnym, o których mowa w podlegającym wykonaniu orzeczeniu, sąd, przed wydaniem postanowienia w przedmiocie
wykonania tego orzeczenia, wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wydania
orzeczenia do potwierdzenia dokonanej wpłaty.
§ 2. Kwoty uprzednio uzyskane na poczet kary w państwie wydania lub
wykonania orzeczenia są odliczane od kwoty, która ma być wyegzekwowana.

Art. 611fk. W razie otrzymania od właściwego sądu lub innego organu państwa
wydania orzeczenia informacji o tym, iż orzeczenie przekazane do wykonania nie
podlega dalszemu wykonaniu, sąd wydaje niezwłocznie postanowienie o umorzeniu
postępowania wykonawczego.

Art. 611fl. O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia
o karach o charakterze pieniężnym, jak również o zakończeniu postępowania
egzekucyjnego, a także o zamianie kary o charakterze pieniężnym na pracę społecznie
użyteczną lub o wykonaniu zastępczej kary pozbawienia wolności, jeżeli prawo
polskie dopuszcza taką możliwość, powiadamia się niezwłocznie właściwy sąd lub
inny organ państwa wydania orzeczenia. Powiadomienie to może być przekazane
również przy użyciu urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych,
w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności przekazanych dokumentów.

Art. 611fm. Koszty związane z wykonaniem orzeczenia, o którym mowa
w art. 611ff § 1, ponosi Skarb Państwa.

Art. 611fn. § 1. W razie prawomocnego orzeczenia przez sąd polski wobec
obywatela polskiego lub cudzoziemca przepadku, sąd może wystąpić o jego
wykonanie bezpośrednio do właściwego sądu lub innego organu państwa
członkowskiego Unii Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale „państwem
wykonania orzeczenia”, w którym sprawca posiada mienie lub osiąga dochody,
a w razie niemożności jego ustalenia, państwa, w którym ma stałe lub czasowe miejsce
pobytu.
§ 2. Wystąpienie, o którym mowa w § 1, sąd każdorazowo kieruje wyłącznie do
jednego państwa wykonania orzeczenia, z zastrzeżeniem § 3 i 4.
§ 3. Jeżeli wystąpienie dotyczy określonych składników mienia, może ono
nastąpić do więcej niż jednego państwa wykonania orzeczenia, jeżeli istnieje
prawdopodobieństwo, że:
1) określone składniki mienia znajdują się w więcej niż jednym państwie wykonania orzeczenia lub w jednym z wielu państw wykonania orzeczenia lub
2) postępowanie wykonawcze będzie prowadzone w więcej niż jednym państwie
wykonania orzeczenia.
§ 4. Jeżeli wystąpienie dotyczy kwoty pieniężnej, może być skierowane do
więcej niż jednego państwa wykonania orzeczenia, jeżeli mienie, co do którego może
nastąpić przepadek, nie zostało zabezpieczone na podstawie postanowienia, o którym
mowa w art. 589g § 1, lub gdy jego wartość nie jest wystarczająca do
wyegzekwowania kwoty pieniężnej, co do której orzeczono przepadek, lub gdy
przemawia za tym dobro postępowania.
§ 5. Do poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu orzeczenia, o którym
mowa w § 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje
umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.
§ 6. Zaświadczenie powinno zostać przetłumaczone na język urzędowy państwa
wykonania orzeczenia albo na inny język wskazany przez to państwo.
§ 7. Przekazanie odpisu orzeczenia oraz zaświadczenia, o którym mowa w § 5,
może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego
przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych
dokumentów. Na żądanie właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania
orzeczenia sąd przekazuje odpis orzeczenia oraz oryginał zaświadczenia.
§ 8. W razie trudności w ustaleniu właściwego sądu lub innego organu państwa
wykonania orzeczenia sąd może również zwracać się do właściwych jednostek
organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej.
§ 9. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zaświadczenia, o którym mowa w § 5, zawierając w nim szczegółowe informacje
dotyczące przekazanego do wykonania orzeczenia, w tym informacje o każdej wpłacie
dokonanej na poczet orzeczonego przepadku kwoty pieniężnej, przepadku
równowartości przedmiotów lub przepadku równowartości korzyści majątkowej oraz
o ewentualnej zgodzie na wykonanie przepadku przez zapłatę jego równowartości
pieniężnej, o zgodzie na przekazanie mienia innego niż pieniądze oraz o zastępczych formach wykonania przepadku, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu
wykonania orzeczenia wszelkich niezbędnych informacji umożliwiających podjęcie
prawidłowej decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia.

Art. 611fo. § 1. Jeżeli kwota uzyskana z tytułu wykonania orzeczeń, o których
mowa w art. 611fn § 1, przewyższa równowartość 10 000 euro, sąd wzywa właściwy
sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania połowy uzyskanej
kwoty na rachunek bankowy tego sądu.
§ 2. Jeżeli wystąpienie obejmuje przepadek kwoty pieniężnej, sąd może wezwać
właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania mienia
innego niż pieniądze, uzyskanego z tytułu wykonania orzeczenia objętego
wystąpieniem.
§ 3. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa
wykonania orzeczenia porozumienie co do sposobu wykonania orzeczenia przepadku,
w szczególności przewidując odmienny podział kwot uzyskanych z egzekucji
orzeczeń, o których mowa w § 1.
§ 4. W wypadku zawarcia porozumienia, o którym mowa w § 3, sąd wzywa
właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia do przekazania całości
albo części wyegzekwowanej kwoty lub mienia innego niż pieniądze, uzyskanych
z tytułu wykonania orzeczenia, zgodnie z porozumieniem.

Art. 611fp. Wystąpienie o wykonanie orzeczenia, o którym mowa w art. 611fn
§ 1, nie wstrzymuje postępowania wykonawczego.

Art. 611fr. § 1. W razie uchylenia orzeczenia na skutek kasacji albo wznowienia
postępowania, darowania kary, przedawnienia jej wykonania lub też w razie
wystąpienia innych okoliczności skutkujących niemożnością wykonania orzeczenia,
o którym mowa w art. 611fn § 1, sąd niezwłocznie zawiadamia o tym właściwy sąd
lub inny organ państwa wykonania orzeczenia.
§ 2. Sąd zawiadamia niezwłocznie właściwy sąd lub inny organ państwa
wykonania orzeczenia o każdej kwocie pieniężnej uzyskanej z tytułu wykonania
orzeczeń, o których mowa w art. 611fn § 1.

Art. 611fs. Sąd rozpoznaje sprawę wystąpienia do właściwego sądu lub innego
organu państwa wykonania orzeczenia na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć
udział prokurator, sprawca, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i jego obrońca, jeżeli się na nie stawi. Na postanowienie sądu zażalenie nie
przysługuje.

Art. 611ft. § 1. Jeżeli według prawa państwa wykonania orzeczenia państwo to
ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem orzeczenia
przepadku wydanego przez polski sąd, na wniosek właściwego sądu lub innego organu
tego państwa Skarb Państwa zwraca mu kwotę pieniężną stanowiącą równowartość
wypłaconego odszkodowania.
§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli szkoda jest wyłącznym następstwem
działania lub zaniechania organu państwa wykonania orzeczenia.

Art. 611fu. § 1. W razie wystąpienia państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale „państwem wydania orzeczenia”,
o wykonanie prawomocnego orzeczenia przepadku, orzeczenie to podlega wykonaniu
przez sąd rejonowy, w okręgu którego sprawca posiada mienie lub osiąga dochody
albo ma stałe lub czasowe miejsce pobytu.
§ 2. Do orzeczenia, o którym mowa w § 1, lub jego odpisu poświadczonego za
zgodność z oryginałem powinno być dołączone zaświadczenie zawierające wszystkie
istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.
§ 3. Do wykonania orzeczenia państwa wydania orzeczenia sąd przystępuje
niezwłocznie.
§ 4. Jeżeli sąd, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest właściwy do
nadania mu biegu, przekazuje je właściwemu sądowi i powiadamia o tym właściwy
sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia.
§ 5. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy
wykonywaniu orzeczeń, o których mowa w § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego.
Przepis art. 611c § 3 stosuje się odpowiednio.

Art. 611fw. § 1. Odmawia się wykonania orzeczenia przepadku korzyści
majątkowej albo jej równowartości w części, w której zostało ono wydane w oparciu
o domniemanie pochodzenia tej korzyści z przestępstwa, inne niż domniemanie:
1) pochodzenia korzyści majątkowej z przestępstwa innego niż to, za które sprawca
został skazany, popełnionego do chwili wydania chociażby nieprawomocnego
wyroku;
2) pochodzenia korzyści majątkowej z innego przestępstwa podobnego do
przestępstwa, za które sprawca został skazany, popełnionego do chwili wydania
chociażby nieprawomocnego wyroku;
3) pochodzenia z przestępstwa mienia nieznajdującego pokrycia w ujawnionych
źródłach przychodu sprawcy.
§ 2. Można odmówić wykonania orzeczenia przepadku korzyści majątkowej
albo jej równowartości, wydanego w oparciu o domniemania, o których mowa w § 1,
w części, w której orzeczenie przepadku byłoby niedopuszczalne według prawa
polskiego.
§ 3. Można odmówić wykonania orzeczenia, o którym mowa w art. 611fu § 1,
jeżeli:
1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa
według prawa polskiego lub za przestępstwo będące podstawą wydania
orzeczenia nie można orzec przepadku według prawa polskiego, chyba że
zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione
w art. 607w; przepis art. 607r § 2 stosuje się odpowiednio;
2) do orzeczenia nie dołączono zaświadczenia, o którym mowa w art. 611fu § 2,
albo zaświadczenie to jest niekompletne lub w sposób oczywisty jest niezgodne
z treścią orzeczenia;
3) przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej
osoby, co do której postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone
w państwie członkowskim, a orzeczenie w zakresie przepadku zostało wykonane;
4) według prawa polskiego nastąpiło przedawnienie wykonania kary, a przestępstwa, których to dotyczy, podlegały jurysdykcji sądów polskich;
5) orzeczenie dotyczy przestępstw, które według prawa polskiego zostały popełnione w całości albo w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak
również na polskim statku wodnym lub powietrznym;
6) orzeczenie dotyczy przestępstw popełnionych poza terytorium państwa wydania
orzeczenia, a prawo polskie nie dopuszcza ścigania takiego rodzaju przestępstw,
jeżeli zostały one popełnione poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
7) sprawca nie podlega jurysdykcji polskich sądów karnych lub też brak jest
wymaganego zezwolenia na jego ściganie;
8) z treści zaświadczenia, o którym mowa w art. 611fu § 2, wynika, że orzeczenie
zostało wydane pod nieobecność sprawcy, chyba że:
a) sprawcę wezwano do udziału w postępowaniu lub w inny sposób
zawiadomiono o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, pouczając,
że niestawiennictwo nie stanowi przeszkody dla wydania orzeczenia albo
sprawca miał obrońcę, który był obecny na rozprawie lub posiedzeniu,
b) po doręczeniu sprawcy odpisu orzeczenia wraz z pouczeniem
o przysługującym mu prawie, terminie i sposobie złożenia w państwie
wydania nakazu wniosku o przeprowadzenie z jego udziałem nowego
postępowania sądowego w tej samej sprawie, sprawca w ustawowym
terminie nie złożył takiego wniosku albo oświadczył, że nie kwestionuje
orzeczenia;
9) przestępstwo, którego dotyczy orzeczenie, w wypadku jurysdykcji polskich
sądów karnych, podlega darowaniu na mocy amnestii;
10) zachodzi uzasadniona obawa, że wykonanie orzeczenia może naruszyć prawa
osób trzecich.
§ 4. Jeżeli informacje przekazane przez państwo wydania orzeczenia nie są
wystarczające do podjęcia decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia przepadku,
sąd wzywa właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia do ich
uzupełnienia we wskazanym terminie.
§ 5. W razie niedotrzymania terminu, o którym mowa w § 4, postanowienie
w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane
wcześniej.
§ 6. Jeżeli wykonanie orzeczenia nie jest możliwe z przyczyn faktycznych lub
prawnych, sąd niezwłocznie powiadamia właściwy sąd lub inny organ państwa
wydania orzeczenia.

Art. 611fx. § 1. Sąd rozpoznaje sprawę wykonania orzeczenia przepadku na
posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział prokurator, sprawca, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i jego obrońca, jeżeli się na nie stawi, oraz
osoba trzecia, której prawa mogą zostać naruszone przez wykonanie orzeczenia. Jeżeli
sprawca, który nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada
obrońcy, prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy może mu wyznaczyć
obrońcę z urzędu.
§ 2. Na postanowienie sądu w przedmiocie wykonania orzeczenia przepadku
zażalenie przysługuje stronom oraz osobie trzeciej, o której mowa w § 1. Sąd, który
wydał postanowienie, powiadamia właściwy sąd lub inny organ państwa wydania
orzeczenia o wniesieniu zażalenia.
§ 3. Prawomocne orzeczenie przepadku wraz z dołączonym zaświadczeniem
stanowi tytuł egzekucyjny i podlega wykonaniu w Rzeczypospolitej Polskiej po
wydaniu postanowienia o jego wykonaniu.

Art. 611fy. § 1. Sąd może zawiesić postępowanie w przedmiocie wykonania
orzeczenia, o którym mowa w art. 611fu § 1, jeżeli:
1) wystąpienie, dotyczące kwoty pieniężnej, nastąpiło do więcej niż jednego
państwa członkowskiego, a istnieje prawdopodobieństwo, że wskutek wykonania orzeczenia w kilku państwach członkowskich przepadkowi ulegnie
kwota wyższa niż określona w orzeczeniu;
2) wykonanie orzeczenia mogłoby utrudnić toczące się postępowanie karne;
3) mienie może podlegać przepadkowi w toczącym się w Polsce postępowaniu;
4) uzna za niezbędne przetłumaczenie orzeczenia na język polski.
§ 2. Na postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania zażalenie
przysługuje stronom oraz osobie trzeciej, o której mowa w art. 611fx § 1. Sąd, który
wydał postanowienie, powiadamia właściwy sąd lub inny organ państwa wydania
orzeczenia o zawieszeniu postępowania i jego przyczynach.
§ 3. W razie zawieszenia postępowania sąd z urzędu może zabezpieczyć
wykonanie orzeczenia. Przepisy o zabezpieczeniu majątkowym na mieniu
oskarżonego stosuje się odpowiednio.

Art. 611fz. Jeżeli mienie podlegające egzekucji nie jest wystarczające do
wykonania dwóch lub więcej orzeczeń, o których mowa w art. 611fu § 1, wydanych
przeciwko tej samej osobie i dotyczących kwoty pieniężnej, albo jeżeli dwa lub więcej orzeczeń dotyczy określonego składnika mienia, sąd orzeka łącznie w przedmiocie
wykonania orzeczeń w całości albo części.

Art. 611fza. § 1. Jeżeli sprawca lub inna osoba przedstawi dowód wykonania
w całości albo części orzeczenia, o którym mowa w art. 611fu § 1, sąd, przed
wydaniem postanowienia w przedmiocie wykonania tego orzeczenia, wzywa
właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia do potwierdzenia dokonanej
wpłaty.
§ 2. Kwoty uprzednio uzyskane z tytułu przepadku w państwie wydania
orzeczenia lub państwie wykonania orzeczenia są zaliczane na poczet kwoty
podlegającej egzekucji.

Art. 611fzb. § 1. Kwota uzyskana z tytułu wykonania orzeczenia, o którym
mowa w art. 611fu § 1, nieprzewyższająca równowartości 10 000 euro, stanowi
dochód budżetu państwa. W pozostałych wypadkach państwu wydania orzeczenia
przekazuje się połowę uzyskanej kwoty na rachunek bankowy wskazany przez
właściwy sąd lub inny organ tego państwa.
§ 2. Mienie inne niż pieniądze, uzyskane z tytułu wykonania orzeczenia,
o którym mowa w § 1, spienięża się według przepisów o egzekucji świadczeń
pieniężnych w postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Przepis § 1 stosuje się
odpowiednio do kwoty uzyskanej z egzekucji.
§ 3. W uzasadnionych wypadkach sąd może odstąpić od spieniężenia mienia,
o którym mowa w § 2, i przekazać je właściwemu sądowi lub innemu organowi
państwa wydania orzeczenia. Jeżeli wystąpienie obejmuje przepadek kwoty
pieniężnej, przekazanie może nastąpić tylko za zgodą tego sądu lub organu.
§ 4. Sąd odmawia wydania państwu wydania orzeczenia uzyskanych
przedmiotów będących dobrami kultury stanowiącymi część narodowego dziedzictwa
kulturalnego.
§ 5. Minister Sprawiedliwości może zawrzeć z odpowiednim organem państwa
wydania orzeczenia porozumienie co do sposobu wykonania orzeczenia przepadku,
w szczególności przewidując w nim odmienny, od określonego w § 1, podział kwot
uzyskanych z wykonania orzeczenia.
§ 6. W wypadku zawarcia porozumienia, o którym mowa w § 5, sąd, na
wezwanie właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia, przekazuje całość albo część wyegzekwowanej kwoty pieniężnej lub mienie inne niż
pieniądze, uzyskane z tytułu wykonania orzeczenia, zgodnie z porozumieniem.

Art. 611fzc. W razie otrzymania od właściwego sądu lub innego organu państwa
wydania orzeczenia informacji o tym, że orzeczenie przekazane do wykonania nie
podlega dalszemu wykonaniu, sąd wydaje niezwłocznie postanowienie o umorzeniu
postępowania wykonawczego.

Art. 611fzd. O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia
przepadku, jak również o zakończeniu postępowania egzekucyjnego, powiadamia się
niezwłocznie właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia.
Powiadomienie to może być przekazane również przy użyciu urządzeń służących do
automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie
autentyczności przekazanych dokumentów.

Art. 611fze. § 1. Koszty związane z wykonaniem orzeczenia, o którym mowa
w art. 611fu § 1, ponosi Skarb Państwa. W uzasadnionych wypadkach sąd może
wystąpić do właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia o zwrot
części poniesionych wydatków. Do wystąpienia załącza się szczegółowy wykaz
poniesionych wydatków wraz z propozycją ich podziału.
§ 2. Jeżeli Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną
w związku z wykonaniem orzeczenia przepadku, wydanego przez organ sądowy
państwa wydania orzeczenia, Skarb Państwa występuje do właściwego organu tego
państwa o zwrot kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość wypłaconego
odszkodowania.
§ 3. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli szkoda jest wyłącznym następstwem
działania lub zaniechania organu polskiego.

Art. 611g. § 1. Wniosek o współpracę Międzynarodowego Trybunału Karnego,
zwanego dalej „Trybunałem”, w zależności od stadium postępowania wykonuje
właściwy sąd lub prokurator za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do wniosku o pomoc prawną
kierowanego do Trybunału przez sąd lub prokuratora.

Art. 611h. § 1. W wypadku wniosku Trybunału o dostarczenie osoby
Trybunałowi, w rozumieniu przepisów Statutu, zwanego dalej „wnioskiem
o dostarczenie osoby”, przed pierwszym przesłuchaniem należy pouczyć osobę, której
dotyczy wniosek, o jej uprawnieniach określonych w Statucie oraz o możliwości
podniesienia zarzutu prawomocnego zakończenia prowadzonego przeciwko niej
postępowania karnego o czyn, którego dotyczy wniosek o dostarczenie osoby.
§ 2. W wypadku wystąpienia przesłanek uzasadniających zarzut, o którym mowa
w § 1, sąd powiadamia o tym Ministra Sprawiedliwości, który może odroczyć
wykonanie wniosku o dostarczenie osoby.
§ 3. Przy orzekaniu w przedmiocie dopuszczalności dostarczenia osoby
przepisów art. 604 nie stosuje się.
§ 4. Jeżeli po wydaniu przez sąd postanowienia o dopuszczalności dostarczenia
osoby Trybunałowi Minister Sprawiedliwości odroczył wykonanie wniosku
o dostarczenie osoby z powodu toczącego się w Rzeczypospolitej Polskiej
postępowania karnego albo odbywania przez tę osobę kary pozbawienia wolności za
inne przestępstwo, osobę, której wniosek o dostarczenie osoby dotyczy, można
tymczasowo dostarczyć Trybunałowi na zasadach ustalonych z Trybunałem.
§ 5. Ustaleń z Trybunałem, o których mowa w § 4, dokonuje Minister
Sprawiedliwości.

Art. 611i. § 1. W wypadku nieprzewidzianego lądowania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej osoby dostarczanej Trybunałowi drogą powietrzną Minister
Sprawiedliwości może zwrócić się do Trybunału o przekazanie wniosku o zezwolenie
na ten przewóz.
§ 2. Jeżeli w ciągu 96 godzin od chwili nieprzewidzianego lądowania nie
wpłynie wniosek, o którym mowa w § 1, osobę dostarczaną zwalnia się.

Art. 611j. § 1. Na wniosek Trybunału o tymczasowe aresztowanie lub
o aresztowanie i dostarczenie osoby ściganej sąd stosuje tymczasowe aresztowanie.
§ 2. Tymczasowe aresztowanie, o którym mowa w § 1, można uchylić lub
zmienić na łagodniejszy środek zapobiegawczy w wypadkach określonych w Statucie.
Przepisów art. 257–259 nie stosuje się.
§ 3. W postępowaniu w przedmiocie uchylenia lub zmiany środka
zapobiegawczego sąd lub prokurator uwzględnia stanowisko Trybunału.

Art. 611k. Minister Sprawiedliwości przed rozpatrzeniem wniosku Trybunału
o zgodę na ściganie, ukaranie lub pozbawienie wolności osoby dostarczonej za
przestępstwo popełnione przed dostarczeniem, inne niż to, z powodu którego nastąpiło
dostarczenie, może zwrócić się do Trybunału o nadesłanie dodatkowych informacji,
a także protokołu zawierającego oświadczenie osoby dostarczonej dotyczące
przestępstwa określonego w tym wniosku.

Art. 611l. Minister Sprawiedliwości może wyrazić zgodę na dostarczenie
Trybunałowi osoby wydanej lub przekazanej innemu państwu.

Art. 611m. Jeżeli udzielenie pomocy prawnej przewidzianej w Statucie,
w zakresie lub w sposób określony we wniosku Trybunału, byłoby sprzeczne
z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, sąd lub prokurator nie
rozstrzyga w przedmiocie wniosku i przekazuje akta sprawy Ministrowi
Sprawiedliwości w celu dokonania ustaleń z Trybunałem.

Art. 611n. Jeżeli wniosek Trybunału o udzielenie pomocy prawnej dotyczy
czynności innej niż przewidziana w Statucie, której wykonanie, mimo ustaleń
dokonanych z Trybunałem, jest w dalszym ciągu niedopuszczalne na mocy ustawy
i pomoc prawna nie może być udzielona pod żadnym warunkiem, w późniejszym
terminie lub w inny sposób, sąd lub prokurator odmawia udzielenia tej pomocy.

Art. 611o. § 1. Jeżeli wniosek Trybunału dotyczy udostępnienia dokumentu lub
innego dowodu zawierającego informacje, których ujawnienie mogłoby zagrażać
bezpieczeństwu Rzeczypospolitej Polskiej, sąd lub prokurator nie rozstrzyga
w przedmiocie wniosku i przekazuje akta sprawy Ministrowi Sprawiedliwości, który
w porozumieniu z właściwym organem dokonuje ustaleń z Trybunałem.
§ 2. Jeżeli mimo dokonania ustaleń z Trybunałem w dalszym ciągu udzielenie
pomocy prawnej mogłoby zagrażać bezpieczeństwu Rzeczypospolitej Polskiej, sąd
lub prokurator odmawia jej udzielenia.

Art. 611p. Jeżeli wniosek Trybunału dotyczy wydania dokumentu lub innego
dowodu, udostępnionego organowi lub instytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez inne
państwo lub organizację międzynarodową z zastrzeżeniem zachowania w tajemnicy
informacji zawartej w tym dokumencie lub dowodzie, wydanie może nastąpić
wyłącznie po wyrażeniu zgody przez udostępniającego dany dokument lub dowód.

Art. 611r. § 1. Przy wykonywaniu wniosku o współpracę, na żądanie Trybunału,
Prokuratorowi Trybunału oraz innym osobom upoważnionym przez Trybunał
zapewnia się obecność przy wykonywaniu czynności, których dotyczy wniosek.
§ 2. Osoby, o których mowa w § 1, mogą zwracać się o zadawanie określonych
pytań oraz utrwalać przebieg czynności na potrzeby postępowania prowadzonego
przed Trybunałem.
§ 3. Prokuratorowi Trybunału umożliwia się samodzielne dokonywanie
czynności procesowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach
i w warunkach określonych w Statucie.

Art. 611s. Ustaleń z Trybunałem, o których mowa w przepisach Statutu, innych
niż określone w niniejszym rozdziale, dokonuje Minister Sprawiedliwości.

Art. 611t. § 1. W razie prawomocnego orzeczenia przez sąd polski wobec
obywatela polskiego lub cudzoziemca kary pozbawienia wolności podlegającej
wykonaniu, sąd okręgowy, w którego okręgu wydano orzeczenie, za zgodą skazanego,
może wystąpić o wykonanie orzeczenia bezpośrednio do właściwego sądu lub innego
organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale
„państwem wykonania orzeczenia”, jeżeli przekazanie orzeczenia do wykonania
pozwoli w większym stopniu zrealizować wychowawcze i zapobiegawcze cele kary.
§ 2. Wystąpienie, o którym mowa w § 1, może nastąpić także na wniosek
Ministra Sprawiedliwości, właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania
orzeczenia lub skazanego.
§ 3. Wystąpienie, o którym mowa w § 1, sąd kieruje do właściwego sądu lub
innego organu:
1) państwa wykonania orzeczenia, którego skazany jest obywatelem i w którym
posiada stałe lub czasowe miejsce pobytu,
2) państwa wykonania orzeczenia, którego skazany jest obywatelem i w którym nie
posiada stałego lub czasowego miejsca pobytu, lecz na podstawie prawomocnej
decyzji będzie do niego wydalony po odbyciu kary lub zwolnieniu z zakładu
karnego,
3) innego państwa wykonania orzeczenia, za zgodą właściwego sądu lub innego
organu tego państwa
– o ile skazany przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w państwie, do
którego skierowano wystąpienie.
§ 4. Wystąpienie, o którym mowa w § 1, każdorazowo sąd kieruje wyłącznie do
jednego państwa wykonania orzeczenia. Ponowne wystąpienie do innego państwa
wykonania orzeczenia może nastąpić jedynie w razie niewykonania albo częściowego
wykonania orzeczenia.
§ 5. Zgoda skazanego na przekazanie nie jest wymagana, w wypadku gdy
orzeczenie jest przekazywane do:
1) państwa wykonania orzeczenia, którego skazany jest obywatelem i w którym
posiada stałe lub czasowe miejsce pobytu;
2) państwa wykonania orzeczenia, do którego skazany będzie wydalony po odbyciu
kary lub zwolnieniu z zakładu karnego na podstawie prawomocnej decyzji
o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu;
3) państwa wykonania orzeczenia, do którego skazany zbiegł z obawy przed
toczącym się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej postępowaniem karnym
lub obowiązkiem odbycia orzeczonej kary.
§ 6. Do poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu orzeczenia, o którym
mowa w § 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje
umożliwiające jego prawidłowe wykonanie. Odpis orzeczenia wraz z odpisem
zaświadczenia przekazuje się Ministrowi Sprawiedliwości.
§ 7. Zaświadczenie powinno zostać przetłumaczone na język urzędowy państwa
wykonania orzeczenia albo na inny język wskazany przez to państwo.
§ 8. Przekazanie odpisu orzeczenia oraz zaświadczenia, o którym mowa w § 6,
może nastąpić również przy użyciu urządzeń służących do automatycznego
przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych
dokumentów. Na żądanie właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania
orzeczenia sąd przekazuje odpis orzeczenia oraz oryginał zaświadczenia.
§ 9. W razie trudności w ustaleniu właściwego sądu lub innego organu państwa
wykonania orzeczenia sąd może również zwracać się do właściwych jednostek
organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej.
§ 10. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zaświadczenia, o którym mowa w § 6, zawierając w nim szczegółowe informacje
dotyczące przekazanego do wykonania orzeczenia, mając na uwadze konieczność
udostępnienia państwu wykonania orzeczenia wszelkich niezbędnych informacji
umożliwiających podjęcie prawidłowej decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia.

Art. 611ta. § 1. Przed wystąpieniem do państwa, o którym mowa w art. 611t § 3
pkt 3, sąd zwraca się do właściwego sądu lub innego organu tego państwa o zgodę na
przekazanie orzeczenia do wykonania. W pozostałych wypadkach sąd może zwrócić
się do właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania orzeczenia o opinię
w przedmiocie przekazania orzeczenia.
§ 2. Jeżeli zostaną ujawnione okoliczności przemawiające za tym, iż przekazanie
orzeczenia do wykonania do państwa wykonania orzeczenia nie pozwalałoby
w większym stopniu zrealizować wychowawczych i zapobiegawczych celów kary,
sąd może odstąpić od wystąpienia, o którym mowa w art. 611t § 1, lub je cofnąć.

Art. 611tb. § 1. Sąd rozpoznaje sprawę wystąpienia do właściwego sądu lub
innego organu państwa wykonania orzeczenia na posiedzeniu, w którym ma prawo
wziąć udział prokurator, skazany, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, i jego obrońca, jeżeli się na nie stawi. Na postanowienie sądu zażalenie nie
przysługuje.
§ 2. Sąd umożliwia skazanemu, przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, zajęcie stanowiska ustnie lub na piśmie w przedmiocie wystąpienia, o którym
mowa w art. 611t § 1. Jeżeli wymagana jest zgoda skazanego na przekazanie, sąd
odbiera od skazanego przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczenie w tym przedmiocie.
§ 3. W wypadku gdy skazany przebywający na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej nie wyraził zgody na wystąpienie, o którym mowa w art. 611t § 1, sąd umarza
postępowanie w przedmiocie wystąpienia, chyba że ma zastosowanie art. 611t § 5.
W pozostałych wypadkach złożone oświadczenie przesyła się do państwa wykonania
orzeczenia wraz z zaświadczeniem, o którym mowa w art. 611t § 6.
§ 4. Jeżeli skazany przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, sąd
zawiadamia go o przekazaniu orzeczenia; w innym wypadku przekazuje zawiadomienie wraz z zaświadczeniem, o którym mowa w art. 611t § 6, do państwa
wykonania orzeczenia.
§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór
zawiadomienia, o którym mowa w § 4, zawierając w nim informacje dotyczące
istotnych elementów związanych z wykonaniem orzeczenia, takich jak wskazanie
właściwych organów państwa wydania i wykonania orzeczenia, prawa określającego
warunki odbycia kary, warunkowego zwolnienia lub zawieszenia wykonania kary,
mając na uwadze konieczność poinformowania skazanego o przekazaniu orzeczenia.

Art. 611tc. § 1. Sąd może zwrócić się do właściwego sądu lub innego organu
państwa wykonania orzeczenia o przekazanie informacji o treści prawa obcego
mającego zastosowanie do warunkowego zwolnienia. Po uzyskaniu informacji o treści
prawa obcego sąd może odstąpić od wystąpienia, o którym mowa w art. 611t § 1, lub
je cofnąć albo zastrzec w porozumieniu z właściwym sądem lub innym organem
państwa wykonania orzeczenia, że do decyzji o warunkowym zwolnieniu
zastosowanie ma prawo polskie.
§ 2. Do czasu rozpoczęcia wykonania kary w państwie wykonania orzeczenia
sąd może odstąpić od wystąpienia, o którym mowa w art. 611t § 1, lub je cofnąć także
w wyniku zaistnienia innych przeszkód.
§ 3. Jeżeli państwo wykonania orzeczenia zwraca się o zgodę na ściganie
skazanego za popełnione przestępstwo lub wykonanie kar orzeczonych przed
przekazaniem skazanego temu państwu, sąd wydaje postanowienie w przedmiocie
wniosku w terminie 30 dni. Art. 607e § 3 pkt 6, art. 607p, art. 607r oraz art. 607s § 1
i 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 611td. § 1. Wystąpienie o wykonanie orzeczenia, o którym mowa
w art. 611t § 1, nie wstrzymuje postępowania wykonawczego.
§ 2. Po otrzymaniu informacji o rozpoczęciu odbywania przez skazanego kary
w państwie wykonania orzeczenia, postępowanie wykonawcze zawiesza się.
§ 3. Po otrzymaniu informacji o zakończeniu wykonywania kary sąd podejmuje
zawieszone postępowanie i umarza je. Postępowanie umarza się również, jeżeli
w stosunku do sprawcy zapadło w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej
i zostało wykonane prawomocne orzeczenie co do tego samego czynu.
§ 4. W razie otrzymania informacji o niemożności wykonania orzeczenia
w całości albo w części z powodów innych niż wskazane w § 3 zdanie drugie, sąd
podejmuje zawieszone postępowanie w celu jego dalszego prowadzenia.
§ 5. Sąd może uzgodnić z właściwym sądem lub innym organem państwa
wykonania orzeczenia, że w państwie tym nastąpi wykonanie tylko części orzeczonej
kary pozbawienia wolności, pod warunkiem że nie spowoduje to wydłużenia czasu
trwania kary. W takim wypadku, po otrzymaniu informacji, o której mowa w § 2,
postępowanie wykonawcze zawiesza się do czasu przekazania skazanego w celu
dalszego wykonywania kary na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a okres
pozbawienia wolności w państwie wykonania orzeczenia zalicza się na poczet kary.

Art. 611te. W razie uchylenia orzeczenia, o którym mowa w art. 611t § 1, na
skutek kasacji albo wznowienia postępowania, ułaskawienia skazanego, darowania
przestępstwa na mocy amnestii albo przedawnienia wykonania kary, sąd niezwłocznie
zawiadamia o tym właściwy sąd lub inny organ państwa wykonania orzeczenia.

Art. 611tf. § 1. Skazanego przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przekazuje się właściwemu sądowi lub innemu organowi państwa wykonania
orzeczenia najpóźniej w terminie 30 dni od daty uprawomocnienia się zapadłej w tym
państwie decyzji o wykonaniu orzeczenia. Art. 607n § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 2. W wypadku konieczności uzyskania zgody innego państwa członkowskiego
Unii Europejskiej na przewóz skazanego przez jego terytorium, Minister
Sprawiedliwości występuje z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na przewóz. Art.
611t § 6 zdanie pierwsze i § 7 stosuje się odpowiednio.
§ 3. W wypadku gdy właściwy organ innego państwa członkowskiego Unii
Europejskiej wskaże, iż skazany może być ścigany lub pozbawiony wolności
w związku z przestępstwem popełnionym przed opuszczeniem przez niego terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, Minister Sprawiedliwości może cofnąć wniosek
o udzielenie zezwolenia na przewóz.
§ 4. Jeżeli nastąpi nieprzewidziane lądowanie, o którym mowa w art. 607zb § 4,
informacje określone w art. 611t § 6 przekazuje się w terminie 72 godzin.

Art. 611tg. § 1. W razie wystąpienia państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale „państwem wydania orzeczenia”,
o wykonanie w Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnie orzeczonej kary pozbawienia
wolności, orzeczenie to podlega wykonaniu przez sąd okręgowy.
§ 2. Sąd okręgowy na wniosek Ministra Sprawiedliwości, sprawcy lub z urzędu
może zwrócić się do właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia
o przekazanie orzeczenia, o którym mowa w § 1, do wykonania, jeżeli pozwoli to w
większym stopniu zrealizować wychowawcze i zapobiegawcze cele kary.
§ 3. Do orzeczenia, o którym mowa w § 1, lub jego odpisu poświadczonego za
zgodność z oryginałem powinno być dołączone zaświadczenie zawierające wszystkie
istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.
§ 4. Jeżeli zostaną ujawnione okoliczności przemawiające za tym, iż przejęcie
orzeczenia do wykonania nie pozwoli w większym stopniu zrealizować
wychowawczych i zapobiegawczych celów kary, sąd zawiadamia o tym właściwy sąd
lub inny organ państwa wydania orzeczenia.
§ 5. Na wniosek właściwego sądu lub innego organu państwa wydania
orzeczenia, sąd może wyrazić zgodę na wykonanie kary pozbawienia wolności,
orzeczonej wobec sprawcy niemającego obywatelstwa polskiego lub nieposiadającego
stałego lub czasowego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli
pozwoli to w większym stopniu zrealizować wychowawcze i zapobiegawcze cele
kary.
§ 6. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy
wykonywaniu orzeczeń, o których mowa w § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego.

Art. 611th. § 1. Właściwy do rozpoznania spraw określonych w art. 611tg § 1, 2
i 5 jest sąd okręgowy, w którego okręgu skazany posiada stałe lub czasowe miejsce
pobytu.
§ 2. Jeżeli nie można ustalić właściwości według zasad określonych w § 1,
właściwy jest Sąd Okręgowy w Warszawie.
Art. 611tg. § 1. W razie wystąpienia państwa członkowskiego Unii
Europejskiej, zwanego w niniejszym rozdziale „państwem wydania orzeczenia”,
o wykonanie w Rzeczypospolitej Polskiej prawomocnie orzeczonej kary pozbawienia
wolności, orzeczenie to podlega wykonaniu przez sąd okręgowy.
§ 2. Sąd okręgowy na wniosek Ministra Sprawiedliwości, sprawcy lub z urzędu
może zwrócić się do właściwego sądu lub innego organu państwa wydania orzeczenia
o przekazanie orzeczenia, o którym mowa w § 1, do wykonania, jeżeli pozwoli to w
większym stopniu zrealizować wychowawcze i zapobiegawcze cele kary.
§ 3. Do orzeczenia, o którym mowa w § 1, lub jego odpisu poświadczonego za
zgodność z oryginałem powinno być dołączone zaświadczenie zawierające wszystkie
istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.
§ 4. Jeżeli zostaną ujawnione okoliczności przemawiające za tym, iż przejęcie
orzeczenia do wykonania nie pozwoli w większym stopniu zrealizować
wychowawczych i zapobiegawczych celów kary, sąd zawiadamia o tym właściwy sąd
lub inny organ państwa wydania orzeczenia.
§ 5. Na wniosek właściwego sądu lub innego organu państwa wydania
orzeczenia, sąd może wyrazić zgodę na wykonanie kary pozbawienia wolności,
orzeczonej wobec sprawcy niemającego obywatelstwa polskiego lub nieposiadającego
stałego lub czasowego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli
pozwoli to w większym stopniu zrealizować wychowawcze i zapobiegawcze cele
kary.
§ 6. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy
wykonywaniu orzeczeń, o których mowa w § 1, stosuje się przepisy prawa polskiego.
Art. 611th. § 1. Właściwy do rozpoznania spraw określonych w art. 611tg § 1, 2
i 5 jest sąd okręgowy, w którego okręgu skazany posiada stałe lub czasowe miejsce
pobytu.
§ 2. Jeżeli nie można ustalić właściwości według zasad określonych w § 1,
właściwy jest Sąd Okręgowy w Warszawie.

Art. 611ti. § 1. Sąd rozpoznaje sprawę wykonania orzeczenia, o którym mowa
w art. 611tg § 1, na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział prokurator,
skazany, jeżeli przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, i jego obrońca,
jeżeli się na nie stawi. Jeżeli skazany, który nie przebywa na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, nie posiada obrońcy, prezes sądu właściwego do
rozpoznania sprawy może mu wyznaczyć obrońcę z urzędu.
§ 2. Skazany może ustnie lub na piśmie wyrazić zgodę na przekazanie lub złożyć
oświadczenie o zrzeczeniu się korzystania z prawa określonego w art. 611tm, jeżeli
zgoda lub oświadczenie nie zostały złożone w państwie wydania orzeczenia. Art. 611t
§ 5 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Jeżeli państwo wydania orzeczenia nie przekazało wszystkich informacji
potrzebnych do podjęcia decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia, sąd wzywa
właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia do ich uzupełnienia we
wskazanym terminie. W razie niedotrzymania terminu postanowienie w przedmiocie
wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o posiadane informacje.

Art. 611tj. § 1. Postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia, o którym
mowa w art. 611tg § 1, sąd wydaje w terminie 40 dni od daty otrzymania orzeczenia
wraz z zaświadczeniem.
§ 2. Na postanowienie sądu w przedmiocie wykonania orzeczenia przysługuje
zażalenie.
§ 3. Postępowanie w przedmiocie wykonania orzeczenia powinno zakończyć się
prawomocnie w terminie 90 dni od daty otrzymania orzeczenia wraz
z zaświadczeniem.
§ 4. W wypadku gdy termin określony w § 3 nie może być dotrzymany, należy
zawiadomić właściwy sąd lub inny organ państwa wydania orzeczenia, podając
przyczynę opóźnienia i przewidywany termin wydania orzeczenia.
§ 5. Odpis postanowienia przekazuje się Ministrowi Sprawiedliwości.
§ 6. Do wykonania orzeczenia właściwego sądu lub innego organu państwa
wydania orzeczenia sąd przystępuje niezwłocznie.

Art. 611tk. § 1. Odmawia się wykonania orzeczenia, o którym mowa
w art. 611tg § 1, jeżeli:
1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa
według prawa polskiego;
2) przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej
osoby, co do której postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone
w państwie członkowskim Unii Europejskiej, a orzeczenie w zakresie kary
pozbawienia wolności zostało wykonane;
3) skazany nie wyraża zgody na przekazanie, chyba że:
a) jest obywatelem polskim i posiada stałe lub czasowe miejsce pobytu na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
b) została wobec niego wydana decyzja o wydaleniu lub deportacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
c) zbiegł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obawie przed toczącym
się w państwie wydania orzeczenia postępowaniem karnym lub obowiązkiem odbycia orzeczonej kary;
4) skazany z powodu wieku nie ponosi według prawa polskiego odpowiedzialności
karnej za czyny będące podstawą wydania orzeczenia;
5) naruszałoby to wolności i prawa człowieka i obywatela;
6) wykonanie kary łączy się z zastosowaniem terapii lub innych środków
nieznanych ustawie;
7) skazany nie jest obywatelem polskim, chyba że zachodzą przesłanki określone
w § 4.
§ 2. Przepisu § 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli czyn nie stanowi przestępstwa
z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim odpowiednich opłat,
podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego.
§ 3. Można odmówić wykonania orzeczenia, o którym mowa w art. 611tg § 1,
jeżeli:
1) mimo wezwania przez sąd do uzupełnienia informacji we wskazanym terminie,
do orzeczenia nie dołączono zaświadczenia, o którym mowa w art. 611tg § 3,
albo zaświadczenie to jest niekompletne lub w sposób oczywisty niezgodne
z treścią orzeczenia;
2) według prawa polskiego nastąpiło przedawnienie wykonania kary,
a przestępstwo, którego to dotyczy, podlegało jurysdykcji sądów polskich;
3) skazany nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałego ani czasowego
miejsca pobytu, chyba że na podstawie prawomocnej decyzji ma zostać
wydalony do Polski lub zachodzą przesłanki określone w § 4;
4) z treści zaświadczenia, o którym mowa w art. 611tg § 3, wynika, iż orzeczenie
zostało wydane pod nieobecność sprawcy, chyba że:
a) skazanego wezwano do udziału w postępowaniu lub w inny sposób zawiadomiono o terminie i miejscu rozprawy albo posiedzenia, pouczając, że
niestawiennictwo nie stanowi przeszkody dla wydania orzeczenia,
b) obrońca sprawcy był obecny na rozprawie lub posiedzeniu,
c) po doręczeniu skazanemu odpisu orzeczenia wraz z pouczeniem o przysługującym mu prawie, terminie i sposobie złożenia w państwie wydania
nakazu wniosku o przeprowadzenie z jego udziałem nowego postępowania
sądowego w tej samej sprawie, skazany w ustawowym terminie nie złożył
takiego wniosku albo oświadczył, że nie kwestionuje orzeczenia;
5) orzeczenie dotyczy przestępstwa, które według prawa polskiego zostało
popełnione w całości albo w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak
również na polskim statku wodnym lub powietrznym;
6) w chwili otrzymania orzeczenia pozostała do wykonania kara jest krótsza niż
6 miesięcy pozbawienia wolności;
7) skazany nie podlega jurysdykcji polskich sądów karnych, lub też brak jest
wymaganego zezwolenia na jego ściganie;
8) przestępstwo, którego dotyczy orzeczenie, w wypadku jurysdykcji polskich
sądów karnych podlegałoby darowaniu na mocy amnestii;
9) organ państwa wydania orzeczenia nie wyraził zgody na podstawie art. 607e § 3
pkt 8 w związku z art. 611tm na to, by sprawcę ścigać za przestępstwo inne niż
to, które stanowiło podstawę przekazania, lub by wykonać orzeczoną wobec
niego karę pozbawienia wolności za inne przestępstwo.
§ 4. Sąd może wyrazić zgodę na przejęcie do wykonania orzeczenia, o którym
mowa w art. 611tg § 1, zapadłego obec skazanego niebędącego obywatelem polskim
lub niemającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałego ani czasowego
miejsca pobytu, jeżeli ze względu na sytuację rodzinną lub szczególne warunki osobiste skazanego przejęcie orzeczenia pozwoli w większym stopniu zrealizować
wychowawcze i zapobiegawcze cele kary.
§ 5. W wypadkach przewidzianych w § 1 pkt 2, 3 i 6 oraz w § 3 pkt 1, 2, 4, 5
i 8 sąd przed podjęciem decyzji w przedmiocie wykonania orzeczenia informuje
o możliwości odmowy wykonania orzeczenia właściwy sąd lub inny organ państwa
wydania orzeczenia.

Art. 611tl. § 1. Orzekając o wykonaniu kary pozbawienia wolności, sąd określa
kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego. Art. 607s § 4 stosuje się
odpowiednio. Na poczet orzeczonej lub wykonywanej kary pozbawienia wolności
zalicza się okres faktycznego pozbawienia wolności w państwie wydania orzeczenia.
§ 2. Jeżeli rodzaj kary polegającej na pozbawieniu wolności jest nieznany
ustawie, sąd określa podlegającą wykonaniu karę jako karę pozbawienia wolności.
Jeżeli przestępstwo zgodnie z przyjętą według prawa

Kodeks Postępowania Karnego art. 611

DODAJ