Art. 5. 1. Podjęcie i wykonywanie transportu drogowego, z zastrzeżeniem
art. 5b ust. 1 i 2, wymaga uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu
przewoźnika drogowego, na zasadach określonych w rozporządzeniu Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r.
ustanawiającym wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu
przewoźnika drogowego i uchylającym dyrektywę Rady 96/26/WE, zwanym dalej
„rozporządzeniem (WE) nr 1071/2009”.
2. Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego udziela się
przedsiębiorcy, jeżeli:
1) spełnia wymagania określone w rozporządzeniu (WE) nr 1071/2009;
2) w stosunku do zatrudnionych przez przedsiębiorcę kierowców, a także innych
osób niezatrudnionych przez przedsiębiorcę, lecz wykonujących osobiście
przewóz na jego rzecz, nie orzeczono zakazu wykonywania zawodu kierowcy.
2a. Za przestępstwa w dziedzinach określonych w art. 6 ust. 1
lit. a rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 w zakresie spełniania wymogu dobrej
reputacji uznaje się przestępstwa umyślne określone w:
1) art. 173–175, art. 178–180, art. 189a, art. 218–221, art. 296–306 i art. 308
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1600, z późn. zm.);
2) art. 586–589 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych
(Dz. U. z 2019 r. poz. 505, 1543, 1655 i 1798);
3) art. 522 i art. 523 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U.
z 2019 r. poz. 498, 912, 1495, 1655 i 1802);
4) art. 53–64 i art. 68 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii
(Dz. U. z 2019 r. poz. 852, 1655 i 1818);
5) art. 399 i art. 400 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne
(Dz. U. z 2019 r. poz. 243, 326, 912, 1655 i 1802).
3. Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego udziela się na
czas nieoznaczony.

Art. 5a. 1. Podjęcie i wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego
wymaga uzyskania odpowiedniej licencji wspólnotowej, na zasadach określonych w:
1) rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 z dnia
21 października 2009 r. dotyczącym wspólnych zasad dostępu do rynku
międzynarodowych przewozów drogowych, zwanym dalej „rozporządzeniem
(WE) nr 1072/2009”, lub
2) rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1073/2009 z dnia
21 października 2009 r. w sprawie wspólnych zasad dostępu do
międzynarodowego rynku usług autokarowych i autobusowych i zmieniającym
rozporządzenie (WE) nr 561/2006, zwanym dalej „rozporządzeniem (WE) nr 1073/2009”.
2. Licencji wspólnotowej udziela się przedsiębiorcy, jeżeli posiada zezwolenie
na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.
3. Licencja wspólnotowa, o której mowa w ust. 1, jest zezwoleniem
w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019
r. poz. 1292 i 1495).

Art. 5b. 1. Podjęcie i wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie
przewozu osób:
1) samochodem osobowym,
2) pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej
7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą,
3) taksówką
– wymaga uzyskania odpowiedniej licencji.
2. Podjęcie i wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie:
1) rzeczy,
2) osób
– wymaga uzyskania odpowiedniej licencji.
3. Licencji, o której mowa w ust. 1 i 2, udziela się na czas oznaczony, nie krótszy
niż 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat, uwzględniając wniosek strony.
4. Licencja, o której mowa w ust. 1 i 2, jest zezwoleniem w rozumieniu ustawy
z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

Art. 5c. 1. Licencji, o której mowa w art. 5b ust. 1 pkt 1 i 2, udziela się
przedsiębiorcy, jeżeli:
1) członkowie organu zarządzającego osoby prawnej, osoby zarządzające spółką
jawną lub komandytową, a w przypadku innego przedsiębiorcy – osoby
prowadzące działalność gospodarczą:
a) nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem za przestępstwa karne
skarbowe lub przestępstwa umyślne: przeciwko bezpieczeństwu
w komunikacji, mieniu, obrotowi gospodarczemu, wiarygodności
dokumentów, środowisku lub warunkom pracy i płacy albo inne mające
związek z wykonywaniem zawodu,
b) nie wydano im prawomocnego orzeczenia zakazującego wykonywania
działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego;
2) (uchylony)
3) (uchylony)
4) w stosunku do zatrudnionych przez niego kierowców, a także innych osób
niezatrudnionych przez tego przedsiębiorcę, lecz wykonujących osobiście
przewóz na jego rzecz, prawomocnie nie orzeczono zakazu wykonywania
zawodu kierowcy;
5) posiada on tytuł prawny do dysponowania pojazdem lub pojazdami
samochodowymi spełniającymi wymagania techniczne określone przepisami
prawa o ruchu drogowym, którymi transport drogowy ma być wykonywany.
2. Licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 1, udziela się przedsiębiorcy, jeżeli:
1) spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) znajduje się w sytuacji finansowej zapewniającej podjęcie i prowadzenie
działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego określonej
dostępnymi środkami finansowymi lub majątkiem w wysokości 50 000 euro;
3) przynajmniej jedna z osób zarządzających przedsiębiorstwem lub osoba
zarządzająca w przedsiębiorstwie transportem drogowym legitymuje się
certyfikatem kompetencji zawodowych.
2a. Licencji, o której mowa w art. 5b ust. 2 pkt 2, udziela się przedsiębiorcy, jeżeli:
1) spełnia wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 1;
2) znajduje się w sytuacji finansowej zapewniającej podjęcie i prowadzenie
działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego określonej
dostępnymi środkami finansowymi lub majątkiem w wysokości 5000 złotych;
3) posiada wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej
(CEIDG) albo numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS).
3. Wymogi, o których mowa w ust. 2 pkt 2 i ust. 2a pkt 2, potwierdza się:
1) rocznym sprawozdaniem finansowym;
2) dokumentami potwierdzającymi:
a) dysponowanie środkami pieniężnymi w gotówce lub na rachunkach
bankowych lub dostępnymi aktywami,
b) posiadanie akcji, udziałów lub innych zbywalnych papierów wartościowych,
c) udzielenie gwarancji lub poręczeń bankowych,
d) własność nieruchomości.
4. Przy ocenie sytuacji finansowej, o której mowa w ust. 2 pkt 2, stosuje się kurs
średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, obowiązujący w ostatnim dniu roku
poprzedzającego rok, w którym ocena ta jest dokonywana.

Art. 5d. Przedsiębiorca wykonujący transport drogowy w zakresie pośrednictwa
przy przewozie osób jest obowiązany prowadzić takie pośrednictwo wyłącznie na
rzecz przedsiębiorców posiadających odpowiednią licencję, o której mowa w art. 5b ust. 1.

Art. 5e. Zabrania się prowadzenia pośrednictwa przy przewozie osób
w przewozach okazjonalnych wykonywanych pojazdem samochodowym
przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 7 osób łącznie z kierowcą.

Ustawa o transporcie drogowym art. 5

DODAJ