Art. 48. 1. Przed użyciem broni palnej uprawniony podejmuje następujące działania:
1) identyfikuje swoją formację albo służbę okrzykiem przez wskazanie jej pełnej
nazwy lub ustawowego skrótu, a w przypadku uprawnionego, o którym mowa
w art. 2 ust. 1 pkt 20 – okrzykiem: „Ochrona!”;
2) wzywa osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do:
a) natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego
przedmiotu, którego użycie może zagrozić życiu, zdrowiu lub wolności
uprawnionego lub innej osoby,
b) zaniechania ucieczki,
c) odstąpienia od użycia przemocy.
2. W przypadku niepodporządkowania się wezwaniom, o których mowa w ust. 1
pkt 2, uprawniony uprzedza o użyciu broni palnej okrzykiem: „Stój, bo strzelam!”,
a jeżeli wezwanie to okaże się nieskuteczne, oddaje strzał ostrzegawczy
w bezpiecznym kierunku.
3. Od procedury, o której mowa w ust. 1 i 2, lub jej poszczególnych elementów,
w szczególności od oddania strzału ostrzegawczego, można odstąpić, jeżeli:
1) ich zrealizowanie groziłoby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub
zdrowia uprawnionego lub innej osoby lub
2) jest to niezbędne dla zapobieżenia wystąpieniu zdarzenia o charakterze
terrorystycznym, o którym mowa w art. 2 pkt 7 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r.
o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 796), a inne środki ze
względu na okoliczności mogłyby okazać się niewystarczające.
4. Przed rozpoczęciem konwoju lub doprowadzenia uprawniony uprzedza osobę
pozbawioną wolności, w stosunku do której zgodnie z art. 45 pkt 4 lit. b i c możliwe
jest użycie broni palnej, o możliwości użycia w stosunku do niej broni palnej
w przypadku podjęcia przez nią próby ucieczki.

Ustawa o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej art. 48

DODAJ